พันเอก นายแพทย์วิภู กำเนิดดี กับการไปนอนข้างถนน
Social Talk
พันเอก นายแพทย์วิภู กำเนิดดี นักร้องยอดเยี่ยมสยามกลการ พ.ศ.2536
ขออนุญาตแชร์ประสบการณ์นิดหน่อยนะครับผมตัดสินใจไปนอนค้างที่รัฐสภาเมื่อคืน เพราะดูสถานการณ์แล้ว เมื่อวานเป็นวันที่มวลชนมีผลทางจิตวิทยามากที่สุดต่อการทำงานของวุฒิสมาชิก และวุฒิสมาชิกคือความหวังของเรา
ผมเลือกทำเลตรงสามแยกถนนอู่ทอง ผมปูผ้าพลาสติก เอาฟ้อกกี้มาฉีดหน้าเพื่อดับความร้อน เอาสเปรย์ตะไคร้หอมมาฉีดกันยุง แล้วก็นอนหนุนเป้อยู่ที่ใต้ต้นไม้ ผมนอนดูมวลชนเดินผ่านไปมา บางคนเดินผ่านผมแล้วยกนิ้วโป้งให้ น้องผู้ชายท่าทางโหดๆ 2 คน เดินมาขอนอนบริเวณใกล้ๆ
“พี่นอนนี่เหรอ?”
“ครับ”
“งั้นผมอยู่ด้วย นอนบนพื้นปูนมันร้อน”
ผมนอนคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย คิดถึงตอนที่ยังร้องเพลงถวายสมเด็จพระนางเจ้า ผมมักจะมาที่พระที่นั่งวิมานเมฆเป็นประจำ ใส่สูทหรู ชีวิตหรูหรา วันนี้ผมกลับได้มานอนเฝ้ารัฐสภาอยู่ข้างถนนนี่เองแต่ผมรู้สึกภูมิใจและมีความสุข
ผมหลับๆตื่นๆ จนมีเสียงประกาศจากแกนนำว่า วุฒิสมาชิกปิดการประชุมแล้ว จนถึงพรุ่งนี้บ่ายครึ่ง ดังนั้นให้ทุกคนกลับไปนอนที่กองทัพธรรมหรือ คปท. ดีกว่า เพราะมีหลังคากันฝน
ผมลุกเดินตามมวลชนกลับไปราชดำเนิน รถบรรทุกเปิดเพลงมาร์ชอย่างคึกคัก มวลชนเดินกลับราชดำเนินด้วยอารมณ์แจ่มใส มีคุณป้าเต้นตามจังหวะเพลง คุณลุงคุณป้าเขย่ามือตบ ถึงตอนนี้เองที่ผมเห็นว่ามีคนที่ตัดสินใจนอนรอบรัฐสภาอยู่ราวๆพันกว่าคน
พวกเขาเป็นใครกันบ้าง?
มีหมดครับ คุณลุงคุณป้า คนหนุ่มสาว บางคนดูมีฐานะ ผมเดาว่าพวกเขาคงเป็นผลผลิตจากเหตุการณ์ตุลา 2516 ผู้คนมาจากต่างที่ต่างถิ่น ทั้งรวยและจน แต่มารวมกันอยู่ที่นี่ บนพื้นถนน ไม่มีอารมณ์โกรธเกลียดหรือเคียดแค้นใดๆ ทุกคนดูมั่นคง ดูมีสติและตระหนักดีว่าตนกำลังทำอะไรอยู่ ผมบอกได้เลยว่าคุณไม่สามารถเอาแก๊ซน้ำตามาไล่พวกเขาได้ เพราะพวกเขาจะสู้ ไม่มีใครกลัว ต่อให้คุณเอาระเบิดมายิงใส่ เขาก็จะช่วยกันส่งคนเจ็บไปโรงพยาบาล และคนที่เหลือก็จะสู้ต่อ
มีคนบอกว่า ในอดีตชาติพวกเขาเหล่านี้เคยเป็นทหารออกรบเพื่อรักษาชาติบ้านเมืองมาก่อน ผมเริ่มรู้สึกว่ามันน่าจะเป็นไปได้ เพราะเท่าที่ผมเห็น คนเหล่านี้หวงแหนแผ่นดิน ให้นอนริมถนนพวกเขาก็ทำอย่างไม่ลังเล พวกเขากล้าหาญ มั่นคงและยิ่งใหญ่ ผมว่าหัวใจของพวกเขาทำด้วยเพชร
ผมเดินผ่านพระที่นั่งอนันตสมาคม ที่ๆผมเคยมาฟังคอนเสริตเปียโนคลาสสิก วันนั้นผมใส่ชุดทักซิโดติดเข็มกลัดหรู วันนี้ผมเดินเลาะรั้วอยู่ด้านนอก มองดูอาคารหินอ่อนที่ถูกสาดด้วยแสงไฟอย่างสง่างาม
ผมรู้สึกหวงแหน
บ้านเมืองของผมควรจะดีกว่านี้
และผมเชื่อว่าเราเปลี่ยนมันได้ ถ้าเราเชื่อพร้อมๆกัน และช่วยกันเปลี่ยนมันด้วยมือของเราเองผมเดินเข้าไปในเขตของพี่น้องกองทัพธรรม มีคนนอนอยู่ในนั้นหลายพันคน นอนบนพื้นถนน ผมหาที่ว่างเล็กๆเพื่อปูแผ่นพลาสติกของผม นอนฟังดนตรีซึ่งร้องเป็นภาษาอะไรผมก็ฟังไม่รู้เรื่อง ถ้าเป็นที่บ้านผมคงกดรีโมทเพื่อเปลี่ยนช่องไปแล้ว แต่คืนนี้ผมกลับรู้สึกว่ามันไพเราะ ดนตรีใสๆซื่อๆออกมาจากหัวใจ คงเป็นหัวใจของคุณที่มีให้เรานั่นเอง ที่ทำให้เพลงมันเพราะขึ้นได้อย่างประหลาด
ลมพัดโชยมาบ้างเป็นครั้งคราว ถ้าคืนนี้ฝนตกผมคงไม่เปียกมากนักเพราะมีหลังคาแล้ว ผมหลับลึกอย่างง่ายดาย และนอนหลับฝันดีบนพื้นถนนราชดำเนินนี้เอง
https://www.facebook...?type=1
ชัยชนะ ใกล้เข้ามาแล้วครับ...
Edited by Suraphan07, 16 May 2014 - 09:35.