เป็นความใจหาย รันทด หดหู่ที่ไม่ได้ดูแลเธอคนนั้น
เมื่อหลายยยยยยยยยยยยยปีก่อน
มีการแข่งขันกีฬาเอเชียนเกมส์(ถ้าจำไม่ผิด มันนานมาก)
นักกีฬาวอลเลย์บอลล์ในยุคนั้น เชื่อว่าคนไทยทุกคนเชียร์ เชียร์และเชียร์เธอคนนี้
หน้าตาน่ารัก ยิ้มหวาน ทำอะไรก็น่ารักไปหมด
โดยเฉพาะลูกตบของเธอในยุคนั้น
ชื่อของเธอ ธอหรือนี่ใครๆก็รู้จัก
แล้วความทรงจำต่อมาก็ค่อยเลือนราง แต่ไม่จางหาย
จำท่าทาง กริยาได้ทุกอย่าง
จนมาวันนี้ ได้พบเธอ
ดูเป็นคนรอบคอบ สวมแว่นตา
มีชื่อที่คนตะวันตกเรียกว่า เจนนี่
เห็นแล้วใจหาย...เธอหรือนี่ ใช่ ใช่เธอจริงๆ
เธอมาในฐานะโคช แทนคนเก่า
เหตุเพราะคนเดิมทำทีมแพ้ไทย แต่วันนี้ทีมเธอก็แพ้ไทย
รักจริงๆ หลานผิงคนนี้
พบเธอทางทีวี เมื่อหลายปีนู้นและเจออีกก็วันนี้แหละ
ขอบคุณทีวีช่องนั้น
ขอบคุณทุกสิ่งที่ทำให้ได้เจอกัน
ขอบคุณสวรรค์
ขอบคุณทุกฝ่ามือของนักกีฬาทีมชาติไทยวันนี้
เธอคือนักกีฬาในดวงใจของคนไทยทุกคน ความมุ่งมั่นทุ่มเทมุมานะ
เส้นทางสู่ดวงดาวต้องสวยงาม
คนสำคัญ
โคชใหญ่ ใหญ่ทั้งตัว ทั้งสมอง ทั้งความคิด
เกียรติพงษ์ รัชตเกรียงไกร
หลานผิงครับ รักเธอนะ
น้อยไปนิดเดียว น้อยไปกว่าที่รักแผ่นดินนี้ครับ
