8377

 

 

ตรูรุ่น บันไดเลื่อน ไทยไดมารู ตกเทรนเรยยยยยยย 

 

ยัง ๆ

รุ่นเดียวกัน

 

 

 

โอ้โห........ ท่าจะไม่ทันเหมือนกัน     เคยแต่ไปกินเกี๊ยวซ่าที่ชั้นใต้ดิน... กับนั่งชิล  ที่ขอบบ่อน้ำกลางห้าง  55555

 

อี๋...คนแก่คุยกัน

เล็ก เจ้าเก่า
ศาลตัดสินจำคุก อดีต ตร.บึงกุ่ม เป็นเวลา 800 ปี
แต่เนื่องจากข้อกฏหมาย ศาลระบุโทษจำคุกสุงสุด 50 ปี
....คดียักยอกเงิน"ค่าธรรมเนียม-ประกันตัวผู้ต้องหา" 9.1 หมื่นบาท!!

เฮ้ยยยยยยย อย่างแม้วนี้ ช่วยคำนวนให้หน่อย ทั้งหมดกี่ปี ...??

800 ชั่วโค ตร  จัดไป

 

 

 

ตรูรุ่น บันไดเลื่อน ไทยไดมารู ตกเทรนเรยยยยยยย 

 

ยัง ๆ

รุ่นเดียวกัน

 

 

 

โอ้โห........ ท่าจะไม่ทันเหมือนกัน     เคยแต่ไปกินเกี๊ยวซ่าที่ชั้นใต้ดิน... กับนั่งชิล  ที่ขอบบ่อน้ำกลางห้าง  55555

 

 

 

 

อี๋...คนแก่คุยกัน

 

เนอะมีแต่คนแก่ ๆ เนอะ

 

 

 

 

ตรูรุ่น บันไดเลื่อน ไทยไดมารู ตกเทรนเรยยยยยยย 

 

ยัง ๆ

รุ่นเดียวกัน

 

 

 

โอ้โห........ ท่าจะไม่ทันเหมือนกัน     เคยแต่ไปกินเกี๊ยวซ่าที่ชั้นใต้ดิน... กับนั่งชิล  ที่ขอบบ่อน้ำกลางห้าง  55555

 

 

 

 

อี๋...คนแก่คุยกัน

 

 

เนอะมีแต่คนแก่ ๆ เนอะ

 

ผมไม่แก่นะครับ

จำได้แต่ตอนเด็กๆ

จะได้ยินโฆษณานี้ถี่มากๆ

"ไปใหน  ไปใหน  ไปเมโทร"

"ปั่ม ปั๊ม แลคตาซอย"

ฯลฯ

ตะนิ่นตาญี กลับมาถึงบ้าน ประมาณ เกือบเกือบเที่ยงคืน เห็นจะได้ หลังจาก นั่งฟัง ท่านกำนันฯ กล่าวสรุป 

การต่อสู้ ที่ บอกได้ว่า หนักหนาสาหัส เหลือเกิน แทบมองไม่เห็นได้เลย ว่า จะชนะได้อย่างไร

แต่ที่สำคัญ ไม่ใช่ ว่า เราจะแพ้ หรือ ชนะ หากแต่เป็น เรา สู้ หรือ จะยอมให้ ทรราชย์ ยึดครอง สังคมไทย ไปเปล่าเปล่า? 

โดยไม่ต่อต้านเลย...

เมื่อวานนี้ ตะนิ่นตาญี เริ่มต้นลงเดินที่ บางลำภู พบกับ ขบวน ของ มวลชน จาก astv เป็น ขบวนแรก ร่วมเดิน กับ ขบวนมวลชน นี้

จนถึง แยกสะพานวันชาติ ขบวนมวลชน ตรงไปที่ แยกผ่านฟ้า ในขณะที่ ตะนิ่นตาญี แยกออกมาร่วมกับ ขบวน ของ คุณอิสระ สมชาย

ซึ่งมุ่งหน้าไปวังแดง ผ่านด้านหลัง บก.ทบ. เห็นมี ทหาร มายืนประจำเข้าเวรอยู่ โดย ไม่มีท่าทีอย่างไร นกจาก ใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

พอถึง แยกวังแดง ขบวน ของมวลชน เลี้ยวขวา ผ่าน กระทรวงศึกษาฯ บชน. มุ่งหน้าไป ถนนราชดำเนิน สมทบ กับ ขบวน ของ มวลชน อีก ขบวนหนึ่ง

ไม่แน่ใจเหมือนกันว่า จะใช่ คปท. หรือไม่ แต่ คนมากขึ้นจนน่าตกใจ ตะนิ่นตาญี มุ่งหน้าเดินต่อไปยัง ทำเนียบรัฐบาล

โดยแยกกับ ขบวน ของ คุณอิสระ สมชาย เดินเดี่ยวแล้วทีนี้ แต่ จะเรียกว่า เดินเดี่ยว เห็นจะไม่ได้ เพราะ มี เพื่อนพ้องน้องพี่ อีกมากมาย

ที่ ต่างคน-ต่างเดิน มุ่งหน้าไปยัง ทำเนียบรัฐบาล เหมือนกัน...

มาถึงหน้าทำเนียบฯ มวลชน เยอะจนน่าตกใจ ตะนิ่นตาญี พยายามเดินหลีก มวลชน ไปทางด้าน สนามม้านางเลิ้ง

แต่ กลายเป็นเดินเข้าหา มวลชน ขนาดใหญ่ อีก มวลชนหนึ่ง สะพานชมัยมุรเชษฐ แทบไม่มีที่ยืนเลยทีเดียว

ตะนิ่นตาญี พักดื่มน้ำจากคนใจบุญ ที่ นำ น้ำเย็น ใส่ น้ำยาอุทัย มาแจก ที่ แยกนางเลิ้ง ชื่นใจ ทีเดียว 

พอมีแรงก็เดินต่อไปกะว่าจะหาอะไรทานที่ ตลาดนางเลิ้ง เดินไปถึง สะพานผดุงกรุงเกษม ได้ยินเสียง แว่วแว่ว มา ตามลม ว่า

พี่น้องเอ๊ยยยยย   ....

มีเรื่องเล่าให้เพื่อนเพื่อนฟังอีกมากมาย แต่ คุณภรรยา เรียกให้ไปใส่บาตรเช้า เดี๋ยวกลับมาเล่าให้เพื่อนเพื่อนฟังต่อนะครับ

ตะนิ่นตาญี

วันอังคารที่ ๑๐ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๖

เวลา ๖.๑๘ นาฬิกา

 

TeamMallika_DP ‏@TeamMallika_DP

#‎SteveAoki ดีเจ/โปรดิวเซอร์ระดับโลก มา #‎เวทีราชดำเนิน #‎ThaiUprising ก่อนขึ้นคอนเสิร์ต 808 Festival คืนนี้ เจ๋ง!! pic.twitter.com/5yx3YD6NTG

 

 เอ่อ !!! ค่าใช้จ่ายผมวันนี้

ค่ารถ 50

บุหรี่ 55

โค๊กซีโร่ 17

รวม 122 บาท นับว่าใช้น้อยที่สุดในวันนี้ 

ไม่มีค่าอาหารหรือครับท่าน    

 

ผมกระโดดเกาะรถของเขตประเวศไป น้อง ๆ รถเสบียงเลยครับ ไปไหนมีแต่ลุง ป้า น้า อา เรียกกินข้าวตลอดทางเลย ขนม ส้ม น้ำ 

แอบขี้โกงหน่อยนึง อิ อิ 

 เอ่อ !!! ค่าใช้จ่ายผมวันนี้

ค่ารถ 50

บุหรี่ 55

โค๊กซีโร่ 17

รวม 122 บาท นับว่าใช้น้อยที่สุดในวันนี้ 

ไม่มีค่าอาหารหรือครับท่าน    

นี่อีกเท่าไหร่ 

ของผมตอนเช้าเก้าโมงออกจากบ้านไปที่แยกบางพลัด ปรากฏว่าคนแถวบ้านหลายคนนั่งรถกระป๋องไปด้วยกันหลายคน

แต่งตัวรู้ว่าไปม๊อบทั้งนั้น พอดีมีข่าวยิ่งลักษณ์ยุบสภา เลยเม้ากันใหญ่ว่าไง เลยตกลงกันว่า ถึงขั้นนี้แล้วต้องไม่ถอย

ต้องแสดงพลัง มีอีกหลายคนจะไปแต่รถเต็ม กะว่าไปรอร่วมขบวนคุณถนอม แต่กินก็แล้วอะไรก็แล้ว เลยชวนเมียเดินไปเรื่อยๆ

น่าจะซัก 10 โมง เดินไปเรื่อย ๆ จนไปถึงหน้า พล ร 1 ซัก 11 โมงเห็นมีเต๊นท์เลยนั่งพักที่นั่น เห็นมีการตั้งเวทีอยู่หน้า บชน นึกในใจ ชิห่ะละกรู

ถ้ามีแก๊ซน้ำตาจะหนีดีหรือเอาไงดี เอาวะ ใจดีสู้เสือ เพราะเราอยู่ห่าง อิอิ ซักพักก็ไม่มีปัญหาอะไรเลยนั่งยาวเพราะแดดร้อน จนรถเคลื่อนขยายเคลื่อนไป เลยเดินสุ่ม ๆ ไป

เมียผมแกกลัวแดด เลยรอเวลาจนเกือบ 3 โมงเย็น เดินไปทางราชดำเนิน เดิน ๆ อยู่ โฆษกประกาศว่ากลุ่มกำนันสุเทพมาแล้ว พวกแหวกทางเป่านกหวีด ตบมือต้อนรับ

เลยแกล้งเนียนเรยยยยย  กะว่าไปทะลุปิ่นเกล้ากลับบ้านทางนั้น คนแน่นมาก เดินไปเดินมาไปไม่ได้ หงุดหงิด  เลยต้องย้อนกลับมาขึ้นสาย 56 มาลงตลาดกรุงธน

ด้วยความที่ขี้ระแวง เก็บนกหวีด เก็บของเนียนเลย หันไปมองคนอื่น แม่โว๊ย แต่ละคนที่ขึ้นมาชุมนุมไงก็ชุดนั้น นับถือน้ำใจเลย ถึงบ้านก็ทุ่มครึ่งได้ เห็นเพื่อน ๆ เอาวีรกรรมมาลง

เลยเอามาลงมั่งฮะ   อีกซักเดี๋ยวก็นอน ไม่ไหว ทั้งวันเหนื่อยจริง ๆ 

วันที่ 9 ธันวาคม 2556

วันนี้ตื่นตามปกติคือตีสามครึ่ง จัดการเตรียมอาหาร ซักผ้า ทำงานบ้านจนเสร็จ แล้วไปส่งเด็กน้อยไปโรงเรียน

แต่ที่พิเศษ หลังจากส่งเด็กน้อยเสร็จแล้ว แทนที่จะกลับบ้าน หรือไปจ่ายตลาดต่อ

เรากลับนั่งรถเมล์ไปวงเวียนใหญ่กับพ่อ

พ่ออายุ เจ็ดสิบเศษแล้ว ไม่เคยไปม็อบที่ไหน แต่วันนี้ พ่อบอกว่า จะต้องไปเดินให้ "เหล่ายัีวะ"

ภาษาจีนคำนี้แปลว่า "อุ่นหนาฝาคั่ง"

เรา้เตรียมการณ์ เพื่อเดินครั้งนี้ด้วยรองเท้าหนังนิ่มเดินสบาย

เตรียมอุปกรณ์ม้อบไว้ด้วย

โชคดีที่น้องสาวหยุดงานเพราะ ที่ทำงานให้หยุด

เลยให้อยู่เป็นเพื่อนแม่ซึ่งพักฟื้นจากผ่าตัดใหญ่มา

นั่งรถเมล์สาย 105 ไป คนขับรถเมล์โทรถามทางจากอู่รถ ได้ความว่า ถนนลาดหญ้าปิดไปแล้ว เต็มไปด้วยมวลชนที่ตั้งแถวเตรียมเดินขบวน  รถเมล์สายที่ขึ้นนี้ ต้องออกไปใช้เส้นทางวกกลับทางอื่น

พ่อกับเราลงรถเมล์ที่สถานีรถไฟฟ้าวงเวียนใหญ่ รอดักขบวนม็อบจากอนุสาวรีย์พระเจ้าตากสิน

9.15 ขบวนเดินเลี้ยวมาจากถนนตากสิน ก่อนเวลานัด 9.39 น

ขบวนยาวมากๆๆๆๆๆๆ ธงทิวปลิวไสว รถมอร์เตอร์ไซค์ รถกระบะ เต็มไปหมด

ในขบวนมีรถกระบะอัญเชิญพระพุทธรูปด้วย

คนเดินมีหลากหลายรูปแบบ ทั้งเด็กนักเรียนอาชีวะ เด็กมัธยม หนุ่มสาวมหาลัย คนวัยทำงาน คนสูงอายุขนาดต้องใช้ไม้เท้า

ป้ายต่างๆ ด่าโคตรทักษิณ ขอเป็นกบฏกับกำนัน ขนมากันเพียบ

พ่อกับเราตั้งใจจะไปอยู่ท้ายขบวน เพราะพ่อบอกว่า คงเดินไม่ไหว เวลาแยกตัวออกไป จะได้สะดวก

เรารออยู่นาน ยังไม่เห็นท้ายแถวซักที เลยตัดสินใจเข้าขบวน

เดินไปซักหน่อย รู้สึกอยากเข้าห้องน้ำ เลยไปขอแมนชั่นแถวนั้นเข้า ยามที่นั่นใจดีให้เข้าด้วย มีคนต่อคิวเราอีกหลายคน ยามกับแม่บ้านก็ไม่ว่าอะไร

แดดร้อน แต่โชคดีที่มีทางรถไฟฟ้าบังบางส่วน เราจึงเดินหลบแดดได้สบายๆ

ระหว่างอยู่บนสะพาน ราวสิบโมง น้องสาวโทรมาบอกว่าอีโง่ยุบสภาแล้ว พ่อกับเราคุยกันว่า ถึงจะยุบ แต่เราก็จะเดิน เพื่อประกาศศักดา และกดดันให้มันลาออกจากนายกรักษาการ

พอข้ามสะพานสาทร พ่อก็ขอแยกตัวไป บอกว่าคนเยอมากๆๆๆๆแล้ว  พ่อไม่ห่วง และคงเดินต่อไม่ไหว ขอแยกที่ตีนสะพานฝั่งพระนคร เพื่อกลับบ้าน เราจึงเดินต่อคนเดียว

เลี้ยวซ้ายออกเจริญกรุง ผ่าน รพ เลิดสิน  เจ้าหน้าที่ รพ ออกมาให้กำลังใจกันคับคั่ง

เป่านกหวีด ตีมือตบกันเสียงดัง

เราเลี้ยวซ้ายเข้าเจริญกรุง ผ่าน รร อัสสัมชัญ บางรัก ทางซ้าย

เด็กๆ เกาะรั้ว เป่านกหวีด ตบมือ โบกไม้โบกมือให้กับม็อบ

ตลอดทางสี่พระยา มีพนักงาน คนพักอาสัยแถบนั้น ออกมาโบกมือ โบกธงชาติ เป่านกหวีดต้อนรับ

อาแปะ บางคนนั่งรถเข็น ก็ยังออกมาต้อนรับ

ประทับใจมาก

เดินไปสักหน่อย มีคุณตำรวจจราจรไว้หนวด หน้าเข้ม ยิ้มแย้มแจ่มใสกั้นถนน

ชาวม็อบไปถ่ายรูปด้วยก็ยิ้มหวาน เป็นตำรวจที่น่ารักจริงๆ

มีบริษัทหนึ่งเก๋กู้ดมาก ประกาศเชิญชวนให้ชาวม็อบ ไปเข้าห้องน้ำได้

อีกบริษัท (หรือร้าน???) ก็ทำข้าวกล่องมาตั้งไว้ข้างหน้าร้าน แจกม็อบฟรีๆ

หน้า ไปรษณีย์กลางซึ่งปิดประตูรั้วไว้หมด มีตำรวจผูกผ้าพันคอสีม่วงน้ำเงินพร้อมโล่ยืนประจำการเต็มรั้ว

เลยโดนชาวม็อบโห่ใส่

พนักงาน CAT ต้องออกมายืนต้อนรับม็อบฝั่งตรงข้าม

เราเดินผ่าน รร สตรีมหาพฤฒาราม ทางขวา เด็กๆก็ออกมาเกาะรั้วต้อนรับด้วยดี

จากนั้นขบวนที่เราเดินเลียบคลองผดุงกรุงเกษมต้องหยุดนานพอสมควร

เพราะต้องรอให้ขบวนสีลมตัดไปออกเยาวราช

รอนานนนนนนนน เหลือเกิน

รถของแกนนำจึงขอตัดขบวนสีลม พาขบวนฝั่งธนออกไปทางขวา เพื่อผ่านหัวลำโพง โดยเลียบคลองผดุงกรุงเกษม

หน้าหัวลำโพงมีจ่าเฉยอยู่ ชาวม็อบขี้เล่นบางคน เอาริบบิ้นธงชาติไปผูกข้อมือที่กำลังตะเบ๊ะของจ่าเฉย แล้วแอ๊คท่าถ่ายรูปด้วย

เราไปเข้าห้องน้ำที่ปั๊ม ปตท หัวลำโพง

คิวยาวมากกกกก

ระหว่างรอคิว มีคุณป้าคนหนึ่ง ใส่วิกสีธงชาติ คุยกับสาวๆที่รอห้องน้ำ

คุณป้าเล่าว่า อยู่พระปะแดง ดงแดงเถือก เป็นแม่ค้าขายของในตลาด

แต่ไม่เคยกลัวแดง ขายของ ให้กับทั้งแดง ทั้งเหลือง ได้หมด ยกเว้น พวกที่ด่าในหลวง

พวกนี้ป้ารับไม่ได้ ด่าแหลก

จะถึงขั้นลงไม้ลงมือ ป้าก็สู้ เพื่อในหลวง

สาวน้อยอีกคนซึ่งเป็นนักศึกษา บอกว่ามาม็อบเป็นครั้งแรก

ออกมาสู้เพื่อในหลวง เพื่อความถูกต้อง

ขนาดใช้เวลาที่ห้องน้ำคอยคิวยาว

ออกมาขบวนก็ยังไม่หมด ยังตามกันมาไม่ขาดสาย

เดินไปเรื่อยๆจนเจอ รร เทพศิรินทร์ทางซ้าย เหมือนเช่นเคย เด็กๆเกาะรั้วกันต้อนรับเกรียวกราว

เดินตรงไปเจอ รพ หัวเฉียว ชาวม็อบบางคนแวะเข้าห้องน้ำที่ รพ ฝ่านแพทย์แผนจีน ซึ่งมีกลิ่นยาจีน โชยไปทั่ว

จากนั้นก็เดินไปโบ๊เบ๊

ประทับใจร้านค้าร้านหนึ่งมาก เจ้าของร้าน ได้ตะโกนเชื้อเชิญให้ชาวม็อบเข้าห้องน้ำได้ตามสบาย

เจ๊แกตะโกนเรียกตลอด

ขอบุญกุศลที่เจ็คิดดีทำดี ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน บันดาลให้เจ๊ ประสบแค่ความสุขความเจริญด้วยเทอญ

ร้านค้าอื่นๆก็มีให้ชาวม้อบเข้าห้องน้ำได้ แต่ก็เป็นไปแบบที่ต้องมีคนขอจึงจะอนุญาต

เราเดินถึงมหานาค ก็เดินต่อไม่ได้ คนเต็มไปหมด

ไม่มีทางเข้าถึงเวที

ขนาดกระทรวงพัฒนาสังคม ยังมีคนเข้าไปนั่งกันเต็ม ไม่ถูกยึด ก็เหมือนถูกยึดไปโดยปริยาย

ขบวนอื่นๆเช่นจากมีนบุรีก็มา

น้องๆจากคลองเตยก็มา

อยู่ที่นั่นจนถึงบ่ายโมง

ไม่ไหวแล้ว ร้อน คนเยอะ เวียนหัว

พอดีเจอรถเมล์สาย 37 หลงมา เลยขึ้นไปอัดบนรถเป็นปลากระป๋องกับชาวม็อบรุ่นอาซิ้ม อาแปะ

เพื่อกลับไปให้ทันรับเด็กน้อยที่โรงเรียน

วันนี้เป็นวันที่ประทับใจที่สุดอีกหนึ่งวันในชีวิต

ภูมิใจที่ได้ออกไปทำหน้าที่พลเมืองดี

และประทับใจกับคนไทยที่ไม่นิ่งเฉย กับความชั่วร้ายผิดจริยธรรม

ลุกออกมาต่อต้านด้วยสันติ อหิงสา

ปล 1ขออภัยที่รูปรองเท้าใหญ่มาก ขอเวลาแป๊บ ไปลดขนาดลงก่อน

ปล 2 นกหวีดของเราเป็นพวงกุญแจสีเหลือง รูปเสื้อสายล่อฟ้า ได้มาจากการส่ง SMS ไปรายการสายตรงบลูสกาย

 

เค้าก็ไป....แต่โหลดรูปไม่ได้

 

เริ่มตั้งแต่ธรรมศาสตร์  เพราะนัดเพื่อนไว้ ก็เดินเรื่อยเปื่อยไป จนถึงสะพานพระปิ่น   เพื่อนพอได้ยินเสียงรถนำขบวนก็ฮึดเหิมขึ้นมาเชียว  เดินตามขบวนไปทางสะพานพระปิ่น   จะข้ามแม่น้ำเจ้าพระยา

 

แต่ไม่ไหว  สังขารไม่เอื้อ    เลยขอเดินทางราบ ไม่อ้อมเมืองดีกว่า...เลยเดินไปทางอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย ไปนั่งฟัง เจ๊ปอง อยู่ตรงนั้น เฮฮา   

 

เห็นคุณลุงคนหนึ่งเดินคนเดียวแต่ในมือถือถุงใส่ยาดมขวดเล็กๆ นับร้อยๆขวด  แล้วก็เอาแจกคนที่เดินผ่านไปมา ปากก็บอกว่า เอ้า เอาไปดมนะ เดี๋ยวเป็นลม 

พอเดินผา่นเต๊นท์ ก็มีคนยัดน้ำเย็นใส่มือ บอกว่าเอาน้ำไป 

พอเดินมาอีกหน่อยบอกว่า เอาผ้าขนหนูไป บังแดด ปิดหัว

ยืนๆอยู่มีน้องกาชาด เอาแอมโมเนียยัดใส่มือ 

(แอบคิดในใจ สรุปว่า ตูต้องดูแก่ แหงๆ   น้องนุ่ง เอาใจใส่เหลือเกิน 5555)  

 

เรานั่งพักตรงนั้นสักพัก  เห็น ครัวต่างๆทำกับข้าวแจก  ทั้งครัวนครศรี   แล้วก็มีข้าวผัด ส่งกลิ่นหอมฉุยเลย

แต่ไม่ได้กินหรอก คดข้าวห่อมาจากบ้าน กะไปยึดมำเนียบแล้วจะกินตรงนั้น เลยเดินผ่านโรงครัวอย่างตัดใจ

คนแน่นมากๆๆ ตตอนนั้นก็ไหล กันไปมา  เป้ก็ไปเกี่ยวกับตุ้งติ้งกระเป๋าของเด็กที่เดินเบียดเสียดกัน ...  จนพี่การ์ดคนนึงเดินตามหลังอยู่ ค่อยๆแกะให้ 

 

เดินต่อไปเรื่อยๆ ก็มองว่าเอาไงดีฟร่ะ ถึงทางสามแพร่งแล้วหาทางไปไหนดี

เห็นส้วม อยู่ทางแยกพอดี ได้เลย เพื่อนบอก กูเยี่ยวกอ่น แล้วค่อยเดินต่อ..

 

เออ

 

ระหว่างรอมันเยี่ยมนวัตกรรมของ ม๊อบ อยู่     ก็มองดูเส้นทางที่จะเดิน เลยเลือกเดินตรงไปสนามม้า

พอเสร็จออกมา เลยเดินตรงไปสนามม้ากัน  

 

ระหว่างนั้น  ก็มีเสียงร้องเชียร์ตลอดทาง ทั้งที่ไม่มีแกนนำ...

ระหว่างทางมีคุณยายคนหนึ่งมาโบกธงร้องเพลง "เราสู้"   น่ารักมาก  อยากกอดสักแรงๆ แต่กลัวแกกระดูกหัก 

 

พอแยกใหญ่ ก็มีรถขบวนมาพอดี...โห  ขบวนจากเยาวราช   อา อึ้ม อาซิ้ม อาเจก มากันเพียบ  หน้าตารวยๆทั้งนั้น 

มีรถน้ำมาแจกอีก  รับไม่ไหวแล้ว...กลัววิ่งเข้าห้องน้ำ เลยไม่เอา

 

มาจนเกือบถึงแยกสนามม้า มันไปไม่ได้...คนเยอะมาก ไม่รู็ขบวนไหนต่อขบวนไหน เยอะเหลือเกิน 

เลยเลี้ยวเข้าซอย....ซอกแซกเดินกันเงียบๆ   มาทะลุ สะพานอรทัยเลย

 

ทำเนียบ นั่นไง เป้าหมาย      พวกที่มาก่อนบอก ยึดได้แล้ว  เออ...ยึดก็ยึด

 

 

เดินมาเจอส้วม กทม.  เพื่อนขอเยี่ยวอีก...(โคตรเบื่อมันเลย)  ก็เอออ  กูนั่งน่ี่ละ

 

นั่งมันตรงหน้าป้ายวัดโสมนัส  ดูคนไหลข้ามสะพานอรทัย ยังกะเทศกาลแจกของฟรี  

นั่งทานข้่าวได้บรรยากาศ  ตรงหน้าส้วม กทม.  เพราะเพื่อนมันจะวิ่งไปเข้าตลอด

 

ในที่สุด ก็มายึดทำเนียบได้   นั่งลุ้นบนยางมะตอยตรงนั้นแหละ  เดี๋ยวก็มี ซาลาเปาจากไหนไม่รู้มาแจกอีก...

มีน้ำเดินมาแจก     ขบวนจุฬา เดินผ่านโบกธงยาวเหยียด

 

 

ใครจะคิด ชีวิตหนึ่งได้มานั่งตรงนี้ มองดูทำเนียบ มองดูคราบแกสน้ำตาเพื่อนพี่น้องวันก่อน  

 

เราก็ประชาชน พี่น้องทุกคนที่เดินมาบนถนนก็ประชาชน    เรามาร่วมทุกข์ร่วมสุขกันแล้ว...

 

...วันข้างหน้าของเรา มีความหวังเสมอ

 

  หลังจากวันนี้เป็นต้นไป ....เราจะเดินไปด้วยกัน

  

 

 

เพื่ออรรถรสในการเดิน ต่อไปจัดการซะนะ ผ้าอ้อม อันอัน หรือไม่ก็ เซอเทนตี้ 

 

 

๕๕๕     

 

ผมว่า จขกท บรรยายตรงเป๊ะไม่ต้องจินตนาการมากเลยนะนั่น นี่ถ้าผมเป็นเพื่อน จขกท รับรองคงจะเล่าหนุกกว่านี้อีก ผมชอบนะแบบนี้

เค้าก็ไป....แต่โหลดรูปไม่ได้

 

เริ่มตั้งแต่ธรรมศาสตร์  เพราะนัดเพื่อนไว้ ก็เดินเรื่อยเปื่อยไป จนถึงสะพานพระปิ่น   เพื่อนพอได้ยินเสียงรถนำขบวนก็ฮึดเหิมขึ้นมาเชียว  เดินตามขบวนไปทางสะพานพระปิ่น   จะข้ามแม่น้ำเจ้าพระยา

 

แต่ไม่ไหว  สังขารไม่เอื้อ    เลยขอเดินทางราบ ไม่อ้อมเมืองดีกว่า...เลยเดินไปทางอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย ไปนั่งฟัง เจ๊ปอง อยู่ตรงนั้น เฮฮา   

 

เห็นคุณลุงคนหนึ่งเดินคนเดียวแต่ในมือถือถุงใส่ยาดมขวดเล็กๆ นับร้อยๆขวด  แล้วก็เอาแจกคนที่เดินผ่านไปมา ปากก็บอกว่า เอ้า เอาไปดมนะ เดี๋ยวเป็นลม 

พอเดินผา่นเต๊นท์ ก็มีคนยัดน้ำเย็นใส่มือ บอกว่าเอาน้ำไป 

พอเดินมาอีกหน่อยบอกว่า เอาผ้าขนหนูไป บังแดด ปิดหัว

ยืนๆอยู่มีน้องกาชาด เอาแอมโมเนียยัดใส่มือ 

(แอบคิดในใจ สรุปว่า ตูต้องดูแก่ แหงๆ   น้องนุ่ง เอาใจใส่เหลือเกิน 5555)  

 

เรานั่งพักตรงนั้นสักพัก  เห็น ครัวต่างๆทำกับข้าวแจก  ทั้งครัวนครศรี   แล้วก็มีข้าวผัด ส่งกลิ่นหอมฉุยเลย

แต่ไม่ได้กินหรอก คดข้าวห่อมาจากบ้าน กะไปยึดมำเนียบแล้วจะกินตรงนั้น เลยเดินผ่านโรงครัวอย่างตัดใจ

คนแน่นมากๆๆ ตตอนนั้นก็ไหล กันไปมา  เป้ก็ไปเกี่ยวกับตุ้งติ้งกระเป๋าของเด็กที่เดินเบียดเสียดกัน ...  จนพี่การ์ดคนนึงเดินตามหลังอยู่ ค่อยๆแกะให้ 

 

เดินต่อไปเรื่อยๆ ก็มองว่าเอาไงดีฟร่ะ ถึงทางสามแพร่งแล้วหาทางไปไหนดี

เห็นส้วม อยู่ทางแยกพอดี ได้เลย เพื่อนบอก กูเยี่ยวกอ่น แล้วค่อยเดินต่อ..

 

เออ

 

ระหว่างรอมันเยี่ยมนวัตกรรมของ ม๊อบ อยู่     ก็มองดูเส้นทางที่จะเดิน เลยเลือกเดินตรงไปสนามม้า

พอเสร็จออกมา เลยเดินตรงไปสนามม้ากัน  

 

ระหว่างนั้น  ก็มีเสียงร้องเชียร์ตลอดทาง ทั้งที่ไม่มีแกนนำ...

ระหว่างทางมีคุณยายคนหนึ่งมาโบกธงร้องเพลง "เราสู้"   น่ารักมาก  อยากกอดสักแรงๆ แต่กลัวแกกระดูกหัก 

 

พอแยกใหญ่ ก็มีรถขบวนมาพอดี...โห  ขบวนจากเยาวราช   อา อึ้ม อาซิ้ม อาเจก มากันเพียบ  หน้าตารวยๆทั้งนั้น 

มีรถน้ำมาแจกอีก  รับไม่ไหวแล้ว...กลัววิ่งเข้าห้องน้ำ เลยไม่เอา

 

มาจนเกือบถึงแยกสนามม้า มันไปไม่ได้...คนเยอะมาก ไม่รู็ขบวนไหนต่อขบวนไหน เยอะเหลือเกิน 

เลยเลี้ยวเข้าซอย....ซอกแซกเดินกันเงียบๆ   มาทะลุ สะพานอรทัยเลย

 

ทำเนียบ นั่นไง เป้าหมาย      พวกที่มาก่อนบอก ยึดได้แล้ว  เออ...ยึดก็ยึด

 

 

เดินมาเจอส้วม กทม.  เพื่อนขอเยี่ยวอีก...(โคตรเบื่อมันเลย)  ก็เอออ  กูนั่งน่ี่ละ

 

นั่งมันตรงหน้าป้ายวัดโสมนัส  ดูคนไหลข้ามสะพานอรทัย ยังกะเทศกาลแจกของฟรี  

นั่งทานข้่าวได้บรรยากาศ  ตรงหน้าส้วม กทม.  เพราะเพื่อนมันจะวิ่งไปเข้าตลอด

 

ในที่สุด ก็มายึดทำเนียบได้   นั่งลุ้นบนยางมะตอยตรงนั้นแหละ  เดี๋ยวก็มี ซาลาเปาจากไหนไม่รู้มาแจกอีก...

มีน้ำเดินมาแจก     ขบวนจุฬา เดินผ่านโบกธงยาวเหยียด

 

 

ใครจะคิด ชีวิตหนึ่งได้มานั่งตรงนี้ มองดูทำเนียบ มองดูคราบแกสน้ำตาเพื่อนพี่น้องวันก่อน  

 

เราก็ประชาชน พี่น้องทุกคนที่เดินมาบนถนนก็ประชาชน    เรามาร่วมทุกข์ร่วมสุขกันแล้ว...

 

...วันข้างหน้าของเรา มีความหวังเสมอ

 

  หลังจากวันนี้เป็นต้นไป ....เราจะเดินไปด้วยกัน

เพื่ออรรถรสในการเดิน ต่อไปจัดการซะนะ ผ้าอ้อม อันอัน หรือไม่ก็ เซอเทนตี้ 

๕๕๕