กระต่ายหมายจันทร์

ครับ เกรียงเดชไปแล้ว ก็ขอให้ไปดี  แต่สำหรับท่านผู้ว่าคนนี้  

ขอรับรองว่าท่านเป็นคนตรง ดีและเก่งมากๆ ประมาณว่าจับ

เอาผู้ว่า 76 คนมาเรียงแถวกัน เพื่อวัดกึ๋น ความรู้ ความสามารถ

กันละก็ ท่านผู้ว่าคนนี้ต้องติดอันดับ 1 -3 แน่นอน อีกอย่าง

ท่านเป็นลูกพ่อขุนรามทั้งภูมิลำเนาและสถาบันการศึกษาที่ท่านจบมา

พุทธศาสน์ พุทธศาสนา คือตำรา สิ่งสืบทอดกันมาของผู้รู้ ผู้ตื่น
ไสยศาสน์ คือตำรา ความรู้ อันหลับไหล มืดบอด
ธรรมะ คือ ธรรมชาติ
     อยากฝากเรื่องสังฆทานซะหน่อย ไหนๆก้อเข้าเรื่องแล้ว
เมื่อเราถวายสังฆทาน แล้วกล่าว"อิมานิ มะยังฯลฯ" คนส่วนใหญ่จะถวายแก่พระเป็นรูปๆไป
พระที่รับไป ส่วนใหญ่ก้อรับมาเก็บไว้ผู้เดียว หารู้ไม่ว่า คำอุทิศนั้น
เขาให้แด่พระสงฆ์ ไม่ได้จำเพาะเจาะจงแก่ผู้ใด พระสงฆ์สามารถใช้สอยสิ่งนั้นได้
ถ้าเก็บไว้เพียงผู้เดียว เท่ากับเบียดบังของสงฆ์ 
ถ้าจะให้แก่พระรูปใด เจาะจงเฉพาะรูป  เรียกว่า  ปาฎิบุคลิกทาน ไม่ต้องมีพิธีไรมากมาย
   หลวงพี่ทั้งหลาย อย่าเอาของสงฆ์มาเก็บไว้ให้รกกุฏิเลย เอามาตั้งแจกเขาบ้างนะ 
 
ปล.  อาวุโส กับ ภัณเต ใครแก่กว่ากัน?

พูดถึงการถวายสังฆทานแล้ว  ทำให้นึกถึงอดีตเมื่อ ๖-๗ ปีก่อน
ตอนนั้นบวชโครงการในหลวง ๘๐ พรรษา เฉลิมพระเกียรติพอดี
จำพรรษาอญู่วัดที่ใหญ่พอควร วัดนี้มีลาภสักการะมากพอสมควร
เนื่องจากอยู่ในเขตเมืองที่เจริญ วันหนึ่งหลังจากที่ได้ฉันเพลก่อน
เรียนภาคบ่าย ตอนกลับกุฏิเห็นโยมผู้ชายผู้หญิงสามีภรรยาคู่หนึ่ง
ตรงมาหาผม ผมจึงได้ถามว่ามาทำไม เขาทั้งสองก็ตอบว่า ตั้งใจ
จะมาถวายสังฆทาน เจอท่านก็ดีแล้ว ขอนิมนต์ท่านเลย ตอนนั้น
ไม่ได้คิดอะไรจึงบอกให้ไปรอที่ศาลาวิหารสักห้านาที เดี๋ยวจะตามไป
พอไปถึงก็รับสังฆทาน  ให้โยมกรวดน้ำจากนั้นก็ให้พรตามพิธีการ
แต่พอเสร็จพิธี สังเกตได้ว่าสองคนนี้หน้าตาอมทุกข์มากๆ จึงได้
เลียบๆเคียงๆถามว่า บ้านอยู่ไหน สองคนนั้นก็ตอบว่าอยู่ อ.สอยดาว
จากนั้นก็ถามต่อว่าทำอาชีพอะไร เขาก็ตอบว่าทำสวนยางพาราและ
กรีดยางเองประมาณ๓๐ ไร่ ผมก็เลยหยอดไปว่าคงพอมีตังส์นะ
สองคนก็ตอบว่าก็ไม่เดือดร้อน ไม่มีหนี้สินอะไร ทีนี้ก็เลยยิงคำถาม
ไปอีกว่า แล้วโยมมาถวายสังฆทานทำไม ฝ่ายผู้หญิงทำท่าจะร้องไห้
ผู้ชายตอบว่า ตอนนี้ลูกผมป่วยหนักอยุู่ห้องไอซียู มีคนแนะนำให้มา
ถวายสังฆทานครับ ถึงตอนนี้ผมก็เลยเอากระดาษเอสี่มาให้คนละแผ่น
แล้วบอกให้ฝ่ายสามีไปหยิบหนังสือมนต์พิธีมา บอกให้ทั้งคู่เปิดไปที่
หน้า ๗๗ แล้วบอกให้คนทั้งสองจดบทสวดโพชฌงค์ เมื่อจดเสร็จ
ก็ได้กำชับว่าให้เอาบทสวดนี้ไปสวดให้ลูกของคุณฟังเถิด ทั้งสองคน
ได้ฟังดังนั้น ก็แย้งขึ้นมาว่า ผมจะสวดได้ไงไม่ได้บวชเป็นพระซะหน่อย
มันจะขลังเหรอ ผมก็เลยบอกไปว่า โยมจำไว้อย่างหนึ่งนะ พ่อแม่ถือเป็น
พระอรหันต์ของลูก ฉะนั้นสิ่งที่พ่อแม่ทำให้ลูกย่อมมีความศักดิ์สิทธิ์เสมอ
สองคนนั้นก็ลากลับไป ยอมรับเลยว่าไม่รู้คิดผิดหรือคิดถูกที่ทำแบบนี้
ตอนนั้นรู้แต่เพียงว่าคนที่มาถวายสังฆทานส่วนใหญ่มีทุกข์มาให้พระแก้
แทบทั้งสิ้น  สำคัญแต่เพียงว่าคนเป็นพระจะแก้ถูกหรือแก้ผิดเท่านั้น
สำหรับตัวผมแล้วเมื่อมีคนมาถวายสังฆทานทุกครั้ง ผมจะไปมอบให้เป็น
ของกลางสำหรับสงฆ์ทุกครั้ง ส่วนปัจจัยก็เอาไว้ใช้บ้างตามอัตภาพ อ้อ
หลังจากที่คนคู่นั้นกลับไปแล้วประมาณ ๒ สัปดาห์ ก็ได้กลับมาหาอีก
มาคราวนี้ ไม่ได้มาถวายสังฆทาน แต่มีสีหน้ายิ้มแย้มพร้อมกับข่าวดีว่า
ลูกของแกพ้นขีดอันตรายแล้ว  เฮ้อ  โล่งอก.............

 

 

 

 

 

 

เห็นใจเหมือนกันนะครัชท่านทรงธรรม คนในอยากออก คนนอกอยากเข้า

 

ถ้าให้ผมเลือกตอนนี้ ผมอยากเป็นแบบท่านทรงธรรมดีกว่า 

 

ท่านคงไม่อยากได้หมอนข้างที่สั่งให้เราต้องนั่งหลังขดหลังแข็งหาเงินให้หมอนข้างเอาเงินไปใช้เองหรอก 

 

ไม่มีใครอยากเป็นแบบเราบ้างเหรอ อิสระดีนะ

ขวา......ย่าง......หนอ   ซ้าย.......ย่าง.....หนอ

ไม่อยากอยู่ในเมือง  ก็ขึ้นดอย

 

อยากเป็นครับ ตอนบวชให้พ่อแม่ กะแค่พรรษา ตามธรรมเนียม  อยู่ไปๆ  เกือบเข้าพรรษา๒

นธ.ตรี สนามวัด สนามหลวง  ออกปฎิบัติวัดป่าที่สกลนคร พักนึง        กลับมาวัด  ไม่รู้ทำอะไรเลยท่องปาฎิโมกข์ได้  มีโอกาสขึ้นสวด ๒ครั้ง   

แต่ก็สึกขาลาเพศ ออกมา ผจญโลก ซะอย่างนั้น 

ตอนนี้  ขอชดใช้หนี้จากการศึกษา(กยศ.) กะหนี้สินส่วนตัว ให้หมดภาระทางโลกก่อน   อาจจะบวชอีกครั้งนึง 

 

 

นับถือ ครับ  ผมบวชอยู่เกือบเข้าที่พรรษา 6 ยังท่องไม่ได้เลย  ครับ  ..พอได้หน้า ก็ลืมหลัง..    หมดความพยายามตอนพรรษา 4 

 

ขอชื่นชมท่านอิทโซราไช ที่เคยบวชเรียนถึง ๒ พรรษา

และสามารถสวดปาฏิโมกข์ได้ เขาว่ากันว่า ๑๐๐๐ รูป

จะสวดได้เพียง ๑ รูป ต้องนับว่าบุญบารมีมากๆ ส่วน

ท่านพระคุณเจ้ากีรเต้อย่ายอมแพ้นะครับ อย่าลืมว่าเรามี

อิทธิบาทสี่ เป็นตัวช่วยที่สำคัญที่สุด  ตัวกระผมเองเคย

บวชพระมา ๒ ครั้งๆละ ๑ พรรษา ครั้งแรกใช้เวลาประมาณ

๒๐ วัน สามารถท่องจำนวโกวาทได้ทั้งเล่ม ถัดมาอีก ๒๐ วัน

(ประมาณ ๔๐ วันนับจากบวช) ผมก็สามารถขึ้นสวดปาฏิโมกข์

ได้ ตอนนั้นจำได้อายุ ๒๐ ปี พอดี จากนั้นก็ได้ขึ้นธรรมมาสน์

สวดปาฏิโมกข์อีก ๓ ครั้ง รวมเป็น ๔ ครั้ง พอสวดครั้งที่ ๔ เสร็จ

หลังจากนั้นประมาณ ๔-๕ วัน ก็สึก ล่วงเลยมาอีกหลายปีก็ได้มา

บวชครั้งที่สองในชีวิต ครั้งนี้ใช้เวลาประมาณ ๓๐ วัน ก็สามารถ

ขึ้นสวดปาฎิโมกข์ได้อีก โดยครั้งทแรกสวด ๒ ครั้ง ๒ วัด ในวัน

เดียวกัน ตอนเช้าสวดในวัดที่ผมจำพรรษา พอตอนบ่ายก็ไปอีกวัด

ที่อยู่ใกล้ๆ กัน เช่นกัน บวชครั้งนี้ ผมขึ้นสวด ๔ ครั้ง อ้อขอบอกว่า

บวชทั้งสองครั้ง คนละวัดกันและอยู่คนละจังหวัดด้วย แต่เป็นวัด

ที่เน้นการเรียนบาลีและนักธรรมเป็นหลัก แต่นั่นไม่ใช่แก่นสารสำคัญ

อะไร สิ่งสำคัญก็คือผมได้อะไรจากการบวชทั้งสองครั้ง มากมายกว่า

การเรียนในมหาวิทยาลัยที่ผมได้เรียนมาเสียอีก สิ่งที่ผมสามารถลืมตา

อ้าปากได้ด้วยลำแข้งของตัวเองมาตลอด ก็คืออิทธิบาท๔ นั่นเอง

ใครจะว่าอย่างไรก็ช่าง ผมว่าหลักธรรมคำสอนในพุทธศาสนามีค่ามาก

ยิ่งกว่าตำราเรียนศาสตร์ใดๆในโลกเสียอีก ไม่งั้นพ่อขุนรามคำแหงที่

ทรงเรียนพระไตรปิฎก คงไม่สามารถสร้างชาติบ้านเมืองเราเป็นบึกแผ่น

มาได้จนทุกวันนี้หรือครับ  จริงไหมครับพระคุณเจ้า

พระอาทิตย์ทรงกลด

เหตุเกิดที่ อ.ปาย  จ.แม่ฮ่องสอน เมื่อวันที่ ๒๘ พค ๒๕๕๗

เวลาประมาณ ๑๑.๐๐-๑๒.๐๐ น.บ้านแฟน หลังจากที่ทหารได้

บุกค้นริเวอร์ร็อครีสอร์ทและยึดไม้แปรรูปมูลค่า ๑๐ ล้านบาท

ของลูกชายจารุพงษ์ เรืองสุวรรณ คนอัปรีย์ชาติได้ไม่กี่วัน

ขนาดพระอาทิตย์ยังแสดงความยินดีและเป็นใจให้กับ คสช 

จะบอกพวกเสื้อแดงให้เอาบุญ ทักษิณไม่มีหนีพ้นและเอาชนะ

กฎธรรมชาติได้หรอก  โกงเท่าไหร่ สุดท้ายไม่เหลืออะไรให้

คนเคารพบูชา หรือระลึกถึงเมื่อตายจากไป อ้อ ปรากฏการณ์นี้

คนทางเหนือเขาเรียก อาติ๊ดกางจ้อง

หน้าลักกี้นัมเบอร์ด้วยคนครับ