จากประสบการณ์น้ำ ... ทหารต้องการอะไรกันแน่
[/fontและแล้วเหตุการณ์อุทกภัยก็กลับมาอีก มาวันนี้ผู้เขียนจะไม่โทษฟ้าฝนหรือใครทั้งนั้น ที่ทำให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ แต่จะเอาประสบการณ์จากเหล่าทหารและตัวผู้เขียนเองมาเล่าให้ฟัง เพื่อจะบอกให้คนไทยได้รู้้ว่า ทหาร..ต้องการอะไรในตอนนี้ เพราะคงไม่มีใครเถียงเลยว่า ทหาร มีบทบาทในการช่วยเหลือพี่น้องประชาชนไทยจากภัยธรรมชาติอย่างใกล้ชิด ไม่ว่าจะภัยแล้ง, อุทกภัย หรือวาตภัย จนขณะนี้คนไทยเห็นจนชินตาแล้วว่าทหารจะต้องเข้าไปอยู่ในทุกพื้นที่ ที่พี่น้องประชาชนเดือดร้อนเสมอๆ คงไม่ต้องถามเลยว่าทหารเหนื่อยแค่ไหน !! แต่เหนื่อยแล้วทหารอยากได้อะไรตอบแทน
กองทัพภาคที่ ๒ ออกคำสั่งด่วนให้ผู้เขียนและทีมงานไปช่วยประชาชนที่ประสบอุทกภัย หรือเราเรียกกันง่ายๆว่า ช่วยน้ำท่วม ที่ อำเภอเกษตรสมบูรณ์ จ.ชัยภูมิ ก็เลยได้เห็นภาพทหารเหน็ดเหนื่อย เนื้อตัวเปียกปอน จึงเดินเข้าไปถามพลทหารนายหนึ่งว่าได้ทานข้าวหรือยัง คำตอบน่าตกใจคือ ยังไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เช้า สงสัยเหลือเกินเลยถามเหตุผลว่าเพราะอะไร น้องทหารตอบว่า ผมเอาข้าวกลางวันที่หน่วยทหารเตรียมไว้ให้ ไปมอบให้คนแก่คนหนึ่งที่บ้านกำลังถูกน้ำหลากเข้าบ้าน แล้วก็ไม่หิวแล้วด้วย ตอบไปยิ้มไปไม่มีสีหน้าของคนหิวข้าวเลย ฟังดูน่าภูมิใจแทนพลทหารคนนี้อย่างมากพร้อมกับตบไหล่เบาๆ เป็นอันเข้าใจกันว่านั่นแหละคือสิ่งที่เราภาคภูมิใจแทนทหารทุกนาย อาการอิ่มความสุขแบบนี้ถ้าผู้อ่านไม่เคยช่วยเหลือใครที่เดือดร้อน ก็จะไม่เข้าใจอารมณ์แบบนั้น
และอีกเหตุการณ์คือ ชาวบ้านแถวนั้น ที่ตะโกนขอบคุณทหารเป็นเสียงเดียวกันว่า “ทหารมาแล้ว พวกเราสบายใจแล้ว” หรือ ประโยคที่ได้ยินจนชินหูว่า “ขอบใจทหารมาก” คำพูดพวกนี้ทำให้พี่หมู่ พี่จ่า ที่เข้าไปช่วยเหลือฯ ยิ้มออกเสมอ จนได้เจอกับตัวเอง คือระหว่างไปเยี่ยมเยียนผู้เดือดร้อนอยู่นั้น หญิงชราเข้ามาโอบกอด แล้วพูดด้วยเสียงในลำคอแทบจะไม่ได้ยินว่า “ขอบใจจ่ามาก ยายขอบใจ”....(ยศผมตอนนั้นก็พันตรีแล้ว!) ยายน้ำตาไหล เพราะลูกหลายทิ้งยายอยู่ลำพัง เหมือนยายกำลังเห็นพระมาโปรด วันนั้นเลยเข้าใจเลยว่า สิ่งที่เหล่าทหารต้องการมากที่สุดในตอนนั้น ไม่ใช่ข้าวปลาอาหาร ไม่ใช่เงินทองหรือของนอกกาย แต่เป็น “กำลังใจ” มันอิ่มเอิบเหลือเกินอย่างบอกไม่ถูก
ยามนี้บ้านเมืองกำลังเกิดความสับสนวุ่นวายแบ่งฝักแบ่งฝ่าย ทะเลาะเบาะแว้งกันจนชินตา บ้างก็ถือโอกาสพาดพิงเหน็บแนมทหาร แต่พวกเราไม่สนใจ... ทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ยิ่งครั้งไหนผู้บังคับบัญชาชมเชย ยิ่งอยากจะทำงานให้ลมจับกันไปตรงนั้นเลยเชียว แต่วันไหนที่ได้อ่านข่าวนักการเมืองทะเลาะกัน คนไทยแตกความสามัคคีกัน พวกเราแทบไม่อยากรู้อยากฟัง รู้สึกเครียด เสียกำลังใจ อยากให้พวกนักการเมืองที่ไม่สร้างสรรค์เหล่านั้น มาลงพื้นที่ช่วยคนไทยด้วยกันยังมีประโยชน์กว่าไปทะเลาะเบาะแว้งกัน แถมเลือกตั้งรอบหน้าก็ไม่ต้องหาเสียงให้เหนื่อย
คำกล่าวของทหารนายหนึ่งที่พูดให้ผมฟังว่า “เงิน ทอง ใช้ไปเดี๋ยวก็หมด แต่กำลังใจทั้งจากชาวบ้าน หรือจากผู้บังคับบัญชา เพียงน้อยนิด ก็หายเหนื่อยและอยู่ในใจพวกเราอีกนาน ไม่ย่อยสลายง่ายๆ” นั่นเป็นเรื่องจริงที่ผู้เขียนประสบมาเอง หรืออีกนายพูดไปพร้อมทำงานไปว่า “ผมอดข้าว ขาดน้ำ ผมก็ทนได้ แต่ถ้าผมขาดกำลังใจ ผมคงอยู่ไม่ได้ ไม่อยากทำงาน” นั่นก็เป็นคำตอบแล้วครับ ว่าพวกเราต้องการอะไรในฤดูกาลแบบนี้ “คำพูดดีๆ กำลังใจนิดๆ หน่อยๆ” พวกเราก็หายเหนื่อยแล้วครับ
สิ่งที่อยากเห็นจริงๆ เพื่อจะได้มีแรงปกป้องอธิปไตยให้พี่น้องคนไทย หรือมีแรงที่จะช่วยเหลือพี่น้องคนไทยที่ถูกน้ำท่วม คือ... “อยากเห็นคนไทย รักกัน สามัคคีกัน”... อย่าทะเลาะกันเลย ...
โดย : จ่ากบ จ่ากบ
Edited by juemmy, 20 กันยายน พ.ศ. 2555 - 13:58.
