pouce

ทำไมคนถึงเท่ากันเฉพาะตอนเลือกตั้งครับ

 

ก็เกิดมามันเท่ากันไม๊ละครับ ลองไปดูห้องเด็กแรกคลอดเวลาไปเยี่ยมเพื่อนหรือญาติที่เพิ่งคลอดแล้วสังเกตดูครับ น้ำหนักยังไม่เท่ากันเลยครับ

Ousted Thai Prime Minister Thaksin Shinawatra, right, and his then-wife Potjaman wade through photographers at a criminal court in Bangkok on July 31, 2008. (Photo: Reuters)

 

คำอธิบายใต้ภาพครับ - ภาพเก่า

 

แต่หัวข้อข่าวนี่ ใหม่ๆ สดๆ ครับ คิดว่าเค้าคงเห็นตัวเป็นๆ แต่ถ่ายรูปไม่ได้ หรือถ่ายแล้วก็เอาลงไม่ได้ เลยต้องใช้ภาพเก่า

 

http://www.irrawaddy...astrologer.html

เดี๋ยวได้เห็น ประธาน นปช.คนใหม่เข้าิคุกก่อนใครก็คราวนี้แหละ

ตูดบานแน่ คางคกเอ๋ย

 

คนที่เอาตูดคางคกได้ หมาเมพ  แล้วนะครับ

 

ผมเห็นหน้าแล้วยัง(ใจ)เหี่ยวไปหลายวันเลย

จริงๆ ไม่ต้องมีเลนจักรยาน ก็ขี่กันได้ครับ แค่ทุกคนเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กัน อย่ามองคนอื่นเป็นศัตรู

 

 

ถ้าเราทำได้

- ปล่อยวาง ไม่รำคาญ แท็กซี่ หรือรถยนต์แซะเบียดระยะกระชั้นชิด

- เพิกเฉยต่อ มอไซค์ปาดหน้า ขับสวนเลน

- เอื้อเฟื้อต่อคนเดินข้ามถนน เห็นเค้ามายืนรอ มีรถต่อเรามาอีกเพียบ หยุดให้ซักนิด คงไม่ทำให้เราช้าลงไปเกิน 5 นาที หรอก

- รักษากฎวินัยจราจร เคร่งครัด

 

เอาแค่นี้ ทำได้ การใช้พื้นที่ร่วมกัน ก็คงไม่มีปัญหา จะมีเลนจักรยานหรือไม่ มันไม่ใช่ประเด็นเท่าไร

 

ผมเป็นคนนึงที่เคยขี่จักรยานบนถนนในกรุงเทพ เจอคนเอื้อเฟื้อก็เยอะ ไม่ว่าจะตัวใหญ่อย่างรถเมล์ หรือรถเก๋งแพงๆ เจอมอไซค์ปาดพร้อมกับบ่น ก็ไม่น้อย การมาเป็นคนตัวเล็กบนถนนใหญ่ ก็เปิดมุมมองผมเยอะพอควรเหมือนกัน เผอิญช่วงนี้ใช้ทางด่วนบ่อย เลยไม่ค่อยได้ปั่นในถนน

 

แชร์ไอเดียครับ

"ไซ้งาน"

สะกดได้ถูกต้อง สมเป็นผู้มีการศึกษาสูงมากๆ ครับ

เสียเจ้า ผมชอบมากครับ

ขอนำเสนออีกบท ของท่านอังคารฯ
เผื่อท่านอื่นๆ ด้วยครับ

อนิจจาน่าเสียดาย
ฉันทำชีวิตหายไปครึ่งหนึ่ง
ส่วนที่สูญนั้นลึกซึ้ง
มีน้ำผึ้งบุหงาลดามาลย์

ครึ่งหนึ่งหลงเหลือในอกนี้
สั่นชีวีเสียสะเทือนสะท้าน
ซ้ำโซ่ตรวนพันธนาการ
ทรมานปานทาสจะขาดใจ

อีกครึ่งหนึ่งอยู่ที่น้องแก้ว
ขึ้งโกรธพี่แล้วจะทำไฉน
ถึงใกล้ก็อย่างห่างไกล
ไม่เข้าใจซึ่งกันและกัน

เสียแรงชายบริสุทธิ์ซึ่อ
ควรหรือนางมล้างค่าใฝ่ฝัน
ทิ้งให้เทวษหาจาบัลย์
ที่ไหนนั่นมิ่งขวัญกลับมา

หมายทะนุถนอมน้องไว้กะอก
กลับตกในมือของเขาอื่น
แสนเจ็บแสนปวดปูนปืน
พิษมาเสียบเสียววิญญาณ

ใจนางอย่างน้ำค้างกลางดึก
ดั่งผลึกเพชรใสไหวสะท้าน
ครู่เดียวก็แตกดับกับดินดาน
ไร้แก่นสารจะหวังมิยั่งยืน

บุราณว่าพรากจากนารี
ลับลี้จากสามวันเป็นอื่น
เสียเจ้าโศกเศร้าทุกวันคืน
สุดจะฝืนสู้ทุกข์ขุกเข็ญใจ

แค้นหญิงชิงชังไปทั้งโลก
จะทุกข์โศกกับนารีหรือไฉน
เสียแรงเป็นบุรุษอาชาไนย
มาหลงใหลหล่มล้มจมดิน

จักอัปยศแก่วิญญาณ
อัประมาณอดสูรู้สิ้น
จึ่งตัดใจหลั่งน้ำไหลริน
ลงดินขาดกันจนวันตาย

ประพันธ์โดย อังคาร กัลยาณพงศ์

เหมือนอันนี้จะอยู่ใน "ปณิธานกวี" ครับ ถ้าผิดขออภัย