Find content
Not Telling
พุทธศาสน์ พุทธศาสนา คือตำรา สิ่งสืบทอดกันมาของผู้รู้ ผู้ตื่น
ไสยศาสน์ คือตำรา ความรู้ อันหลับไหล มืดบอด
ธรรมะ คือ ธรรมชาติ
อยากฝากเรื่องสังฆทานซะหน่อย ไหนๆก้อเข้าเรื่องแล้ว
เมื่อเราถวายสังฆทาน แล้วกล่าว"อิมานิ มะยังฯลฯ" คนส่วนใหญ่จะถวายแก่พระเป็นรูปๆไป
พระที่รับไป ส่วนใหญ่ก้อรับมาเก็บไว้ผู้เดียว หารู้ไม่ว่า คำอุทิศนั้น
เขาให้แด่พระสงฆ์ ไม่ได้จำเพาะเจาะจงแก่ผู้ใด พระสงฆ์สามารถใช้สอยสิ่งนั้นได้
ถ้าเก็บไว้เพียงผู้เดียว เท่ากับเบียดบังของสงฆ์
ถ้าจะให้แก่พระรูปใด เจาะจงเฉพาะรูป เรียกว่า ปาฎิบุคลิกทาน ไม่ต้องมีพิธีไรมากมาย
หลวงพี่ทั้งหลาย อย่าเอาของสงฆ์มาเก็บไว้ให้รกกุฏิเลย เอามาตั้งแจกเขาบ้างนะ
ปล. อาวุโส กับ ภัณเต ใครแก่กว่ากัน?พูดถึงการถวายสังฆทานแล้ว ทำให้นึกถึงอดีตเมื่อ ๖-๗ ปีก่อน
ตอนนั้นบวชโครงการในหลวง ๘๐ พรรษา เฉลิมพระเกียรติพอดี
จำพรรษาอญู่วัดที่ใหญ่พอควร วัดนี้มีลาภสักการะมากพอสมควร
เนื่องจากอยู่ในเขตเมืองที่เจริญ วันหนึ่งหลังจากที่ได้ฉันเพลก่อน
เรียนภาคบ่าย ตอนกลับกุฏิเห็นโยมผู้ชายผู้หญิงสามีภรรยาคู่หนึ่ง
ตรงมาหาผม ผมจึงได้ถามว่ามาทำไม เขาทั้งสองก็ตอบว่า ตั้งใจ
จะมาถวายสังฆทาน เจอท่านก็ดีแล้ว ขอนิมนต์ท่านเลย ตอนนั้น
ไม่ได้คิดอะไรจึงบอกให้ไปรอที่ศาลาวิหารสักห้านาที เดี๋ยวจะตามไป
พอไปถึงก็รับสังฆทาน ให้โยมกรวดน้ำจากนั้นก็ให้พรตามพิธีการ
แต่พอเสร็จพิธี สังเกตได้ว่าสองคนนี้หน้าตาอมทุกข์มากๆ จึงได้
เลียบๆเคียงๆถามว่า บ้านอยู่ไหน สองคนนั้นก็ตอบว่าอยู่ อ.สอยดาว
จากนั้นก็ถามต่อว่าทำอาชีพอะไร เขาก็ตอบว่าทำสวนยางพาราและ
กรีดยางเองประมาณ๓๐ ไร่ ผมก็เลยหยอดไปว่าคงพอมีตังส์นะ
สองคนก็ตอบว่าก็ไม่เดือดร้อน ไม่มีหนี้สินอะไร ทีนี้ก็เลยยิงคำถาม
ไปอีกว่า แล้วโยมมาถวายสังฆทานทำไม ฝ่ายผู้หญิงทำท่าจะร้องไห้
ผู้ชายตอบว่า ตอนนี้ลูกผมป่วยหนักอยุู่ห้องไอซียู มีคนแนะนำให้มา
ถวายสังฆทานครับ ถึงตอนนี้ผมก็เลยเอากระดาษเอสี่มาให้คนละแผ่น
แล้วบอกให้ฝ่ายสามีไปหยิบหนังสือมนต์พิธีมา บอกให้ทั้งคู่เปิดไปที่
หน้า ๗๗ แล้วบอกให้คนทั้งสองจดบทสวดโพชฌงค์ เมื่อจดเสร็จ
ก็ได้กำชับว่าให้เอาบทสวดนี้ไปสวดให้ลูกของคุณฟังเถิด ทั้งสองคน
ได้ฟังดังนั้น ก็แย้งขึ้นมาว่า ผมจะสวดได้ไงไม่ได้บวชเป็นพระซะหน่อย
มันจะขลังเหรอ ผมก็เลยบอกไปว่า โยมจำไว้อย่างหนึ่งนะ พ่อแม่ถือเป็น
พระอรหันต์ของลูก ฉะนั้นสิ่งที่พ่อแม่ทำให้ลูกย่อมมีความศักดิ์สิทธิ์เสมอ
สองคนนั้นก็ลากลับไป ยอมรับเลยว่าไม่รู้คิดผิดหรือคิดถูกที่ทำแบบนี้
ตอนนั้นรู้แต่เพียงว่าคนที่มาถวายสังฆทานส่วนใหญ่มีทุกข์มาให้พระแก้
แทบทั้งสิ้น สำคัญแต่เพียงว่าคนเป็นพระจะแก้ถูกหรือแก้ผิดเท่านั้น
สำหรับตัวผมแล้วเมื่อมีคนมาถวายสังฆทานทุกครั้ง ผมจะไปมอบให้เป็น
ของกลางสำหรับสงฆ์ทุกครั้ง ส่วนปัจจัยก็เอาไว้ใช้บ้างตามอัตภาพ อ้อ
หลังจากที่คนคู่นั้นกลับไปแล้วประมาณ ๒ สัปดาห์ ก็ได้กลับมาหาอีก
มาคราวนี้ ไม่ได้มาถวายสังฆทาน แต่มีสีหน้ายิ้มแย้มพร้อมกับข่าวดีว่า
ลูกของแกพ้นขีดอันตรายแล้ว เฮ้อ โล่งอก.............
ถ้าตามพุทธวจน... นะขอรับ
สังฆทานมีอานิสงค์มากยิ่งกว่าให้ทานต่อพระศาสดาโดยตรง ทั้งนี้ทานนั้น... ต้องถึงแก่ผู้สมควรได้รับทานนั้นๆขอรับ... พระศาสดาตรัสถึงทานว่าผู้ห้ามผู้อื่นให้ทานนั้นไม่ใช่มิตร แม้เพียงคิดเทเศษน้ำล้างหม้อลงทางน้ำโสโครกเพราะหวังให้สัตว์ในนั้นได้กิน... นั่นยังเป็นทางมาแห่งบุญ... ไฉนเลยจะกระทำกับมนุษย์ด้วยกัน... แต่การทำทานมีผลทั้งผู้ให้และผู้รับ เปรียบเหมือนหากเราทำทานกับโจรทุศีล นั่นย่อมเป็นการบำรุงโจรให้เติบใหญ่ แข็งแรง... คนดี มีศีลก็ต้องนั่งนิ่งก้มหน้าคอตก ซบเซาในท่ามกลางหมู่โจรทุศีลนั้น... หรือหลีกหนีจากที่นั้นๆไป (ในยุคนี้ หลายๆตัวอย่างทั้งทางการเมืองและศาสนาน่าจะเห็นชัดในกรณีนี้ที่สุดนะขอรับ...)
... ทานที่มีผลใหญ่ และอานิสงค์ใหญ่คือ... ละความตระหนี่...
... ทานอันเป็นมหาทานชั้นเลิศคือ... ศีล 5...
... กุศลอันสูงสุดยิ่งกว่าทำทานแก่พระศาสดา, สังฆทาน, สร้างที่พักอาศัยให้ภิกขุคือ... อานาปานสติเพียงครั้งเดียว...
... การกระทำเมตตาจิตเพียงชั่วสูดดมของหอม ยังมีอานิสงค์มากกว่าสร้างที่พักอาศัยให้ภิกขุ...
... การแผ่เมตตาจิตที่ได้ผลคือ... ทำจิตให้ปราศจากนิวรณ์ 5...
... สมบัติที่แท้จริงของสัตว์ทั้งหลายที่ติดตัวไปตลอดสังสารวัฏคือ... กุศล และอกุศล...
... กรรมดำมีผลดำ (นรก, กำเนิดเดรัจฉาน) กรรมขาวมีผลขาว (สุคติ, โลก, สวรรค์) กรรมไม่ดำไม่ขาว มีผลไม่ดำไม่ขาว (นิพพาน)...
... การกรวดน้ำ... ไม่มีในพุทธบัญญัติขอรับ...
