เรายังชื่นชมความเป็นพธม. เสมอ
แต่ไม่ใช่เพราะแกนนำ แต่ก็ต้องยอมรับว่าแกนนำนั้นต้องเสียสละอะไรหลายๆอย่างมาก ในการชุมนุมครั้งล่าสุด
สิ่งที่เรายังเชื่อมั่นในตอนนี้ก็คือ ประชาชนไทยทุกคนที่ไม่นิ่งเฉย พร้อมจะล่ะทิ้งความสบาย ละทิ้งความเป็นปัจเจก ร่วมกันต่อต้านสิ่งที่เห็นว่ามันไม่ถูกไม่ควร
ทุกการกระทำของพรม. ยังคงอยู่ในความทรงจำ ความสุข ความสนุกสนาน เพื่อปลอบใจกัน
การส่งกำลังสนับสนุน ทั้งแรงเงิน สิ่งของต่างๆ มันเป็นเรื่องจริง
จวบจน พบเจอความลำบากมามากมาย แม้กระทั่งความตาย
แม้สุดท้ายที่เราร้องไห้ด้วยความดีใจที่ จบสิ้นซะทีกับการชุมนุมที่โดดเดี่ยวและยาวนาน
เราก็น้ำตาไหลด้วยไปเสมอกับทุกเหตุการณ์ จริงๆ
แต่หลังจากนั้นสถานการณ์มันไม่ใช่หนัง มันยังมีโลกความจริงอีกมากว่า
เราทำได้ มันก็ทำได้ ด้วยทรัยากรที่มากกว่า พธม. มากมาย
เราต้อง เจ็บปวดมากกว่าตอนชุมนุมอีกมากนัก เมื่อต้องเผชิญความจริงว่า
มันไม่มีอะไรดีขึ้นจริงๆ แต่ทุกอย่างกลับเลวร้ายลงทุกวัน
จนถึงวันนี้ แม้จะทรามใจ แต่ก็อยากให้ทุกอย่างปล่อยไปตามกรรม
ให้ความเลวร้ายความเจ็บปวดได้รับรู้อย่างเท่าเทียบกัน ทุกคน ทุกฝ่าย
ให้เข้าใจ ตั้งแต่เด็ก ถึงวัยรุ่น คนทำงาน คนแก่ ผู้หญิง ผู้ชาย ทุกเพศ ทุกวัย
ไม่ว่าเหตุการณ์จะเลวร้ายมากกว่านี้มากเท่าไร่ก็ตาม
ก็ขอให้เผชิญกับมัน จนวันที่ทุกคนจะมีใจเดียวกัน
และหันกลับมามอง และจำได้ว่า "เรา" คือ "คนไทย"
หน้าที่ของเราคืออะไร และ สิ่งที่เราทำมาทั้งหมดคือผลจากการกระทำของเราทั้งสิ้น
ถึงตอนนั้นจะเป็น "จุดเปลี่ยนประเทศ" อย่างแท้จริง