วฤก

ยังเนื่องในงานวันพ่อ .... ขอเอาโคลงเก่ามาเล่าใหม่ครับ

อาศิรวาท

เลือกตั้ง....

๐ แสนคำศัพท์พร่ำอ้าง........เอ่ยความ
ฤาอาจเทียบทำตาม............ต่อครั้ง
แสนทีที่พยายาม................ย้ำกระ-.....ทำนอ
เคยผิดเคยพลาดยั้ง...........หยุดหั้นยากหาย ฯ

๐ ทุกขายเสียงสิทธินั้น.......หนึ่งคะแนน
ได้หนึ่งสับปลับแทน...........ที่แท้
ซื้อร้อยสูบล้านแสน............ล้นสุข....เขาเวย
เลือกใหม่ขายใหม่แก้..........ใหม่ก้าวกมลเขลา ฯ

วฤก: ๓ ธันวาคม ๒๕๕๕

เขาว่ากันว่า คนประเภทใดย่อมเลือกผู้แทนประเภทนั้น
อย่าบอกนะว่า คนไทย... โง่ โลภ ขี้โกง ไร้ยางอาย และกักขฬะ

ขอบคุณท่านพระฤาษีมากครับ

ปล่อย….

๏ ปล่อยเถิดนะจะไหลก็ให้ปล่อย
จะเปรอะรอยเปื้อนริ้วเลอะผิวหมอง
แรระเรื่อเจือไว้ในละออง
นั่นนะฟ้องฟกช้ำฝากน้ำตา

ได้ขืนสุดสุดฝืนขึ้นยืนหยัด
ประกาศชัดชูราชศาสนา
“ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์” บาทบีฑา
ก็ไม่ล้าหลุดล้มอุดมการณ์

ลุกขึ้นมา... ภราดรไถ่ถอนเจ็บ
เรียนแล้วเก็บกำลังยังประสาน
เพื่อไผทใช่ตนเถิดทนทาน
แต่โบราณบาดลึกยังถึกทน

ปล่อยเถิดนะจะไหลก็ให้ปล่อย
ก็แค่รอยเปื้อนริ้วผิวถนน
แดงระเรื่อเจือไว้ในสกล
แค่เลือดคนไทยหลั่ง.... คลั่งฆ่ากัน ๚ะ

วฤก: ๒๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๕

ยี่สิบสี่พฤศจิกา ... มากันเถิด

โคลงสี่สุภาพ

๏ ผองไทยหือผ่อนให้..............พาลเหิม
โหมชั่วเกลือกกลั้วเติม.............ต่อด้าว
เถลิงไทยใหม่เผดิม.................เผด็จก่อน
ผดุงแผ่นแว่นแคว้นท้าว...........เทิดไว้ไอศวรรย์ ฯ

๏ สมานกันสมาสเข้า..............สมัครคน
จาตุรภาคพหล.......................พหุด้าน
กองทัพประชาชน...................ประชุมหมู่
ประชิดจ่อทรราชสะท้าน...........เร่าสะเทื้อนเคลื่อนไหว ๚


อีทิสังฉันท์ ๒๐

๏ ยอมรึปล่อยปละคอยนครประลัย
ถล่มทลายฉะนี้ไฉน ..........................มิร้อนรน ฯ

๏ ยอมระยำกระทำวิกัติวิกล
สถุลสถาปนาสถล............................สยบธรรม ฯ

๏ ยอมรึรัฐบาลประการระยำ
มิยินมิยลสกลกุกรรม.........................ขม้ำเมือง ฯ

๏ ยอมรึไทยมิให้ประเทศประเทือง
ประทุษร้ายมลายเมลือง.....................มิทัดทาน ๚

กาพย์ยานี ๑๑

๏ จาตุรเพสผอง...................พลพี่น้องจดจ้องวาร
เดินดื่นผืนผลาญ..................วังดุสิตพิชิตชัย ฯ

๏ ชิดเท้าก้าวโยงถึง..............เก้าโมงหนึ่งซึ่งโจงใจ
โจนออกบอกกันไป ..............ไล่เหล่าร้ายทำลายธรรม ฯ

๏ เทอญเหล่าเราเร้าตื่น..........เราเล่าฟื้นขืนถลำ
ไทยไม่ไหม้ไฟงำ...................ง้างต่ำช้าพร่านาคร ฯ

๏ สานแขนซ่านแสนกล่น .......ลานแน่นจนคนสลอน
ส่ำพาลรบาญทอน..................อ่อนเรี่ยวแรงแช่แข็งไป ๚


กลอนกลบทสะบัดสะบิ้ง

๏ พิทักษ์คามสยามยังประทังประเทศ
ประเทืองเศวตฉัตรพร่างสว่างไสว
แผ่นดินแม่แผ่กรุณละมุนละไม
ขบถไพร่พาวิบัติกระจัดกระจาย

จะปล่อยป่นพ้นไปไฉนฉะนี้
ฉะนั้นมีมุญจนะสหสหาย
ถ้วนล้วนกล้าสมาคมถล่มทลาย
ทะลวงพ่ายผองพาลสะท้านสะเทือน ๚ะ๛

วฤก: ๒๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๕