-เจ๊ม้าม-

พวกเสื้อขาวโกรธอะไรค่ะ เจ๊งงมว๊ากมาก
เธอชูป้ายฆ่าคอรัปชั่น หยุดระบอบทักษิณ ต้องไปเลือกตั้ง

มันไปทำร้ายจิตใจเสื้อขาวตรงไหนคะ?

เจ๊อยากให้เรียกว่าห้อง "ลากดำนา" มากกว่าค่ะ มันสอดคล้องกับสภาพในนั้นดี

และเจ๊ก็ขอชื่นชมกับจุดยืนของเด็ก ๆ ด้วยค่ะ น่าปรบมือให้

เลือกไปก็ได้แต่คนเดิม ๆ กลับมาค่ะ
คนที่ถูกเลือก ท้ายสุดแล้วก็หันซ้ายหันขวาตามคำสั่งไอ้แม้ว

การเลือกตั้งที่ชอบพร่ำพูดกัน มันก็คือการที่ทุนสามานย์ใช้เป็นวิธีเพื่อจะได้เป็นรัฐบาล แล้วเข้าไปกอบโกยผลประโยชน์ โดยไม่เคารพการตรวจสอบและถ่วงดุลอำนาจ

ประชาธิปไตยมันมีอะไรมากกว่าแค่การเลือกตั้งค่ะ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ซึ่งก็ไม่นานเท่าไรค่ะเพราะเจ๊ยังจำได้อยู่

 

ใต้ฟ้าของเมืองกรุงที่แดดเผายามเข้าไมโครเวฟนั้น มีเด็กน้อยคนหนึ่งนั่งดูโทรทัศน์จอสีเหลี่ยมผืนผ้าขนาดใหญ่ในห้องที่เย็นสบายเพราะเครื่องปรับอากาศตรงข้ามกับอุณหภูมิที่เป็นอยู่ภายนอก มีเสียงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากของเด็กน้อยคนนั้นประกอบฉากตลกขบขันในโทรทัศน์

 

"ชมพู ๆ ลูกช่วยออกไปซื้อของให้แม่หน่อย"

 

เสียงที่เด็กน้อยได้ยินนั้น สร้างความฉุนเฉียวอยู่ไม่น้อย เพราะมันเป็นเสียงที่ขัดความสุขของตัวชมพูอย่างยิ่ง และรู้สึกเหมือนกับว่าต้องออกจากสวรรค์เพื่อไปเผชิญหน้ากับนรกที่อยู่ภายนอก

 

"ชมพู ได้ยินที่แม่พูดไหม?" เสียงของผู้เป็นแม่นั้นเริ่มสูงขึ้นและมีอารมณ์เจือปนขึ้นมา

 

ชมพูรู้สึกถึงอารมณ์ในน้ำเสียงของแม่ได้ แม้จะอิดออดไม่อยากขยับตัวลุกขึ้นแค่ไหนก็ปฏิเสธไม่ได้ จึงยืนขึ้นแล้วเปิดประตูเดินไปหาต้นเสียง ที่กำลังเตรียมกับข้าวในครัวอยู่

 

"มีอะไรแม่" ชมพูถาม

"ลูกช่วยไปซื้อของให้แม่หน่อย ใบรายการกับเงินอยู่บนโต๊ะแล้ว ส่วนเงินทอนไม่ต้องถือเป็นค่าที่มาช่วยแม่ละกัน"

'ได้แม่' (หึหึ ใครจะปฏิเสธได้ล่ะ ชมพูคิดในใจ)

 

แต่เมื่อชมพูคิดคำนวณราคาของที่ต้องซื้อคร่าวๆที่แม่ให้มาในกระดาษกับจำนวนเงินที่แม่ให้มา ก็แอบอมยิ้มเล็กน้อยเพราะเงินทอนนั้นเท่ากับธนบัตรสีแดงสองใบทีเดียว ซึ่งเงินเท่านี้จะซื้อหนังสือการ์ตูนได้ถึง 3-4 เล่ม พอคิดได้ตามนี้ อารมณ์หงุดหงิดของชมพูที่ต้องพักจากการดูทีวีคลายลงไปพอสมควร

 

"เอาวะ อย่างน้อยก็ได้การ์ตูนมาอ่าน" ชมพูพูดแล้วเดินไปยังมอเตอร์ไซด์ที่จอดอยู่หน้าบ้าน เพื่อขี่ไปที่ตลาดซื้อของตามที่แม่ได้เขียนไว้ในกระดาษ เมื่อทำธุระเสร็จแล้วจึงขี่มอเตอร์ไซด์มายังหน้าร้านขายหนังสือการ์ตูนที่ห่างจากตลาดไม่กี่ร้อยเมตร ซึ่งร้านนี้มีขายทั้งหนังสือการ์ตูนใหม่และหนังสือการ์ตูนมือสอง

 

"ป้า วันนี้มีเรื่องอะไรออกบ้าง"

"เยอะนะ วางไว้แถวหน้าแล้วจ้ะ เลือกได้ตามสบาย" เสียงป้าคนขายตอบรับ

 

ชมพูดูหนังสือการ์ตูนที่ออกใหม่แล้วยังไม่มีเรื่องที่ชอบ จึงเดินไปข้างในร้านที่มีหนังสือการ์ตูนมือสองอยู่ พลางเหลือบไปเห็นหนังสือการ์ตูนเก่าที่ตามหามานานห่อพลาสติกวางไว้ ทำให้ชมพูดีใจอย่างมากเมื่อหยิบขึ้นมาดูพบว่ามีราคาเขียนไว้ 350 บาท 

 

'ไม่เป็นไรอีก 150 บาทเอาเงินเราออกเองก็ได้' 

'แม้จะเก่าไปบ้าง ไม่เป็นไรหยวน ๆ กันได้ พอกันทีขี้เกียจตามหาแล้ว' ชมพูคิดและใช้เวลาเพียงสี่วินาทีในการตัดสินใจซื้อ

 

เมื่อตัดสินใจได้ชมพูจึงหยิบไปจ่ายเงินกับป้าคนขาย จากนั้นได้แกะพลาสติกออกเพื่อดูหนังสือที่อยู่ข้างใน แล้วชมพูก็พบว่าหนังสือการ์ตูนหลายเล่มนั้นมันเก่าและทรุดโทรมกว่าที่เห็นภายนอกมาก อีกทั้งสภาพหนังสือข้างในยังขาดรุ่งริ่ง มีปลวกกิน และมีบางหน้าหายไป เมื่อเป็นเช่นนี้ชมพูจึงเข้าไปต่อว่าป้าคนขาย

 

"ป้า ๆ ทำไมการ์ตูนของป้า ถึงได้เน่าแบบนี้ล่ะ"

"อ่าว! เอ็งไปทำขาดเองหรือเปล่า?"

"จะอย่างงั้นได้ไงป้า ซื้อเสร็จก็แกะหน้าร้านป้าเลยนะ"

"อย่างนั้นเรอะ ไหนๆ ขอป้าดูหน่อยสิ" ป้าคนขายยื่นมือไปเอาหนังสือจากมือของชมพูมาดู

"เออจริงด้วย มันขาดเยอะเลยนิ มีปลวกกินตั้งหลายเล่ม ไม่เป็นไร ๆ เดี๋ยวป้าให้หนูเลือกอันใหม่ละกันนะ รอแป๊ปนึง" พูดจบป้าก็เดินเข้าไปข้างในร้าน เพื่อเอาหนังสือการ์ตูนนั้นไปห่อพลาสติกใหม่มาวางไว้ที่เดิม แล้วเรียกให้ชมพูเข้าไปข้างใน

 

"เข้ามาข้างในเลยจ้ะหนู"

ชมพูได้ยินทีป้าเรียก จึงเดินเข้าไปในร้าน

"เลือกใหม่ตรงนี้ได้เลยจ้ะ ป้าจัดการให้เรียบร้อยแล้ว"

 

ชมพูจึงหยิบหนังสือการ์ตูนที่ถูกห่อพลาสติกใหม่ขึ้นมาด้วยความชอบใจ พลางพูดขอถุงพลาสติกกับป้า แล้วนำไปวางไว้ที่รถมอเตอร์ไซด์ของตัวเอง

 

"ขอบใจมากนะป้า" ชมพูพูดขอบคุณป้าที่ให้เขาได้เลือกหนังสือการ์ตูนใหม่

"จ้า แล้วมาอุดหนุนใหม่นะ" ป้าคนขายตอบรับ

 

บรื๊น ๆๆๆ เสียงมอเตอร์ไซด์ของชมพูขับออกไปจากหน้าร้านของป้า มุ่งหน้ากลับไปยังบ้านของตัวเองด้วยอาการลิงโลดเพราะได้การ์ตูนที่ตามหามานาน และป้าคนขายยังใจดีให้ชมพูได้เลือกหนังสือการ์ตูนใหม่อีกด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าเพราะ respect my vote ชมพูจึงได้พลาสติกห่อการ์ตูนใหม่ค่ะ

โหวตไปก็ได้แต่พวกเดิม ๆ ค่ะก็พวกที่ชูจักกะแร้สนับสนุนพ.ร.บ.นิรโทษกรรมนั้นล่ะ

พวกเสื้อขาวจะรู้ไหมคะว่า พวกมันไม่เคย respect เสียง vote ที่ให้ไปเลย

คิดว่าลงน่าจะดีกว่าค่ะ เพราะอย่างน้อยก็มี ส.ส. ในมือ ก็ช่วยในการออกกฎหมายเพื่อช่วยในการปฏิรูปประเทศได้

 

การบอยคอตครั้งที่ผ่านมาเจ๊ไม่เห็นว่าจะช่วยกดดันพรรคไทยรักไทยได้ มีแต่จะทำให้เริงร่าด้วยจำนวน ส.ส. ที่เต็มสภาจนกลายเป็นเผด็จการรัฐสภาเต็มรูปแบบ สุดท้ายหนีไม่พ้นต้องให้ทหารออกมารัฐประหาร ซึ่งผลกระทบจากการกระทำในครั้งนั้น ฝ่ายเสื้อแดงยังเอามาพูดเพื่อสร้างประโยชน์ให้ตัวเองอยู่จนทุกวันนี้ ดังนั้นการบอยคอตการเลือกตั้งโดยที่อีกฝ่ายยังไม่มีท่าทีสำนึก จ้องแต่จะทำเพื่อผลประโยชน์ของไอ้แม้วและตระกูลของมัน สร้างผลเสียมากกว่าผลดีค่ะ บอยคอยไปยิ่งเข้าทางไอ้แม้วมากกว่า

 

เจ๊จึงอยากให้ประชาธิปัตย์ลงเลือกตั้ง อย่างน้อยก็มีจำนวน ส.ส. ช่วยในการถ่วงดุลพรรคเผาไทยของไอ้แม้วได้ การได้เป็น ส.ส. เข้าไปดำเนินการปฏิรูปได้ง่ายกว่า ช่วยในการแก้กฎหมายให้การตรวจสอยจากภาคประชาชนมีความเข้มข้นมากขึ้น มันยังพอมีช่องให้ทำได้กว่าตอนนี้ค่ะ

 

การตั้งสภาประชาชนตอนนี้ ในแง่ของกฎหมายรัฐธรรมนูญแล้วมันเป็นไปได้ยาก (ไม่ได้หมายถึงทำไม่ได้นะคะ) เพราะสถานการณ์ตอนนี้มันคาบเกี่ยวกับการพึ่งพาพระราชอำนาจมากเกินไป และทางออกตอนนี้่ยังสับสนอยู่ว่าจะทำยังไง เท่าที่เป็นไปได้ในความคิดเจ๊ก็คงให้วุฒสภารับรองแล้วให้ประธานฯเป็นผู้สนองพระบรมราชโองการ ทางออกในเรื่องนี้ยังลำบากพอสมควรเลยค่ะ

 

ดังนั้นเจ๊จึงเห็นว่าการเลือกตั้งให้มี สภาผู้แทนราษฎร แล้วจะปฏิรูปผ่านช่องทางนั้นมันจะทำได้ง่ายกว่า และไม่เป็นการรบกวนพระราชอำนาจมากเกินไป อย่างน้อยการที่มวลมหาประชาชนออกมาต่อต้านระบอบไอ้แม้วในครั้งนี้ ก็ส่งผลให้ไอ้แม้วมันเหิมเกริมน้อยลงกว่าเดิม และเป็นการปลุกจิตสำนึกให้ประชาชนต่อต้านนักการเมืองชั่ว ๆ ได้ค่ะ 

มีแต่พวกเสื่อม ๆ แต่ทำตัวอยากดัง เจ๊ละเพลีย

 

ศาสนาพุทธไม่ได้เป็นปฏิปักษ์กับใครเลยค่ะ ถ้าคนไหนรู้ถึงแก่นแท้ของศาสนาจริง ๆ จะสามารถนำไปปรับใช้กับการเรียนหรือการทำงานได้เลย

พวกนี้มันบ้าค่ะ เจตนาลึก ๆ ที่ต้องการยกเลิกเพราะอะไร ใคร ๆ ก็รู้ 

หมกมุ่นอยู่แต่ในเรื่องความเท่าเทียม แต่อนิจจา ไม่มีใครไปกดขี่พวกมันเลยค่ะ

มัวแต่คิดอสัตย์อยู่แบบนี้ ไปอยู่ที่ประเทศไหน ระบอบการปกครองแบบใด ก็อยู่ไม่ได้

ชูวิทย์ใันบ่นอะไรของมันคะ ? มุกตัน คิดอะไรไม่ออก?

เค้าด่าคุณ เพราะชอบเอาข้อมูลมั่วๆมาโพสค่ะ 

ตอนนี้เหมือนข่าวจะสับสนค่ะ เพราะช่องสามอ้างคำพูดเลขาฯชูวิทย์ว่า ยังไม่ได้ลาออก

สำนักข่าวที่ลงข่าวว่าชูวิทย์ลาออกมีแค่ ไทยรัฐกับสปริงนิวส์ นอกนั้นไม่ได้ลงข่าวแต่อย่างใด

 

คงต้องรอคำสัมภาษณ์จากชูวิทย์อีกที อันนั้นน่าจะแน่นอนที่สุดค่ะ

ชูวิทย์เป็น ส.ส. ในสภา ตอนโหวตกฎหมายนิรโทษกรรมฉบับลักหลับชูวิทย์โหวต "งดออกเสียง"

แต่ตอนออกมาร่วมกับม็อบต่อต้านกฎหมายนิรโทษกรรม กลับบอกว่าตัวเอง "คัดค้าน" 

 

คนแบบนี้คืออะไรคะ? 

ไทยอดทน หลายๆคนที่เจ๊เจอ มักจะแสดงความเห็นแบบเลือกข้างไปแล้ว แต่ยังอ้างว่าตัวเองเป็นกลางอยู่

พวกนี้เจ๊คิดว่าเป็นพวกเห็นแก่ตัวมาก ๆ ค่ะ ประเทศชาติถูกพรรคเผาไทยทำลายกติกาไปแล้ว 

ทั้งออกกฎหมายนิรโทษกรรม ไม่เคารพศาลรัฐธรรมนูญ กติกาที่พวกไทยอดทนว่า มันพังไปแล้วค่ะ

บ้านถูกไฟไหม้ไปแล้ว ยังไม่เห็นอีกเหรอค่ะ ขอย้ำว่าเห็นแก่ตัวค่ะพวกนี้ 

ผมว่าลาออกนะ พรุ่งนี้(หลังจากประเมินว่าคนออกมาเยอะมากกกกกกก และคะแนนเสียงจะหายไป) 

 

เจ๊คิดว่ายังไงชูวิทย์ก็ไม่มีทางเลือกค่ะ คงต้องลาออก ไม่งั้นก็เสียหมา ...

 

คำพูดหากพูดออกไปแล้วมันจะเป็นนายเรา ชูวิทย์พูดแบบนี้ไป ทางเลือกก็คือลาออกอย่างเดียว

เพื่อเป็นการรักษาฐานมวลชนของไทยเฉย, ไทยอดทน ฯลฯ

เพราะเจ๊ชื่อว่ามีแต่กลุ่มนี้เท่านั้นที่ยังคงเลือกตัวชูวิทย์อยู่ นอกนั้นเค้ารู้ไส้รู้พุงชูวิทย์กันหมดแล้วค่ะ

 

คนอย่างนี้ไม่น่าคบมาก ชอบตีกิน เป็นนักฉวยโอกาสชั้นเลว ดีแต่เกาะกระแสคนอื่น ว่าคนอื่นให้เป็นคนชั่วเพื่อที่ตัวเองจะได้ดูเป็นคนดี เจ๊รังเกียจคนแบบนี้มากๆค่ะ

 

แต่เจ๊ไม่อยากให้ลาออกนะคะ เจ๊อยากดูปฏิกิริยาของคนที่เชียร์ชูวิทย์อยู่ ว่าถ้าคนที่ตัวเองเชียร์เป็นแบบนี้ จะทำยังไง 55555