นิมนต์หลวงปู่โตสัก2เรื่อง
ที่มา ลานธรรมเสวนา
หลวงปู่โตกับหัวโขน
สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) เป็นพระลือชื่อที่สุดรูปหนึ่งในยุครัตนโกสินทร์
ตามธรรมเนียม พระที่ทรงสมณศักดิ์อย่างท่าน ย่อมมีศิษย์วัดแจวเรือให้เวลาเดินทาง แต่เนื่องจากท่านชอบประพฤติตนอย่างพระอนุจรหรือพระลูกวัด ดังนั้นเมื่อใดที่เห็นศิษย์แจวเรือเหนื่อย ท่านก็จะให้นั่งพักเสีย แล้วท่านก็แจวแทน
มีคราวหนึ่งท่านได้รับนิมนต์ไปในงานที่จังหวัดนนทบุรี ขากลับเจ้าภาพได้ให้บ่าว ๒ คนผัวเมียแจวเรือมาส่ง ระหว่างทางผัวเมียคู่นี้เกิดทะเลาะกันอย่างรุนแรง ท่านเห็นเช่นนั้นจึงขอให้ทั้งสองเลิกวิวาทกัน และให้เข้ามานั่งพักในประทุน แล้วท่านก็แจวเรือมาเองจนถึงวัดระฆัง
แต่ที่กล่าวขานกันมากก็คือตอนทีท่านไปสวดมนต์ในสวนแห่งหนึ่ง เขตราษฎร์บูรณะ ฝั่งธนบุรีสวนแห่งนี้ต้องเข้าทางคลองเล็ก ท่านไปด้วยเรือสำปั้นกับศิษย์ โดยเอาพัดยศไปด้วย บังเอิญเวลานั้นน้ำแห้ง เข้าคลองไม่ได้ ท่านจึงลงเข็นเรือกับศิษย์ท่าน ชาวบ้านเห็นก็ร้องบอกกันว่า “สมเด็จเข็นเรือโว้ย” ท่านได้ยินก็ตอบไปว่า “ฉันไม่ใช่สมเด็จดอกจ้ะ ฉันชื่อขรัวโตจ้ะ สมเด็จท่านอยู่ในเรือน่ะจ้ะ” ว่าแล้วก็ชี้มือไปที่พัดยศ สักพักชาวบ้านก็ลงมาช่วยกันเข็นเรือไปจนถึงบ้านงาน
เรื่องเล่าเรื่องนี้สอนว่า หัวโขนนั้นพึงถอดวางเมื่อลงจากเวทีฉันใด สมณศักดิ์ก็มิใช่สิ่งซึ่งพึงยึดถือเป็น “ตัวกูของกู” ฉันนั้น
.................................................................................................................................................................
สัมมามัวรินกินน้ำชา มิจฉาหมอบก้มประนมมือ
ครั้งหนึ่ง สมเด็จเจ้าพระยามหาศรีสุริยวงศ์(ช่วง) นิมนต์เข้าไปเทศน์ที่จวน. สมเด็จเจ้าพระยาจุดเทียน
ขรัวโต(ตอนนั้นเป็นที่พระเทพกวี)ขึ้นธรรมาสน์ รับศีลเสร็จแล้ว พวกหัวเมืองเข้ามาหาสมเด็จเจ้าพระยา หมอบกราบกันเป็นแถว ส่วนตัวเจ้าพระยานั้นเอกเขนกรินน้ำชาไขว่ห้างกำลังฟังพระเทศน์
ขัวโตเลยเทศน์ว่า ".....สัมมามัวรินกินน้ำชา มิจฉาหมอบก้มประนมมือ....."
สมเด็จเจ้าพระยาเลยบาดหูลุกเข้าเรือน ส่วนขรัวโตก็ลงจากธรรมาสน์กลับวัดระฆัง
ปล;- ที่ท่านเทศน์กระตุ้นจุดโมโหของสมเด็จเจ้าพระยาก็เพราะว่า "สัมมา"นั้นหมายถึง ถูกต้อง หรืออีกนัยหนึ่งคือผู้ใหญ่ที่ควรรู้ถูกรู้ผิด แต่กลับไม่มีความเคารพในการแสดงธรรมของท่าน มัวแต่นั่งเอกเขนกรินน้ำชา ..... ส่วน"มิจฉา" นั้นหมายถึง ไม่ถูกต้อง หรืออีกนัยหนึ่งคือผู้น้อยที่กำลังเข้าเฝ้าสมเด็จเจ้าพระยาอยู่ แต่กลับมีความเคารพหมอบก้มประนมมืออยู่..