รอบที่แล้วผมไม่ได้เลือกคุณชายหมู เลือกชูวิทย์ เพราะบุคคลิกภายนอกดึงดูดมากกว่า
(ที่จริงแน่ใจอยู่แล้วว่า ปชป นอนมา เลือกไม่เลือกก็ไม่ได้นอมินีหน้าเหลี่ยม)
ผ่านไปสี่ปี ผลงานหลายอย่างเข้าตา (ความเห็นส่วนตัวนะครับ) โดยเฉพาะโครงการอาหารเช้าเด็กนักเรียน
กับ หลักสูตรวิชาโตไปไม่โกง สองผลงานนี้พอบอกได้ว่าบุคคลที่ผลักดันโครงการทั้งสองอย่างนี้ออกมา
เป็นนักการเมืองประเภทที่มีอยู่น้อยนิดมากมากในบ้านเรา คือเห็นว่าการศึกษาของคนในชาติเป็นเรื่องสำคัญ
ผมเข้าใจความรู้สึก จขกท ครับ แต่ก็ไม่มีอะไรยืนยันได้เช่นกันว่าคนอื่นๆเข้ามาจะทำงานได้ดี วิเศษเลิศเลอกว่ากัน
คะแนะเสียงที่เคยทิ้งขว้างในรอบที่แล้วเพราะความรู้สึกอยากลองของใหม่ จึงต้องนำกลับมาคิดใหม่
ในภาวะการเช่นที่เป็นอยู่ในปัจจุบันนี้ มันก็เหมือนคน กทม กำลังจนมุม ถูกหมาบ้าน้ำลายฟูมปากตัวหนึ่งแยกเขี้ยวเข้าใส่
และเดินดิ่งเข้ามากัด คน กทม สมควรทำอย่างไร
ก. ค้นของในกระเป๋าหลังหาอะไรสักอย่างออกมาใช้
ข. ภาวนาให้เทวดาฟ้าดินพระภูมิเจ้าที่ช่วย
ค. หยิบโทรศัพย์ขึ้นมาโทรหามะเขือเทศ
ง. คว้าไม้ใกล้ๆมือมาป้องกันตัว
จขกท จะเลือกเช่นไรครับ
ส่วนผม 1 คะแนะนี้ไม่ทิ้งทุ่นให้เสียของ ขอเลือกไม้มาฟาดหัวหมาแก้แค้นที่พวกมันเคยฝากแผลไว้แล้วกันครับ
ขอเป็นอีกหนึ่งเสียงที่เชื่อว่า สิทธิที่ชอบธรรม มีพร้อมความรับผิดชอบและหน้าที่