ไม่กี่วันก่อนเริ่มงาน ผมได้รับตั๋วเครื่องบิน พร้อม จดหมายเขียนด้วยลายมือ
ความว่า "พี่ต้องมาให้ได้ ถ้าไม่มาไม่รักกันจริง เตรียมอาวุธให้พร้อม"
ด้วยรัก และ คิดถึง
.................
เราก็นึกในใจ ไหนมันบอกว่าไม่จัดแล้วไง
พอสืบข่าวไปมา ของจริง ตัวจริง เสียงจริง ปักกิ่งเท่านั้น เขาเชิญแต่ระดับคีย์แมน และ คนไว้ใจได้
ส่วนที่ฮ่องกง พวกวิ่งเต้น....!!!!!????
พอไปถึงปักกิ่งก็แบบ งงๆ มีรถมารับไปสนามกอล์ฟทันที บริการเขาดีจริงๆ เจ้าภาพ
(ทุกปี มันขี้เหนียวจะตาย) พอไปถึงจอดรถปุ๊บ มีเด็กมารับพาเข้าล๊อกเกอร์
และมีคนไทยมาคอยดูแล บอกว่า "นายรอด้านบน ในห้องไพรเวท"
พอขึ้นไปก็เจอเจ้าภาพสักที หน้าตาดูโทรมลงพอสมควร สงสัยเสพถังเช่าเกินหรือเปล่า
เข้ามากอดผมเฉยเลย บอกคิดถึงผมมาก (ปากหวานเหมือนเดิม)
ระหว่างมื้อกลางวันนั่งคุยกัน เจ้าภาพเริ่มอารัมภบทกล่าวกับผมว่า
ผมคิดถึงพี่ คิดถึงเวลาเราเคยร่วมงานกัน พี่ว่ากล่าวตักเตือนผมตรงไปตรงมาเสมอ
อะไรไม่ดี พี่ก็บอกไม่ดี ไม่เคยต้องมาเอาใจผมเหมือนคนอื่น ถ้าผมเชื่อพี่แต่แรก ผมก็ไม่ต้องมาลำบากอย่างนี้
ผมอยากให้พี่กลับมาช่วยงานผม ช่วยรัฐบาล
ผมตอบสั้นๆกับเจ้าภาพว่า "ผมพอแล้ว ผมถึงจุดเกือบสูงสุดทางการเมืองแล้ว ผมขอเลี้ยงหลานดีกว่า"
เจ้าภาพรุกต่อว่า พี่สามารถประสานงานหลายฝ่ายได้ดี หลายกลุ่มการเมือง และ พวกสื่อ
ผมเสียดายจริงๆ ถ้าพี่จะมานั่งเลี้ยงหลาน และตีกอล์ฟไปวันๆ
ผมได้แต่ตอบสั้นๆ สถานการณ์มันทำงานยาก ไร้เอกภาพ แบ่งกลุ่ม แบ่งมุ้ง ถ้าจะให้ผมทำงาน
กลุ่มมุ้งต้องสลายในสาม ถึง หกเดือน และ ตำแหน่งของผมต้องสูงสุดทางการเมืองโดยมีอำนาจเบ็ดเสร็จ
และเหตุผลเดียวที่ผมจะกลับมาทำงานคือ กลุ่มเสื้อแดง และ ม๊อบสีต่างๆต้องสลาย
ถ้ารับเงื่อนไขผมได้ ผมกล้ารับทำงานให้ เจ้าภาพคิดหนัก และ บอกต่อว่า
คนเสื้อแดง เป็นฐานมวลชนสำคัญจะสลายได้ไง และ เราจะมีอำนาจต่อรองอะไร
เหมือนทำลายกำแพงคุ้มครองตัวเรา
ผมเถียงต่อไปว่า ก็ไม่ใช่เพราะม๊อบสีเสื้อต่างๆเหรอ ถึงมีปัญหาไม่จบไม่สิ้น
นับวัน ตู่ เต้น แกนนำอื่นๆต่อรองกันไม่จบไม่สิ้น ถ้าไม่สลาย ต่อให้ไปขอใครมาทำงานก็ลำบาก
ต้องมาคอยเป็นลูกไล่ พวกอันธพาลพวกนี้ ก็ลองเอาไปคิดดูแล้วกัน
ถ้ากล้าเสี่ยงสลายกลุ่ม ผมก็กล้าเสี่ยงทำงาน ยอมถูกคนตราหน้าก็เอา
ผมขอคิดดูก่อน.......ยังไงผมก็อยากให้พี่มาทำงานด้วย ช่วยกันทำกับ......หน่อย
ผมคิดในใจ.....ว่าแล้ว ไม่พ้นหน่อย
พูดถึงไม่ขาดคำ หน่อยก็โผล่เลย เข้ามาทักทายผม และ เจ้าภาพ
พร้อมชวนออกจากห้องไพเวท บอกน้องๆรออยู่
อุ่นหนาฝาคั่งจริงๆ แบ่งก๊วนเล่นกอล์ฟกันเสร็จ ก็เริ่มออกรอบ
โดยเจ้าภาพต้องการที่จะดวลกับผมจริงๆ ผมเลยตกลง
และถามถึงกรณีถังเช่าในขณะออกรอบ
เจ้าภาพตอบสั้นๆ "โดนซะเกือบตาย พอๆ"
พอเล่นไปเรื่อยจนเสร็จ อาบน้ำขึ้นมากินเลี้ยงในห้องอาหารในสนามกอล์ฟ
เริ่มเป่าเค้ก พร้อมรับของขวัญ (และพวงหรีด)
เจ้าภาพ ตะโกนข้ามโต๊ะไป
หน่อย... งานบง งานบุญพอๆได้แล้วนะ มาช่วยงานรัฐบาลได้แล้ว
สิ้นเสียงเจ้าภาพ พวกแก๊งค์ใกล้ชิด ปรบมือกันเกรียว
แต่เจ้าแม่ก็ยังไว้เชิง ขอทำงานบุญใหญ่สุดท้ายให้เสร็จซะก่อน
สรุปเจ้าแม่ คัมแบ๊คแน่ ในขณะที่เจ้าพ่อตกกระป๋อง
ส่วนผมถ้ารับเงื่อนไขไม่ได้ ก็ขอเลี้ยงหลานเหมือนเดิม บอกตรงๆเปลืองตัว......
- chaidan, Tee, แมวน้อยสีน้ำเงิน and 96 others like this