lusiferfuse

ขาดนี่อีกอันนึงครับ ฝ่ายเราก็มี

 

 

ไม่เป็นไรค่ะ ถือว่าเป็นความพยายามอย่างยิ่งที่จะทำให้บางคนมีความรู้ไปคุยกับชาวบ้านเขาได้ค่ะ ไม่ต้องไป copy แบบเขาเล่าว่ามาคุยในบอร์ด

ขอบคุณสำหรับข้อมูลนะครับ  คืนนี้ผมจะเข้ามาอ่าน

 

รู้สึกขอบคุณจริงๆที่ยังมีคนให้ข้อมูล พอดีไม่ได้เข้าบอร์ดมาจะ 2ปีแล้วครับ

เหตุที่ไม่ค่อยเข้าก็เพราะเวลาถามอะไรที่มันดูล่อเป้า ก็จะโดนเหมาว่าเป็นฝั่งตรงข้ามไปหมด

 

 

 

ของเดิม ขอความรู้เรื่อง กฎหมายขายชาติ 11 ฉบับ ด้วยครับ

 

ถ้าจะไม่ให้ล่อเป้า หัวข้อกระทู้ควรเป็นแบบนี้

 

ที่ควร 1 ขอความรู้เรื่อง กฎหมายที่ถูกกล่าวหาว่าขายชาติ 11 ฉบับ ด้วยครับ

ที่ควร 2 ขอความรู้เรื่อง กฎหมายฟื้นฟูเศรษฐกิจ 11 ฉบับ ที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นกฎหมายขายชาติ ด้วยครับ

 

ครับ อาจเพราะผมผิดเองที่ ไม่ใช้ความคิดในการตั้งหัวข้อ ไม่ได้กลั่นกรองก่อนในส่วนนี้ในส่วนนี้ครับ

ไม่เป็นไรค่ะ ถือว่าเป็นความพยายามอย่างยิ่งที่จะทำให้บางคนมีความรู้ไปคุยกับชาวบ้านเขาได้ค่ะ ไม่ต้องไป copy แบบเขาเล่าว่ามาคุยในบอร์ด

ขอบคุณสำหรับข้อมูลนะครับ  คืนนี้ผมจะเข้ามาอ่าน

รู้สึกขอบคุณจริงๆที่ยังมีคนให้ข้อมูล พอดีไม่ได้เข้าบอร์ดมาจะ 2ปีแล้วครับ

เหตุที่ไม่ค่อยเข้าก็เพราะเวลาถามอะไรที่มันดูล่อเป้า ก็จะโดนเหมาว่าเป็นฝั่งตรงข้ามไปหมด

มันสืบเนื่องมาจากผมนักศึกษา มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในภาคใต้ได้มีโอกาศไปศึกษาดูงานที่ประเทศ มาเลเซีย และสิงคโปร์ เป็นเพียงโอกาศดีๆ ที่ผมได้ออกไปดูโลกมากกว่าในประเทศที่ผมเคยอยู่..ประเทศที่เคยภูมิใจลึกๆว่าเราไม่ได้ด้อยกว่านาๆประเทศในภูมิภาค

    แต่...หลังจากที่ผมได้ออกไปจากบ้านเมืองของผมแล้ว ความรู้สึกหลายๆอย่างได้ถาโถมเข้ามา ความสับสน ความไม่เข้าใจ หลังจากที่ได้เห็นบ้านเมือง ความมีระบบระเบียบ จนรู้สึกได้ถึงการวางแผนในการใช้และจัดการทรัพยากรภายในของประเทศทั้ง 2 ประเทศ

    ทำให้ผมกลับมาถามตัวเองว่า ทำไม...ประเทศของเราถึงยังช้าชนาดนี้......คำว่าช้าทีู่พูดถึงคือคนรู้สึกตัวช้าว่าเรากำลังโดนลากไปสู้ความเสื่อม ความล้าหลังที้แท้จริง ประชาชนในชาติ ขาดความคิดการวิเคราะห์การใช้เหตุ

     ผมรู้สึกท้อในใจลึกๆว่าทำไมนะ นักการเมืองผู้บริหารประเทศที่มีโอกาศได้เดินทางไปเยือนประเทศที่พัฒนาแล้วมากว่าผม พวกท่านทั้งหลายที่ได้ออกไปพบโลก ทำไมท่านเหล่านั้นไม่มีคววามคิดดีๆจะสร้างความเปลี่ยนแปลงให้กับประเทศที่ได้ชื่อว่าเป็นบ้านเกิดของท่าน แล้วทำไมถึงปล่อยให้ละเลยมาได้ถึงปัจุบันนี้

    ทั้งในอดีตประเทศเรานั้นเรียกได้ว่าเป็นผู้นำของภูมิภาคนี้เลยก็ว่าได้ รถไฟ การวางผัง การปกครอง ในอดีตได้ถูกวางแผนที่ทำให้ประเทศเราพัฒนานำหน้าหลายๆประเทศในสมัยนั้น

   ทั้งเมือง ทั้งสถานที่ท่องเที่ยวในหลายๆที่ ผมได้คิดนำมาเปรียบเทียบความเป็นไปได้ในการพัฒนาสถานที่ท้องเที่ยวต่างๆในประเทศ  ผมคิดว่าในประเทศเรามีโอกาศมากกว่าทั้ง 2 ประเทศประเทศของเราหลากหลายด้วยวัฒนธรรมอาหารการกินและหลายๆอย่างที่น่าสนใจ แต่ทำไมประเทศเรายังถึงยังอยู่กับที่

   มันทำให้ผมถามตัวเองถึงการเปลี่ยนแปลงว่าทำอย่างไรให้ประเทศเราไม่น้อยหน้าต่างประเทศอย่างน้อยก็ในภูมิภาคทำไมนักการเมืองผู้มีอำนาจไม่ทำอะไรซักอย่างที่จะทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัด และไหนจะอนาคตอันใกล้ที่จะถึง ในถานะที่ผมเป็นนักศึกษาอยู่ ผมพูดจริงๆว่าเด็กไทยไม่ตำ่กว่าร้อยละ 70 ยังไม่ตระหนักถึงเหตุการที่จะเกิดขึ้นอย่างจริงจัง การแข่งขัน เรื่องต่างที่จะถาโถมเข้ามา..

หลังจากผมได้นั่งคิดดูแล้ว ในหัวผมมองเห็นแต่ความวุ่นวายที่จะเกิดขึ้นในประเทศเรา ผมจึงอยากระบายและมีคำถามว่าทำไม ทำไมเรายังไม่ไปไหน

ผมอยากให้คนไทยได้มีโอกาศไปพบไปเห็นไปรู้สึกแบบนี้บ้าง ตลอดเวลาที่ผ่านมาระบบของเราที่เป็นอยู่เหมาะแล้วหรือ

แล้วจะทำอย่างไรให้เกิดความเปลี่ยนแปลง

(กลับมาถึงไทย ผมได้คุยกับคุณพ่อเล่น ว่าทำไมนะประเทศเราถึงยังเป็นแบบนี้ เราน่าจะพัฒนาได้ดีกว่าในหลายๆประเทศด้วยซ้ำ ผมพูดกับพ่อว่าผมอยากจะเป็นคนที่จะเปลี่ยนอะไรได้บ้าง ทำอะไรให้ประเทศเราได้บ้าง

คุณพ่อก็พูดแค่ว่า การเมืองมันสกปรกอย่าไปยุ่งเลย ถึงเราจะอยากเปลี่ยนแค่ไหน แต่พอเราเข้าไปอยู่ในระบบพบกับความจริง มันจะเปลี่ยนเราให้สกปรกตามไปด้วย ไม่มากก็น้อย)

ผมอยากให้คนส่วนใหญ่***ของชาติ ได้ออกไปดูโลกว่า ความจริงแล้วประเทศเรายังอยู่จุดไหน.....