ไม่ได้ มาตอบคำถาม พี่ตะนิ่น นะ
แต่มาโอดครวญ
คือ ช่วงนี้ ผมยอมรับเลย ว่า
เป็นช่วงที่ กิเลส รุมเร้าผมมาก ๆ เลย
ก็ไม่ปิดบังแล้วกัน ผมกำลัง ระงับตัณหา
ของตัวเอง ผมบอกไม่อายเลย
ว่าผมกำลังอยากตัดขาด จากมันมาก ๆ
มันทำให้ผม รู้สึกตัวเองตกต่ำ
ที่เช้า ๆ ต้องมาเปิดอ่าน เรื่อง..... อย่างว่า
เพื่อสนองตัณหา ให้ตัวเอง
หรือไม่ ก็ดูรูป วิตถาร
นั่นแหละ ผมพยายาม ที่จะไม่ทำมัน นะ
แต่ผมก็อ่อนแอ เกินไปมั้ง
จริง ๆ ผมว่า ถ้าผมตัดมันได้ ไม่หมด นะ
มันจะชักนำ ผมไปสู่ กิเลส อื่น ๆ อีกมาก
ผมพยายามจะตัดมัน จนผมเครียด เลย
ผมหงุดหงิด ตัวเอง ที่อ่อนแอ เกินไป
ผมเลย ไปอารมณ์เสีย ใส่ คนที่ไปรษณีย์
เพียงเพราะ คิวมันรวน นิดหน่อย
นี่ไง ถ้าคนเรา ใจไม่เข้มแข็ง
ก็ทำร้ายตัวเอง แบบนี้
ผมพยายาม อย่างมาก ที่จะทำใจให้สงบ นะ
แต่พอ เวลาไม่คิดอะไร นาน ๆ เข้า
ความรู้สึก เบื่อ เข้ามาแทนที่
พอถึงจุดที่ เป็นอยู่นี้ นานสักหน่อย
ผมก็จะ ควานหา กิเลส อีกแล้ว
ผมเกลียดตัวเอง จนไม่อยาก
เกิดเป็นคน อีกเลย ผมอยาก
ออกไปจากชีวิต ที่เป็นอยู่
ถ้าผมไม่ต้องเกิดมา เป็นสิ่งมีชีวิต
อีกก็คงจะดี ผมคิดแบบนี้ มาตลอดเลย
หลวงพี่ กีรเต้ หรือ พี่ตะนิ่น
ช่วยผมที พาผมหลุดจาก กองกิเลส
นี้หน่อยได้ไหม ผมอยากเป็น คนที่สมบูรณ์
ผมไม่อยาก เวียนว่ายตายเกิด อีกแล้ว
ผมรู้สึก อยากไปอยู่ที่ ๆ ห่างไกล
ที่ ๆ ไม่มีอะไร จะมาชักนำ ผมไปในทางที่ตกต่ำ
มันจะเป็นไปได้ไหม อะครับ
- OSR likes this