จากเหตุการเลือกตั้งล่วงหน้าที่ผ่านมามา ผมเสียเพื่อนและพี่ๆที่สนิทสนมกันมานานหลายคน เถืยงกันพอสังเขป เพื่อเหลือไว้ซึ่งคำทักทาย
รู้หน้าไม่รู้ใจจริงๆ เขาว่า ประชาธิปไตย ต้องเริ่มต้นด้วยการเลือกตั้งก่อนเท่านั้น รีบยกให้หมดแก้ว แล้วหันหลังเดินกลับทันที
วันอาทิตย์ผมมีรวมญาติ นั่งดื่มนั่งคุยกะพี่ ปกติผมจะหลีกเลี่ยงคุยเรื่องการเมือง
บ้านผมแดงทั้งบ้าน พ่อแม่พี่เป็นกันหมด เมื่อนานมาแล้ว ผมก็ถกข้อมูลเหตุและผล
ต่อมาผมเลือกที่จะเงียบ และที่สุดใช้วิธีเดินหนี
แต่เมื่อวันอาทิตย์มันเหลืออดเหลือทน เพราะเรื่องคุณสุทิน
การสนทนาจบลงด้วยการตะโกนใส่กัน
ผมอยากบอกว่าความเห็นความเชื่อหรืออะไรก็แล้วแต่ที่เราต่างกัน
ไม่ทำให้ความรักลดน้อยลงเลย แต่มันทำลายความเชื่อถือศัทธาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
อาจดูแล้วงี่เง่า (และอาจขัดใจเพื่อนหลายๆ คนในบอร์ดนี้)
แต่ผมรู้สึกสะเทือนใจทุกครั้งที่รับฟังข่าวการบาดเจ็บสูญเสียแม้จะเป็นคนเสื้อแดง
อย่างล่าสุดผมตามข่าวคุณขวัญชัย ขอยอมรับว่าอาจแตกต่างจากเพื่อนหลายคนในบอร์ด
เพราะผมตามด้วยความหวังว่าแกจะไม่ตาย จะไม่เป็นอะไรมากนัก
ผมมีญาติเป็นคนเสื้อแดงอย่างสุดขั้ว เมื่อถึงวันหนึ่งที่ความสูญเสียนั้นมาถึงครอบครัวผม
ผมคงจะเสียใจอย่างที่สุด หรือเมื่อผมไปชุมนุมแล้วเกิดอะไรขึ้นกับผม
ครอบครัวผมคงจะเสียใจอย่างที่สุดเช่นกัน
ยิ่งคนในครอบครัวผมคลั่งลัทธิแดงมากขึ้นเรื่อยๆ
สูญเสียเหตุผล ตรรกะ วิจารณญาน ความโกรธเกลียดรุนแรงครอบงำจิตใจ
ดีใจโห่ร้อง ที่ฝ่ายตรงข้ามบาดเจ็บล้มตาย
ผมยิ่งเกลียดคุณทักษิณมากขึ้นทุกที
ผมกล่าวโทษคนที่คิด สั่งการ และดำเนินการทุกวิธี
เพื่อล้างสมองคนที่เคยมีเหตุมีผล เคยมีจิตใจไม่หยาบกร้าน
ผมอาจงี่เง่าอยู่บ้าง แต่ความมีจริยธรรมในใจที่ผมมีอยู่
เป็นพ่อแม่ของผม ได้อบรมสั่งสอนมาตั้งแต่เด็ก
แต่วันนี้ผมมองเข้าไปในแววตา มองไม่เห็นความรักในเพื่อนมนุษย์เลย
รู้หน้าไม่รู้ใจจริงๆ เขาว่า ประชาธิปไตย ต้องเริ่มต้นด้วยการเลือกตั้งก่อนเท่านั้น รีบยกให้หมดแก้ว แล้วหันหลังเดินกลับทันที ความจริงแล้ว ถกเถืยงกันมากกว่านั้น ครับ รวมถึงเรื่องการเสียชีวิต และบาดเจ็บ ไม่อยากพิมพ์ทั้งหมดครับ เก็บไว้ในใจ เพราะมันทั้ง สลด หดหู่ และสุดท้าย ความคับแค้นใจ ที่ถูกกระทำฝ่ายเดียวมาโดยตลอด ด้วยถ้อยคำาเยาะเย้ย ถากถาง ในเรื่องของการ สูญเสีย 
แต่เมื่อเข้า สทร ก็คลายไปได้บ้าง อ่ะครับ 
