ctpk05

ขอบคุณมากนะคะ ที่ถ่ายภาพวันมงคลมาฝาก จากสถานที่จริงเลย 

เป็นบุญจริงๆครับ ที่มีโอกาสได้รับเสด็จฯของในหลวงท่าน 

ช่างบังเอิญจริงๆ ถ่ายติดผมเสียด้วย

ทรงพระเจริญ

ในหลวงเสด็จเป็นประธานในการพระราชพิ­ธีจรดพระนังคัลแรกนาขวัญ ณ ท้องสนามหลวง 7 พ.ค. 2516

  จัดหนัก..เปรี้ยง โครม แดงเมืองพระยา30 เม.ย.57 จัดหนัก..เปรี้ยง โครม แดงเมืองพระยาพิชัย เลือดสาด คอหวิดขาด

พระยาพิชัยดาบหัก เดิมชื่อ จ้อย เกิดเมื่อปี พ.ศ. 2284 ในสมัยปลายกรุงศรีอยุธยา บ้านเกิดคือ ห้วยคา อำเภอพิชัย จังหวัดอุตรดิตถ์ ท่านมีนิสัยชอบชกมวยมาตั้งแต่เด็ก เมื่ออายุได้ 14 ปี พ่อท่านได้นำไปฝากกับท่านพระครูวัดมหาธาตุ เมืองพิชัย ท่านสนใจเอาใจใส่ในตำราเรียน และซ้อมมวย ไปด้วย ทั้งหมัด เข่า ศอก และสามารถเตะได้สูงถึง 4 ศอก ในขณะที่เป็นเด็กวัดนั้น มักจะถูกกลั่นแกล้งจากเด็กที่โตกว่าเสมอ แต่ท่านก็สามารถปราบเด็กวัดได้ทุกคน ด้วยชั้นเชิงมวย

ต่อมาเจ้าเมืองพิชัยได้นำลูกตนเอง มาฝากที่วัดเพื่อร่ำเรียนวิชา เขากับพวกมักหาเรื่องทะเลาะวิวาทกับจ้อยเสมอ ท่านจึงตัดสินใจหนีออกจากวัดขึ้นไปทางเหนือ โดยไม่ได้บอกพ่อแม่และอาจารย์ เดินตามลำน้ำน่านไปเรื่อยๆ จนถึงวัดบ้านแก่ง ท่านได้พบกับครูฝึกมวยคนหนึ่ง ชื่อ เที่ยง จึงฝากตัวเป็นศิษย์แล้วท่านเปลี่ยนชื่อใหม่เป็น “ทองดี” ครูเที่ยง มักเรียกท่านว่านายทองดี ฟันขาว เนื่องจากท่านไม่เคี้ยวหมากพลูเหมือนคนสมัยนั้น ด้วยความขยันขันแข็งเอาใจใส่การฝึกมวย ทำให้ลูกหลานครูเที่ยงอิจฉาท่านมาก จนหาทางกลั่นแกล้งต่างๆ นานา ท่านจึงกราบลาครูขึ้นเหนือต่อไป

เมื่อเดินถึงบางโพ ได้เข้าพักที่วัดวังเตาหม้อ (ปัจจุบันคือวัดท่าถนน) แล้วต่อไปที่ท่าเสา ขอสมัครเป็นลูกศิษย์ ครูเมฆ ซึ่งมีชื่อเสียงในการสอนมวยมาก ครูเมฆ รักนิสัยใจคอท่าน จึงถ่ายทอดวิชาการชกมวยให้จนหมดสิ้น ขณะนั้นท่าน อายุได้ 18 ปี ต่อมาได้มีโอกาสชกมวยในงานไหว้พระแท่นศิลาอาสน์ กับนายถึก ศิษย์เอกของครูนิล นายถึกถูกท่านเตะสลบไปนาน ประมาณ 10 นาที ครูนิลอับอายมาก จึงท้าครูเมฆชกกัน ทองดี ได้กราบอ้อนวอน ขอชกแทนครูเมฆ และได้ตลุยเตะต่อย จนครูนิลฟันหลุดถึง 4 ซี่ เลือดเต็มปากสลบอยู่เป็นเวลานาน 

ชื่อเสียงนายทองดี ฟันขาว กระฉ่อนไปทั่วเมืองทุ่งยั้ง ลับแล พิชัย และเมืองฝาง ต่อมาท่านก็ขอลาไปศึกษา การฟันดาบ ที่เมืองสวรรคโลก ด้วยความฉลาดมีไหวพริบ เขาใช้เวลาเพียง 3 เดือน ก็เรียนฟันดาบสำเร็จ เป็นที่พิศวงต่อครูผู้สอนยิ่งนัก จากนั้น ก็เดินทางไปต่อที่เมืองสุโขทัย และเมืองตาก ระหว่างทางได้รับศิษย์ไว้ 1 คน ชื่อบุญเกิด (ต่อมาเป็นหมื่นหาญณรงค์) เพราะเมื่อครั้งที่บุญเกิดถูกเสือคาบไปนั้น ทองดีได้ช่วยบุญเกิดไว้ โดยการแทงมีดที่ปากเสือจนหนีไป จนเป็นที่ร่ำลือไปทั่ว

เมื่อท่านเดินทางถึงเมืองตาก ขณะนั้นได้มีพิธีถือน้ำพิพัฒน์สัตยาที่วัดใหญ่ เจ้าเมืองตาก จึงจัดให้มีมวยฉลองด้วย นายทองดี เข้าไปเปรียบมวยกับครูห้าว ครูมวยมือดีของเจ้าเมืองตาก และมีอิทธิพลมาก นายทองดี ใช้ความว่องไวใช้หมัดศอก และเตะขากรรไกร จนครูห้าวสลบไป เจ้าเมืองตาก ถามว่าสามารถชกนักมวยอื่นอีกได้หรือไม่ นายทองดี ตอบรับ เจ้าเมืองตากจึงให้ชกกับครูหมึก ครูมวยร่างสูงใหญ่ ผิวดำ นายทองดี เตะซ้ายเตะขวา บริเวณขากรรไกร จนครูหมึกล้มลงสลบไป

เจ้าเมืองตากพอใจมาก ให้เงิน 3 ตำลึง และชักชวนให้อยู่ด้วย นายทองดี จึงได้ถวายตัวเป็นทหารของเจ้าเมืองตาก ตั้งแต่บัดนั้น รับใช้เป็นที่โปรดปรานมาก ได้รับยศเป็น "หลวงพิชัยอาสา" ต่อมาเมื่อเจ้าเมืองตาก ได้รับพระราชทานโปรดเกล้าฯ ให้เป็นพระยาวชิรปราการ ครองเมืองกำแพงเพชร หลวงพิชัยอาสา ได้ติดตามไปรับใช้อย่างใกล้ชิด และเป็นเวลาเดียวที่พม่ายกทัพล้อม กรุงศรีอยุธยา พอดี

พระยาวชิรปราการ พร้อมด้วยหลวงพิชัยอาสา และทหาร ได้เข้าปะทะต่อสู้จนชนะ ได้ช้างม้าอาหารพอสมควร และเข้าสู้รบกับทัพพม่าหลายคราวจนได้รับชัยชนะ ได้รับการต้อนรับจากประชาชน และยกย่องขึ้นเป็นผู้นำ คือ สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี เมื่อกอบกู้เอกราชได้แล้ว พระองค์ทรงขึ้นเป็นกษัตริย์ปกครองกรุงธนบุรี และได้โปรดเกล้าฯ ให้หลวงพิชัยอาสา เป็นเจ้าหมื่นไวยวรนาถ เป็นทหารเอกราชองครักษ์ในพระองค์

ในปี พ.ศ. 2311 พม่าได้ยกทัพมา 1 หมื่นคน สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี พร้อมด้วยหมื่นไวยวรนาถ ได้เข้าโจมตีพม่าจนแตกพ่าย และได้มีการสู้รบปราบก๊กต่าง ๆ อีกหลายคราว จึงทรงโปรดตั้งเจ้าหมื่นไวยวรนาถ เป็น "พระยาสีหราชเดโช" มีตำแหน่งเป็นนายทหารเอก ราชองครักษ์ตามเดิม เมื่อปราบก๊กพระเจ้าฝางได้แล้ว สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี ได้ทรงโปรดเกล้าฯ ปูนบำเหน็จความชอบให้พระยาสีหราชเดโช ให้เป็นพระยาพิชัย ปกครองเมืองพิชัย อันเป็นบ้านเกิดเมืองนอนแต่เยาว์วัยของพระยาพิชัย 

ในปี พ.ศ. 2313 - 2316 ได้เกิดการสู้รบกับกองทัพพม่าอีกหลายคราว และทุกคราวที่กองทัพพม่าแตกพ่ายไป ก็สร้างความอัปยศอดสูแก่แม่ทัพนายกองเป็นทวีคูณ พอสิ้นฤดูฝนปีมะเส็ง พ.ศ. 2316 โปสุพลา แห่งพม่า ยกกองทัพมาหมายตีเมืองพิชัยอีก ศึกครั้งนี้พระยาพิชัย จับดาบสองมือคาดด้าย ออกไล่ฟันแทงพม่าอย่างชุลมุน ณ สมรภูมิบริเวณ วัดเอกา จนเมื่อพระยาพิชัยเสียการทรงตัว ก็ได้ใช้ดาบข้างขวาพยุงตัวไว้ “จนดาบข้างขวาหักเป็นสองท่อน" ในที่สุดก็ชนะพม่า กองทัพโปสุพลา ก็แตกพ่ายกลับไป เมื่อวันที่ 7 มกราคม พ.ศ. 2316

 

พระยาพิชัยดาบหัก ได้สร้างมรดกอันควรแก่การยกย่องสรรเสริญ ให้สืบทอดมาถึงปัจจุบันได้แก่ ความซื่อสัตย์สุจริต ความกตัญญูกตเวที ความเด็ดเดี่ยวเฉียบขาดกล้าหาญ รวมถึงความรักชาติ ต้องการให้ชาติเจริญรุ่งเรืองมั่นคง ท่านได้รับความเคารพนับถือจากคนอุตรดิตถ์ และคนไทยจำนวนมาก เป็นที่กล่าวขานในความศักดิ์สิทธิ์ว่า ดาบของท่านยังคงปัดเป่าทุกข์ภัยให้ลูกหลายตลอดมา

และแล้วบัดนี้ อิทธิปาฏิหาริย์ของพระยาพิชัยดาบหัก ก็ปรากฏให้ประจักษ์ชัดต่อสายตาอีกครั้ง เมื่อแก๊งค์เนรคุณป่วนชาติ (นปช.) ที่มีเป้าหมายโค่นล้มสถาบันเบื้องสูง และเปลี่ยนแปลงการปกครองประเทศไทยเป็นระบอบคอมมิวนิสต์ ภายใต้การแอบอ้างชื่อว่า “ประชาธิปไตยแบบเท่าเทียม” ไปจัดม็อบเสื้อแดง ที่สนามกีฬาจังหวัดอุตรดิตถ์ หมอนไม้ ต.ป่าเซ่า อ.เมือง จ.อุตรดิตถ์ 

ก่อนการชุมนุม ได้มีการสั่งการอำนาจรัฐ ให้ผู้ใหญ่บ้าน กำนัน อบต. ให้ขนประชาชนมาฟังแกนนำ นปช.ปราศรัย หมิ่นและให้ร้ายสถาบันเบื้องสูง คุยโวว่าครั้งนี้เป็นการชุมนุมใหญ่ของ นปช.ภาคเหนือ เป้าหมาย คือ 15,000 คน โดยมี รองนายก อบจ.อุตรดิตถ์ และนาย ป. ประธาน นปช.อุตรดิตถ์ เป็นผู้ระดมมวลชน แต่ปรากฏว่าทำอย่างไรประชาชนก็ไม่ยอมมา เพราะกลัวว่าพระยาพิชัย จะลงโทษที่ไปสนับสนุนขบวนการล้มเจ้า จนแกนนำระดมมวลชนปั่นป่วนไปหมด ต้องไปขอระดมคนเสื้อแดง จากจังหวัดใกล้เคียง คือ จ.แพร่ น่าน สุโขทัย พิษณุโลก และ จ.นครสวรรค์ ให้เดินทางมาร่วมชุมนุมในครั้งนี้ด้วย

ทันทีที่แก๊งค์เนรคุณป่วนชาติ (นปช.) ประกาศว่าจะมาชุมนุมที่อุตรดิตถ์ ช่วงดึกๆ ทุกคืน ก็เกิดอาเพศพายุอย่างหนัก พายุพัดถล่มทุกอำเภอ ทั้งจังหวัดอุตรดิตถ์หลายรอบ โดยเฉพาะ 3 อำเภอ ที่โดนอ่วมหนัก คือ “พิชัย” ตรอน และเมือง อุตรดิตถ์ จนต้นไม้ขนาดใหญ่ล้มทับสายไฟฟ้าขาด ไฟฟ้าดับหลายแห่ง พายุอาเพศถล่มอุตรดิตถ์ จนบ้านพังไปแล้วกว่า 700 หลัง..จนวุ่นวายกันไปทั้งทั้งหวัด..โรงเรียนอนุบาลมีชื่อของจังหวัดอุตรดิตถ์ ที่มี ผอ.เสื้อแดงเคยเกณฑ์ให้เด็ก นักเรียนไปเดินรณรงค์สนับสนุนการเลือกตั้งก่อนปฏิรูป ถึง 2 ครั้ง 2 ครา..ปรากฎว่าหลังคาอาคารโรงเรียนนั้น..ลมพายุพัดกระจุยหายไปทั้งแผง..แม่เจ้า

ที่แปลกก็คือ ที่วัดหนองกาย ตำบลป่าเซ่า อำเภอเมืองจังหวัดอุตรดิตถ์ ศาลาการเปรียญของวัด อายุเกือบ 150 ปี ที่สร้างด้วยไม้ทั้งหลังได้พังคลืนลง เพราะถูกกระแสลมพัดเข้าใส่ จนไม่หลือซากของศาลา ท่ามกลางความงุนงงของพระ และประชาชนในพื้นที่ ชาวบ้านที่ทราบข่าวต่างพากันมายืนมุงดูพร้อมวิพากษ์วิจารณ์ ว่าจะต้องเกิดอาเพศหนัก เจ็บ ตาย จำนวนมาก กับคนเสื้อแดงเร็วๆ นี่แน่ๆ และ รู้สึกเสียดายโบสถ์เพราะเป็นเป็นศาลาวัดที่เก่าแก่ คู่กับหมู่บ้านมาแต่ดั้งเดิม และยังไม่รู้จะดำเนินการอย่างไรต่อ เพื่อชาวบ้านมีที่ทำพิธีทางศาสนาต่อไป
 

พายุพิโรธยังไม่หยุดเท่านั้น เหตุการณ์ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้นซ้ำอีก เมื่อคืนก่อนการชุมนุมวันที่ 29 เม.ย. เวลา 23.00 น. ได้เกิดอาเพศ พายุฝนฟ้าคะนองลมกระโชกรุนแรง มากที่สุดในรอบหลายสิบปีอย่างไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ในเกือบทุกอำเภอของจังหวัดอุตรดิตถ์ ส่งผลทำให้ต้นไม้ใหญ่หักโค่นระเนระนาด บ้านเรือนชาวบ้านพังกระจุยเป็นจำนวนมาก บางบ้านถูกต้นไม้ใหญ่หักโค่นลงมาทับกลางหลังคาบ้าน (เหมือนดาบของพระยาพิชัยที่หักเป๊ะ) กระเบื้องแตกละเอียดตกลงมาใส่หัวของชาวบ้าน ที่นอนหลับอยู่บนที่นอน ได้รับบาดเจ็บ ส่งไปรักษาตัวอยู่โรงพยาบาลกันชุลมุน    

อาเพศพายุลมแรงพิโรธโกรธา ยังพัดกระหน่ำต่อไปไม่ยอมหยุดหย่อน พัดถล่มในหลายพื้นที่ของจังหวัดอุตรดิตถ์ ดึกๆ ทุกคืน จนราบเป็นหน้ากลอง จนถึงเช้ามืดวันที่ 30 เมษายน โดยเฉพาะที่บริเวณ ประตูทางเข้าสนามกีฬาฯ ที่เป็นที่จัดชุมนุมขบวนการล้มเจ้า คอมมิวนิสต์แดง นปช. ขนาดต้นไม้ใหญ่มาก ยังถูกลมพายุพัดจนโค่นล้มทับสายไฟฟ้า ที่เป็นเสาคอนกรีตแข็งแรง หักกลางลงมาอย่างง่ายดาย เหมือนไม้เสียบลูกชิ้น..คล้ายดาบของพระยาพิชัยไม่มีผิดเพี้ยน !! จนทำให้ทางการไฟฟ้าฯ ต้องทำการตัดไฟไว้ก่อน เพื่อป้องกันไฟฟ้าช็อตคนเสื้อแดง ที่จะมาชุมนุมช่วงเย็นตายคาสนามทุกคน

ส่วนพื้นที่ตำบลบ้านเกาะ อ.เมืองอุตรดิตถ์ ชาวบ้านบอกว่าตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเจอพายุรุนแรงที่สุด และไม่เคยเกิดเคยในพื้นที่มาก่อนแบบนี้ ศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก ถูกต้นไม้ล้มทับ ซ้ำร้ายเป็นลาง คือ ต้นไม้ขนาดใหญ่ ต้นสักอายุ 300 ปี ราว พ.ศ.2257 ( พอๆ กับช่วงที่พระยาพิชัย อายุเป็นวัยฉกรรจ์รุ่นหนุ่มพอดี ) ที่ปลูกตามสองข้างถนนสายหลักอายุกว่า 300 ปี กว่า 20 ต้น ล้มชนิดถอนรากถอนโคนเป็นแนว ทับสายไฟฟ้า ส่งผลเสาไฟโค่นตามด้วยระเนระนาด บางต้นล้มทับบ้านเรือน ร้านค้าประชาชน หลังคาสังกะสีบ้าน ถูกแรงของพายุโกรธ พัดปลิวยกกระบิ หายไปทั้งหลังคา

ส่วนบริเวณกลางสนามกีฬาฯ ซึ่งมีการตั้งเวทีปราศรัยแดง นปช.ขนาดใหญ่ และด้านข้างเวที กางเต็นท์ไว้จำนวน 15 หลัง ถูกลมพายุพัดถล่มจนเสียหายพังยับเยิน พัดโต๊ะ-เก้าอี้-เต็นท์สนาม และเวทีกลางที่ได้มีการเตรียมไว้ ล้มกระจัดกระจาย เสาไฟฟ้าบริเวณทางเข้าชุมนุม ที่หักโค่น “กีดขวางทางเข้า – ออก” ..เหมือนพระยาพิชัย ท่านไม่ต้อนรับ และขับไล่ผู้มาจัดงาน ท่านจึงกระโดดเตะด้วยความโกรธ จนต้นไม้ เสาไฟฟ้า ล้มพับ โค่นคาเท้าท่าน เหมือนในอดีตกาล

จนราวช่วงสายถึงเที่ยง คนเสื้อแดงที่รู้ข่าว บอกลือต่อๆ กันไปเริ่มเหวอหนัก กลัวกันมาก วิจารณ์กันไปต่างๆ นาๆ ว่าถ้าไปร่วมกับขบวนการล้มเจ้าเสื้อแดง ต้องตาย และครอบครัวฉิบหายวายป่วงแน่ๆ จึงมีการปฏิเสธกับแกนนำว่าจะยกเลิกไปแล้ว ทำเอาแกนนำสายจัดม็อบปั่นป่วนอย่างหนัก จึงสั่งเกณฑ์ระดมคนลาว ที่อยู่ในพื้นที่ ( อุตรดิตถ์ ติดชายแดนลาว ที่ อ.บ้านโคก ) มาร่วมให้ได้มากที่สุด ส่วนถ้าเป็นผู้ใหญ่บ้าน กำนัน ขู่ว่าจะไม่จ่ายเงินเดือนให้ 

ส่วนผู้นำชุมชน ให้ไปข่มขู่ประชาชนพื้นที่ตนเองว่า คนที่ไม่ไปร่วมชุมนุมกับเสื้อแดงล้มเจ้า จะถูกยกเลิกบัตร 30 บาทรักษาทุกโรค , ยกเลิกเบี้ยยังชีพคนแก่ , ไม่ให้กู้กองทุนหมู่บ้าน , ไม่ให้พักหนี้ ธกส, ไม่จ่ายเงินค่าจำนำข้าวทั้งจังหวัดอุตรดิตถ์ ที่ค้างไว้ มากกว่าหมื่นล้านบาท , โรงสีจะไม่รับซื้อข้าวเปลือกฤดูกาลใหม่ ที่ตอนนี้เหลือราคาเพียง 4,000 บาทต่อตันเท่านั้น

ต่อมาช่วงบ่าย ทำให้ชาวบ้านบางส่วนเกรงกลัวคำขู่ ยินยอมรับเงินค่าจ้าง 150-200 บาทต่อคน เดินทางจากจังหวัดต่างๆ ทางภาคเหนือล่าง ทยอยเดินทางมาที่สนามกีฬาฯ ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นแม่ค้าพ่อค้า ที่มาตั้งเต็นท์ขายของที่ระลึกของคนเสื้อแดง ส่วนใหญ่ คือเสื้อยืด เสื้อแจ็คเก็ตแขนยาว ผ้าพันคอ และผ้าคาดหัว ที่มีรูปของปูเน่า และ ชายดูไบ..นี่อาจเป็นคำเฉลย ว่าทำไมพายุอาเพศ ถึงถล่มอุตรดิตถ์ เพราะภาพปูเน่าไปที่ไหน ที่นั่นเป็นโดนถล่มยับเยิน ขนาดไปโรงเรียนชายชุดดำ ไม่กี่วันตกเครื่องบินมาตาย 2 คนรวด, ไปเยี่ยม รมต.พีรพันธ์ ป่วย..ต่อมาไม่กี่ชั่วโมงตายทันทีเลย..คนพาความซวยแท้ๆ

แกนนำได้ ต้องสั่งทุยแดง ให้ไปขนเก้าอี้พลาสติกสีแดง 5,000 ตัว ที่ถูกลมพัดกระจาย ไปทั่วบริเวณ มาตั้งใหม่ไว้รองรับผู้ที่มาร่วมชุมนุมช่วงเย็น โดยมีชายชุดดำภูธรอุตรดิตถ์กว่า 200 คน มาคอยทำหน้าที่การ์ดรอบๆ บริเวณ รวมถึงมีการตั้งด่านตรวจ ผู้ที่จะมาเข้าร่วมชุมนุมด้วย

การชุมนุมของเสื้อแดง ที่สนามกีฬาฯ ช่วงเย็นถึงค่ำ แปลกมาก คือ ลมพายุกลับเปลี่ยนเวลาซะงั้น รีบมาแต่หัวค่ำ ที่ชุมนุมจึงเต็มไปด้วยข่าวลือเรื่องอาเพศพระยาพิชัยมากมาย เสื้อแดงที่มาจากจังหวัดอื่น ต่าง “จิตตก” สีหน้าอมทุกข์ วิตกจริต หวาดหวั่นภัยร้ายที่มีมาถึงตนเองและครอบครัว จนคนเสื้อแดงหลายคน ทนความกลัวไม่ไหว ขอกลับออกไปก่อน แต่การ์ด นปช. ที่ปิดทางเข้าออกไว้แน่นหนา ไม่ยอมให้ออกไปจากสนามกีฬาฯ 

 17.00 น. มีมวลชนที่ถูกบังคับมา และจ้างมา ถูกขังอยู่ในสนามกีฬาฯ ประมาณไม่เกิน 1,000 คน แต่ แกนนำอับอายมาก กลัวว่าจะโดนเช็คบิลจากเจ้าของท่อน้ำเลี้ยง เลยแถออกข่าวว่าเสื้อแดงมา 12,000 คน..(ฮา)..ช่วยลือบอกไปถึงชายดูไบ ว่าขาด 12,000 คน ไปแค่ 11,000 คนเอง..ไอ้ที่แดงๆ ที่ทีวีเอเชียอาบแดดถ่ายหนะ มันคือ “เก้าอี้เปล่า” ที่ไม่มีคนนั่ง..เพราะที่เหลือมัน อมแบ่งเงิน รับเงินมา 1,000 บาทต่อหัว จำนวน 15,000 ราย แต่จ่ายจริง 150-200 บาท และจ่ายเพียง 1,000 กว่าคนเท่านั้น เงินที่เหลือแกนนำ อมกันแหลกลาญ เข้ากระเป๋าไปแล้ว..ดังนั้นเจ้าของท่อน้ำเลี้ยงไป “สอย” เอาเงินคืนได้ที่แกนนำ นปช.ได้เลย

เสื้อแดงที่อยู่ในสนาม จึงตกอยู่ในสภาพเหมือนถูกขังคุก  ท่ามกลางพายุพิโรธ ลมแรงพัดกรรโชกล้อมรอบที่ชุมนุมเหมือนตกอยู่ในนรกก็ไม่ปาน เสียงลมพายุดึงหึ่งๆ อื้ออึงไปทั่วบริเวณ เหมือนเสียงคำรามจากลมหายใจโกรธของพระยาพิชัย ..

ในขณะที่แกนนำกำลังปราศรัย โจมตีเฉี่ยวไป เฉี่ยวมา เจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินอยู่นั้น สิ่งเลวร้ายลางความตายของคนเสื้อแดงก็เกิดขึ้น เมื่อพายุโกรธกรรโชกแรงขึ้นอย่างผิดปกติ เสียงดังปานสายฟ้าฟาด ดังสนั่นหวั่นไหว เปรี้ยงๆๆ โครม ครืน ลมพัดตัวแกนนำปราศรัยบนเวที จนยืนโยกทรงตัวแทบไม่อยู่ ทรงผมหลุดลุ่ย โดยเฉพาะนกแสก ถึงกลับเห็นหัวล้านหมดทั้งหัวเหมือนไม่มีผมเลยที่เดียว..และถ้าดูดีๆ คล้ายคนไม่มีเงาหัว และเหมือนผีจูออนมากๆ..  

และแล้วสิ่งที่พระยาพิชัย สิ่งศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมืองของจังหวัดอุตรดิตถ์ เตือนมาก่อนหลายวัน แต่ไม่มีเสื้อแดงฟังก็เกิดผล เมื่อมีพายุลูกหนึ่ง พัดจงใจพุ่งเข้าใส่มวลชนเสื้อแดง ลักษณะเป็นมวลใหญ่เหมือนกำปั้นพระยาพิชัย ชกดัง “ โครม “ เข้ากระแทกใส่โคมไฟในสนามกีฬาฯ จนหล่นแตกกระจาย ฟาดหัวคนเสื้อแดงจนบาดเจ็บกันจำนวนมาก ที่หนักๆ คือ หัวแตกเลือดอาบโชก 1 คน บาดเจ็บเลือดสาด 3 คน และบาดเจ็บเล็กๆ น้อยอีกระนาว ร้องโหยหวนกันระงม วิ่งกันกระเจิดกระเจิง หงายเงิบ หน้าเหวอ..น่ากลัว ไม่ไหวแล้วโว้ย !!

กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!

แม้แต่สิ่งศักดิ์สิทธิ์บนแผ่นดินไทยก็ยังไม่มีความเป็นธรรม ไม่เห็นแก่ประชาธิปไตย แถมยังมีอยู่ที่ไทยที่เดียวที่ประเทศอื่นไม่เห็นมีแบบนี้  นี่ไงคะ! เราสมควรแบ่งแยกประเทศเพื่อไม่ให้เป็นไทย จะได้ไม่มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่ยุติธรรมค่ะ!

https://www.facebook...44770444&type=3

หมายกำหนดการ วันที่ 3 และ 4 พฤษภาคม สมเด็จพระบรมฯ จะเสด็จแทนพระองค์ไปปฏิบัติพระราชกรณียกิจแทนพระองค์ที่พระที่นั่งอมรินทรวินิจฉัย พระบรมมหาราชวัง กรุงเทพฯ

ส่วนในหลวงและพระราชินีจะเสด็จฯ เฉพาะวันที่ 5 พฤษภาคม ที่ท้องพระโรงศาลาราชประชาสมาคม

ผมดูหมายกำหนดการของปีก่อนๆ มาเทียบเคียง เห็นว่าปีนี้ในหลวงและพระราชินีจะประทับในพระราชพิธีเฉพาะพิธีสงฆ์

ส่วนพิธีพราหมณ์ การสมโภชพระนพปฏลมหาเศวตฉัตรสิริราชกกุธภัณฑ์ สมเด็จพระบรมฯ จะปฏิบัติพระราชกรณียกิจแทนพระองค์ 

รอติดตามพระราชพิธีนี้ด้วยใจจดจ่อ ส่วนเพื่อนสมาชิกคนไหนที่ได้เฝ้ารับเสด็จฯ เก็บภาพบรรยากาศมาให้ชมด้วยนะครับ

 

แม้ว่าผมจะเกิดทันพระองค์ท่านแค่ปีเดียว แต่ผมก็รับรู้ถึงพระเมตตาของท่านที่มีต่อชาวไทยครับ

 

น้อมรำลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณของ แม่ฟ้าหลวง ผู้ประเสริฐยิ่งของชาวไทยครับ

 

  เจ็บจี๊ดดดด... ตอกย้ำความแก่กระพ๊มเลยขอรับ...

7.ทรงเรียกสมเด็จพระราชชนนีหรือสมเด็จย่า อย่างธรรมดาว่า "แม่"

8.สมัยทรงพระเยาว์ ทรงได้ค่าขนมอาทิตย์ละครั้ง

9.แม้จะได้เงินค่าขนมทุกอาทิตย์ แต่ยังทรงรับจ้างเก็บผักผลไม้ไปขาย เมื่อได้เงินมาก็นำไปซื้อเมล็ดผักมาปลูกเพิ่ม

10.สมัยพระเยาว์ทรงเลี้ยงสัตว์หลายชนิดทั้งสุนัข กระต่าย ไก่ นกขุนทอง ลิง แม้แต่งูก็เคยเลี้ยง ครั้งหนึ่งงูตายไปก็มีพิธีฝังศพอย่างใหญ่โต

11.สุนัขตัวแรกที่ทรงเลี้ยงสมัยทรงพระเยาว์เป็นสุนัขไทย ทรงตั้งชื่อให้ว่า"บ๊อบบี้"

12.ทรงฉลองพระเนตร(แว่นสายตา)ตั้งแต่พระชันษายังไม่เต็ม 10 ขวบ เพราะครูประจำชั้นสังเกตเห็นว่าเวลาจะทรงจดอะไรจากกระดานดำพระองค์ต้องลุกขึ้นบ่อยๆ

13.สมัยพระเยาว์ทรงซนบ้าง หากสมเด็จย่าจะลงโทษ จะเจรจากันก่อนว่า โทษนี้ควรตีกี่ที ในหลวงจะทรงต่อรองว่า 3 ทีมากเกินไป 2 ทีพอแล้ว

14.ระหว่างประทับอยู่ สวิตเซอร์แลนด์นั้นระหว่างพี่น้องจะทรงใช้ภาษาฝรั่งเศส แต่จะใช้ภาษาไทยกับสมเด็จย่าเสมอ

15.ทรงได้รับการอบรมให้รู้จัก "การให้" โดยสมเด็จย่าจะทรงตั้งกระป๋องออมสินเรียกว่า "กระป๋องคนจน" เอาไว้ หากทรงนำเงินไปทำกิจกรรมแล้วมีกำไร จะต้องถูก "เก็บภาษี" หยอดใส่กระปุกนี้ 10%  

ทุกสิ้นเดือนสมเด็จย่าจะเรียกประชุมเพื่อถามว่าจะเอาเงินในกระป๋องนี้ไปทำอะไร เช่น มอบให้โรงเรียนตาบอด มอบให้เด็กกำพร้า หรือทำกิจกรรมเพื่อคนยากจน

16.ครั้งหนึ่ง ในหลวงกราบทูลสมเด็จย่าว่าอยากได้รถจักรยาน เพราะเพื่อนคนอื่นๆ เขามีจักรยานกัน สมเด็จย่าก็ตอบว่า "ลูกอยากได้จักรยาน ลูกก็ต้องเก็บค่าขนมไว้สิ หยอดกระป๋องวันละเหรียญ ได้มาก ค่อยเอาไปซื้อจักรยาน"

http://takfa.nakhons....go.th/KING.htm

พื้นเพของสมเด็จย่าเป็นสามัญชนอยู่แล้วด้วย เลยมีส่วนในการเลี้ยงดูพระโอรสและพระธิดาให้เป็นเจ้านายที่ดีในรูปแบบที่ติดดิน

ถ้าทุกคนทำได้ตามที่ท่านสอน บ้านเมืองเจริญครับ

แต่ทุกวันนี้ มันคิดแค่ว่า ปชต. คือ กรูมีสิทธิ์ทำอะไรก็ได้ ไม่ผิด 

ในการถวายอภิบาลพระโอรสและพระธิดา ทรงใช้วิธีการและหลักการอบรม ให้มีพื้นฐานแห่งทศพิธราชธรรม มุ่งสร้างประโยชน์แก่ชาติบ้านเมือง มีพระอนามัยที่แข็งแรง มีระเบียบวินัยทั้งทางกาย และจิตใจ ปลูกฝังให้ทุกพระองค์ทรงมีคุณธรรม และความรับผิดชอบต่อหน้าที่ ซึ่งเป็นหัวใจของการเป็นพลเมืองที่ดี และเป็นพระมหากษัตริย์ในระบอบประชาธิปไตย

1. เสรีภาพ “…แต่ละคนชอบทางไหน อยากเป็นอะไร ท่านไม่เคยบังคับ…แม่ปล่อยให้เราเลือกเองทั้งนั้น ไม่เคยคิดบังคับอะไรเลย”

พระกรกุมเกี่ยวก้อย           กันมา

หก สิบ สี่ วรรษา                 ล่วงแล้ว

มิ่งขวัญของประชา             ชื้นชื่น  ราษฏร์ชม

ขอองค์คู่ขวัญแก้ว              สุขล้น  เกษมศรี 

ชีวิตคู่ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว  และสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ

เป็นต้นแบบของประชาชนที่มีคู่ชีวิตได้เป็นอย่างดี  ในหลวงทรงเป็นหัวหน้าครอบครัว

ที่มีแม่บ้านที่ส่งเสริมพระองค์ในทุกด้านอย่างสมเด็จฯ  และเป็นแม่บ้านที่เก่งมากๆ

เพราะไม่ว่าในหลวงจะทรงดำริอะไรขึ้น  สมเด็จฯจะหาสิ่งที่ทรงทำร่วมได้เสมอๆทุกครั้งไป

ในหลวงช่วยพ่อบ้าน  สมเด็จฯช่วยแม่บ้านและเด็กๆ

นอกเหนือจากพระราชกรณียกิจที่เรามักเห็นสองพระองค์ทรงเสด็จร่วมกันบ่อยๆ อีกหนึ่งอย่าง

ที่เรามักเห็น  นั่นคือการแสดงความรักความผูกพัน  เมื่อใดที่เสด็จเคียงคู่กัน ช่างภาพ

จะได้พระบรมฉายาลักษณ์ที่กุมพระหัตถ์กันเสมอ  ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเนิ่นนานเพียงใด

ภาพแห่งความหวานชื่นในการครองคู่ของทั้งสองพระองค์  ยังคงอยู่  แสดงถึงความสนิทเสน่หา

ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว  ทรงมีต่อคู่พระหทัยอย่างสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ

ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเพียงใด  ความรักอันแท้จริงจะคงอยู่เสมอ

ทรงพระเจริญ

                         ขอทั้งสองพระองค์ ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน

.....คู่บุญบารมีจักรีเกริกฟ้า....

   ขอพระองค์ทั้งสอง ทรงมีพระชนพรรษายิ่งยืนนาน...