1 ความเห็นในกระทู้นี้

[วฤก]

 วันโลกแตก

(กลอนเจ็ดเด้อครับ)
 

๐ ลอยฟ่องล่องฟุ้งเหนือคุ้งน้ำ
พรางช้ำเพลาชอกฤๅหมอกหนาว
เคราะห์ซ้ำกรรมซัดวิบัติคราว
รวดร้าวรอยร้างยากจางเลือน
 

ผืนแคว้นแดนถิ่นแผ่นดินแยก
โดยแตกต่างดังสังฆเภทเหมือน
ความเชื่อเมื่อมั่นปัญญาเฟือน
เปลี่ยนเพื่อนเป็นพาลแล้วผลาญกัน ฯ
 

วฤก: ๒๐ ธันวาคม ๒๕๕๕

[พระฤๅษี]

..๑.. เขาชอบ เขาชัง ก็ช่างเขา...........เขาเมา เขามึน ฝืนไฉน ?

....ปล่อยทำ กรรมถ่อย ก็ปล่อยไป.........เกินใจ กล่าวจาร พาลฤๅจำ

...๒.. เขาเชื่อ เมื่อชวน มาด่วนดิ้น.........กอบกิน กองขยะ ชะน่าขำ

....สองหู อู้อื้อ ถือระยำ..............ฟังคำ ใคร ใคร ก็ไม่เลย...


>>>>> ๒๐/๑๒/๕๕ <<<<<<