Jump to content


Photo
- - - - -

ลองอ่านความเห็นของสาวโรงงานที่ชื่นชมนโยบาย 300 บาทกันครับ


  • Please log in to reply
53 ความเห็นในกระทู้นี้

#51 หมูบิน

หมูบิน

    น้องเก่า

  • Members
  • PipPip
  • 180 posts

ตอบ 3 ธันวาคม พ.ศ. 2555 - 21:20

รู้สึกเหมือนอ่าน propaganda ยังไงไม่รู้

#52 sigree

sigree

    มหาเมพ

  • Members
  • PipPipPipPipPipPipPip
  • 10,883 posts

ตอบ 3 ธันวาคม พ.ศ. 2555 - 21:42

จริงๆคนมองมุมเดียวมีอยู่

เพียงแต่หนนี้ถูกขับให้เห็นชัดขึ้นด้วยนโยบายรัฐ

#53 kim

kim

    ขาประจำ

  • Members
  • PipPipPip
  • 1,724 posts

ตอบ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2555 - 08:35

สงสัยน้องการ์ตูนวิปริตคนกลางสามโลก ไม่เคยไปกินข้าวที่อเมริกาแน่ๆเลยมาพูดเรื่องค่าแรงที่นั้นด้านเดียว

ถ้าข้าวที่ขายในอเมริกาขายราคาเดียวกับเมืองไทย น้องการ์ตูนลามกจะจ้างคนงานตามค่าแรงที่กล่าวอ้างมาอีกไหม

#54 isa

isa

    ขาประจำ

  • Members
  • PipPipPip
  • 447 posts

ตอบ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2555 - 10:20

สมัยหนุ่มๆตอนที่เรียนที่ญี่ปุ่น ผมเคยเป็นเด็กเสิร์ฟด้วยครับ ทำงานอาทิตย์ละ 6 วัน วันละ 6 ชั่วโมง รายได้ 14-16 หมื่นเยน เทียบเป็นเงินไทยตามอัตราแลกเปลี่ยนยุคนั้นก็ร่วมเดือนละ 4 หมื่นบาท
...แต่เชื่อไหมครับ อยู่ได้แบบเดือนชนเดือน แค่ค่าเช่าห้องก็ปาเข้าไป 7 หมื่นเยน ความสุขอย่างเดียวก็คือช่วงเงินเดือนออกวันเดียว ไปซื้อหนังสือที่คิโนะคุนิยะ ชินจุกุ กินอาหารญี่ปุ่นกับเบียร์แก้วนึง
แค่เนียะ หมดและ ที่เหลือก็อยู่แบบเขียมๆ กินอาหารส่วนใหญ่ก็ที่ร้าน

กลับมาเมืองไทยเงินเดือนสตาร์ทไม่ถึง 3 หมื่น ซื้อคอนโดอยู่แถวหน้ารามสอง ค่าใช้จ่ายเดือนนึงไม่ถึงหมื่นดี แถมงานไม่หนักมาก มีเวลารับจ๊อบอีกต่างหาก ตังค์เหลือเก็บบานตะเกียง
:lol:

แต่สมัยที่ทำงานที่ญี่ปุ่น ทำให้รู้อย่างนึงว่าคนไทยทำงานห่วยจริงๆ คุณภาพเทียบคนต่างชาติไม่ได้เลย สมัยทำเสิร์ฟที่ร้านแถวชิบุย่า มีเด็กฮ่องกงมาทำงานอยู่ด้วย 3-4 คน
คนเดียวทำงานได้เท่ากับเด็กไทย 3 คน ต่างกันยังไงน่ะเหรอ เวลาแขกเข้าร้าน เด็กไทยหันหน้าเข้าเคาน์เตอร์ คุยกันเอง หันตูดให้แขก แขกโบกมือเรียกก็ไม่รู้ไม่ชี้
แต่เด็กฮ่องกงมันมองดักตั้งแต่แขกเข้าร้านว่ามากี่คน นั่งโต๊ะไหน เวลามันเข้่าโต๊ะแขก มันดูงานโต๊ะข้างๆด้วย ได้รวดเดียว 3 โต๊ะ เด็กไทยยังไม่ทันขยับเลย มันกวาดงานหมดร้านไปแล้ว

ประสบการณ์ต้องเดินงานแข่งกับเด็กฮ่องกงเพื่อชิงโควต้าชั่วโมงงานนี่แหละครับ ที่ทำให้ผมต้องปฏิวัติตัวเอง กลายเป็นคนทำงาน "ดุ" คนหนึ่ง มาจนปัจจุบัน
ร้านสุกี้โคคาที่ญี่ปุ่นแถวรปปงงิ รับแขกได้ 300 ที่นั่ง วันไหนแขกวนเข้าเยอะๆ แขกเข้าร้านเป็นพัน ต่อคิวยาวเหยียดถึงถนน จ้างเด็กเสิร์ฟกี่คนรู้มั้ยครับ
แค่ 5 คน (ไม่รวมแคชเชียร์และผู้จัดการ) เพิ่งจะรู้รสของการทำงานจน "จุก" เด็กล้างจานน่ะไม่ใช่หากันง่ายๆ เด็กล้างจานเก่งๆผู้จัดการต้องง้อ
เพราะต้องล้างจานวันละเป็นพันใบ (โต๊ะสุกี้ 1 โต๊ะ ก็จานอย่างน้อย 10 ใบ ไม่นับหม้อ ช้อน และอื่นๆ) อืดอาดไม่ได้ ไม่งั้นไม่มีจานไปเสิร์ฟลูกค้า

ทุกวันนี้เข้าไปในร้านสัญชาติลูกครึ่งญี่ปุ่นในบ้านเราอย่างยาโยย หรือฮะจิบัง ค่อยรู้สึกดีๆว่านิสัยทำงานคนไทยค่อยๆเปลี่ยน เพราะญี่ปุ่นมาวางระบบให้
แต่โดยทั่วไปส่วนใหญ่โดยเฉพาะรากหญ้าก็เหมือนเดิมละครับ เช้าชาม เย็นชาม -_-




ผู้ใช้ 2 ท่านกำลังอ่านกระทู้นี้

สมาชิก 0 ท่าน, ผู้เยี่ยมชมทั่วไป 2 ท่าน และไม่เปิดเผยตัวตน 0 ท่าน