เพิ่งกลับมาถึงบ้านเหมือนกัน วันนี้ไปทำหน้าที่ ที่ทั้งสองแยกเลย
ขับรถไปจอดที่ลานจอดรถ BTS จตุจักรแบบจ่ายตังค์ 50 บาท นั่งรถไฟฟ้า ต่อรถสายเมลล์สาย12 ไปถึงแยกพิชัยแปดโมงกว่า
ด้วยใจตุ๊มๆต่อมๆ เพราะข่าวที่ประโคมเรื่องความสามารถของรถจัดสีการที่ซื้อมาตั้ง 25 ล้านบาท กลัวคนไม่ออกมากัน
พอถึงแยกพิชัย พันธมิตรมาถึงพอดี คนมีประมาณ150 คน .....นึกในใจอยู่ที่ไหนก็ตายถ้ามันถึงฆาต แล้วนี่เรามาทำภารกิจเพื่อชาติ
เอาวะสู้โว้ยยยย ตรูมาช่วยอีกแรงแร้ววววว ลงรถเมลล์ทันทีไปรวมกับพันธํมิตร
( ลืมหมดสิ้นว่าเกลียดแป๊ะ

.....เอาน่าขอให้เป็นแมว สีไหน พันธ์ุไหนก็ได้ ขอให้จับหนูได้

)
นั่งประจันหน้ากับตำรวจได้ถึง 10 โมงครึ่ง เลยเดินเล่นยืดเส้น ไปนั่งแช่แอร์ กินไอติม กินขนมที่ร้านศูนย์ศิลปาชีพ 904 ริมถนนสุโทัย ห้องน้ำมีดีไซน์ สะอาดมาก
ชิลด์มาก เสร็จเลยเดินต่อไปเสริมกลุ่มเสื้อหลากสีของหมอตุลย์ที่แยกการเรือน ตอนไปถึงก็เกือบ 11 โมงละ ตอนนั้นเสื้อหลากสีได้รถบรรทุกที่โดนยึดกลับคืนมาแล้ว
เลยปักหลักที่นั่นทั้งวันจน 4 โมงเย็น ระหว่างนั้น สส ปชป มาเยี่ยมก็หลายคน มี ณัฐ บรรทัดฐาน (ส่งน้ำดื่มมาช่วย ) มาสองรอบมั้ง , รังสิมา เส่งข้าวเหนียวหน้าสังขยา ขนมมาให้ และแวะมาตอนเย็น จุรินทร์ ก็มา มีอีกหลายคนที่จำชื่อไม่ได้
ที่แยกการเรือนห้องน้ำก็สะดวก มีรถสุขา กทม มาบริการ แต่เดินไปเข้าที่ ราชภัฎสวนดุสิตก้ได้ใกล้นิดเดียว เลยแวะกินเสลอปี้ที่ 7-11 ชิลด์อีกละ (เอ่อ ตั้งใจไปช่วยจริงๆนะ ตอนโดนข่าวสับขาหลอกของพรรคเพื่อไทยช่วงเที่ยง ถึงบ่ายสอง ว่าจะเปิดประชุมตอนบ่ายโมงครึ่ง ก็นั่งติดแถวนั้น ไม่ได้ไปไหนเลยนะ )
นี่แค่ยกแรกเท่านั้น ยังมีอีกยาวไกลที่พวกเราต้องช่วยกัน เสื้อหลากสี ประกาศชุมนุมอีกครั้งวันที่ 5 เวลา 6 โมง แอบหวังว่าจะมีใครที่นี่จะไปช่วยร่วมแรงในวันนั้น ?
แผ่นดินมันกำลังอ่อนแอ อ่อนแออย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เหมือนเรือนใกล้จะพัง คานใกล้จะขาด เสาผุกร่อน เพราะปลวกมอดมันเจาะกินใน ถ้าพวกเราไม่ช่วยกัน วันนึง ถ้ามันต้องเผชิญกับพายุร้าย แม้นแรงเพียงนิด มันก็ไม่แคล้วต้องพังทลายลง
ความห่วงใยแผ่นดินปลุกให้กูลุกขึ้นมาทุกวัน ลุกขึ้นมาเพื่อบอกกับลูกหลานว่า เราต้องดูแลตัวเอง ดูแลบ้านเกิดของตัวเอง
แต่งานใหญ่เพียงนี้ไม่อาจจะทำให้สำเร็จได้ด้วยใครคนใดคนหนึ่ง กูพยายามส่งผ่านความคิดของกู ไปยังผู้ที่มีจิตใจรักแผ่นดิน กูมีความหวังว่าความคิดของกูคงไม่โดดเดี่ยว แล้วกูก็มีความหวังว่า ความห่วงใยบ้านเกิดจะปลุกให้ทุกคนตื่นขึ้นมาพร้อมกัน เราต้องพร้อมที่จะสู้เพื่อบ้าน..........ทำสิ่งที่ยากแสนยากให้สำเร็จ อาศัยคาถาเพียงสี่คำ…ร่วม แรง ร่วม ใจ และคาถาอีกสองคำ แลกชีวิต
** ด้วยใจคารวะต่อบรรพบุรุษผู้กล้า ผู้เสียสละทุกท่านที่ปกปักรักษาแผ่นดินไทยมานับแต่อดีต