มันสืบเนื่องมาจากผมนักศึกษา มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในภาคใต้ได้มีโอกาศไปศึกษาดูงานที่ประเทศ มาเลเซีย และสิงคโปร์ เป็นเพียงโอกาศดีๆ ที่ผมได้ออกไปดูโลกมากกว่าในประเทศที่ผมเคยอยู่..ประเทศที่เคยภูมิใจลึกๆว่าเราไม่ได้ด้อยกว่านาๆประเทศในภูมิภาค
แต่...หลังจากที่ผมได้ออกไปจากบ้านเมืองของผมแล้ว ความรู้สึกหลายๆอย่างได้ถาโถมเข้ามา ความสับสน ความไม่เข้าใจ หลังจากที่ได้เห็นบ้านเมือง ความมีระบบระเบียบ จนรู้สึกได้ถึงการวางแผนในการใช้และจัดการทรัพยากรภายในของประเทศทั้ง 2 ประเทศ
ทำให้ผมกลับมาถามตัวเองว่า ทำไม...ประเทศของเราถึงยังช้าชนาดนี้......คำว่าช้าทีู่พูดถึงคือคนรู้สึกตัวช้าว่าเรากำลังโดนลากไปสู้ความเสื่อม ความล้าหลังที้แท้จริง ประชาชนในชาติ ขาดความคิดการวิเคราะห์การใช้เหตุ
ผมรู้สึกท้อในใจลึกๆว่าทำไมนะ นักการเมืองผู้บริหารประเทศที่มีโอกาศได้เดินทางไปเยือนประเทศที่พัฒนาแล้วมากว่าผม พวกท่านทั้งหลายที่ได้ออกไปพบโลก ทำไมท่านเหล่านั้นไม่มีคววามคิดดีๆจะสร้างความเปลี่ยนแปลงให้กับประเทศที่ได้ชื่อว่าเป็นบ้านเกิดของท่าน แล้วทำไมถึงปล่อยให้ละเลยมาได้ถึงปัจุบันนี้
ทั้งในอดีตประเทศเรานั้นเรียกได้ว่าเป็นผู้นำของภูมิภาคนี้เลยก็ว่าได้ รถไฟ การวางผัง การปกครอง ในอดีตได้ถูกวางแผนที่ทำให้ประเทศเราพัฒนานำหน้าหลายๆประเทศในสมัยนั้น
ทั้งเมือง ทั้งสถานที่ท่องเที่ยวในหลายๆที่ ผมได้คิดนำมาเปรียบเทียบความเป็นไปได้ในการพัฒนาสถานที่ท้องเที่ยวต่างๆในประเทศ ผมคิดว่าในประเทศเรามีโอกาศมากกว่าทั้ง 2 ประเทศประเทศของเราหลากหลายด้วยวัฒนธรรมอาหารการกินและหลายๆอย่างที่น่าสนใจ แต่ทำไมประเทศเรายังถึงยังอยู่กับที่
มันทำให้ผมถามตัวเองถึงการเปลี่ยนแปลงว่าทำอย่างไรให้ประเทศเราไม่น้อยหน้าต่างประเทศอย่างน้อยก็ในภูมิภาคทำไมนักการเมืองผู้มีอำนาจไม่ทำอะไรซักอย่างที่จะทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัด และไหนจะอนาคตอันใกล้ที่จะถึง ในถานะที่ผมเป็นนักศึกษาอยู่ ผมพูดจริงๆว่าเด็กไทยไม่ตำ่กว่าร้อยละ 70 ยังไม่ตระหนักถึงเหตุการที่จะเกิดขึ้นอย่างจริงจัง การแข่งขัน เรื่องต่างที่จะถาโถมเข้ามา..
หลังจากผมได้นั่งคิดดูแล้ว ในหัวผมมองเห็นแต่ความวุ่นวายที่จะเกิดขึ้นในประเทศเรา ผมจึงอยากระบายและมีคำถามว่าทำไม ทำไมเรายังไม่ไปไหน
ผมอยากให้คนไทยได้มีโอกาศไปพบไปเห็นไปรู้สึกแบบนี้บ้าง ตลอดเวลาที่ผ่านมาระบบของเราที่เป็นอยู่เหมาะแล้วหรือ
แล้วจะทำอย่างไรให้เกิดความเปลี่ยนแปลง
(กลับมาถึงไทย ผมได้คุยกับคุณพ่อเล่น ว่าทำไมนะประเทศเราถึงยังเป็นแบบนี้ เราน่าจะพัฒนาได้ดีกว่าในหลายๆประเทศด้วยซ้ำ ผมพูดกับพ่อว่าผมอยากจะเป็นคนที่จะเปลี่ยนอะไรได้บ้าง ทำอะไรให้ประเทศเราได้บ้าง
คุณพ่อก็พูดแค่ว่า การเมืองมันสกปรกอย่าไปยุ่งเลย ถึงเราจะอยากเปลี่ยนแค่ไหน แต่พอเราเข้าไปอยู่ในระบบพบกับความจริง มันจะเปลี่ยนเราให้สกปรกตามไปด้วย ไม่มากก็น้อย)
ผมอยากให้คนส่วนใหญ่***ของชาติ ได้ออกไปดูโลกว่า ความจริงแล้วประเทศเรายังอยู่จุดไหน.....
Edited by lusiferfuse, 2 มีนาคม พ.ศ. 2556 - 02:28.
