>๑...สิ้นโลก โศกสุข ทุกข์คงหาย.
.....โลกสลาย เราท่าน คงหรรษา
.....โลกอยู่ ดูเอา เศร้าอุรา
.....แหล่งหล้า เหลวแหลก แตกบรรลัย
>๒...โลกยัง ดังเห็น เป็นเช่นนี้
.....เปรตผี พาลเผา เข้าอาศัย
.....กอบโกย โกงกิน แผ่นดินไทย
.....อนาถใน ใจเบื่อ เชื้อพาล
>๓...มีใคร ไหนสู้ หมู่ปีศาจ
.....เสียชาติ เชิญหา ผู้กล้าหาญ
.....ถึงตน ทนท้อ ทรมาน
.....ซมซาน ซ่อนหน้า ระอาอาย
>๔...ไม่เก่ง เกินเห็น เป็นมนุษย์
.....เลวสุด สั่งไพร่ ใจหมาย-
.....ส่งเผา เข้าผลาญ การทำลาย
.....วอดวาย หายนะ ประชาชน
>๕...สิ้นชั่ว สิ้นชาติ วาสนา
.....โลกา ผ่ากลาง อย่างสับสน
.....พึ่งใคร ไหนเล่า เท่าพึ่งตน
.....ประจญ ประจัญ มิหวั่นใจ
>๖...อนาถ นักหนา ชะตาประเทศ
.....นิเวศน์ วังทอง เคยผ่องใส
.....มาซบเซา เศร้าหมอง มิยองใย
.....สะท้อนใน ใจอยู่ ดูน่ากลัว
>๗...มืดคลึ้ม ซึมเซา เงาอุบาทว์
.....กลืนชาติ โชคร้าย หมายหัว
.....สาธุชน ทนครอง หมองมัว
.....เตือนตัว เตือนใจ ให้พ้นพาล.....
>>>พระฤๅษี......๗//๒//๕๖...<<<