วันโลกแตก
(กลอนเจ็ดเด้อครับ)
๐ ลอยฟ่องล่องฟุ้งเหนือคุ้งน้ำ
พรางช้ำเพลาชอกฤๅหมอกหนาว
เคราะห์ซ้ำกรรมซัดวิบัติคราว
รวดร้าวรอยร้างยากจางเลือน
ผืนแคว้นแดนถิ่นแผ่นดินแยก
โดยแตกต่างดังสังฆเภทเหมือน
ความเชื่อเมื่อมั่นปัญญาเฟือน
เปลี่ยนเพื่อนเป็นพาลแล้วผลาญกัน ฯ
วฤก: ๒๐ ธันวาคม ๒๕๕๕