ส่วนตัวผมมองว่านโยบายค่าแรง 300 บาทนี้ เป็นนโยบายที่ดีครับ เพราะทุกวันนี้ข้าวของแพง ค่าเดินทางแพง
เพียงแต่รัฐบาลขาดการวางแผนและมาตรการรองรับอย่างรอบด้าน ต้องมีทางออกให้ผู้ประกอบที่ได้รับผลกระทบด้วย เช่น ลดภาษีในช่วงปีแรกๆ เพื่อให้ผู้ประกอบการมีระยะเวลาปรับตัวมากกว่านี้
เพราะเมื่อต้นทุนเพิ่ม แต่ราคาขายไม่อาจปรับเพิ่ม ผู้ประกอบการก็ตายหมด
ดีตรงใหนคะ ขึ้น 300 บาทแล้ว ต้องรออีก 2 ปี ถึงจะขึ้นได้อีก เฉพาะช่วงที่ประกาศขึ้น 300 บาท
ของขึ้นแพงไปขนาดใหนแล้วรู้ๆ กันอยู่กระอักกันถ้วนหน้า
แล้วลองคิดหยาบๆ ดูระยะภายใน 2 ปี ของจะขึ้นไปอีกขนาดใหน ในขณะที่รายรับเท่าเดิม
ผู้ประกอบการมีทั้งเจ๊ง ทั้งหนี ย้ายกิจการ ทั้งเลิกจ้าง เลิกสวัสดิการ ยกเลิกโอที
นรกเห็นๆ กระทบเป็นลูกโซ่แน่นอน ปัญหาคนตกงาน อาชญากรรม หนี้สิน ตามมาเป็นพรวน เป็นยุคฆ่าคนจนจริงๆ
ครับ อาจจริงอย่างที่คุณว่า
ส่วนตัวผมเองก็กระทบครับ เพราะต้องจ้างคนเหมือนกัน
เพียงแต่ที่ผ่านมา ผมมองว่าคนที่เป็นลูกจ้างมีรายได้น้อยเกินไป ไม่พอกิน
ถ้าจะให้ปรับขึ้นปีละนิดละหน่อยอย่างที่เคยทำมา มันจะไม่สอดคล้องกับรายจ่ายน่ะครับ
ผมว่าประเทศเรามาไกลเกินกว่าเขมร พม่า และลาว ก้าวหนึ่งแล้ว
ไม่ได้อยู่ในจุดที่คนจะมีค่าแรงขั้นต่ำน้อยเพียงเท่าในอดีต
สิ่งที่รัฐบาลควรต้องทำ คือหามาตรการช่วยเหลือนายจ้าง เพื่อให้ปรับตัวรับกับค่าแรงขี้นต่ำนี้ได้ครับ
แต่ที่เห็นทุกวันนี้ ยังไม่มีมาตรการช่วยเหลือใดๆ มีแต่ผลักภาระให้ไปเต็มๆ
ขออีกนิดนะครับ ถ้าเรามองด้วยใจที่เปิดกว้าง
ยกตัวอย่างเลยละกัน ทำไมญี่ปุ่นมีคนชั้นกลางเยอะ คนรวยน้อย และคนจนน้อย
แต่ทำไมเรามีชนชั้นกลางเยอะ คนรวยเยอะ คนจนเยอะ
ข้อต่างมันอยู่ที่มาตรฐานรายได้เฉลี่ยต่อหัวของคนญี่ปุ่นนั้นสูง
เงินเดือนของผู้บริหาร กับช่าง (ในบริษัทเดียวกัน) ไม่มีแก็ปมากมายเหมือนบ้านเรา
ถ้าเรามองด้วยใจที่เปิดกว้าง เราก็รู้ๆกันอยู่ว่าเจ้าของกิจการบ้านเรามักจะจ้างลูกจ้างแบบราคาถูก
สุดท้ายแล้ว เจ้าของก็รวยเอารวยเอา ลูกจ้างก็ทำงานไปวันๆ ไม่เคยมีเงินเก็บให้ลูกหลาน (แค่จะกินยังแทบไม่พอ)
ผมอยากเห็นการเปลี่ยนแปลง ลดความเหลื่อมล้ำลงมาให้มากๆครับ
นโยบายของเพื่อไทยจริงๆแล้ว ตัวนโยบายนั้นดี แต่คนออกนโยบายนั่นแหละที่ไม่ดี
ผมพยามแยกแยะนโยบายออกจากตัวคน จะได้มองเห็นข้อดีของมันบ้าง
การปรับค่าแรงนั้น คงจะดูแค่ค่าครองชีพเป็นหลักอย่างเดียวไม่ได้
เพราะปัจจุบันเป็นยุคโลกาภิวัฒน์ ความผูกโยงกันของระบบเศรษฐกิจของประเทศต่างๆ เป็นปัจจัยที่ต้องคำนึงมากขึ้น
นอกจากภาวะการลงทุนในประเทศ เรายังต้องดูเงื่อนไขการลงทุนในต่างประเทศ
ทั้งระดับราคาค่าแรง ระดับฝีมือแรงงาน (อย่าคิดเอาเออเองว่าแรงงานประเทศเรามีฝีมือมากกว่า)
ทั้งจรรยาบรรณในการทำงานของแรงงาน (ถ้ามีการประท้วงหยุดงานเป็นกิจวัตร นักลงทุนก็จะหนีไปลงทุนประเทศอื่น)
ทั้งระบบสาธารณูปโภคที่เอื้ออำนวยให้ไปลงทุน ทั้งเสถียรภาพของการเมืองในแต่ละประเทศ
ยังมีปัจจัยให้ตัดสินใจเลือกลงทุนอีกหลายข้อ
การที่รัฐบาลมีวิสัยทัศน์ที่สั้น นอกจากเงินสามร้อยบาทที่เพิ่มขึ้นจะไม่ช่วยให้แรงงานมีชีวิตที่ดีขึ้น (เพราะสินค้าอุปโภคบริโภคขึ้นราคา)
ยังกลับจะทำให้แรงงานจำนวนมากต้องมารับกรรม ตกงานจากความโง่ของรัฐบาล
คงไม่ได้หรอกครับ ร้านถูกใจ ยังจ้างแค่วันละ 200 บาทเอง
![http://static.serithai.net/webboard/public/style_images/master/attachicon.gif[/img]](http://static.serithai.net/webboard/public/style_images/master/attachicon.gif%5D){kind=link}