57 ความเห็นในกระทู้นี้

[ผึ้งน้อยตุหรัดตุเหร่]

กระทู้นี้ เป็นที่ "เก็บรวบรวมบันทึกความทรงจำสุดประทับใจ" ที่คนไทยไปพบมา

ณ ช่วงเวลา "รวมล้านหัวใจไล่ทรราช" ในวันที่ 24 พ.ย. กันนะครับ

 

อย่างน้อยกระทู้นี้สามารถทำหน้าที่เสมือนหนึ่งสมุดบันทึกแห่งความทรงจำช่วงหนึ่งของประวัติศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่สุดๆ

วันที่ประชาชนคนไทยมารวมตัวกันจำนวนมากที่สุดอย่างไม่เคยมีมาก่อนในประวัติศาสตร์

และเป็นการชุมนุมครั้งใหญ่สุด ที่ไม่มีการนองเลือด ไม่มีคราบน้ำตา มีแต่รอยยิ้ม มีแต่มิตรภาพ มีแต่ความซาบซึ้งใจ

 

เราจะได้เก็บความประทับใจนี้ไว้เล่าให้ลูกหลายรุ่นหลังของเราสืบต่อไปได้

ว่าอย่าได้ลืมวันนี้

24 พฤศจิกายน 2556

 

 

 

เริ่มที่เรื่องนี้ก่อนเลยครับ

 

 

Meen Nie
อยากแชร์ความน่ารักของคนกู้ชาติ
ยืนกัน 4คนเรียกรถที่สยาม มุ่งหน้าไปอนุเสาวรีย์ เรียกรถอะไรก็ไม่ไปทั้งนั้น
หันไปเห็นพี่2คน ขึ้นสามล้อออกตัวไป เรามองกันด้วยตาละห้อย ยิ้มให้พี่เค้า เพราะรู้ว่าพี่เค้าไปม๊อบ....
สามล้อที่ขับเลยพวกเราไปแล้ว ถอยยยยหลังกลับมาเอี๊ยดดด
พร้อมพี่คนใจดี ตระโกนต้อนรับเราขึ้นรถและบอกว่าทางเดียวกัน มา!! ขึ้นมา
กระโดดขึ้นแบบไม่เกรงใจเลย พี่ใจน่ารักมาก พี่เค้าของเยอะมาก คือพี่หอบกับข้าวมาเผื่อคนอื่นด้วย
พยายามจะแบ่งให้พวกเรา แต่เราอยากให้พี่เค้าเก็บให้คนที่เค้ามาจาก ตจว
ค่าสามล้อก็ไม่ยอมให้ช่วยออก ^^
อยากจะบอกพี่เค้าว่า
"ขอบคุณอีกครั้งคะ พี่ๆน่ารักมาก"

[ผึ้งน้อยตุหรัดตุเหร่]

มาที่ของผมบ้างครับ

 

ตลอดฟุตปาธที่คนไหลไปข้างหน้าบ้าง ไหลสวนออกมาบ้าง

จะมีพี่น้องคนไทยที่ปักหลักตรงหน้าประตูอาคาร  ยืนพัดให้คนที่เดิน แล้วบอกด้วยรอยยิ้มแจ่มใสว่า

"ช่วยพัดให้ ช่วยพัดให้เย็นๆ  ฟรี ไม่คิดค่าพัดจ้า..."

 

 

 

อีกสักเรื่อง จากเพื่อนเสรีไทยครับ

 

บ่ายโมง เดินจากแยกยมราชจนถึง เวที  เทวดาเป็นใจ อากาศเย็นสบาย  ทุกคนยิ้มแย้มให้กัน แววตามุ่งมั่น.....

 

กว่าจะได้ไอ้นี่มาต้อง "ไหล"  ไปเอาที่จุดแจก

ขอย้ำว่า ไหลไปในคลื่นมนุษย์  มิใช่เดินธรรมดา

 

ได้มาปุ๊ป ก็ไหลกลับมานั่งที่ใต้เต้นท์โดมหลังที่ 2 จากหน้าเวที ได้มาไม่กล้าติด  กลัวช้ำ  จะเก็บใส่กรอบ เพื่อระลึกว่า เราเป็น 1 ใน 999, 999 ที่เติมเต็ม ล้าน เพื่อไล่คนเลวออกจากแผ่นดิน

 

ขอบคุณทุกคนที่คิดในทางเดียวกัน เลยทำให้กลายเป็น 2 ล้าน เกิดปรากฎการณ์คลื่นมนุษย์ยาวจนถึงสะพานปิ่นเกล้า ทั้งๆที่ยังมีพี่น้องชาวใต้ที่ติดอยู่ในรถ ยังเดินทางมาไม่ถึงอีกเป็นจำนวนมาก

 

ขากลับเดินจนถึง รพ รามา  เกือบสี่ทุ่มแล้วผู้คนยังเดินสวนเข้าไปตลอดสาย  ตลอดสายจริงๆ   ที่ประทับใจคือ เจอพี่น้องสงขลาเดินหอบกระเป๋า เดินสวนเข้าไปเป็นร้อย   " คนใต้ใจเต็ม "  จริงๆ

 

 

 

 

 

มาเพิ่มอีกคร้าบ

 

Anuphan Chantana ‏@Anuphan_nna 3m

ขณะขบวน"สุเทพ"เคลื่อนผ่านถ.หลานหลวง ประชาชนบนรถเมล์ที่วิ่งผ่านต่างได้โบกมือและส่งเสียงให้กำลังใจ #nnapic.twitter.com/4rLxjoABVL

 

 

Anuphan Chantana ‏@Anuphan_nna 1m

ประชาชน2 ข้างทางได้ต่างออกมาโบกมือทักทายให้กำลังใจตลอดทาง #nna pic.twitter.com/ozur3ZF5LS

Edited by ผึ้งน้อยตุหรัดตุเหร่, 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 - 12:46.

[ผึ้งน้อยตุหรัดตุเหร่]

เรื่องโบกพัดให้เพื่อนร่วมชุมนุมที่ผมเจอมานี้ ยืนยันว่าจริงจากเพื่อนเสรีไทยอีกรอบด้วยครับ

 

 

 

ตรงอนุสาวรีย์ฯ ไปไม่ได้ ตรงแยกคอกวัว จอมีปัญหา ต้องเดินย้อนไปมา

คนเยอะ แต่มีแววตาเป็นมิตรกัน

 

ผมเห็นคนตรงบ้านดินสอ  เป็นชายทั้งนั้น โบกพัดให้คนที่เดินเบียดเสียดกันอย่างที่เพื่อนสมาชิกว่า

ทำให้ยิ้มให้กันอย่างขอบคุณ

 

[พิฆาตอสูร]

หน้าช่อง 5

 

เจอพี่สาวรุ่นใหญ่ 3 คน

บอกว่า...

 

 

มาจาก สงขลา แต่เมื่อคืน

 

และมีอีกสาว เล่าว่า.....

 

นอนค้างราชดำเนินทุกคืน

เจ้านายให้ไปได้

บางทีก็ปิดบริษัท

 

โอ........

[ช่อมัลลิกา]

อยากบอกว่านอกจากดีใจได้มีส่วนร่วมกับการชุมนุมประวัติศาตร์เมื่อวานนี้แล้ว

ยังสัมผัสกับคนไทยที่คิดเหมือนเรากว่าล้านคนแบบนี้ อิ่มใจมากค่ะ

 

ที่อยากจะแชร์ก็คือ มีชายหนุ่มวิ่งเอาธงชาติมาให้ดิฉันถือไว้โบกด้วย

ขอบคุณมากค่ะ

[กีรเต้]

กระทู้นี้ เป็นที่ "เก็บรวบรวมบันทึกความทรงจำสุดประทับใจ" ที่คนไทยไปพบมา

ณ ช่วงเวลา "รวมล้านหัวใจไล่ทรราช" ในวันที่ 24 พ.ย. กันนะครับ

 

อย่างน้อยกระทู้นี้สามารถทำหน้าที่เสมือนหนึ่งสมุดบันทึกแห่งความทรงจำช่วงหนึ่งของประวัติศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่สุดๆ

วันที่ประชาชนคนไทยมารวมตัวกันจำนวนมากที่สุดอย่างไม่เคยมีมาก่อนในประวัติศาสตร์

และเป็นการชุมนุมครั้งใหญ่สุด ที่ไม่มีการนองเลือด ไม่มีคราบน้ำตา มีแต่รอยยิ้ม มีแต่มิตรภาพ มีแต่ความซาบซึ้งใจ

 

เราจะได้เก็บความประทับใจนี้ไว้เล่าให้ลูกหลายรุ่นหลังของเราสืบต่อไปได้

ว่าอย่าได้ลืมวันนี้

24 พฤศจิกายน 2556

 

 

 

เริ่มที่เรื่องนี้ก่อนเลยครับ

 

 

Meen Nie
อยากแชร์ความน่ารักของคนกู้ชาติ
ยืนกัน 4คนเรียกรถที่สยาม มุ่งหน้าไปอนุเสาวรีย์ เรียกรถอะไรก็ไม่ไปทั้งนั้น
หันไปเห็นพี่2คน ขึ้นสามล้อออกตัวไป เรามองกันด้วยตาละห้อย ยิ้มให้พี่เค้า เพราะรู้ว่าพี่เค้าไปม๊อบ....
สามล้อที่ขับเลยพวกเราไปแล้ว ถอยยยยหลังกลับมาเอี๊ยดดด
พร้อมพี่คนใจดี ตระโกนต้อนรับเราขึ้นรถและบอกว่าทางเดียวกัน มา!! ขึ้นมา
กระโดดขึ้นแบบไม่เกรงใจเลย พี่ใจน่ารักมาก พี่เค้าของเยอะมาก คือพี่หอบกับข้าวมาเผื่อคนอื่นด้วย
พยายามจะแบ่งให้พวกเรา แต่เราอยากให้พี่เค้าเก็บให้คนที่เค้ามาจาก ตจว
ค่าสามล้อก็ไม่ยอมให้ช่วยออก ^^
อยากจะบอกพี่เค้าว่า
"ขอบคุณอีกครั้งคะ พี่ๆน่ารักมาก"

เรื่องนี้ สาวๆเยอะนะผึ้งน้อย

[pinkpanda]

ขอสะใจหน่อยได้ปะ

 

 

เป็นฟามประทับใจ

 

 

 

ที่ขี้ข้าควายแดงมันดิ้นพล่านนนนนนนนนนนนนนน

 

 

 

 

กรั๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก    

[TypeYourMind]

ตื้นตันครับ ที่ได้เห็นภาพครอบครัวทั้งรุ่นเล็กรุ่นใหญ่ บางท่านเดินไม่ไหวยังออกมา เป็นส่วนหนึ่งเลย

[ผึ้งน้อยตุหรัดตุเหร่]

อยากบอกว่านอกจากดีใจได้มีส่วนร่วมกับการชุมนุมประวัติศาตร์เมื่อวานนี้แล้ว

ยังสัมผัสกับคนไทยที่คิดเหมือนเรากว่าล้านคนแบบนี้ อิ่มใจมากค่ะ

 

ที่อยากจะแชร์ก็คือ มีชายหนุ่มวิ่งเอาธงชาติมาให้ดิฉันถือไว้โบกด้วย

ขอบคุณมากค่ะ

 

 

ซึ้ง.................

 

 

http://www.manager.c...D=9560000146094

ความคิดเห็นที่ 24 +33     นับเป็นกลยุทธที่แหลมคม เพราะการเคลื่อนไหวทั่วเมืองวันนี้จะทำให้เห็นภาพว่าประชาชนและเจ้าหน้าที่หน่วยงานต่างๆก็เห็นด้วยกับม็อบราชดำเนิน เพราะมีคนมาโบกมือ เป่านกหวีด มอบดอกไม้ ตลอดทาง. เป็นการขยายแนวร่วม ปลุกให้ทุกคนออกมาร่วมต่อต้าน ขณะเดียวกันก็เป็นการประทับตราความไม่ชอบธรรมของรัฐบาลไม่ต่างจากครั้งที่ประชาชนมอบดอกกุหลาบให้ทหารออกควบคุมสถานการณ์หลังการปฏิวัติปี 49
ปฏิวัติโดยประชาชน

[eAT]

ลืมไป ระหว่างเดินทาง ผ่านร้านค้า มีเด็กๆ

มาแจกธงชาติด้วย ตอนแรกคิดว่าจะถ่ายไว้

แต่คิดอีกที เดี๋ยวลืมเอาไปโพสต์ไว้ที่ไหน

เด็กจะเดือดร้อน เพราะพวกควายแดงมันชอบ

ทำร้ายคนไม่มีทางสู้

 

 

 

น่ารักมากจริงๆ

[ผึ้งน้อยตุหรัดตุเหร่]

ลืมไป ระหว่างเดินทาง ผ่านร้านค้า มีเด็กๆ

มาแจกธงชาติด้วย ตอนแรกคิดว่าจะถ่ายไว้

แต่คิดอีกที เดี๋ยวลืมเอาไปโพสต์ไว้ที่ไหน

เด็กจะเดือดร้อน เพราะพวกควายแดงมันชอบ

ทำร้ายคนไม่มีทางสู้

 

 

 

น่ารักมากจริงๆ

^^

 

มาช่วยโบลว์อัพให้ครับ

 

 น่ารักมากจริงๆ  

[dr_m]

เรื่องประทับใจคือ ผมอยู่ต่างจังหวัดไม่ได้ไปประชุมกับเค้า

พอดีตอนทำงานเจอลูกค้าผู้หญิงที่เค้าพึ่งไปราชดำเนินมา
คุยกันไปคุยกันมา เค้าเลยถามว่าเป็นไหม ผมเลยบอกว่า เป็นทั้งบ้าน เพียงแค่นั้นแหล่ะ

เค้าเอาเสื้อ ผ้าพันคอ และก็มือตบเอามาให้เลย ทั้งที่ไม่ได้สนิทกัน
เค้าบอกมาว่า พอดีซื้อมาเยอะก็เลยเอามาฝาก ตอนแรกไอ้เรานึกว่าได้แค่นกหวีดอันเดียว

Edited by dr_m, 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 - 14:07.

[RaRa]

เรื่องน่าประทับใจแบบสุดๆของผมเลยก็.............คือ

 

ผมนั้นไปแทบจะทุกวัน แต่ดันไม่ได้ สติกเกอร์รันนัมเบอร์..

 

แค้นนน.....แต่ ปลื้มใจ สุดๆ ที่ พี่ น้องๆ ออกมา กันแบบนี้

[ผึ้งน้อยตุหรัดตุเหร่]

ได้มาอีกเรื่อง จากอีกกระทู้ ของเพื่อนเสรีไทยก๊าบ

 

 

 

วันอาทิตย์มีลุงสามล้อใจดีขับมาส่งที่ผ่านฟ้า ถามว่าเท่าไหร่แกไม่คิดเงินครับ แถมบอกว่ามาส่งแถวนี้หลายเที่ยวแล้ว ลุงก็ช่วยในสิ่งที่ลุงถนัด ซึ้งครับ

สยามไม่สิ้นคนดีครับ

 

[มาหยารัศมี]

ต้องขอบคุณยิ่งลักษณ์ ทักษิณนะนี่  ....คุณผึ้งอย่าตาเขียว...

ที่ทำให้คนไทยรักใคร่ สามัคคีกัน

 

นี่แหละคือนิสัยคนไทย  ยามสงบเราทะเลาะกัน

แต่ยามภัยมา เราจะรวมเป็นใจเดียวกัน

[lovelygam]

 

 

555+

 

พี่เค้าน่าหลงไหลมากค่ะ  แบบนี้เหยียบหน้า โต้งกับปึ้ง ซะยังไม่เจ็บเท่า

 

วันเดียว สองกระทรวง

 

อยู่ไหนนกหวีดไม่ห่างคอกันเลย

Edited by lovelygam, 26 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 - 00:29.

[lovelygam]

 

ใครอธิบายรูปนี้หน่อยค่ะ

 

ประตูล๊อคอยู่แล้วม็อบเข้าไปได้อย่างไร ชูธงกันสลอน

 

หรือว่าเป็นคนในที่มาโบกธงอยู่อีกฝากของประตูคะ?

 

สวยงามมาก

[ผึ้งน้อยตุหรัดตุเหร่]

^

^

มีเพื่อนสมาชิกหลายท่านติงว่าแกทำตัวไม่เหมาะสมนะครับ  เล่นก็ควรให้รู้กาลเทศะ  มันจะย้อนกลับมาหาลุงกำนันได้ครับ

[lovelygam]

^

^

มีเพื่อนสมาชิกหลายท่านติงว่าแกทำตัวไม่เหมาะสมนะครับ  เล่นก็ควรให้รู้กาลเทศะ  มันจะย้อนกลับมาหาลุงกำนันได้ครับ

 

หรอคะ นู๋กลับมองว่า มันเป็นการแสดงออก "เชิงสัญลักษณ์" ว่าประชาชนคือเจ้าของส่วนราชการที่แท้จริงค่ะ

[TFEX]

เรื่องแรก ผมประทับใจตอนที่นั่งกินบะหมี่อยู่ข้างหูฉลามสกาล่า(ตีนสะพานพระปิ่น)  พี่น้องจากต่างจังหวัดเดินมาจากทางแยกสี่แยกปิ่นเกล้า ถือป้ายบอกจังหวัดตัวเองเดินตามๆกันมา คนแก่เยอะเลย ทั้งๆที่นั่งรถกันมาข้ามวัน คงเหนื่อยพอดู แต่หน้าตากลับยิ้มแย้มแจ่มใสเหมือนมีความสุขมากๆ ต่อมาผมเดินมานั่งตรงสนามหลวงก็เห็นพี่น้องจากต่างจังหวัดมานอนอยู่ตามโคนต้นไม้ ดูลำบากมาก คงเหนื่อยกันมาก  เห็นแล้วน้ำตาจะไหล  ความรักชาติมันอยู่เหนือความอยากสบายจริงๆ

 

เรื่องที่2 ที่ผมประทับใจคือการได้เป็นส่วนหนึ่งของม็อบ  หลายๆคนถามว่าทำไมผมถึงไม่ขอขึ้นเวที เผื่อคนจะได้รู้จักมากขึ้น แต่สำหรับผมมันไม่ใช่ เพราะถ้าผมขึ้นไปเพื่อเรื่องนี้ มันก็คงหมดคุณค่าในตัวเอง การได้ไปยืนตบมือ เป่านกหวีด และฟังท่านอ่านๆพูด ก็เป็นความสุขแบบสุดๆแล้ว  ซึ่งจริงๆแล้วมีหลายเรื่องอยากจะพูด อยากจะสื่อสารมากๆเหมือนกัน

 

เรื่องที่3 คือผมได้พาภรรยากับลูกสาวไปด้วย  ตอนแรกก็คิดว่าเหมาะหรือไม่เพราะเด็กอาจจะรับอะไรไปเยอะ  แต่ผมรู้สึกได้ว่า  สิ่งที่ลูกผมได้รับไปคือหัวใจที่รักชาติ รักความถูกต้อง ซื่อสัตย์  มากกว่าคำด่าที่คนตะโกนกันด้วยซ้ำไป

 

เรื่องสุดท้าย  ผมเองก็ไปม็อบมาทุกม็อบ  เพื่อนๆก็คงทราบดีว่าผมเคยมาบ่นตัดพ้อเรื่องม็อบคนน้อยหลายครั้งหลายครา  แต่คราวนี้ แค่ผมขับมาถึงแยกปิ่นเกล้ายังไม่ทันจะลงจากรถ ก็เห็นคนล้นออกมามากมาย  ตอนนั้นน้ำตามันจะไหลเลยจริงๆครับ  ดีใจมากที่ได้รับรู้ว่าคนไทยรักชาติมีมากขนาดไหน

[ผึ้งน้อยตุหรัดตุเหร่]

^^

ชอบมากมาย  "ความรักชาติมันอยู่เหนือความอยากสบาย"   

 

 

มีอีกครับ จากเพื่อนเสรีไทยอีกกระทู้นึง

 

[ธรรมรักษา]

ลอกมาจากกระทู้นี้ค่ะ  ประทับใจมากกกก  

http://webboard.seri.../</span>page-97

 

Bam Laopiyasakul
เมื่อประมาณ1ชั่วโมงที่แล้ว หลังจากทำงานเสร็จแถวCTW ก็ตามเคยค่ะใช้บริการพี่วิน นั่งกลับมาคอนโด ระหว่างทางถ้าดิฉันเห็นใครติดธงชาติ มีนกหวีด หรืออะไรที่เป็นสัญลักษณ์ของผู้ร่วมอุดมการณ์ ดิฉันก็เป่านกหวีดทักทายกันมาตลอดทาง
ดิฉันถามพี่วินแล้วว่า "พี่ขับได้นะ ไม่หนวกหูนะ?" พี่เค้าโอเค
ดิฉันก็เป่าเรื่อยๆมาตลอดทาง เพราะตลอดทางมา มีพี่น้องที่แสดงตัวว่าเป็นผู้ร่วมอุดมการณ์มากมาย (บอกตามตรงว่าปิติ) จากCTWเรื่อยมา จนกระทั่งถึงหน้าโรงแรมเอเชีย ตรงสะพานหัวช้าง
ณ เวลานั้นรถติดมากกก มีTaxiคันนึง เปิดกระจกสูบบุหรี่อยู่ กะโตนออกมาต่อว่าดิฉันด้วยคำที่ไม่สุภาพว่า
"อีเ_ย มึงเป่าทำเ_ยอะไร หนวกหู ไปตายไป"
ดิฉันก็รวบรวมสติ ความอดทน ความเข้าใจ และหันไปหาต้นตอของที่มาของเสียง พี่Taxiเค้ายังคงชี้หน้า และตะโกนต่อว่ามาเป็นระยะ ดิฉันก็หยุดเป่า และยกมือไหว้สวัสดีพี่Taxiเค้า ในขณะที่รถรอบข้าง และพี่น้องตามข้างทางที่มีธงและนกหวีดต่างก็ร่วมใจกันเป่านกหวีดไม่หยุด ไม่รู้สิ น้ำตาไหลเอง ไหลไม่หยุด น้ำตาของความปิติ ตื้นตันใจ
พอดีรถมันเริ่มเคลื่อนได้นิดหน่อย ทันใดนั้นดิฉันได้ยินเสียง โครมมมม! หันไปดู เอ้าพี่Taxiไม่รู้ขับยังงัย ไปชนกับรถเข็นขายกล้วยปิ้ง ถาดเถิดกระจายเต็มไปหมด รถเข็นแม่ค้าขายกล้วยปิ้งล้อบิด เข็นไม่ได้ น่าจะเป็นลูกของแม่ค้าก็ยืนร้องไห้ ไฟเลี้ยวด้านซ้ายของพี่Taxiแตก
พี่Taxiก็ลงมาชี้หน้าด่าทอ พี่แม่ค้า ต่างฝ่ายต่างเรียกร้องเงิน รถก็เริ่มกลับมาติด หยุดชะงักเลย ไม่รู้สินะ ในใจคิดสงสาร เห็นใจเด็กตัวน้อยๆที่ยืนถือถุงขนมแล้วร้องไห้ สงสารพี่แม่ค้า แต่ก็เห็นใจ สงสารพี่Taxiที่มีจิตใจแบบนี้
(ป๊าเคยบอกว่า อย่าไปด่าว่าพวกคนที่เค้าไม่เห็นด้วย ยิ่งพวกTaxi วิน พวกชาวบ้าน บางคนเค้าถูกเป่าหู รับรู้ข้อมูลผิดผิด เค้าน่าเห็นใจที่ชีวิตต้องเจอ ต้องโดนหลอก ทำเป็นให้กู้เงิน ออกรถให้ พวกนั้นมันคิด มันวางแผนมาแล้ว ปล่อยกู้ พวกคนไม่ค่อยมีอย่างพี่Taxi เค้าได้เงินทุนมาเค้าก็ดีใจ ชอบใจ เค้าไม่รู้ถึงแผนการของพวกเลวนั้นหรอก น่าเห็นใจ)
ดิฉันคิดอยู่แปบนึงก็บอกพี่วินจอดริมแปบ ดิฉันก็เดินลงไปหาเด็กคนนั้น ยื่นเค้กกับน้ำ starbucks ที่ซื้อมาให้น้องเค้า เด็กน้อยก็หยุดร้อง และมีพี่นกหวีดมาพาเด็กนั้นตรงทางเท้า อีก3คนมาช่วยกันเก็บถาด และของที่กระจาย แล้วดิฉันก็ถามว่าค่าซ่อมล้อมันเท่าไหร่ ค่าเสียหายกล้วยอะไรเท่าไหร่ พี่แม่ค้าเค้าก็บอกไม่ทราบ ดิฉันก็ยื่นเงินให้จำนวนหนึ่ง ไม่มากมายอะไร บอกให้เอาไปซ่อมล้อนะ พี่เค้าก็จับมือดิฉันแล้วก็ร้องไห้ พร้อมกับบอกขอบคุณไม่หยุด
ส่วนพี่Taxi ก็ยืนมอง นิ่งๆ ข้างๆ แล้วก็เดินมาด้วยสีหน้า แววตาที่เหมือนจะเปลี่ยนไป ดิฉันถึงกับอึ้งพร้อมน้ำตา เมื่อได้ยินสิ่งที่พี่Taxiเอ่ยออกมา
"ผมขอโทษครับ มีนกหวีดให้ผมซักอันมั๊ยครับ ผมว่าคืนนี้ผมส่งรถเสร็จ ผมอาจจะไปราชดำเนิน"
เห้ย! เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ดิฉันมีนกหวีด Bluesky แค่อันเดียว แต่มีริบบิ้นธงชาติหลายเส้น ดิฉันก็เอาให้พี่Taxi
พอดีพี่นกหวีดที่ยื่นอยู่ใกล้ เค้ายื่นนกหวีดที่อยู่ในกระเป๋าอีกอันให้พี่Taxi คนแถวนั้นเป่านกหวีดกันใหญ่เลย
พี่ๆเค้าก็ถามชื่อดิฉัน ขอถ่ายรูป ดิฉันบอกว่า "ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่ หนูทำด้วยใจค่ะ"
แล้วก็ขึ้นวินกลับมาคอนโด ถึงที่หมาย พี่วินไม่คิดเงินดิฉันค่ะ ถึงเวลานี้ดิฉันยังคงอึ้งอยู่ ((':
จิรนันท์ เหล่าปิยะสกุล
ปล. ขอบคุณคุณทักษิณ ขอบคุณรัฐบาลเลวๆ ที่อย่างน้อยทำให้คนไทยกล้าออกมาแสดงน้ำใจต่อกัน
รักเธอประเทศไทย
 

[TFEX]

ลอกมาจากกระทู้นี้ค่ะ  ประทับใจมากกกก  

http://webboard.seri.../</span>page-97

 

 

Bam Laopiyasakul
เมื่อประมาณ1ชั่วโมงที่แล้ว หลังจากทำงานเสร็จแถวCTW ก็ตามเคยค่ะใช้บริการพี่วิน นั่งกลับมาคอนโด ระหว่างทางถ้าดิฉันเห็นใครติดธงชาติ มีนกหวีด หรืออะไรที่เป็นสัญลักษณ์ของผู้ร่วมอุดมการณ์ ดิฉันก็เป่านกหวีดทักทายกันมาตลอดทาง
ดิฉันถามพี่วินแล้วว่า "พี่ขับได้นะ ไม่หนวกหูนะ?" พี่เค้าโอเค
ดิฉันก็เป่าเรื่อยๆมาตลอดทาง เพราะตลอดทางมา มีพี่น้องที่แสดงตัวว่าเป็นผู้ร่วมอุดมการณ์มากมาย (บอกตามตรงว่าปิติ) จากCTWเรื่อยมา จนกระทั่งถึงหน้าโรงแรมเอเชีย ตรงสะพานหัวช้าง
ณ เวลานั้นรถติดมากกก มีTaxiคันนึง เปิดกระจกสูบบุหรี่อยู่ กะโตนออกมาต่อว่าดิฉันด้วยคำที่ไม่สุภาพว่า
"อีเ_ย มึงเป่าทำเ_ยอะไร หนวกหู ไปตายไป"
ดิฉันก็รวบรวมสติ ความอดทน ความเข้าใจ และหันไปหาต้นตอของที่มาของเสียง พี่Taxiเค้ายังคงชี้หน้า และตะโกนต่อว่ามาเป็นระยะ ดิฉันก็หยุดเป่า และยกมือไหว้สวัสดีพี่Taxiเค้า ในขณะที่รถรอบข้าง และพี่น้องตามข้างทางที่มีธงและนกหวีดต่างก็ร่วมใจกันเป่านกหวีดไม่หยุด ไม่รู้สิ น้ำตาไหลเอง ไหลไม่หยุด น้ำตาของความปิติ ตื้นตันใจ
พอดีรถมันเริ่มเคลื่อนได้นิดหน่อย ทันใดนั้นดิฉันได้ยินเสียง โครมมมม! หันไปดู เอ้าพี่Taxiไม่รู้ขับยังงัย ไปชนกับรถเข็นขายกล้วยปิ้ง ถาดเถิดกระจายเต็มไปหมด รถเข็นแม่ค้าขายกล้วยปิ้งล้อบิด เข็นไม่ได้ น่าจะเป็นลูกของแม่ค้าก็ยืนร้องไห้ ไฟเลี้ยวด้านซ้ายของพี่Taxiแตก
พี่Taxiก็ลงมาชี้หน้าด่าทอ พี่แม่ค้า ต่างฝ่ายต่างเรียกร้องเงิน รถก็เริ่มกลับมาติด หยุดชะงักเลย ไม่รู้สินะ ในใจคิดสงสาร เห็นใจเด็กตัวน้อยๆที่ยืนถือถุงขนมแล้วร้องไห้ สงสารพี่แม่ค้า แต่ก็เห็นใจ สงสารพี่Taxiที่มีจิตใจแบบนี้
(ป๊าเคยบอกว่า อย่าไปด่าว่าพวกคนที่เค้าไม่เห็นด้วย ยิ่งพวกTaxi วิน พวกชาวบ้าน บางคนเค้าถูกเป่าหู รับรู้ข้อมูลผิดผิด เค้าน่าเห็นใจที่ชีวิตต้องเจอ ต้องโดนหลอก ทำเป็นให้กู้เงิน ออกรถให้ พวกนั้นมันคิด มันวางแผนมาแล้ว ปล่อยกู้ พวกคนไม่ค่อยมีอย่างพี่Taxi เค้าได้เงินทุนมาเค้าก็ดีใจ ชอบใจ เค้าไม่รู้ถึงแผนการของพวกเลวนั้นหรอก น่าเห็นใจ)
ดิฉันคิดอยู่แปบนึงก็บอกพี่วินจอดริมแปบ ดิฉันก็เดินลงไปหาเด็กคนนั้น ยื่นเค้กกับน้ำ starbucks ที่ซื้อมาให้น้องเค้า เด็กน้อยก็หยุดร้อง และมีพี่นกหวีดมาพาเด็กนั้นตรงทางเท้า อีก3คนมาช่วยกันเก็บถาด และของที่กระจาย แล้วดิฉันก็ถามว่าค่าซ่อมล้อมันเท่าไหร่ ค่าเสียหายกล้วยอะไรเท่าไหร่ พี่แม่ค้าเค้าก็บอกไม่ทราบ ดิฉันก็ยื่นเงินให้จำนวนหนึ่ง ไม่มากมายอะไร บอกให้เอาไปซ่อมล้อนะ พี่เค้าก็จับมือดิฉันแล้วก็ร้องไห้ พร้อมกับบอกขอบคุณไม่หยุด
ส่วนพี่Taxi ก็ยืนมอง นิ่งๆ ข้างๆ แล้วก็เดินมาด้วยสีหน้า แววตาที่เหมือนจะเปลี่ยนไป ดิฉันถึงกับอึ้งพร้อมน้ำตา เมื่อได้ยินสิ่งที่พี่Taxiเอ่ยออกมา
"ผมขอโทษครับ มีนกหวีดให้ผมซักอันมั๊ยครับ ผมว่าคืนนี้ผมส่งรถเสร็จ ผมอาจจะไปราชดำเนิน"
เห้ย! เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ดิฉันมีนกหวีด Bluesky แค่อันเดียว แต่มีริบบิ้นธงชาติหลายเส้น ดิฉันก็เอาให้พี่Taxi
พอดีพี่นกหวีดที่ยื่นอยู่ใกล้ เค้ายื่นนกหวีดที่อยู่ในกระเป๋าอีกอันให้พี่Taxi คนแถวนั้นเป่านกหวีดกันใหญ่เลย
พี่ๆเค้าก็ถามชื่อดิฉัน ขอถ่ายรูป ดิฉันบอกว่า "ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่ หนูทำด้วยใจค่ะ"
แล้วก็ขึ้นวินกลับมาคอนโด ถึงที่หมาย พี่วินไม่คิดเงินดิฉันค่ะ ถึงเวลานี้ดิฉันยังคงอึ้งอยู่ ((':
จิรนันท์ เหล่าปิยะสกุล
ปล. ขอบคุณคุณทักษิณ ขอบคุณรัฐบาลเลวๆ ที่อย่างน้อยทำให้คนไทยกล้าออกมาแสดงน้ำใจต่อกัน
รักเธอประเทศไทย
 

 

น้ำตาซึมเลย ทำไมง่ายจังว้าเรา 555..

[applejaa]

วันที่ 24 ตามทางเดินจากประตูน้ำไปราชดำเนิน ตอนประมาณ 5 โมงเย็น ชอบผู้คนที่ร่วมเดินไปด้วยกันค่ะ รถที่วิ่งชลอ ๆ ผ่านเปิดกระจกหยิบนกหวีดออกมาเป่า ควักมือตบออกมาตบ

คนบนรถเมลล์ และบนทางเท้าบางคนตะโกนบอกว่าไปก่อน เดี๋ยวตามไป แล้วก็ยิ้มให้กัน ให้ความรู้สึกว่าอบอุ่นอ้ะ

 

ไฮไลท์คือ ตอนร้องเพลงชาติ 6 โมงเย็น ที่เสียงเพลงชาติกระหึ่มไปทั่วละแวกนั้น ขนลุกสุด ๆ น้ำตาจะไหล ภูมิใจที่เป็น 1 ในวันนั้น แต่เค้าอยากได้สติ๊กเกอร์ร์ร์ร์ร์

[mike_gt3]

1 ภาพแทนความหมายครับ 

Attached Images

• 

Edited by mike_gt3, 26 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 - 11:25.

[nhum]

ขอเตือนนะครับ
กระทู้นี้ดูด like ครับผม
ช่วงนี้ต้องประหยัด
หุหุหุ

[tonythebest]

ผมเคยดูหนังประเภท 2012 อะไรแบบนี้

เห็นคลื่นใหญ่ที่กำลังโถมเข้าใส่เมืองแล้วขนลุกครับ

เพราะมันน่ากลัว ถ้านึกภาพว่าเราอยู่ในเมืองใหญ่นั้น

 

วันนั้น หลังจากพยายามยืนอยู่ตรงจุดนัดพบได้ไม่นาน

ผมก็กะว่าจะเดินแยกออกไปอีกหน่อย ก็เลยเดินตามคนไป

 

ไหลไปตามคนครับ และไม่สามารถยืนให้ไกล้จุดนัดพบที่นัดกับชาวเสรีไทยได้อีก

เพื่อนก็หันมาชวน ว่าไปดูแถวสนามหลวงซิ ว่าจะมีคนรึปล่าว

ก้เลยเดินกันไป

 

 

เดินมาเรื่อยๆ เห็นคนจำนวนมากมาย ยืน เดิน นั่งกันเต็มรายทางครับ

นี่ก็ทำให้ผมขนลุกไปตลอดทาง เพราะครั้งก่อนๆ บริเวณนี้ อย่างมากก็เป็นแค่ที่จอดรถ

ไปจนถึงบริเวณแยกหน้าโรงแรมรัตนโกสินทร์ ก็ปรากฏมีการยืนรอต้อนรับคนกัน

เป็นกลุ่มคนเดินเท้าเข้ามาเป็นกลุ่มๆ มีผู้คนยืนโบกธง เป่านกหวีดกันตลอด

เห็นจำนวนคนที่เดินเข้ามา ผมก็ขนลุกอีก แต่ก็ยังจ้องถ่ายรูปอยู่

 

 

เลยไม่ได้มองไกลครับ เพื่อนก็สะกิดชวน ให้เดินไล่ไปเรื่อยๆ ดู ว่าจะยาวไปถึงไหน

ผมก็เดินดู เดินถ่ายไปจนเห็นสนามหลวง ผู้คนยังขวักไขว่ครับ

 

เพื่อนที่เดินนำหน้าไป วิ่งกลับมาชวนผมปีนขอบกระถางต้นไม้

บอกว่า มาดูอะไรนี่สิ

 

ผมก็ปีนขึ้นไปดู ภาพที่เห็น ทำเอาผมยืนตาค้างทีเดียวครับ

คลื่นมหาชนที่หลั่งไหลข้ามสะพานพระปิ่นเกล้ามา

หลั่งไหลเป็นสายน้ำ ระคนไปกับเสียงนกหวีดต้อนรับ

 

 

ภาพสุดท้ายนี่แหละครับ ที่ผมประทับใจสุดๆ

 

[Nong]

ตัวเองลุยเดี่ยว  ตั้งหลักที่อนุเสาวรีย์

 

แล้วนั่งมอไซด์ไป  

 

มอไซด์ถามจะไปม๊อบเหรอ

 

บอกว่าค่ะ

 

เค้าหันหน้ามามองเราแบบเต็ม ๆ 

 

(เรางง  ไรว้าา มองไร  ไม่เคยเห็นคนสวยเหรอ  )

 

พอขับมาได้แป๊บเดียว  คนเริ่มเยอะ  ไปต่อไม่ได้ 

 

เราก็บอกว่าไม่เป็นไรพี่จอดตรงนี้แหละเดี๋ยวเดินเอง

 

ถามว่าเท่าไหร่  พอบอกราคา  อิชั้นถึงรู้ว่าแดงแหง๋ม ๆ 

 

กะลังถูกขูดเลือดอยู่ค่ะ 

 

พอให้แบงค์ไป  เขาบอกว่าไม่มีทอน

 

เราบอกว่า  งั้นไม่ต้องทอน

 

แล้วเดินเชิด ๆ กลืนไปกับฝูงชน  

[Suraphan07]

ขอคั่นด้วยกลอนและภาพประทับใจ

ที่ได้รับแชร์มาจาก FB ครับ…   

 

กลอนผู้ใหญ่

https://www.facebook...&type=1

 

หนูน้อยหมดตัว

https://www.facebook...&type=1

[ผึ้งน้อยตุหรัดตุเหร่]

ขอบพระคุณเพื่อนๆที่ช่วยกันมาเติมเรื่องเล่าสุดประทับใจนะครับ

 

หลายเรื่องผมอ่านแล้ว....น้ำตาซึมจริงๆ

[lnwxmanza]

[paper punch]

อ่านกระทู้นี้ผ่านมือถือจากมุมนึงในหาดใหญ่..น้ำตาซึม

[ผึ้งน้อยตุหรัดตุเหร่]

^

^

อ่านแล้วดีใจครับ.........

 

 

มาเพิ่มจากเพื่อนเสรีไทยอีกกระทู้คร้าบ

 

 

I Support PM Abhisit

พี่เขาบอกว่าไม่ขายแล้ว แจกฟรีไปเลย

cr โชค มาแว้ว

 

ขอบคุณผู้ใจดีทั้งหลายมากๆนะคะ

กินดีอยู่ดี อิ่มหมีพีมัน กว่าตำรวจเยอะ

[แสนสุข]

ดีใจที่ตัวเองได้เป็นส่วนหนึ่งใน หน้าประวัติศาตร์การเมืองไทย

๒๔ พฤศจิกายน ๒๕๕๖ จะไม่ลืมวันนี้ไปตลอดชีวิต

 

เราไปต่างจังหวัด กลับเข้ามาถึงกรุงเทพฯ ค่ำแล้ว แต่ก็คิดว่าต้องไปให้ได้

 ๒ คนกับเพื่อน มากันทางปิ่นเกล้า รถค่อนข้างติด ใจเราล่วงหน้าไปถึงราชดำเนินแล้ว

พอจอดรถได้ ก็เดินข้ามสะพานปิ่นเกล้า ๒ ระหว่างทาง พวกที่เดินจนเหนื่อยก็หยุดยืน

ใครที่เดินสวนเข้าไปก็แตะมือกันทั้ง ๆ ที่ไม่รู้จักกัน ราวกับว่า เธอสู้เหนื่อยแล้วฉันมาเข้าเวรต่อนะ

บ้างก็เป่านกหวีด ปรบมือต้อนรับ รู้สึกเหมือนไปรบชนะกลับมาก็ไม่ปาน

ทุกคนก็พูด จากันยิ้มแย้มแจ่มใสทั้งที่ไม่เคยรู้จักกัน

ทุกคนคำเดียวกันว่า สู้ สู้ นะเพื่อเมืองไทยของเรา

[ผึ้งน้อยตุหรัดตุเหร่]

^

^

คำเดียวครับ  "ซึ้ง"............

 

 

 

เครดิตคุณ asawinee ครับพ้ม

 

Posted Today, 20:26

I Support PM Abhisit

about a minute ago

NongNoo Phoorithewet

 

ความประทับบนเส้นทางสู่ DSI
นอกจากจะได้การต้อนรับและได้กำลังใจแล้ว ยังมีน้ำใจงามๆจากคนรักชาติตลอดทางอีกด้วย ทั้งน้ำ ทั้งน้ำแข็ง เครื่องดื่มชูกำลัง กล้วยน้ำว้า ผ้าเย็น ที่ประทับใจมากๆคือลุง 2 ท่านนี้

ลุงเจ้าของ Taxi
ลุงติดป้ายหน้ารถว่า "Taxi กู้ชาติ" ลุงปราศรัยผ่านโทรโข่งที่เอามาเองตลอดทาง ขอบอกว่าลุงพูดดีกว่านายกมาก ลุงมีมุขฮาๆสอดแทรกด้วย

เรื่องฮาสุดคือ..มีผู้โดยสารเรียกไปสะพานยิ่งลักษณ์ ลุงถามกลับไปว่าอยู่ตรงไหน ผู้โดยสารพูดว่า "อะไรกัน อยู่กรุงเทพไม่รู้จักสะพานยิ่งลักษณ์ได้ไง ไปสะพานควายไง" ลุงว่าต่อไปอย่าลืมนะ "สะพานยิ่งลักษณ์" ฮาาาาาา

พอรถติด ลุงลงไปเปิดท้ายรถแล้วเอาข้าวเหนียวหมูฝอยมาแจก ลุงสุดยอดมาก ขอคารวะ

ลุงเจ้าของขนมปัง
ลุงขับมอเตอร์ไซค์มา มีถุงพลาสติกห้อยมาพะรุงพะรัง ลุงจอดรถแล้วเริ่มแจกขนมปัง มีน้องในรถลงไปช่วยแจก แจกคันอื่นจนหมด รถเราไม่ได้ขนมปัง ลุงว่า "ยังมีอีก ยังมีอีก" พูดจบลุงก็เปิดเบาะขึ้น โอ้โห ขนมปังทั้งนั้นเลย

ขอบคุณมากๆค่ะ ขนมปังนุ่มมากเลย

ที่ลืมไม่ได้ เจ้าของรถกระบะที่จอดรับและให้ร่วมทางไปด้วย ... เหนื่อยแต่มีความสุขที่สุด

 

 

[ผึ้งน้อยตุหรัดตุเหร่]

เครดิตคุณ asawinee

 

Nak Nakk

ผมยืนร้องไห้กลางถนนศรีอยุธยาอย่างน่าอายที่สุด

เช้าวันที่25 หลังเพลียจากวันที่24พฤศจิกาที่ราชดำเนินด้วยความเข้มข้น ผมมาประชุมงานแบบแอบงอแงว่าเหนื่อย ทันทีที่จอดรถก็ได้ยินเสียงนกหวีดเป่าดังลั่นราวกองทัพบุก ผมคว้านกหวีดวิ่งออกไปยืนริมถนนพร้อมกับเพื่อนๆ และลูกค้าที่ก็หยุดประชุมออกมาเป่านกหวีดริมถนนกันหมด

แถวคนไทยต่างจังหวัดนับร้อยนับพันที่ตัวดำ กรำแดด เสื้อผ้าธรรมดา รองเท้าแตะบ้างผ้าใบบ้าง หนุ่มสาวยิ้มแย้มวิ่งมาขอจับมือเรา แม่ใจเด็ดที่จูงลูกชาย5-6ขวบผมทรงลานบินและกางเกงนักเรียนกากี คุณลุงคุณป้าที่เดินกระย่องกระแย่ง ตายายที่ดูสดชื่น ทุกคนยิ้มแย้ม สดใส เหงื่อหยดแต่ดูสนุก ทุกคนมีความสุขราวกับกำลังเดินเข้าสวนสยาม !!! ท่ามกลางธงนับพันสบัดไกวและเสียงนกหวีด ผมได้ยินแต่คำว่า..

สู้ๆนะครับ
ขอบคุณนะค้า
ไปด้วยกันม่ายย
เหนื่อยมั้ยลุง
พวกเราก็มาจ้าา
ป้าก็สู้ด้วยนะลูก.....

ผมจำได้แต่ว่าผมโบกธงไม่หยุด เป่านกหวีดตลอด และเมื่อน้าผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาทางผม แววตาอันบริสุทธิ์ ยิ้มซื่อๆ แต่มุ่งมั่นจริงใจแบบชาวบ้านของน้า ทำผมตื้นในคอเหมือนถูกชก ผมเดินเข้าไป ขอกอดเธอ ผมร้องไห้ ผมร้องไห้แบบหยุดไม่ได้ แกกอดผมเหมือนกอดหลาน น้าเหนื่อยแทบตายแต่กลับยิ้มปลอบใจผม แกบอกผมว่า สู้ๆนะ โอ้ย!น้าจ๋า...ผมสบายกว่าน้าตั้งเยอะ แต่น้ากลับปลอบให้กำลังใจผม ! เราโบกมือลากันแบบแกเอาใจผมไปด้วย น้ำตาผมไหลไม่หยุด

ได้ครับน้า..ผมจะไม่บ่น ไม่งอแงโอดครวญ น้ามาไกลแค่ไหนใช้เงินไปเท่าไหรหนอ ตากับยายได้หลับสนิทไหมบนถนนราชดำเนินแข็งๆ เด็กน้อยนั่งรถกี่ชั่วโมงฝ่าความมืดมิดและเรือใบตะปูโรยอย่างอำมหิตมาจนถึงนี่โดยไม่คิดถอย...
บ้านพวกเค้าก็มี บางคนน้ำท่วมถึงเอวถึงเข่า แต่เค้ามาช่วยเราถึงนี่เพราะเค้าบอกว่า...ที่นี่เดือดร้อนกว่า !!
แล้วพวกเราที่อยู่ใกล้แค่นี้ สะดวกขนาดนี้ ใช้ทรัพยากรของประเทศมากขนาดนี้ กลับมีข้อแม้มากมาย เราเรื่องมาก เราเจ้าปัญหา ที่น่าเศร้าที่สุดคือเราไม่ยอมรับความจริงกับตัวเองว่า...เราขี้ขลาด

กลางถนนศรีอยุธยาวันนั้นผมยืนร้องไห้อย่างน่าอาย แต่ผมไม่อายเลยสักนิด เพราะผมคงจะอายมากกว่าถ้ายังยืนไร้ค่าอยู่แต่ในห้องแอร์ หลังจอคอม และข้อแก้ตัว

ขอบคุณครับน้า ขอบคุณญาติคนไทยทุกคนจริงๆ...

[TFEX]

เครดิตคุณ asawinee

 

Nak Nakk

ผมยืนร้องไห้กลางถนนศรีอยุธยาอย่างน่าอายที่สุด

เช้าวันที่25 หลังเพลียจากวันที่24พฤศจิกาที่ราชดำเนินด้วยความเข้มข้น ผมมาประชุมงานแบบแอบงอแงว่าเหนื่อย ทันทีที่จอดรถก็ได้ยินเสียงนกหวีดเป่าดังลั่นราวกองทัพบุก ผมคว้านกหวีดวิ่งออกไปยืนริมถนนพร้อมกับเพื่อนๆ และลูกค้าที่ก็หยุดประชุมออกมาเป่านกหวีดริมถนนกันหมด

แถวคนไทยต่างจังหวัดนับร้อยนับพันที่ตัวดำ กรำแดด เสื้อผ้าธรรมดา รองเท้าแตะบ้างผ้าใบบ้าง หนุ่มสาวยิ้มแย้มวิ่งมาขอจับมือเรา แม่ใจเด็ดที่จูงลูกชาย5-6ขวบผมทรงลานบินและกางเกงนักเรียนกากี คุณลุงคุณป้าที่เดินกระย่องกระแย่ง ตายายที่ดูสดชื่น ทุกคนยิ้มแย้ม สดใส เหงื่อหยดแต่ดูสนุก ทุกคนมีความสุขราวกับกำลังเดินเข้าสวนสยาม !!! ท่ามกลางธงนับพันสบัดไกวและเสียงนกหวีด ผมได้ยินแต่คำว่า..

สู้ๆนะครับ
ขอบคุณนะค้า
ไปด้วยกันม่ายย
เหนื่อยมั้ยลุง
พวกเราก็มาจ้าา
ป้าก็สู้ด้วยนะลูก.....

ผมจำได้แต่ว่าผมโบกธงไม่หยุด เป่านกหวีดตลอด และเมื่อน้าผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาทางผม แววตาอันบริสุทธิ์ ยิ้มซื่อๆ แต่มุ่งมั่นจริงใจแบบชาวบ้านของน้า ทำผมตื้นในคอเหมือนถูกชก ผมเดินเข้าไป ขอกอดเธอ ผมร้องไห้ ผมร้องไห้แบบหยุดไม่ได้ แกกอดผมเหมือนกอดหลาน น้าเหนื่อยแทบตายแต่กลับยิ้มปลอบใจผม แกบอกผมว่า สู้ๆนะ โอ้ย!น้าจ๋า...ผมสบายกว่าน้าตั้งเยอะ แต่น้ากลับปลอบให้กำลังใจผม ! เราโบกมือลากันแบบแกเอาใจผมไปด้วย น้ำตาผมไหลไม่หยุด

ได้ครับน้า..ผมจะไม่บ่น ไม่งอแงโอดครวญ น้ามาไกลแค่ไหนใช้เงินไปเท่าไหรหนอ ตากับยายได้หลับสนิทไหมบนถนนราชดำเนินแข็งๆ เด็กน้อยนั่งรถกี่ชั่วโมงฝ่าความมืดมิดและเรือใบตะปูโรยอย่างอำมหิตมาจนถึงนี่โดยไม่คิดถอย...
บ้านพวกเค้าก็มี บางคนน้ำท่วมถึงเอวถึงเข่า แต่เค้ามาช่วยเราถึงนี่เพราะเค้าบอกว่า...ที่นี่เดือดร้อนกว่า !!
แล้วพวกเราที่อยู่ใกล้แค่นี้ สะดวกขนาดนี้ ใช้ทรัพยากรของประเทศมากขนาดนี้ กลับมีข้อแม้มากมาย เราเรื่องมาก เราเจ้าปัญหา ที่น่าเศร้าที่สุดคือเราไม่ยอมรับความจริงกับตัวเองว่า...เราขี้ขลาด

กลางถนนศรีอยุธยาวันนั้นผมยืนร้องไห้อย่างน่าอาย แต่ผมไม่อายเลยสักนิด เพราะผมคงจะอายมากกว่าถ้ายังยืนไร้ค่าอยู่แต่ในห้องแอร์ หลังจอคอม และข้อแก้ตัว

ขอบคุณครับน้า ขอบคุณญาติคนไทยทุกคนจริงๆ...

 

สุดๆครับ บอกได้แค่นี้

[Bookmarks]

ไปกระทรวงการคลัง ก็ได้นั่งคุยกับคุณป้าคนหนึ่ง ขาไม่แข็งแรง จะนั่งยังนั่งไม่ไหว เพราะขาเจ็บ แกเล่าให้ฟังว่ามาทุกวัน มาพักช่วงขาเจ็บไป 2 วัน แล้วก็มาใหม่ พอน้าเทพประกาศบนเวทีว่า ตำรวจกำลังจะเข้ามาจับน้าเทพ ผมก็เลยแกล้งแซวแกว่า เดินไม่ค่อยจะไหว จะวิ่งไหวหรือ แกบอกว่า ไม่วิ่งไปไหนหรอก จะนั่งมันตรงนี้แหละ จะเอาแกเข้าคุก ก็อุ้มแกไปล่ะักัน บอกตรงๆ ว่า คุณป้าท่านใจเด็ดมากจริงๆ 

[Bookmarks]

วันที่มีการระดมกำลังเพื่อปกป้องน้าเทพ พอบอกว่าให้มาปกป้องน้าเทพ ผมเห็นชาวบ้านออกจากบ้านมา เพื่อมาช่วยน้าเทพ และผมเห็นนางเอกช่อง 3 ก็เดินทางมาช่วยน้าเทพด้วย จำชือนางเอกคนนี้ไม่ได้แหะ แต่เธอสวยทั้งหน้า สวยทั้งใจทีเดียว 

[analysis]

ผมได้เจอเพื่อนที่ไม่เจอกัน 10กว่าปี

เจอมิตรภาพที่หลั่งไหลจากสะพานปิ่นเกล้าที่ไหลมาไม่หยุด ใครที่ไปยืนอยู่ตีนสะพานจะได้เห็นภาพที่สุดบรรยาย ผู้คนยืนต้อนรับคนที่มาใหม่

ไม่ต้องถามว่าคนเยอะที่สุดในประวัติศาสตร์หรือไม่ ผมถือว่าเป็นแห่งชัยชนะวันหนึ่ง

[คนเล็กของเล่นใหญ่]

ของผมเจอแม่ครับ เพราะอยู่กันคนละที่ เลยต่างคนต่างไป มันคล่องตัวกว่า แต่ไม่รู้ยังงัยพอไปถึง เห็นคนแก่คนนึงหน้าคุ้นๆทำไมเหมือนแม่เรา ก็เอ๊ย นั่นแม่เรานี่หว่า

 

คนเป็นล้านๆ แต่ผมยังไปเจอแม่ผมได้ โดยไม่ได้มีการนัดอะไรกันเลยว่าจะต้องไปเจอกัน เจ๋งมั้ยล่ะครับ

[IFai]

000000000000000000000000000.jpg

 

ใครอธิบายรูปนี้หน่อยค่ะ

 

ประตูล๊อคอยู่แล้วม็อบเข้าไปได้อย่างไร ชูธงกันสลอน

 

หรือว่าเป็นคนในที่มาโบกธงอยู่อีกฝากของประตูคะ?

 

สวยงามมาก

   คนในอยากออก

   คนนอกอยากเข้า

  ต่างมีเป้าหมายเดียวกัน

[pooyong]

 

Edited by pooyong, 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 - 05:10.

[PHOENiiX]

ประทับใจมาก Like หมดอีกแร๊ะ

[HWD]

อ่านแล้วน้ำตาคลอ ขอให้พวกเราได้ชัยชนะเหนือพวกชินเถอะ

[แสนคำนึง นลินกุลเศฐ]

^^

ชอบมากมาย  "ความรักชาติมันอยู่เหนือความอยากสบาย"   

 

 

มีอีกครับ จากเพื่อนเสรีไทยอีกกระทู้นึง

 

 

เห็นภาพนี้กับคำบรรยายประกอบแล้ว  กลั้นน้ำตาไม่อยู่จริงๆ

[phoebus]

ไม่มีอัลไล ไม่เกี่ยวกะกระมู้

 

เกี่ยวก็แต่เรื่องความประทับใจ

 

 

เผอิญมะกี้ไปเจอะมาจากเพจล้านชื่อต้านล้างผิด

 

 

รูปลุงกำนันเมื่อสมัยก่อน

 

 

 

 

 

[ผึ้งน้อยตุหรัดตุเหร่]

หัวใจพวกคุณน่ากราบ...

 

ขาขาด

 

แขนขาด

 

นั่งรถเข็น

 

เฒ่าชราหูตาฝ้าฟาง

 

หรือกระทั่งลูกค้าสั่งให้ปลดรูปชุมนุม เธอยอมยกเลิกงาน 

เสียรายได้ แต่ไม่ยอมเสียอุดมการณ์

 

[phoebus]

เวทีราชดำเนิน

 

หนึ่งเสียงต้านคนโกง

ลุงสุทธา ชัยสิงห์ วัย81

ผมเจอคุณลุงสุทธา ชัยสิงห์วัย81ร่วมชุมนุมที่กระทรวงการคลัง นั่งทานข้าวอยู่คนเดียวอย่างมีความสุข ผมบ่นด่าอยู่ในใจว่าทำไมไปนำคนอายุมากเช่นนี้มาร่วมชุมนุม ผมกับนอบ หัวหน้าข่าวการเมืองโพสต์ทูเดย์ลงไปนั่งคุยส่งคำถามภาษาใต้ว่าลุงมาจากไหน ลุงตอบเป็นภาษากลางสำเนียงอีสานว่าศรีษะเกศ 

ยิ่งสร้างความแปลกใจมากลุงบอกว่าขึ้นรถไฟมาเองตั้งแต่วันที่9พ.ย มาอยู่ที่ราชดำเนิน

ผมก็ถามเหตผลว่าทำไมต้องมาร่วมชุมนุม
"ผมไม่ชอบที่จะมีกฎหมายนิรโทษกรรมให้คนโกง ให้คนทำผิดไม่ต้องรับโทษ คนโกงก็ต้องติดคุก คนทำผิดก็ต้องติดคุก ผมทำผิดก็ต้องติดคุก ผมเลยขึ้นรถไฟมาเลย "คุณลุงสุทธา บอกเหตุผลของตัวเองจนผมขนลุกไปทั้งเรือนร่าง

"ผมมานี้ไม่เกี่ยวกับเสื้อสีอะไรพรรคการเมือง อะไร ผมเห็นไม่ถูกต้องผมก็ไม่เอาแล้ว ผมต้องมาแสดงออก"คุณลุงย้ำเพราะแวดล้อมที่คุณลุงนั่งเป็นใต้ทั้งนั้นซึ่งลุงบอกว่าไม่มีปัญหาเรื่องการกินอยู่ในพื้นที่ชุมนุมเลย

คุณลุงบอกว่าเดินมากับขบวนของคุณสุเทพ เทือกสุบรรณ มานอนค้างคืนที่กระทรวงการคลังกระเป้าคู่ชีวิตฝากเพื่อนไว้ที่ราชดำเนิน และลูกๆจะโทรมาสอบถามอยู่ตลอดเวลา ลุงมีโทรศัทพ์มือถือ ที่คอยชาร์จแบตอยู่ๆเรื่อย

ลุงบอกว่านอนหลับสบาย รู้ตัวเองดีว่าควรนั่งฟังเวทีตรงไหน เหนื่อยก็นอนพัก

หลังจากมีความเป็นกันเองลุงก็เล่าเรื่องจำนำข้าวที่ลุงมีนา50ไร่ ปลูกข้าวหอมมะลิได้ประมาณ 6ตันทางการบอกว่าตันละสองหมื่นแต่ตั้งแต่ชุมนุมมาก็ยังไม่เคยได้ราคานั้นเลย

อีกเรื่องที่คุณลุงพูดด้วยความอึดอัดคือเบี้ยผู้สูงอายุแจ้งกับกำนันไปนานแล้วว่าอายุเลย80ปีมาแล้วทำไมยังได้รับเงินอยู่700บาทแทนที่จัเป็น 800 บาทถามกำนันก็ตอบไม่ได้
"ลุงอาจตายก่อนแต่อาจไม่ได้เงิน800บาทก็ได้ "ลุงพูดพร้อมส่งเสียงหัวเราะ

หลังจากนั้นนอบก็ไปซื้อเสื้อต้านโกงไปให้ลุงหนึ่งตัวเพื่อคาราวะหัวใจนักสู้จากศรีษะเกษ

 (3 photos)

 

[ผึ้งน้อยตุหรัดตุเหร่]

^

^

ผมร้องไห้เลยครับ....................

 

 

 

Edited by ผึ้งน้อยตุหรัดตุเหร่, 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 - 15:55.