Find content
ไม่ระบุ
DNA เหมือนกันเพราะเป็นข้าวดอกมะลิ 105 แค่ต่างกันในจังหวัดที่ปลูกแค่นั้น ถ้าคุณใช้วิธีตรวจ DNA ยังไงมันก็ไม่ต่างเพราะมันเป็นพันธุ์เดียวกัน แต่ถ้าคุณใช้คุณสมบัติอย่างอื่นมันก็ต่างนะครับ
ผิดล่ะครับ ก็บอกเองไม่ ใช่เหรอว่า ข้าวหอมจังหวัดเหมือนกับ ข้าวหอมมะลิ ทุกประการตรวจ DNA ไม่เจอ ดังนั้น เมื่อไม่เจอ หรือ DNA เหมือนกัน มันก็คือข้าวหอมมะลิ แล้วมันจะผิดได้ อย่างไร ปกติ น่ะ ข้าวหอมมะลิ มีสองราคา คือ ข้าวหอม ธรรมดา กับ ข้าวหอมอุบล สุรินทร์ ขนาดเมล็ดสั้นยาวไม่เหมือนกัน แต่ พออนุโลมได้ ว่า เป็นข้าวหอม เกรด A มีเมล็ดยาว มากขึ้น ส่วนข้าวหอม เกรด B ก็ มี เมล็ดยาว น้อยลงมา แต่ ความบริสุทธิ์ นั้น ต้อง 92 เปอร์เซนต์
ถ้าไปอ่านความเห็นของผมให้ ดี ๆ ผมก็บอกว่า การจำนำข้าวเป็นการบ่อนทำลาย ศักยภาพ ของ ข้าวไทย อย่างเห็นได้ชัด จากตัวอย่างที่มีการพูดเรื่องการปลอมปนในการจำนำข้าว
ข้าวปลูกแล้ว ต้องขายได้ ทั้งใน และต่างประเทศ ตามปริมาณ ความต้องการและต้องสมดุลย์กัน ขายไม่ได้ มันเป็นภาระอย่างที่ เห็น ๆ กันอยู่ แพงเกินไปก็ขายไม่ได้ ความหลากหลายของข้าวนั่นแหละ ที่ชาวนา จะต้องศึกษาเรียนรู้ เราคงไม่พูดถึงเรื่องการโกงการจำนำ ความไม่ซื่อสัตย์ของชาวนา หรือ โรงสี เพราะ การจำนำนี่มันบิดเบือนแต่แรก นั่นแหละ ถ้าผมเป็นชาว นา ผมก็ต้องปลูกข้าว ที่จำนำได้ มากที่สุดนั่นแหละ ครับ แต่ถ้า ไม่มีโครงการจำนำข้าว ล่ะจะทำอย่างไร หรือจะให้ ชาวนาปลูกข้าวหอมปทุมธานีทั้งประเทศ เพื่อให้ผลผลิตมาก แต่ขายไม่ได้ ข้าวเมล็ดรีบ บูดเสียได้ ง่าย อันนั้นก็ตามใจ นะครับ
แต่ถ้าในความคิดเห็นของผม ไม่ใช่บัญญัติไตรยางค์ มันมีปัจจัยอย่างอื่น เข้ามาพิจารณาเยอะ ปลูกแล้ว ต้องขายได้ มีความต้องการทั้งภายในประเทศ และต่างประเทศ ไม่ใช่ปลูกแล้วเอามาจำนำ เข้าใจนะครับ
คุณไปดูได้เลยว่าไม่ว่าจะจำนำหรือประกันราคา จังหวัดไหนข้าวดอกมะลิ 105 ปลูกแล้วได้คุณภาพข้าวหอมมะลิ ก็จะไม่มีข้าวหอมจังหวัด จังหวัดไหนได้คุณภาพข้าวหอมจังหวัดก็จะไม่มีข้าวหอมมะลิ
ข้าวดอกมะลิ 105 ปลูกทางอีสาน ได้คุณภาพข้าวหอมมะลิแต่ก็ต้องแลกกับการที่ผลผลิตต่อไร่ต่ำลง ขณะที่ภาคกลางถึงได้คุณภาพแค่ข้าวหอมจังหวัด แต่ผลผลิตต่อไร่ก็สูงขึ้นไปด้วย แต่ก็มีภาคเหนือบางจังหวัดที่ได้คุณภาพข้าวหอมมะลิ แต่ผลผลิตเท่าภาคกลาง
ปลูกแล้วต้องขายได้ ทั้งใน และต่างประเทศ แต่จะมีชาวนากี่คนครับที่ขายเองโดยไม่ผ่านพวกโรงสี และพ่อค้าคนกลาง ถ้าไม่กี่คนก็จะกลายเป็นปลูกแล้วต้องขายในประเทศให้ได้แค่นั้น ส่วนที่จะขายต่างประเทศ คนขายไม่ได้เป็นคนปลูก
ข้าวปทุมธานีถ้าขายไม่ได้จริง ทำไมทุกวันนี้มันยังอยู่ได้ล่ะครับ แสดงว่ามันต้องมีคนซื้ออยู่
http://thammculture..../มาตรฐานข้าวไทย
เข้าไปดูนะครับ ว่า ในมาตรฐานข้าวไทยน่ะ มี ข้าวหอมจังหวัด หรือเปล่า และ ก็ กรุณา ว่าง ๆ เดินไปในตลาดด้วย ว่า มีใครบอกว่า นี่เป็นข้าวหอมจังหวัด
ขอโทษนะครับ เคยกินข้าวหอมสุรินทร์ แท้ ๆ หรือเปล่า เคยกินข้าวหอมเชียงรายแท้ ๆ หรือเปล่า เคยกินข้าวเสาไห้ แท้ๆ หรือเปล่า หรือไม่ก็ เคยกินข้าวหอมอุบล แท้ ๆ หรือเปล่า อย่างเก่งก็แค่ปิดป้าย บนกระสอบ นะครับ แท้ ไม่แท้ พิสูจน์ยาก
สิ่งเหล่านี้คือปัญหาทีเกิดกับข้าวไทย รวมทั้งผู้บริโภคด้วย การพิมพ์ฉลากบนถุงว่า เป็นข้าวเสาไห้ ข้าวหอมสุรินทร์ หรืออุบุล หรือเชียงรายนั้น เป็นแค่การโฆษณา เคยรู้สึกกันหรือเปล่า ซื้อข้าวหอมแต่ละยี่ห้อแล้ว ถ้าถุงไหนรสชาติดี กลับไปซื้อปรากฏว่า หายจากตลาด หรือไม่ก็ ซื้อกลับมาแล้ว รสชาติไม่เหมือนเดิม เราจะทำอย่างไร ให้มีมาตรฐานเดียวกัน หมด
การตรวจ DNA หรือการคัดคุณภาพ ในเมื่อ DNA เหมือนกัน มันก็ เป็นข้าวอย่างเดียวกัน มาปฏิเสธ ไม่ได้ หรอกครับ หอมไม่หอม ขึ้นอยู่กับ การรักษาพันธุ์ข้าววิธีการเพาะปลูก รวมทั้งสถานที่เพาะปลูกด้วย เชื่อหรือไม่ว่า ข้าวหอม นั้น ต้อง จังหวัด ฉะเชิงเทรา ภาคกลางนี่แหละครับ ข้าวหอมที่อร่อย นั้น ต้องมาจากนครนายก ภาคกลาง แต่สิ่งเหล่า นี้ หายไปจากท้องตลาดในประเทศ เพราะอะไร พันธุ์ข้าวหรือไม่ มีการพัฒนาให้ รักษาคุณภาพเหมือนเดิมหรือไม่ อันนี้ ต้องทำต่อ
