คือ ผมเอง ก็ัคั่นเวลา การอ่านหนังสือ ด้วยการถามตัวเองว่า
ผมหาความสุข อะไร ให้ตัวเองได้บ้าง ขณะที่ ไม่มีเงิน ซื้อของอร่อย
ไม่มีเงิน ไปเที่ยว ไม่มีเงิน ซื้อ แม้กระทั่ง คอมพิวเตอร์ ซึ่งเป็นสิ่ง
ที่ผมอยากได้ มากที่สุด (ทุกวันนี้ ใช้ของที่ทำงาน อย่างเดียว)
ผมคิดว่า ผมได้ คำตอบ บ้างแล้ว ไม่อยากเชื่อ ก็ต้องเชื่อ
ผมต้องการ " ชื่อเสียง "
ตอนแรก ผมก็แปลกใจ ผมเป็น คนบ้าน ๆ ความรู้ ก็น้อย ทำไม ต้องการชื่อเสียง
แต่ คิดไปคิดมา ผมก็คงไม่ โกหก ตัวเอง เพราะ ผมรู้สึกมีความสุข ทุกครั้ง
ที่มีคน พูดถึงผม ในแง่ดี
(ไม่เอาน่า เรื่องที่ผมเป็น คนอารมณ์ร้อน มุทะลุ ผมไม่อยากให้ใคร พูดถึง ผม แบบนี้ อีกแล้ว)
ก็นะ แต่จะมี สักกี่ครั้งล่ะ ที่มีคนพูดถึง ผมในแง่ดี
ก็อย่างเวลา ที่มีคนบอกว่า ผม เป็นคนดี (จริง ๆ แล้ว แม้แต่ตัวผมเอง บางที ก็ยัง
เคอะเขิน ที่จะ ยกหาง ตัวเอง แบบนั้น )
อย่างเ่ช่น หัวหน้าผม เค้าบอก ผมเป็นคนมุทะลุ แต่ผมก็เป็นคนดี
ไม่เคยเที่ยวผู้หญิง ไม่เคย กินเหล้า ไม่เคย สูบบุหรี่ ไม่เคย โกงเงินบริษัท
(แต่ผม เคยเอา เครื่องเขียน บริษัท ไปใช้นะ เช่น ดินสอ กระดาษถ่ายเอกสาร สมุด ที่ใช้เรียนอยู่ตอนนี้
หรือ แม้กระทั่ง ผ้าหมึกพิมพ์ หรือ ค่าเสื่อมเครื่องพิมพ์ ที่ผมใช้พิมพ์ ตำราเรียน มากกว่า 2,000 หน้า ได้มั้ง)
ผมเอง ก็ปลื้ม ๆ และ พูดที่จริง อยากได้ยิน คำชม มาก ๆ
แม้ว่า แท้จริง เราก็ไม่ได้ดี อย่างที่เค้าชม เรา จริง ๆ หรอก
ที่ไม่เคยทำ อาจเพราะ ไม่มีเงิน ก็ได้ จะว่าไป ผมเอง
ก็คิด สกปรก กับ ผู้หญิง หลายครั้งนะ เคยเอาไปจินตนาการ
แล้ว ก็ ........... เอออ ช่างชั่วช้า กับ ความคิดจังเลย
ทำไม มันหยุดคิด แบบถาวร ไม่ได้นะ
แต่ก็ยังอยากได้ยิน เรื่อย ๆ ที่คนอื่น บอกว่า เราดี
ถึงแม้ ข้อเท็จจริง อาจไม่ได้ เต็มร้อย
และ ถ้าใครตำหนิ เรา เราก็มักไม่ค่อยชอบ คนนั้น หรอกนะ
ถึงแม้ สิ่งที่เขาพูด จะจริง ก็เหอะน่า
ถามว่า ทุกวันนี้ ที่เรียนหนังสือ ก็เพราะส่วนหนึ่ง
อยากภูมิใจ ในตัวเอง ที่มีความรู้มากขึ้น
อีกส่วนก็คือ ต้องการคนยอมรับ เพราะการที่เรารู้น้อย
มันก็ น้อยเนื้อ ต่ำใจ อยู่นะ
คิด ๆ ดู ตอนที่เรียน หนังสือ อยู่ที่ วัดสุทธิวราราม
ผมเรียนอยู่ ห้องที่เขาแข่งกัน เยอะ ๆ
ตอนคะแนน สอบกลางภาค ออก ก็ ลุ้นกันน่าดู
เพื่อนสมัยที่เรียน ด้วยกัน เก่ง ๆ อย่าง พรเทพ สมศักดิ์ สาธิต
พวกนี้ ก็เซียน มาก ๆ มารู้ทีหลังว่า ได้ดี กันไปหลายคน
แม้แต่ คนที่เรียน ใกล้เคียงกับผม ก็ได้ดี กันมาก
ก็นึกอิจฉา อยู่ล่ะ ทำไม เรา ไม่เอาดี อย่างเขาบ้างนะ
จะว่าไป คะแนน เรา ก็ตามเขา อยู่ไม่เท่าไหร่ ล่ะนะ
ถ้าไม่ไป เสียความมั่นใจ จากวิชา วิทยาศาสตร์ ที่ได้ B
แล้วล่ะก็นะ คงไม่ตัดสินใจ ไปเรียน สายพาณิชย์ หรอกน่ะ
เฮ้อออออ นั่นล่ะ ความอิจฉา ความอยากมีหน้าตา เท่าเทียมกัน
โดยเฉพาะ เมื่อมาที่บอร์ดนี้ หลายคน ก็ ดีกว่า อย่างเห็น ชัด ๆ
ความรู้สึก เปรียบเทียบ กับ เพื่อนสมัย เรียน วัดสุทธิ กลับมา
หลอกหลอน อีกแล้ว เออ
เราจะทำได้บ้างหรือเปล่าหนอ มาเรียนต่อตอนแก่ แบบนี้
สมองก็ช้า กว่าตอนเรียน ม ต้น เยอะแยะ
แม้ใจ มันจะบอก ให้สู้น่ะนะ
พูดมาก็เยอะแล้ว ก็ยัง ยอมรับว่า
ตัวผมเอง ต้องการการยอมรับ ชื่อเสียง คำชม
ซึ่งโดยปกติ จะได้รับ ก็น้อยมาก
ยกเว้น วันไหน หัวหน้า เกิดนึกครึ้ม ก็ชมเรา ซักที
หรือ ถ้าวันไหน แม่บ้าน มาให้เราช่วยอะไร นิดหน่อย
แล้วพอได้ช่วยแล้ว ก็ขอบอกขอบใจเรา ชื่นชม เราสักที
ฮะ ๆ ได้แค่นี้ ก็ยังดีกว่า ไม่ได้ ล่ะน่า จริงไหม
ส่วนความสุข ลำดับ รองลงไป
ก็เหลือเชื่อ เลยนะ
ผมมันพวก บ้า อุปกรณ์ คอมพิวเตอร์
แล้วยังบ้า สะสม ซอฟท์แวร์ อีกด้วย
โดยเฉพาะ เมื่อมาเรียน database นี่นะ
ไม่รู้เป็นบ้าอะไร ชอบสะสม dbms ฮะ ๆ
คิดว่า oracle 11g นี่สุดยอดสุดละ ไหนจะ db2
หรือ postgre หรือ mysql มียิ่งเยอะ ยิ่งชอบ
หรือแม้แต่ ซอฟท์แวร์ อื่น ๆ ดาวน์โหลด มาเก็บไว้ ทำไมว้า
แต่ก็ชอบ เหลือเกิน การสะสมนี่
รู้สึก เหมือนมี เงิน เยอะ ๆ ยังไง ไม่รู้
ฮะ ๆ แต่ อุปกรณ์ คอม นี่ ไม่มีเงิน ซื้อหรอก
แค่ ชอบไปดู ใน web ก็ไปดู ราคา บ่อยนะ ทั้งใน jib หรือ advice
อยากได้ ไปหมดล่ะ แต่ไม่เงินซื้อ
โรคจิต พอตัว นะผมนี่ เหอะ ๆ (เรียนแบบ น้อง ypk)
แล้ว มีอะไร ที่เพื่อน ๆ ชอบ แบบ โรคจิต มั่งไหมล่ะ บอกกันบ้างสิ
