ชามู

ฮะ ๆ คุณชามู คิดแบบเดียวกับผมเลย

 

ถ้า สุนัข ฝูงขนาดนั้น ผมกลับรถ แน่นอนครับ

 

มันรวมกัน กัดกางเกง เราขาดวิ่นแน่

 

 

เห็นถนน ตรงนี้ ว่างแบบนี้ ถ้าไม่มี สุนัข

 

นะครับ โว้ว ยอดแห่งถนน ที่น่าขี่ มาก ๆ

 

 

ประสบการณ์ ขี่ในที่ ไม่เคยไป

 

นี่สนุก จริง ๆ เลยนะครับ

 

การผจญภัย เรา ดี ๆ นี่เองอะ

 

 

ยิ่งมีกลิ่น ต้นหญ้าด้วยนะ ผมโปรดปราน

 

มาก ๆ เลย ขี่ไป ชมวิวไป นึกอะไรพลาง ๆ

 

แป๊บ ๆ ก็สุดถนน แล้วก็มองหา ถนน ที่น่าขี่อื่นอีก

 

 

ถ้ายางเราดี ๆ นะครับ เพลินได้ทั้งวัน อะครับ

ขอออกความเห็น ในฐานะคนที่เลือกประชาธิปัตย์ทุกรอบ

และผมคิดว่าผมเป็นตัวอย่างหนึ่งของฐานเสียง

 

กำลัง Process ครับ

 

รู้อย่างเดียว  อภิสิทธิ์ สุเทพ สู้เพื่อเป้าหมายเดียวกัน

เพียงแต่ละคนมีหน้าที่และความรับผิดชอบของตน

 

คุณอภิสิทธิ์ ต้องรับผิดชอบ พรรคประชาธิปัตย์

กำนันสุเทพ ต้องรับผิดชอบ กปปส

 

ส่วนลิ้ม  แม่งไม่รับผิดชอบอะไรเลย

เกือบสิบปีที่แล้วเชียงใหม่ น่าอยู่กว่านี้นะสำหรับผม ในตัวเมืองนะ 

 

เริ่มหงุดหงิดกับการเดินทาง 

 

รถแดงแม่ง ก็มาตรฐานเดิม ไม่เคยเปลี่ยน 

 

หากเปลี่ยนระบบขนส่งมวลชนได้จะดีมาก คนในพื้นที่หากไม่จำเป็นจริงๆ รถแดงนี้ไม่ได้ตังหรอก ขี่เป็นเจ้าถนน 

 

ที่เจ็บใจที่สุด

 

 

 

 

 

 

 

 

โดนสาวเชียงใหม่ หักอก สามรายซ้อน ><" ฮาฮา 

 

ผมแก้แค้นให้แล้วครับ

 

สมศักดิ์ เทพสุทิน
ชื่อนี้เคยทำอะไรเพื่อประเทศชาติบ้าง

โอนให้แล้ว 555.00 บาท

หายเกือบเต็ม 100 แล้วครับ.....

เมื่อวานเลยปั่นให้หายอยาก แล้วได้ลองขึ้นเบาะมาระดับสูงสุดเท่าที่จะทำได้

เทียบกับตอนยืน ตอนนี้เบาะสูงกว่าหัวเหน่าแล้ว

แปลกมากครับ... ขี่สบายขึ้นเยอะ ทั้งๆที่ขี่แค่ในบ้าน ในซอยบ้าน...

แต่การเลี้ยวการทรงตัว ดีกว่าเบาะเตี้ยๆ รู้สึกควบคุมแฮนด์ดีกว่าเดิม

ก้นไม่เจ็บ ใต้น้องชายก็ไม่เจ็บเพราะปรับจมูกเบาะไม่ให้เชิดมากนัก

 

 

ท่าน ctpk05

ผมเดาว่า นั่นคืออาการเมารถครับ.. ขาขึ้นดอยปั่นได้ช้ากว่า เลยไม่รู้สึก

แต่ขาลง ปล่อยไหล มาเร็ว ต้องเพ่งถนนนานๆ

อาจเมาก็ได้ครับ

 

 

ท่านลาดพร้าว ท่านโทนี่ และท่านอื่นๆ

สงกรานตฺ์นี้ ถนนกรุงเทพโล่งๆ ผมจะออกไปขี่ในจุดที่ฝันว่าอยากไปให้ได้ครับ

ใครไม่ได้ไปไหน มาแจมกันไหมครับ

 

ผมต้องไปบ้านแฟนที่ประจวบครับพี่ชามู กลับมา กทม วันที่ 16 เลยครับ ปั่นให้สนุกนะครับ แต่ระมัดระวังตัวด้วยนะครับ พวกกินเหล้าแล้วขับรถเยอะช่วงสงกราน บางครั้งเราขับดีแล้วแล้วแต่เขาก็มาชน มาเฉี่ยวเรา ต้องระวังมากๆครับ

พักผ่อนรักษาให้หาย ขี่ตอนร่างกายปกติมันส์กว่าครับคุณชามู

ชื่อเจ้าของบัญชีก็กรอกสิครับ ไม่จำเป็นต้องถูกเป๊ะๆก็ได้ฮ่ะ พอกรอกเสร็จมันก็จะส่งรหัส OTP เข้ามือถือเรา เรากรอกรหัสยืนยันไปว่าเราทำการสร้างบัญชีไว้สำหรับโอนเงินเพิ่มอีก 1ยูส  แล้วก็เลือกที่เราสร้างบัญชีสำหรับโอนอันนี้   ทีนี้มันก็จะขึ้นเป็นชื่อเจ้าของบัญชีละฮ่ะ โอนได้เลย ผมกรอกไม่เคยตรงเป๊ะสักที

เมื่อกี้ เปิดเฟส เพื่อนผมก็พึ่งเข้ามาชวนไปลองที่สวุรรณภูมิ
สงสัยต้องหาโอกาสไปเยือนดูสักทีครับ
ไว้มีโอกาสเมื่อไหร่ จะมารีวิวให้ดูครับ

เจิมเรียบร้อยแล้ว คุณ ชามู

 

คือ มันไม่วันใด ก็วันหนึ่ง อะครับ

 

ขี่จักรยาน แบบนี้ อุบัติเหตุ มีตลอด

 

เพียงแต่ จะหนักเบา เท่านั้นอะ

 

 

บางที ก็อยู่ ๆ โซ่หลุด บางทีก็ เบาะเอียง

 

สปริงพัง จักรยานผม เคย หักกลาง สองท่อน

 

มาแล้วอะ พอดี ตอนนั้น holy mkII นี่แหละ

 

ตัวถังเครื่องเก่า มันบางไปหน่อย กระแทกแรง

 

ประกอบกับ มันโดนสนิมกิน ไปบ้างแล้ว เลยหักซะ

 

 

ผมเอง ก็เคย ไปนอน วัดพื้น หลายรอบ แล้วอะ

 

ได้แผล ช้ำใน ไปเรื่อยอะ

 

 

แต่ก็สนุกดีนะ พอวันต่อมา ก็เอามาขี่อีก

 

คือ ถ้ามันไม่หนักจริง ๆ อย่างตอน หัวไหล่ร้าว

 

เพราะโดนรถเข็นเกี่ยว คว่ำ ก็ยังพอขี่ต่อได้นะ

 

 

แต่อะไรก็เสี่ยงได้นะ แต่ รถเมล์ ก็ รถบรรทุก

 

ต้องเลี่ยงเด็ดขาด ไม่งั้นถึงตายได้อะ

 

 

บางที ถ้ามีชมรมจักรยาน เสรีไทย

 

ถ้าจัดไม่ไกล ผมว่า จะไปโชว์ เจ้า holy mkII ซะหน่อย

อย่างที่เล่าไปต้นๆ ครับ คุณชามู

เวลาออกถนนแรกๆ ผมก็เคยกลัวจะเจอเหตุการณ์แบบนี้

เลยปรับเบาะให้เตี้ยลงหน่อย

แต่เป็นการออกถนนในระยะสั้นๆ คือจากบ้านมาสวนหลวง แค่ 1.3 กิโล

เผื่อพลาดล้มแล้วเอาขายันพื้นได้ง่ายหน่อย

เพราะแรกๆ เหมือนผมยังไม่ค่อยสามารถคุมรถได้ดีนัก

เลยแก้ปัญหาด้วยวิธีนี้ไปก่อน จนพอเริ่มคล่องแล้วจึงปรับเบาะให้สูงขึ้นตามระดับ

 

พอเปลี่ยนรถคันใหม่ รถคันใหม่ของผม การปรับเบาะจะต้องใช้ไขควงหกเหลี่ยม

ซึ่งจะยุ่งยากมากกว่ารถบางรุ่น ที่ปรับด้วยก้านโยก

จึงต้องหัดขึ้นลงรถให้คล่องอยู่พอสมควร

 

แต่เจออุบัติเหตุบ้างแบบเบาๆ ก้ดีเหมือนกันนะครับ

เราจะได้ชินไว้ ไม่ตื่นเต้นเกินไปเวลาสถานการณ์คับขันกว่านี้

 

 

 

 

แล็คจักรยานลักษณะนี้ ผมเคยเห็นมีขายในร้านจักรยาน

ราคาประมาณ 2700-3500 นะครับ 

เคยอยากซื้อมาใส่รถเหมือนกัน 

เพราะทุกวันนี้ เวลาเอาจักรยานใส่รถ ผมถอดล้อหน้าแล้ววางกองกะพื้น

โดยมีผ้ายางห่อแแบบปูพื้นแล้วเอาริมตลบขึ้นมาเหมือนห่อของ

กันจักรยานขูดขีดรถ ซึ่งถ้าหากรถเหวี่ยง ก็มีสิทธิ์ที่จักรยานจะครูดไปมาได้เหมือนกัน

แต่พอเห็นราคาแล้วเสียดายตังค์เหมือนกัน

ไปเจอคุณลุงคนนึง ที่ปั่นด้วยกันที่สวนหลวง ร 9 

เค้าก็ DIY เอาด้วยเหล็กฉากแล้วอ๊อกขายึดกับตะเกียบเอาแบบง่ายๆ 

ราคาไม่กี่ร้อยเหมือนกัน ว่าจะทำ แต่กำลังจะเปลี่ยนรถ ก็เลยเบรคไว้ก่อน

ตอนแรก ผมใช้ CRV ซึ่งด้านหลังมันกว้างพอสมควร

เดี๋ยวเอาไว้ได้รถใหม่แล้วจะถ่ายรูปแลคมาอวดมั่งครับ

เพราะผมไม่อยากเอาจักรยานขึ้นหลังคา เห็นว่าผ่านบางที่ มีโดนตำรวจจับได้ด้วยนะครับ

ไม่รู้ด้วยกฏหมายข้อไหน

อีกทั้งมันดูเกะกะ และเวลาไปจอดไหนก้ไม่กล้าทิ้งรถไว้เหมือนกัน

ส่วนแบบห้อยท้าย พูดจริงๆ ก็ดูน่ากลัวครับ

กลัวจะไปตกใส่รถชาวบ้านเค้า รวมถึงที่มันจะล้นออกมาจากตัวรถด้วย

แถม CRV ของผม และคันใหม่ที่กำลังจะซื้อ 

เป็นรถที่มีล้ออะไหล่อยู่ข้างหลัง ก็ไม่น่าจะทำได้

คงต้องเล่นแบบใส่ในรถแบบนี้เหมือนกัน

 

แต่กำลังได้ความคิดใหม่ ว่าหรือเราจะเอารถพับมาเพิ่มอีกซักคัน

เพระาน่าจะสะดวกสุด เวลาไปไหนก็สบายๆ 

เพราะผมไม่ใช่นักปั่นเอาเร็วอยู่แล้ว

สองวันนี้แม่ดอกไม้ไม่ทำอะไรนอกจากนั่งรถวิ่งรอบเมืองเชียงใหม่ ที่คนเชียงใหม่ก็รู้ว่าถ้าเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น สิ่งที่ควรทำคือ วิ่งไปดูทะเบียนรถแม่ดอกไม้ว่าเลขอะไร และนั่งแหละคือ 3 ตัวตรงๆ รางวัลที่ 1

 

มาครั้งนี้ ก็เช่นกันเมื่อรถที่ขับรอบเมือง ออก 3 ตัวตรงๆ คือ 404

 

ผมนับไม่ถูกหรอกว่า นับตั้งแต่เวลา 2 ปีเศษที่แม่นางคนนี้บริหารประเทศได้ทำแบบนี้มาแล้วกี่ครั้ง แล้วกี่คนที่ได้ประโยชน์กับเรื่องนี้

 

เพียงแต่สิ่งที่ผมนึกแล้วเวทนาใจก็คือ ถ้าหวยสามารถล็อคได้แบบนี้ นั่นก็แสดงว่า หวยที่เราๆ ท่านๆ ซื้อกัน ก็จะมีแต่หวยที่ไม่ถูกรางวัลใดๆ เลยเท่านั้น

 

ส่วนหวยที่ถูกรางวัลนั้น ถูกคนที่รู้ข้อมูลเก็บไปก่อนหน้านี้

 

ถ้าใครไม่เชื่อก็ลองนึกดูแล้วกันว่า ขนาดหวย 2 ตัว 3 ตัว รวมถึงรางวัลที่ 1 ที่มีกรรมวิธีในการออกรางวัลที่กองสลากฯ ยืนยันนั่งยันมาตลอดว่าวิธีการออกซับซ้อนขนาดนี้ ยังสามารถล็อครางวัลได้ ก็คงไม่ต้องนึกนะว่า แล้วพวกรางวัลที่ออกแบบหมุนธรรมดาในรางวัล 2 ถึง 5 จะไม่ล็อกเลข

 

ถ้าเป็นแบบนี้จึงมีคำถามว่า การออกรางวัลทุกรางวัลมีการล็อคเลขได้หมด  ซึ่งแน่นอนคนที่ล็อคได้มีใครบ้างไม่ออกไปเก็บรางวัลก่อนที่คนอื่น

 

เอาง่ายๆ ถ้าผมเป็นคนล็อกเลขได้ สิ่งแรกที่ผมก็คือสั่งให้คนที่บ้านไปกว้านซื้อล็อตตารีมาให้หมด  เรียกว่าเอาเป็นชุดใหญ่กันเลยทีเดียว ส่วนรางวัลที่เลข 6 ตัวก็คงซื้อแบบเหวียงแหไปเลย แล้วก็เอาตัวเลขนั่นมาล็อครางวัลกันอีกที

 

อย่างงี้แล้วก็แสดงว่า หวยที่มีขายในแผงก็คงไม่มีหวยที่ถูกรางวัลอยู่เลย

 

งานนี้กองสลากฯ ก็คงออกมาปฏิเสธว่า มันไม่จริงหรอก มันเหตุบังเอิญ ซึ่งก็พูดมาตลอด แต่สิ่งที่เห็นทำไมมันตรงกันข้าม

 

แต่ยังไงก็ตามครั้งนี้ก็อยากได้ยินกองสลากฯ ออกแถลงข่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกครั้ง แต่ไม่อยากได้ยินคำเดิมๆ อีก ยังไงลองหาคำใหม่ออกมาชี้แจ้งบ้างนะ จะรอฟัง

 

เพราะไม่อย่างงั่น มันก็ทำให้คิดได้ว่า หวยมีไว้ให้นักการเมืองได้ร่ำรวย จากความหวังของคนจน ที่แท้จริงแล้วมันเป็นความหวังที่เลื่อนลอยเสียจริงๆ 

ดีครับ

คิดแบบที่คุณทรงธรรมแนะนำ เป็นวิธีที่ดีมากๆ นะครับ

 

ผมเคยปั่นตอนเช้าที่บริเวณสนามราษฏร์ สวนหลวง ร.9

เส้นทางเป็นวงกลม รอบสนามใหญ่ คล้ายๆ ลู่วิ่งรอบสนามฟุตบอลนั่นแหละ

ระยะทางประมาณรอบละ 600 เมตร

ถ้าจะทำระยะตามที่ผมตั้งใจ คือ 20 กิโล ต่อครั้งเป็นอย่างน้อย

ก็ต้องปั่นประมาณ 30 กว่ารอบ

 

การที่ปั่นอยู่ในวงกลมเดิมๆ ถึง 30 กว่าครั้งต่อวัน

ผมเคยปั่นๆ แล้วถามตัวเอง “กุมาวนเอาอะไรฟระ”

 

เพราะถ้าเรามองเรื่องจำนวน มันตั้ง 30 กว่ารอบ แสนจะน่าเบื่อนะครับ

บางครั้งก็เบื่อมันมาก จนต้องออกไปปั่นที่อื่นไปบ้างเพื่อแก้เลี่ยน

ตอนหลังๆ ผมลองหันมามองรอบข้าง

ทำความรู้จักกับคนอื่น ทักทาย พูดคุย มองหญิง เบื่อก็วนออกไปที่อื่น

ค่อยกลับมาใหม่ เอากล้องไปถ่ายรูปเล่น

ทำอะไรก็ได้ ให้มันสนุกขึ้น มันทำให้รู้สึกว่า จักรยานพาเราไปหาความสุขนั้น

ไม่ใช่ไปทรมาน ไปเจ็บก้น ไปวนที่เดิม 33 รอบ

มันก็ทำให้เรามีความสุขที่ได้ขี่จักรยานจริงๆ

 

พอเริ่มรู้สึกเบื่อกับมุมเดิม ก็ออกไปหามุมใหม่

หลายคนจึงมักไปออกทริปกับเพื่อนๆ อะไรไป

คุณมูนเอง ก็มีชมรมจักรยานของแก ผมติดตามอยู่

นั่นเค้าออกทริปกันแทบทุกอาทิตย์ ไปกันไกลๆ ที่ใหม่ๆ

มันสนุกก็ตรงนั้นแหละครับ (เพียงแต่อย่างผมคงยังไม่กล้าไป แกเล่นเป็น 100-200 กิโล!!)

 

บางที ผมยังแก้เลี่ยนด้วยการปั่นไปชุมนุมอย่างที่เคยลงรูป

หาวิธีได้เยอะครับ

 

จริงอย่างที่คุณทรงธรรมว่า 

อย่าซีเรียสกับเรื่องระยะ ถ้าไม่คาดหวังจนเกินไปนะครับ

(หมายถึงความคาดหวังเช่น จะลดความอ้วนรึอะไรแบบนั้น)

เอาให้สนุก ได้ใช้มันบ่อยๆ ได้มีเืพ่อน มีสังคม มีกิจกรรมที่เป็นประโยชน์

เดี๋ยวก็จะพบว่า รักการปั่นได้เองครับ

 

 

แนะนำคนอื่นได้ แต่ช่วงนี้ผมก็ห่างหายการปั่นไปพักนึงเหมือนกัน

เพราะเพื่อนๆ ติดธุระ

ชวนกันอยู่ว่าอาทิตย์นี้จะกลับไปรื้อฟื้นซะหน่อย

แล้ววันไหน จะพาเพื่อนไปบางน้ำผึ้งซักที

ผมมาเพิ่มเคล็ดลับ ใหุ้คุณ ชามู นะครับ

 

 

คือ ต้องบอกก่อนว่า ผมเอง ปั่นจักรยาน แม่บ้าน

 

มันจะเอื่อย ๆ ความเร็ว ค่อนข้างต่ำ และก็

 

เทอะทะ ในบางจังหวะ ดังนั้น ทำความเร็ว ไม่ได้

 

 

ความเร็วที่ผมปั่น จึงอยู่แค่ 8 - 10 กม. ต่อ ชม. เท่านั้น

 

 

แต่ว่า การที่เรา จะปั่นให้ ได้ระยะทาง ไกล ๆ

 

สำหรับผม ไม่มี เคล็ดลับ อะไร จะดีเท่า

 

ความรู้สึก ดี ที่ได้ ปั่น อะครับ

 

 

คือ ก่อนอื่นเลย ต้องหาความรู้สึก อยากปั่นก่อน

 

อะครับ ผมเอง ตอนเริ่มหัด ปั่นจักรยาน

 

ตอนเด็ก ๆ ก็รู้สึกติดใจ เพราะผม

 

ชอบ " สีถนน " บอกไปคง งง

 

 

ผมชอบสี ถนน ในเมืองไทย อะครับ

 

ผมว่า มันราบเรียบ สงบนิ่ง แล้วก็ ล้ำลึก

 

บอกไม่ถูกว่า ทำไม ถึงชอบ

 

ผมชอบ ถนน ตรอก ซอย เกือบจะทุกที่

 

ในกรุงเทพฯ หรือ ตามต่างจังหวัดนะ

 

(ไม่ชอบแบบ เป็นดิน ชอบแบบ ปูน

 

หรือ ยางมะตอย)

 

 

ยิ่งถ้า อากาศเป็นใจ แบบ ใกล้ฝนตก

 

ขี่จักรยาน มีความสุข มาก ๆ เลย

 

 

เชื่อไหม ผมอะ ชอบมาก ที่ได้ ไปสำรวจ

 

ทางที่ไม่เคยไป ผมไม่เคยคิดว่า

 

อยากปั่นให้เก็บระยะทาง แต่ผมชอบ

 

ปั่น ดูเส้นทาง สถานที่ กินลมชมวิว

 

อะครับ ความรู้สึก แบบนี้ ทำให้

 

 

แม้บางวัน ผมขี่ ตั้งแต่ เช้า จนถึงบ่าย

 

จนเกือบเย็น ผมก็ไม่รู้สึกเบื่อ

 

แต่มีบ้าง เจ็บก้น หรือ เมื่อยหัวเข่า

 

อันนี้ มีแน่

 

 

คือ ที่ผมอยากบอกคือ

 

ถ้าปั่นเพราะรัก จะปั่น ได้นาน ได้คงทน

 

คือ ถ้าวันไหน ไม่ปั่น จะคิดถึง เบาะจักรยาน

 

เลยครับ ถ้าเป็นแบบนี้ ผมรับรอง

 

 

ว่าทำให้ มีความสุข แล้วถึงวันหนึ่ง

 

คุณ ชามู ก็ต้องรักจักรยาน จนต้อง

 

ตั้งชื่อให้มัน แบบผม

 

ของผม holy mkII red comet

 

 

อย่าไปซีเรียส เรื่องระยะทาง นะครับ

 

ผมบ่อยเลย ที่ลืม ทุกอย่างไปเลย

 

เวลาอยู่บนเบาะ ชอบฝันถึง สาว ๆ

 

ความรัก อุ่น ๆ (ที่ชีวิตจริง ไม่เคยเจอ

 

อิจฉา คุณ ชามู กับ พี่ โทนี่ ละ )

 

 

ฮะ ๆ ก็เท่านี้ อะครับ

 

แต่ผมเชื่ออย่างหนึ่งนะ ว่า คนรักการปั่น

 

สักวัน คุณจะทิ้ง ความอ้วนได้ เชื่อเหอะ

ถ้าเจ็บก้น ลองหาซื้อเบาะเจลมาสวมทับเบาะเพิ่ม
ก็จะช่วยได้นะครับ อันละ 3-400
หรือจะฝืนไปสักพัก เดี๋ยวก็ด้านครับ

บางคนบอกว่าหลังปั่น การเผาผลาญยังมีอยู่สักพัก
อาจต้องรอสักครึ่งชั่วโมงแล้วค่อยอาบน้ำ
เคยอ่านมาว่าเป็นข้อดีของการปั่น
ที่ยังเบิร์นต่อแม้จะหยุดปั่น (ไม่รุ้ว่าจริงเท็จยังไงนะครับ)

เวลาขึ้นรถ ถ้ายังไม่ชิน
ผมจะตะแคงรถแล้ววาดขาขึ้น
เพราะอ้วน ยกขาสูงๆ ลำบากครับ 555
เวลาจอด ก็กระโดดลงไปคล่อมคานเอา
จะได้ไม่เสียศูนย์
แรกๆ ผมชินกะการนั่งอยู่บนเบาะ
พอจอดก็พยายามเอาปลายเท้าจิกลงพื้น
บางทีระดับอานมันสูงกว่าขาเรา
ก็ทำให้ต้องเขย่ง แล้วพลาดล้มได้นะครับ
เคยจะล้มใส่รถข้างๆ ไปแล้วเหมือนกัน
ผมเคยใช้วิธีถ้าปั่นบนถนน ก็ปรับเบาะให้ต่ำลงหน่อย
ให้เท้าเราเหยียบพื้นได้ง่ายๆ
แต่ไม่ดีตรงที่มันไม่ใช่ระดับเบาะที่พอดี
เวลาปั่นจะไม่สบาย
ใช้วิธีกระโดดลงไปคล่อมคานดีที่สุดครับ

หลายคนแนะนำว่า
ปั่นปกติ น่าจะให้ได้สัก 20 กม ขึ้นไป
ทั้งเพื่อความชินกับระยะ และการเบิร์นสำหรับคนอ้วน
แต่ค่อยๆ เพิ่มไปนะครับ เอาที่ปั่นแล้วทำให้เราสนุก
ไม่มีใครปั่นได้ไกลๆ ตั้งแต่วันแรกหรอก

ตอนแรกๆ ผมปั่นกลางคืน
ปั่นเสร็จ เหนื่อย....หิว อันนี้ต้องระวังนะครับ
แต่ถ้าปั่นตอนเช้าๆ เหนื่อย อาบน้ำแล้วจะสดชื่นทั้งวัน
หิวก็สามารถยัดได้ (อันนี้สำหรับคนอ้วนอย่างผมครับ )