317 ความเห็นในกระทู้นี้

[เช never die]

การการแก้ปัญหาเด็กเร่ร่อน เด็กกำพร้า ขาดความรักความอบอุ่น ง่ายนิดเดียว ใช้กลไกทางภาษีเข้าจัดการ ....

 

เป็นต้นว่าคู่สามีภรรยาเพิ่งต่างงานยังไม่ต้องการมีลูกเอง ก็สามารถรับเด็กกำพร้าไปเลี้ยง โดยสามารถนำไปลดหย่อนภาษีได้เพิ่มเป็นพิเศษ คิดจากฐานที่่คิดว่าถ้าเก็บเงินภาษีเข้ากองกลาง แล้วแบ่งไปให้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า กว่จะถึงเหลือก็แต่ไม้ไอติมเป๊ยกๆ ส่วนการรับเด็กไปเลี้ยงก็ไม่น่ายาก เรามีเด็กจบสังคมสงเคราะห์ศาสตร์ปีละหลายร้อยคน จัดเจ้าหน้าที่สุ่มเยี่ยม ป้องกันการนำเด็กไปใช้แรงงาน ฯลฯ

 

เพียงเท่านี้เราก็ลดปัญหาความเหลื่อมล้ำในอนาคตไปได้ส่วนหนึ่งแล้ว ส่วนก้อนที่ยังเหลือก็ใช้มาตรการปฏิรูปที่ดินเพื่อสร้างชาติแบบเร่งรัดมาใช้กันใหม่ อาจจะดูเปนสังคมนิยมหน่อยๆ ด้วยกฏหมายภาษีที่ดินอัตราก้าวหน้าของคุณกรณ์ กฏหมายภาษีมรดก ต่างๆเหล่านี้จะเป็นตัวช่วยลดช่องว่างทางฐานะและชนชั้นได้อย่างรวดเร็ว นอกเหนือไปจากการขยายโอกาศทางการศึกษา ซึ่งต้องใช้เวลานานกว่าจะเห็นผล

 

แต่การออกกฏหมายคุ้มครองคนชายขอบที่เข้าไม่ถึงโอกาศที่กล่าวมา(ภาษีที่ดิน ภาษีมรดก) ผมเคยประมาณการคร่าวๆว่าจะเห็นผลของความเหลื่อมล้ำทั้งทางฐานะและชนชั้นอย่างเป็นรูปธรรมได้ภายในระยะเวลาเพียง 2 - 3 ปี ครับ

[Gop]

 

 

ขอแจมด้วยนะครับ

 

มันก็จะวนกลับมาอยู่ที่ความเหลื่อมล้ำทาง "โอกาส" อีกครับ

เพราะว่าคนเก่งมีความสามารถ โดนกดไว้ด้วยโอกาส (เส้นสาย)

 

แล้วตรงสติปัญญาของคนไทย และร่างกาย ไม่ได้ด้อยไปกว่าต่างชาติเลย

 

 

สรุป ถ้าแก้ไขทางด้านโอกาสได้จะดีขึ้นเอง?

 

ขออภัยด้วยที่เห็นต่างนะครับ

 

 

ผมว่าไม่ได้เห็นต่างกันตรงไหนนี่ครับ เราเห็นตรงกันว่าเราต้องขยาย"โอกาส" ให้กับคนต่างจังหวัดให้มากกว่านี้

 

สิ่งที่ผมเสนอก็คือ เราต้องเพิ่มมหาวิทยาลัยชั้นนำในต่างจังหวัดประกอบกับสร้่างเขตเศรษฐกิจ ที่มีความเจริญพอฟัดพอเหวี่ยงกับกรุงเทพฯ ในภูมิภาคต่างๆ ทั้งสองอย่างนี้ประกอบกัน ก็จะเกิดการกระจายความเจริญไปยังภูมิภาค และความเหลื่อมล้ำก็จะลดลงครับ

[Gop]

ความจริงนโยบายเรียนฟรีของพรรคประชาธิปัตย์นี่แหละ ที่ลดความเหลื่อมลำทางการศึกษา พวกเรียกร้องความเท่าเทียมกลับไม่เอา ไปเอาแทบเล็ตแทน คิดแล้วเซ็ง

[ริวมะคุง]

รวยแล้วไม่โกงพอป่าวลุง

[เช never die]

 

 

 

ขอแจมด้วยนะครับ

 

มันก็จะวนกลับมาอยู่ที่ความเหลื่อมล้ำทาง "โอกาส" อีกครับ

เพราะว่าคนเก่งมีความสามารถ โดนกดไว้ด้วยโอกาส (เส้นสาย)

 

แล้วตรงสติปัญญาของคนไทย และร่างกาย ไม่ได้ด้อยไปกว่าต่างชาติเลย

 

 

สรุป ถ้าแก้ไขทางด้านโอกาสได้จะดีขึ้นเอง?

 

ขออภัยด้วยที่เห็นต่างนะครับ

 

 

ผมว่าไม่ได้เห็นต่างกันตรงไหนนี่ครับ เราเห็นตรงกันว่าเราต้องขยาย"โอกาส" ให้กับคนต่างจังหวัดให้มากกว่านี้

 

สิ่งที่ผมเสนอก็คือ เราต้องเพิ่มมหาวิทยาลัยชั้นนำในต่างจังหวัดประกอบกับสร้่างเขตเศรษฐกิจ ที่มีความเจริญพอฟัดพอเหวี่ยงกับกรุงเทพฯ ในภูมิภาคต่างๆ ทั้งสองอย่างนี้ประกอบกัน ก็จะเกิดการกระจายความเจริญไปยังภูมิภาค และความเหลื่อมล้ำก็จะลดลงครับ

 

 

ถ้าผมจะขอเห็นแยกออกไปนิดหนึ่งจะได้ไหมครับ คือถ้าไม่เป็นมหาวิทยาลัยละครับ แต่จัดเป็นศูนย์ฝึกอบรม - สถาบันฝึกอบรม คล้ายๆ รร.สารพัดช่าง ใช้ต้นทุนน้อย แต่สามารถกระจายไปทั่วถึงมากกว่า สิ่งที่ต้องคำนึงถึงเป็นหลักถ้าใช้สูตรนี้ก็คือผู้ฝึกสอนต้องมีความเป็นเลิศในสาขานั้นๆ

 

ที่ผมพูดเรื่องนี้ก็เพราะอยากจะยกตัวอย่างการศึกษาที่ล้มเหลวของชาติมาซักแขนงหนึ่งให้ดู นั่นคือวิชาภาษาอังกฤษ เราบังคับให้เด็กของเรางุ่มง่ามหลับหูหลับตาเรียนภาษาอังกฤษเป็นวิชาบังคับจนจบ ม.6 รวมๆแล้วหลายพันชั่วโมง แต่มีเด็กสักกี่เปอร์เซ็นที่ได้เอาภาษาอังกฤษไปใช้ในชีวิตจริง

 

ในทางตรงกันข้าม เด็กที่อยู่ชายขอบประเทศ เติบโตมาในระบบ 2 ภาษา พ่อไทยแม่เขมร แม่ลาว แม่พม่า แม่มาเลย์ ก็แล้วแต่ ถูกผมตั้งคำถามว่าจะบังคับให้เขาเรียนภาษาอังกฤษไปทำไมครับ ทำไมไม่เพิ่มหลักสูตรภาษาประเทศเพื่อนบ้านเป็นวิชาบังคับแทนวิชาภาษาอังกฤษ แค่นี้ก็เท่ากับเพิ่มคุณภาพให้กับประชากรของประเทศแล้วครับ เมื่อประชากรทั้งประเทศ พูด อ่าน เขียน ได้คล่องอย่างน้อย 2 ภาษาขึ้นไป (ถึงแม้ว่าบางส่วนมันจะไม่ใช่ภาษาอังกฤษเถอะ) แต่อย่ามองเป็นของไร้ค่านะครับ ยามหน้าสิ่วหน้าขวานได้ใช้ขึ้นมา จะเป็นประโยชน์มาก

 

เรื่องนี้เคยเรียนท่านนายกฯโจไปทีนึงแล้วครับ ....

[Gop]

 

 

ถ้าผมจะขอเห็นแยกออกไปนิดหนึ่งจะได้ไหมครับ คือถ้าไม่เป็นมหาวิทยาลัยละครับ แต่จัดเป็นศูนย์ฝึกอบรม - สถาบันฝึกอบรม คล้ายๆ รร.สารพัดช่าง ใช้ต้นทุนน้อย แต่สามารถกระจายไปทั่วถึงมากกว่า สิ่งที่ต้องคำนึงถึงเป็นหลักถ้าใช้สูตรนี้ก็คือผู้ฝึกสอนต้องมีความเป็นเลิศในสาขานั้นๆ

 

ที่ผมพูดเรื่องนี้ก็เพราะอยากจะยกตัวอย่างการศึกษาที่ล้มเหลวของชาติมาซักแขนงหนึ่งให้ดู นั่นคือวิชาภาษาอังกฤษ เราบังคับให้เด็กของเรางุ่มง่ามหลับหูหลับตาเรียนภาษาอังกฤษเป็นวิชาบังคับจนจบ ม.6 รวมๆแล้วหลายพันชั่วโมง แต่มีเด็กสักกี่เปอร์เซ็นที่ได้เอาภาษาอังกฤษไปใช้ในชีวิตจริง

 

ในทางตรงกันข้าม เด็กที่อยู่ชายขอบประเทศ เติบโตมาในระบบ 2 ภาษา พ่อไทยแม่เขมร แม่ลาว แม่พม่า แม่มาเลย์ ก็แล้วแต่ ถูกผมตั้งคำถามว่าจะบังคับให้เขาเรียนภาษาอังกฤษไปทำไมครับ ทำไมไม่เพิ่มหลักสูตรภาษาประเทศเพื่อนบ้านเป็นวิชาบังคับแทนวิชาภาษาอังกฤษ แค่นี้ก็เท่ากับเพิ่มคุณภาพให้กับประชากรของประเทศแล้วครับ เมื่อประชากรทั้งประเทศ พูด อ่าน เขียน ได้คล่องอย่างน้อย 2 ภาษาขึ้นไป (ถึงแม้ว่าบางส่วนมันจะไม่ใช่ภาษาอังกฤษเถอะ) แต่อย่ามองเป็นของไร้ค่านะครับ ยามหน้าสิ่วหน้าขวานได้ใช้ขึ้นมา จะเป็นประโยชน์มาก

 

เรื่องนี้เคยเรียนท่านนายกฯโจไปทีนึงแล้วครับ ....

 

 

 

ผมคิดว่า อาจจะมีสิ่งที่ผมเห็นต่างจากคุณเชอยู่เล็กน้อยคือ ผมอยากเห็นการพัฒนาอุตสาหกรรมอย่างจริงจรังครับ ทุกวันนี้โลกพัฒนาไปมากแล้ว และมันจะไม่หยุดยั้งด้วย ใครที่ตามไม่ทันโลก ผมว่าอันตรายครับ และการจะตามทัน เราต้องพัฒนาอุตสาหกรรมที่ใช้เทคโนโลยีสูงๆ เช่น คอมพิวเตอร์ ( ทั้งซอฟท์แวร์และฮาร์ดแวร์ ), เทคโนโลยีชีวิภาพ, ยานยนต์ ฯลฯ ซึ่งมันเลี่ยงไม่ได้ครับที่ต้องมีองค์กรณ์ที่ใหญ่และเข้มแข็งระดับมหาวิทยาลัย เพราะต้องใช้ทั้งงบประมาณและทรัพยากรบุคคลที่มีความชำนาญเป็นพิเศษ

 

ส่วนเรื่องการฝึกอบรมนั้น ผมเห็นด้วยครับ อันนี้ดีแน่นอน แต่มหาวิทยาลัยต้องมีมากกว่านี้ครับ ผมว่าอย่างน้อยต้องสองเท่าของที่มีอยู่

Edited by Gop, 11 มกราคม พ.ศ. 2557 - 23:16.

[เช never die]

 

 

 

ถ้าผมจะขอเห็นแยกออกไปนิดหนึ่งจะได้ไหมครับ คือถ้าไม่เป็นมหาวิทยาลัยละครับ แต่จัดเป็นศูนย์ฝึกอบรม - สถาบันฝึกอบรม คล้ายๆ รร.สารพัดช่าง ใช้ต้นทุนน้อย แต่สามารถกระจายไปทั่วถึงมากกว่า สิ่งที่ต้องคำนึงถึงเป็นหลักถ้าใช้สูตรนี้ก็คือผู้ฝึกสอนต้องมีความเป็นเลิศในสาขานั้นๆ

 

ที่ผมพูดเรื่องนี้ก็เพราะอยากจะยกตัวอย่างการศึกษาที่ล้มเหลวของชาติมาซักแขนงหนึ่งให้ดู นั่นคือวิชาภาษาอังกฤษ เราบังคับให้เด็กของเรางุ่มง่ามหลับหูหลับตาเรียนภาษาอังกฤษเป็นวิชาบังคับจนจบ ม.6 รวมๆแล้วหลายพันชั่วโมง แต่มีเด็กสักกี่เปอร์เซ็นที่ได้เอาภาษาอังกฤษไปใช้ในชีวิตจริง

 

ในทางตรงกันข้าม เด็กที่อยู่ชายขอบประเทศ เติบโตมาในระบบ 2 ภาษา พ่อไทยแม่เขมร แม่ลาว แม่พม่า แม่มาเลย์ ก็แล้วแต่ ถูกผมตั้งคำถามว่าจะบังคับให้เขาเรียนภาษาอังกฤษไปทำไมครับ ทำไมไม่เพิ่มหลักสูตรภาษาประเทศเพื่อนบ้านเป็นวิชาบังคับแทนวิชาภาษาอังกฤษ แค่นี้ก็เท่ากับเพิ่มคุณภาพให้กับประชากรของประเทศแล้วครับ เมื่อประชากรทั้งประเทศ พูด อ่าน เขียน ได้คล่องอย่างน้อย 2 ภาษาขึ้นไป (ถึงแม้ว่าบางส่วนมันจะไม่ใช่ภาษาอังกฤษเถอะ) แต่อย่ามองเป็นของไร้ค่านะครับ ยามหน้าสิ่วหน้าขวานได้ใช้ขึ้นมา จะเป็นประโยชน์มาก

 

เรื่องนี้เคยเรียนท่านนายกฯโจไปทีนึงแล้วครับ ....

 

 

 

ผมคิดว่า อาจจะมีสิ่งที่ผมเห็นต่างจากคุณเชอยู่เล็กน้อยคือ ผมอยากเห็นการพัฒนาอุตสาหกรรมอย่างจริงจรังครับ ทุกวันนี้โลกพัฒนาไปมากแล้ว และมันจะไม่หยุดยั้งด้วย ใครที่ตามไม่ทันโลก ผมว่าอันตรายครับ และการจะตามทัน เราต้องพัฒนาอุตสาหกรรมที่ใช้เทคโนโลยีสูงๆ เช่น คอมพิวเตอร์ ( ทั้งซอฟท์แวร์และฮาร์ดแวร์ ), เทคโนโลยีชีวิภาพ, ยานยนต์ ฯลฯ ซึ่งมันเลี่ยงไม่ได้ครับที่ต้องมีองค์กรณ์ที่ใหญ่และเข้มแข็งระดับมหาวิทยาลัย เพราะต้องใช้ทั้งงบประมาณและทรัพยากรบุคคลที่มีความชำนาญเป็นพิเศษ

 

ส่วนเรื่องการฝึกอบรมนั้น ผมเห็นด้วยครับ อันนี้ดีแน่นอน แต่มหาวิทยาลัยต้องมีมากกว่านี้ครับ ผมว่าอย่างน้อยต้องสองเท่าของที่มีอยู่

 

 

ถ้าทำได้ก็ดีครับ ผมเห็นด้วย แต่เป็นห่วงภาระเรื่องงบประมาณต้องใช้สูง แค่นั้นไม่พอ ตัวนักศึกษาเองก็ต้องใช้ทุนสูง ถ้าฐานะทางเศรษฐกิจทางครอบครัวยังไม่ดี ก็ยังเอื้อมไม่ถึงโอกาศทางการศึกษาอยู่ดีครับ

 

การปฏิรูปที่ดินคือการสร้างหลักประกันที่มั่นคงให้กับเกษตรกร เมื่อมีที่ดินทำกินเป็นของตนเอง เก็บเกี่ยวผลผลิตไปขายได้ ก็มีเงินส่งเสียลูกเรียนสูงๆ เป็นต้น ...  คำตอบน่าจะประมาณแนวๆนี้ครับ ในการลดช่องว่างทางฐานะและชนชั้นของคนในสังคม เพื่อป้องกันปัญหาความแตกแยกในอนาคต

 

แต่ตราบที่ยังร่อนเร่เช่าที่เค้าทำกินไปเรื่อยๆ ปีไหนฝนฟ้าไม่ดีก็ซวย 2 เด้ง มีลูกสาวก็ต้องกัดฟันส่งไปทำงานโรงงานหรือขายบริการทางเพศ มีลูกชายก็ส่งไปเป็นกรรมกร หรือเป็นโจร เมื่อแกนปัญหายังไม่ได้รับการแก้ไขแบบนี้ ยิ่งนานออกไปเท่าไหร ความแตกต่างทางฐานะและชนชั้นของกลุ่มคนในสังคมก็มีแต่จะขยายถ่างออกจากกันมากขึ้นตามไปด้วย

 

ท่านอื่นมีความเห็นว่าอย่างไรครับ

Edited by เช never die, 11 มกราคม พ.ศ. 2557 - 23:52.

[เช never die]

และแน่นอน เดี๋ยวมันก็มีทักษิน 2 ทักษิน 3 เกิดตามมาไม่รู้จบ ถ้าเราไม่ช่วยกันอุดช่องว่างความเหลื่อมล้ำให้เกิดปัญหาน้อยที่สุด

[เสือยิ้มยาก]

[Gop]

 

 

ถ้าทำได้ก็ดีครับ ผมเห็นด้วย แต่เป็นห่วงภาระเรื่องงบประมาณต้องใช้สูง แค่นั้นไม่พอ ตัวนักศึกษาเองก็ต้องใช้ทุนสูง ถ้าฐานะทางเศรษฐกิจทางครอบครัวยังไม่ดี ก็ยังเอื้อมไม่ถึงโอกาศทางการศึกษาอยู่ดีครับ

 

การปฏิรูปที่ดินคือการสร้างหลักประกันที่มั่นคงให้กับเกษตรกร เมื่อมีที่ดินทำกินเป็นของตนเอง เก็บเกี่ยวผลผลิตไปขายได้ ก็มีเงินส่งเสียลูกเรียนสูงๆ เป็นต้น ...  คำตอบน่าจะประมาณแนวๆนี้ครับ ในการลดช่องว่างทางฐานะและชนชั้นของคนในสังคม เพื่อป้องกันปัญหาความแตกแยกในอนาคต

 

แต่ตราบที่ยังร่อนเร่เช่าที่เค้าทำกินไปเรื่อยๆ ปีไหนฝนฟ้าไม่ดีก็ซวย 2 เด้ง มีลูกสาวก็ต้องกัดฟันส่งไปทำงานโรงงานหรือขายบริการทางเพศ มีลูกชายก็ส่งไปเป็นกรรมกร หรือเป็นโจร เมื่อแกนปัญหายังไม่ได้รับการแก้ไขแบบนี้ ยิ่งนานออกไปเท่าไหร ความแตกต่างทางฐานะและชนชั้นของกลุ่มคนในสังคมก็มีแต่จะขยายถ่างออกจากกันมากขึ้นตามไปด้วย

 

ท่านอื่นมีความเห็นว่าอย่างไรครับ

 

 

๑ เรื่องมหาวิทยาลัย ผมมองเป็นเรื่องความเป็นความตายของประเทศเลยครับ แล้วผมเชื่อว่าเป็นไปได้ที่จะพัฒนามหาวิทยาลัยไปพร้อมๆกับภาคเอกชน มองดูอีกที มหาวิทยาลัยต้องการเอกชนสนับสนุนด้วยครับ เหมือนเสือมีเพราะป่าปก ป่ารกเพราะเสือยัง อย่างนั้นเลยครับ ( อันนี้ดูจากต่างประเทศนะครับ ) ลองคิดดูง่ายๆ สมมุติมีบริษัทเครื่องใช้ไฟฟ้า TANIN ที่กลายเป็นบริษัทขนาดใหญ่ ต้องการสร้างนวัตกรรมใหม่ๆ เพื่อแข่งขันในตลาดโลก บริษัทย่อมต้องการบุคลากรที่มีความเชี่ยวชาญเป็นพิเศษด้านอิเล็กโทรนิกส์ วิศวกรรมไฟฟ้า และการออกแบบผลิตภัณฑ์ สมมุติว่าบริษัท TANIN ได้รับการส่งเสริมการลงทุนจากภาครัฐ โดยมีเงื่อนไขว่าต้องไปตั้งโรงงานผลิตเครื่องใช้ไฟฟ้าที่ภาคอีสาน แบบนี้ก็ win-win เลยครับ บริษัทเครื่องใช้ไฟฟ้าต้องการแรงงาน ขณะเดียวกันก็มีมหาวิทยาลัยท้องถิ่นป้อนแรงงาน ประหยัดทั้งผู้ประกอบการและนักศึกษานะครับ ไม่ต้องกระเสือกกระสนไปเรียนกรุงเทพฯ ก็มีงานดีๆทำ บริษัทก็สามารถลดต้นทุนการผลิต อาจจะเสนอเงินเดือนต่ำกว่าเด็กจบกรุงเทพฯหน่อย แต่ให้สวัสดิการ หรือให้ทุนในการศึกษา อะไรทำนองนี้น่ะครับ ผมเชื่อว่ามันเป็นไปได้ และดีกับประเทศในภาพรวมด้วย เพียงแต่รัฐต้องกล้าลงทุนในตอนต้นก่อน และต้องเลือกลงทุนอย่างชาญฉลาด ในด้านที่คิดว่าทำกำไรได้แน่ๆก่อน

 

ขอขยายความนิดนึงว่า ทำไมผมถึงคิดว่าเป็นเรื่องชี้เป็นชี้ตายของประเทศ ผมสังเกตจากประวัติศาสตร์น่ะครับ ประเทศที่เข้มแข็ง เศรษฐกิจก็ต้องเข้มแข็ง และความรู้ต้องเท่าทันโลก มันต้องมาพร้อมๆกันครับ ทั้งทางเศรษฐกิจ การศึกษา และเทคโนโลยี ไม่เช่นนั้นเราจะสู้เค้าไม่ได้ อย่างเมื่อตอนเหตุการณ์ รศ.๑๑๒ เพราะเราสู้พวกตะวันตกไม่ได้ มันถึงได้ข่มเหงเราเอาตามใจชอบไงครับ วันนี้ก็เช่นกัน ถ้าเราไม่ตามโลกให้ทัน พวกมหาอำนาจมันก็บังคับข่มเหงเราได้อีก ถ้ามันต้องการจริงๆ ซึ่งผมไม่อยากให้เป็นเช่นนั้นเลย

 

๒ เรื่องภาษีที่ดิน อันนี้ผมไม่เถียงเลยครับ เพราะมันคือการกระจายทรัพยากรให้กับประชาชน ซึ่งที่ดินก็เป็นทรัพยากรพื้นฐานในการผลิตอยู่แล้ว และย่อมนำมาซึ่งการผลิต อย่างน้อยก็เพื่ออุ้มชูชีวิตตนเอง ไม่อดตาย เป็นผลดีกับประเทศโดยรวมอย่างแน่นอน

[เช never die]

 

 

 

ถ้าทำได้ก็ดีครับ ผมเห็นด้วย แต่เป็นห่วงภาระเรื่องงบประมาณต้องใช้สูง แค่นั้นไม่พอ ตัวนักศึกษาเองก็ต้องใช้ทุนสูง ถ้าฐานะทางเศรษฐกิจทางครอบครัวยังไม่ดี ก็ยังเอื้อมไม่ถึงโอกาศทางการศึกษาอยู่ดีครับ

 

การปฏิรูปที่ดินคือการสร้างหลักประกันที่มั่นคงให้กับเกษตรกร เมื่อมีที่ดินทำกินเป็นของตนเอง เก็บเกี่ยวผลผลิตไปขายได้ ก็มีเงินส่งเสียลูกเรียนสูงๆ เป็นต้น ...  คำตอบน่าจะประมาณแนวๆนี้ครับ ในการลดช่องว่างทางฐานะและชนชั้นของคนในสังคม เพื่อป้องกันปัญหาความแตกแยกในอนาคต

 

แต่ตราบที่ยังร่อนเร่เช่าที่เค้าทำกินไปเรื่อยๆ ปีไหนฝนฟ้าไม่ดีก็ซวย 2 เด้ง มีลูกสาวก็ต้องกัดฟันส่งไปทำงานโรงงานหรือขายบริการทางเพศ มีลูกชายก็ส่งไปเป็นกรรมกร หรือเป็นโจร เมื่อแกนปัญหายังไม่ได้รับการแก้ไขแบบนี้ ยิ่งนานออกไปเท่าไหร ความแตกต่างทางฐานะและชนชั้นของกลุ่มคนในสังคมก็มีแต่จะขยายถ่างออกจากกันมากขึ้นตามไปด้วย

 

ท่านอื่นมีความเห็นว่าอย่างไรครับ

 

 

๑ เรื่องมหาวิทยาลัย ผมมองเป็นเรื่องความเป็นความตายของประเทศเลยครับ แล้วผมเชื่อว่าเป็นไปได้ที่จะพัฒนามหาวิทยาลัยไปพร้อมๆกับภาคเอกชน มองดูอีกที มหาวิทยาลัยต้องการเอกชนสนับสนุนด้วยครับ เหมือนเสือมีเพราะป่าปก ป่ารกเพราะเสือยัง อย่างนั้นเลยครับ ( อันนี้ดูจากต่างประเทศนะครับ ) ลองคิดดูง่ายๆ สมมุติมีบริษัทเครื่องใช้ไฟฟ้า TANIN ที่กลายเป็นบริษัทขนาดใหญ่ ต้องการสร้างนวัตกรรมใหม่ๆ เพื่อแข่งขันในตลาดโลก บริษัทย่อมต้องการบุคลากรที่มีความเชี่ยวชาญเป็นพิเศษด้านอิเล็กโทรนิกส์ วิศวกรรมไฟฟ้า และการออกแบบผลิตภัณฑ์ สมมุติว่าบริษัท TANIN ได้รับการส่งเสริมการลงทุนจากภาครัฐ โดยมีเงื่อนไขว่าต้องไปตั้งโรงงานผลิตเครื่องใช้ไฟฟ้าที่ภาคอีสาน แบบนี้ก็ win-win เลยครับ บริษัทเครื่องใช้ไฟฟ้าต้องการแรงงาน ขณะเดียวกันก็มีมหาวิทยาลัยท้องถิ่นป้อนแรงงาน ประหยัดทั้งผู้ประกอบการและนักศึกษานะครับ ไม่ต้องกระเสือกกระสนไปเรียนกรุงเทพฯ ก็มีงานดีๆทำ บริษัทก็สามารถลดต้นทุนการผลิต อาจจะเสนอเงินเดือนต่ำกว่าเด็กจบกรุงเทพฯหน่อย แต่ให้สวัสดิการ หรือให้ทุนในการศึกษา อะไรทำนองนี้น่ะครับ ผมเชื่อว่ามันเป็นไปได้ และดีกับประเทศในภาพรวมด้วย เพียงแต่รัฐต้องกล้าลงทุนในตอนต้นก่อน และต้องเลือกลงทุนอย่างชาญฉลาด ในด้านที่คิดว่าทำกำไรได้แน่ๆก่อน

 

ขอขยายความนิดนึงว่า ทำไมผมถึงคิดว่าเป็นเรื่องชี้เป็นชี้ตายของประเทศ ผมสังเกตจากประวัติศาสตร์น่ะครับ ประเทศที่เข้มแข็ง เศรษฐกิจก็ต้องเข้มแข็ง และความรู้ต้องเท่าทันโลก มันต้องมาพร้อมๆกันครับ ทั้งทางเศรษฐกิจ การศึกษา และเทคโนโลยี ไม่เช่นนั้นเราจะสู้เค้าไม่ได้ อย่างเมื่อตอนเหตุการณ์ รศ.๑๑๒ เพราะเราสู้พวกตะวันตกไม่ได้ มันถึงได้ข่มเหงเราเอาตามใจชอบไงครับ วันนี้ก็เช่นกัน ถ้าเราไม่ตามโลกให้ทัน พวกมหาอำนาจมันก็บังคับข่มเหงเราได้อีก ถ้ามันต้องการจริงๆ ซึ่งผมไม่อยากให้เป็นเช่นนั้นเลย

 

๒ เรื่องภาษีที่ดิน อันนี้ผมไม่เถียงเลยครับ เพราะมันคือการกระจายทรัพยากรให้กับประชาชน ซึ่งที่ดินก็เป็นทรัพยากรพื้นฐานในการผลิตอยู่แล้ว และย่อมนำมาซึ่งการผลิต อย่างน้อยก็เพื่ออุ้มชูชีวิตตนเอง ไม่อดตาย เป็นผลดีกับประเทศโดยรวมอย่างแน่นอน

 

 

เรื่องการสร้างมหาวิทยาลัยให้ทั่วทุกจังหวัด แล้วสามารถดึงภาคเอกชนเข้ามาร่วมลงทุนให้การสนับสนุนด้วยได้ละก็ win-win เลยครับ แต่ผมนึกภาพตาม กว่าจะจับโน่นมาเจรจารนี่ จัดหางบประมาณสนับสนุน มันก็ต้องใช้เวลาไม่น้อย

 

แต่การเอากฏหมายภาษีที่ดินอัตราก้าวหน้า ภาษีมรดก ที่มีร่างเรียบร้อยอยู่แล้ว หยิบขึ้นมาปัดฝุ่นยกมือผ่านสภาสามวาระรวดตอนตีสี่ท่ามกลางเสียงชื่นชมของคนทั้งประเทศ(ไม่ใชเสียงก่นด่าเหมือนตี่สี่ของพรรคเผาไทยคราวที่แล้ว) จะทำได้รวดเร็วและเห็นผลในไม่กี่ปี จากนั้นประชากรชายขอบก็จะมีศักยภาพฐานะทางครอบครัวแข้มแข็งเพียงพอที่จะพาตัวเองขยับฐานะเลื่อนขึ้นมาอยู่ในระนาบใกล้เคียงกัน

 

ผมไม่อยากเห็นภาพมีมหาวิทยาลัยสวยเด่นเป็นสง่าโอ่โถงกลางทุ่งนา แต่คนที่มาเรียนมีแต่ลูกหลานลุงทองคำที่มาจากที่อื่น ส่วนเด็กลูกหลานลุงไผ่ที่อยู่รอบๆมหาวิทยาลัยทำได้แค่ขายไข่ปิ้งกับขับมอร์ไซค์รับจ้างครับ อย่างที่รู้ๆกัน ค่าใช้จ่ายในการศึกษาในระดับมหาวิทยาลัยไม่ใช่เรื่องเล็กสำหรับคนหาเช้ากินค่ำและยังไม่มีความมั่นคงในฐานะความเป็นอยู่ครับ

 

แต่ก็โอเคละครับถ้าจะบอกว่าเรามีทุน กยศ อะไรพวกนั้น แต่เอาเข้าจริงถ้าจะให้ได้ครบทุกคนก็เป็นภาระงบประมาณอีกเหมือนเดิม มิสู้ช่วยให้เขาพึ่งพาตัวเองได้ในระดับหนึ่งก่อนบนที่ดินทำกินของตนเอง มีฐานะทางเศรษฐกิจในระดับที่ไม่ลำบากแล้ว แล้วจากนั้นก็ให้เขาเลือกเองว่าจะพาตัวเองไปสู่ระดับไหน ซึ่งแนวทางนี้มันจะไม่มีภาระด้านงบประมาณแต่อย่างไดทั้งสิ้น ประมาณนี้ครับ

Edited by เช never die, 12 มกราคม พ.ศ. 2557 - 00:45.

[แสงธูป]

อยากลองเสนอปัญหาอีกรูปแบบหนึ่ง ชาวนาชาวไร่ที่ขาดทุนนานเข้าจำใจต้องขายที่ทำกินให้กับเศรษฐีประจำท้องถิ่น เศรษฐีก็ใจดีให้ชาวนาชาวไร่เช่าที่ทำมาหากินต่อได้เนื่องจากเขามีที่มากมายและเห็นคุณค่าของการทำไร่ทำนา ชาวนาชาวไร่ก็หวังที่จะมีโอกาสซื้อที่ดินกลับมา ต่อมาเศรษฐีตายลูกหลานเศรษฐีไม่อยากได้ค่าเช่าแต่อยากขายเพื่อจะได้เงินก้อนเพราะไม่อยากดูแล ทางแยกจึงเกิดขึ้นสองทาง ทางที่หนึ่งคือชาวนาชาวไร่หรือชาวนาชาวไร่คนอื่นมาซื้อไว้แบบนี้พื้นที่ทำการเกษตรยังคงอยู่ อีกทางหนึ่งนายทุนมาซื้อเพื่อทำโรงงานอุตสาหกรรมทางนี้ชาวบ้านอาจมีงานแต่พื้นที่ทางการเกษตรหายไป

[promotion]

ประเด็นมหาวิทยาลัยในส่วนภูมิภาค ผมเห็นว่าปัจจุบันมีค่อนข้างเยอะแล้วครับ เมื่อเทียบกับผู้เรียน เพราะมีความเป็นจริงในจังหวัดหนึ่ง มีทั้งสถาบันของรัฐและเอกชน หากจะพัฒนาในจุดนี้ผมเห็นว่าควรเน้นเรื่องการพัฒนาบุคลากรทางการศึกษา เช่น เพิ่มการให้ทุนอาจารย์ไปเรียนต่อ เพิ่มงบวิจัย เป็นต้นครับ และแต่ละมหาวิทยาลัยเครื่องมือการเรียนการสอนก็ควรพร้อม และพิจารณาสาขาในการเปิดสอนให้เหมาะกับความต้องการของสังคม 

[เช never die]

อยากลองเสนอปัญหาอีกรูปแบบหนึ่ง ชาวนาชาวไร่ที่ขาดทุนนานเข้าจำใจต้องขายที่ทำกินให้กับเศรษฐีประจำท้องถิ่น เศรษฐีก็ใจดีให้ชาวนาชาวไร่เช่าที่ทำมาหากินต่อได้เนื่องจากเขามีที่มากมายและเห็นคุณค่าของการทำไร่ทำนา ชาวนาชาวไร่ก็หวังที่จะมีโอกาสซื้อที่ดินกลับมา ต่อมาเศรษฐีตายลูกหลานเศรษฐีไม่อยากได้ค่าเช่าแต่อยากขายเพื่อจะได้เงินก้อนเพราะไม่อยากดูแล ทางแยกจึงเกิดขึ้นสองทาง ทางที่หนึ่งคือชาวนาชาวไร่หรือชาวนาชาวไร่คนอื่นมาซื้อไว้แบบนี้พื้นที่ทำการเกษตรยังคงอยู่ อีกทางหนึ่งนายทุนมาซื้อเพื่อทำโรงงานอุตสาหกรรมทางนี้ชาวบ้านอาจมีงานแต่พื้นที่ทางการเกษตรหายไป

 

กำลังจะไปนอนแล้ว เห็นเรปนี้เข้ามาสะกิดใจพอดี ที่กำลังอยากจะพูดถึง

 

จะว่าไปกรณีแบบนี้ก็เกิดขึ้นไม่ใช่น้อยเรียกได้ว่าเป็นแสนเป็นล้านกรณีเลยทีเดียว (ไปดูได้จากสถิติการทำสัญญา ซื้อขาย เปลี่ยนมือถือครองกรรมสิทธิ์ที่ดินทั่วประเทศในแต่ละปี) ผมขอให้ถอยให้ห่างออกมา แล้วดูภาพรวมทั้งหมดนะครับ ถามต่ออย่างนี้นะครับ แล้วถ้าเกิดนายทุนท้องถิ่นเจ้าที่ดินน้อย(ที่รับซื้อที่ดินมาจากเกษตรกรอีกทีหนึ่ง)เหล่านี้ทนแรงบีบคั้นจากความหอมหวานของราคาที่ดินที่พุ่งสูงกระฉูดอันเนื่องมาจากการแก่งแย่งปัจจัยการผลิตที่สำคัญของเกษตรกร(ที่ดิน)กันอย่างบ้าคลั่งของเหล่าลูกหลานลุงทองคำที่ขยับฐานะทางเศรษฐกิจสูงขึ้นไปอีกมากจากการประสพความสำเร็จในธุรกิจอันเนื่องมาจากการพัฒนาประเทศที่ขยายตัวมากขึ้น

 

ในที่สุดเจ้าที่ดินน้อย(ลูกหลานลุงไผ่เหมือนกัน)ในท้องถิ่นบางส่วนก็ต้องผันตัวเองมามาอยู่ชายขอบสังคม(ทางเดินสามทางดังที่กล่าวไปแล้ว) เมื่อลัทธิบริโภคนิยมที่มาพร้อมกับการพัฒนาได้ปล้นเอาเงินสดไปจนหมดตัวโดยไม่รู้ตัว(มีกรณีอย่างนี้อยู่เยอะแยะมากมาย)

 

แต่เช่นกันก็มีเจ้าที่ดินน้อยนายทุนท้องถิ่นบางส่วนผันตัวเองไปเป็นลูกหลานลุงทองคำอย่างเต็มภาคภูมิด้วยวุฒิการศึกษา การสั่งสมความดี(บารมี)ของชาติตระกูล ฐานะการเงิน และปริมาณที่ดินที่ถือครอง แน่นอนและพวกท่านเหล่านี้ก็โดดเข้าร่วมมหกรรมแย่งชิงปัจจัยการผลิตที่สำคัญของเกษตรกรกันอย่างบ้างคลั่งร่วมกับลูกหลานลุงทองคำคนอื่นๆและลูกหลานลุงไผ่บางส่วน

 

ทางแก้มี เดี๋ยวมาต่อครับ ...

[น้องจุบุจุบุ]

ผมมองเรื่องนี้ว่าคนไทยขาดอาชีพและรายได้ที่มั่นคงในบ้านเกิด

ปัญหาหลายๆอย่างเลยตามมา ทั้งเรื่องไม่มีเงินเรียน เร่ร่อน เด็กกำพร้า ปัญหาครอบครัว ความเจริญกระจุกตัว

แต่ก็อย่างว่ารัฐบาลหลายสิบปีมัวแต่ไปสนับสนุนการลงทุนด้านอุตสหกรรมเยอะไป

ไม่ได้ทำควบคู่กับด้านอื่นๆด้วยแล้วด้านนี้ส่วนมากเป็นการลงทุนจากต่างประเทศ

พวกนี้เวล่ากอบโกยเสร็จมันก็ไป มันให้เราแค่ภาษีกับการจ้างงานซึ่งมันก็ไม่ได้มั่นคงกับชีวิตอยู่ดี

เหมือนเราเป็นพ่อค้าในสำนวน " ราชาให้เบ็ด พ่อค้าให้ปลา "

เรามีทางแก้ได้ก็คือสนับสนุนการท่องเที่ยวและเกษตรกรรมไปด้วย

นั้นละเพื่อให้เงินได้มาอยู่ในประเทศเพื่อเอาไปทำอย่างอื่นบ้าง มันก็วนกลับมาที่ผมเขียนครั้งแรกอยู่ดี

ว่า คนไทยขาดอาชีพและรายได้ที่มั่นคงในบ้านเกิด

 

แต่ก็อย่างว่าคนไทยนิสัยเสียอย่างนึงคืออยากมีแต่ไม่อยากลำบากขี้เกียจไปเรียนอะรเสริมเป็นกันซะเยอะ 

เลยกลายเป็นว่าสบายตอนหนุ่มไปลำบากตอนแก่กันซะส่วนมาก

[Crystal600]

ขอเสนออีก 1 ไอเดีย ที่ได้มาจาก อ. ที่ลงพื้นที่ไปช่วยชาวบ้านในชุมชนนะครับ

 

ปัญหาหลักที่ทำให้เกิดความเหลื่อมล้ำคือ เพราะไม่รู้วิธีการบริหารเงินครับ (จริงๆผมว่าน่าจะรู้ เพียงแต่ว่าไม่เชื่อว่าวิธีนี้จะช่วยเค้าได้ครับ)  แล้วก็สอนให้เค้าพึ่งตัวเองให้ได้

เคสจริงที่เกิดขึ้นคือ

- ตอนที่ราคาพืชผลดี ก็เอาเงินทั้งหมดไป ซื้อมอเตอร์ไซค์ ซื้อรถ ซื้ออะไรต่อมิอะไรจนเงินหมด  แล้วพอปีหน้าไม่มีเงินลงทุน ก็กู้เงินมา

- บางรายปลูกข้าว แล้วขายข้าวทั้งหมด โดยที่ไม่เก็บไว้เลย  สุดท้ายต้องเสียเงินซื้อข้าวกินเอง (ทั้งๆที่แพงกว่าปลูกเอง)

 

 

อ.​ ได้รับการติดต่อจากพรรค ปชป. เพื่อไปบรรยายให้  เหลือที่ฟังจริงๆ 4 คน(จากทั้งหมด 100 กว่าคน) คนที่ไม่ฟังเค้าให้เหตุผลว่า

- นึกว่าจะเอาเงินมาแจก  ถ้าไม่แจกก็เสียเวลา

- ผมเป็นหนี้อยู่...บาท คุณเอาเงินมาให้ผมเลย ผมก็ไม่มีหนี้แล้ว  ไม่ต้องมาทำอะไรยุ่งยาก

พอ พท. ให้บัตรเครดิตเกษตกร  พวกเค้าเลยชอบกัน ทั้งๆที่มันไม่ใช่การแก้ปัญหาที่แท้จริง

 

หลังจากนั้นที่ฟังอยู่ 4 คนนั้น กลับไปหาผลิตภัณฑ์ดีๆของชุมชนตัวเอง รวมกลุ่มทำผลิตภัณฑ์นั้นขาย โดยที่ อ. หางบที่จำเป็นให้ เช่นเครื่องจักรเล็กๆน้อยๆ ราคาหลักพัน ถึงหลักหมื่น  (ให้ที่ละ 1 ตัว)

หลังจากนั้นสอนเค้าทำบัญชี  เก็บเงินยังไง เอาเงินส่วนไหนไปพัฒนาต่อ

 

ปรากฎว่าทั้ง 4 คนนั้น กลับไปสร้างงาน สร้างอาชีพ แถมยังสามารถเพิ่มกำลังการผลิตด้วยการจ้างคนเพิ่มและซื้อเครื่องจักรใหม่ (ซึ่งเอาเงินมาจากกำไรนี่แหละครับ) สุดท้ายก็พึ่งตัวเองได้

 

ถ้ามีชุมชนเพิ่มขึ้นแบบนี้สัก 10000 ชุมชน คนกลุ่มนี้ก็จะไม่ต้องถูกมอมเมาด้วยนโยบายประชานิยมด้วยครับ
 

 

วิธีการพวกนี้มันใช้เวลานานกว่าการเอาเงินไปให้เลย อีกอย่างต่อให้รัฐบาลช่วยทุกอย่าง  ทั้งท่องเที่ยว พัฒนาผลผลิตต่อไร่ ลดค่าใช้จ่าย  แต่ถ้าเค้าไม่รู้ว่ากำไรที่ได้มาควรจะบริหารยังไง 

 

ทุกอย่างก็จะเข้าสู่วังวนเดิม  

 

(ลองดูตัวอย่างจริงจากคนใกล้ๆตัวเราก็ได้ครับ คนที่ใช้เงินเดือนชนเดือน ต่อให้เงินเดือนมากขึ้น ก็ไม่มีวันเก็บเงินได้  เพราะมนุษย์เรามีความสามารถพิเศษในการเพิ่มรายจ่ายให้ใกล้เคียง หรือมากกว่ารายได้ครับ )

Edited by Crystal600, 12 มกราคม พ.ศ. 2557 - 05:10.

[Vekakav Vkkn]

โดยส่วนตัวผม มุมมองเรื่องความเหลื่อมล้ำ

 

หลักๆจะเกิดจากเนื่องด้วยระบบทุนนิยม

ซึ่งเป็นระบบที่  ชนชั้นนายทุนต้องเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจ จากชนชั้นแรงงาน

 

(ชนชั้นนายทุนถูกคัดเลือกจากการครอบปัจจัยการผลิต)

 

ซึ่งแน่นอนชนชั้นนายทุนย่อมมากกว่าชนชั้นแรงงาน

 

 

และ ชนชั้นนายทุน 1 คน จำเป็นต้องได้รับผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจมากกว่า ชนชั้นแรงงาน 1 คน

เพื่อที่ชนชั้นนายทุน  จะได้มีผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจมากพอที่จะ จ้างชนชั้นแรงงานที่มีจำนวนมากกว่าชนชั้นนายทุนได้

 

 

พูดง่ายๆ ระบบทุนนิยมอยู่ได้เพราะความเหลื่อมล้ำ

 

หากคนชนชั้นนายทุน 1 คน ได้รับ ผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจ  เท่ากับชนชั้นแรงงาน 1 คน  ซึ่งเรียกว่าความเท่าเทียม

นายทุนก็จะไม่ สามารถจ้างชนชั้นแรงงานที่มีถึง 2 คนได้เลย และจะทำให้เกิดการล่มสลายของระบบทุนนิยม เนื่องด้วยไม่สามารถเริ่มต้นการผลิตได้

(ไม่มีใครยอมตามใคร เนื่องมาจากคิดว่าเท่าเทียมใยต้องก้มหัวทำงานให้)

 

 

 

และหากชนชั้นนายทุนล่มสลาย ระบบเศรษฐกิจก็จะล่มสลาย (ไม่มีใครนำการผลิต)

หรือ ชนชั้นแรงงานล่มสลาย ระบบเศรษฐกิจก็จะล่มสลายเช่นกัน (ไม่มีใครทำหน้าที่ผลิต)

 

 

ดังนั้นในเมื่อความเท่าเทียมกันในระบบทุนนิยมนี้   เป็นสิ่งต้องห้าม

จึงเหลือเพียงแค่ว่า ลดความเหลื่อมล้ำลง เพิ่มคุณภาพชีวิตให้ชนชั้นแรงงาน

พออยู่ได้เพื่อไม่ให้เกิดความล่มสลายของชนชั้นแรงงาน

 

อาทิเช่น

เพิ่มค่าแรงขั้นต่ำ

หลักประกันสุขภาพ

เพิ่มสวัสดิการ

 

ซึ่งนโบายการลดความเหลื่อมล้ำจึง จำเป็นเพื่อป้องกันความล่มสลายของชนชั้นแรงงาน

โดยดึงเอาส่วนเกินทางเศรษฐกิจของชนชั้นนายทุนมาจ่ายดำเนินนโยบาย

 

ซึ่งมีบุคคลทำให้เป็นรูปธรรมเข้าถึงได้รู้สึกได้ โดยเฉพาะ 30 บาท

ฯลฯ

 

ซึ่งก่อนมี 30 บาท เมื่อมีคนชนชั้นแรงงานป่วยเป็นโรคคนรวย

หน่วยครอบครัวของชนชั้นแรงงานก็ได้ ล่มสลายไปหลายหน่วย

 

 

 

ซึ่งชนชั้นนายทุนบ้างไม่เข้าใจ ว่าการเอาเงินส่วนเกิน(ภาษี) มาเยียวยาชนชั้นแรงงาน เป็นการไม่เสมอภาพ (หนึ่งในต้นต่อความขัดแย้งระหว่างชนชั้น)

ซึ่งแท้จริงแล้ว เป็นการปกป้อง ความล่มสลายของชนชั้นนายทุน ที่เริ่มมาจากความล่มสลายของชนชั้นแรงงานนั่นเอง

 

 

 

ตรงสิ่งที่ยกตัวอย่างเพื่อไห้เข้าไจง่าย ขออย่าเพิ่งเพ่งไปว่า มันไม่คุ้มค่า ทักกี้โกง(บอกเผื่อๆ ไว้ ข้าพเจ้ากลัวรับมือไม่ไหว)

ยกตัวอย่างเพื่อความเข้าใจขอรับ ในความเห็นนี้

 

ปล ความจิงจะไล่เน้นสีเพื่อความเข้าใจง่ายแต่ง่วงแล้วครับ

 

 

เพิ่มเติมกราฟความเหลื่อมล้ำ ดูยากหน่อยนะครับ ไอ้ที่ดูง่ายกว่านี้หาไม่เจอ

http://news.voicetv....ness/9180.html   <<<<<<<<รายละเอียดกราฟ

[แสงธูป]

ขอเสนออีก 1 ไอเดีย ที่ได้มาจาก อ. ที่ลงพื้นที่ไปช่วยชาวบ้านในชุมชนนะครับ
 
ปัญหาหลักที่ทำให้เกิดความเหลื่อมล้ำคือ เพราะไม่รู้วิธีการบริหารเงินครับ (จริงๆผมว่าน่าจะรู้ เพียงแต่ว่าไม่เชื่อว่าวิธีนี้จะช่วยเค้าได้ครับ)  แล้วก็สอนให้เค้าพึ่งตัวเองให้ได้
เคสจริงที่เกิดขึ้นคือ
- ตอนที่ราคาพืชผลดี ก็เอาเงินทั้งหมดไป ซื้อมอเตอร์ไซค์ ซื้อรถ ซื้ออะไรต่อมิอะไรจนเงินหมด  แล้วพอปีหน้าไม่มีเงินลงทุน ก็กู้เงินมา
- บางรายปลูกข้าว แล้วขายข้าวทั้งหมด โดยที่ไม่เก็บไว้เลย  สุดท้ายต้องเสียเงินซื้อข้าวกินเอง (ทั้งๆที่แพงกว่าปลูกเอง)
 
 
อ.​ ได้รับการติดต่อจากพรรค ปชป. เพื่อไปบรรยายให้  เหลือที่ฟังจริงๆ 4 คน(จากทั้งหมด 100 กว่าคน) คนที่ไม่ฟังเค้าให้เหตุผลว่า
- นึกว่าจะเอาเงินมาแจก  ถ้าไม่แจกก็เสียเวลา
- ผมเป็นหนี้อยู่...บาท คุณเอาเงินมาให้ผมเลย ผมก็ไม่มีหนี้แล้ว  ไม่ต้องมาทำอะไรยุ่งยาก
พอ พท. ให้บัตรเครดิตเกษตกร  พวกเค้าเลยชอบกัน ทั้งๆที่มันไม่ใช่การแก้ปัญหาที่แท้จริง
 
หลังจากนั้นที่ฟังอยู่ 4 คนนั้น กลับไปหาผลิตภัณฑ์ดีๆของชุมชนตัวเอง รวมกลุ่มทำผลิตภัณฑ์นั้นขาย โดยที่ อ. หางบที่จำเป็นให้ เช่นเครื่องจักรเล็กๆน้อยๆ ราคาหลักพัน ถึงหลักหมื่น  (ให้ที่ละ 1 ตัว)
หลังจากนั้นสอนเค้าทำบัญชี  เก็บเงินยังไง เอาเงินส่วนไหนไปพัฒนาต่อ
 
ปรากฎว่าทั้ง 4 คนนั้น กลับไปสร้างงาน สร้างอาชีพ แถมยังสามารถเพิ่มกำลังการผลิตด้วยการจ้างคนเพิ่มและซื้อเครื่องจักรใหม่ (ซึ่งเอาเงินมาจากกำไรนี่แหละครับ) สุดท้ายก็พึ่งตัวเองได้
 
ถ้ามีชุมชนเพิ่มขึ้นแบบนี้สัก 10000 ชุมชน คนกลุ่มนี้ก็จะไม่ต้องถูกมอมเมาด้วยนโยบายประชานิยมด้วยครับ
 
 
วิธีการพวกนี้มันใช้เวลานานกว่าการเอาเงินไปให้เลย อีกอย่างต่อให้รัฐบาลช่วยทุกอย่าง  ทั้งท่องเที่ยว พัฒนาผลผลิตต่อไร่ ลดค่าใช้จ่าย  แต่ถ้าเค้าไม่รู้ว่ากำไรที่ได้มาควรจะบริหารยังไง 
 
ทุกอย่างก็จะเข้าสู่วังวนเดิม  
 
(ลองดูตัวอย่างจริงจากคนใกล้ๆตัวเราก็ได้ครับ คนที่ใช้เงินเดือนชนเดือน ต่อให้เงินเดือนมากขึ้น ก็ไม่มีวันเก็บเงินได้  เพราะมนุษย์เรามีความสามารถพิเศษในการเพิ่มรายจ่ายให้ใกล้เคียง หรือมากกว่ารายได้ครับ )

อันนี้เห็นด้วยครับและมันเกิดขึ้นจริงชาวบ้านบางคนบริหารเงินที่ได้มาไม่เป็น "การจะช่วยใครเราควรให้ความรู้ความเข้าใจดีกว่าเอาเงินไปให้เขา"การให้เงินก็ดีแต่มันช่วยได้แค่ระยะสั้นถ้าขาดความเข้าใจในการบริหารเงิน เช่นกองทุนหมู่บ้านถ้าชาวบ้านที่กู้ไปไม่เอาบริหารให้เกิดผลกำไรมันก็จะกลายเป็นหนี้ที่เป็นภาระทั้งๆที่ไม่ควรจะเป็น

[เช never die]

โดยส่วนตัวผม มุมมองเรื่องความเหลื่อมล้ำ

 

หลักๆจะเกิดจากเนื่องด้วยระบบทุนนิยม

ซึ่งเป็นระบบที่  ชนชั้นนายทุนต้องเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจ จากชนชั้นแรงงาน

 

(ชนชั้นนายทุนถูกคัดเลือกจากการครอบปัจจัยการผลิต)

 

ซึ่งแน่นอนชนชั้นนายทุนย่อมมากกว่าชนชั้นแรงงาน

 

 

และ ชนชั้นนายทุน 1 คน จำเป็นต้องได้รับผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจมากกว่า ชนชั้นแรงงาน 1 คน

เพื่อที่ชนชั้นนายทุน  จะได้มีผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจมากพอที่จะ จ้างชนชั้นแรงงานที่มีจำนวนมากกว่าชนชั้นนายทุนได้

 

 

พูดง่ายๆ ระบบทุนนิยมอยู่ได้เพราะความเหลื่อมล้ำ

 

หากคนชนชั้นนายทุน 1 คน ได้รับ ผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจ  เท่ากับชนชั้นแรงงาน 1 คน  ซึ่งเรียกว่าความเท่าเทียม

นายทุนก็จะไม่ สามารถจ้างชนชั้นแรงงานที่มีถึง 2 คนได้เลย และจะทำให้เกิดการล่มสลายของระบบทุนนิยม เนื่องด้วยไม่สามารถเริ่มต้นการผลิตได้

(ไม่มีใครยอมตามใคร เนื่องมาจากคิดว่าเท่าเทียมใยต้องก้มหัวทำงานให้)

 

 

 

และหากชนชั้นนายทุนล่มสลาย ระบบเศรษฐกิจก็จะล่มสลาย (ไม่มีใครนำการผลิต)

หรือ ชนชั้นแรงงานล่มสลาย ระบบเศรษฐกิจก็จะล่มสลายเช่นกัน (ไม่มีใครทำหน้าที่ผลิต)

 

 

ดังนั้นในเมื่อความเท่าเทียมกันในระบบทุนนิยมนี้   เป็นสิ่งต้องห้าม

จึงเหลือเพียงแค่ว่า ลดความเหลื่อมล้ำลง เพิ่มคุณภาพชีวิตให้ชนชั้นแรงงาน

พออยู่ได้เพื่อไม่ให้เกิดความล่มสลายของชนชั้นแรงงาน

 

อาทิเช่น

เพิ่มค่าแรงขั้นต่ำ

หลักประกันสุขภาพ

เพิ่มสวัสดิการ

 

ซึ่งนโบายการลดความเหลื่อมล้ำจึง จำเป็นเพื่อป้องกันความล่มสลายของชนชั้นแรงงาน

โดยดึงเอาส่วนเกินทางเศรษฐกิจของชนชั้นนายทุนมาจ่ายดำเนินนโยบาย

 

ซึ่งมีบุคคลทำให้เป็นรูปธรรมเข้าถึงได้รู้สึกได้ โดยเฉพาะ 30 บาท

ฯลฯ

 

ซึ่งก่อนมี 30 บาท เมื่อมีคนชนชั้นแรงงานป่วยเป็นโรคคนรวย

หน่วยครอบครัวของชนชั้นแรงงานก็ได้ ล่มสลายไปหลายหน่วย

 

 

 

ซึ่งชนชั้นนายทุนบ้างไม่เข้าใจ ว่าการเอาเงินส่วนเกิน(ภาษี) มาเยียวยาชนชั้นแรงงาน เป็นการไม่เสมอภาพ (หนึ่งในต้นต่อความขัดแย้งระหว่างชนชั้น)

ซึ่งแท้จริงแล้ว เป็นการปกป้อง ความล่มสลายของชนชั้นนายทุน ที่เริ่มมาจากความล่มสลายของชนชั้นแรงงานนั่นเอง

 

 

 

ตรงสิ่งที่ยกตัวอย่างเพื่อไห้เข้าไจง่าย ขออย่าเพิ่งเพ่งไปว่า มันไม่คุ้มค่า ทักกี้โกง(บอกเผื่อๆ ไว้ ข้าพเจ้ากลัวรับมือไม่ไหว)

ยกตัวอย่างเพื่อความเข้าใจขอรับ ในความเห็นนี้

 

ปล ความจิงจะไล่เน้นสีเพื่อความเข้าใจง่ายแต่ง่วงแล้วครับ

 

 

เพิ่มเติมกราฟความเหลื่อมล้ำ ดูยากหน่อยนะครับ ไอ้ที่ดูง่ายกว่านี้หาไม่เจอ

http://news.voicetv....ness/9180.html   <<<<<<<<รายละเอียดกราฟ

 

อันนี้ขอเสริมเข้าไปอีกนิดครับ ....

 

ในโลกยุคต่อไปมันล้าสมัยไปแล้วครับที่จะพูดถึงแค่สองชนชั้น เพราะถ้าเราแบ่งประเภทคนออกเป็นแค่ 2 ชนชั้นแค่นายทุน-กับแรงงาน ปัญหาความเหลื่อมล้ำจะยิ่งแก้ยากขึ้นไปอีก การกดขี่เบียดบังก็จะขยายตัวอย่างเงียบๆต่อไป จนในที่สุดเราจะเหลือเกษตรกรจำนวนน้อยที่มีที่ดินทำกินเป็นของตนเอง 

 

ที่ถูกเราต้องไม่หลงลืมการแสวงหาขั้นตอน วิธีการ ที่จะนำมาซ่งการเพิ่มปริมาณคนชั้นกลางให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ คนชั้นกลางในความหมายของผมก็ครอบคลุมประเภทเจ้าของธุรกิจขนาดเล็ก ทำคนเดียวหรือมีลูกน้องสิบกว่าคน หรือเจ้าของแปลงเกษตรขนาดกลางแต่ใช้ระบบการผลิตที่ทันสมัยไม่ใช้แรงงานมาก 2 - 3 คน เข้าถึงข่าวสารข้อมูลการตลาด มีการศึกษาดี (จึงเสนอให้มีศูนย์ฝึก-ศูนย์การเรียนรู้ฯ ดังที่ได้กล่าวมา)

 

ที่สำคัญ ปัจจัยชี้ขาดว่าประเทศเราจะก้าวเดินต่อไปข้างหน้า เป็นประเทศเกษตรกรรมที่พัฒนาแล้ว หรือจะย่ำอยู่กับที่กลายเป็นประเทศด้อยพัฒนาสกปรก ตัวชี้ขาดก็คือปริมาณคนชั้นกลางในสังคมครับ ถ้าเราสามารถสร้างกลไกให้เกิดคนชั้นกลางกลายเป็นคนส่วนใหญ่ของประเทศได้ ปัญหาการซังกะบ๊วยกล้วยปิ้งตั้งแต่ปัญหาความเหลื่อมล้ำ ปัญหาคอรัปชั่น ปัญหาการค้ามนุษยื ฯลฯ มันจะค่อยๆลดลงไปเองด้วยพลังของคนชั้นกลาง

[kokkai]

สำหรับผม รากเหง้าของปัญหา มาจาก

 

ระบอบอุปถัมภ์(อาจจะต่อเนื่องมาจากระบอบศักดินา)

 

ต่อมาพัฒนาไปสู่ความผิดเพี้ยน ของระบอบยุติธรรม

 

ต่อมาพัฒนาไปเป็นทุนนิยมสามาน

 

แล้วระบอบแม้วก็ปรับปรุง รวบรวมด้านเลว(แต่ดีสำหรับมัน) ของสามระบอบนี้ มาใช้

 

จนกลายเป็น"ระบอบทักษิณ"

Edited by kokkai, 12 มกราคม พ.ศ. 2557 - 10:10.

[เช never die]

และเนื่องจากประเทศเรามีพื้นฐานมาจากด้านเกษตรกรรม วิธีการที่จะเพิ่มคนชั้นกลางก็คือต้องทำให้เกษตรกรทุกคนมีที่ดินทำกินเป็นของตนเอง(ไม่ใช่การเอาเงินไปแจก) แน่ละเมื่อทุกคนมีที่ดินทำกินเป็นของตนเอง ความมีศักดิ์ศรีในความเป็นมนุษย์ก็จะเกิดตามมา ผลที่จะได้เห็นชัดเจนก็คือปัญหาการอพยพเข้าไปขายแรงงานในเมืองใหญ่ ปัญหาสังคม - ความแออัดยัดเยียดในเมืองใหญ่ ก็จะค่อยๆทุเลาเบาบางลง

 

แต่ผลที่เห็นไม่ชัดแต่เกิดขึ้นแน่นอนก็คือ แรงงานที่เหลืออยู่ในระบบจะเหลือแต่แรงงานมืออาชีพตัวจริง เป็นแรงงานฝีมือ เป็นมืออาชีพในสาขานั้นๆ และแน่นอนผลตอบแทนของการเป็นแรงงานมืออาชีพก็ต้องสูง จนสามารถยกระดับแรงงานฝีมือพวกนี้ขึ้นไปร่วมเป็นกลุ่มคนชั้นกลางโดยอัตโนมัติครับ

[เช never die]

สำหรับผม รากเหง้าของปัญหา มาจาก

 

ระบอบอุปถัมภ์(อาจจะต่อเนื่องมาจากระบอบศักดินา)

 

ต่อมาพัฒนาไปสู่ความผิดเพี้ยน ของระบอบยุติธรรม

 

ต่อมาพัฒนาไปเป็นทุนนิยมสามาน

 

แล้วระบอบแม้วก็ปรับปรุง รวบรวมด้านเลว(แต่ดีสำหรับมัน) ของสามระบอบนี้ มาใช้

 

จนกลายเป็น"ระบอบทักษิณ"

 

เราโฟกัสไปที่ความล้มเหลวที่ผ่านมาให้เป็นบทเรียนได้ครับ แต่ชั่วโมงนี้ต้องมองข้ามช็อตไปถึงการออกแบบประเทศใหม่-การปฏิรูปประเทศ ไม่ให้ปัญหาเดิมๆกลับมาหลอกหลอนลูกหลานในอนาคตกลายเป็นทักษิน 2 ทักษิน 3 ได้อีกครับ

 

อันที่จริง ถ้าจะให้ถูกต้อง กฏหมายภาษีที่ดินอัตราก้าวหน้า - ภาษีมรดก ควรจะต้องถูกบังคับใช้ตั้งแต่เมื่อ 40 - 50 ปีที่แล้วด้วยซ้ำครับ เพราะมันเป็นเครื่องมือสกัดกั้นไม่ให้ระบอบทุนนิยม การค้าเสรี ลัทธิบริโภคนิยมเข้าไปบีบแย่งชิงเอาปัจจัยการผลิตที่สำคัญไปจากเกษตรกรแล้วเอาที่ดินไปใช้ในจุดประสงค์อื่น  ซึ่งก่อผลกระทบตามมาต่อผลิตภาพของประเทศโดยรวม

 

นึกภาพง่ายๆก็ประมาณนายคนไทย กินยาวิเศษชื่อพัฒนาที่เป็นยาชุดพ่วงมากับยาทุนนิยม พอกินเข้าไปแล้วหน้าตาผ่องไส เตะปี้บจนเมียบ่นรำคาญ แต่ผลข้างเคียงคือขาบวมใหญ่ขึ้นเรื่อยๆไปไหนมาไหนก็ไม่สะดวก ที่จริงเค้ามียาแก้แพ้มาให้ เป็นยาหม้อแผนไทยชื่อภาษีที่ดิน-ภาษีมรกด แต่ยานี้มันเป็นยาหม้อ กินแล้วขม ผะอืดผะอม ก็เลยไม่กิน ขาก็บวมโตขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้เดินไม่ได้แล้วครับ ....

[kokkai]

 

สำหรับผม รากเหง้าของปัญหา มาจาก

 

ระบอบอุปถัมภ์(อาจจะต่อเนื่องมาจากระบอบศักดินา)

 

ต่อมาพัฒนาไปสู่ความผิดเพี้ยน ของระบอบยุติธรรม

 

ต่อมาพัฒนาไปเป็นทุนนิยมสามาน

 

แล้วระบอบแม้วก็ปรับปรุง รวบรวมด้านเลว(แต่ดีสำหรับมัน) ของสามระบอบนี้ มาใช้

 

จนกลายเป็น"ระบอบทักษิณ"

 

เราโฟกัสไปที่ความล้มเหลวที่ผ่านมาให้เป็นบทเรียนได้ครับ แต่ชั่วโมงนี้ต้องมองข้ามช็อตไปถึงการออกแบบประเทศใหม่-การปฏิรูปประเทศ ไม่ให้ปัญหาเดิมๆกลับมาหลอกหลอนลูกหลานในอนาคตกลายเป็นทักษิน 2 ทักษิน 3 ได้อีกครับ

 

อันที่จริง ถ้าจะให้ถูกต้อง กฏหมายภาษีที่ดินอัตราก้าวหน้า - ภาษีมรดก ควรจะต้องถูกบังคับใช้ตั้งแต่เมื่อ 40 - 50 ปีที่แล้วด้วยซ้ำครับ เพราะมันเป็นเครื่องมือสกัดกั้นไม่ให้ระบอบทุนนิยม การค้าเสรี ลัทธิบริโภคนิยมเข้าไปบีบแย่งชิงเอาปัจจัยการผลิตที่สำคัญไปจากเกษตรกรแล้วเอาที่ดินไปใช้ในจุดประสงค์อื่น  ซึ่งก่อผลกระทบตามมาต่อผลิตภาพของประเทศโดยรวม

 

นึกภาพง่ายๆก็ประมาณนายคนไทย กินยาวิเศษชื่อพัฒนาที่เป็นยาชุดพ่วงมากับยาทุนนิยม พอกินเข้าไปแล้วหน้าตาผ่องไส เตะปี้บจนเมียบ่นรำคาญ แต่ผลข้างเคียงคือขาบวมใหญ่ขึ้นเรื่อยๆไปไหนมาไหนก็ไม่สะดวก ที่จริงเค้ามียาแก้แพ้มาให้ เป็นยาหม้อแผนไทยชื่อภาษีที่ดิน-ภาษีมรกด แต่ยานี้มันเป็นยาหม้อ กินแล้วขม ผะอืดผะอม ก็เลยไม่กิน ขาก็บวมโตขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้เดินไม่ได้แล้วครับ ....

 

 

สิ่งที่ควรแก้ ผมขอเรียงตามความสำคัญในความคิดผมเองนะครับ

 

***ระบอบยุติธรรม เริ่มตั้งต้นน้ำ(อาจจะรวมทั้งตำรวจ และข้าราชการกรมการการปกครอง) จนถึงปลายน้ำ

 

คือศาลและองค์กรอิสระ ถ้าได้เรียงลำดับคดีที่มีผลกระทบต่อสังคม ต่อประเทศมากน้อย ยิ่งดี

 

***การศึกษา บอกตรงๆว่าตอนนี้เละแล้วครับ

 

***เศรษฐกิจ ผมไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่อยากให้เราต่อยอด ผลผลิตทางการเกษตรของเรา ก่อนออกจำหน่ายไปต่างประเทศ(เพิ่มมูลค่า)

 

นอกนั้นยังคิดไม่ออก

[พ่อไอ้ตอม]

เคยนั่งคุยกับเสื้อแดงแบบเหตุผลนำหน้า

แต่สุดท้ายจบด้วยอารมณ์

เพราะถึงจุดหนึ่งอีกฝ่ายเริ่มปฏิเสธเหตุผล 

 

ไม่มีคนเสื้อแดงอยู่ร่วมบ้าน

ไม่มีทางเข้าใจความคิดเขา

 

กระทู้นี้เริ่มด้วยความคิดดี

แต่ไม่มีทางผ่านตรรกะของคนเสื้อแดงได้

เพราะคนเสื้อแดงโดนคนอื่นรังแก

ดูถูกเหยียดหยามมาตลอด ทุกคนไม่หวังดีโกหก

อยากให้คนเสื้อแดงแตกคอกัน เราไม่ฟัง

 

 

เราไม่ฟัง

อย่าไปฟังคนอื่น

กูไม่ฟังมึง

[พระฤๅษี]

..... มันมีอยู่ แค่ ๒ ฝ่ายเท่านั้น...ฝ่ายหนึ่ง เคารพกฏหมาย..

 

อีกฝ่าย ถ้ากฏหมายให้ประโยชน์ตน ก็เอาด้วย... แต่ถ้าไม่-

 

ให้ประโยชน์ตน ก็ ปฏิเสธ.... จะแก้ไข ไงดีล่ะ....?????

[เช never die]

..... มันมีอยู่ แค่ ๒ ฝ่ายเท่านั้น...ฝ่ายหนึ่ง เคารพกฏหมาย..

 

อีกฝ่าย ถ้ากฏหมายให้ประโยชน์ตน ก็เอาด้วย... แต่ถ้าไม่-

 

ให้ประโยชน์ตน ก็ ปฏิเสธ.... จะแก้ไข ไงดีล่ะ....?????

 

ต้องปลูกจิตสำนึก ต้องสร้างค่านิม ให้ทุกคนรู้สึกว่าการเคารพกฏหมายเป็นสิ่งสำคัญ ต้องสร้างค่านิยมให้ไม่มีใครอยากทำผิดกฏหมายแม้เป็นเพียงเรื่องเล็กๆน้อนๆ

 

แต่การจะปลูกฝังค่านิยมให้คนในสังคมจะทำไม่ได้เลย เมื่อทั้งสังคมยังมีคนบางกลุ่มรู้สึกว่าตนเองยังขาดความมั่นคงในการดำเนินชีวิต ยังรู้สึกว่าตนเองถูกกดขี่เบียดบัง ยังมีปัญหาความเหลื่อมล้ำ ท้องยังหิว

 

เมื่อไหร่ที่ท้องอิ่ม มีความมั่นคงในการดำรงชีวิต การรณรงค์ปลูกฝังค่านิยมอะไรก็ไมใช่เรื่องยากอีกต่อไปครับหลวงตา

[เช never die]

เคยนั่งคุยกับเสื้อแดงแบบเหตุผลนำหน้า

แต่สุดท้ายจบด้วยอารมณ์

เพราะถึงจุดหนึ่งอีกฝ่ายเริ่มปฏิเสธเหตุผล 

 

ไม่มีคนเสื้อแดงอยู่ร่วมบ้าน

ไม่มีทางเข้าใจความคิดเขา

 

กระทู้นี้เริ่มด้วยความคิดดี

แต่ไม่มีทางผ่านตรรกะของคนเสื้อแดงได้

เพราะคนเสื้อแดงโดนคนอื่นรังแก

ดูถูกเหยียดหยามมาตลอด ทุกคนไม่หวังดีโกหก

อยากให้คนเสื้อแดงแตกคอกัน เราไม่ฟัง

 

 

เราไม่ฟัง

อย่าไปฟังคนอื่น

กูไม่ฟังมึง

 

คนประเภทแบบนี้ก็มี แต่ไม่ใช่คนเสื้อแดงทุกคนครับ คนเสื้อแดงแบบนี้ต่างหากที่ปลกฝังค่านิยมใหม่ๆง่าย แต่ต้องเปลี่ยนคนพวกนี้เป็นคนหลังๆ ใว้คุยเป็นคนหลังๆ เพราะพวกนี้หัวอ่อนเปลี่ยนง่าย เพียงสัมผัสว่ากระแสรอบตัวพรรคพวกเพื่อนฝูงเลี้ยวไปทางนี้ พวกนี้ก็พร้อมจะเลี้ยตาม จัดการง่ายครับ

 

แต่ที่ยากก็คือเสื้อแดงที่มีความคิดเป็นของตนเอง พวกนี้ต้องอธิบายให้เห็นข้อดีช้อเสียโดยกระจ่างให้เหมือนเปิดของคว่ำให้เป็นของหงาย หลังจากพวกนี้เข้าใจแนวทางปฏิรูปชัดเจนแล้ว กลุ่มนี้นี่แหละที่จะเข้าไปเปลี่ยนกลุ่มแรกที่ว่าเปลี่ยนยาก ให้เปลี่ยนตาม

[Vekakav Vkkn]

อันนี้ขอความคิดส่วนตัวไม่อิงทฤษฎี

 

ผมว่าบางที

อาจเป็นเพราะว่านักการเมืองเข้าถึง ประชาชนมากเกินไป

ทำให้ ประชาชนยึดติด นักการเมือง ด้วยความเสน่หา มากเกินไป

จนลืมเหตุผลทางเศรษฐกิจ บางทีก็ลืมคิดถึงผลประโยชน์ตัวเองในระยะยาวด้วย

 

นำมาสู่ความแตกแยก กลายเป็นสงครามระหว่างพรรค และมวลชนของตนต่อไป

 

กรณีนี้เหตุที่เกิดก็คือ   ใต้ vs เหนือ

 

 

 

แนวทางแก้ส่วนตัว นักการเมื่องต้องเข้าถึง แต่ ต้องไม่ก่อให้เกิดการยึดติดที่ตัวบุคคล

                                                                                                      

ต่อมา

การที่ชนชั้นสูง ถูกดึงภาษีไปใช้ โอบอุ้ม ชนชั้นแรงงาน

ทำให้ให้เกิดความ คิดไม่ยุติธรรม กับชนชั้นสูง

 

ซึ่งแน่นอนที่โอบอุ้มก็เพื่อไม่ให้ชนชั้นแรงงานล่มสลาย จนไม่มีใครไม่ทำงานให้ชนชั้นสูงนั่นเอง

 

 

กรณีนี้คือ ชนชั้นบน vs ชนชั้นล่าง

 

อันนี้ไม่รู้แก้ไงจนปัญญา

 

                                                                                                           

 

ปล ชนชั้นนายทุน ก็อาจ เป็นชนชั้นแรงงาน ของชนชั้นนายทุนอีกระดับ

 

เช่น แม่บ้าน ขายแรงงานให้ เจ้าของบ้านซึ่งเป็นหมอ หมอขายแรงงานให้ ผู้บริหารโรงพยาบาล

 

หมอ จึงถือสถานะชนชั้นแรงงาน และนายทุน

 

 

 

 

อันนี้ขำๆนะ ถ้าเรามีหุ่นยนต์ทำงานแทนชนชั้นล่าง ก็ดีนะ จะได้ไม่ต้องมีใครเป็นชนชั้นล่างอีกต่อไป

555 หลุดโลกแล้ว

Edited by Vekakav Vkkn, 12 มกราคม พ.ศ. 2557 - 12:32.

[temp]

 

เคยนั่งคุยกับเสื้อแดงแบบเหตุผลนำหน้า

แต่สุดท้ายจบด้วยอารมณ์

เพราะถึงจุดหนึ่งอีกฝ่ายเริ่มปฏิเสธเหตุผล 

 

ไม่มีคนเสื้อแดงอยู่ร่วมบ้าน

ไม่มีทางเข้าใจความคิดเขา

 

กระทู้นี้เริ่มด้วยความคิดดี

แต่ไม่มีทางผ่านตรรกะของคนเสื้อแดงได้

เพราะคนเสื้อแดงโดนคนอื่นรังแก

ดูถูกเหยียดหยามมาตลอด ทุกคนไม่หวังดีโกหก

อยากให้คนเสื้อแดงแตกคอกัน เราไม่ฟัง

 

 

เราไม่ฟัง

อย่าไปฟังคนอื่น

กูไม่ฟังมึง

 

คนประเภทแบบนี้ก็มี แต่ไม่ใช่คนเสื้อแดงทุกคนครับ คนเสื้อแดงแบบนี้ต่างหากที่ปลกฝังค่านิยมใหม่ๆง่าย แต่ต้องเปลี่ยนคนพวกนี้เป็นคนหลังๆ ใว้คุยเป็นคนหลังๆ เพราะพวกนี้หัวอ่อนเปลี่ยนง่าย เพียงสัมผัสว่ากระแสรอบตัวพรรคพวกเพื่อนฝูงเลี้ยวไปทางนี้ พวกนี้ก็พร้อมจะเลี้ยตาม จัดการง่ายครับ

 

แต่ที่ยากก็คือเสื้อแดงที่มีความคิดเป็นของตนเอง พวกนี้ต้องอธิบายให้เห็นข้อดีช้อเสียโดยกระจ่างให้เหมือนเปิดของคว่ำให้เป็นของหงาย หลังจากพวกนี้เข้าใจแนวทางปฏิรูปชัดเจนแล้ว กลุ่มนี้นี่แหละที่จะเข้าไปเปลี่ยนกลุ่มแรกที่ว่าเปลี่ยนยาก ให้เปลี่ยนตาม

 

 

มีอีกกลุ่มนึง คือพวก "ทั้งรู้ แต่กรูจะเชียร์ครับ" ตัวอย่างเช่นคนที่ผมรู้จัก ป.โท-เอกทั้งบ้าน เป็นขรก.ทั้งบ้าน โคตรตระกูลก็เป็นขรก.กันมาเยอะ

ทีแรกผมมองว่าเป็นเพราะอยู่ในวงราชการมานานหลายรุ่น มีโอกาสเห็นข้อเสียหรือขัดแย้งกับปชป.บ่อยกว่าพรรคอื่น(พรรคอื่นหมุนเวียนกันชนะน่ะ ปชป.เป็นตัวยืน เข้ามาคั่นอยู่บ่อยๆ) 

แต่พอทำความรู้จักมากเข้า หลายกลุ่มเข้า ไม่อยากจะพาดพิงไปหัวข้อต้องห้ามนะครับ จุดร่วมของพวก"กรูจะเชียร์"เนี่ย ไปทางนั้นล่ะครับ

 

ญาติผมบางคนก็เป็นนะ แบบเนี้ย แล้วก็ญาติๆพวกนี้แหละ ตัวสร้างปัญหาในตระกูลเลยครับ

 

พวกนี้ไม่ใช่ว่ามีภาระบีบคั้นทางการเงินหรือสังคม ไม่มีเลยซักนิดเดียว มีพร้อมมากซะด้วยซ้ำ แล้วก็ไม่ใช่ว่าขึ้นกับช่วงอายุที่จะอ้างว่าโตไม่ทันเห็นความทุ่มเทเหนื่อยยากเพื่อปชช.ด้วย

พอนึกไล่ไปไล่มา สุดท้ายก็มาลงที่ประโยคข้างล่างเนี้ยครับ

ผมมองว่าปัญหาความขัดแย้งคนไทยขาดศีลธรรมขาดหิริโอตัปปะทั้งที่เป็นเมืองพุทธแท้ๆ ความลุ่มหลงในอำนาจเงินตรา จนทำให้หน้ามืดตามัว เห็นผิดเป็นถูก

Edited by temp, 12 มกราคม พ.ศ. 2557 - 13:00.

[temp]

 

 

ต้องปลูกจิตสำนึก ต้องสร้างค่านิม ให้ทุกคนรู้สึกว่าการเคารพกฏหมายเป็นสิ่งสำคัญ ต้องสร้างค่านิยมให้ไม่มีใครอยากทำผิดกฏหมายแม้เป็นเพียงเรื่องเล็กๆน้อนๆ

 

แต่การจะปลูกฝังค่านิยมให้คนในสังคมจะทำไม่ได้เลย เมื่อทั้งสังคมยังมีคนบางกลุ่มรู้สึกว่าตนเองยังขาดความมั่นคงในการดำเนินชีวิต ยังรู้สึกว่าตนเองถูกกดขี่เบียดบัง ยังมีปัญหาความเหลื่อมล้ำ ท้องยังหิว

 

เมื่อไหร่ที่ท้องอิ่ม มีความมั่นคงในการดำรงชีวิต การรณรงค์ปลูกฝังค่านิยมอะไรก็ไมใช่เรื่องยากอีกต่อไปครับหลวงตา

 

5555 โดนใจครับ

สมัยก่อน ผมเรียนวิทย์ ยังเคยคิดจะย้ายไปเรียนเอกgeneticเลยครับ อยากสร้างมนุษย์ตัวเขียว ให้ทุกคนมียีนสังเคราะห์แสงได้ เดินออกจากบ้านมาก็อิ่มแล้ว

กิเลสส่วนอื่นอาจยังต้องเจริญสติกันต่อไป แต่อย่างน้อยไม่ต้องแคร์เรื่องปากท้อง คงจะมีคนที่จิตสำนึกชนะืำความต้องการทางกายได้ง่ายขึ้นมากขึ้น 

แต่ผมไม่เก่งพอครับ ไปต่อไม่ไหว

[Chet]

ผมมองต่างครับ ทําไมคนจีน คนเเขก เเละฝรั่งทีปักหลักฐานอพยพมาอยู่เมืองไทยถึงได้ประสพความสําเร็จมากกว่าคนไทยเเท้ๆ เมื่อเทียบตามอัตตราส่วน ทั้งๆที่คนเหล่านี้ไม่ได้ขนเงินทองเข้ามา เเต่เคยยากจน เคยเป็นกุลี เคยปลูกผัก เคยเป็นเเขกยาม เคยเป็นบุรุษไปรษณีย์ เคยเป็นคนเลี้ยงหมา เลี้ยงม้า อะไรครับที่เป็นจุดพลิกผัน เพราะการศึกษาล้วนๆ เเละเเนวความคิดที่จะไม่พึ่งใครเเต่พึ่งมือเท้าเเละสมองตนเอง ไม่ต้องการให้รัฐบาลช่วยเหลือ เเต่ไม่ต้องการรัฐบาลมาขูดรีด ผมมองง่ายๆว่าคนที่รักนักการเมืองเเบบคลั้งใคล้นั้นไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าข้อเสนอหรือนโยบายที่ตนได้ผลประโยชน์โดยตรง

 

ในอเมริกา บราซิล ฟิลิปปินส์ เเละอีกหลายๆ ประเทศ เเม้เเต่ประเทศกลุ่มจีเเปดอย่างอิตาลีก็มีปัญหาเหมือนเรา การยกข้ออ้างเรื่องความเลื่อมลํ้าจะไม่มีวันหมดตราบใดที่คนในประเทศไม่รู้จักการพึ่งพาตนเอง รู้จักการพอดีพอประมาณ เเละที่สําคัญต้องรู้จักเรียกร้องให้นักการเมืองทํางานให้เราไม่ใช่เป็นขี้ข้าคอยเรียกร้องผบประโยชน์ให้นักการเมือง

 

Welth of The Nation เเละ IQ and the Wealth of Nations คือหนังสือสองเล่มที่ควรศึกษาก่อนที่จะถกกันเรื่องความเหลื่อมลํ้า

[เช never die]

ผมมองต่างครับ ทําไมคนจีน คนเเขก เเละฝรั่งทีปักหลักฐานอพยพมาอยู่เมืองไทยถึงได้ประสพความสําเร็จมากกว่าคนไทยเเท้ๆ เมื่อเทียบตามอัตตราส่วน ทั้งๆที่คนเหล่านี้ไม่ได้ขนเงินทองเข้ามา เเต่เคยยากจน เคยเป็นกุลี เคยปลูกผัก เคยเป็นเเขกยาม เคยเป็นบุรุษไปรษณีย์ เคยเป็นคนเลี้ยงหมา เลี้ยงม้า อะไรครับที่เป็นจุดพลิกผัน เพราะการศึกษาล้วนๆ เเละเเนวความคิดที่จะไม่พึ่งใครเเต่พึ่งมือเท้าเเละสมองตนเอง ไม่ต้องการให้รัฐบาลช่วยเหลือ เเต่ไม่ต้องการรัฐบาลมาขูดรีด ผมมองง่ายๆว่าคนที่รักนักการเมืองเเบบคลั้งใคล้นั้นไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าข้อเสนอหรือนโยบายที่ตนได้ผลประโยชน์โดยตรง

 

ในอเมริกา บราซิล ฟิลิปปินส์ เเละอีกหลายๆ ประเทศ เเม้เเต่ประเทศกลุ่มจีเเปดอย่างอิตาลีก็มีปัญหาเหมือนเรา การยกข้ออ้างเรื่องความเลื่อมลํ้าจะไม่มีวันหมดตราบใดที่คนในประเทศไม่รู้จักการพึ่งพาตนเอง รู้จักการพอดีพอประมาณ เเละที่สําคัญต้องรู้จักเรียกร้องให้นักการเมืองทํางานให้เราไม่ใช่เป็นขี้ข้าคอยเรียกร้องผบประโยชน์ให้นักการเมือง

 

Welth of The Nation เเละ IQ and the Wealth of Nations คือหนังสือสองเล่มที่ควรศึกษาก่อนที่จะถกกันเรื่องความเหลื่อมลํ้า

 

เอาทีละประเด็นนะครับ ....

 

ถามว่าหลายๆประเทศก็มีความเหลื่อมล้ำ แต่ทำไมไม่มีปัญหาเหมือนไทย ถ้าจะอธิบายปรากฏการณ์ของไทยต่อกรณีนี้ ก็พอจะอธิบายว่ามันต้องเป็นไปของมันอย่างนี้ครับ จากประสพการณ์ที่ไปเห็นมา ประเทศพวกนั้นก็มีความเหลื่อมล้ำ แต่ไม่มีปัญหาเรื่องความเหลื่อมล้ำ เพราะถัวเฉลี่ยประชากรส่วนใหญ่ที่คุมเศรษฐกิจของประเทศล้วนเป็นชนชั้นกลาง ไม่ใช่นายทุนใหญ่ที่คุมธุรกิจไปแทบทุกอย่างของประเทศเพียงไม่กี่ตระกูล

 

ก่อนที่จะเคยยากจน เคยเป็นกุลี เคยปลูกผัก เคยเป็นเเขกยาม เคยเป็นบุรุษไปรษณีย์ เคยเป็นคนเลี้ยงหมา เลี้ยงม้า อะไรครับที่เป็นจุดพลิกผัน เพราะการศึกษาล้วนๆ ก็คำตอบอยู่ในคำถาม เพราะเข้าไม่ถึงโอกาศทางการศึกษา จึงยังทำให้เขาเหล่านั้นดำรงชีพด้วยรายได้ในระดับเพียงพอยังชีพเท่านั้น

 

แล้วทีนี้มันก็ง่าย ถ้าจะมีนัการเมืองหรือเจ้าพอค้ายา รวมไปึงเครือข่ายหัวคะแนนทักษิน ฯลฯ เข้ามาประกบพร้อมกับให้สัญญาว่าจะนำพาไปสู่ชีวิตที่ดีกว่าเพียงแค่บูชาศาสดาทักษินของพวกเราแล้วทำตามที่เราบอกทุกอย่างพร้อมทั้งหยอดเงินลงไปนิดหน่อยพอให้รู้สึกว่าได้รับเงินสดๆจริงๆ ทีนี้องค์กรค้ายา นักการเมืองชั่วก็ได้แนวร่วมสนับสนุนกองกำลังของตัวเองแบบง่ายๆ

 

และก่อปัญหาสร้างความแตกแยกในสังคมอย่างที่เห็นกันอยู่ทุกวันนี้

[Chet]

 

ผมมองต่างครับ ทําไมคนจีน คนเเขก เเละฝรั่งทีปักหลักฐานอพยพมาอยู่เมืองไทยถึงได้ประสพความสําเร็จมากกว่าคนไทยเเท้ๆ เมื่อเทียบตามอัตตราส่วน ทั้งๆที่คนเหล่านี้ไม่ได้ขนเงินทองเข้ามา เเต่เคยยากจน เคยเป็นกุลี เคยปลูกผัก เคยเป็นเเขกยาม เคยเป็นบุรุษไปรษณีย์ เคยเป็นคนเลี้ยงหมา เลี้ยงม้า อะไรครับที่เป็นจุดพลิกผัน เพราะการศึกษาล้วนๆ เเละเเนวความคิดที่จะไม่พึ่งใครเเต่พึ่งมือเท้าเเละสมองตนเอง ไม่ต้องการให้รัฐบาลช่วยเหลือ เเต่ไม่ต้องการรัฐบาลมาขูดรีด ผมมองง่ายๆว่าคนที่รักนักการเมืองเเบบคลั้งใคล้นั้นไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าข้อเสนอหรือนโยบายที่ตนได้ผลประโยชน์โดยตรง

 

ในอเมริกา บราซิล ฟิลิปปินส์ เเละอีกหลายๆ ประเทศ เเม้เเต่ประเทศกลุ่มจีเเปดอย่างอิตาลีก็มีปัญหาเหมือนเรา การยกข้ออ้างเรื่องความเลื่อมลํ้าจะไม่มีวันหมดตราบใดที่คนในประเทศไม่รู้จักการพึ่งพาตนเอง รู้จักการพอดีพอประมาณ เเละที่สําคัญต้องรู้จักเรียกร้องให้นักการเมืองทํางานให้เราไม่ใช่เป็นขี้ข้าคอยเรียกร้องผบประโยชน์ให้นักการเมือง

 

Welth of The Nation เเละ IQ and the Wealth of Nations คือหนังสือสองเล่มที่ควรศึกษาก่อนที่จะถกกันเรื่องความเหลื่อมลํ้า

 

เอาทีละประเด็นนะครับ ....

 

ถามว่าหลายๆประเทศก็มีความเหลื่อมล้ำ แต่ทำไมไม่มีปัญหาเหมือนไทย ถ้าจะอธิบายปรากฏการณ์ของไทยต่อกรณีนี้ ก็พอจะอธิบายว่ามันต้องเป็นไปของมันอย่างนี้ครับ จากประสพการณ์ที่ไปเห็นมา ประเทศพวกนั้นก็มีความเหลื่อมล้ำ แต่ไม่มีปัญหาเรื่องความเหลื่อมล้ำ เพราะถัวเฉลี่ยประชากรส่วนใหญ่ที่คุมเศรษฐกิจของประเทศล้วนเป็นชนชั้นกลาง ไม่ใช่นายทุนใหญ่ที่คุมธุรกิจไปแทบทุกอย่างของประเทศเพียงไม่กี่ตระกูล

 

ก่อนที่จะเคยยากจน เคยเป็นกุลี เคยปลูกผัก เคยเป็นเเขกยาม เคยเป็นบุรุษไปรษณีย์ เคยเป็นคนเลี้ยงหมา เลี้ยงม้า อะไรครับที่เป็นจุดพลิกผัน เพราะการศึกษาล้วนๆ ก็คำตอบอยู่ในคำถาม เพราะเข้าไม่ถึงโอกาศทางการศึกษา จึงยังทำให้เขาเหล่านั้นดำรงชีพด้วยรายได้ในระดับเพียงพอยังชีพเท่านั้น

 

แล้วทีนี้มันก็ง่าย ถ้าจะมีนัการเมืองหรือเจ้าพอค้ายา รวมไปึงเครือข่ายหัวคะแนนทักษิน ฯลฯ เข้ามาประกบพร้อมกับให้สัญญาว่าจะนำพาไปสู่ชีวิตที่ดีกว่าเพียงแค่บูชาศาสดาทักษินของพวกเราแล้วทำตามที่เราบอกทุกอย่างพร้อมทั้งหยอดเงินลงไปนิดหน่อยพอให้รู้สึกว่าได้รับเงินสดๆจริงๆ ทีนี้องค์กรค้ายา นักการเมืองชั่วก็ได้แนวร่วมสนับสนุนกองกำลังของตัวเองแบบง่ายๆ

 

และก่อปัญหาสร้างความแตกแยกในสังคมอย่างที่เห็นกันอยู่ทุกวันนี้

 

 

เห็นด้วยกับท่านเชครับ เจตนาผมต้องการสื่่อถึงความไม่พอดี ซึ่งเกิดจากความไม่รู้ ความสามารถในการเเก้ปัญหา เเละการหาโอกาศของนักการเมืองโดยที่คนสมยอมเพราะมองว่ามันเป็นวิธีที่จะได้สิ่งทีตนขาดหรืออาจจะขาดเเต่ไม่ได้ต้องการเเต่จะเอาเพีอจินตนาการการยกวิทยะฐานะให้เท่าเทียมกับส่วนขาดส่วนอื่นของตน ในอเมริกาโอบามาใช้โอบามาเเคร์สร้างคะเเนนเสียงจากกลุ่มคนที่เข้าไม่ถึงโรงพยาบาลราคาเเพง คนสว่นใหญ่ที่เสียภาษีไม่พอใจเพราะเห็นว่าโอบมานําเงินของเขาไปปรนเปรอคนที่ไม่ยอมทํางานไม่ยอมเสียภาษี อันนี้ก็เหลื่อมลํ้านะครับ เหลื่อมลํ้าในมุมของผู้เสียภาษี ความเหลื่อมลํ้าถูกมองได้จากทั้งสองกลุ่ม มันไม่ใช่ความรู้สึกผูกขาดของคนรวย คนชั้นกลาง หรือคนจน

 

ในเเง่เดียวกัน เรามักจะจินตนาการว่าโรงสีมักจะกดราคาชาวนาที่นําข้าวมาขาย โดยที่เราลืมไปว่าชาวนาบางคนก็โกงยัดข้าวคูณภาพตํ่าไว้กลางเกวียน โรงสีก็ต้องสุ่มตรวจเพราะถ้าพลาดม่โรงสีก็เข้าเนื้อ ที่ผ่านสังคมไทยเสพติดคนรวยรังเเกคนจน ทักสินเลยใช้มุกคนรวยช่วยคนจนเป็นเครื่องมือหากิน

[stormtrooper]

ผมสงสัยว่า “การพัฒนา” ที่เราเน้นย้ำกันมาตั้งแต่สมัยจอมพลสฤษดิ์  ทำให้เกิดสภาพของ zero-sum game  มีฝ่ายที่ได้ ฝ่ายที่ชนะ  กับอีกฝ่ายที่แพ้ เป็นฝ่ายสูญเสีย  อย่างนั้นเลยหรือ

 

ไม่มีใครพูดถึงประเด็นทางวัฒนธรรมเลย  ทำไมคนในชนบทถึงยอมรับละครับว่าฐานะของตัวเองต่ำ  ต้องยอมอยู่ใต้ระบบอุปถัมภ์ไปตลอด  ยอมให้คนชั่วมาขี่หลัง  ทั้ง ๆ ที่รู้ว่ามันเลว  ถึงขนาดกระแสวัฒนธรรมเปลี่ยนไป  ยอมรับการซื้อขายเสียงว่าเป็นเรื่องปกติ  คนที่ถึงจะโกงแต่แบ่งให้ตัวเองก็ยังยอมรับได้

 

อีกประเด็นคือระบบทุนนิยมมันไปกันได้กับนิกายโปรเตสแตนท์หรือเปล่า  ทำไมชาติทางยุโรปเหนืออย่างเยอรมันเข้มแข็งทางเศรษฐกิจ  อ่านหนังสือของ erich fromm แล้วมันมีประเด็นที่ต้องขบคิดพอสมควรเลย

[เช never die]

อันนี้ขอความคิดส่วนตัวไม่อิงทฤษฎี

                                                                                                      

ต่อมา

การที่ชนชั้นสูง ถูกดึงภาษีไปใช้ โอบอุ้ม ชนชั้นแรงงาน

ทำให้ให้เกิดความ คิดไม่ยุติธรรม กับชนชั้นสูง

 

ซึ่งแน่นอนที่โอบอุ้มก็เพื่อไม่ให้ชนชั้นแรงงานล่มสลาย จนไม่มีใครไม่ทำงานให้ชนชั้นสูงนั่นเอง

 

 

กรณีนี้คือ ชนชั้นบน vs ชนชั้นล่าง

 

อันนี้ไม่รู้แก้ไงจนปัญญา

 

                                                                                                           

 

ปล ชนชั้นนายทุน ก็อาจ เป็นชนชั้นแรงงาน ของชนชั้นนายทุนอีกระดับ

 

เช่น แม่บ้าน ขายแรงงานให้ เจ้าของบ้านซึ่งเป็นหมอ หมอขายแรงงานให้ ผู้บริหารโรงพยาบาล

 

หมอ จึงถือสถานะชนชั้นแรงงาน และนายทุน

 

 

 

 

อันนี้ขำๆนะ ถ้าเรามีหุ่นยนต์ทำงานแทนชนชั้นล่าง ก็ดีนะ จะได้ไม่ต้องมีใครเป็นชนชั้นล่างอีกต่อไป

555 หลุดโลกแล้ว

 

ขอบคุณคำแนะนำของพี่ปาเกียวเสื้อแดงครับ ...   แต่ ...

 

แต่ถ้าถ้ากระผมจะขออนุญาตชำแหละให้พี่ปาเกียวเสื้อแดงของผมได้ดูบริบททางสังคมที่ผมจะแยกออกมาให้ดูชัดๆแบบเป็นวิชาการ(ข้างถนน) และจะไม่มีใครสามารถปฏิเสธ การจำแนกบริบททางชนชั้นที่ผมจะจำแนกให้ดูต่อไปนี้ออกให้ดูชัดๆนะครับ ...

 

-  นายทุนก็คือชนชั้นนายทุน อันนี้มีอยู่น้อยกว่า 0.1 % ของจำนวนประชากร แต่ถือครองกรรมสิทธิที่ดินเกิน 40% ของที่ดินที่มีเอกสารสิทธิ์ (แลนด์ลอร์ด สถาบันการเงิน เจ้าที่ดินน้อยระดับชาติ เจาที่ดินน้อยระดับท้องถิ่น ฯลฯ)

 

- หมอ ที่พี่ปาเกียวพูดถึง (วิศวะ เกษตรกรที่มีที่ดินทำกินเป็นของตัวเองพอประมาณ ช่างฝีมือ ผู้เชี่ยวชาญ ผู้ชำนาญการ ผู้บริหารองการณ์ขนาดเล็ก - ขนาดกลาง ฯลฯ) อันนี้ผมจัดให้อยู่ในกลุ่มที่สอง คนชั้นกลาง

 

- และกลุ่มที่สาม แม่บ้านของหมอ แม่บ้านที่โรงพยาบาล พนักงานขับรถ พนักงานทำความสะอาดเทศบาล(กวาดถนน) เกษตรกรที่ไม่มีที่ดินทำกินเป็นของตัวเอง แรงงานไร้ฝีมือตามโรงงาน(ไม่ได้เรียนหนังสือ จบแค่ ม.3)

 

ส่วนงานที่ต่ำกว่านี้ เช่น แบกปูน จับปลา กรีดยาง ฯลฯ หรือที่เรียกว่างาน 3D (DANGER DIRTY & DIFFICULT) ยกให้ต่างชาติทำไป

 

สามกลุ่มแรกนั้น ถ้าเราต้องการให้ประเทศของเราพัฒนาไปอย่างยั่งยืน เราควรเร่งพัฒนาเพิ่มประชากรส่วนไหนเป็นสำคัญครับ

 

ที่สำคัญถ้าไล่อ่านความเห็นผมตั้งแต่ต้นกระทู้ทีละบันทัด จะเห็นคล้ายๆฟรีแฮนด์สเกช(ไม่กล้าเรียกว่าพิมพ์เขียว)ครอบคลุมพอที่จะใช้อธิบายการเกิดปรากฏการณ์ต่างๆในสังคมไทยทั้งดีและไม่ดี ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน และยังสามารถใช้ทฤษฎีตามที่ผมอธิบายมานี้พยากรณ์ถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับสังคมประเทศนี้่ในอนาคตได้อย่างไม่มีข้อผิดพลาดครับ และที่สำคัญสามารถนำฟรีแฮนด์สเกชนี้ไปลงหมึก ปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม ใช้ในการเป็นพิม์เขียวปฏิรูปประเทศได้เลยครับ

 

หวังว่าถ้าพี่ปาเกียวอ่านการนำเสนอทฤษฎีที่อธิบายถึงรากเหง้าปัญหาความแตกแยกของคนในชาติมาตั้งแต่บันทัดแรก จะเห็นโจทย์เห็นคำตอบอย่างที่ผมชี้ให้ดูเหมือนเปิดของคว่ำให้เป็นของหงาย แต่ถ้าพี่ปาเกียวยังมีข้อสงสัยใดๆ ขอความกรุณาพี่ปาเกียวเสื้อแดงที่เคารพปุจฉามาได้ครับ เวทีนี้เปิดสำหรับสุภาพชนทุกสี

 

และขออภัยเพื่อนๆอำมาตย์ร่วมเวบบอร์ดหลายๆท่าน ที่การนำเสนอทฤษฎีนี้มันเหมือนแทงเข่าเข้าลิ้นปี่พวกเดียวกันด้วย แต่ในฐานะนักวิทยาศาสตร์(เพื่อนเก่าในโลกออนไลน์ของอาจารย์เจษ) ทดลองและพิสูจน์แล้วหลายครั้งจนได้ผลลัพท์แน่ใจได้ว่าความจริงเป็นเช่นนี้ ก็ต้องนำเสนอความจริงเท่านั้น (แม้ความจริงนั้นจะเป็นการกระแทกเข่าเข้าลิ้นปี่อำมาตย์พวกเดียวกันที่กำลังจะทำสัญญาซื้อขายที่ดินแปลงใหญ่) ผมขอกราบขอโทษเพื่อนอำมาตน์พวกเดียวกันมาใว้ ณ.ที่นี้ด้วยครับ แต่ความจริงทางวิทยาศาสตร์สังคม ผมบิดเบือนผลวิจัยไม่ได้ครับ

 

เพียงแต่กระทู้นี้พยายามจะอธิบายให้เห็นภาพร่างในทุกมิติของรากเหง้าที่ก่อให้เกิดปัญหาความขัดแย้งแตกแยกของคนในชาติ อธิบายด้วยภาษาชาวบ้านง่ายๆ ไม่ต้องมีศัพท์วิชาการให้ฟังแล้วปวดหัว ไม่ต้องมีกร้าฟมีตัวเลขยึกยือให้ปวดตา ว่ากันง่ายๆ เพื่อให้ทุกคน ทุกเพศ ทุกวัยเข้าถึงได้อย่างเท่าเทียมกัน เพียงเท่านั้นครับ

Edited by เช never die, 12 มกราคม พ.ศ. 2557 - 19:01.

[เช never die]

ระบอบทุนนิยมที่ไม่มีชนชั้นกลางเป็นประชากรส่วนใหญ่

 

มันก็คือ "ระบอบเผด็จการทุนนิยม"  นั่นเอง

 

 

(Dictatorship Capitalist)

Edited by เช never die, 13 มกราคม พ.ศ. 2557 - 00:27.

[เช never die]

ผมสงสัยว่า “การพัฒนา” ที่เราเน้นย้ำกันมาตั้งแต่สมัยจอมพลสฤษดิ์  ทำให้เกิดสภาพของ zero-sum game  มีฝ่ายที่ได้ ฝ่ายที่ชนะ  กับอีกฝ่ายที่แพ้ เป็นฝ่ายสูญเสีย  อย่างนั้นเลยหรือ

 

ไม่มีใครพูดถึงประเด็นทางวัฒนธรรมเลย  ทำไมคนในชนบทถึงยอมรับละครับว่าฐานะของตัวเองต่ำ  ต้องยอมอยู่ใต้ระบบอุปถัมภ์ไปตลอด  ยอมให้คนชั่วมาขี่หลัง  ทั้ง ๆ ที่รู้ว่ามันเลว  ถึงขนาดกระแสวัฒนธรรมเปลี่ยนไป  ยอมรับการซื้อขายเสียงว่าเป็นเรื่องปกติ  คนที่ถึงจะโกงแต่แบ่งให้ตัวเองก็ยังยอมรับได้

 

อีกประเด็นคือระบบทุนนิยมมันไปกันได้กับนิกายโปรเตสแตนท์หรือเปล่า  ทำไมชาติทางยุโรปเหนืออย่างเยอรมันเข้มแข็งทางเศรษฐกิจ  อ่านหนังสือของ erich fromm แล้วมันมีประเด็นที่ต้องขบคิดพอสมควรเลย

 

ผมสงสัยว่า “การพัฒนา” ที่เราเน้นย้ำกันมาตั้งแต่สมัยจอมพลสฤษดิ์  ทำให้เกิดสภาพของ zero-sum game  มีฝ่ายที่ได้ ฝ่ายที่ชนะ  กับอีกฝ่ายที่แพ้ เป็นฝ่ายสูญเสีย  อย่างนั้นเลยหรือ

 

ถ้าตามอ่านมาตั้งแต่ต้นกระทู้จะเห็นภาพ-กระบวนการที่คนธรรมดาที่เคยอยู่ดีกินดี ถูกผลักไสไปอยู่ชายขอบของสังคม กลายเป็นคนไร้โอกาศ เพราะนายประเทศไทยกินยาชุด "พัฒนา-ทุนนิยม-การค้าเสรี-ลัทธิบริโภคนิยม" ที่สั่งซื้อมาจากเมืองนอกเข้าไปครบโดส จริงอยู่ยานี้มันทำให้ร่างกาย(เศรษฐกิจ)แข็งแรงเติบโตสูงใหญ่ แต่มันก็เกิดโรคแทรกซ้อนเกิดอาการแพ้ที่เรียกว่า ปัญหาสังคม ปัญหาคอรัปชั่น ปัยหาความเหลื่อมล้ำ ฯลฯ นี่แหละครับเป็นอาการแทรกซ้อน ที่จริงมันมียาแก้ ถึงที่ผ่านมาจะไม่ยอมกินเพราะมันขม แต่จะกินตอนนี้ก็ยังไม่สายครับ

Edited by เช never die, 12 มกราคม พ.ศ. 2557 - 19:12.

[เช never die]

ไม่ค่อยจะมีใครร่วมอภิปรายเลยวุ้ย ...  ไม่รู้ทำไม .. 

 

งั้นผมร่ายต่อไปคนเดียวพลางๆ ...

 

 

ขอยกเรื่องกฏหมายภาษีที่ดินอัตราก้าวหน้าฉบับใหม่ ผลกระทบระดับจุลภาค - ผลกระทบระดับมหภาค เมื่อมีการบังคับใช้กฏหมายภาษีที่ดินฯใหม่

 

เนื้อใหญ่ใจความหลักๆของกฏหมายภาษีที่ดินอัตราก้าวหน้าฉบับใหม่ก็คือ ที่ดินที่มีขนาดเกินเท่านี้เท่านั้นไร่ สมมุมุติว่าเกิน 20 ไร่ขึ้นไป (แปลว่าต่ำกว่ายี่สิบไร่ ไม่ต้องเสียภาษีเลยแม้แต่บาทเดียว) และปล่อยรกร้างว่างเปล่าไม่ได้ทำประโยชน์อะไร จะถูกคิดอัตราภาษีเพิ่มขึ้นทุกปี สมมุติเพิ่มขึ้นคูณ 2 ทุกปี ปีแรกเสียภาษีเป็นสมมุติ 5% ของราคาประเมินที่ดิน เมื่อปล่อยรกร้างไม่ได้ทำประโยชน์อะไร ปีที่สองก็ต้องเสียภาษีเพิ่มเป็น 10% จากราคาประเมินที่ดิน

 

ด้วยกลไกทางภาษีอัตราก้าวหน้านี้ มันจะไปช่วยลดแรงกดทับที่บีบคั้นเกษตรกรรายเล็กๆ จากความยั่วยวนของตัวเลขซื้อขายที่ดินที่สูงลิบและถูกลัทธิบริโภคนิยมแหกตาว่าชั่วชีวิตนี้จะไม่สามารถหาเงินก้อนที่เป็นตัวเลขสูงขนาดนี้ได้อีกแล้ว(ซึ่งไม่จริง)

 

เมื่อแรงบีบคั้นเพื่อแย่งชิงปัจจัยการผลิตจากเกษตรกรเบาบางลง (การเก็งกำไรที่ดินที่ใช้ในการเกษตรลดน้อยลง) ก็แหงละ เมื่อไม่มีพฤติกรรมกว้านซื้อที่ดิน-เก็งกำไรที่ดินที่เป็นปัจจัยการผลิตของเกษตรกร ราคาที่ดินเพื่อทำการเกษตรก็จะมีราคาผ่อนคลายลง ก็แหงละ ใครจะไปบ้าซื้อที่ดินรกร้างว่างเปล่า-ท่ีนาร้างๆมานอนกอดเสียภาษีแพงๆเพิ่มขึ้นทุกปีๆ

 

ส่วนที่ดินรกร้างว่างเปล่าที่อยู่ในมือแลนด์ลอร์ดในปัจจุบัน มันก็โดนกฏหมายนี้กดดันให้เกิดพฤติกรมมการใช้ที่ดินให้เกิดประโยชน์ แทนที่จะปล่อยให้เป็นที่รกร้างว่างเปล่าแล้วเสียภาษีแพงๆทุกปี ก็มีทางเลือกไม่กี่ทาง เช่น ....

 

หาคนมาเช่าที่ดินเพื่อทำกิน อันนี้เราก้เอากฏหมายนี้ไปเล่นต่อว่า ธุรกิจการให้เช่าที่ดินรัฐเก็บภาษี 50% ของมุลค่าการเช่าอะไรประมาณนี้ หรือ...

 

ลงมือทำเอง ที่ดิน 4 - 5 หมื่นไร่คงทำอุตสาหกรรมอะไรได้ไม่เต็มพื้นที่ ส่วนที่ปล่อยรกร้างก็ต้องโดนเล่นภาษีอยู่ดี ที่สุดที่ดิน 4 - 5 หมื่นไร่รกร้างนั้นก็ต้องกลายเป็นแปลงเกษตรอยู่ดีในท้ายที่สุด ผ่านไปสอง - สามรุ่น มาถึงรุ่นเหลนอาจจะเบื่ออาชีพบริหารจัดการแปลงเกษตรใหญ่โตขนาดนี้ ที่สุดก็ตัดซอยขายให้เกษตรกรรายย่อยที่ไม่มีที่ดินทำกินเป็นของตัวเอง  หรือ ...

 

ตัดสินใจรีบขายออกไปเดี๋ยวนี้ก่อนที่กฏหมายนี้จะออกมาแล้วราคาที่ดินที่เก็งกำไรใว้ทั่วประเทศ 4 - 5 หมื่นไร่จะราคาตกฮวบเหลือไม่กี่บาทภายในชั่วข้ามคืน หรือ ... 

 

แบ่งซอยขายให้เกษตรกรที่ไม่มีที่ดินทำกินเป็นของตัวเองด้วยราคาถูกๆเอาบุญคุณ

 

แล้วมันยังจะส่งผลกระทบไปถึงเกษตรกรที่มีที่ดินแต่กำลังจะกลายเป็นเกษตรกรที่ไม่มีที่ดินเพราะกำลังจะเจรจาขายที่ดินทั้งหมดให้ลูกหลานลุงทองคำ ต้องหยุดมักง่ายหวังรวยกับภาพลวงตาที่ลัทธิบริโภคนิยมนำมาเสนอขาย แล้วหันกลับมาใส่ใจในการเพิ่มผลผลิตบนที่ดินของตนเองแทน (ซึ่งจะได้รับการสนับสนุนจากศูนย์ฝึกอบรม -ที่มีผู้มีความเป็นเลิศในด้านนั้นคอยส่งเสริม-ให้คำปรึกษา ที่ผมเคยกล่าวถึง)

 

ทั้งนี้โดยนำระบบประกันรายได้เกษตรกรที่เคยทดลองทำกันมาแล้ว 2 ปีและได้ผลดีมาก (ปัญหาก็มีบ้าง ก็ต้องแก้เป็นจุดๆไป) เข้ามาเสริมเป็นยาเคียง ไปพร้อมๆกับกฏหมายภาษีที่ดินอัตราก้าวหน้า ก็จะทำให้เกษตรกร-คนส่วนใหญ่ของประเทศ มีความมั่นคงในชีวิต ทีนี้ศักดิ์ศรีในความเป็นมนุษย์ก็จะเกิดตามมา

 

เมื่อคนเรามีความรู้สึกว่ามีศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์เท่าเทียมกัน กันร่วมกันสร้างค่านิยมอะไรที่ดีๆเป็นกระแสให้สมาชิกส่วนใหญ่ในสังคมร่วมกันประพฤติตาม มันก็เป็นเรื่องง่าย ก็ท้องอิ่มแล้ว ไม่มีใครมาจิกหัวเรียกไปใช้งานด้วยค่าจ้างแค่พอยังชีพแล้ว ใครจะเอาเงินมาฟาดหัวเพื่อให้ไปลงคะแนนเสียงให้ ก็จะได้รับแต่ก้อนอิฐกลับไปเท่านั้น

 

พอจะเห็นภาพไหมครับ

[เช never die]

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นถ้าฟังดูเผินๆ จะเหมือนผมไปต่อต้านธุรกิจอสังหาริมทรัพย์-ธรกิจเก็งกำไรที่ดิน ซึ่งไม่ใช่ ถ้าอ่านข้อเขียนทั้งหมดของผมจะเห็นชัด หลักๆเลยก็คือ ผมต้องการให้มีกลไกป้องกันการเข้าไปเก็งกำไรที่ดินภาคการเกษตรซึ่งเป็นปัจจัยการผลิตที่สำคัญภาคการเกษตร

 

ตามที่กล่าวมา ธุรกิจอสังหาริทรัพย์ส่วนมากอยู่ในเขตเมือง เอาแค่ขนาดเนื้อที่ก็แทบไม่เข้าข่ายต้องเสียภาษีแล้ว จะหาที่กลางเมืองว่างเปล่าสัก 20 ไร่ได้ก็มีไม่เยอะหรอกครับ

 

แต่ที่เกิดอยู่ทุกวันนี้ มันเก็งกำไรกันมั่วซั่ว ไร้ระเบียบ ที่หนองหมาว้อก็เอาไปเข้าแบ็งคืกันทีละ 4 - 5 พันไร่ อะไรกันนักกันหนา

 

ทีนี้เข้าใจคำจำกัดความคำว่า "แย่งชิงปัจจัยการผลิตไปจากเกษตรกรกันอย่างบ้างคลั่ง" แล้วนะครับ

[เช never die]

และโดยรวมแล้ว ในที่สุดมันจะเกิดผลย้อนกลับมาใหเกิด ผลิตภาพที่เพิ่มขึ้น ของประเทศ เมื่อไม่มีที่ดินที่มีเอกสารสิทธิ์ถูกทิ้งร้างว่างเปล่า

 

พร้อมๆกับปัญหาความเหลื่อมล้ำ ปัญหาคอร์รัชั่น ปัญหาความไม่เท่าเทียมกันทางกฏหมาย ฯลฯ มันก็จะค่อยๆลดลงไปเอง แต่จะหวังให้ปัญหาเหล่านั้นหมดไปเลยสิ้นสูญไปจากสังคมไทยเลยนั้น เป็นไปไม้ได้ ไม่มีสังคมไหนในโลกปราศจากความเหลื่อมล้ำ ความยากจน ความไม่เท่าเทียมกัน แต่ประเทศที่พัฒนาแล้วเกือบทุกประเทศจะขวนขวายหาวิธีทำให้ประชากรทุกคนเข้าถึงโอกาศ เท่าที่จะสามารถทำได้ดีที่สุด

 

ยังไม่พูดถึงผลกระทบเป็นลูกโซ่ไปถึงปัญหาการบุกรุกตัดไม้ทำลายป่า ทำลายแหล่งต้นน้ำลำธาร ฯลฯ เมื่อการเก็งกำไรที่ดินภาคการเกษตรลดลง มันก็จะไปลดแรงกดดันที่จะก่อให้เกิดการบุกรุกแผ้วถางป่าสงวนไปเอง ต้นน้ำลำธาร ทรัยากรป่าไม้ก็จะไม่ถูกทำลาย

Edited by เช never die, 12 มกราคม พ.ศ. 2557 - 22:41.

[Vekakav Vkkn]

ขอทำความเข้าใจไปพลางๆ ก่อนครับ

[ธีรเดชน้อย]

ได้แต่อ่านครับ สมองไม่ถึง 

[เช never die]

ขอทำความเข้าใจไปพลางๆ ก่อนครับ

 

สงสัยตรงไหนถามได้ครับ 

[แสงธูป]

เรื่องที่ผมจะเสนอต่อไปนี้อาจนอกเรื่องไม่ตรงกระทู้ต้องขอโทษคุณเชไว้ก่อน
วิถีชีวิตของชาวบ้านที่ผมคิดว่าควรปรับปรุง
หนึ่ง.กรณีบวชลูกชาย ผมเคยไปใช้ชีวิตที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งทางภาคอีสานพ่อแม่ที่มีลูกชายจะจัดงานบวชให้ลูกเมื่ออายุครบยี่สิบปีโดยเชื่อว่าการบวชลูกจะทำให้พ่อแม่ได้ขึ้นสวรรค์โดยส่วนตัวผมตอบว่าจริงเพราะมีส่วนในการสืบทอดศาสนาแต่จะได้บุญสูงสุดจริงๆนั้นลูกที่บวชเมื่อบวชควรศึกษาธรรมะเท่าที่จะทำได้เมื่อสึกออกมานำคำสอนของพระพุทธศาสนามาใช้ในการดำเนินชีวิตและบอกต่อแก่พ่อแม่และญาติมิตร แต่ที่ผมเคยเห็นเหมือนการแข่งกันจัดงานบวชต้องจัดให้ใหญ่หมดเท่าไหร่ไม่ว่าแม้ต้องยืมเงินคนมาบวชลูกเลี้ยงเหล้าล้มวัวล้มควายงานบุญกลายเป็นงานบาปส่วนลูกอยากบวชเพราะพ่อแม่สร้างเงื่อนไขให้เช่นจะแต่งงานให้จะออกรถให้ไม่ได้มีใจอยากบวชสุดท้ายบวชเข้าไปไม่สนใจธรรมะรอแค่วันสึกบางคนพ่อแม่กู้เงินมาต้องหาใช้เป็นปีแต่ลูกบวชแค่สามวันเจ็ดวัน(ผมกล่าวถึงที่ผมพบมานะครับ)
สอง.เรื่องงานศพ เวลางานศพสิ่งที่ผมเห็นอยู่คู่งานคือการเล่นการพนันเป็นเพื่อนศพต่างจังหวัดตำรวจจะอนุโลมให้เล่นได้เวลามีงานศพ(เจ้าภาพอาจต้องมีอะไรให้นิดหน่อย)โดยอ้างว่าอยู่เป็นเพื่อนศพไม่มีอะไรทำแต่ที่ผมสังเกตุคนเล่นที่มาแทบจะไม่เกี่ยวข้องกับผู้ตายเลยรู้จักยังไม่รู้จักเวลาเล่นหมดก็ไปงัดกุฏิพระ(อันนี้เหตุการตรงสมัยบวช)เด็กยังมาเล่นแถมผมยังได้ยินเด็กๆมันพูดกันภาษาเด็กอีกว่าสนุกดีนะน่าจะตายกันบ่อยๆ
ทั้งหมดนี้เป็นเหตุการณ์ที่ประสพมาอยากเอามาเล่าให้ฟังผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วย
ปล.จบข้อความนี้คงต้องนอนแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไม่ไหวต้องไปร่วมงานชัดดาวน์กรุงเทพ ราตรีสวัสดิ์

[เช never die]

เรื่องที่ผมจะเสนอต่อไปนี้อาจนอกเรื่องไม่ตรงกระทู้ต้องขอโทษคุณเชไว้ก่อน
วิถีชีวิตของชาวบ้านที่ผมคิดว่าควรปรับปรุง
หนึ่ง.กรณีบวชลูกชาย ผมเคยไปใช้ชีวิตที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งทางภาคอีสานพ่อแม่ที่มีลูกชายจะจัดงานบวชให้ลูกเมื่ออายุครบยี่สิบปีโดยเชื่อว่าการบวชลูกจะทำให้พ่อแม่ได้ขึ้นสวรรค์โดยส่วนตัวผมตอบว่าจริงเพราะมีส่วนในการสืบทอดศาสนาแต่จะได้บุญสูงสุดจริงๆนั้นลูกที่บวชเมื่อบวชควรศึกษาธรรมะเท่าที่จะทำได้เมื่อสึกออกมานำคำสอนของพระพุทธศาสนามาใช้ในการดำเนินชีวิตและบอกต่อแก่พ่อแม่และญาติมิตร แต่ที่ผมเคยเห็นเหมือนการแข่งกันจัดงานบวชต้องจัดให้ใหญ่หมดเท่าไหร่ไม่ว่าแม้ต้องยืมเงินคนมาบวชลูกเลี้ยงเหล้าล้มวัวล้มควายงานบุญกลายเป็นงานบาปส่วนลูกอยากบวชเพราะพ่อแม่สร้างเงื่อนไขให้เช่นจะแต่งงานให้จะออกรถให้ไม่ได้มีใจอยากบวชสุดท้ายบวชเข้าไปไม่สนใจธรรมะรอแค่วันสึกบางคนพ่อแม่กู้เงินมาต้องหาใช้เป็นปีแต่ลูกบวชแค่สามวันเจ็ดวัน(ผมกล่าวถึงที่ผมพบมานะครับ)
สอง.เรื่องงานศพ เวลางานศพสิ่งที่ผมเห็นอยู่คู่งานคือการเล่นการพนันเป็นเพื่อนศพต่างจังหวัดตำรวจจะอนุโลมให้เล่นได้เวลามีงานศพ(เจ้าภาพอาจต้องมีอะไรให้นิดหน่อย)โดยอ้างว่าอยู่เป็นเพื่อนศพไม่มีอะไรทำแต่ที่ผมสังเกตุคนเล่นที่มาแทบจะไม่เกี่ยวข้องกับผู้ตายเลยรู้จักยังไม่รู้จักเวลาเล่นหมดก็ไปงัดกุฏิพระ(อันนี้เหตุการตรงสมัยบวช)เด็กยังมาเล่นแถมผมยังได้ยินเด็กๆมันพูดกันภาษาเด็กอีกว่าสนุกดีนะน่าจะตายกันบ่อยๆ
ทั้งหมดนี้เป็นเหตุการณ์ที่ประสพมาอยากเอามาเล่าให้ฟังผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วย
ปล.จบข้อความนี้คงต้องนอนแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไม่ไหวต้องไปร่วมงานชัดดาวน์กรุงเทพ ราตรีสวัสดิ์

 

อันนี้ถ้าจะจำแนกให้ชัดก็จัดอยู่ในประเด็นการปฎิรูปวัฒนธรรม ซึ่งต้องถูกรวมอยู่ในการปฏิรูปประเทศครับ แต่ผมยังไมขอพูดถึงในตอนนี้ เพราะประเด็นที่ผมจะพูดต่อไปเป็นลำดับที่ 2 ต่อจากการปฏิรูปสังคมเพื่อลดป้องกันความขัดแย้งของลูกหลานในอณาคตโดยดูไปถึงปัญหารากเหง้าที่มา ต่อตจากนั้นลำดับต่อไปก็คือการปฏิรูประบบราชการ-รวมไปถึงการทหารของประเทศทั้งระบบตั้งแต่ระดับบนสุดจนไปถึงระดับไอ้เณรล่างสุด

 

เอาการทหารระดับล่างสุดก่อน ที่ที่ต้องปฏิรูปเรื่องนี้ก่อนเพราะหลังจากความขัดแย้งอย่างรุนแรงในสังคมยุติลงแล้ว ไม่ว่าจะโดยทางไดทางหนึ่ง แต่รอยแผลเป็นทางสังคมมันยังบาดหมางไม่มีทางหายขาดได้ง่ายๆ เมื่อต่างกลุ่มต่างอิทธิพลยังปล่อยข่าวซุบซิบ-สร้างสถาณกา่รสร้างความได้เปรียบทางการเมืองเพื่อช่วงชิงอำนาจรัฐ บ่มเพาะปัญหาความแตกแยกขึ้นมาใหม่ในอนาคตแบบเงียบรอวันฝีแตก(อย่างที่จะได้เห็นกันในวันพรุ่งนี้ 13 มกราคม 2557)

 

ดังนั้นเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดปัยหาซ้ำซากนี้ในอนาคต ขอเสนอให้เพิ่มเข้าไปในรัฐธรรมนูญว่า "หน้าที่ปกป้องประเทศชาติเป็นของประชาชนทุกคน ประชาชนทุกคนต้องเป็นทหาร" ออกเป็นพระราชบัญญัติออกมาเลย ชายและหญิง เมื่ออายุครบ 21 ปีต้องเข้ารับใช้ชาติด้วยการเป็นทหาร ไม่มีการคัดเลือก ไม่มีการยกเว้น ไม่มีเงินเดือนให้ มีเพียงเบี้ยเลี้ยงรายวันนิดหน่อย ตลอดระยะเวลา 3 เดือนที่รับใช้ชาติด้วยการเป็นทหาร

 

และทหารเกณฑ์ทุกคนที่พ้นประจำการไปแล้ว ต้องกลับเข้ามารับใช้ชาติเช่นนี้ปีละสามเดือนทุกปีทั้งสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีจนกว่าจะอายุครบ 60 ปี จึงจะพ้นประจำการในฐานะทหารกองเกิน รายระเอียด งบประมาณ ข้อยกเว้น ไปว่ากันอีกที

 

เหตุผลที่ทำไมผมจึงเห็นว่าการปฏิรูประบบการทหาร ระบบไอ้เณรของประเทศนั้นสำคัญก่อน เดี๋ยวมาต่อครับ

[Vekakav Vkkn]

คิดว่าท่านน่าจะ มีความคิดที่ดีแล้วครับ เพิ่มภาษีการถือครองที่ดินโซนเกษตรกรรม โดยที่ไม่แม้แต่ปล่อยเช่าให้ทำการเกษตร เพื่อลดการเก็งกำไร ง่ายต่อการเข้าถึงการเกษตรของเกษตรกร

 

ผมมีความต้องการอยากไห้มี บัตรเกษตรกร มากๆ เลยครับ

 

เพื่อจะได้รู้ว่า ใครจะผลิตอะไรเท่าไหร่ เพื่อไม่ให้ผลิตชนกัน ทำให้ราคาต้องตกลงมา จนเกินไป  (สำคัญที่สุด)

เพื่อง่ายต่อการจัดสรร การผลิตภาคเกษตร

เพื่อง่ายต่อการ อุดหนุนช่วยเหลือ

เพื่อง่ายต่อการเข้าถึงสิทธิต่าง เช่น เมื่อผลผลิตโดนภัยธรรมชาติก็จะได้รับการอุดหนุนขั้นต่ำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ท่านเช พิมเยอะมาก น่านับถือ

Edited by Vekakav Vkkn, 13 มกราคม พ.ศ. 2557 - 00:54.

[แม้ว ม.7]

ผมเห็นด้วยเรื่องให้ที่ดินที่กระจุกอยู่กับคนไม่กี่คน กระจายไปอยู่ให้ถ้วนทั่ว ความฝันผมคือคนไทยทุกคนมีที่ดินเป็นของตนเอง และไม่มีคนรวยคนไหนเลยมีที่ดินเกิน1000ไร่

 

ส่วนVekakavมองกลุ่มคนในสังคมมีแค่ นายทุน กับ แรงงาน ผมไม่เห็นด้วยเป็นการมองที่แคบเกินไป (เช่นคุณบอกว่าหมอเป็นทั้งนายทุนและเป็นทั้งแรงงาน)

 

ตามหลักการ นายทุนคือ เจ้าของทุนในการผลิตสินค้า ผู้ลงทุนในการประกอบกิจการหรือออกทุนให้ผู้อื่นประกอบกิจการ ดังนั้นหมอในตัวอย่างคุณไม่มีทางใช้นายทุนแน่นอน

 

 

คอมมิวนิสต์ผิดที่มองว่ามีแค่ นายทุน - แรงงาน แล้วทำทุกทางให้เหลือแต่"แรงงาน" ประเทศจีนในมือเหมาจึงลงเหว ประเทศคอมมิวนิสต์ที่สุดโต่งจึงไม่เจริญ

 

ส่วนตัวผมว่า คนรวย คนชั้นกลาง คนยากจน เป็นคำอธิบายสภาพสังคมได้ตรงกว่าครับ

 

ผมเห็นด้วยกับน้าเช ที่ประเทศประชาธิปไตยจะเจริญมั่นคงได้ ต้องทำให้คนส่วนใหญ่เป็นชนชั้นกลาง  อยากเสริมด้วยว่าถ้าประเทศไทยเป็นประเทศแห่งผู้ประกอบการรายย่อย เศรษฐกิจไทยจะมั่นคงกว่านี้มาก

 

ผมว่าทุกวันนี้นโยบายรัฐบาลทุกยุค มุ่งแต่จะสนองต่อคนรวยเจ้าของทุน (ทั้งทุนในและนอกประเทศ) มากกว่าสนับสนุนให้เกิดSMEที่มั่นคง

 

 

อย่าง"รถคันแรก" นั่นก็ทำให้ชนชั้นกลางเกิดหนี้ แต่คนที่รวยคือ เจ้าของบริษัท

 

คืออยากเห็นประชานิยมแบบให้เบ็ดและสอนวิธีตกปลา มากกว่าประชานิยมแบบให้เนื้อและบอกให้รอเงินรัฐปลดหนี้

Edited by แม้ว ซอยตัน, 13 มกราคม พ.ศ. 2557 - 01:27.

[อู๋ ฮานามิ]

กระทู้นี้น่าสนใจดี แต่ทยอยอ่านไปเรื่อยๆ นะครับ ชอบครับ

 

ไม่มีอะไรจะอภิปราย แต่อยากจะบอกว่า

ความเหลื่อมล้ำทางปัญญาเป็นอันตรายกับสังคมมากๆ จึงต้องให้ยกระดับชีวิตด้วยการศึกษา

Edited by อู๋ ฮานามิ, 13 มกราคม พ.ศ. 2557 - 01:30.

[เช never die]

ก่อนที่จะไปต่อเรื่องประเด็นการปฏิรูปการทหารที่เป้นหัวข้อที่ 2 นั้น ขอคั่นด้วยการชี้แจงนิดนึง หากมีกรณีเพื่อนอำมาตย์ด้วยกันจะแอบบไปซุบว่าเรื่องสำคัญอย่างนี้ทำไม่คุยกันนอกรอบก่อน ไม่น่าชวนเชิญเสื้อแดงมาคุยเปิดด้วยแบบนี้ หรือจะคอมเมนต์อะไรก็แล้วแต่ ...

 

หากแต่ที่ผมจะแก้ตัว ผมก็ขอเสนอคำแก้ตัวเป็นคำพูดนี้ของผมครับ ...

 

"การปฏิรูปประเทศของลุงกำนันไม่มีวันสำเร็จลงได้เลย ถ้าคนเสื้อแดงไม่เอาด้วย"

 

ดังนั้นถ้าเพื่อให้การปฏิรูปประเทศเดินหน้าสำเร้จลุล่วงไปได้ ก็ต้องลงลึกไปดูรายระเอียดแนวคิวเสื้อแดงทีละกลุ่มครับ อันนี้ข้อมูลเท่าที่ผมคลุกคลีกับเสื้อแดงมาตั้งแต่ชุมนุมเมษาคะนองปี 52 ปี  53 เคยเอารายระเอียดมาโพสท์ให้เพื่อนสมาชิกดู

 

กลุ่มแรกเสื้อแดงรัก(เงิน)ทักษิน พวกนี้มีลำดับชั้นล่างสุดตั้งแต่บัตรเติมเงิน คนจ่ายงาน ไปจนถึงแกนนำ นปช หัวคะแนน นัการเมืองท้องถิ่น นักการเมืองระดับชาติ...  กลุ่มนี้มีไม่มาก แต่เสียงดัง เพราะมีปัจจัยทางการเงินจากทักษินหนุนหลังเต็มที่ กลุ่มนี้ปล่อยไป คุณจะไปคุยอธิบายให้ตายยังไง เสื้อแดงกลุ่มนี้ก็ไม่มีวันเลิกเชียร์ทักษิน

 

กลุ่มที่สองเสื้อแดงล้มเจ้าที่แอบอิงมากับเสื้อแดงทั้งหมด ทุกครั้งที่ออกอีเว้นท์ร่วมกัน มันจะพยายาม Propaganda ว่าเสื้อแดงทั้งหมดในที่ชุมนุมนี้เป็นพวกเดียวกับพวกมัน พวกนี้มีกระจึ๋งเดียว เอาใว้จัดการทีหลัง

 

สองกลุ่มแรกนี้เป็นกลุ่มที่จัดการยาก รักษาให้หายขาดได้ แต่จะค่อยๆทุเลาเบาบางไปเอง เมื่อจัดการกับอีกสองกลุ่มใหญอีกสองกลุ่มต่อไปนี้ไปนี้ และที่สำคัญสองกลุ่มนี้บริหารจัดการได้ไม่ยากเนื่องจาก ....

 

กลุ่มที่สามเป็นเสื้อแดงกลุ่มใหญ่ (ส่วนมากกลุ่มนี้จะเริ่มสนใจการเมืองเอาเป็นจริงเป็นจังก็ตั้งแต่ พฤษภา 35 เป็นต้นมา) กลุ่มนี้เป้นกลุ่มที่มีการศึกษาดี รายได้ดี แต่เพิ่งเข้ามาสนใจการเมืองได้ไม่นาน (ไม่เหมือนผมที่เคยวิพากษ์เฮนรี่ คิสซิงเจอร์ตั้งแต่อยู่ ป.4) แถมกลุ่มนี้ยังเป้นกลุ่มที่รักชาติตัวจริง อยากเห็นชาติพัฒนาเหมือนนาๆอารยะประเทศ พอเห็นทักษินเข้ามาทำโน่น นี่ นั่น ก็เลยถูกทักษินใช้สารพัดมนสะกดที่เรียกว่าวาทะกรรมคอยต้อนใว้ หลายครั้งคนกลุ่มนี้ก็เกิดคำถาม ทีม Propaganda ก็จะสร้างวาทะกรรมชุดใหม่ หรือสถาณการณ์ชุดใหม่มากลบไปเรื่อยๆ จนวันนึงปิดไม่มิด เสื้อแดงกลุ่มนี้ก็จะเริ่มออกแสวงหาความจริงด้วยตัวเอง(เนื่องจากมีการศึกษาที่ดีเป็นพื้นฐาน)

 

ทีนี้ถ้าคนกลุ่มนี้ไปเจอกับการเหยียดหยามจากเพื่อนร่วมชาติ ประมาณ ไอ้ ค ว า ย หรือ ควายแดง คนกลุ่มนี้ก็จะเด้งกลับไปรวมกลุ่มกับสองกลุ่มแรกเหมือนเดิม เพราะสิ่งที่เห็นมันไปเข้ากับชุดความคิดเรื่องชนชั้น การเหยียดชนขั้นที่ทีม Propaganda ของทักษินวางพล็อตเรื่องใว้ด้วยวาทะกรรมไพร่อำมาตย์ใว้ก่อนแล้ว ทีนี้ก็เช้าล็อคเลย เห็นไหม เห็นไหม มันเห็นพวกเราเป็นไพร่ ก็เลย.. เออ เออ กุมันไพร่ .. ซะงั้น  แล้วทักษินก็ได้คนที่มีเจตนาทำเพื่อชาติ ผู้ทวงความเท่าเทียมกันให้กับเพื่อนร่วมชาติ ไปเป็นลิ่วล้อแนวร่วมโดยไม่ต้องออกแรง

 

แต่ถ้าพูดคุยกันดีๆ ยกเหตุปัจจัย ยกผลอันเกิดแต่เหตุนั้นๆให้ดู พูดคุยกันอย่างผู้เจริญ ผู้ทำเพื่อประโยชน์ของประเทศเหมือนๆกัน คนกลุ่มที่สามนี่แหละที่จะไปเปลี่ยนคนกลุ่มที่สี่ที่เคยผลักไปอยู่อยู่ชายขอบของสังคม ไร้โอกาศเข้าถึงทางการศึกษา สาธารณะสุข ข่าวสาร รอเขาบอกมา หรือใครๆก็รูอย่างเดียวพอ ไม่ต้องคิดอะไร เพราะไม่ได้เรียนหนังสือ แต่อย่าลืมว่านี่คือกองกำลังหลักที่เป็นทั้งฮาร์คอร์และแนวร่วมที่พร้อมพลีชีพ ไม่แต่เฉพาะทักษินนี้เท่านั้น ถ้ายังปล่อยปละละเลยไม่เหลียวแลคนกลุ่มที่สี่นี้ ก็นี่แหละกองกำลังหลักในการทำสงครามกลางเมืองของทักษิน

 

วิธีที่จะจัดการเสื้อแดงกลุ่มที่ 4 นี้ได้ ต้องอาสัยแต่เพียงเสื้อแดงกลุ่มที่สามที่มีการศึกษาและอยู่ใกล้ชิด ให้ค่อยๆช่วยกันอธิบายสาเหตุโดยแท้จริงอย่างที่ผมอธิบายมาทั้งหมดนี้

 

ถ้าเราจัดระบบให้เสื้อแดงกลุ่มที่สี่ได้แล้ว พร้อมกฏหมายภาษีที่ดินอัตราก้าวหน้าทั่วประเทศ พร้อมนโยบายการประกันรายได้เกษตรกร ก็มั่นใจได้เลยว่าจะไม่มีทักษิน 2 ทักษิน 3 ในอนาคตมาให้ลูกหลานทะเลาะกันจนปวดหัวแบบพวกเราอีก

 

และเมื่อไม่มีเสื้อแดงกลุ่มที่ 3 กับเสื้อแดงกลุ่มที่ 4 (ซึ่งเป้นเสื้อแดงส่วนใหญ่)เป็นฐานสนับสนุน พวกเสื้อแดงกลุ่มที่ 1 กับเสื้อแดงกลุ่มที่ 2 มันก็ฝ่อไปเองพร้อมๆกับระบอบทักษินแน่นอนครับ

[เช never die]

ท่านเช พิมเยอะมาก น่านับถือ

 

ให้ผมพิมพ์มากกว่านี้อีกเป็นร้อยเป็นพันเท่า ถ้ามันจะทำให้ประเทศชาติของเราได้เดินไปในแนวทางทางที่ถูกต้อง มีโอกาศเจริญรุดหน้าเทียบเท่านาๆอารยะประเทศขึ้นมาได้ ผมก็พร้อมที่จะพิมพ์ครับ ...