เขียว

หึหึ ลูกน้องที่ทำงานส่วนมากก็เสื้อแดงทั้งนั้น ผมชอบนะพวกนี้รักประชาธิปไตยกันนัก

 

งานของบริษัทเป็นงานบริการ ใครแอบอู้งานกินแรงเพื่อน แว๊บไปโน่นไปนี่ ... เพื่อนก็เหนื่อยแทน

ใครอู้หนักๆเข้า ไม่ปรับปรุง ทำตัวหัวหมอ อาศัยช่องว่างของระเบียบบริษัทเพื่อความสบายของตัวเอง ... ก็เรียกมาคุยในที่ประชุมพนักงาน โหวตกันเลยว่าเพื่อนร่วมงานอยากให้ทำงานต่อหรือไม่

 

พอเสียงส่วนใหญ่โหวตว่าให้ออก อยู่ไปก็กินแรงเพื่อน แถมต้องหาร % ค่าคอมมิชชั่นกันแต่ทำงานน้อยกว่าเพื่อน ... กลับโวยวายน้อยใจ อ้างโน่นอ้างนี่ ... ทีงี้ล่ะไม่เคารพเสียงส่วนใหญ่ ไอ้พวกประชาธิปไตยแค่เปลือก 

 

รอบตัวผมเลยมีแต่พวกรักประชาธิปไตยเมื่อตัวเองได้ประโยชน์เท่านั้น 

คนจนไม่ถูกถีบออกจากระบบ แต่คนไม่มีจิตสำนึกต่อส่วนรวมต้องถูกถีบออกจากระบบ

คนจน คนไม่มีเงิน ยังเป็นผู้มีสิทธิเลือกตั้งได้ถ้าเขาเหล่านั้นเป็นผู้ทำสาธารณประโยชน์ ยกตัวอย่างเช่น

- ปราชญ์ชาวบ้าน มีความรู้สอนวิธีทำกิน ทำการเกษตรต่าง ๆ โดยไม่คิดเงิน

- ผู้ไม่สามารถจ่ายภาษีโดยตรงเพราะรายได้ต่อปีไม่ถึง หรือยกเว้นตาม กม. สามารถทำสาธารณประโยชน์ได้ เช่น ไปร่วมโครงการปลูกป่า, ช่วยเหลือสังคม ดูแลคนพิการ ชราภาพเด็กด้อยโอกาส, บริจาคโลหิต , ช่วยงานบรรเทาสาธารณภัย กู้ภัย ฯลฯ เป็นต้น (ช่วยกันคิดว่าอะไรเข้าเกณฑ์และตรวจสอบได้)

- บุคคลสมัครเข้าเป็นทหาร โดยไม่ต้องจับใบดำใบแดง

ฯลฯ

 

แบ่งชนชั้นเฉพาะการเลือกตั้ง

สิทธิพื้นฐานประชาชนคนไทยทุกคนได้รับเหมือนเดิม

ปัญหาตอนนี้มันก็อยู่ที่การซื้อสิทธ์ขายเสียงในการเลือกตั้งนั้นแหละ

 

ทำให้คนน้ำดีโดนคัดออกจากการเมือง เพราะ เสียงดีแต่กาไม่มี หรือ เงินไม่มากาไม่ไป

ใครพูดนะหรือ? ก็ประชาชนที่พร้อมจะขายเสียงตัวเองเพื่อเศษเงิน มันก็คือคนส่วนใหญ่ที่ทำให้พรรคไทยรักไทยและทักษิณอยู่ยงในบ้านเมืองขณะนี้ได้ ส่วนใหญ่พวกนี้จะการศึกษาน้อย ทำมาหากินเช้าชามเย็นชาม ไม่เสียภาษี

 

ที่จขกท.กล่าวมาก็เป็นการตัดตอนคนพวกกลุ่มคนต้นตอปัญหานี้ไปเยอะ อันนี้ผมก็เห็นด้วยนะ แต่เอาแค่เรื่องเดียวก็พอ เช่นต้องเป็นผู้เสียภาษีรายได้ก็พอเพราะเงินภาษีของเค้าควรได้รับสิทธิในการเลือกผู้แทนของเค้ามาบริหารบ้านเมือง อาจเป็นครั้งแรกก็ได้ที่คนน้อยนิดต้องมากำหนดทิศทางของประเทศไทยเพราะคนเสียภาษีรายได้ในไทยจริงๆในไทยมีแค่ 2 ล้านคนกว่าๆ ขืนเอาเรื่องการศึกษาเข้ามาจะมิยิ่งหนักเข้าไปอีก

 

อาจใช้แนวคิดนี้ในการเลือกตั้งครั้งถึงสามครั้ง เพื่อตัดวงจรนักการเมืองซื้อเสียงออกจากระบบไปสักสิบถึงสิบห้าปี ระหว่างนี้ก็เร่งในการศึกษาประชาธิปไตยกับกลุ่มคนที่มีปัญหาเหล่านี้ เพื่อเป็นการซื้อเวลาช่วงนี้ไป จนกว่าคนไทยจะพร้อมเห็นว่าการซื้อสิทธิขายเสียงเป็นสิ่งผิด

แต่แนวคิดนี้จะตกไปทันทีเมื่อมีหลักฐานว่าสส.ที่เป็นน้ำดีในสภาก็ซื้อเสียงแหลกด้วยเหมือนกัน

 

 

 

อันนี้การเลือกตั้งของประชาชนในสหรัฐอเมริกา

 

1. คุณสมบัติของประชาชนที่มีสิทธิในการออกเสียงเลือกตั้ง
1) เป็นพลเมืองหรือ สัญชาติอเมริกันเท่านั้น
2) มีอายุ 18 ปีบริบูรณ์
3) อยู่ในท้องถิ่นระยะเวลาพอสมควรในปี ค.ศ. 1970 สภาคองเกรสได้บัญญัติกฎหมายทีที่เกี่ยวกับการออกเสียงเลือกตั้ง คือให้ผู้มีสิทธิออกเสียงต้องมีถิ่นที่อยู่อาศัยในเขตเลือกตั้งนั้น 30 วัน ต่อมาปี ค.ศ. 1973 ศาลสูงแก้เป็น50 วัน
4) ต้องไปลงทะเบียนแสดงเจตจำนงออกเสียงเลือกตั้งภายในเวลาที่แต่ละมลรัฐกำหนด ส่วนใหญ่คือ 54 วัน ก่อนวันเลือกตั้ง ณ หน่วยเลือกตั้งของตน 
5) แต่ละมลรัฐจะกำหนดคุณสมบัติผู้มีสิทธิออกเสียงเลือกตั้งเป็นของตัวเอง

 

2. ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อผู้ใช้สิทธิเลือกตั้ง

1) อายุ อายุมากขึ้นมีแนวโน้มมีส่วนร่วมทางการเมืองมากขึ้น

2) การศึกษา โดยทั่วไปผู้มีการศึกษาสูงจะมีแนวโน้มไปใช้สิทธิเลือกตั้งมากกว่า

3) สถานะทางสังคมและรายได้ ปัจจัยเกี่ยวกับสถานะทางสังคมโดยเฉพาะอย่างยิ่งเชื้อชาติมีส่วนสำคัญในการตัดสินใจไปใช้สิทธิเลือกตั้ง ความแตกต่างของรายได้ของประชาชนผู้ที่มีรายได้สูงไปใช้สิทธิเลือกตั้งมากกว่าผู้มีรายได้น้อย
4) การแข่งขันระหว่างพรรคการเมือง 2 พรรค มลรัฐที่มีการแข่งขันสูง มีอัตราการใช้สิทธิเลือกตั้งสูง โดยส่วนใหญ่ที่ผ่านมาพรรครีพับลิกันได้คะแนนสูงกว่าพรรคเดโมแครท

 

ผมว่าการที่สหรัฐใช้วิธีการลงทะเบียนผู้มีสิทธิการเลือกตั้งก่อนการเลือกตั้งก็เป็นวิธีที่ไม่เลว เป็นการกระตุ้นให้คนที่จะมาเข้าระบบเลือกตั้งต้องการเลือกตั้งจริงๆ ไม่ใช่จะมาขายเสียงง่ายๆในคืนหมาหอนลูกเดียวเหมือนไทยในปัจจุบัน อันนี้ขอให้ฝากไว้นะครับ

จุดหมายปลายทางจะใกล้ขึ้นถ้าเราไม่หยุดเดิน เมื่อเราเริ่มเดินทางตามความฝัน อาจมีหลายคนดูถูก หลายคนว่าเป็นไปไม่ได้ เราจะบอกเขาว่าเราใฝ่ฝันที่จะทํา ไม่ได้เพ้อฝันนั่งอยู่เฉยๆโดยไม่ทําอะไร ถ้าความฝันของเราคือการขจัดระบอบชั่วร้ายออกไป มาถึงตรงนี้เราคงเดินทางมาถึงจุดที่ ทําให้เราไม่กลัวและกล้าออกมาต่อสู้กับระบอบนี้โดยไม่สนใจว่าคนรอบตัวจะพูดอย่างไร และมันกลับทําให้เรารู้ว่าคนส่วนใหญ่นั้นมีความคิดและฝันแบบเดียวกับเรา หากแม้ว่าต่อไปเราล้มลงเราก็ยังสบายใจที่จะมีคนอีกมากมายเดินทางเพื่อขจัดระบอบชั่วร้ายต่อไป หากแม้ว่าเราลุกขึ้นมาได้เราก็จะตามไปจนกว่าฝันของเราจะเป็นจริง