ไหนล่ะครับ ก้าวแรก ของคุณ หนทางออกก็ไม่มี คำแนะนำหลังโหวตโนก็ไม่มี มีแต่ไปตายเอาดาบหน้า ผมไม่ไปด้วยหรอก
หาทางออกที่เป็นรูปธรรมมาซิครับ ผมพร้อมที่จะก้าวตาม เพราะระดับหัวกระทิอย่าง สนธิ จำลอง ยังไม่มีทางออกที่เป็นรูปธรรมเลย
ก้าวแรกก็โหวตโนนี่ไง และผมก็บอกจนปากจะฉีกแล้วว่า
สิ่งที่มันยังไม่เคยเกิดขึ้น และไม่มีกฎหมายรองรับเป็นรูปธรรม ก็ไม่รู้จะไปตอบได้ยังไง และใครๆในโลกนี้ก็ตอบไม่ได้
ผมถึงบอกว่า คำถามนี้มันเป็นได้แค่คำถามเพื่อสร้างความชอบธรรมในการสนับสนุนนักการเมืองเท่านั้น
คือถ้าโหวตเยสแล้วแก้ปัญหาสำคัญบ้านเมืองได้ แล้วผมเอาแต่ท่องโหวตโน อย่างนี้ถ้าตำหนิผมๆจะไม่ว่า จะไม่ตอบโต้เลย
แต่นี่โหวตเยสแก้ปัญหาได้ไหม ? ก็เปล่า แถมมีแต่พุ่งลงเหว
แต่กลับมาตั้งแง่กับปลายเหตุ เพื่อเป็นข้ออ้างหาความชอบธรรมเดินลงเหว งง ?
เมื่อรู้ว่านี้คือทางเดินลงเหวแน่ มันก็ต้องหันหน้าไปทางอื่น
แม้จะเป็นการไปตายเอาดาบหน้า เพราะไม่งั้นก็ตกเหว
นี่คิดตามเหตุผล
ในโลกแห่งความเป็นจริง...คุณก็ลงเหวไปพร้อมๆกับผมเนี่ยแหละ
"จริงไหมละ" ?
การที่คุณเลือกหันหลัง(หันหน้าไปทางอื่น) มันไม่ได้ทำให้สังคมที่คุณดำรงค์ชีวิตอยู่เปลี่ยนแปลงไปเลย ไม่ได้ช่วยอะไร!
การที่คุณเลือกหันหลัง ก็คือ คุณไม่ได้ทำอะไรเลย เหมือนลิงที่กำลังจะถูกทำร้ายแล้วหลับตาเพราะคิดว่าจะรอด
คุณรู้ว่าจะเดินไปลงเหว ก็เลยโหวตโน..ถามว่า แล้วคุณจะได้ไปอยู่ดาวอังคารหรือเปล่า ?
คำตอบมันชัดอยู่แล้วว่า คุณก็อยู่บนหน้าผาเดียวกับผมอยู่ดี เพียงแต่จะเอาหน้าลง หรือ หลังลง เท่านั้นแหละครับ
ส่วนตัวผมยอมรับได้ ที่จะเห็นคนที่ยืนหันหลังให้กับปากเหว
แต่มันก็อดเสียดายไม่ได้ ที่รู้ว่าคนที่ยืนหันหลัง ดันคิดว่าเขากำลังหันหน้าไปทางอื่น..เพื่อไปตายเอาดาบหน้า
เพราะไม่ว่าจะหันไปทุกทิศอย่างไร..เราก็ยืนอยู่บนปากเหวเดียวกัน และมันไม่มีดาบหน้าหรือดาบไหนๆหรอก
เพราะคุณแค่ "ยืนหันหลังเฉยๆ"
ลงเหวด้วยกันแล้วความผิดของใคร ?
ผิดที่คนโหวตโนปฎิเสธการเมืองโสโครกที่พาให้ประเทศพุ่งลงเหว ?
หรือผิดที่คนโหวตเยสยอมรับสภาพให้ประเทศพุ่งลงเหว ?
และการที่คนโหวตโนเขาพยายามหาทางออก หาทางแก้ไขปัญหา นั่นจะเรียกว่ายืนหันหลังเฉยๆได้อย่างไร ?
ที่จริงตามเหตุผลต้องเรียกว่าการเดินหน้า เพราะนี่คือการหาทางออกให้กับปัญหาบ้านเมือง
เพียงแต่ที่วันนี้มันไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ เพราะโหวตโนกันน้อย
แต่นั่นมันเป็นความผิดของคนโหวตโนเหรอ ?
ถ้าวันใดวันหนึ่ง ถ้าคนโหวตโนกันเยอะๆแล้วไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงอะไร
ถึงจะบอกได้เต็มปากว่าว่า โหวตโนมันไร้สาระ เลื่อนลอย ไม่มีประโยชน์ ฯลฯ
ความเห็นผม แย้งความคิดคุณ กรกช ที่ว่า คุณบอกว่า
เมื่อรู้ว่านี้คือทางเดินลงเหวแน่ มันก็ต้องหันหน้าไปทางอื่น
แม้จะเป็นการไปตายเอาดาบหน้า เพราะไม่งั้นก็ตกเหว
และผมก็ย้ำด้วยคำว่า "ในโลกแห่งความจริง" ซึ่งก็ไม่ได้แย้งกับผมเรื่องนี้
อันที่จริงยังไม่เห็นพี่น้องเสื้อเหลืองแย้งกับผมในเรื่อง "ในโลกแห่งความจริง หรือ สภาพความเป็นจริง" ได้เลย
สิ่งที่ผมอ่านเจอเสมอคือคำว่า "ถ้า" "หาก" และคำใหม่ล่าสุด "วันใดวันหนึ่ง"
มันเป็นเรื่องที่สร้างวิมานในอากาศทั้งสิ้นครับ และก็ตอบไม่ได้เต็มปากเต็มคำแน่นอนว่าชาติไหนจะสร้างวิมานนั้นเสร็จ
ผมเลยสรุปไปว่า..คุณกับผมก็ตกเหวพร้อมกันแหละ คุณยืนหันหลังให้เหวพร้อมสร้างวิมานไว้ในอากาศ
ที่บอกว่าวิมานในอากาศ ก็ขออธิบายตามหลักในโลกแห่งความจริงว่า มันก็คือ ความงามที่จับต้องไม่ได้
อะไรคือผลลัพธ์ที่เป็นรูปธรรมในสิ่งที่คุณทำกันอยู่..อาจจะใช่ถ้าคุณตอบว่า "ความฝัน"
คุณจะเปลี่ยนแปลงการเมืองได้อย่างไร ถ้าคุณไม่หันหน้าเข้าไปสู้กับมัน
หรือถ้าบอกว่าคุณสู้อยู่..ก็บอกมาหน่อยว่าจากวันนั้นถึงวันนี้ย่างเข้าขวบปีที่ 2
ผมคงไม่ถามว่าคุณด่าใครได้บ้าง แต่ผมถามว่าคุณเปลี่ยนใครได้บ้าง ?
ผมเชื่อในเจตนาดีของพี่น้องพันธมิตรทุกคน ผมเองก็เคยไปล้มลุกคลุกคลานกับพวกคุณนั่นแหละครับ
วันนั้นผมสู้ในสิ่งที่เป็นรูปธรรม ผมจับต้องผลลัพธ์ของมันได้ ผมมองเห็นการเปลี่ยนแปลง
ซึ่งมันแตกต่างจากพันธมิตรวันนี้โดยสิ้นเชิง..
The most valuable things in life are not measured in monetary terms.
The really important things are not houses and lands, stocks and bonds, automobiles and real estate,
but friendships, trust, confidence, empathy, mercy, love and faith.