มีเรื่องเล่าที่เป็นเรื่องจริง
ละครเวทีหลายเรื่อง แสดงกันนานหลายปีมาก
จนกระทั่งผู้แสดงในละครเรื่องนั้น ออกจากบทไม่ได้
ผู้แสดงกลายเป็นตัวละครนั้นทั้งในชีวิตจริงและบนเวที
ตัวอย่างมีให้เห็นครับ ง่ายง่าย พวกนักการเมือง
ผมเห็นหลายคนมากครับ ที่ออกจากบทความเลวไม่ได้
นี้เรื่องจริงนะครับ ไม่ได้พูดเล่น
ไม่ใช่เพราะบทมั้งขอรับ... มันเป็นสั นดานมากกว่าขอรับ... กิเลส ตัณหา โมหะ โทสะพาไป ยึดติดแล้วไม่วาง ได้แล้วไม่พอ... "ธรรม" ของคนพวกนี้คือ ลาภ ยศ สรรเสริญทางโลก ไม่ใช่ "อริยสัจ" ของพระตถาคตอย่างแน่นอน...
เป็นข้ารองพระบาทกษัตริย์ อ้างถึงแต่คำว่าพอเพียงของพระองค์ท่านมาหากิน... ถ้าใคร่ครวญ พินิจดูดีๆ... คำนี้ลึกซึ้งยิ่งนักขอรับ... เป็นทฤษฎีที่อิงหลักธรรมโดยแท้...
เป็นถึงกษัตริย์ ยังรู้จักละวาง เป็นข้ารองพระบาทกลับเหิมเกริม ไม่รู้จักพอ... พวกนรก เดรั จฉาน เปรตวิสัย รออยู่เบื้องหน้าทั้งนั้น...
เป็นข้ารองพระบาทกษัตริย์ อ้างถึงแต่คำว่าพอเพียงของพระองค์ท่านมาหากิน... ถ้าใคร่ครวญ พินิจดูดีๆ... คำนี้ลึกซึ้งยิ่งนักขอรับ... เป็นทฤษฎีที่อิงหลักธรรมโดยแท้...
เป็นถึงกษัตริย์ ยังรู้จักละวาง เป็นข้ารองพระบาทกลับเหิมเกริม ไม่รู้จักพอ... พวกนรก เดรั จฉาน เปรตวิสัย รออยู่เบื้องหน้าทั้งนั้น...บุคคลที่ทำกรรมชั่วไว้
หนีไปแล้วในอากาศ
ก็ไม่พึงพ้นจากกรรมชั่วได้
หนีไปในท่ามกลางมหาสมุทร
ก็ไม่พึงพ้นจากกรรมชั่วได้
หนีเข้าไปสู่ซอกภูเขา ก็ไม่พึงพ้นจากกรรมชั่วได้
(เพราะ) เขาอยู่แล้วในประเทศแห่งแผ่นดินใด
ความตายพึงครอบงำไม่ได้ ประเทศแห่งแผ่นดินนั้น หามีอยู่ไม่.
แล้วสำคัญอีกอย่างขอรับ... พระตถาคตตรัสสอนกับสาวกโดยเอาปลายนิ้วท่านเขี่ยเศษดินขึ้นมาแล้วกล่าวว่า... มนุษย์, เทวดาที่ตายไปแล้ว... ได้กลับมาเกิดเป็นมนุษย์หรือเทวดาอีก... เปรียบได้กับ "เศษดินที่ปลายเล็บ" เมื่อเทียบกับพื้นดินในมหาปฐพีขอรับ...
) (Master of Puppet), รณรงค์ต้านสงคราม (One), ต่อต้านความรุนแรงในครอบครัว (The Unforgiven) ฯลฯ
ถ้านางซินนี่แนวให้กำลังใจ แนวรักอกหักแต่ยืนได้ แนวความสวยงามของชนบท ศาสนาอะไรเทือกนี้นะขอรับ...
