metaleka

microprocessor ผมอยู่หนายยยยยย


แปลเป็นภาษาชาวบ้านฝรั่งๆ ว่า

I loss my chip

แปลเป็นภาษาทางการแบบไทยๆ โดย google ว่า

ฉันสูญเสียชิปของฉัน

แต่คนใต้ ชอบพูดสั้นๆ

ชิป สูน

ถึงวิสา คัญทัพ

ก็ใครเล่าหลอกประชามาทวงสิทธิ์
ใครเบือนบิดอ้างประชาว่าเป็นไพร่
แล้วใครหลอกประชาให้มาตาย
ใครเล่าหมายศพประชาใช้หากิน

ปั้นนิทานหลอกลวงทวงอำนาจ
ทำลายชาติยอมเป็นทาสไอ้ทักษิณ
กุอำมาตย์ขึ้นมาใช้หากิน
ปวงประชาแดดิ้นไม่สนใจ

ขายหมดแล้วอุดมการณ์อันสูงส่ง
เพราะใหลหลงอำนาจเงินหยิบยื่นให้
"เมื่อฟ้าเป็นสีทองผ่องอำไพ
พวกของกูต้องเป็นใหญ่ในแผ่นดิน"

คำผวนมันเป็นเรื่องลามกนะครับ ถ้าจะด่ากันผมว่าไม่ต้องใช้คำผวนหรอก
ด่ากันโดยไม่ต้องผวนก็ได้

ผมขอสนองจัดคืนท่านเล็กน้อยเป็นตัวอย่างครับ

ก้านบัวของปลายอ้อ กอแขม
ใยต่ำคำคืนแรม บ่งชี้
ผวนใดใช่ที่แซม บนหน้า ท่านฤา
กมลจิตคิดแค่นี้ หยาบช้า น่าชัง

ปลาย แถวแดงแสร้งรู้ คนชม
อ้อ ยังไหวตามลม ปากไพร่
กอ กำเนิดวาทะ เร้นร้าย ใส่ความ
แขม รกรุกลามได้ ชอบให้ เผาเสีย




ก่อนนอน

ประหลาดใจปลายอ้อ กอแขม
อิงเอ่ยคำโคลงแกม เช่นนั้น
ยกตัวอย่างยินแย้ม เข้าสู่ ตัวเฮย
แดงใดยังกล้าดั้น เอ่ยอ้าง ชลธาร


แต่งเองดีกว่าครับ
ไปยกของโบร่ำโบราณเขามาให้แปดเปื้อนเปล่าๆ

ในศึกที่โจโฉจะเข้ายึดเมืองกุนจิ๋วคืนจากลิโป้

เมื่อทัพทั้งสองเผชิญหน้ากัน โจโฉเอาแส้ม้าชี้หน้าลิโป้ แล้วว่า...

"ตัวกับเรา จะได้มีความผิดกันสิ่งใดหามิได้ เป็นไฉนตัวจึงยกทหารมาตีเอาเมืองเรา"

ลิโป้จึงตอบโจโฉเป็นสุนทรพจน์อันบันลือลั่นสนั่นโลก

เป็นแบบอย่างของการแสดงเหตุผลแบบนักเลงโตที่น่าขันว่า …

"เมืองเหล่านี้เป็นของพระเจ้าเหียนเต้

ก็เหมือนหนึ่งของคนทั้งปวงซึ่งอยู่ในแผ่นดิน

ถ้าผู้ใดมีบุญแลเข้มแข็ง ก็จะครอบครองเมืองได้เหมือนกัน

เหตุใดท่านจึงว่าบ้านเมืองนี้เป็นของท่าน หามีความละอายไม่"

โจโฉแม้ว่าจะเป็นคนเจ้ากลอุบายและเฉลียวฉลาด

แต่ไม่เคยคาดคิดว่าจะมีเหตุผลเช่นนี้อยู่ในโลก

และไม่คาดคิดว่าลิโป้จะยกเหตุผลอันพิสดารมาแก้ตัว และด่าว่าตัวเองกลับมาเช่นนี้

จึงจำนนต่อถ้อยคำ คิดไม่ออกว่าจะหาเหตุผลที่ไร้เหตุผลยิ่งกว่านี้ไปตอบโต้ได้อย่างไร...

ส่วนลิโป้ก็กระหยิ่มยิ้มย่อง ที่เห็นโจโฉนิ่งอย่างนั้น

และภูมิใจในความฉลาดของตนเองเป็นอย่างยิ่งโดยหารู้ไม่ว่า

สิ่งที่พูดไปนั้น คนส่วนใหญ่กลับคิดว่าเป็นสิ่งโง่งม...

ลิโป้ เป็นผู้มี "ฝีมือกล้าแข็ง" แต่ "อับจนสติปัญญา"

ปลายอ้อ เลือกเอา ส่วนใดของลิโป้ หนอ...???

...........................................................

ในการรบครั้งสุดท้าย ระหว่างขงเบ้งกับสุมาอี้ (จ๊กก๊ก ยกทัพ บุกวุยก๊ก ครั้งที่ 6)

ขงเบ้งต้องการเผด็จศึกโดยเร็วเพราะมีแม่ทัพเก่ง ๆ เยอะ แต่มีเสบียงน้อย

ในขณะที่สุมาอี้นั้นมีเสบียงมากมาย ประกอบกับสุมาอี้เกือบตายในกองเพลิง

ตอนโดนอุบายของขงเบ้ง แต่รอดชีวิตมาได้เพราะฝนตกลงมาช่วยชีวิต

จึ่งครั่นคร้าม และไม่ยอมออกมารบ...

ขงเบ้งได้ส่งคนท้าทายสุมาอี้หลายต่อหลายครั้ง

จนขนาดส่งซับในสตรีเยาะเย้ยให้

สุมาอี้ก็ไม่ว่ากระไร กลับนำซับในสตรีนั้นมาสวมต่อหน้าที่ประชุมแม่ทัพนายกอง

เพื่อไม่ยอมออกรบ...

นี่จึงเป็นที่มาฉายา “ดำด้าน” คือ ใจดำ หน้าด้าน ของสุมาอี้

สามก๊ก โดยเรือง วิทยาคม ถึงกับรำพันว่า

“คนดีก็ไม่น่ากลัว คนชั่วก็ไม่น่ากลัว แต่ที่น่ากลัวมากที่สุดก็คือคนหน้าด้าน”

สุมาอี้ มี "ความฉลาดหลักแหลม" แต่คุณสมบัติสำคัญอีกประการคือ “หน้าด้าน”

ปลายอ้อ เลือกเอาส่วนใดของสุมาอี้ หนอ...???

คนผู้หนึ่งไม่อาจหนีตัวเองได้
ความผิดพลาดของตัวเอง
ความเสียใจของตัวเอง
ความรับผิดชอบของตัวเอง
ล้วนแต่หนีไม่ได้
เนื่องเพราะนั่นคล้ายเป็นเงาของตัวเอง
ซึ่งติดตามตนไปทุกแห่งหน ไม่อาจหนีรอดได้เด็ดขาด...
......................................................... - โกวเล้ง -

ต่อไปนี้ทุกครั้งที่คุณปลายอ้อแต่งนิยาย ให้ร้ายผู้อื่น
ใช้ความเห็นส่วนตัว ตัดสินเรื่องใดก็ตาม โดยไม่มีข้อเท็จจริง
นามบัตรใบนี้ จะตามไปเตือนสติคุณทุกที่ บ้านราษฎร์.. ราชดำเนิน.. หรือที่อื่นๆ..
.............................................................สมาชิกเสรีไทยและ ศรอรชุน ...

เจอพวกโลกสวยใน FB ลุงแคน

"

บ้านผมไม่ได้เลือกเสื้อเหลื

องเสื้อแดงแต่ทุกสีคือคนไทย

แตกต่างทางความคิดแต่เลือดส

ีเดียวกัน

ฝากถึงคนที่โพสต์ลงแบบนี้คุ

ณแน่ใจหรือว่าสิ่งที่ทำถูกต

้องการทำให้คนในสังคมแตกแยก

น่ะมันถูกหรอ

อย่าใช้ความคิดเพียงด้านแคบ

ๆด้านเดียว ทุกคนคือคนไทย จะมาบอ

กว่าคนนั้นดีหรือชั่วเอาอะไรมาตัดสิน

การเมืองต้องแก้ด้วยการเมือง ไม่ใช่การพูดข้างถนน จะให้พูดเรื่องชัวมันก็ชั่วพอกัน

จะพูดเรื่องดีมันก็มีพอกันอีก ฉะนั้นจงกรุณาเข้าใจใหม่ด้วยนะ สังคมโลกออนไลน์คือสังคมที่สร้างสรรค์

จุดเริ่มต้นเพียงเล็กน้อยนี่แหล่ะที่จะทำให้สังคมดีขึ้น เอาเวลาไปทำงานดีกว่าจะมานั่งเบียดเบียนเวลาของราชการ

ตัวไม่ได้ดีก็อย่าริว่าคนอื่นเลยเดี๋ยวมันจะเข้าตัว

"

แหม...ไม่รู้ว่าเค้าว่าลุงแคน หรือว่าผมนะ เพราะมาโลกสวยในการ์ตูนที่ผมวาดซะด้วย

คนกลางโลกสวยแบบนี้ชอบเจือกจังเลย

ไปวาดบนหัวเค้ารึก็เปล่า เอาเวลาว่างของตัวเองมาวาดแท้ๆ เจือกอะไรนักหนา

ฝากถึงน้องสองคนนั้นน่ะ โรงหนังมันไม่ใช่!!!

คิดมุกได้เมื่อเย็น ขี่มอเตอร์ไซด์ติดไฟแดง คิดได้ปุ๊บเผลอหัวเราะออกมา

รถคันข้างๆหันมามองกันใหญ่ อายโคตรๆ

ฐิตินันท์เป็นนักวิชาการแอ๊บแดงครับ งานเขียนเกี่ยวกับประชาธิปไตยของไทยที่ตีพิมพ์ในวารสารต่างประเทศก็ออกแนวไม่เอาเจ้า แบบที่พวกนักวิชาการแดงเขียนๆกัน
หัวโขนของงฐิตินันท์ดูดีครับ (ขอไม่เรียกอาจารย์ เพราะนับถือไม่ลง) แต่ความเป็นแดงมันออกมาเรื่อยๆ

สั้นๆ ผมไม่ให้ราคากับนักวิชาการแอ๊บแดงคนนี้ เพราะมันมีอคติไปแล้วในหลายๆเรื่อง

(แก้ไขเพิ่มเติมแก้คำผิดครับ)

ไปบอกเพื่อไทยสิ อย่าปรองดอง ทำความจริงให้กระจ่าง

กลัวอะไร เสื้อแดงไม่ได้เผาแล้วกลัวอะไร คิดเป็นมั้ย

ฟ า ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

คงต้องใช้สุกำพลมาขอข้อมูล "เชิงลึก" จาก hentai

รู้ลึก รู้จริงๆทุกเรื่อง แต่ที่ไม่เคยรู้คือ ไม่เคยรู้จักตัวเองว่าไม่ใช่คนกลาง

ให้เริ่มต้นไกลขนาดสุโขทัยคงไม่ไหว
ขอกำหนดจุดตั้งต้นก่อน จะได้คุยแบบแลกเปลี่ยนกันได้
ก่อนอื่นผมคิดว่าต้องตั้งหลักเกี่ยวกับหลักคิดก่อน

1 ความรักชาติเป็นของใหม่
ตอนที่อังกฤษเข้ามาประจบไทยสมัยรัชกาลที่สาม เพราะพวกมันกำลังจะตีพม่า
อังกฤษเคยไปหาคนไทยที่ถูกกวาดต้อนไปครั้งกรุงแตก บอกว่าจะพามาส่งประเทศสยาม
คนไทยพวกนั้นปฎิเสธ บอกว่ากลับทำไม อยู่ที่พม่าดีกว่ากันแยะ ไม่ถูกรีดนาทาเร้น
ทำมาหากินได้สะดวก กลับไปก็ไปหาความลำบากเหมือนเดิม

นี่ขนาดเพิ่งผ่านไป หกเจ็ดสิบปีเท่านั้นเอง

คนในยุคนั้น ไม่เคยมีสำนึกว่าตัวเองต้องรักชาติ ต้องเสียสละเพื่อแผ่นดินเกิด
แนวคิดเช่นนี้เป็นของใหม่

2 Country ไม่ใช่ Nation
คนโบราณยึดติดกับภูมิศาสตร์ ไม่ใช่ประวัติศาสตร์
ใครถูกกวาดต้อนมา ก็ไม่อาลัยบ้านเดิม มาที่ใหม่ก็ปรับตัวอยู่ต่อไป ทำมาหากินไปตามอาชีพ
เวลามีสงคราม ก็ใช้คำว่าป้องกันพระราชอาณาเขต ไม่ได้ใช้คำว่าปกป้องประเทศชาติ

สำนึกเกี่ยวกับชาตินั้น เป็นของใหม่ เท่าที่สอบกลับไปได้ ก็ประมาณรัชกาลที่ 5 นี่เอง
ตั้งแต่รัชกาลที่ 4 ลงมา สงครามชนิดเทครัว ไม่มีอีกแล้ว
ยิ่งชนิดที่บุกยึดเมืองหลวงจับกษัตริย์ฝ่ายตรงข้ามเป็นขี้ข้า ยิ่งไม่มีเข้าไปใหญ่
มีก็แต่การกระทบกระทั่งกันตามชายแดน ซึ่งหมายความว่า แนวคิดเรื่องประเทศต้องมีเส้นเขตแดนเริ่มเป็นที่เข้าใจ

3 เขตแดนทำให้เกิดชาติ
ก่อนมีสำนึกเกี่ยวกับชาติ เราไม่เคยสนใจเขตประเทศ ราษฎรนั้นก็ไม่ได้สนใจว่าตนอยู่ประเทศใหน
เพราะไม่มีอะไรยึดโยงเพื่อสร้างความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

คนลาวที่สระบุรีก็ยึดถือแต่หัวหน้าตัวเอง ส่วนหัวหน้าตัวเองต้องไปขึ้นกับใครก็ช่างหัวหน้า
คนญวนที่สามเสนก็ขึ้นกับพระยาวิเศษ และบาดหลวงที่ตนเองสังกัด
พ้นจากนี้ ก็ไม่สนใจแล้ว

ต้องรอจนเศษฝรั่งมันเข้ามาประสงค์ร้าย โดยอ้างว่าประเทศเขมรเคยเป็นของญวน ญวนตกเป็นของมันแล้ว
มันก็ต้องได้เขมรด้วย ตอนนั้นแหละครับ เราจึงต้องสนใจว่า
เรากับเขมรแยกกันออกมาด้วยอะไร นี่คือ ร.4 ตอนปลายแล้ว

หลังจากนั้น เราก็ต้องปรับเปลี่ยนแนวคิดขนานใหญ่ ทำให้เกิดการปฎิรูปประเทศในทุกมิติ
และทำให้เราต้องสร้างแนวคิดเรื่องชาติขึ้นมาเป็นสิ่งยึดเหนี่ยว
คำว่า ชาติ - ศาสน์ - กษัตริย์ จึงกำเนิดพร้อมธงไตรรงค์
จากนั้น คอมมิวนิสต์ก็ฉวยคำว่าชาติไปใช้เป็นอาวุธทิ่มแทงความเป็นหนึ่งเดียวของไทย
แล้วนายปรีดีจึงนำคำว่าชาติ - ราษฎร มาทำลายสถาบันอีกที

4 ราษฎรไม่ใช่ไพร่
สองคำนี้ไม่เหมือนกัน ไพร่เป็นชนชั้นทางสังคม แต่ราษฎรเป็นสถานะ
หมายความว่า ไพร่ทุกคนเป็นราษฎร แต่ราษฎรทุกคนไม่ใช่ไพร่




ยังมีแนวคิดสำคัญอีกหลายข้อที่ต้องทำความเข้าใจเสียก่อน
มิเช่นนั้นจะเรียนประวัติศาสตร์ไม่สนุกครับ

เครื่องเล่นซีดี เมื่อขาดซีดี