7 ความเห็นในกระทู้นี้

[yenmanovic]

คุณครูในดวงใจของผม....


พอดีช่วงนี้กำลังติด gto ภาคใหม่ล่าสุด กำลังฉายที่ยี่ปุ่นอยู่(ภาคนี้ทำดีมาก โอนิสึกะอารมเหมือนในกาตูนมาก ตอนซึ้งก็ซึ้งได้ใจ)

พอดูไปพอดูไปก็เลยมานึกถึงคุณครูในดวงใจที่ผมประทับใจที่สุด

ก่อนอื่นต้องย้อนไป20ปีที่แล้ว(ตอนนั้นประมาณ15ขวบได้มั้ง )

ตอนนั้นผมเรียน ม.ปลายที่ รร สาธิตแห่งหนึ่งแถวอโศก(ไม่อยากบอกชื่อ เด๋วคนรู้หมด )

ครูที่ผมพูดถึงนี้ท่านสอนวิทยาศาสตร์ ชื่อ อ.ดิเรกฤทธิ์

ท่านเป็นครูที่ตั้งใจสอน แต่ด้วยรายได้น้อย ตอนเย็นจึงต้องสอนพิเศษเสริมด้วย

แต่สิ่งที่ผมประทับใจท่านก็คือความซื่อตรงและจิตวิญญาณความเป็นครู เมื่อผมได้พบว่าชีทจากกลุ่มเรียนพิเศษช่วยผมได้มาก ผมจึงไปสมัครกับแก และได้ทราบความจริงว่า.....

ชีทที่แจกในกลุ่มเรียนพิเศษนั้นแทบจะเป็นข้อสอบตรงๆเลย นั่นไม่เท่าไร แต่ที่ประทับใจกว่าก็คือ พอมาดูสิ่งที่แกสอนในห้องนั้น แทบไม่มีออกข้อสอบเลย สรุปคือ ถ้าไม่เสียตังซื้อข้อสอบทางอ้อมกับกลุ่มเรียนพิเศษก็ไปเสี่ยงเอาเอง

แต่นั่นยังไม่เท่าไร เพราะสิ่งที่ตราตรึงใจผมมาตลอดจนบัดนี้ เกิดขึ้นในวันพบผู้ปกครอง ซึ่งพอกลับมาบ้าน ผมโดนพ่อกับแม่ด่า ว่าไม่ตั้งใจเรียนจนครูฟ้องมา

ซึ่งตอนแรกผมก็ไม่ได้เครียดไรมากเพราะก็เรียนๆเล่นๆมาตลอดจริงๆ เลยถามไปว่าใครฟ้อง แล้วฟ้องว่าอะไร

แม่เลยบอกว่า อ.ดิเรกฤทธิ์ บอกมาว่าพอหลังพักกลางวันกินข้าวมาอิ่มๆแล้วผมไปหลับในคลาสแกประจำเลย

ณ.จุดนั้นผมกำหมัดด้วยความซาบซึ้ง น้ำตาคลอเบ้ากับกับสิ่งที่อ.มอบให้ พร้อมกับเดินไปหยิบตารางสอนมายื่นให้แม่ดูแล้วบอกแม่ว่า

"แม่ฮะ อย่างแรกนะ กี้นอนกลางวันไม่ได้(ตอนนั้น) เพราะมันสว่ง นอนไม่หลีบ แต่ที่สำคัญก็คือ แม่ดูนี่..... class ของมันไม่มีคลาสไหนเลยที่อยู่หลังเที่ยง แล้วกี้จะกินข้าวเที่ยงอิ่มๆแล้วไปหลับในคลาสมันได้ยัไงฮะแม่"

ว่าแล้วก็คิดถึงแกจริงๆ ครูผู้มีจิตวิญญาณความเป็นครูเต็มเปี่ยมจริงๆ ตอนนี้ไม่รู้ไปตายโหงตายห่าที่ไหนแล้ว....

[kop16]

เราก็นึกว่า ขึ้นครู

[plunk]

ศิษย์พี่

[เรื่อยๆเอื่อยๆ]

ก็นึกว่าภาคต่อจากเผาหนังสือ

[asawinee]

ลุงเย็น เคยตั้งกระทู้เรื่องครูคนนี้แล้วนะเออ

เมื่อสองปีที่แล้วอ่ะ

ลืมไปแล้วเหรอคะ

 

http://webboard.seri...รูในดวงใจของผม/

 

คุณครูในดวงใจของผม....


พอดีช่วงนี้กำลังติด gto ภาคใหม่ล่าสุด กำลังฉายที่ยี่ปุ่นอยู่(ภาคนี้ทำดีมาก โอนิสึกะอารมเหมือนในกาตูนมาก ตอนซึ้งก็ซึ้งได้ใจ)

พอดูไปพอดูไปก็เลยมานึกถึงคุณครูในดวงใจที่ผมประทับใจที่สุด

ก่อนอื่นต้องย้อนไป20ปีที่แล้ว(ตอนนั้นประมาณ5ขวบได้มั้ง onion8 onion8 )

ตอนนั้นผมเรียน ม.ปลายที่ รร สาธิตแห่งหนึ่งแถวอโศก(ไม่อยากบอกชื่อ เด๋วคนรู้หมด onion8 )

ครูที่ผมพูดถึงนี้ท่านสอนวิทยาศาสตร์ ชื่อ อ.ดิเรกฤทธิ์

ท่านเป็นครูที่ตั้งใจสอน แต่ด้วยรายได้น้อย ตอนเย็นจึงต้องสอนพิเศษเสริมด้วย

แต่สิ่งที่ผมประทับใจท่านก็คือความซื่อตรงและจิตวิญญาณความเป็นครู เมื่อผมได้พบว่าชีทจากกลุ่มเรียนพิเศษช่วยผมได้มาก ผมจึงไปสมัครกับแก และได้ทราบความจริงว่า.....

ชีทที่แจกในกลุ่มเรียนพิเศษนั้นแทบจะเป็นข้อสอบตรงๆเลย นั่นไม่เท่าไร แต่ที่ประทับใจกว่าก็คือ พอมาดูสิ่งที่แกสอนในห้องนั้น แทบไม่มีออกข้อสอบเลย สรุปคือ ถ้าไม่เสียตังซื้อข้อสอบทางอ้อมกับกลุ่มเรียนพิเศษก็ไปเสี่ยงเอาเอง

แต่นั่นยังไม่เท่าไร เพราะสิ่งที่ตราตรึงใจผมมาตลอดจนบัดนี้ เกิดขึ้นในวันพบผู้ปกครอง ซึ่งพอกลับมาบ้าน ผมโดนพ่อกับแม่ด่า ว่าไม่ตั้งใจเรียนจนครูฟ้องมา

ซึ่งตอนแรกผมก็ไม่ได้เครียดไรมากเพราะก็เรียนๆเล่นๆมาตลอดจริงๆ เลยถามไปว่าใครฟ้อง แล้วฟ้องว่าอะไร

แม่เลยบอกว่า อ.ดิเรกฤทธิ์ บอกมาว่าพอหลังพักกลางวันกินข้าวมาอิ่มๆแล้วผมไปหลับในคลาสแกประจำเลย

ณ.จุดนั้นผมกำหมัดด้วยความซาบซึ้ง น้ำตาคลอเบ้ากับกับสิ่งที่อ.มอบให้ พร้อมกับเดินไปหยิบตารางสอนมายื่นให้แม่ดูแล้วบอกแม่ว่า

"แม่ฮะ อย่างแรกนะ กี้นอนกลางวันไม่ได้(ตอนนั้น) เพราะมันสว้่ง นอนไม่หลีบ แต่ที่สำคัญก็คือ แม่ดูนี่..... class ของมันไม่มีคลาสไหนเลยที่อยู่หลังเที่ยง แล้วกี้จะกินข้าวเที่ยงอิ่มๆแล้วไปหลับในคลาสมันได้ยัไงฮะแม่"

ว่าแล้วก็คิดถึงแกจริงๆ ครูผู้มีจิตวิญญาณความเป็นครูเต็มเปี่ยมจริงๆ ตอนนี้ไม่รู้ไปตายโหงตายห่าที่ไหนแล้ว...

[yenmanovic]

ลืมฮะ

[ตะขบ]

แอบยิ้มหลังเสา ^^

[คนทุกที่]

ก็นึกอยู่ว่าคุ้นๆ อย่าเอาเรื่องเก่ามาเล่นสิ