8 ความเห็นในกระทู้นี้

[Classic]

เช่น ไปนั่งกินข้าวกัน อัพรูปกระเพราไก่. หมูกระเทียม สลัดผัก ยกโค้กขึ้นมาแอ๊คให้กล้อง

คือออ ถ้ามีประเด็นน่าสนใจอยากเล่าก็เม้นมาด้วยก็ได้. แต่นี่เหมือนว่าอัพกันตามสัญชาตญาณ
ใช้ instagram แต่งสีเข้าไปอีก โลกนี้ช่างสวยงาม. เห็นเพื่อนบางคนเป็นอย่างนี้ week after week

อดสงสัยไม่ได้ว่าเค้ารู้ตัวป่าวว่าทำไรอยู่
ที่อัพขึ้นมานี่ ต้องการให้มีคนเม้น จะได้ไม่เหงา หรือ??
ต้องการให้คนมาสนใจมากอย่างนั้นเลย?
แล้วทำไมไม่โพสเรื่องอะไรน่าสนใจบ้าง เช่นแนวทางทำมาหากิน ที่ทำให้ชีวิตดีขึ้น
หรือว่าข้าพเจ้าเริ่มแก่และไม่เข้าใจ

เห็นแต่ละคนที่ทำๆอยู่เนี่ยเคยพูดว่าอยากได้ไอโฟนอย่างแรงม้ากก
เสียเงินเป็นหมื่นๆเพื่อที่จะเอามาทำแบบเนี้ยเหรอ

[เพื่อนร่วมชาติ]

ไม่ค่อยจะเข้าใจเหมือนกันครับ

แต่เข้าใจว่าคนขายสมาร์ทโฟนรวยก็เพราะคนซื้อไปใช้แบบไร้สาระนี่แหละ

[Classic]

ดิฉันก็กลัวเหมือนกันว่าเราใช้แต่ความคิดตัวเองเป็นใหญ่ แต่เห็นแล้วอดสงสัยไม่ได้จริงๆ

อดไม่ได้ที่จะคิดเลยเถิดต่อไปอีกว่า คนเหล่านี้ต้องการเป็นจุดสนใจอย่างมาก

[เพื่อนร่วมชาติ]

ที่จริงคนเราก็มีหลายแบบนะ

บางทีผมก็แปะรูปอาหารเช่นกัน เพื่อบอกเพื่อนฝูงว่า เฮ้ยร้านนี้ถูกจริง อร่อยจริง

หรือเพื่อนฝูงบางคนก็ออกแนวเห่อเทคโนโลยี พอได้โทรศัพท์ใหม่มาช่วงแรก ๆ ก็เช็คอินตลอด แปะรูปตลอด ไปไหนมาไหนเพื่อน ๆ รู้ดียิ่งกว่าผัวเมีย

แต่ซักพักพอหายเห่อก็เลิกไป

แต่ก็อาจจะมีบ้างที่เป็นอย่างที่คุณคลาสสิคพูด คือเหงา ต้องการความสนใจ ขาดคนใส่ใจ

คนกลุ่มนี้น่าเห็นใจมากกว่าน่าตำหนิครับ

[G.Maniac]

ผมเอง เป็นคนชอบทำอาหารและทานอาหาร เวลาไปทานที่ไหน หรือทำอะไรทาน

ก็มักจะถ่ายภาพไว้ครับ สาเหตุหลักคือ "เป็นที่ระลึก" บางทีเราอาจจะไม่สามารถทำอาหารออกมาหน้าตาแบบนั้นอีกได้แล้ว

และ/หรือ เราอาจจะไม่ได้เวียนมาทานร้านนี้บ่อยๆ หรือทานกับคนๆที่ทานด้วยขณะนั้นบ่อยๆ หรือมีเหตุการณ์พิเศษ

มีเรื่องราวเบื้องหลังภาพ ก็ถ่ายภาพไว้ครับ

ส่วนอาหารบางมื้อ เช่น มื้อแรกที่ทานในโรงอาหารของที่ทำงานแห่งใหม่ ก็ถ่ายไว้ครับ แม้หน้าตาจะขี้เหร่ก็เถอะ

เช่น

ผัดผักหน้าตาธรรมดากล่องนี้ ได้รับแจกจากมูลนิธิร่วมกตัญญู ตอนประสบภัยน้ำท่วมอยู่บ้านแฟนครับ




กุ้งใหญ่ย่างยำ ทานกับแฟนวันวาเลนไทน์ ครับ




มื้อแรก โรงอาหารที่ทำงานใหม่




มื้อเที่ยงนั่งทานเหงาๆคนเดียว ระหว่างรอพ่อผ่าตัดที่ ศูนย์แพทย์พัฒนา (พระราม ๙) ครับ





เจ้านายซื้อมาฝาก




สปาเก็ตตี้เขียวหวานกุ้ง+ไก่ทอด ช่วยกันทำกับแฟนครับ




มื้อง่ายๆวันธรรมดา กับ แม่ น้อง และหลาน




เหงาๆทีทำงานเก่า ก่อนจะไปเริ่มทำงานที่ใหม่ในวันรุ่งขึ้น





ผัดซีอิ๊ว หลังตลาดหนองมน กับหญิงสาวที่ผมเคยบอกเธอว่า "ต่อให้คุณเอาผมไปฆ่า ผมก็รักคุณ"

ก่อนเข้าพิธีรับพระราชทานปริญญาบัตรในตอนเช้า

Edited by GermanManiac, 11 มิถุนายน พ.ศ. 2555 - 15:25.

[Classic]

โอ๊ยย อาหารหวานนี่นา

[ตะนิ่นตาญี]

ผมเอง เป็นคนชอบทำอาหารและทานอาหาร เวลาไปทานที่ไหน หรือทำอะไรทาน

ก็มักจะถ่ายภาพไว้ครับ สาเหตุหลักคือ "เป็นที่ระลึก" บางทีเราอาจจะไม่สามารถทำอาหารออกมาหน้าตาแบบนั้นอีกได้แล้ว

และ/หรือ เราอาจจะไม่ได้เวียนมาทานร้านนี้บ่อยๆ หรือทานกับคนๆที่ทานด้วยขณะนั้นบ่อยๆ หรือมีเหตุการณ์พิเศษ

มีเรื่องราวเบื้องหลังภาพ ก็ถ่ายภาพไว้ครับ

ส่วนอาหารบางมื้อ เช่น มื้อแรกที่ทานในโรงอาหารของที่ทำงานแห่งใหม่ ก็ถ่ายไว้ครับ แม้หน้าตาจะขี้เหร่ก็เถอะ

เช่น

ผัดผักหน้าตาธรรมดากล่องนี้ ได้รับแจกจากมูลนิธิร่วมกตัญญู ตอนประสบภัยน้ำท่วมอยู่บ้านแฟนครับ

........................


กุ้งใหญ่ย่างยำ ทานกับแฟนวันวาเลนไทน์ ครับ

.......................................


มื้อแรก โรงอาหารที่ทำงานใหม่

.....................


มื้อเที่ยงนั่งทานเหงาๆคนเดียว ระหว่างรอพ่อผ่าตัดที่ ศูนย์แพทย์พัฒนา (พระราม ๙) ครับ

..........................



เจ้านายซื้อมาฝาก

...........................


สปาเก็ตตี้เขียวหวานกุ้ง+ไก่ทอด ช่วยกันทำกับแฟนครับ

................................


มื้อง่ายๆวันธรรมดา กับ แม่ น้อง และหลาน

..............................


เหงาๆทีทำงานเก่า ก่อนจะไปเริ่มทำงานที่ใหม่ในวันรุ่งขึ้น

......................................................



ผัดซีอิ๊ว หลังตลาดหนองมน กับหญิงสาวที่ผมเคยบอกเธอว่า "ต่อให้คุณเอาผมไปฆ่า ผมก็รักคุณ"

ก่อนเข้าพิธีรับพระราชทานปริญญาบัตรในตอนเช้า

โอ๊ยย อาหารหวานนี่นา

อาหารไม่ใคร่หวานเท่าใดดอกกระมังครับ คุณ Classic

แต่ลมปากของ คุณGermanManiac สิครับ หวานหู มิรู้หาย

ตะนิ่นตาญี

[intseo1]

ผมว่ามันเป็นพวกโรคจิตชนิดหนึ่ง แต่ไม่ถึงขั้นร้ายแรง อยากโชว์ให้คนอื่นได้เห็น

[จีรนุช]

มันเป็นเเค่งานยามว่างของเเต่ละคน ซึ่งก็คงไม่เหมือนกัน