41 ความเห็นในกระทู้นี้

[kokkai]

ขณะนี้คนไทยแตกแยก ร้าวลึกจนแทบจะหมดทางเยียวยา

พวกท่านอาจจะไม่ใช่ตัวต้นเหตุ แต่ท่านเป็นตัวเสริม

เป็นเครื่องมือให้นักการเมืองเลว แทนที่จะช่วยกีดกันไม่ให้มันกร่าง

กลับวิ่งเข้าหาเพียงเพื่อจะเอาข่าว

แล้วเอาไปกระจายต่อโดยขาดการไตร่ตรองว่าควรทำข่าวแบบนี้หรือไม่

http://isranews.org/...8-reporter.html

หรือใครคิดว่ามันเป็นเสรีภาพก็เชิญถกมาได้เลยครับ

Edited by kokkai, 13 ธันวาคม พ.ศ. 2555 - 00:09.

[RaRa]

ยุยงส่งเสริม ให้เกิดความแตกแยก เพื่อการกอบโกยแบบแนบเนียน....!!

[overtherainbow]

สื่อตอนนี้ หวังอะไรได้อีก
คนธรรมดาต้องมาทำหน้าที่สื่อเสียเอง

ไม่รู้ว่ากินอิ่มนอนหลับหันดีอยู่หรือปล่าว

ใครมีหน้าที่อะไรแล้วไม่ทำหน้าที่นั้น
มันหมดคุณค่าไปแล้วล่ะ

[เช never die]

สื่อไทยมันส่ออาการล้มเหลวมาตั้งแต่ม็อบร้อยส้วม-ม็อบหมาเมินแล้วครับ

มีอย่างที่ไหน ไม่มีหมามาร่วมชุมนุมซักตัว แต่เสรือกส่งนักข่าวไปนั่งเฝ้าทั้งวันทั้งคืนรอทำข่าว

[overtherainbow]

สื่อตอนนี้ถูกควบคุม ไม่ก็ถูกซื้อการออกข่าว

มันไม่เป็นข่าว

มันเป็นข้อมูลที่ถูกใจคนต้องการให้คนอ่าน

พร้อบพากันดาจริงๆ

ชีวิตคนทุนนิยมต้องทำมาหากิน อุดมการณ์ไว้ก่อน รวยแล้วลูกหลานค่อยสานต่อ อันนี้พูดไว้ให้ดูดีขึ้นอีกนี้ดนุง

[Anubitz]

เข้าไปอ่านแล้วรู้ได้เลยว่านักข่าวเค้าอีดอัดกันมาก เหอะๆ

แต่ผมอ่านของ บุญระดม จิตรดอน แล้วฮา ไม่ได้

เพราะตอนดูข่าวตอนนักข่าวสัมภาษณ์นายก ไม่ว่าจะเป็นคำถาม ยาก-ง่าย ยังไง นายกก็ตอบกลับมาเหมือนกันทุกครั้ง 5555

และทุกครั้งก็ไม่ได้คำตอบ เลยนึกๆ อยู่นานแล้วว่า พี่นักข่าวเค้าไม่เบื่อกันบ้างหรือ จนได้เห็น จม. อันนี้เลยเข้าใจแล้วว่า เซ็งกันเป็ฯแถบๆ

[kokkai]

อ่านจากข่าว ที่สื่อยังคิดอยู่อีกว่าควรทำตัวอย่างไร ทบทวนตัวเองดีไหม

ก็แทบจะอ้วก ประเทศพังยับต่อหน้าต่อตา มันยังไม่รู้ตัวอีก...เวร

[Et tu Brute?]

สื่อเดี๋ยวนี้เวลาทำงาน ไม่ต้องคิดมากครับ
นายกเดินมาก็ "ท่านนายกวันนี้อยากพูดอะไรคะ" "อํอ ไม่มีอะไรในสมองเหรอคะ ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณค่ะ"

ทีนี้ไม่มีข่าวอะดิ.. ทำไงดี
ไม่ยาก..
เหลิมเดินมา "ท่านรองฯคะ วันนี้อยากพูดอะไรคะ"

แค่นี้ก็กลับออฟฟิศได้แล้ว เสร็จงานไปอีกหนึ่งวัน

[ผึ้งน้อยตุหรัดตุเหร่]

บุญระดม จิตรดอน
ใกล้ปีใหม่แล้ว และทุกปีนักข่าวประจำทำเนียบรัฐบาลจะต้องมีการตั้งฉายารัฐบาล นั่งวิเคราะห์วิจารณ์นายกรัฐมนตรี รัฐมนตรี

แต่ก็น่าแปลกว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา "พวกเรา" กลับไม่เคยที่จะย้อนดูตัวเราเองบ้าง ว่าตลอดปีที่ผ่านมาการทำหน้าที่ของ "เรา" ในฐานะสื่อมวลชนทำเนียบรัฐบาล ได้ทำหน้าที่ดี หรือไม่ดี อย่างไร ท่ามกลางสถานการณ์ความแตกแยกและการแบ่งขั้วอย่างรุนแรงเช่นนี้???

หน้าที่ของนักข่าวคืออะไร??? และยิ่งเป็นนักข่าวประจำทำเนียบรัฐบาล นักข่าวซึ่งได้ชื่อว่าเป็นส่วนสำคัญอย่างยิ่งต่อการทำหน้าที่ในการตรวจสอบศูนย์กลางแห่งอำนาจ แถมยุคนี้ยังเป็นยุคที่สื่อถูกตราหน้าว่าเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เกิดปัญหาเหล่านี้ขึ้นมา หนำซ้ำสื่อเองก็ยังมาแตกแยกกันเองอีก

ย้อนกลับมาดูการทำหน้าที่ของเรากันเถอะ ย้อนมาดูตัวเราไปพร้อมๆ กัน ว่าวันนี้ "เรา" หรือ "นักการเมือง" ที่ได้ทำหน้าที่ของตัวเองให้บรรลุวัตถุประสงค์มากกว่ากัน!!!

ใครที่สัมภาษณ์ไปแล้วคำตอบต้องทำให้เรางง!!! แต่วันนี้เราก็ยังคงต้องงงต่อไป!!! เพราะ??? บางคนไม่ทันได้สัมภาษณ์ก็ขอพูดแบบน้ำไหลไฟดับ โกหกผสมปนเปกันไปกับเรื่องจริง
แต่เราก็ยังนำเอาเรื่องโกหกเหล่านั้นมานำเสนอเพราะ???

บางคนก็ชอบที่จะใช้สื่อเพื่อเป็นสะพานในการว่าร้ายฝ่ายตรงข้าม ประดิษฐ์ประดอยถ้อยคำให้ร้ายอย่างสละสลวย แต่เราก็พร้อมที่จะเป็นสะพานให้เค้าข้าม
แถมยิ่งไปกว่านั้นเวลาเจอหน้า..ยังพากันวิ่งกรูกันไปสัมภาษณ์เพราะ???

มาถึงวันนี้ วันที่ "เรา" ควรจะต้องทำหน้าที่อย่างเข้มข้นมากที่สุด แข็งแกร่งที่สุด ท่ามกลางภาวะวิกฤตของประเทศ
แต่ไม่น่าเชื่อว่า "เรา" กลับอ่อนแออย่างที่สุด
...เพราะอะไร???

คำถามเหล่านี้ "เรา" แต่ละคนคงจะตอบใครๆ และตัวของเราเองได้ดีที่สุด
หวังเหลือเกินว่าวันหนึ่ง คำตอบ และ ความเข้มแข็งของ "เรา" จะกลับคืนมาสู่พวกเราอีกครั้ง...

Edited by ผึ้งน้อยตุหรัดตุเหร่, 13 ธันวาคม พ.ศ. 2555 - 01:30.

[ผึ้งน้อยตุหรัดตุเหร่]

Paskorn Jumlongrach
หวัดดีพี่เด้ง
แม้ขณะนี้ผมไม่มีสังกัดในองค์กรสื่อเหมือนในอดีต แต่ก็รู้สึกอึดอัดในบรรยากาศของวิชาชีพไม่น้อยกว่าพี่และเพื่อนๆอีกจำนวนมาก ทุกครั้งที่มีเพื่อนฝูงนักข่าวมาตั้งวงเฮฮา เราก็หนีไม่พ้นที่จะพูดถึงสถานการณ์ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาซึ่งเป็นอะไรที่ไม่เคยคิดว่าวิชาชีพนี้จะตกต่ำได้ถึงเพียงนี้

เพื่อนๆ หลายคนระบายให้ฟังว่าความสนุกคึกคักเมื่อลงสนามทำหน้าที่ตรวจสอบนักการเมืองที่เข้ามาบริหารประเทศอย่างเท่าทันกลายเป็นเพียงเรื่องในอดีต และเป็นแค่เรื่องเล่าขำๆของบรรยากาศการทำข่าวโดยเฉพาะในทำเนียบรัฐบาลที่กำลังถูกกลบหาย เหมือนที่เคยบ่นกับพี่ไว้ บางทีพวกเราอาจจะ “แก่”และ “เก่า”ไปแล้วสำหรับยุคสมัยปัจจุบัน แต่สุดท้ายเราก็เห็นตรงกันว่าขอเก่าและแก่ในจุดยืนแบบเดิมๆของเราต่อไป

ผมจำความรู้สึกเมื่อราว 10 ปีก่อนเมื่อครั้งถูกส่งไปประจำทำเนียบได้ดี แรกๆ มันเป็นอารมณ์กลัวๆ กล้าๆ เพราะขณะนี้ตัวเองก็เพิ่งทำงานมาได้ไม่กี่ปี ไม่ใช่กลัวนักการเมืองหรือแหล่งข่าวหรอกน่ะ แต่หวั่นใจเรื่องการตกข่าวมากกว่า เพราะนักข่าวแต่ละคนที่ต้นสังกัดส่งมาช่างดูเขี้ยวลากดินทั้งนั้น แต่ละคนมีดีในตัวเอง และสามารถซักถามโต้ตอบเพื่อหาข้อเท็จจริงจากผู้บริหารประเทศได้อย่างถึงพริกถึงขิง ด้วยเหตุนี้เองนอกจากนักข่าวต้องทำการบ้านมาดี ตัวนักการเมืองก็ต้องทำการบ้านมาไม่น้อยเช่นเดียวกัน จะมาลอยหน้าลอยตาประชาสัมพันธ์ตัวเองหรือโกหกไปวันๆ นั้น คงยาก

ผมจำได้ว่าคำพูดที่ติดปากกันเสมอในกลุ่มเพื่อนนักข่าวที่สนิทกันก่อนกลับบ้านคือ “แล้วเจอกันบนแผง” ซึ่งเป็นเสียงกระเซ้าเย้าแหย่สนุกๆ มากกว่าท้าทายกัน ผมไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้นักข่าวทำเนียบเขารู้สึกกันอย่างไรในทุกวันที่ลงสนาม แต่สำหรับผมยังจำความรู้สึกนั้นเมื่อ 10 กว่าปีก่อนได้ดีโดยเฉพาะในเช้าวันอังคารที่มีประชุมคณะรัฐมนตรี มันคึกคักและมากมายไปด้วยประเด็น วิชาชีพนี้มันก็ดีอย่างนี้แหละ ไม่ว่าคุณเป็นใคร มาจากไหน เมื่อต้นสังกัดส่งมาลงสนามนี้ คุณก็มีโอกาสอย่างเท่าเทียม ได้สัมผัสความรู้สึกที่แท้จริงของผู้บริหารประเทศมากกว่าคนอื่น และตัวนักการเมืองเองก็ “เห็นหัว” คุณ ตราบเท่าที่ยังสวมเสื้อตัวนี้

พี่เด้งครับ แม้ผมไม่มีโอกาสเข้าไปทำเนียบนับปีแล้ว แต่ก็ยังสดับฟังข่าวจากพี่น้องผองเพื่อนอยู่เสมอ ได้เห็นระยะห่างของนักข่าวกับนักการเมืองที่เปลี่ยนไป คำว่าจรรยาบรรณในวิชาชีพถูกกัดกร่อนลงเรื่อยๆ ยิ่งเดี๋ยวนี้องค์กรต้นสังกัดของนักข่าวหลายแห่งทำตัวกลายพันธุ์ซ่ะเอง เห็นแก่ประโยชน์ของตัวเองมากกว่าประโยชน์ของสังคม ทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยพร่ำสอนให้ซื่อตรงในวิชาชีพกลับถูกลบด้วยเท้าอย่างไม่เหลือหรอ ผลสะท้อนจึงออกมาอย่างที่เราเห็นกันทุกวันนี้ คือสื่อกลายเป็นตัวปัญหาและสร้างความขัดแย้งในบ้านเมืองเสียเอง

กรณีที่เกิดขึ้นกับสมจิตต์ ช่อง 7 เป็นภาพหนึ่งที่สะท้อนสถานการณ์ในสนามข่าวยามนี้ได้เป็นอย่างดี เพราะทำให้ได้ยินถึงความเงียบและความวังเวงของคนที่ทำหน้าที่ตรวจสอบท่ามกลางกระแสอารมณ์อันกราดเกรี้ยวที่พร้อมป้ายสีทุกคนให้เลือกข้างและขาดการแยกแยะ ไม่ว่านักข่าวคนนั้นจะทำหน้าที่เข้มแข็งอย่างไร

ผมเชื่อว่าพี่เด้งและเพื่อนๆที่ยังยึดมั่นในอุดมการณ์เดิมคงต้องเหนื่อยกันอีกนาน เหนื่อยกายคงไม่เพราะแต่ละคนเติบใหญ่และบริหารจัดการตัวเองได้ลงตัวแล้ว แต่เหนื่อยใจนี่ซิ นับวันยิ่งหนักขึ้นแน่ ก็ขอให้คิดเสียว่าเป็นแรงจูงใจและความท้าทายในการทำหน้าที่ต่อไป

เหมือนที่ผู้ใหญ่ท่านหนึ่งบอกไว้ว่า ตำแหน่งต่างๆในกองบอกอมันอาจถูกปรับเปลี่ยนหรือพรากไปจากเราได้ แต่ ความเป็นนักข่าว ไม่มีใครเอาไปจากตัวเราได้ หากเรายังยึดมั่นและเชื่อมั่นในสิ่งที่ทำอยู่
ถึงเราจะเก่าหรือจะแก่อย่างไร “กูก็ยังเป็นนักข่าว”

Norravit Boom
ดาวยังพราย “ศรัทธา” เย้ยฟ้าดิน
ความภาคภูมิใจที่สุดในชีวิต
คือ...การทำหน้าที่ผู้สื่อข่าวสายการเมือง
แม้เป็นเวลาเพียงแค่ 6 ปีของช่วงชีวิต (2533-2539)
แต่เป็น 6 ปีที่สอนให้รู้จักคำว่า “ความรับผิดชอบต่อสังคม”
ข่าวทุกข่าวสอนเราให้รู้ว่า...
ตัวอักษรทุกตัวที่เป็นข่าวมีผลกระทบต่อผู้คนและสังคม
ไม่ว่าข่าวนั้นจะเป็นข่าวใหญ่หรือข่าวเล็ก
เป็นข่าวดีหรือข่าวร้าย
แต่ทุกข่าวที่ปรากฏบนหน้าหนังสือพิมพ์
อุดมไปด้วยจิตวิญญาณของความรับผิดชอบ
หลายปีมานี้...
จากคนทำข่าวเป็นคนอ่าน (ฟัง,ดู) ข่าว
เกิดคำถามกับตัวเองขึ้นหลายครั้งว่า...
ข่าวอย่างนี้ออกมาได้อย่างไร
คนทำข่าวหรือคนเสนอข่าวไม่รู้สึกถึง...
การขาดความรับผิดชอบต่อสิ่งที่ตนนำเสนอหรือ???
หรือ...บริบทการทำข่าวเปลี่ยนไป
หรือ...คนทำข่าวเปลี่ยนไป
หรือ...จิตวิญญาณเปลี่ยนไป
แต่ฉันเชื่อว่า....
ยังคงมี “นักข่าว” ที่ยืนเด่นโดยท้าทาย
แม้...จะโดดเดี่ยวเต็มที่
(แดง อดีตมติชน ผู้สื่อข่าวประจำทำเนียบรัฐบาล)

Edited by ผึ้งน้อยตุหรัดตุเหร่, 13 ธันวาคม พ.ศ. 2555 - 01:29.

[ผึ้งน้อยตุหรัดตุเหร่]

Charernsri Hongprasong
สื่อมวลชน. : gatekeeper. คงจะเป็นคำที่เหมาะกับคนที่ทำหน้าที่สื่อมวลชนได้เป็นอย่างดี ในการที่จะทำหน้าที่เป็นผู้ที่จะนำข่าวสาร ส่งต่อไปยังผู้บริโภคข่าวสาร สื่อมวลชนจะต้องทำหน้าที่ของสื่อฯ อย่างถูกต้อง. เที่ยงตรง มีความรับผิดชอบ ที่สำคัญต้องมีจริยธรรมของสื่อ

20 กว่าปีที่มีโอกาสได้เข้ามาทำหน้าที่ของสื่อมวลชน ได้เห็นการทำงานของพี่ๆ สื่อรุ่นเก่า
ได้เรียนรู้ชีวิตของการเป็นสื่อจะต้องทำการบ้านศึกษาเรื่องราวของข่าวที่เกิดขึ้น เพื่อที่จะได้รู้ที่มาที่ไปของข่าวแต่ละข่าว เมื่อสัมภาษณ์แหล่งข่าวจะทำให้รู้ว่าต้องถามประเด็นอะไร และจะทำให้แหล่งข่าวรู้ว่าเรามีความรู้เรื่องที่เกิดขึ้น
ที่สำคัญไม่ตกเป็นเหยื่อของแหล่งข่าว และการนำเสนอข่าวที่ได้จะต้องไม่มีการใส่ความคิดเห็นของตัวเอง ต้องไม่อยู่ใต้อำนาจของแหล่งข่าว

เวลานี้สื่อถูกครอบงำจากการเมือง ทำการให้ทำหน้าที่สื่อ ไม่เป็นสื่อ หากสื่อเป็นเช่นนี้ อาจจะทำให้เป็นดาบสองคม ที่ทำให้แหล่งข่าวไม่เชื่อถือสื่อ จรรยาบรรณสื่อมันลางเลือนหายไป. ลืมการทำหน้าที่ของสื่อที่ดี
...ลืมการเป็น gatekeeper หรือไม่ ลืมความรับผิดชอบของการทำหน้าที่สื่อหรือไม่

Voranaree Ghochajandra
วันแรกที่ก้าวเข้ามาเป็นนักข่าวทำเนียบเมื่อ พ.ศ.2538 ตื่นเต้นมาก ได้เห็นการทำงานของนักข่าวรุ่นพี่หลายๆ คนตั้งคำถามกับแหล่งข่าวไม่ว่าจะเป็นนายกฯ รมต.ในประเด็นสำคัญๆ แสดงให้เห็นถึงพลังของนักข่าวตัวเล็กๆ แต่สามารถทำหน้าที่ตรวจสอบได้อย่างเข้มข้น ผ่านการทำการบ้านมาอย่างหนัก

แต่ในช่วง 7-8 ปีที่ผ่านมามีการต่อสู้ทางเมืองอย่างรุนแรง แบ่งฝ่ายชัดเจน ในขณะที่สื่อก็ถูกระบุว่าเป็นส่วนหนึ่งที่เข้ามาช่วยผสมโรง ทำให้ความขัดแย้งและแตกแยกบานปลาย นำเสนอข่าวบิดเบือนไม่รอบด้าน ก่อให้เกิดความเข้าใจผิดในสังคม ขาดความระมัดระวังในการนำเสนอข้อมูล หลายครั้งถูกใช้เป็นเครื่องมือในการโจมตีฝ่ายตรงข้าม

ข้อกล่าวหาต่างที่ถาโถมเข้ามา ถือว่ารุนแรงสำหรับคนในวิชาชีพสื่อสารมวลชน ทั้งนี้ ได้มีโอกาสพูดคุยกับพี่ๆ น้องๆ และเพื่อนๆ ในแวดวง ก็ยอมรับว่าเสียงที่สะท้อนมาไม่เกินจากความเป็นจริง

เราพยายามนั่งระดมความคิดว่า ในฐานะที่เป็นนักข่าว แต่ยังยึดมั่นในจรรยาบรรณ รักและภูมิใจในวิชาชีพนี้ ว่าจะทำอย่างไร เพื่อลบข้อกล่าวหาและเป็นส่วนหนึ่งที่จะช่วยหาทางออกให้กับสังคมที่มีความขัดแย้งรุนแรง ไม่ใช่มีหน้าที่แค่เพียงรายงานเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

ก็พบว่า แค่เริ่มจากตัวเราที่เป็นนักข่าวตัวเล็กๆ ในภาคสนามต้องมุ่งมั่นเสนอข้อเท็จจริงรอบด้านและสมดุล ไม่บิดเบือน มีอิสระในการตรวจสอบ มีความรับผิดชอบและจริยธรรม ทำหน้าที่อย่างเข้มแข็ง ก็เชื่อว่าในที่สุดสื่อจะกลับมาจะเป็นอีกหนึ่งกลไก ที่มีส่วนช่วยให้ประเทศหลุดพ้นจากความขัดแย้ง
แต่หากเราในฐานะสื่อไม่ปรับตัวยอมตกเป็นเครื่องมือของฝ่ายการเมือง หรือผลประโยชน์คนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง ก็เป็นเรื่องที่น่าเสียดายโอกาสสำหรับการทำ "หน้าที่" ของเรา

Kratai Padriew
สื่อมวลชน;จรรยาบรรณและความรับผิดชอบต่อสังคมคือหัวใจของการทำงานนักข่าวในอดีตเคยทำหน้าที่นักข่าวสายการเมือง ประจำทำเนียบ พรรคการเมือง เพื่อหาข้อมูลพฤติกรรมการคอร์รัปชั่น โครงการผลดีผลเสียต่อประชาชน การต่อรองผลประโยชน์ของรัฐบาล ข้าราชการ

ในช่วงการทำงาน ได้เห็นพี่ๆ เพื่อนน้อง มีหัวใจและสปิริตในวิชาชีพทำงานด้วยจรรยาบรรณ การโกงกินหาผลประโยชน์ของนักการเมืองถูกพวกเราตั้งคำถามอย่างตรงไปตรงมา ขุดคุ้ยข้อเท็จจริงออกมานำเสนอให้คนไทยได้รับรู้ ทำให้ได้รับการยอมรับของสังคม และนักการเมืองว่าไม่สามารถใช้อิทธิพลหรือผลประโยชน์ใด มาทำลายจรรยาบรรณนักข่าวได้
ในวันนี้แม้จะไม่ได้ทำงานในหน้าที่นักข่าว แต่ความเป็นนักข่าวที่ไม่เคยอิงผลประโยชน์หรือการเมือง ยังคงเป็นความภาคภูมิใจสูงสุดในชีวิต

นักข่าวจึงเป็นบุคคลที่สำคัญในการรายงานถูก ผิด ตรงไปตรงมา ด้วยจรรยาบรรณและความรับผิดชอบต่อสังคม อย่าได้เป็นเหยื่อนักการเมือง และผลประโยชน์ พร้อมทั้งทำการบ้านหาข้อมูลรายงานข่าว พี่น้องที่ยังทำหน้าที่เชื่อเถอะคะว่าความภาคภูมิใจนี้จะติดตัวคุณไปตลอดชีวิต

[ผึ้งน้อยตุหรัดตุเหร่]

จำนง ศรีนคร
ถึงพี่เด้งที่รัก...

เมื่อเรานั่ง-ยืน ประจัญ แววตาเราพร้อม ลมหายใจเรากำหนดนิ่ง ริมฝีปากเรารอขยับไปตามคำถามจากสมองที่ผ่านการทบทวนทำการบ้านโดยพร้อม...เมื่อคู่สนทนาตอบ เราไม่รีรอที่จะถามคำถามข้อต่อๆ ไป...เราจดจ้อง ตาประสานตา คิ้วเราเลิกและชนกันในบางครั้งเมื่อเข้าโหมดเร่าร้อนของการสัมภาษณ์...เราให้เกียรติคู่สนทนาด้วยไมตรีผ่านนำเสียงและความสุภาพในคำถาม...แต่เราไม่ละเลยถามสิ่งที่ควรถาม...เพราะหน้าที่ของเราประการสำคัญ คือ ถามแทนคนอ่านที่เรียกว่าประชาชน ผู้ที่ไม่มีโอกาสได้ถาม ให้ได้คำตอบ...เราตั้งข้อสังเกตและค้นคว้าหาข้อมูลเชิงลึกจากทุกแหล่งเท่าที่ทำได้เพื่อนำไปเขียนสื่อสารให้คนทั้งโลกได้อ่านและรับรู้...ไม่มากก็น้อย

ทั้งหมดมันคือ “หน้าที่” ที่ติดตัว ติดอาชีพ ติดวิชาชีพเรามาโดยไม่ต้องมีใครสั่ง...
ผมเคยโพสต์ข้อความข้างต้นไว้ในเฟซบุ๊คเมื่อเดือนเมษายนที่ผ่านมา ในช่วงที่ผมกำลังตัดสินใจครั้งสำคัญในชีวิต โดยสุดท้ายผมได้ตัดสินใจอำลาความเป็น “นักข่าว” ด้วยเหตุจำเป็น แต่ในใจผมรู้สึกอยู่เสมอว่าวิชาชีพนี้มันฝังลงไปในเม็ดเลือดเสียแล้ว กระทั่งในลมหายใจเข้า-ออกทุกวันนี้

ทั้งหมดเกิดขึ้นในช่วงที่กำลังเข้าปีที่ 9 ของวิชาชีพ “นักข่าว” สายการเมือง ชีวิตผมเกิดที่นี่ ที่ทำเนียบรัฐบาล ผมเริ่มทำงานด้วยความฮึกเหิมและภาคภูมิใจใน “หน้าที่” ที่ผมเชื่อเอาเองว่าพึงกระทำ การทำงานของเด็กน้อยในวันนั้นจึงอาจไม่มีศิลปะชั้นเชิงมากมาย แต่มีความตั้งใจเกินร้อย

ผมถูกสอนทั้งจากครูบาอาจารย์ นักข่าวรุ่นพี่ และกมลสำนึกในตัว ให้ทำ “หน้าที่” อย่างเต็มที่ เวลาในชีวิตส่วนใหญ่ของผมจึงตกอยู่กับการอ่านข่าว ดูข่าว ฟังข่าว ครุ่นคิดหาประเด็น และที่สำคัญ สนทนากับแหล่งข่าวให้กว้างและมากที่สุด เพื่อเพิ่มพูนความรู้ในตัว ขณะเดียวกัน ก็เรียนรู้ศาสตร์ เคล็ดวิชาจากนักข่าวรุ่นพี่ ทั้งศาสตร์-ศิลป์ หลายกระบวนท่า เพื่อนำมาปรับใช้กับตัว

ผมศึกษานโยบายแก้ปัญหาความไม่สงบในจังหวัดชายแดนภาคใต้ ทั้งยุทธศาสตร์ภาพกว้าง ศึกษาโครงสร้างองค์กรด้านความมั่นคง ทั้ง สมช. สขช. กองทัพ และอื่นๆที่เกี่ยวข้อง เพื่อให้ตัวเองได้ตั้งคำถามและทำข่าวนี้อย่างมีองค์ความรู้

ผมศึกษานโยบายพื้นฐานแห่งรัฐและนโยบายประชานิยม เพื่อให้รู้โครงสร้าง ผลกระทบ เพื่อทำข่าวที่เกี่ยวข้องอย่างรู้เท่าทัน

ผมศึกษากลเกมการเมือง ชั้นเชิงการต่อสู้ทางการเมือง เพื่อเท่าทันกลเกมเล่ห์เหลี่ยมและใช้ทำงานกับแหล่งข่าวที่มีชั้นเชิงการเมืองในระดับสูง

ผมศึกษาทฤษฎีการเมือง พรรคการเมือง อำนาจรัฐ อำนาจนิติบัญญัติ เพื่อใช้ประกอบการทำงาน

ผมศึกษาความรู้ด้านเศรษฐศาสตร์ จุลภาค-มหาภาค ดัชนีชี้วัดทางเศรษฐกิจ เพื่อให้เข้าใจเมื่อพี่ๆ นักข่าวสายเศรษฐกิจตั้งคำถามในวงสัมภาษณ์ผู้นำประเทศที่มีบทบาทขับเคลื่อนทิศทางหลัก

ผมศึกษาวิธีอ่านเอกสารราชการเพื่อเขียนข่าว ทั้งหนังสือราชการ ทั้งตีตราเปิดเผย ตีตราลับ มติ ครม. เรื่องประกอบมติ หนังสือข้อเรียนจากประชาชน ทะเบียนการค้า เอกสารผู้ถือหุ้น ไปจนถึงกฎหมายหมิ่นประมาทด้วยการโฆษณา ฯลฯ

ยิ่งได้รู้มากขึ้น...ได้ทำข่าวมากขึ้น...ยิ่งสนุก แม้งานแต่ละวันของเราจะเยอะจนแทบไม่ได้กระดิกตัว...แต่ทุกครั้งที่ได้ทำข่าวเชิงลึก หรือสืบสวนสอบสวน ผมกลับมีความสุขทุกที จนลืมความเหน็ดเหนื่อยและแรงเสียดทานที่เราได้รับจากการทำข่าวนั้นๆ

และยิ่งผมได้เห็นบรรยากาศการทำงานของ พี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ที่ต่างก็มีหลัก มีไฟวิชาชีพ ทุกคนไม่ละต่อ “หน้าที่” พี่ๆ หลายคนเป็นหัวหอกในการตั้งคำถามต่อผู้มีอำนาจ หลายคำถามเป็นคำถามที่ผมยอมรับว่าในช่วงแรกๆ ผมก็ไม่กล้าถาม แต่ผมได้เรียนรู้วิธีการ ชั้นเชิงมาโดยตลอด ทุกคนช่วยกันถาม ถ้าเป็นประเด็นที่เป็นประโยชน์แก่ส่วนรวม เราจะช่วยกันถาม ถ้าใครคนใดคนหนึ่งโดนแหล่งข่าวสวนกลับ จะมีอีกทีมช่วยถามประคองผ่อนกระแส แล้วกลับมาถามใหม่ ไม่มีการโดดเดี่ยวให้ใครต้องลุยโดยลำพัง

ก่อนทำหน้าที่เราหารือกันหลวมๆ ว่าใครจะถามประเด็นไหน ทำให้รูปแบบการสัมภาษณ์ของเราค่อนข้างครบ ได้ทั้งข่าวการเมือง เศรษฐกิจ สังคม ฯลฯ ทั้งหมดเป็นระบบนิเวศในวงข่าวที่ผมจดจำไม่ลืม...

ดังนั้น...เมื่อผมทำการบ้านและเตรียมตัวจนพร้อม ผมไม่เคยละที่จะตั้งคำถามต่อผู้ที่เกี่ยวข้อง ไม่ว่าจะเป็นประเด็นข่าวหมู่ หรือประเด็นข่าวเดี่ยว เปิดโอกาสให้มีการชี้แจง แต่ไม่ละเว้นที่จะยิงคำถามเพื่อคลายปมข้อสงสัย และหากผมไม่เข้าใจในสิ่งใด นักข่าวรุ่นพี่หลายคนผู้มีประสบการณ์ล้วนเมตตาแนะนำสั่งสอนสม่ำเสมออย่างไม่อิดออด

เหตุการณ์ครั้งหนึ่ง ผมจำได้ไม่ลืม มันสลักลึกในกล่องแห่งความทรงจำ ใน 2 สัปดาห์แรกของการเป็นนักข่าว ต้นสังกัดส่งผมลงสนามติดตามการเดินสายของนายกรัฐมนตรีท่านหนึ่ง และแล้วประสบการณ์แรกที่ฝึกให้ผมแกร่ง ผมจำได้ดี เมื่อผมยิงคำถามต่อนายกฯท่านนั้นในช่วงเช้าที่ศาลากลาง จ.ประจวบคิรีขันธ์ ถึงนโยบายให้กู้แก่รัฐบาลพม่าเพื่อพัฒนาระบบโทรคมนาคม ผ่านเอ็กซิมแบงค์

ใน 2 คำถามแรก ผมถามถึงความคืบหน้า ท่านนายกฯก็ตอบไปตามหลักการ แต่เมื่อผมเริ่มเข้าคำถามเกี่ยวกับเอกสารเงื่อนไขโครงการฉบับภาษาอังกฤษ ซึ่งในหน้ากระดาษในหนึ่ง มีการระบุอุปกรณ์เคเบิลใยแก้วนำแสงว่าต้องใช้ของบริษัทหนึ่งเท่านั้นอยู่ในเงื่อนไขการให้กู้ (ซึ่งบริษัทนั้นเกี่ยวข้องกับฝ่ายการเมืองชัดเจน) ผมถูกนายกฯท่านนั้นสวนมาทันที “....แหม จะเอาให้ได้เลยนะ คุณจะเอาให้ได้เลยนะ ใครให้มาถาม...!” จากนั้นท่านนายกฯก็ชักสีหน้าไม่พอใจแล้วเดินฝ่าวงสัมภาษณ์ของไปทันที
ทั้งวงสัมภาษณ์นิ่งอึ้ง สบตากันเลิกลัก ตัวผมเบาโหวง ในฐานะนักข่าวใหม่ ผมตั้งตัวไม่ถูก เพราะไม่คาดคิดมาก่อนว่าการทำหน้าที่ของเรา จะส่งผลให้เกิดสถานการณ์แบบนี้ เรายังใหม่ แล้วจะทำยังไงต่อ?

รุ่นพี่หลายคนมาพูดคุยกับผม เหมือนเขาจะรู้ว่าผมรู้สึกโหวง หลายคนปลอบผมว่า ทำหน้าที่ถูกต้องแล้ว ไม่เป็นไร เป็นนักข่าวมันต้องเจอแบบนี้แหละ เพราะเราทำหน้าที่ตรวจสอบแทนประชาชน...

จากวันนั้น...ในเส้นทางวิชาชีพ ผมจึงทำ “หน้าที่” ต่อมา ไม่ว่าจะปรับเปลี่ยนย้ายสายไปที่ไหน จนถึงวันนี้ วันที่อะไรหลายๆอย่างเปลี่ยนแปลงไปตามวัฏจักร...แต่แม้จะเป็นวันที่ออกมาแล้ว ผมก็ยังคิดและเป็นเหมือนเดิม...ผมคิดว่าทุกวันนี้ผมเป็นประชาชนที่ต้องคิด สังเกต ตั้งคำถาม ชั่งน้ำหนักทุกเรื่องในชีวิต ผมได้มันมาจากการเป็น "นักข่าว"...
คิดถึงพี่เด้ง เพื่อน พี่ น้อง ในวิชาชีพอันแสนภูมิใจทุกคนครับ

[kokkai]

ขอบคุณ คุณผึ้งฯ.ที่อุตส่าห์แปะข่าวตัวเต็มให้

คนขี้เกียจแปะอย่างผม เลยสบาย....

เจอกันใหม่พรุ่งนี้นะครับทุกท่าน

Edited by kokkai, 13 ธันวาคม พ.ศ. 2555 - 02:00.

[Can Thai]

สายตรงภาคสนาม เป็นสื่อทำหน้าที่คล้ายฝ่ายค้าน

จะว่าไปก็เป็นหน้าที่ตรวจสอบรัฐบาลได้ดีอยู่แล้ว

สื่อที่ไม่ตรวจสอบรัฐบาลรอแต่งับข่าว งับคำพูดนักการเมืองไปส่งโรงพิมพ์ก็แค่เด็กส่งเอกสาร

ในห้วงสื่อเซ็นเซ่อร์ตัวเอง สายตรงภาคสนามน่าจะทำหน้าที่ได้ดีแล้ว

[Moo3storey]

ผมว่ามันเป็นสิทธิเสรีภาพของสื่อนะครับ

1 ผมคิดแบบนี้จริงๆนะ คือมันเป็นเรื่องของจรรยาบรรณวิชาชีพ แล้วคนไทยก็รู้ๆกันอยู่ สื่อไทยก็เป็นคนไทย คงจะหวังให้นักข่าวทุกคนต้องมีมาตรฐานสากลแบบสื่อต่างชาติคงไม่ได้

ดังนั้นถ้าสื่อไหนอยากเลียนายทุนก็เชิญเต็มที่เลยครับ สื่อไหนอยากเอียงเหลือง-เอียงแดงก็ทำไปเลย มันเป็นสิทธิ์ทำได้อยู่แล้วครับ คุณต้องเลือกเอง ผมเชื่อนะว่ายังไงนักข่าวที่มีคุณภาพ สื่อที่มีคุณภาพก็ไม่มีวันหมดไปหรอก แต่ในยุคที่นายทุนพยายามครอบงำสื่อเลยดูเหมือนว่าสื่อดีๆมีน้อย แล้วธรรมชาติของสื่อยังไงก็ครอบงำไม่ได้หรอกครับ


2 ในระยะยาว ผู้บริโภค ผู้ที่เสพย์สื่อ ก็จะแยกแยะกันได้เอง (อีกสัก 5-10 ปี) คือมันมีกลไกของผู้บริโภครองรับอยู่แล้วครับ ขึ้นชื่อว่าข่าวน่ะ ยังไงมันก็ต้องขายความจริงครับ ท้ายที่สุดสื่อที่มีจริยธรรมนี่แหละที่จะอยู่ได้ ไอ้พวกที่จะตายคือพวกสื่อเสี้ยม,สื่อเต้าข่าว อย่างเสื้อแดงที่เสพย์มติชนเนี่ย ลึกๆแล้วก็รู้แก่ใจกันทั้งนั้นว่าสื่อนี้มันเอียง มันมั่วข่าว คือลึกๆยังไงมันก็รู้ มันหลอกตัวเองไม่ได้หรอกครับ แต่ตอนนี้คือมันเป็นสังคมเลือกข้าง ก็อ่านข่าวที่ตัวเองสบายใจพยายามหลอกตัวเองไปวันๆ

ดังนั้นสำหรับผมนี่บอกตรงๆครับ ยิ่งเห็นมติชน-ข่าวสดมั่วข่าว,บิดเบือนข่าวเท่าไหร่ผมยิ่งสะใจครับ คือมันอยากทำ-อยากเลียก็เชิญ ทำเต็มที่เลย พลาดมาก็ซ้ำแค่นั้นเอง ไอ้ที่มันทำอยู่นี่ ยิ่งมันทำมากเท่าไหร่ก็ยิ่งเหมือนฆ่าตัวเองให้ตายเร็วขึ้นแค่นั้น

Edited by Moo3storey, 13 ธันวาคม พ.ศ. 2555 - 05:36.

[Can Thai]

สื่อดีๆส่วนใหญ่มักจะให้พื้นที่ข่าวฝ่ายค้าน ฝ่ายตรวจสอบมากกว่ารัฐบาล

สังเกต เดลินิวส์ ไทยรัฐ พวกนี้อยู่ยงคงกะพันเพราะไม่หลอกตัวเอง ไม่หลอกชาวบ้าน

สื่อเล็กสู้ทุน สู้เครื่องมือ สู้บุคลากรไม่ได้ก็เป็นสื่อทางเลือกไปในตัว ก็เลยเลือกข้างให้มันสะใจไปเลย

เลือกข้างดี เลือกข้างถูกต้อง เลือกข้างกฎหมาย เลือกคุณธรรมจริยธรรม ก็อยู่ได้นาน

แต่ถ้าอยู่ตรงข้าม เลือกพรรคการเมือง กลุ่มการเมือง ในที่สุดก็จะเสียแฟนที่เลิกสนับสนุน

เพราะรู้ว่ามันไม่ใช่

นักข่าวทำเนียบ นักข่าวการเมืองถ้าเลือกข้างตัวบุคคล เลือกข้างพรรคการเมืองมากเกินความพอดี ก็จะเสียความน่านับถือ แม้ในหมู่นักข่าวด้วยกัน

[Can Thai]

มติชน ไปเอาสื่อทางเลือกแบบประชาไท มาเป็นตัวสนับสนุน อีกหน่อยก็ตายไปเอง

เพราะมันแสดงถึงความมือไม่ถึงของตัวมติชนเอง ต้องไปพึงพิงสื่อภายนอกองค์กร

รอวันเจ๊งครับ

[Can Thai]

ไทยรัฐกล้าลงข่าวไอ้โอ๊ค แต่กล้าลงข่าวสุริยใสตอบโต้มั๊ย...ลองตามดูดี ๆ

ถ้าไทยรัฐไม่ยอมลงข่าวสุริยะใส ก็แปลว่าแย่

[Moo3storey]

หนังสือพิมพ์แดง เมื่อก่อนแถวบ้านผม(เชียงใหม่)เรียงกันไม่รู้กี่ฉบับ กี่ยี่ห้อ มาดูตอนนี้สิครับแทบไม่เหลือแล้ว ตายห่านหมด

[Can Thai]

มือดีๆแบบประสงค์ไปแล้ว มือดีแบบหนุ่มเมืองจันทร์ กำลังจะออกกลางปีหน้า

นับวันสาละวันเตี้ยลง

[เช never die]

มติโจรมันเลิกอุดมการณ์ไปนานแล้ว

ทุกวันนี้อยู่ได้ด้วยโฆษณาที่ไอ้แม้วมันบีบคอเอามาลง

แล้วก็เอาหนังสือไปไล่แจกตามสถานที่ราชการ โรงพยาบาล ฯลฯ

แม้แต่แจกเรี่ยราดตามเวบบิตมันก็เอา

เมื่อก่อนไม่เคยเสียดายที่ควักตังคืจ่ายซื้อมติโจร

เดี๋ยวนี้ให้โหลดฟรียังไม่โหลดเลย ไม่อยากให้เป็นเสนียดเครื่องคอม

[Hilton(ปาล์มาลี)]

ตราบใดที่สื่อไม่รักษาความถูกต้อง และเลือกข้าง เพื่อประโยชน์ของพวกหรือข้างตน เมือนั้นสือก็ไม่ใช่สือ แต่มันเป็นแค่กระบอกเสียงเท่านั้น

[ไทยทรนง]

ที่บ้านเมืองแตกแยกวันนี้ ก็เพราะ สื่อห่วยๆ กะ ตำรวจเฮี่ยๆ

[Siren]

สื่อตกต่ำลงเรื่อยๆ เมื่อกลายเป็นธุรกิจเพื่อทำเงินให้นายทุนเจ้าของสื่อ ยิ่งเมื่อเอาเข้าตลาดหลักทรัพย์ด้วยแล้ว ผลกำไรต้องมาเป็นอันดัหนึ่ง นักข่าวรุ่นใหม่ ๆ ก็มีนักข่าวรุ่นพี่ที่มีชื่อเสียงโด่งดังและร่ำรวยเป็นไอดอล อุดมการณ์ของสื่อที่ต้องมุ่งมั่นนำเสนอข้อเท็จจริง และขุดคุ้ยขัดขวางพวกนักกินเมืองทั้งหลาย เลือนหายไป นักข่าวรุ่นเก๋าที่มีอุดมการณ์ทั้งหลายคงสลดใจไม่น้อย. แต่ทุกท่านควรช่วยกันออกมาพูด ออกมาทำ เพื่อเรียกเกียรติ และศักดิ์ศรีของสื่อมวลชนกลับคืนมา เพราะทุกวันนี้สื่อมวลชนไทยมีภาพลักษณ์ใกล้เคียงกับ ตำรวจไทย เข้าไปทุกทีแล้ว

[เช never die]

ถามจริงๆเถอะนะสื่อเฮี่ยทั้งหลาย

มิงแยกแยะกันไม่ออกจริงๆหรือวะ ระหว่างนักการเมืองที่ซื่อสัตย์สุจริต มีอุดมการณ์ ทำเพื่อประเทศชาติ แบบคุณชวน คุณอภิสิทธิ์ คุณกรณ์

กับนักการเมืองอัปปรีย์***โกงกินมูมมามแบบ ไอ้บันหาร ไอ้แม้ว ไอ้เป็ดเหลิม ฯลฯ

มิงแยกแยะไม่ออกจริงๆหรือวะ

ฉิบหายแล้วประเทศไทย

[บุคคลทั่วไป]

สื่อยังไม่ลำบากใจเท่าทนายนะ ต้องช่วยทั้งที่รู้ว่าผิด

[พิฆาตอสูร]

นักข่าวภาคสนามหลายคนอาจจะยังคงทำหน้าที่สื่อมวลชนที่ดี
แต่เมื่อข่าวถึงมือสำนักพิมพ์หรือบ.ก. อาจถูกตัดตอน เลือกเฉพาะที่ บ.ก.ต้องการสื่อ
หลายครั้งเราถึงเห็นข่าวพาดหัว กับเนื้อหา ไม่สัมพันธ์กัน

กรณีมติชน ถ้าเลือกรับเงินโฆษณาจากนายทุนและทำข่าวตามนายทุน
ไม่น่าจะอยู่ได้นานเช่นกัน
นายทุนจะส่งโฆษณาได้กี่ล้านต่อปี
สมมติว่า ส่งได้เดือนละ 10 ล้าน (ก็มากอยู่ ถ้าเราคิดว่าเต็มหน้าโฆษณา คือ สองแสนบาท - ไม่แน่ใจว่าเท่าไหร่แล้ว) เดือนหนึ่งก็ 50 หน้า หรือ วันละเกือบ 2 หน้าหนังสือพิมพ์
ขณะที่ยอดขายฉบับละ 10 บาท (ขออภัยถ้าราคาเปลี่ยนแปลง ไม่ได้ซื้อและเหลียวมองนานแล้ว)
ยอดจำหน่ายวันละ 1 แสนฉบับ (อย่างหรู) เท่ากับวันละ 1 ล้านบาท เดือนละ 30 ล้านบาท
ถ้าคนซื้อหายไปครึ่งหนึ่ง คือ 15 ล้านบาทต่อเดือน ปีละ 180 ล้านบาท
คิดว่า ค่าโฆษณามันจะช่วยอุดหนุนพอไหม สำหรับสื่อฉบับเดียว แล้วยังหนังสืออื่นๆ ในเครือที่นับวันจะถูกแอนตี้มากขึ้น

เป็นอย่างนี้ ก็เข้าสู่หายนะอย่างที่คุณแคนไทพูดนั่นล่ะ

[คนกินข้าว]

"นักข่าว" มีโอกาสดีกว่าประชาชน เพราะอยู่ใกล้ชิดในทุกเหตุการณ์ เห็นเบื้องหน้า เบื้องหลังของคนและเหตุการณ์ทั้งหมดเป็นอย่างดี และเห็นมาทุกยุค ทุกสมัยด้วยว่าเป็นอย่างไร นักข่าวทุกคนไม่ได้ "ไร้สติปัญญา" จนแยกแยะถูกผิดไม่ได้ แต่นักข่าวไม่ใช่เจ้าของ "สื่อ" หรือ เจ้าของ "หนังสือพิมพ์" ดังนั้นโอกาสที่จะทำข่าว หรือทำหน้าที่ของตนอย่างตรงไปตรงมานั้นยาก และทำให้ "อยู่" ยากด้วย

[kokkai]

ผมว่ามันเป็นสิทธิเสรีภาพของสื่อนะครับ

1 ผมคิดแบบนี้จริงๆนะ คือมันเป็นเรื่องของจรรยาบรรณวิชาชีพ แล้วคนไทยก็รู้ๆกันอยู่ สื่อไทยก็เป็นคนไทย คงจะหวังให้นักข่าวทุกคนต้องมีมาตรฐานสากลแบบสื่อต่างชาติคงไม่ได้

ดังนั้นถ้าสื่อไหนอยากเลียนายทุนก็เชิญเต็มที่เลยครับ สื่อไหนอยากเอียงเหลือง-เอียงแดงก็ทำไปเลย มันเป็นสิทธิ์ทำได้อยู่แล้วครับ คุณต้องเลือกเอง ผมเชื่อนะว่ายังไงนักข่าวที่มีคุณภาพ สื่อที่มีคุณภาพก็ไม่มีวันหมดไปหรอก แต่ในยุคที่นายทุนพยายามครอบงำสื่อเลยดูเหมือนว่าสื่อดีๆมีน้อย แล้วธรรมชาติของสื่อยังไงก็ครอบงำไม่ได้หรอกครับ


2 ในระยะยาว ผู้บริโภค ผู้ที่เสพย์สื่อ ก็จะแยกแยะกันได้เอง (อีกสัก 5-10 ปี) คือมันมีกลไกของผู้บริโภครองรับอยู่แล้วครับ ขึ้นชื่อว่าข่าวน่ะ ยังไงมันก็ต้องขายความจริงครับ ท้ายที่สุดสื่อที่มีจริยธรรมนี่แหละที่จะอยู่ได้ ไอ้พวกที่จะตายคือพวกสื่อเสี้ยม,สื่อเต้าข่าว อย่างเสื้อแดงที่เสพย์มติชนเนี่ย ลึกๆแล้วก็รู้แก่ใจกันทั้งนั้นว่าสื่อนี้มันเอียง มันมั่วข่าว คือลึกๆยังไงมันก็รู้ มันหลอกตัวเองไม่ได้หรอกครับ แต่ตอนนี้คือมันเป็นสังคมเลือกข้าง ก็อ่านข่าวที่ตัวเองสบายใจพยายามหลอกตัวเองไปวันๆ

ดังนั้นสำหรับผมนี่บอกตรงๆครับ ยิ่งเห็นมติชน-ข่าวสดมั่วข่าว,บิดเบือนข่าวเท่าไหร่ผมยิ่งสะใจครับ คือมันอยากทำ-อยากเลียก็เชิญ ทำเต็มที่เลย พลาดมาก็ซ้ำแค่นั้นเอง ไอ้ที่มันทำอยู่นี่ ยิ่งมันทำมากเท่าไหร่ก็ยิ่งเหมือนฆ่าตัวเองให้ตายเร็วขึ้นแค่นั้น

ขอตอบเกี่ยวด้วยเรื่องเสรีภาพนะครับ

ขอเปรียบว่าเราคนไทยทุกคน อยู่บนรถโดยสารคันเดียวกัน

สื่อทำหน้าที่สอบถามความคิดของคนขับ เพื่อมาบอกผู้โดยสาร

เมื่อมีเหตุการณ์ผิดปกติ เช่นรถส่ายไปมา รถชักวิ่งเร็วเกิน รถชักออกนอกเส้นทางที่ควรไป

หรือคนขับดูท่าจะไม่ใช่คนขับที่มีวุฒิภาวะพอที่จะขับให้ปลอดภัย สื่อจะไม่รู้บ้างเลยหรือครับ

จะมัวแต่ถามว่าเมื่อเช้าทานข้าวกับอะไร วันนี้คุณสบายดีไหมฯลฯ.เรื่องไร้สาระ

แทนที่จะถามว่าทำไมคุณถึงขับแบบนี้ เมาหรือปล่าว เราจะไปทางไหนกัน หรือเตือนว่าคุณขับผิดเลนแล้วนะ

เมื่อปล่อยให้คนขับ ทำหน้าที่โดยเห็นหายนะอยู่เบื้องหน้า โดยไม่ยอมทักท้วง

เมื่อรถเกิดอุบัติเหตุ หรือทำท่าจะพุ่งลงเหว คุณยังเพิ่งถามตัวเองว่าเราทำผิดไปหรือปล่าว...เหนื่อยใจ

[MMMP]

ขึ้นชื่อว่าภาคสนาม
เขียนอะไรส่งไป
ก็ถูกร่อนอีกชั้น
ต่อให้ภาคสนามเถรตรงและดีแค่ไหน
ทำได้เพียงส่งข้อมูลตามที่ได้มาเท่านั้น
ส่วนที่กระจายถึงตาผู้รับข่าวสาร ก็ยังคงหยุดอยู่ที่หัวของหนังสือพิมพิ์นั้นๆ
ความเปลี่ยนแปลงจนถึงเวลานี้ เพจสายตรงฯ นับว่าเป็นทางออกอีกทางนึงของภาคสนามที่ส่งข้อมูลไปแล้วไม่ได้รับการสนใจ
เวบข่าวของคุณประสงค์ ก็มักมีข้อมูลเชิงลึก รายละเอียดปลีกย่อย เหมาะแก่การขุดคุ้ย ซึ่งคุ้ยทั้งรัฐบาล ฝ่ายค้าน แลผู้ตกเป็นข่าว
ปัญหาใหญ่ในเวลานี้ คือผู้ทำหน้าที่ภาคสนามจะทำอย่างไรให้ ข้อมูลทั้งหมดถูกส่งถึงผู้รับสารจริงๆ
และเวบข่าวแบบของคุณประสงค์ จะทำอย่างไรให้มีคนหันมาสนใจข้อมูลเชิงลึกก่อนที่จะตัดสินใจเชื่ออะไรง่ายๆมากกว่า
ปล. อยากเห็นคุณสมจิตต์ทำงานร่วมกับคุณประสงค์มากๆ

Edited by MMMP, 13 ธันวาคม พ.ศ. 2555 - 09:23.

[Suraphan07]

ผมชอบกลอนนี้...

[kokkai]

"นักข่าว" มีโอกาสดีกว่าประชาชน เพราะอยู่ใกล้ชิดในทุกเหตุการณ์ เห็นเบื้องหน้า เบื้องหลังของคนและเหตุการณ์ทั้งหมดเป็นอย่างดี และเห็นมาทุกยุค ทุกสมัยด้วยว่าเป็นอย่างไร นักข่าวทุกคนไม่ได้ "ไร้สติปัญญา" จนแยกแยะถูกผิดไม่ได้ แต่นักข่าวไม่ใช่เจ้าของ "สื่อ" หรือ เจ้าของ "หนังสือพิมพ์" ดังนั้นโอกาสที่จะทำข่าว หรือทำหน้าที่ของตนอย่างตรงไปตรงมานั้นยาก และทำให้ "อยู่" ยากด้วย

ขอต่อเนื่องจากโพสต์ข้างบนนะครับ

ก่อนรถจะเกิดอุบัติเหตุ คนขับมักรู้ตัวก่อนและพยายามเซพตัวเอง

ไม่กระโดดหนีก็เบี่ยงพวงมาลัยให้ตัวเองปลอดภัย

แต่คุณนักข่าวกับผู้โดยสารได้แต่ ต้องติดอยู่กับรถ ไม่ตาย ไม่เจ็บก็ถือว่าโชคดี

[eAT]

ไทยรัฐกล้าลงข่าวไอ้โอ๊ค แต่กล้าลงข่าวสุริยใสตอบโต้มั๊ย...ลองตามดูดี ๆ

ถ้าไทยรัฐไม่ยอมลงข่าวสุริยะใส ก็แปลว่าแย่

ถ้าลงข่าวโอ๊ค พาดหัวรอง ให้พื้นที่ข่าว 100%
แล้วให้อีกฝ่าย เป็นข่าวเล็ก ให้พื้นที่ข่าว 20%
แบบนี้ถือว่าไม่เลือกข้างใช่ไหม?

ทุกวันนี้มองพาดหัว ก็เชียร์ พท. แทบทุกฉบับที่เห็น
ส่วนที่ต่อต้าน แอบไปอยู่หน้าวิเคราะห์ด้านใน
ไม่ต่างอะไรกับสรย้วย ที่ออกข่าวเชียร์ซ้ำไปซ้ำมา
พอข่าฝ่ายค้าน 15 วิ ก็หมดแล้ว มันแค่เอาไว้ใช้
เป็นข้ออ้างเฉยๆ ที่ยังดีคือ ไม่เต้าข่าว หรือบิดเบือน
เหมือนข่าวสด

[puggi]

มือดีๆแบบประสงค์ไปแล้ว มือดีแบบหนุ่มเมืองจันทร์ กำลังจะออกกลางปีหน้า

นับวันสาละวันเตี้ยลง

หนุ่มเมืองจันทร์ มือดีเหรอครับ ลุงแคน ไอ้นี่ก็แดงตัวพ่อเหมือนกัน เมื่อก่อนอาจแค่ใส่กางเกงในแดง

ตอนนี้มัน ใส่สูทแดงแล้ว


อีกเรื่อง ผมว่านักข่าว เดี๋ยวนี้มันห่วยลงด้วย แหละ

ยกตัวอย่างนะนักข่าวสายเศรษฐกิจ มันเหมือนเอา กระบือที่ไหนมาเป็นนักข่าว

ไม่มีความรู้เลย เวลาฟังไอ้พวกนักการเมืองมันสัมภาษณ์ บางทีมันบิดเบือน แทนที่จะถามแย้ง

ก็แค่ อือ อือ แล้วก็กลับไปเขียนข่าว ส่งสำนักพิมพ์

หากเป็นผม นะ ไอ้โต้ง กิตติรัตน์ มันไม่ได้มา white lie แน่ โดนผมต้อนมันเละแน่

มาพูดเรื่องเศรษฐกิจเหมือน หลอกค วาย

Edited by puggi, 13 ธันวาคม พ.ศ. 2555 - 10:43.

[เช never die]

มือดีๆแบบประสงค์ไปแล้ว มือดีแบบหนุ่มเมืองจันทร์ กำลังจะออกกลางปีหน้า

นับวันสาละวันเตี้ยลง

หนุ่มเมืองจันทร์ มือดีเหรอครับ ลุงแคน ไอ้นี่ก็แดงตัวพ่อเหมือนกัน เมื่อก่อนอาจแค่ใส่กางเกงในแดง

ตอนนี้มัน ใส่สูทแดงแล้ว

เห็นด้วย ...

ผมว่าที่ไอ้หนุ่มเมืองจันทร์ควายแดงมันจะไปจากมติโจร ก็เพราะไอ้กระดาษเช็ดตรูดเปื้อนหมึกฉบับนี้มันถังแตกไม่มีเงินจ่ายค่าแรงมากกว่า

[Moo3storey]

ผมว่ามันเป็นสิทธิเสรีภาพของสื่อนะครับ

1 ผมคิดแบบนี้จริงๆนะ คือมันเป็นเรื่องของจรรยาบรรณวิชาชีพ แล้วคนไทยก็รู้ๆกันอยู่ สื่อไทยก็เป็นคนไทย คงจะหวังให้นักข่าวทุกคนต้องมีมาตรฐานสากลแบบสื่อต่างชาติคงไม่ได้

ดังนั้นถ้าสื่อไหนอยากเลียนายทุนก็เชิญเต็มที่เลยครับ สื่อไหนอยากเอียงเหลือง-เอียงแดงก็ทำไปเลย มันเป็นสิทธิ์ทำได้อยู่แล้วครับ คุณต้องเลือกเอง ผมเชื่อนะว่ายังไงนักข่าวที่มีคุณภาพ สื่อที่มีคุณภาพก็ไม่มีวันหมดไปหรอก แต่ในยุคที่นายทุนพยายามครอบงำสื่อเลยดูเหมือนว่าสื่อดีๆมีน้อย แล้วธรรมชาติของสื่อยังไงก็ครอบงำไม่ได้หรอกครับ


2 ในระยะยาว ผู้บริโภค ผู้ที่เสพย์สื่อ ก็จะแยกแยะกันได้เอง (อีกสัก 5-10 ปี) คือมันมีกลไกของผู้บริโภครองรับอยู่แล้วครับ ขึ้นชื่อว่าข่าวน่ะ ยังไงมันก็ต้องขายความจริงครับ ท้ายที่สุดสื่อที่มีจริยธรรมนี่แหละที่จะอยู่ได้ ไอ้พวกที่จะตายคือพวกสื่อเสี้ยม,สื่อเต้าข่าว อย่างเสื้อแดงที่เสพย์มติชนเนี่ย ลึกๆแล้วก็รู้แก่ใจกันทั้งนั้นว่าสื่อนี้มันเอียง มันมั่วข่าว คือลึกๆยังไงมันก็รู้ มันหลอกตัวเองไม่ได้หรอกครับ แต่ตอนนี้คือมันเป็นสังคมเลือกข้าง ก็อ่านข่าวที่ตัวเองสบายใจพยายามหลอกตัวเองไปวันๆ

ดังนั้นสำหรับผมนี่บอกตรงๆครับ ยิ่งเห็นมติชน-ข่าวสดมั่วข่าว,บิดเบือนข่าวเท่าไหร่ผมยิ่งสะใจครับ คือมันอยากทำ-อยากเลียก็เชิญ ทำเต็มที่เลย พลาดมาก็ซ้ำแค่นั้นเอง ไอ้ที่มันทำอยู่นี่ ยิ่งมันทำมากเท่าไหร่ก็ยิ่งเหมือนฆ่าตัวเองให้ตายเร็วขึ้นแค่นั้น

ขอตอบเกี่ยวด้วยเรื่องเสรีภาพนะครับ

ขอเปรียบว่าเราคนไทยทุกคน อยู่บนรถโดยสารคันเดียวกัน

สื่อทำหน้าที่สอบถามความคิดของคนขับ เพื่อมาบอกผู้โดยสาร

เมื่อมีเหตุการณ์ผิดปกติ เช่นรถส่ายไปมา รถชักวิ่งเร็วเกิน รถชักออกนอกเส้นทางที่ควรไป

หรือคนขับดูท่าจะไม่ใช่คนขับที่มีวุฒิภาวะพอที่จะขับให้ปลอดภัย สื่อจะไม่รู้บ้างเลยหรือครับ

จะมัวแต่ถามว่าเมื่อเช้าทานข้าวกับอะไร วันนี้คุณสบายดีไหมฯลฯ.เรื่องไร้สาระ

แทนที่จะถามว่าทำไมคุณถึงขับแบบนี้ เมาหรือปล่าว เราจะไปทางไหนกัน หรือเตือนว่าคุณขับผิดเลนแล้วนะ

เมื่อปล่อยให้คนขับ ทำหน้าที่โดยเห็นหายนะอยู่เบื้องหน้า โดยไม่ยอมทักท้วง

เมื่อรถเกิดอุบัติเหตุ หรือทำท่าจะพุ่งลงเหว คุณยังเพิ่งถามตัวเองว่าเราทำผิดไปหรือปล่าว...เหนื่อยใจ

มันเป็นเรื่องของ "สิทธิเสรีภาพในการนำเสนอข้อมูลข่าวสาร" น่ะครับ

ถูกต้องครับว่ามีสื่อเอียง เลือกข้าง บิดเบือน สื่อที่เลือกจะนำเสนอข่าวจากฝั่งรบ.มากกว่า แต่การบังคับสื่อมันเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องครับ คือถ้าเราบังคับให้ทุกสื่อต้องนำเสนอข่าวจากฝ่ายค้านมากกว่ารบ.เหมือนกันหมด อย่างนั้นมันก็ไม่ใช่เสรีภาพแล้วครับ สมัยนายกฯอภิสิทธิ์ถึงปล่อยให้สื่อนำเสนออย่างเต็มที่ ไม่เข้าไปยุ่งไงครับ

ผมเข้าใจประเด็นที่คุณ kokkai ว่านะครับ และผมเห็นด้วยครับ คือคุณ kokkai พูดถึงเรื่องจริยธรรม แต่ผมพูดเรื่องเสรีภาพ ซึ่งแน่นอนครับว่า สื่อไม่เพียงแต่ควรมีเสรีภาพเท่านั้น สื่อควรจะมีจริยธรรมด้วย แต่สุดท้ายแล้วมันเป็นสิทธิของเค้าครับ เราไปบังคับไม่ได้ครับ อย่างที่รบ.กำลังทำอยู่นี่ผมไม่เห็นด้วยนะครับ ที่ไปครอบงำสื่อ ไปริดรอนสทธิของนักข่าว

[kokkai]

มันเป็นเรื่องของ "สิทธิเสรีภาพในการนำเสนอข้อมูลข่าวสาร" น่ะครับ

ถูกต้องครับว่ามีสื่อเอียง เลือกข้าง บิดเบือน สื่อที่เลือกจะนำเสนอข่าวจากฝั่งรบ.มากกว่า แต่การบังคับสื่อมันเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องครับ คือถ้าเราบังคับให้ทุกสื่อต้องนำเสนอข่าวจากฝ่ายค้านมากกว่ารบ.เหมือนกันหมด อย่างนั้นมันก็ไม่ใช่เสรีภาพแล้วครับ สมัยนายกฯอภิสิทธิ์ถึงปล่อยให้สื่อนำเสนออย่างเต็มที่ ไม่เข้าไปยุ่งไงครับ

ผมเข้าใจประเด็นที่คุณ kokkai ว่านะครับ และผมเห็นด้วยครับ คือคุณ kokkai พูดถึงเรื่องจริยธรรม แต่ผมพูดเรื่องเสรีภาพ ซึ่งแน่นอนครับว่า สื่อไม่เพียงแต่ควรมีเสรีภาพเท่านั้น สื่อควรจะมีจริยธรรมด้วย แต่สุดท้ายแล้วมันเป็นสิทธิของเค้าครับ เราไปบังคับไม่ได้ครับ อย่างที่รบ.กำลังทำอยู่นี่ผมไม่เห็นด้วยนะครับ ที่ไปครอบงำสื่อ ไปริดรอนสทธิของนักข่าว

ครับผมก็ไม่เห็นด้วยไม่ว่ารัฐบาลนั้น จะเป็นพรรคไหนก็ตาม ถ้าไปทำการริดรอนสิทธิเสรีภาพของสื่อ

แต่ผมอยากเห็นตามตัวแดงๆ ที่คุณโพสต์มานั่นเอง สิทธิควรมาพร้อมกับหน้าที่นะครับ

[Tatiana]

ถามจริงๆเถอะนะสื่อเฮี่ยทั้งหลาย

มิงแยกแยะกันไม่ออกจริงๆหรือวะ ระหว่างนักการเมืองที่ซื่อสัตย์สุจริต มีอุดมการณ์ ทำเพื่อประเทศชาติ แบบคุณชวน คุณอภิสิทธิ์ คุณกรณ์

กับนักการเมืองอัปปรีย์***โกงกินมูมมามแบบ ไอ้บันหาร ไอ้แม้ว ไอ้เป็ดเหลิม ฯลฯ

มิงแยกแยะไม่ออกจริงๆหรือวะ

ฉิบหายแล้วประเทศไทย

แยกแยะน่ะแยกออก แต่ผลประโยชน์มันคับปาก ทำไงได้ล่ะ (ตอบแทนสื่อเฮียทั้งหลาย)

[sun]

ถ้าสื่อไทยกล้าๆก็ประท้วงเงียบด้วยการไม่ลงข่าวฝ่ายรัฐบาลสักหนึ่งอาทิตย์เลย

ส่วนค่ายไหนใคร่อวยก็ปล่อยมันทำดู

[human]

มติโจรมันเลิกอุดมการณ์ไปนานแล้ว

ทุกวันนี้อยู่ได้ด้วยโฆษณาที่ไอ้แม้วมันบีบคอเอามาลง

แล้วก็เอาหนังสือไปไล่แจกตามสถานที่ราชการ โรงพยาบาล ฯลฯ

แม้แต่แจกเรี่ยราดตามเวบบิตมันก็เอา

เมื่อก่อนไม่เคยเสียดายที่ควักตังคืจ่ายซื้อมติโจร

เดี๋ยวนี้ให้โหลดฟรียังไม่โหลดเลย ไม่อยากให้เป็นเสนียดเครื่องคอม

ผมเคยซื้ออ่านมติชนมานานมากทั้งหนังสือพิมพ์รายวัน มติชนสุดสัปดาห์

แต่สี่่ห้าปีมาแล้วที่มติชน ไม่ได้แอ้มเงินผมอีกเลย

มติชนเลือกคนอ่านเอง ไม่ได้เป็นตัวเลือกให้คนอ่าน ก็ทางใครทางมันครับ

[kokkai]

มติโจรมันเลิกอุดมการณ์ไปนานแล้ว

ทุกวันนี้อยู่ได้ด้วยโฆษณาที่ไอ้แม้วมันบีบคอเอามาลง

แล้วก็เอาหนังสือไปไล่แจกตามสถานที่ราชการ โรงพยาบาล ฯลฯ

แม้แต่แจกเรี่ยราดตามเวบบิตมันก็เอา

เมื่อก่อนไม่เคยเสียดายที่ควักตังคืจ่ายซื้อมติโจร

เดี๋ยวนี้ให้โหลดฟรียังไม่โหลดเลย ไม่อยากให้เป็นเสนียดเครื่องคอม

ผมเคยซื้ออ่านมติชนมานานมากทั้งหนังสือพิมพ์รายวัน มติชนสุดสัปดาห์

แต่สี่่ห้าปีมาแล้วที่มติชน ไม่ได้แอ้มเงินผมอีกเลย

มติชนเลือกคนอ่านเอง ไม่ได้เป็นตัวเลือกให้คนอ่าน ก็ทางใครทางมันครับ

เมื่อก่อนมติชนรายวัน พ่อผมจะเป็นสมาชิกเลย

ส่วนฉบับสุดสัปดาห์นี่ ถ้าได้เข้าเมือง พ่อจะซื้อติดมือมาทุกครั้ง

และหนังสือในเครือมติชน พ่อก็ซื้อบ่อย

ปัจจุบันเลือกอ่านทางเวป อย่างเดียว

[คุณชายนั่งปอร์เช่]

เครือมติชน แทบไม่ได้แตะ ลาขาดเลย 6ปีแล้ว ก็เห็นมาจับทำทีวี กับ เวิร์คพ้อยท์