spectator

  การ "โกหก" ไม่ใช่เรื่องเสียหาย เป็นสิ่งจำเป็นด้วยซ้ำในการเจรจาความบ้าน-ความเมือง เขาเรียกการโกหกแบบนั้นว่า "กุศโลบาย" ความหมายตรงตัวคือ "โกหกเพื่อชาติ" แต่การ "เอาชาติไปโกหก" ในการพูดจาความบ้าน-ความเมือง เขาเรียกว่า "อกุศโลบาย" ความหมายตรงตัวคือ "ตอแหลขายชาติ" ส่วนจะขายเพื่อเป้าประสงค์ใด ก็ขึ้นอยู่กับจิตเจตนาผู้แหล จะ "ตอแหลเพื่อตัวเอง" หรือ "ตอแหลเพื่อตระกูล" ก็...สุดแต่กรณี!
    ครับ..ที่ยกมาพูดนี่ก็ไม่ใช่อะไรหรอก ตัดเล็บขบเสร็จ หยิบปฏิทินโหราศาสตร์ ประจำปี ๕๖ ของอาจารย์เทพย์ สาริกบุตร ที่เจ๊ผม "คุณสุชาดี มณีวงศ์" แห่ง "กระจกหกด้าน" รายการดีคู่ช่อง ๗ สี จัดหามาให้ทุกปี ขึ้นมาพลิกๆ ดู ก็อ้อ...อย่างนี้นี่เอง...
    "ดาวพุธ" มันเสียน่ะครับ!
    เสียเพราะอะไร เพราะโจรและมหาโจรซึ่งตอนนี้อยู่ในช่วงออกฤทธิ์ชักนำให้เป็นไป ก่อนที่จะสิ้นฤทธิ์พากันชักแหง็กๆ ในบั้นปลาย เข้าตามเศษตำราทศกัณฐ์เสียเมือง "ปากเป็นเอก-เลขเป็นโท-มณโฑเป็นสตรี-อัปรีย์เป็นรัฐบาล"
    จำกันไว้นะครับ ตอนนี้ดาวพุธ คือปาก คือคำพูด-คำจา คือเอกสารสัญญา "อยู่ในอำนาจโจร" ควบคุม ใครจะไปเซ็นสัญญา ไปออกกฎหมาย ไปสู้คดีความ ไปสปีช ไปให้สัมภาษณ์ ไปวาดลวดลายทั้งคำพูดทั้งการขีดการเขียน กระทั่งใครจะเมนต์-ไปเมาธ์อะไรตามเว็บก็เถอะ
    ควร "ตั้งสติก่อนทำ!"
    อย่าเอามัน เอาซ่า ที่หาความรับผิดชอบไม่ได้เป็นที่ตั้ง พาดพลั้งลงไป จะเสียมากกว่าได้ อัดอั้นตันใจไว้ ดีกว่าต้องกล่าวคำว่า "เสียใจ" กับคำพูด-คำจา กับที่เขียนขีด กับที่เมนต์อวดเก่งกล้า ด่าเลอะเทอะไม่เลือกหน้า ไม่มีใครเก่งกว่า-ดีกว่าตัวข้าเองซักคน
    เออ...นี่ นายกฯ หญิงของเรากลับจากอูลัน บาตอ มองโกเลีย แล้วกระมัง (๒๙ เม.ย.๕๖) ยามไม่อยู่...ไม่เห็นหน้า ไม่ได้ยินเสียงหวานๆ วลีท่องเด็ดๆ มาให้สัมภาษณ์ทางโทรทัศน์ก็คิดถึง เมื่อกลับมาสิงบ้าน-สิงเมืองตามเดิมก็ดีแล้ว จะได้เห็นหน้า-ได้ยินคำพูดคำจาประหลาดๆ
    ทำให้ชีวิตผมมีชีวาขึ้นเยอะเลย!
    ดูเหมือนการกลับจากเยือนอูลัน-บาตอของนายกฯ หญิงหนนี้ กลับแบบ "เสียงมาก่อนตัว" เรียกว่าดังระเบิด-ระเบ้อ ก่อนที่ตัวเป็นๆ จะกลับมาปรากฏให้เห็น ขนาดนั้นเชียว
    ก็จะไม่ดังระเบิดได้ไง อยู่เมืองไทย เป็นนายกฯ เข้าปีที่ ๒ ยังพูดไทยได้ไม่กี่คำ บูรณาการบ้าง เอาอยู่บ้าง ไม่ทราบค่ะบ้าง ยังไม่ได้รับรายงานบ้าง เรื่องของสภา สั่งอะไรไม่ได้บ้าง  ๓ เสาหลักต้องถ่วงดุลเพื่อให้เกิดความสมดุลบ้าง แดงล้อมศาลเป็นสิทธิ์ตามประชาธิปไตยบ้าง
    แต่ไปมองโกเลียวัน-สองวัน นายกฯ ขวัญใจผม แสดงวิสัยทัศน์ทางการเมือง ว่าด้วยเรื่องประชาธิปไตยยิ่งกว่านกแก้ว-นกขุนทองกินพริกซักกำมือ เรียกว่าเจื้อยแจ้วตามร่างเป็นภาษาฝรั่งตั้ง ๔-๕ หน้ากระดาษ ไม่เพียงกราวหน้าพาทย์ประชาธิปไตยทั่วๆ ไป
    ยังยกตัวอย่างเหตุการณ์โจรเผาบ้าน-เผาเมืองในเมืองไทยไปผสมสี-ตีไข่ ใช้ความจริงเป็นกระสาย ๑ ส่วน เอาความเท็จ ๙ ส่วนยำเข้าไป ร่ายเป็นสปีช ปฏิบัติการ "แดงทั้งแผ่นดิน" คือประชาธิปไตยที่ถูกต้องของเมืองไทย  เรียกว่า ถลกเนื้อ-เถือหนัง แล้วลากไส้-ลากพุง ประเทศตัวเองออกมากองขายกลางเมืองอูลัน-บาตอ
    จะฉายหนังตัวอย่างให้ดู เอาพากษ์ไทยเวอร์ชั่น "เฟซบุ๊กนายกฯ" นั่นแหละ!
    ...........ในปี 1997 ประเทศไทยได้ประกาศใช้รัฐธรรมนูญฉบับใหม่ ซึ่งร่างขึ้นโดยที่ประชาชนมีส่วนร่วม เราทุกคนคิดว่ายุคใหม่ของประชาธิปไตยไทยมาถึงแล้ว และจะเป็นยุคสมัยที่ไร้การรัฐประหาร
    แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้น รัฐบาลที่ได้รับการเลือกตั้งถึงสองครั้งสองหนด้วยเสียงส่วนใหญ่ถูกล้มลงในปี 2006 ประเทศไทยเสมือนรถไฟตกรางและประชาชนคนไทยใช้เวลาเกือบ 10 ปีกว่าที่จะได้เสรีภาพแห่งประชาธิปไตยกลับคืนมา
    หลายคนที่อยู่ในที่ประชุมแห่งนี้รู้ว่ารัฐบาลที่ดิฉันพูดถึง คือรัฐบาลที่พี่ชายของดิฉัน พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร เป็นนายกรัฐมนตรีที่ได้รับการเลือกตั้งอย่างถูกต้องตามกฎหมาย
    หลายคนที่ไม่รู้จักดิฉัน อาจบอกว่า เธอจะบ่นไปทำไม? เป็นเรื่องปกติในกระบวนการการเมืองที่รัฐบาลมาแล้วก็ไป ซึ่งหากตัวดิฉันและครอบครัวของดิฉันต้องเจ็บปวดแต่ฝ่ายเดียว ดิฉันก็คงจะปล่อยวาง
    แต่นั่นก็ไม่ใช่ความเป็นไปที่เกิดขึ้น จากการรัฐประหารประเทศไทยต้องถอยหลังและสูญเสียความน่าเชื่อถือต่อนานาชาติ หลักนิติธรรมและกระบวนการกฎหมายถูกทำลาย โครงการและแผนงานที่พี่ชายของดิฉันริเริ่มตามที่ประชาชนต้องการถูกยกเลิก ประชาชนเกิดความรู้สึกว่าสิทธิเสรีภาพของเขาถูกปล้นไป
    คำว่า “ไทย” หมายความว่า “อิสระ” และประชาชนคนไทยก็ได้ลุกขึ้นต่อสู้เรียกร้องเพื่อให้ได้เสรีภาพคืนมา แต่ในเดือนพฤษภาคม 2553 มีการสลายการชุมนุมของผู้เรียกร้องกลุ่มคนเสื้อแดง จนทำให้มีผู้เสียชีวิตถึง 91 คน ในใจกลางย่านธุรกิจของกรุงเทพฯ
    คนบริสุทธิ์ถูกลอบยิงโดยสไนเปอร์ แกนนำการชุมนุมต้องติดคุกหรือหลบหนีไปต่างประเทศ และแม้แต่ทุกวันนี้ยังคงมีเหยื่อทางการเมืองจากการเคลื่อนไหวเพื่อ ประชาธิปไตยที่ติดคุกอยู่
    ประชาชนคนไทยไม่ท้อถอยและยืนยันที่จะเดินไปข้างหน้า จนในที่สุดรัฐบาลในขณะนั้นต้องจัดให้มีการเลือกตั้ง ซึ่งก็มีฝ่ายปฏิกิริยาต่อต้านประชาธิปไตยที่เชื่อว่าจะบริหารจัดการและบิด เบือนเจตนารมณ์ประชาธิปไตยได้ต่อ แต่ในที่สุดพวกเขาก็ไม่สามารถปฏิเสธความต้องการของประชาชนได้ ดิฉันได้รับการเลือกตั้งด้วยเสียงส่วนใหญ่ของประเทศ แต่เรื่องราวนั้นยังไม่จบ
    มีความชัดเจนว่าผู้ที่มีปฏิกิริยาต่อต้านประชาธิปไตยยังคงอยู่ รัฐธรรมนูญที่ร่างขึ้นในรัฐบาลภายใต้คณะรัฐประหารได้ใส่กลไกที่ตีกรอบเพื่อ จำกัดความเป็นประชาธิปไตย
    ตัวอย่างหนึ่งที่ดีในประเด็นนี้ จะเห็นได้จากที่จำนวนครึ่งหนึ่งของวุฒิสภาไทยมาจากการเลือกตั้ง แต่อีกครึ่งหนึ่งกลับได้รับการแต่งตั้งโดยกลุ่มคนเล็กๆ กลุ่มหนึ่ง
    ยิ่งกว่านั้น กลไกที่เรียกว่าองค์กรอิสระได้ใช้อำนาจเกินขอบเขตแทนประชาชนเจ้าของอำนาจที่ แท้จริง เป็นการดำเนินการเพื่อคนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งมากกว่าเพื่อคนส่วนใหญ่ของ สังคม........ฯลฯ.........
    พอหอมปาก-หอมคอนะครับ หรือจะเหม็นก็ไม่รู้นะ ตัดไปตอนจบของสปีชเลย.......
    ดิฉันขอปิดท้ายด้วยการประกาศว่า ดิฉันหวังว่าความเจ็บปวดที่ครอบครัวของดิฉันได้รับ  ที่ครอบครัวของเหยื่อทางการเมืองไทย และครอบครัวของผู้เสียชีวิตทั้ง 91 คน ในเหตุการณ์เมื่อเดือนพฤษภาคม 2553 ต้องเผชิญ จะเป็นความเจ็บปวดครั้งสุดท้ายสำหรับประเทศไทย
    ขอให้เราทุกคนสนับสนุนระบอบประชาธิปไตยเพื่อที่เสรีภาพและอิสรภาพของมนุษย์ได้รับการปกปักรักษาเพื่อลูกหลานและคนรุ่นต่อๆ ไป
    นี่แหละปาฐกถานายกฯ ยิ่งลักษณ์ เป็นเรื่องที่ผิดมหันต์-เกินอภัย ไร้กาละ-เทศะ ไม่รู้อะไรควร-อะไรไม่ควร ไม่รู้จักแยกแยะ ไหน..ส่วนชาติ-ไหน..ส่วนตน สรุปได้อย่างเดียว...นี่คือเจตนา ด้วย "จงใจ"!
    ที่ซ้ำร้าย นำเหตุการณ์จริงไปบิดเบือนเพื่อตน-เพื่อครอบครัวตน จากขาวเป็นดำ จากหน้ามือเป็นหลังเท้า กับสิ่งจริงที่ประจักษ์ตา-ประจักษ์ใจ อันชาวโลกได้รับรู้ "ความเป็นจริง" จากข่าวสารยุคดาวเทียม ผ่านไปเมื่อ ๒-๓ ปีนี่เอง
    ผมขยะแขยง ด้วยรังเกียจที่จะโต้แย้ง-แจงชี้กับสิ่งที่เรียกว่า...นี่คือคำพูดของนายก รัฐมนตรีประเทศหนึ่ง ที่นำประเทศตัวเองไปแบขายตลาด
    ขายด้วยตอหลดตอแหลในวาจา เพื่อแลกผลประโยชน์ที่ตัวเองระบุ..........."ตัวดิฉันและครอบครัวของดิฉันต้องเจ็บปวดแต่ฝ่ายเดียว"!
    ไฟใน-ผู้นำประเทศเป็นฝ่ายนำออกไปเสียเอง ซ้ำไฟนอก-เจ้าพี่ชาย และพวกสมุนบริวารก็เป็นฝ่ายนำเข้ามา สรุปเป็นว่า...ประเทศไทย ไม่มีใครที่ไหนเอาไปขาย
    ผู้นำไทยนั่นแหละ...ขายมันซะเอง!
    ทุกคนรู้ ที่ยิ่งลักษณ์ขึ้นไปอ่าน "ขายประเทศ" นั้น เป็นภาษาอังกฤษที่ "ตัวการ" ร่างให้อ่าน ประสานแผนปลุกปั่นยึดประเทศผ่านขั้นตอน "ล้มสถาบันตุลาการ" ขณะนี้ ผมไม่ข้องใจตัวรัฐมนตรีต่างประเทศ คือ นายสุรพงษ์ โตวิจักษณ์ชัยกุล เพราะเขาทำอย่างนี้ได้
    แต่ข้องใจจริงๆ ข้าราชการตั้งแต่ระดับปลัดกระทรวงลงมา ท่านยอมให้เหตุการณ์บัดซบ-บัดสีอย่างนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร?
    จะเป็นหุ้นส่วนธุรกิจสัมปทาน "ร่วมทุนขายชาติ" กันอย่างนั้นหรือ?.

ที่มา:http://www.thaipost....ws/300413/72869