44 ความเห็นในกระทู้นี้

[ความตาย ของผม]

วันนี้ขอตั้งจะทู้ทิ้งไว้ก่อนหายไปทำงานต่อ เอาแค่นะโยบายเดียวนะครับอย่าพาออกทะเลละ เดียวเอาไว้ตามหาวันพีชทีหลังละกัน
เธาซันด์ ซันนี่ ยังซ่อมอยู่

สำหรับส่วนตัวผมนะผมจะวิเคราะห์ว่า

ข้อดี มีเยอะเลย ถ้าคนใช้เป็นก็จะตามข่าวนี้ ยกตัวอย่างดูผลงานของการทำงานของเจ้าของร้านนะ อย่าพึงขึ้นละว่าพวกเค้าโง่เพราะดันปลื้มทักษิน ใจเย็นไว้แค่ยกตัวอย่าเพื่อให้เห็นการลืมตาอาปากของ คนบางคนนะ http://talk.mthai.com/topic/41744

ข้อเสีย ดันลืมให้ความรุูแก่ประชาชน เพราะจากข้อนี้เลยทำให้ประชาชนเป็นหนี้ และกลายเป็นโยบายสร้างนี้

ผลสรุปของผมเองนะว่า น่าจะนำโครงการนี้ไปพัฒนาต่อยอด โดยการให้ความรู้ก่อน ดำเนิดกฎหมายให้รัดกุมกับพวกที่ยืมไปแล้วไม่จ่าย แบบจริงจัง สนับสนุนการหมุนเวียนเศรษฐกิจในท้องถิ่น และส่งออกนอกท้องถิ่น ตั้งสำนักงานให้ความรู้การสร้างอาชีพระดับตำบล พวกที่มีแนวคิดดีๆ ไม่มีงานทำยังมีอีกเยอะเพราะงานเค้าไม่ผ่าน เช่นพวกจบดีไซร์แบบแนวๆ แต่ความแนวไม่ตรงตลาด เลยไม่ผ่านอนุมัติ อะไรประมาณนี้


สุดท้ายนะครับว่าทำไมต้องมี กองทุนพวกนี้เพราะว่า ประชาชนเราประเทศเราส่วนใหญ่ ก็ตาสีตาสายายมียายมา นั้นละครับต้องลองไปสัมพัดชีวิตแบบโคตรติดดินจริงๆถึงจะได้รู้ว่าความลำบากมันมากมายขนาดใหน เอาตูจะออกทะเลเองซะแล้วกลับมาๆ คือว่าเอาตรงๆ เพราะว่าคนพวกนี้เค้าไม่มีความสามารถไปกู้เงินแบงค์ไงครับ เพราะว่าอะไรต่างๆนาๆ แต่งตัวไม่ดีแบงค์ก็จองตั้งแต่หัวยันหัวแม่เท้าแล้วว่า หน้าแบบนี้จะมีปัญญาเหรอ ไม่อนุมัติ T_T ก็เลยต้องหันไปหาการกู้เงินนอกระบบ พวกพี่ๆขาใหญ่หากินกับคนธรรมดาทั้วไปไงครับ ซึ่งดอกไม่แพงมากเลย 100ละ 20 ต่อปีจริงง่าสุดยอดเลยไปกู้บ้างดีกว่า แต่ไงใครจะรู้ใหมว่ามันเป็นต่อเดือนแล้วคนขายของหาเช้ากินค่ำจะหาเงินไปใช้ได้ไงละ ไม่ใช้แค่ดอกจนตายเลยเหรอ

ผมเคยเห็น ป้าคนหนึ่ง ขายข้าวโพดปิ่ง ลูกสาวน่ารักดีหน้าจะเป็นเด็กอายุประมาณ 18 - 19 เรียน ปวสมัง ผมก็ไปซื่อกับแกบ่อยแล้วก็จะมีพวกขับมาแมงกะไซต์มาใส่หมวกกันนอกเต็มใบ มากันสองคนใส่เสื่อโค๊ดสีดำ มาคุยอะไรนี้ละแปปเดียว ก็มายิบเงินในกล่องใส่เงินป้าแก ประมาณหนึ่งพันบาท อะแม่เจ้าผมพึ่งซื่อไป 50 บาทแต่เงินออกไปหนึ่ง100 บาท วันต่อมาผมก็เลยลองมาเวลาเดิมซึงปรากฎว่าพวกนั้นก็มาตรงเวลาสุดยอดเลย แล้ววันที่สอง สาม สี่ ก็เหมือนเดิม พอวันที่ห้า ผมก็ซื่อของผมอยากปกติ ซึ่งไม่ใช่ว่าลูกสาวป้าแกหน้ารักนะครับ ก็แค่อยากซื่อ แล้ววันนั้นผมจ่ายเงินแบงค์ร้อยไปแต่เค้ากลับไม่มีถอน ซึ่งในปุกตังป้าแกนั้นตอนที่ยกขึ้นมาดูว่ามีเงินถอนเปล่านั้นได้ยินเสียงเหรียนแปป เสียงที่เหรียนชนก้นกระปุ กระกระ ซึ่งผมเลยเดาว่าอาจะไม่มีเงินใบเยอะแต่พอแกไปหาแลกตังถอนนี้สิ เลยรู้ว่าไม่มีพอแกไปแลกมาเสร็จ พวกมันก็มาตามเวลา แล้วมันก็คุยอะไรนี้ละ แล้วมันก็มองหน้าผมผมก็ทำทีท่าว่าจะซื่ออีกอยู่ทั้งๆที่ในปากและในมือก็มีอยู่แล้ว แล้วป้าคนนั้นก็พูดว่า วันนี้ฉป้ายังขายอะไรไม่ได้เลยคุณ คุณช่วยพลัดไปหน่อยได้ใหม แล้วพวกนั้นก็มองผม ผมเลยตัดใจเดินหนีออกมาไม่นานก็ได้ยินเสียข้าวของตกลงพื้นผมเลยหันหน้ากลับทันทีก็มองเห็นผู้ชายสองคนนั้นกำลังพังร้านขายข้าวโผดปิ้งอยู่ ผมเลยจะเดินเค้าไปเลยมีคนหนึ่งในคนนั้นตะโกนออกมาว่า มึงอย่าเสือก บะเจ้าผมมหยุดชะงักเลยละครับแล้วก็ยืนดูต่อไปในใจก็คิดเลยว่าพวกนี้เป็นพวกหนี้นอกระบบ ผมก็ยืนดูอยู่สักพักก็เลยเดินเข้าไปพวกนักก็เลยมองดูผมแล้วก็บอกว่า กูบอกแล้วไงว่าอย่ามายุ่ง ผมก็เดินเข้าไปต่อ แล้วผมก็ก้มลงเก็บเศษตังที่ตกลงพื้น แล้วเดินเอาไปใส่กระปุ๊กตังป้าคนนั้น แล้วก็พูดกับสองคนนั้นว่าเค้าต้องการอะไรนี้ป้าผมเอง แล้วเค้าบอกว่า ป้ามึงเหรอดีละมึงจ่ายหนี้มา ตอนนั้นผมงงมากผมเลยคิดถึงตอนที่ผมเห็นป้าคนนั้นจ่ายให้พวกนั้นที่ผ่านมาให้ครั้งละ100 นี้คงเป็นดอกผมเลยพูดออกไปว่างันขอใช้ขอใช้ดอกก่อนแล้วกัน พวกมะนก็บอกว่าดีเลยใช้ที่ดอกที่ป้าคนนี้ติดมาด้วยเลยละ ผมอึ่งแล้วในความคิดผม"แม่เจ้ามีติดดอกด้วยอีกเหรอจะเท่าไรเนี้ย" ผมเลยถามกับไปว่าเท่าไร มันบอก 3000 เหอๆค่อยยังชั่ว ผมก็เลยล่วงเงินในกระเป๋าผมให้เค้าไปก่อนแล้วคนพวกนั้นก็กลับไป เลยจึงช่วยป้าคนนั้นเก็บของแล้วเข็นรถไปที่บ้านป้าเค้า พอถึงบ้านบอกได้คำเดียวว่าไกลมาก แล้วที่บ้านก็ไม่ได้ดูดีอะไรด้วย แล้วเค้าก็เชิญผมเข้าไปบ้านกินน้ำอะไรตาม มารญาตินั้นละครับ ก็เลยถือวิสาซะถามเรื่องนี้ซะเลย อะๆๆอย่าว่าผมถวงตังนะครับผมถามป้าเค้าว่าทำไมถึงไปรู้จักคนพวกนี้ ป้าเค้าบอกว่า ป้าเค้ายืมตั้งมาให้ค่าลูกป้าแกไปเรียนนะครับ และไปใช้ในการลงทุนทำมาหากินด้วย แล้วหนี้นี้ป้าแกยืมมาเมื่อสามปีที่แล้วตังแต่ลูกสาวแกเข้าเรียนจนปัจจุบันยังใช้ไม่หมด เลย ผมเลยคิดว่าทำใหมมันไม่หมดสงสัยจะยืมมาเยอะ แต่รู้ใหมครับว่าป้าแกยืมมาแค่ 10000 เอง พอผมได้ยินตกใจเป็นอย่างมากเลย ก็คือสรุปดอกร้อยละ 20 ต่อเดือน ยืม 10000 ก็ต้องจ่ายเดือนละ 2000 ถูกใหม สรุปที่ผ่านมาจ่ายแต่ดอกนะเนี้ยก็เลยถามไปอีกว่า แล้วทำไมถึงจ่ายวันละร้อยละ ป้าแกบอกว่าจ่ายครั้งเดียวไม่ไหวหรอกต้องทยอยจ่ายเท่านั้นแล้วกันก็จ่ายครบบ้างไม่ครบบ้าง แล้วทางเจ้าหนีนอกระบบก็ให้เอาไปซะสมได้ร่วมทั้งหมดที่จ่ายไปมันมากกว่า 10000 แล้ว ผมเลยบอกป้าแกว่าป้าไปแจ้งความปะ ป้าเค้าเลยบอกว่าไม่หรอกอันตราย แจ้งไปก็ไม่เป็นผลอยู่ดี ดีไม่ดีพวกมันไปประกันออกมาจะเป็นเรื่องไปใหญ่ ผมเลยก็อืมแล้วก็บอกลาป้าไปก่อนจะไปก็บอกแกให้ไปหาหมอ ซึ่งแกก็บอกว่าไม่เป็นไรเปลืองเงินเปล่าๆ แกจะเก็บเงินไว้ให้ลูกแกเรียน ผมได้ยินแล้วซึ้งน้ำใจคนเป็นแม่มากเลย พอวันต่อมาผมก็มาซื่อข้าวโพดกับแกอีกแกบอกว่าไม่เป็นไรเพราะแกติดหนี้ผม 3000 บาทผมเลยบอกว่าไม่เป็นไรครับมีตอนใหนค่อยคืนก็ได้ แต่นี้เป็นของที่ผมจะซื่อผมก็ต้องจ่ายเงินซิครับ แล้วผมก็จ่ายเงินป้าแกไป แล้วผมก็ยืนกินเลยคราวนี้รอพวกนั้นป้าแกก็ขายไปซึ่งก็ขายได้บ้างไม่ได้บ้าง แล้วพวกนั้นก็มาคราวนี้ก็จะมาเก็บดอกอีก ผมเลยเดินเค้าไปแล้วไปพูดกับพวกนั้นว่าเอาสัญญาเงินมา ป้าเค้าพร้อมจะจ่ายแล้ว แล้วพวกนั้นก็งงซักพักก็โทรศัพท์ไป แล้วถึงเวลาก็บอกให้ไปจ่ายกับพวกมันที่บ้าน ผมก็เลยคิดว่าคงไม่ปลอดภัย(สงสัยช่วนนั้นจะดูหนังมากไปเลยระแหวงเป็นกรณีพิเศษ)เลยบอกไปว่านัดเจอที่ร้านอาหารผมก็เลือกร้านคนเยอะๆ ในวันพรุ่งนี้แล้วผมก็คุยกับป้าเค้าป้าเค้าก็บอกว่าจะเป็นการยืมผมก่อน แต่ผมยังไม่ตอบอะไรคืนป้าแก พอวันต่อมาผมก็ได้ไปหาป้าแกที่บ้าน เจอลูกสาวเค้าด้วยหน้ารักแต่ไม่เกี่ยว ผมก็ได้พาป้าแกไปร้านอาหารอีกที่ไม่ใช่ที่นัดพวกนั้นไว้ แล้วก็ค่อยโทรคุยอีกทีพวกเค้าก็มาพร้อมสัญญาเงินกู้พร้อมคนที่แต่ตัวดูดีคนหนึ่งมานั้นลงก็คุยกันเป็นเรื่องเป็นแล้ว ผมก็ถามว่ายอดรวมทั้งหมดตอนนี้เท่าไร คนแต่งตัวดีบอก14000บาท อั้วไม่คิดเศษให้เลยนะเนี้ยเห็นว่าป้าลื่อเป็นลูกค้าที่ดี ผมเลยเอาตั้งมาว่าง 15000 แล้วขอให้เค้าเซนต์อะไรเรียบร้อย แล้วก็ได้สัญญาพร้อมหลักฐานที่ป้าคนนั้นไปมัดจำไว้ ก็ให้ป้าดูว่าเป็นของจริงใหมแล้วป้าก็บอกจริง แล้วก็แยกย้ายกันกลับทันทีโดยที่ไม่ได้กินอาหารที่สั้งไว้เลย เพราะโดยส่วนตัวผมไม่ชอบคนที่เอาเปรียบคนจน แล้วป้าคนนั้นก็ขอบคุณผม ผมก็บอกว่าไม่เป็นอะไรป้าเค้าบอกว่า ป้าไม่รู้ว่าจะหาเงินยังไงมาคืนผม ผมเลยพูดกับป้าแกว่าไม่เป็นไรครับถือว่าเป็นค่าข้าวโพดล่วงหน้าแล้วกัน ผมเลยได้กินข้างโผดฟรีจนถึงปัจจุบันนี้
นี้ยกตัวอย่างที่ผมไปเจอมาแค่เจ้าหนีระดับธรรมดานะเนี้ย ถ้าไปเจอเจ้าหนี้เส้นกองทัพเส้นตำรวจ มันไม่ให้จ่ายกันง่ายๆ

ปล.เรื่องนี้เกิดขึ้นสมัยผมยังเรียนอยู่ มหาวิทยาลัย นะครับช่วงปี3 ไปฝึกงานพอดี นี้ละที่ผมว่าเห็นด้วยกับการที่ว่าหน้าจะมีโครงการแบบนี้ แต่ต้องให้ความรู้ประชาชนก่อนนะครับ

[tu053]

แถวบ้านดอกเบี้ยร้อยยี่สิบต่อวัน
ไม่ได้เผาร้าน คราวก่อนมีเผาผิดร้าน

พวกนี้ชั่วมาก ขอให้กรรมสนองมัน

[คนทุกที่]

ถ้ากู้ไปทำมาหากินมันก็ดีค่ะ แต่อย่างแถวบ้านผึ้งเมื่อก่อนเนี่ยมันไม่ใช่ เขากู้มาซื้อรถบ้าง ซื้อมือถือบ้าง แต่ไม่ได้เอามาใช้ทำงานทำการหรอก (ไม่ใช่เพราะไม่มีความรู้ แต่เพราะขี้เกียจ) ผลคือเมื่อถึงเวลาใช้คืน พี่แกก็หายตัวลึกลับ มีใช้คืนอยู่แค่ไม่กี่คน ปัญหามันอยู่ที่คนจริงๆ

[DarkSwan]

ชาวบ้านยังไม่พร้อมสำหรับนโยบายแบบนี้หรอกครับ เอาไปหว่าน ไอ้ที่เอาไปทำจริง ได้ผลกลับมาไม่ถึง 10 เปอร์ฯ หรอกมั้ง
นอกจากความรู้แล้วยังต้องสอนวิธีบริหารจัดการด้วย ซึ่งส่วนใหญ่ก็มักบอกว่ายุ่งยาก น่ารำคาญไม่ต้องทำหรอก

ทำให้ผมนึกถึงพวกที่ขายของตามทางเชื่อมจังหวัด พวก ข้าวหลาม ข้าวโพด สัปปะรด ที่เอามาตั้งแผงยาวเป็นทิวแถวเป็นกิโลเมตร ซึ่ง บางวันขายได้บ้าง บางวันขายไม่ได้เลย ปล่อยให้ของเสียทิ้ง เพราะมีหลายเจ้า บางเจ้าขายไม่ได้เลย เพราะอยู่เจ้าแรกๆ คนขับรถผ่านไปแล้วเพิ่งนึกอยากกิน แต่โดยปกติตอนขับรถก็ไม่ค่อยมีใครอยากแวะหรอก

ผมเคยถามว่า ทำแบบนี้ขายได้รบ้างไหม? แม่ค้าก็ตอบว่า ไม่ค่อยได้ บางวันขายไมไ่ด้เลย ผมก็เลยถามว่า ไม่รวมกลุ่มกันแล้วตั้งเป็นร้านใหญ่ แล้วเอาของทุกคนมารวมกันล่ะ หุ้นกัน ทำร้านให้ดี สูตรใครอร่อยก็เอามาแชร์กัน แล้วกำไรก็เอามาแบ่งๆ กันรูปแบบสหกรณ์ แล้วก็โฆษณาเป็นจุดขายไปเลยว่า มาที่นี่ต้องมากินข้าวหลาม หรือซื้อเป็นของฝาก มีทีจอดรถ ติดป้ายบอกไว้สักหน่อย สัก 1-2 กม. ว่า ถึงแล้วนะ แบบเนี้ย ลงทุนกันสักนิด

คำตอบที่ได้มา ไม่ใช่ คำตอบเรื่องว่า กลัวขาดทุนหรืออะไรนะครับ อันนั้นผมยังพอเข้าใจ แต่เขาตอบว่า

"มันยุ่งยาก ไม่มีใครทำหรอก แล้วก็กลัวว่าเอามารวมกันของตัวเองจะขายไม่ได้ แล้วถ้าตัวเองขายได้ ก็ต้องแบ่งคนอื่นไม่ใช่เหรอ?"

ผมก็เลยหัวเราะ จ่ายเงินแล้วก็ขับรถต่อไปเลย

[ริวมะคุง]

จำได้แว้บๆว่าสมัยท่านทักษิณ(ขอเรียกท่านเพราะตอนนั้นคือไอดอล)แม่เคยกู้มาซื้อฮอนด้าเทน่าให้ผม ป่านนี้แม่อยุ่เมืองนอกก็ยังไม่เคยได้ข่าวว่าแกใช้หนี้ก้อนนี้เลย

[แอบดูที่รูเดิม]

ที่บ้านนอกน้าแอบ เห็นชาวบ้านบอกว่า จะคืนทำไม เดี๋ยวรัฐเค้าก็ใช้หนี้ให้
พอเราไปเถียงว่ามันต้องคืนนะ กลับโดนด่ากลับมา ซะอย่างงั้น

[eAT]

ผมเป็นคนเลว

จึงไม่เชื่อเรื่องจินตนาการ หรือ กรณีแค่ สองสามตัวอย่าง
แล้วบอกว่า อ้ายนี้มันเจ๋งจริงๆ

มันต้องวัดผลมาว่า ทำไป 100 หมู่บ้าน ได้เรื่องเท่าไร่
ล้มเหลวเท่าไหร่ ถ้าผลออกมาต่ำกว่า 80% ต้องถือว่า
ห่วยแตก ล้มเหลว

เหมือนยา บอกว่ายาดี กินแล้ว 100 หายจากโรค 2 คน
อีก 98 ตายห่านหมด แล้วก็บพร่ำว่า ยานี้มันดีจริงๆ

คนไทย "ตรรกะวิบัติ" แบบนี้ ประเทศมันถึงได้ด้อยพัฒนา
ไม่ไปไหนสักที

[คนหนีคุก]

ข้อเสียแนอะกว่ามั้งคะ
เพราะที่บ้าน คนที่ไปกู้ก็ไม่คิดจะคืน ส่วนคนที่ค้ำไว้ พอเค้าไม่คืน พอจะเอามาทำประโยชน์ดันทำไม่ได้

[เช never die]

ถ้าน้องศึกษาเรื่องโครงการเงินผัน และอีกสารพัดโครงการที่ล้มเหลวในอดีตตลอดมากว่าเจ็ดสิบปีของประเทศเรา เกี่ยวกับเรื่องเงินนี้


น้องจะรู้ว่ามันเป็นเพียงการตำน้ำพริกละลายแม่น้ำครับ

[antiseptic]

แม้ว - เอาเงินไปก่อน แล้วไปหาทางใช้เอง
มาร์ค - เอาโครงการณ์มาดูก่อน เด๋วออกเงินให้

[คนทุกที่]

ขอเพิ่มอีกนิดนึง ไอ้โอทอปที่่ว่าดีนักดีหนานั่นก็ใช่ว่าจะดีกว่ากันสักเท่าไหร่ ตอนนั้นผึ้งลงพื้นที่ตามโครงการให้นักศึกษาลงไปช่วยชาวบ้าน กลับกลายเป็นค้นพบความจริงว่าโครงการนี้เป็นแค่การโปรยเงินลงไป ชาวบ้านยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรทำอะไรขาย ที่ผลิตออกมาก็มีแต่ของซ้ำๆ น้ำพริกมั่ง ผ้าทอมั่ง เหล้ามั่ง มีอยู่ไม่กี่อย่าง แล้วก็หาจุดเด่นยาก ปัจจุบันนี้มันก็ตายจากไป เหลือแต่เจ้าที่เขาขายได้อยู่แล้ว อย่างเช่นน้ำพริกของลพบุรีที่เขาขายมาตั้งแต่ผึ้งยังไม่เกิด (เจ้าของเป็นเพื่อนแม่ผึ้งเอง)

[ริวมะคุง]

นโยบายแจกเงินซื้อเสียงแบบถูกกฎหมาย ....

[wat]

ถ้านั่นคือน้ำพริกอย่างท่านเชว่า ป่านนี้แม่น้ำบ้านเราเผ็ดไปยันทะเลนานแล้วล่ะครับ เอาเงินไปให้คนไม่รู้ว่านั่นแค่เศษเงินเอามาล่อ และที่สำคัญมันคือเงินของแผ่นดินไม่ใช่ของมัน คนรับก็ลิงได้แก้วดีๆนี่เอง เห็นมากับตาไปรับกันมาเสร็จก็ซื้อเครื่องเสียง ซื้อโน่นซื้อนี่ที่ไม่ใช่เครื่องเลี้ยงชีพได้สักอย่าง เลี้ยงฉลองกันสามวันสามคืนไม่ถึงอาทิตย์หน้าแห้งออกไปทำนาเหมือนเดิม ที่เจ็บปวดคือเงินนั่นมันคือ "ภาษี" ที่มันรีดจากเราไปอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วยจากหยาดเหงื่อแรงงานและความสามารถขอเรา แต่คนที่ใช้บอกได้เลยไม่เคยต้องมาโดนล๊อคคอจ่ายภาษีอย่างกรูแน่ๆ เห็นแล้วแม่งเซ็งเงินกรูนะนั่นแถมยังเจื่อกบอกพ่อ***ศาสดาเอกเค้าให้อีก...

เฮ้อออออออออ...

[DarkSwan]

ขอเพิ่มอีกนิดนึง ไอ้โอทอปที่่ว่าดีนักดีหนานั่นก็ใช่ว่าจะดีกว่ากันสักเท่าไหร่ ตอนนั้นผึ้งลงพื้นที่ตามโครงการให้นักศึกษาลงไปช่วยชาวบ้าน กลับกลายเป็นค้นพบความจริงว่าโครงการนี้เป็นแค่การโปรยเงินลงไป ชาวบ้านยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรทำอะไรขาย ที่ผลิตออกมาก็มีแต่ของซ้ำๆ น้ำพริกมั่ง ผ้าทอมั่ง เหล้ามั่ง มีอยู่ไม่กี่อย่าง แล้วก็หาจุดเด่นยาก ปัจจุบันนี้มันก็ตายจากไป เหลือแต่เจ้าที่เขาขายได้อยู่แล้ว อย่างเช่นน้ำพริกของลพบุรีที่เขาขายมาตั้งแต่ผึ้งยังไม่เกิด (เจ้าของเป็นเพื่อนแม่ผึ้งเอง)

ใช่ครับ มันเป็นนโยบายหายเสียงสร้างกระแสได้ในระยะสั้นเท่านั้น ลองคิดดู มี 100 ตำบล จะขายสินค้าได้ 100 อย่างหรือ เป็นไปไม่ได้
สินค้าที่่ขายก็ซ้ำๆ กัน ไม่มีเอกลักษณ์ ไม่มีความแตกต่าง แพ็คเกจก็ไม่ดึงดูดใจ ดูิเป็นสนค้าตลาด เช่นตามที่ยกตัวอย่างมา น้ำพริก ผ้าทอ ลูกประคบ น้ำลูกยอ เป็นต้น
แบ่งสัดส่วนเลยกลายเป็น
น้ำพริ้ก 35 ตำบล
ผ้าทอ 10 ตำบล
ลูกประคบ 40 ตำบล (เยอะจริงอันนี้)
น้ำลูกยอ 15 ตำบล

ถามว่า มันจะขายได้ทุกเจ้าไหม เหมือนข้าวหลามที่ผมยกตัวอย่างข้างต้นนั่นแหละครับ และที่สำคัญ ด้วยความที่มันออกมาซ้ำๆ ซากๆ เกลื่อนตลาด
มันเลยกลายเป็นการ "ลดภาพลักษณ์ของตัวสินค้าเอง" ให้กลายเป็นสินค้ากระจอกๆ ไป สุดท้าย ก็รอดอยู่ไม่กี่เจ้า เมื่อเทียบการการลงทุนที่ลงไป ผมว่า
ไม่คุ้มค่าเลยจริงๆ

[phoosana]

กรรมการกู้ได้สองหมื่น แม่ลูกอีกสอง กู้กันทั้งบ้าน 3 คนได้หกหมื่น
แล้วก็เอาเงินไปใช้หนี้นายทุนเงินกู้นอกระบบบ้างเอามาลงทุนทำนาบ้าง
ทำนาได้ผลก็ดีไป ไม่ได้ผลก็ลำบาก ถึงเวลาใช้หนี้กองทุนเงินไม่พอ
ก็ไปกู้นอกระบบมาเพิ่มเพื่อใช้หนี้กองทุน แล้วก็กู้ต่อ
ชีวิตวนเวียนอยู่กับการเป็นหนี้แบบนี้ นี่ขนาดกรรมการกองทุน
คนที่ไม่ใข่กรรมการจะกู้ได้กี่มากน้อย

Edited by phoosana, 2 มีนาคม พ.ศ. 2555 - 09:19.

[Maruay]

ในฐานะคนจ่ายภาษี คนหนึ่ง
ถ้าบอกว่าเอาเงินผมไปช่วยเหลือเยียวยา ชาวบ้าน 100 บาท แต่เกิดประโยชน์จริงแค่ 20 บาท
ผมในฐานะเจ้าของเงิน ขอบอกว่าไม่คุ้มค่า และไม่เกิดประโยชน์อย่างแท้จริงครับ

[ความตาย ของผม]

ก็เพราะประชาชน ยังไม่มีความรู้พอนะครับ ผมว่ารัฐบาลไม่ว่าชุดใหนหนาจะเอานโยบายนี้มา พัฒนา แล้วเก็บผลการศึกษา ว่ามันเป็นยังไง ไม่ใช่ว่าเอาไปหนึ่งล้านแล้วมาบริหารเองทั้งๆที่คนเป็นคนบริหารเงินนั้นเป็นชาวบ้านเอง แล้วก็ต้องใช่กฎหมายอย่างเด็จขาด ถ้ามีการตั้งกองทุนควรจะมีผู้ตรวจสอบกองทุน ถ้าหมู่บ้านใหนมีการส่งเงินคืนแกกองทุนรัฐตั้งไว้ให้เสมอ ก็สมควรเพิ่มให้ตามการพิจารณาของผู้บริหารเงินส่วนใหญ่ คือง่ายๆเลยนะครับ จากกองทุนสู่รูปแบบการกู้ยืมแบบธนาคารที่มีดอกต่ำแต่การกู้ต้องมีหลักฐานจำนองหนี้คลายๆสินเชื่อคุณจะเอาอะไรมาจำนองไว บ้าน รถ ที่ดิน อะไรประมาณนี้ คิดดอกตามจำนวนเงินที่กู้ กู้ตำดอกตำ กู้สูงดอกสูงเริ่มที่ 1 หมื่อ ดอกร้อยละ3บาทต่อปี แล้วก็เพิ่มขึ้นไปตามลำดับ ใครไม่จ่ายยึดเข้าหลวงไปเลยเพราะถ้าดอกต่ำยังไม่มีปัญญามาส่งดอกก็ไม่รู้จะว่าอะไรแล้วละครับ

[ความตาย ของผม]

ถ้าน้องศึกษาเรื่องโครงการเงินผัน และอีกสารพัดโครงการที่ล้มเหลวในอดีตตลอดมากว่าเจ็ดสิบปีของประเทศเรา เกี่ยวกับเรื่องเงินนี้


น้องจะรู้ว่ามันเป็นเพียงการตำน้ำพริกละลายแม่น้ำครับ

ครับพี่เช ผมก็คิดอย่างนั้นละเพราะการที่ได้เงินมาง่ายเกินไปเลยไม่เห็นคุณค่านะครับ แต่ก็มีคนที่หมดหนทางสู้ชีวิตจริงๆนะครับผมเลยอยากให้ไม่ว่ารัฐบาลใหนควรเอากรณีนโยบายของทักษินไปลองศึกษาดูแล้วมองหาแนวทางที่ทำให้รัฐไม่เสียประโยชน์หรือได้ประโยชน์ แล้วประชาชนได้ประโยชน์นะครับ

แบบว่า win win นะครับ

[ความตาย ของผม]

ชาวบ้านยังไม่พร้อมสำหรับนโยบายแบบนี้หรอกครับ เอาไปหว่าน ไอ้ที่เอาไปทำจริง ได้ผลกลับมาไม่ถึง 10 เปอร์ฯ หรอกมั้ง
นอกจากความรู้แล้วยังต้องสอนวิธีบริหารจัดการด้วย ซึ่งส่วนใหญ่ก็มักบอกว่ายุ่งยาก น่ารำคาญไม่ต้องทำหรอก

ทำให้ผมนึกถึงพวกที่ขายของตามทางเชื่อมจังหวัด พวก ข้าวหลาม ข้าวโพด สัปปะรด ที่เอามาตั้งแผงยาวเป็นทิวแถวเป็นกิโลเมตร ซึ่ง บางวันขายได้บ้าง บางวันขายไม่ได้เลย ปล่อยให้ของเสียทิ้ง เพราะมีหลายเจ้า บางเจ้าขายไม่ได้เลย เพราะอยู่เจ้าแรกๆ คนขับรถผ่านไปแล้วเพิ่งนึกอยากกิน แต่โดยปกติตอนขับรถก็ไม่ค่อยมีใครอยากแวะหรอก

ผมเคยถามว่า ทำแบบนี้ขายได้รบ้างไหม? แม่ค้าก็ตอบว่า ไม่ค่อยได้ บางวันขายไมไ่ด้เลย ผมก็เลยถามว่า ไม่รวมกลุ่มกันแล้วตั้งเป็นร้านใหญ่ แล้วเอาของทุกคนมารวมกันล่ะ หุ้นกัน ทำร้านให้ดี สูตรใครอร่อยก็เอามาแชร์กัน แล้วกำไรก็เอามาแบ่งๆ กันรูปแบบสหกรณ์ แล้วก็โฆษณาเป็นจุดขายไปเลยว่า มาที่นี่ต้องมากินข้าวหลาม หรือซื้อเป็นของฝาก มีทีจอดรถ ติดป้ายบอกไว้สักหน่อย สัก 1-2 กม. ว่า ถึงแล้วนะ แบบเนี้ย ลงทุนกันสักนิด

คำตอบที่ได้มา ไม่ใช่ คำตอบเรื่องว่า กลัวขาดทุนหรืออะไรนะครับ อันนั้นผมยังพอเข้าใจ แต่เขาตอบว่า

"มันยุ่งยาก ไม่มีใครทำหรอก แล้วก็กลัวว่าเอามารวมกันของตัวเองจะขายไม่ได้ แล้วถ้าตัวเองขายได้ ก็ต้องแบ่งคนอื่นไม่ใช่เหรอ?"

ผมก็เลยหัวเราะ จ่ายเงินแล้วก็ขับรถต่อไปเลย

ไม่ถึง 10 % หรอกครับ หน้าจะแค่5 เท่านั้นละ เพราะหลายคนกู้ไปแล้วไม่คิดใช่คืน ยิ่งพวกกรรมการเงินล้านประจำหมู่บ้านนี้ละตัวดีเลย

Edited by ความตาย ของผม, 2 มีนาคม พ.ศ. 2555 - 11:54.

[wat]

ก็เพราะประชาชน ยังไม่มีความรู้พอนะครับ ผมว่ารัฐบาลไม่ว่าชุดใหนหนาจะเอานโยบายนี้มา พัฒนา แล้วเก็บผลการศึกษา ว่ามันเป็นยังไง ไม่ใช่ว่าเอาไปหนึ่งล้านแล้วมาบริหารเองทั้งๆที่คนเป็นคนบริหารเงินนั้นเป็นชาวบ้านเอง แล้วก็ต้องใช่กฎหมายอย่างเด็จขาด ถ้ามีการตั้งกองทุนควรจะมีผู้ตรวจสอบกองทุน ถ้าหมู่บ้านใหนมีการส่งเงินคืนแกกองทุนรัฐตั้งไว้ให้เสมอ ก็สมควรเพิ่มให้ตามการพิจารณาของผู้บริหารเงินส่วนใหญ่ คือง่ายๆเลยนะครับ จากกองทุนสู่รูปแบบการกู้ยืมแบบธนาคารที่มีดอกต่ำแต่การกู้ต้องมีหลักฐานจำนองหนี้คลายๆสินเชื่อคุณจะเอาอะไรมาจำนองไว บ้าน รถ ที่ดิน อะไรประมาณนี้ คิดดอกตามจำนวนเงินที่กู้ กู้ตำดอกตำ กู้สูงดอกสูงเริ่มที่ 1 หมื่อ ดอกร้อยละ3บาทต่อปี แล้วก็เพิ่มขึ้นไปตามลำดับ ใครไม่จ่ายยึดเข้าหลวงไปเลยเพราะถ้าดอกต่ำยังไม่มีปัญญามาส่งดอกก็ไม่รู้จะว่าอะไรแล้วละครับ

ความเจริญ, สิ่งที่ ปชช. ได้รับจากการเมืองทุกวันนี้ ผมเรียกว่ามันคือผลพลอยได้จากนโยบายครับ ไม่ใช่ความเจริญก้าวหน้าของชาติครับ

[ความตาย ของผม]

แม้ว - เอาเงินไปก่อน แล้วไปหาทางใช้เอง
มาร์ค - เอาโครงการณ์มาดูก่อน เด๋วออกเงินให้

แบบนี้ละครับ แบบของคุณมาร์ค แต่ส่วนที่สั่งจ่ายเงินก็ต้องตั้งอยู่ในตัวตำบลนะครับ แล้วก็ต้องอนุมัติง่ายหน่อย และต้องมีหลักฐานมาค่ำแบบสินเชือ ดอกเบียต่ำ ไม่จ่ายยึดเขาหลวง

[David_GinoLa]

ที่จริงกองทุนหมู่บ้านไปลอกแบบความคิดมาจาดโครงการธนาคารคนจนของโมฮัมเม็ด ยูนุส ครับ แต่คนไทยเอาเงินไปใ้ช้ผิดวัตถุประสงค์

[butadad]

ตอนที่มีกองทุนหมู่บ้านครั้งแรก ผมอยู่ แฟลตเหะนวมินทร์ มีป้าแถวนั้นให้ไปร่วมลงชื่อบอกจะไปเอาเงินกองทุนหมู่บ้านมา
ยัง งง อยู่เลยจะเอามาทำอะไรกัน ป้าแกก็อยู่บ้านที่ลูกเช่าไว้ให้เฉยๆ
ส่วนผมก็ทำงาน บริษัทเอกชน มันไม่ได้มีความสัมพันธ์เชิงชุมชนร่วมกันเลย ว่าจะทำอะไร
เลยบอกไปว่า ให้เอาเงินไปให้คนที่ต้องการจริงๆดีกว่า
แต่ในใจคิดว่า มันแจกกันอย่างนี้เลยเหรอ เจริญล่ะ

[samepong]

แนวคิดมันดีมากครับ แต่การบริหารจัดการ ห่วยมากครับ เอามาซื้อเสียงโดยเฉพาะไม่ได้คิดให้หมู่บ้านแข็มเเข็งจริงๆ

อย่างชุมชนผม คนที่กุมเงินกองทุนก็คือหัวคะแนน เมื่อก่อนก็ก๊อกๆแก๊กๆ กินเหล้าเมายาไปตามเรื่อง แต่พอมีกองทุนหมู่บ้าน ซื้อรถมีบริวารเยอะแยะเลย

เค้าทำอย่างไร เค้าก็เอาเงินกองทุนมาปล่อยก่อนในตอนแรก แล้วเค้าก็คัดกรองลูกค้าชั้นดีกับชั้นเลว พอได้มาปุ๊ป ลูกค้าชั้นดี เอาไปทำมาหากิน เค้าเอาเข้าบัญชีดีเสียดอกเข้ากระเป๋าเค้าเอง

พวกลูกค้าเบี้ยวหนี้ เค้า ก็เอาไปให้หลวงทำว่าเป็นหนี้สูญ นี่แค่เบาะ มันทำได้มากกว่านี้

พอมายุค ปชป. มันก็ยังมีนะครับ แต่ชาวบ้านไม่ชอบเพราะขอยาก ต้องมีโครงการและทำจริงเคาถึงให้กู้(ก็เงินภาษีคนอื่นนี่นา)

[My Will]

โครงการหลายๆอย่างเริ่มต้นมาจากความคิดที่ดี(จริงๆก็ไมลอกความคิดเค้ามาแล้วมาอ้างเป็นของตัวเอง) ไม่ว่าจะเป็นกองทุนหมู่บ้าน โอทอป แต่ปัญหาคือไม่มีการให้ความรู้กับปรระชาชนก่อน แล้วยังไม่มีทีมงานในการเข้าไปส่งเสริมชาวบ้านในการพัฒนาต่อยอดให้กับเค้าอีก ทำให้มีประสิทธิภาพของโครงการมันน้อยกว่าที่ควรจะเป็น อย่างโอทอปก็ไปลอกของญี่ปุ่นมา แต่รัฐก็ไม่เคยเข้าไปช่วยเรื่องของการพัฒนาสินค้า ทุกคนขายเหมือนกัน.....แล้วมันจะอยู่ได้ได้อย่างไร......ควรจะมีเจ้าหน้าทีเข้าไปช่วยเรื่องการพัฒนาผลิตภัณท์ Packaging จุดวางจำหน่าย การส่งเสริมการจำหน่ายจากทางภาครัฐ เป็นต้น.....

โครงการต่างๆมันเลยล้มอย่างที่เห็น

[promotion]

เป็นโครงการที่หล่ะหลวมเกิืนไปครับ

[ter162525]

ของผมเป็นญาติ มีเงินเก็บมากกว่าผมอีกไปกู้เงินกองทุนหมู้้บานถามกู้มาทำไม เขาบอก คนอื่นเขากู้เลยกู้มั้ง เอามือเปิดหน้ากุ้มศีรษะ

Edited by ter162525, 2 มีนาคม พ.ศ. 2555 - 15:33.

[plunk]

ทุนหาย กำไร หด แน่ๆๆ

[ดอน]

ส่วนตัวผมคิดว่าเป็นโครงการที่ดี[ไม่เกี่ยวกับทักษิณนะครับ] ด้วยเหตุผลอย่างที่ จขกท ว่า
ให้โอกาศคนที่ไม่สามารถเข้าถึงแบงค์ แก้ปัญหาเงินนอกระบบ แต่หมู่บ้านที่จัดการไม่เข็มแข็ง ก็ไม่ประสบความสำเร็จ
แต่ก็มีบางหมู่บ้าน ที่เขาสามารถต่อยอดเงินให้เพิ่มขึ้นเป็นหลายล้าน เช่นที่ศรีราชา เคยดูข่าวtpbs

ส่วนบ้านผมเละ

[bonnerr]

นโยบายหนึ่งอำเภอหนึ่งทุน ส่งนักเรียนไปเรียนในประเทศที่ไม่ใช้ภาษาอังกฤษ เป็นนโยบายหาเสียงเสียมากกว่า ส่งไปสิบคน ต้องเดินทางกลับเสียห้าคน เพราะสู้ภาษาไม่ไหว

[ความตาย ของผม]

นโยบายหนึ่งอำเภอหนึ่งทุน ส่งนักเรียนไปเรียนในประเทศที่ไม่ใช้ภาษาอังกฤษ เป็นนโยบายหาเสียงเสียมากกว่า ส่งไปสิบคน ต้องเดินทางกลับเสียห้าคน เพราะสู้ภาษาไม่ไหว

แต่รุ่นพี่ผมก็ได้จากโคต้านี้ละครับ ไปเรียนที่เยรมัน วิศวกรรมเครื่องยนต์ ตอนนีทำงานที่ Lamborghini inc ใน Chicago สหรัฐอเมริกาครับได้ดีไปเลย แต่ต้องจบช้ากว่าเกนณ์ 2ปี เพราะต้องไปเรียนภาษา

[irq5]

เอ๊ะ ถ้ากองทุนหมู่บ้าน ช่วยการกู้หนี้นอกระบบ

ทำไมไม่พัฒนาหนี้ในระบบ ให้้ทำอย่างเค้าไปเลยให้ได้หละนั่น

หรือว่า ความจริงแล้วคนกู้หนี้นอกระบบ มักชอบเบี้ยวอยู่แล้ว

[เรื่อยๆเอื่อยๆ]

ผมว่าหลักการของกองทุนหมู่บ้าน คงไม่ใช่การปล่อยกู้เพื่อเอาเงินมาจ่ายหนี้นอกระบบ

ผมอยากให้ไปดูโครงการแก้ไขปัญหาหนี้สินนอกระบบที่มาร์คและกรณ์เริ่มต้นไว้นะครับ จะถูกจุดกว่า ทำให้ภาระหนี้น้อยลง และมีเครดิตที่เอาไปทำเรื่องขอกู้ต่อได้ ถ้าชำระหนี้กับธนาคารอย่างสม่ำเสมอ

[Bookmarks]

นโยบายหนึ่งอำเภอหนึ่งทุน ส่งนักเรียนไปเรียนในประเทศที่ไม่ใช้ภาษาอังกฤษ เป็นนโยบายหาเสียงเสียมากกว่า ส่งไปสิบคน ต้องเดินทางกลับเสียห้าคน เพราะสู้ภาษาไม่ไหว

แต่รุ่นพี่ผมก็ได้จากโคต้านี้ละครับ ไปเรียนที่เยรมัน วิศวกรรมเครื่องยนต์ ตอนนีทำงานที่ Lamborghini inc ใน Chicago สหรัฐอเมริกาครับได้ดีไปเลย แต่ต้องจบช้ากว่าเกนณ์ 2ปี เพราะต้องไปเรียนภาษา

เห็นมั้ยล่ะครับว่า โครงการนี้ ได้ทุนไป ไม่ต้องกลับมาทำงานเพื่อชาติใช้ทุนที่เรียน จบแล้ว ไปทำงานให้ฝรั่งเฉยเลย

[ความตาย ของผม]

นโยบายหนึ่งอำเภอหนึ่งทุน ส่งนักเรียนไปเรียนในประเทศที่ไม่ใช้ภาษาอังกฤษ เป็นนโยบายหาเสียงเสียมากกว่า ส่งไปสิบคน ต้องเดินทางกลับเสียห้าคน เพราะสู้ภาษาไม่ไหว

แต่รุ่นพี่ผมก็ได้จากโคต้านี้ละครับ ไปเรียนที่เยรมัน วิศวกรรมเครื่องยนต์ ตอนนีทำงานที่ Lamborghini inc ใน Chicago สหรัฐอเมริกาครับได้ดีไปเลย แต่ต้องจบช้ากว่าเกนณ์ 2ปี เพราะต้องไปเรียนภาษา

เห็นมั้ยล่ะครับว่า โครงการนี้ ได้ทุนไป ไม่ต้องกลับมาทำงานเพื่อชาติใช้ทุนที่เรียน จบแล้ว ไปทำงานให้ฝรั่งเฉยเลย

5555 เออเนอะ ก็งงอยู่ เดียวต้องลองถามข้อมูลรุ่นพี่มากกว่านี้แล้ว

[Bookmarks]

นโยบายหนึ่งอำเภอหนึ่งทุน ส่งนักเรียนไปเรียนในประเทศที่ไม่ใช้ภาษาอังกฤษ เป็นนโยบายหาเสียงเสียมากกว่า ส่งไปสิบคน ต้องเดินทางกลับเสียห้าคน เพราะสู้ภาษาไม่ไหว

แต่รุ่นพี่ผมก็ได้จากโคต้านี้ละครับ ไปเรียนที่เยรมัน วิศวกรรมเครื่องยนต์ ตอนนีทำงานที่ Lamborghini inc ใน Chicago สหรัฐอเมริกาครับได้ดีไปเลย แต่ต้องจบช้ากว่าเกนณ์ 2ปี เพราะต้องไปเรียนภาษา

เห็นมั้ยล่ะครับว่า โครงการนี้ ได้ทุนไป ไม่ต้องกลับมาทำงานเพื่อชาติใช้ทุนที่เรียน จบแล้ว ไปทำงานให้ฝรั่งเฉยเลย

5555 เออเนอะ ก็งงอยู่ เดียวต้องลองถามข้อมูลรุ่นพี่มากกว่านี้แล้ว

เงื่อนไขในการรับทุน และข้อผูกพันหลังจบการศึกษา

ในการสมัครสอบคัดเลือกเพื่อรับทุนในโครงการนี้ (ครั้งที่ 1 ) ผู้สมัครจะต้องมีผลการเรียนในระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย รวมทุกภาคการศึกษาที่ผ่านมา เฉลี่ยไม่ต่ำกว่า 3.00 มีความประพฤติดี และต้องเป็นผู้มีฐานะยากจน โดยรายได้ของบิดามารดาและผู้สมัครสอบรวมกันไม่เกิน 100,000 บาท/ปี และเนื่องจาก โครงการ 1 อำเภอ 1 ทุน มีวัตถุประสงค์เพื่อให้โอกาสทางการศึกษาแก่เด็กยากจน ให้สามารถพัฒนาศักยภาพในการดำเนินชีวิตของตัวเอง และครอบครัว ดังนั้น เมื่อผู้รับทุนสำเร็จการศึกษาแล้ว จะต้องกลับมาทำงานในประเทศไทย โดยไม่ต้องชดใช้หนี้ทุนผู้มีสิทธิรับทุน
[แก้]รูปแบบการขอรับทุน

ทุนการศึกษาเพื่อพัฒนาท้องถิ่นหรือ หนึ่งอำเภอหนึ่งทุน มีกรอบกำหนดการรับทุนแตกต่างกันออกไปตามประเทศที่เดินทางไปศึกษา โดยกรอบระยะเวลาจะอยู่ในระยะเวลาที่ใช้ในการศึกษาของประเทศนั้น ๆ โดยแบ่งระบบการให้ทุนออกเป็น 2 ช่วง นั่นคือ

• ช่วงที่ 1 การปรับตัวเตรียมความพร้อมและเรียนภาษาท้องถิ่น เนื่องมาจากว่าทุนนี้ ระบุให้ไปทำการศึกษาในประเทศที่ไม่ใช้ภาษาอังกฤษเท่านั้น ซึ่งอาจใช้เวลาในการศึกษาภาษานานถึงสองปี ในกรณีที่นักเรียนไม่มีพื้นฐานภาษามาเลย และเป็นภาษาที่ต้องใช้เวลาในการเรียนนานกว่าภาษาอื่น เช่น ภาษาจีน,ภาษาญี่ปุ่น เป็นต้น
• ช่วงที่ 2 การศึกษาในระดับมหาวิทยาลัย ซึ่งต้องอยู่ในกรอบระยะเวลาของการศึกษาในประเทศนั้น ๆ เช่นประเทศในยุโรป ใช้เวลาในการศึกษาในระดับปริญาตรีเพียงแค่ 3 ปีเท่านั้น

ทั้งนี้นักเรียนที่ไม่สามารถปรับตัวหรือไม่สามารถดำเนินการศึกษาต่อในต่างประเทศได้ สามารถกลับมาใช้ทุนตามระยะเวลาที่เหลือ เพื่อศึกษาต่อในมหาวิทยาลัยในประเทศไทย ในโอกาสที่กลับมาศึกษาในประเทศต่อไปจนกว่าจะสิ้นสุดระยะเวลาการรับทุน
[แก้]การสำเร็จการศึกษา

นักเรียนที่สำเร็จการศึกษา ต้องกลับมาทำงานในประเทศไทย หรือในกรณีที่บางคนต้องการศึกษาต่อโดยใช้ทุนจากหน่วยงานอื่น หรือรัฐบาลต่างประเทศ ก็สามารถกระทำได้ ทั้งนี้ทั้งนั้น ต้องผ่านการเห็นชอบ และพิจารณาจากสำนักงาน กพ.เท่านั้น ซึ่งในปีแรกมีผู้สำเร็จการศึกษาจากต่างประเทศทั้งสิ้น 50 คน อันเนื่องมาจากระบบการศึกษาและระยะเวลาที่ใช้ในแต่ละประเทศไม่เท่ากัน ตลอดจนการใช้เวลาในการปรับตัว รวมถึงความยากง่ายในการเรียนรู้ภาษาท้องถิ่นนั้น ๆ ปัจจุบันมีนักเรียนที่กำลังศึกษาในต่างประเทศจำนวน 1211 คน ซึ่งในจำนวนนี้เป็นนักเรียนทุนในรุ่นที่ 1 จำนวน 518 ราย ซึ่งในรุ่นที่ 1 นี้ จะสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีในปีการศึกษา 2551-2552 นี้ และรุ่นที่ 2 ในอีก 2 ปีต่อมา

[ter162525]

ลูก สาวน้า ผมได้ไป นิวซีแลนด์จบแล้ว มีสามีฝรั่งไปเรียบร้อย ไม่กลับมาเมืองไทยแล้วด้วย ไม่เห็นกลับมาทงานที่เมืองไทยเลย

[blue]

กองทุนหมู่บ้านนี่ตอนเริ่มแรก ๆ เขาก็สอนให้ความรู้ชาวบ้านนะครับ เริ่มแรกเลย
ใครจะกู้ต้องมีโครงการแนบใบกู้ด้วยซ้ำเพื่อเป็นหลักฐานว่าคุณกู้ไปทำประโยชน์จริง
ปัญหาของกองทุนหมู่บ้าน ผมมองว่ามันเกิดจากตัวชาวบ้านเองแหละครับ ถ้าชาวบ้าน
มีวินัยการเงินของตนเองมันก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่มันหาได้ยากครับที่ชาวบ้านจะมีวินัย
การเงิน ซึ่งมันอาจเป็นลักษณะของสังคมไทย ประเภทหน้าใหญ่ใจโตนั่นแหละครับ
เพราะฉะนั้นประโยชน์ของกองทุนหมู่บ้านมันก็จะมีประโยชน์เฉพาะกับคนที่รู้จักใช้เงิน
เท่านั้น
แต่ปัจจุบัน สถานการณ์มันก็เปลี่ยนแปลงไปเรื่อย ๆ มันก็เริ่มมีการแสวงหาประโยชน์
กันเองในหมู่บ้าน เริ่มตั้งแต่การเข้าไปเป็นกรรมการกองทุนที่เดิมไม่ค่อยมีใครอยากเป็น
เพราะไม่ค่อยรู้เรื่อง ไม่อยากรับผิดชอบ กลายเป็นแย่งกันเข้าไปเป็นกรรมการ เป็นกรรมการ
แรก ๆ ก็ดูจะไม่มีผลประโยชน์ ได้อย่างมากก็หน้าตาในหมู่บ้านที่ดูมีอำนาจที่จะตัดสินว่าคนนั้น
คนนี้จะกู้ได้เท่าไรกรณีเงินมันไม่พอ แต่หลัง ๆ ก็เริ่มมีการนำนายทุนเงินกู้มาตั้งโต๊ะให้กู้ ถามว่า
กู้ไปทำไม ก็กู้ไปใช้หนี้เงินกองทุนหมู่บ้านที่ชาวบ้านกู้ไปนั่นแหละ เพราะถ้าชาวบ้านจะกู้ได้ต้อง
ใช้หนี้เก่าก่อน ทุกวันนี้ ผมมองว่ามันอาจพัฒนาไปไกลกว่านั้นแล้ว กองทุนหมู่บ้านกลายเป็น
แหล่งเงินทุนที่ชาวบ้านส่วนใหญ่ กู้มากินมาใช้มากกว่าการนำไปลงทุนเพราะดอกมันน้อยบางแห่ง
ก็ไม่เสียดอก ระยะเวลาชำระคืนนานประมาณ 1 ปี กู้มาแล้วลืมได้เลย ปีหน้าค่อยว่ากัน
ชาวบ้านเข้าถึงแหล่งเงินทุนในระบบ เช่นธนาคารหรือไม่ ผมว่าเรื่องนี้ชาวบ้านเก่งกว่าคนในเมืองเยอะ
เพราะชาวบ้านในชนบทมีทรัพย์สิน เช่นบ้าน ที่ดิน มีทรัพย์สินเหล่านี้ก็เดินเข้าออกธนาคารได้เป็นว่าเล่น
และหลาย ๆ คน เดินเล่นไปเล่นมา ทั้งที่ทั้งบ้านหลุดไปหมดเลย จึงไม่น่าแปลกใจว่าเดี๋ยวนี้ชาวนาทำไม
ต้องเช่าที่เขาทำนา
ชาวบ้านที่กู้เงินนอกระบบ ส่วนใหญ่มักเกิดจากเหตุจำเป็นฉุกเฉิน แม้จะรู้ว่าดอกมันโหด แต่เขาไม่สามารถ
จะกู้ในระบบ เช่นกองทุนหมู่บ้าน หรือธนาคารได้ เพราะมันไม่ทัน และถ้าสังเกตจะเห็นว่าการกู้นอกระบบ
จะมีวงเงินไม่ค่อยสูงนัก ยอมเสียดอกเป็นวัน เพื่อแก้ปัญหาชีวิต ส่วนเงินต้นก็ไปตายเอาดาบหน้า บางครั้งถึง
เวลากู้เงินกองทุนหมู่บ้าน พอกู้ได้จะเอาไปใช้หนี้นอกระบบ ก็ไม่พออีก เลยต้องให้แต่ดอก ส่วนเงินที่เหลือ
ก็เอาไปกินไปใช้หมด ไม่มีผลประโยชน์งอกเงย ยอดหนี้มันก็ทับถมไปเรื่อย สุดท้ายก็ขายที่ขายบ้านใช้หนี้
ปัญหาหลักของชาวบ้านหรือดูในภาพรวมของสังคมไทยที่ก่อให้เกิดหนี้มันเหมือน ๆ กันมักไม่ได้เกิดจากการหา
รายได้ดำรงชีวิต แต่เกิดจากความฟุ้งเฟ้อ เช่น หน้าตาที่ไม่ยอมให้ใครมองว่าจนโดยเฉพาะไอ้คนข้างบ้าน
ลูกมันมีมอร์เตอร์ไซค์ ลูกเราก็ต้องมี มันซื้อปิคอัพ เราก็ต้องซื้อ เกิดจากการพนันโดยเฉพาะหวยใต้ดิน ฟุตบอลล์
เพราะฉะนั้น กองทุนหมู่บ้าน มันก็คือแหล่งเงินกู้ของชาวบ้านแหล่งหนึ่งเท่านั้น แต่ถ้าถามว่าชาวบ้านชอบไหม
คำตอบก็คือ ชอบแน่นอนครับ ยิ่งเยอะยิ่งดี

[นายเกตุ]

หมู่บ้านผมคนคุมเงินหนีไปแล้วเงิน1ล้านเหลือแค่สองแสน
วนกู้กันอยู่ไม่กี่ตระกูลนั่นแหละ

[Bookmarks]

หมู่บ้านผมคนคุมเงินหนีไปแล้วเงิน1ล้านเหลือแค่สองแสน
วนกู้กันอยู่ไม่กี่ตระกูลนั่นแหละ

เรื่องจริงครับ

[Eyey]

ทำไมจะเข้าถึงแหล่งเงินกู้อย่างธนาคารไม่ได้ล่ะคะ

สิ่งที่คนไทยไม่มี คือ "ความรู้"

ข้างบ้านเป็นครอบครัวไม่ค่อยมีความรู้ แต่มีที่ดินมาก เค้าไม่อยากขายที่ดิน แต่อยากสร้างบ้านเพื่อครอบครัวที่ขยายใหญ่ขึ้น ปกติเค้าก็ไปกู้นอกระบบกันบ้าง คุณพ่อเห็นปัญหา เลยช่วยพาไปคุยกับธนาคาร เพราะที่บ้านทำร้านค้าก็ทำธุรกรรมกับธนาคารมานานแล้ว

เค้าก็กู้ผ่าน ไม่มีปัญหา เอาที่ดินไปค้ำ

แต่ก็นั่นแหละ ถ้าเจอคนไม่ดีก็อาจจะโดนหลอกได้ จากเรื่องนี้จะเห็นว่าสิ่งที่คนไทยขาดคือความรู้ พอไม่รู้ปัญหาก็เกิดไปทุกอย่าง ไปกู้นอกระบบ ไม่รู้จักการใช้เงิน

สรุปคือ ไม่ว่าโครงการไหนก็ไม่สำเร็จหรอกค่ะ ถ้าไม่ให้ความรู้กับประชาชนก่อน

[cassava]

เป็นแหล่งหากินแหล่งใหญ่ของนายทุนเงินกู้นอกระบบครับ หมู่บ้านผมเกือบครึ่งจะหามาจ่ายไม่ทันกำหนด กรรมการหมู่บ้านจะต้องเร่งรัดให้ส่งให้ทัน ไม่อย่างนั้นทั้งหมู่บ้านจะอดกู้รอบต่อไป นายทุนเงินกู้เลยเข้ามาเอี่ยวโดยกรรมการบีบให้กู้นอกระบบเพื่อโปะเงินล้าน สมประโยชน์ทั้งสามฝ่าย เป็นวงจรใหม่ของภาระของชาวบ้าน

[เพลิงสีนิล]

เรื่อง เงินๆ ทองๆ นี่พูดยากจริงๆ อ่านๆ มาประเด็นที่ จขกท ถามว่า กองทุนหมู่บ้านละล้าน คิดอย่างไร จริงๆมันก็มีข้อดี ข้อเสีย หลายอย่าง

แต่ในส่วนตัวคิดว่า เกาไมุ่ถูกที่คัน

การออกนโยบายนี้หากคิดว่าเป็นการแก้ปัญหาหนี้นอกระบบ เหมือนที่ตัวอย่างที่ยกมานโยบานนี้ก็ไม่ได้แก้ตรงปัญหาเท่าไรนัก

เพราะถึงชาวบ้านสามารถกู้เงินไปได้ แต่ก็ใช่ว่าจะสามารถจ่ายคืนได้ทุกรายไป



ส่วนตัวไม่เห็นด้วยเพราะ นโยบายนี้ออกมาเพื่อเอาคะแนนเสียงมากกว่า หวังผลให้เกิดประโยชน์ต่อประชาชนและประเทศชาติ

ออกนโยบายมาแล้ว ละเลย ไม่ติดตาม เหมือนโยนเงินให้ชาวบ้าน เอาไปใช้ฟรีๆ ทั้งๆ ที่เป็นเงินภาษีของชาติ

ภาษีของคนที่อาบเหงื่อต่างน้ำหลายๆ คนจ่ายให้รัฐ แล้ว รัฐเอาไปละลายทิ้ง อันนี้รับไม่ได้จริงๆ

แล้วยิ่งมีนักการเมืองออกมาหาเสียวว่า จะล้างหนี้กองทุนหมู่บ้าน นี่รับไม่ได้เข้าไปอีก


ส่วนประสิทธิผลจากนโยบาย ถ้ามันดีจริง หนี้นอกระบบก็คงหมดไปแล้ว จริงไหม แต่ทุกวันนี้ก็ยังมีอยู่ และ มีมากขึ้น

เป็นคำถามว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น นโยบายนี้มันไปผิดไปพลาดตรงไหน


เป็นไปได้ไหม ที่ คนที่ลำบากจริงๆ ไม่ได้กู้ คนกู้ได้ไม่ลำบากเท่าไร

เป็นไปได้ไหม ที่ คนที่กู้เมื่อจ่ายคืนกองทุนไม่ไหว ไปกู้นอกระบบมาจ่ายคืน หวังเพื่อให้ได้กู้รอบใหม่

เป็นไปได้ไหม ที่ เงินก้อนนี้ตกไปอยู่ในมือ พวกเงินกู้นอกระบบ เอามาปล่อยกู้ให้ชาวบ้านอีกทอดหนึ่ง

ฯลฯ


แล้วเกายังไงให้ถูกที่คัน ให้ชาวบ้าน ตาสี ตาสา สามารถเข้าถึงเงินทุนได้ ง่ายขึ้น

มาดูปัญหา ในการกู้เงินกันก่อน

ปัญหามีอยู่ว่า ถ้าเราอยากกู้เงินที่ มีดอกเบี้ยที่ไม่สูงจนเกินไปนักเอามาหมุนเวียนในกิจการ เราต้องมีหลักทรัพย์คำประกัน

ถ้าเราไม่มัหลักทรัพย์ค้ำ ก็ต้องกู้แบบสินเชื่่อส่วนบุคคล แต่ดอกเบี้ย ร้อยละยี่สิบ หรือ มากกว่า ต่อปี
และเราต้องมีกิจการค้้า หรือ หน้าที่การงานที่มีรายได้ ในแบบที่ Bank คิดว่าสามารถจ่ายคืนได้ เขาถึงให้กู้

และถ้าเราไม่มีทั้งสองอย่าง ก็ต้องหาคนค้ำประกัน หรือ กู้ร่วม


ทีนี้ เมื่อรู้ปัญหาในการกู้แล้ว ตาสี ตาสา ที่ไม่ค่อยจะมี จะกู้ยังไง

อันนี้ ความคิดส่วนตัวนะ มันต้องใช้ระบบราชการ และ ระบบธนาคาร ควบคู่ไปด้วยกัน คือ

ไปลงทะเบียนว่าจนจริง จำเป็นจริงอย่างไร
ใช้ bank ปล่อยกู้ โดยคิดดอกเบี้ยในอัตราต่ำ โดยมีรัฐค้ำประกันลูกหนี้ แบบกำหนดวงเงิน ว่าไม่เกินเท่าไร ว่าไป
ใครเบี้ยว รัฐ ก็ฟ้อง เป็นเจ้าภาพเอง

แล้วเมื่่อได้กลุ่มเป้าหมายที่เป็นคนจนจริงๆ แล้วนั้น รัฐก็ต้องหาทางสร้างอาชีพเสริมกันต่อไป เพื่อให้คนที่กู้ไปมีรายได้เพิ่มขี้น เลี้ยงตัวได้

ผมว่าดีกว่า เอาไปหว่านลงหมู่้บ้านละล้าน ไปหว่านแบบเหวี่ยงแห ให้ชาวบ้านเอาไปปล่อยกู้กันเอง เก็บกันเอง บริหารกันเอง แล้ว ก็พังไปด้วยกันทั้งหมู่บ้าน ด้วยการปล่อยให้ลือกันไปว่า ให้เปล่าบ้างอะ แม้วเอาเงินมาให้ใช้บ้างอะ ต่างๆ นา

Edited by เพลิงสีนิล, 3 มีนาคม พ.ศ. 2555 - 10:49.

[bonnerr]

นโยบายหนึ่งอำเภอหนึ่งทุน ส่งนักเรียนไปเรียนในประเทศที่ไม่ใช้ภาษาอังกฤษ เป็นนโยบายหาเสียงเสียมากกว่า ส่งไปสิบคน ต้องเดินทางกลับเสียห้าคน เพราะสู้ภาษาไม่ไหว

แต่รุ่นพี่ผมก็ได้จากโคต้านี้ละครับ ไปเรียนที่เยรมัน วิศวกรรมเครื่องยนต์ ตอนนีทำงานที่ Lamborghini inc ใน Chicago สหรัฐอเมริกาครับได้ดีไปเลย แต่ต้องจบช้ากว่าเกนณ์ 2ปี เพราะต้องไปเรียนภาษา

เห็นมั้ยล่ะครับว่า โครงการนี้ ได้ทุนไป ไม่ต้องกลับมาทำงานเพื่อชาติใช้ทุนที่เรียน จบแล้ว ไปทำงานให้ฝรั่งเฉยเลย

5555 เออเนอะ ก็งงอยู่ เดียวต้องลองถามข้อมูลรุ่นพี่มากกว่านี้แล้ว

ทุนหนึ่งอำเภอ หนึ่งทุน เป้นทุนให้เปล่า ถ้าส่งไปเรียนต่างประเทศแล้วเรียนไม่ได้ เพราะมีอุปสรรคเรื่องภาษา ให้กลับมาเรียนที่มหาวิทยาลัยในเมืองไทย และได้รับทุนเหมือนเดิม

[TFAP]

ผมมองว่า นโยบายนี้ "ดี" ถ้าผมเป็นนายก แล้วออกมานะ

โยนเงินให้ไป แล้ว 1 ปี ติดตามดู ว่าผลงานเป็นยังไง

จังหวัดใหน ให้ไปแล้ว ไปเยี่ยม เจอความทุรกันดาร ไม่เจริญเหมือนเดิม

คนขาดวินัยในการใช้เงิน

ผมจะได้ตัดงบไม่ให้แมร่งต่อ ทั้งจังหวัด คราวต่อไป

เป็นแบบสำรวจว่า ประชากรจังหวัดนั้นมีคุณภาพยังไงอย่างดีทีเดียว