7224 ความเห็นในกระทู้นี้

[lazylemon]

วันนี้เดินไปองค์การโทรศัพท์ เจอลูกแมวตัวน้อยๆน่ารัก อยู่ตัวเดียว พี่ยืนมองเขา เขาก็มองสบตาพี่ อยากเอากลับมาด้วยจัง แต่ที่บ้าน 4 ตัวแล้ว ที่สำคัญคือหมา เดินกลับมาตื้อๆ ทุกครั้งที่เห็น ลูกหมาหรือลูกแมวตัวน้อยๆ อยากจะเอามาเลี้ยงให้หมด เขาอยู่ตัวเดียว จะมีคนดูไหมหนอ เขาจะเหงาไหมเพราะไม่มีเพื่อนเล่น จะมีใครแบ่งปันอาหารให้หรือเปล่า เศร้าจัง 

 

[chackrapbong]

อ่าน rep 1888 ของ คุณ Wat แล้ว เป็นสิ่งยืนยันว่า

ศาสนาพุทธเป็นเรื่อง ยาก และ จะเข้าใจอย่างเผินไม่ได้เลย

[chackrapbong]

วันนี้เดินไปองค์การโทรศัพท์ เจอลูกแมวตัวน้อยๆน่ารัก อยู่ตัวเดียว พี่ยืนมองเขา เขาก็มองสบตาพี่ อยากเอากลับมาด้วยจัง แต่ที่บ้าน 4 ตัวแล้ว ที่สำคัญคือหมา เดินกลับมาตื้อๆ ทุกครั้งที่เห็น ลูกหมาหรือลูกแมวตัวน้อยๆ อยากจะเอามาเลี้ยงให้หมด เขาอยู่ตัวเดียว จะมีคนดูไหมหนอ เขาจะเหงาไหมเพราะไม่มีเพื่อนเล่น จะมีใครแบ่งปันอาหารให้หรือเปล่า เศร้าจัง 

[lazylemon]

ซ้ำค่ะ

Edited by lazylemon, 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 - 22:14.

[wat]

คุณวัชรคะ ที่บอกกับคุณจักรไป เพราะเคยได้ยินมาจากที่ไหนสักที่ และถ้าเป็นจริงอย่างที่คุณวัชรบอก อิฉันคงไม่สามารถตอบแทนพระคุณแม่ในชาตินี้ได้ อิฉันก็เหลือแต่แม่ที่ไม่เคยอยู่ด้วยกันเลย โตมากับปู่ย่า สายสัมพันธ์จึงไม่ค่อยมี ออกจะกลัวแม่ด้วยซ้ำ คือไม่อยากเถียง กลัวบาป แต่ความคิด ไม่ค่อยตรงกันนัก แต่ก็ปล่อยๆไป นี่ไม่คุยกันมา 2-3 ปีแล้วค่ะ อิฉันไปเยี่ยม พอตอนกลับ มีเพื่อนข้างห้องมาคุยกัน (ตอนนั้น ในกทม เริ่มยุ่งๆ) แม่ก็บ่นๆกับเพื่อนบ้าน อิฉันละกำลังจะอ้าปาก

คุณนายรีบบีบมืออิฉัน เพราะรู้นิสัย ก็กลับมา แม่โทรมาหาบ่นเรื่องโกงๆเกี่ยวกับนม หรือตู้น้ำดื่มจำไม่ได้ ก็ไม่ได้เอ่ยว่าใคร โกงไปเป็นร้อยล้านเชียว อิฉันก็ปากเสียจริงๆ บอกว่าแม่โกงแค่นี้จิ๊บๆ โกงกันเป็นพันล้าน เขายังทำกันเลย น่าน....

แล้วก็มาต่อด้วยยิงกันแถว ราชปรารภ ที่มีคนนอนตายอยู่ เราก็บอกว่าแม่ลองเข้าไปดูรูปในเน็ตซิ ท่านอนตาย 2 รูป มือยังวางไม่ตรงกันเลย แม่เงียบไป แต่ทวงคืนหม้อเคลือบที่ใส่อาหารมาให้ดิฉัน เมื่อนานแล้ว  ไม่กล้าไปเองค่ะ

ส่งคุณหลวงกะคุณนายไปแทน  สงสัยยังเคือง สั่งยามให้ฝากที่ยามค่ะ  ทุกวันนี้ยังไม่กล้าโทรค่ะ กลัว บาปหนาไหมคะเนี่ย

 

  อดีตของเราต่างกัน เพราะกรรมต่างๆกัน อินทรีย์ต่างๆกัน จึงทำให้เรารู้สึกกับ "ทุกข์" ไม่เหมือนกันมั้งขอรับ... ฉันใดฉันนั้น เหตุปัจจัยของแต่ละท่านก็คงไม่เหมือนกัน... กระพ๊มก็ชีวิตมีแต่คำถาม โดดเดี่ยวโด่เด่ ไม่เคยมีใครมาชี้ให้เห็นทาง หรือคำตอบที่ชัดแจ้งใดๆ... ก็อย่างที่เคยบอกกระมังขอรับ... กรรมแต่ปางก่อนทำให้มันยังไฝ่ดีบ้าง... มันถึงไม่เลวร้ายไปเสียทั้งหมด...

 

 ก็ลองส่งธรรมไปให้ลองสดับดูก่อนสิขอรับ แนวไหนก็ได้ตามแต่ถนัด แต่ถ้าถามกระพ๊มก็พุทธวจนนั่นแหละ... ทางตรงๆ ไม่ต้องอ้อมไปไหนขอรับ... ด้วยอินทรีย์บารมีที่ต่างกันนี่แหละ พระตถาคตกล่าวว่าการบรรลุธรรมนั้นเพียงชั่วขณะจิต แม้จะกระทำมาตลอดทั้งร้อยปี หรือบรรลุได้เพียงชั่วขณะจิต... ก็เสมอกันที่วิมุติ... ไม่แตกต่างกันขอรับ

 

 ข้อดีในการเป็นพุทธคือถ้าบรรลุแล้วตายไป ไม่ต้องไปเป็นข้าทาสบริวารของพระเจ้าที่ไหน ถึงเวลานั้นเสมอเหมือนกันหมด ความต่างตอนยังไม่เปลี่ยนอัตภาพนั่นเพียงแค่... นั่นท่านพระโพธิสัตว์ ผู้ตรัสรู้ เป็นศาสดาผู้บอกมรรคแก่ผู้เดินตามมรรคของพระองค์... เมื่อบรรลุแล้ว เปลี่ยนอัตภาพไปสู่นิพพาน ก็เสมอเหมือนกันหมด ไม่มีใครเหนือใครขอรับ... นอกนั้นยังไม่รู้อริยสัจ... ก็ว่ากันไป๊...

[wat]

เอาเพลงแนวอนิจจังสักเพลง เอิ๊กๆๆๆ

 

[wat]

 แด่... นักท่องเที่ยวในสังสารวัฏ...

 

 

 

 คุ้นๆวุ๊ย... ซ้ำป่าวหว่า??? 

[chackrapbong]

เพราะเคยได้ยินมาจากที่ไหนสักที่

เรารู้สึกกับ "ทุกข์" ไม่เหมือนกัน

ขอ แจม สักหน่อย

ทุกข์ ไม่ได้หมายถึงความเจ็บปวดทรมาน กายและใจ เท่านั้น ความหมายที่ถูกต้อง
คือการไม่สามารถคงสภาพเดิมได้ จึงครอบคลุมมากกว่า ที่เราเข้าใจในชีวิตประจำวัน
เมื่อมีลาภ ก็ย่อมมีเสื่อมลาภ เมื่อมีพบก็ย่อมมีพลัดพราก เมื่อมีสมหวัง ก็ย่อมมีผิดหวัง
เมือมี…..ก็ย่อมมี….ไม่สิ้นสุด

เพราะความไม่รู้จึงยึดถือสภาพธรรม ว่าเป็นเรา เป็นสัตว์ เป็นสิ่งต่างๆ ว่าเที่ยง
สภาพธรรมทั้งหลาย ที่เกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัยปรุงแต่ง ทั้ง จิต เจตสิกและรูป ล้วน
แล้วแต่ เป็นสภาพที่เป็นทุกข์ คือ ไม่เที่ยง ทำให้ทนอยู่ไม่ได้ ต้องดับไป

ถ้าไม่มีตัณหาจะมีทุกข์ไหม เมื่อไรหมดตัณหา ก็หมดทุกข์
เมื่อมีสุขก็ไม่รู้จักจบ ก็ยังขวนขวายต้องการสุขเวทนาไม่มีวันจบ

ถ้าไม่มีขันธ์เกิดจะมีอะไรๆ มาทุกข์ หรือ สุข ….ย่อมไม่มี

Edited by chackrapbong, 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 - 22:57.

[wat]

อ่าน rep 1888 ของ คุณ Wat แล้ว เป็นสิ่งยืนยันว่า

ศาสนาพุทธเป็นเรื่อง ยาก และ จะเข้าใจอย่างเผินไม่ได้เลย

 

 มองว่าเป็นเรื่องจริงแท้ของสัตว์อย่างพวกเราที่ควรจะศึกษา ค้นคว้าหา "ตัวตน" ดีกว่านะขอรับ...

 

 ไปคิดว่ายาก ก็ท้อพอดี...

 

[wat]

 บุ๊ยบุยขอรับ... เดี๋ยวกลางวันแว๊บมาเฝ้าบ้านอีกที... ชะแว๊บบบบบบบบบบบ...

[lazylemon]

ยังไม่ซ้ำค่ะคุณวัชร แต่สักพักมันจะหายไป เพราะเอามาจากแกรมมี่ โดยตรง 

อิฉันกับแม่ความคิดเราเหมือนเส้นขนานค่ะ ไม่มีทางบรรจบกันได้

แม่คิดจากอารมณ์ อิฉันคิดจากความถูกต้อง 

ขอจบเรื่องแม่แต่เท่านี้ อิอิ

[chackrapbong]

อ่าน rep 1888 ของ คุณ Wat แล้ว เป็นสิ่งยืนยันว่า

ศาสนาพุทธเป็นเรื่อง ยาก และ จะเข้าใจอย่างเผินไม่ได้เลย

 

 มองว่าเป็นเรื่องจริงแท้ของสัตว์อย่างพวกเราที่ควรจะศึกษา ค้นคว้าหา "ตัวตน" ดีกว่านะขอรับ...

 

 ไปคิดว่ายาก ก็ท้อพอดี...

 

ไม่ท้อครับ แต่เตือนตัวเองว่า อย่าตั้งอยู่บนความประมาท

[lazylemon]

ค์นนี้ขออยู่ไม่ดึกอย่างเคยนะคะ ต้องไปศาลายาแต่เช้า ซัก 5 ทุ่มแล้วกันเนอะ จำไมได้ว่าซ้ำป่าว บังเอิญไปเจอ

 

[chackrapbong]

[lazylemon]

แล้วก็เจอเพลงชื่อเดียวกัน แต่คนละอารมณ์เลย ชอบเสียง George Benson มาก ฟังแล้วจับใจ

 

Edited by lazylemon, 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 - 22:43.

[chackrapbong]

 ต้องไปศาลายาแต่เช้า ซัก 5 ทุ่มแล้วกันเนอะ

พรุ่งนี้เจอกันครับ

 

สวัสดีครับ

[lazylemon]

ลาเช่นกัน ด้วยเพลงของ George Benson อีกสักเพลง

 

[lazylemon]

บันทึกการเดินทาง(บุญ) ภาคต่อ

เริ่มวันที่3 เริ่มป่วยแระ ไหนเลยสังขารจะทานทน ความจริงแล้ว ก็ไม่ได้มีอะไรนักหนา หัดเดินจงกรม 6 ท่า วันละท่า แล้วก็นั่งมาธิ ฟังคำบรรยาย

แต่เนื่องจากแม่มะนาวเป็นคนขี้เกียจสันหลังยาว จึงเกิดการปวดหลังบริเวณบั้นเอว ร้าวรานไปถึงสะโพก เพราะไม่ว่าจะเป็นการเดินย่าง ย่อง นั่งสมาธิ นั่งเก้าอี้โดยไม่มีม้านั่งมารองเท้า ล้วนนำมาซึ่งการปวดหลังสุดทานทน เริ่มมีไข้

หลังทานข้าวเช้าก็กลับเข้าห้องนอน สักพักไปนั่งกระซิบกับโถจนหมดไส้หมดพุง  ค่อยๆเยื้องไปหาวิทยากรเพื่อขอยาแก้ไข้ ได้รับคำตอบว่าอย่าเพิ่งทานยาเลย

(คนคุมห้องพยาบาลไม่อยู่) ลองไปกำหนดดูนะคะ คือการบอกตัวเองให้รู้ว่าป่วยนะ เจ็บหลังนะ อิฉันละเงิบไปเลย จริงๆอยากหงายหลังไปเลยด้วยซ้ำ

แต่กลัวว่านอกจากจะเจ็บหลังแล้ว อาจเจ็บหัวอีกด้วย เลยพยายามพยุงสังขารอันอิดโรย กลับห้องพัก ไปรื้อกระเป๋าดูมีแฮะ ยาแก้ไข้ เอามาด้วย แต่มีแค่ 4 เม็ดเอง

ไม่เป็นไรเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าฝากซื้อได้(แต่ห้ามออก) ทานเสร็จมาสู้ๆต่อ เดินผ่านอีตาคุณหลวง แหมทำหน้าระรื่นอิ่มบุญเชียว เนื่องจากเขาห้ามพูด ตาคุณหลวงก็หย่อนกระดาษใส่กระเป๋าเสื้อ เล่นกันยังกะสายลับ ซีไอเอ เอามาอ่าน บอกว่า "ตอนนี้ทนไปนะกิเลสกะลังถูกเผา" สุดทน เดินไปหยิบกระดาษแผ่นเล็กๆที่เขามีไว้ให้ มาเขียนบอกว่า

"หลังจะหักอยู่แล้ว ยังจะมาทำพูด หน้าระรื่นชื่นบุญมากเลยนะ" แล้วค่อยๆคืบคลานไปตรงที่แกนั่งโน่นข้างหน้าเกือบสุด ไปยัดใส่กระเป๋าเสื้อ คลานกลับมานั่งที่ตัวเอง (ปรากฏภายหลังว่า เด็กที่นอนห้องเดียวกัน คืนสุดท้ายก่อนการปลดปล่อย นั่งคุยกัน บอกว่าหนูเห็นค่ะ นั่งอยู่อีกแถวข้างๆ คุณพี่ผู้ชายนั่งยิ้มขำๆ) เวรกรรมอายเด็กๆ 

 

ช่วงบ่ายไม่ไหวแล้ว ขอไปนอนห้องพยาบาล เพราะอาการไข้เริ่มมากขึ้นยายังไม่ออกฤทธิ์ เลยไปขอนอนห้องพยาบาล ตอนเย็นไม่ทานอะไรแระ กลับห้องอาบน้ำนอนเลย 

ตื่นเช้ามาของวันที่4 ยังไม่ดีขึ้น นอนต่อ เวลาอาหารกลางวัน ตาคุณหลวงมายืนตรงหัวเตียง ตามไปกินข้าว ไม่ใช่อะไรหรอก ถ้าอิฉันไม่ไหวต้องหิ้วกลับบ้านแกก็อดอยู่นะซิ  โชคร้ายก็ต้องมีโชคดีตามมา ไปนั่งโต๊ะอาหารเจอคุณพี่ผู้หญิงคนนึง ถามอาการ แกบอกว่ามียาคลายกล้ามเนื้อ และปลายประสาท เลยลองทานไปหลังอาหาร สักพักอาการค่อยๆดีขึ้น  ไปสู้ต่อได้แล้ว ตอนเย็นเดินผ่านเจอกัน บอกเธอว่าหายปวดไปมากแล้ว ได้รับเมตตาจิตได้ยามาอีกครึ่งแผง สบายแล้วเรา

Edited by lazylemon, 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 - 23:05.

[wat]

บันทึกการเดินทาง(บุญ) ภาคต่อ

เริ่มวันที่3 เริ่มป่วยแระ ไหนเลยสังขารจะทานทน ความจริงแล้ว ก็ไม่ได้มีอะไรนักหนา หัดเดินจงกรม 6 ท่า วันละท่า แล้วก็นั่งมาธิ ฟังคำบรรยาย

แต่เนื่องจากแม่มะนาวเป็นคนขี้เกียจสันหลังยาว จึงเกิดการปวดหลังบริเวณบั้นเอว ร้าวรานไปถึงสะโพก เพราะไม่ว่าจะเป็นการเดินย่าง ย่อง นั่งสมาธิ นั่งเก้าอี้โดยไม่มีม้านั่งมารองเท้า ล้วนนำมาซึ่งการปวดหลังสุดทานทน เริ่มมีไข้

 

  นั่นคือ "เชคุจฉิวัตร" หรือวัตรของพวกเดียรถีย์ (นอกแนว) ขอรับ... พระตถาคตได้เล่าให้พระสารีบุตรถึงวัตรเหล่านี้... พระองค์ได้กระทำมาหมดแล้ว... เช่นเดินช้าๆ แม้หยาดแห่งน้ำยังไม่เท่า เดินย่องๆไป ใช้กิ่งไม้ ใบไม้กวาดทางเบื้องหน้าไปก่อนจะก้าวไป เพื่อกันสัตว์ทั้งหลายจะต้องมาตายเพราะการเดินของเรา... กินอุจาระ, ปัสสาวะวัวควาย นอนในคอกวัว คอกควาย โดยกำหนดว่า อุจาระ, ปัสสาวะจากตัวเรามีเท่าใด เราจะกินเข้าไปเท่านั้น... ฯลฯ สุดท้ายพระองค์ก็บอกว่า... นั่นไม่ใช่หนทางดับทุกข์ใดๆได้เลย... หรือเหมือนดังพระสูตรที่พระตถาคตเดินตรวจที่พักของเหล่าภิกษุ ไปเจอที่พักภิกษุรูปหนึ่งที่พื้นกุฏิเต็มไปด้วยเลือด เนื่องจากภิกษุนั้นบำเพ็ญเพียรภาวนาด้วยการเดินจงกรมจนเท้าแตก... พระองค์จึงกล่าวสอนถึง "ทางสายกลาง" เพราะอินทรีย์บารมีของคนเรานั้นไม่เสมอกัน จึงให้พิจารณาถึงความพอดีแห่งอินทรีย์ เปรียบการทำอานาปานสติเหมือนดังการจับนกด้วยมือขอรับ... บีบแรงไปนกตาย จับหลวมไปนกหลุดมือ... จับให้พอดีๆขอรับ...

 

... การเดินก็เดินแบบที่เดินเป็นมาตั้งแต่เกิดนั่นแหละขอรับ จิตอยู่ที่กาย รู้การก้าว การย่าง การไกวแขน เหยียดแขน คู้แขน คู้ขา นั่ง นอน ขับถ่าย...

 

... การบำเพ็ญเพียรภาวนา พระตถาคตก็ให้กระทำสลับกันไป... หากที่สอนพระภิกษุก็เริ่มตั้งแต่หลังฉัน เดินสลับนั่งไปเรื่อยๆจนถึงสิ้นยามแรกแห่งราตรี ยามสองหลับ ยามสามตื่น... นับๆดูก็ 16 ชม. ต่อวันนั่นแหละขอรับ... ไม่มีกำหนดต้องนั่งเท่าไหร่ เดินเท่าไหร่ เดินเมื่อยก็นั่ง นั่งเมื่อยก็เดิน... ถึงเวลาง่วงก็นอน...

 

 

สถานที่ก็ที่ไหนก็ได้ขอรับ... ที่สงบ วิเวก... กระพ๊มแทบไม่เคยออกไปทำที่ไหนเลย... นอกจากฝึกทำเองอยู่ที่บ้าน... สงสัยก็ฟังบรรยายธรรม, อ่านหนังสือหาคำตอบข้อสงสัย, ส่ง e-mail ถามพระอาจารย์... แล้วก็ทำต่อไปเรื่อยๆ ก็แค่นั้นขอรับ...

Edited by wat, 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 - 14:42.

[wat]

 ตามพระสูตรข้างต้น จะเห็นได้ว่าพระตถาคตสมัยพระองค์ยังเป็นโพธิสัตว์ พระองค์ได้ทดลองทำมาทุกรูปแบบ ทุกแนวทางเดียรถีย์ที่มีอยู่ในสมัยนั้นแล้วนะขอรับ เดินบนหนาม นอนบนหนาม ไม่อาบน้ำ นุ่งลม ห่มฟ้าเป็นปีๆ (พวกทิฆัมพร) กินอุจาระ, ปัสสาวะวัวควายแทนอาหาร หลีกลี้หนีหน้าจากผู้คนไปอาศัยอยู่ในป่า พบคนที่ไหน ก็หนีไปจากที่นั่น ไม่ดื่ม ไม่กินเป็นเดือนๆจนพระองค์บอกว่าเมื่อเอามือลูบท้อง รู้สึกได้ถึงกระดูกสันหลัง ฯลฯ ซึ่งสุดท้ายพระตถาคตบรรลุธรรมได้ด้วยการกลับมากินอาหารเป็นปกติ พักผ่อนเป็นปกติ และใช้อานาปานสติเป็นเครื่องวิเคราะห์จิตจนบรรลุธรรมตามลำดับขั้นไปจนถึงอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า... ไม่ใช่เพราะวัตรเดียรถีย์เหล่านั้นเสียทั้งสิ้น...

 

  แต่สมัยนี้ "ชาวพุทธ" ส่วนใหญ่กลับไปเดินตามทางเหล่านั้นเสียทั้งสิ้น... พอบอกว่านั่นเป็นทางที่ผิด พระตถาคตทำมาหมดแล้ว... มันไม่ใช่วิถีของพุทธะ... กลับไม่พิจารณาถึงหลักที่ว่า... พระพุทธเจ้าท่านหาอะไร? แล้วค้นพบอะไร? ไม่พิจารณาถึง "สัจจะความจริง" ก่อนจะเชื่อว่านั่นของจริง หรือของปลอม... แล้วก็ให้ "อวิชชา" บดบังสติตอบโต้กันไปขอรับ...

 

  นั่นแหละ... กรรมใครกรรมมัน ของจริงแหละ...

Edited by wat, 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 - 10:16.

[lazylemon]

 นั่นแหละ... กรรมใครกรรมมัน ของจริงแหละ...

คุณวัชรกะลังจะบอกว่าสิ่งที่อิฉันทำไปนั้นไม่ใช่ทางที่ถูกใช่ไหมคะ  8 วันอันแสนเศร้า นี่เราไม่ได้อะไรเลยหรือนี่ 

[lazylemon]

บันทึกการเดินทาง(บุญ) ภาคสุดท้าย

 

ที่เล่าๆมา ก็เพื่ออยากให้รู้ว่าอิฉันไปเจออะไรมาบ้าง เพราะช่วงแรกสิ่งตั้งใจจะไปแสวงหาได้มาน้อยมาก แต่พอร่างกายเริ่มพร้อม การจะรับรู้สิ่งต่างๆก็มีมากขึ้น

การเดินจงกรมไม่เจ็บแล้วเพราะได้ยาช่วย แต่ก็ไปเอาไม้เท้าช่วยพยุงมาใช้ด้วย ยังไม่อยากเสี่ยงกับอาการเจ็บอีก  การนั่งสมาธิก็ดีขึ้น มีการไล่จับลิง แต่คิดว่าดีกว่าหลับแน่ๆ วิทยากรที่มาให้ความรู้ ส่วนมากจะเป็นช่วงเย็น(หลังอาหาร)ถึงกลางคืน บางคนสอนสนุกก็ไม่ง่วง มีวิทยากรหญิงท่านนึง อายุมากแล้ว ผมขาวไปหมดทั้งศีรษะ

ท่านเล่า(แก้เราง่วง)ว่า มีเพื่อนถามว่า "ทำไมไม่ไปย้อมผม ดูซิหน้าตาซีดเซียวทีเดียวเลย" อาจารย์ก็ตอบไปว่า "ฉันก็มองเธออยู่เหมือนกัน หน้างี้เหี่ยว แต่ผมดำเชียว" คนฟังหัวเราะกันใหญ่ เพราะสูงวัยก็มีมิใช่น้อย โดยเฉพาะแม่มะนาว หัวเราะออกนอกหน้าไปหน่อย ทั้งที่เพิ่งจะหายป่วย ก็แหม มันถูกใจ

 

การมาครั้งนี้ของแม่มะนาว ถึงจะขลุกขลักไปบ้าง แต่ก็เรียกได้ว่ามาตัดกิเลสในตัวไปเยอะ การไม่ให้พูด เพื่อให้เราอยู่กับจิตเราให้มากขึ้น ถ้ามัวแต่พูดก็จะฟุ้งกันไปเรื่อย ถือเป็นการเพ้อเจ้อ  การที่ต้องอยู่รวมกับผู้อื่นอย่างประนีประนอม ช่วยกันทำความสะอาดห้องพัก ใครอยากกวาดก็กวาด ใครไม่กวาดกวาดเอง เอาขยะในห้องไปทิ้ง หลังจากอยู่มา 3 วันแล้ว แม่มะนาวทนไม่ไหว ทำเองเลย มาอยู่นี่ไม่มียศฐาบรรดาศักดิ์ ถ้ายังถืออยู่ก็คงโกหกตัวเองแล้วที่บอกว่ามาสร้างบุญ  การสำรวมไม่ว่าจะเป็น กายที่ค่อยก้าวไปอย่างไม่เร่งรีบ วาจาที่ พูดน้อยลง ฟํง(วิทยากร)ให้มากขึ้น (ใครที่ชอบพูด ถู แถ ไถ จะเหมาะเป็นอย่างมาก) ใจที่คิดอย่างมีสติกำกับตัว ตลอดเวลา นั่นจะเป็นสิ่งที่จะทำให้มนุษย์เราอยู่รวมกันได้อย่างสงบสุข เพราะเราจะรู้ว่าสิ่งใดควรกระทำ หรือไม่ควรกระทำ สิ่งใดถูก สิ่งใดผิด  

การมาครั้งนี้ ก็ได้อะไรติดกลับมาบ้าง  ประสบการณ์ชีวิตครั้งหนึงของแม่มะนาว

[lazylemon]

สิ่งที่คุณวัชรกล่าวถึงและอธิบายมา อิฉันเข้าใจดีว่านั่นคือเส้นทางที่จะนำผู้ปฏิบัติบรรลุไปสู่จุดหมาย  สำหรับดิฉันที่ลองไปก็มองว่านี่คือวิธีการหนึ่ง ของการหัดเดิน การหัดนั่งมาธิ การกำหนด จะถูกหรือผิดนั่นคือสิ่งที่เราต้องมาศึกษาเรียนรู้เพิ่มเติมว่าที่ถูก ที่แท้จริงควรเป็นอย่างไร ดิฉันอ่านที่คุณวัชรบอกเล่ามาตลอดนะคะ อยากขอเปรียบว่าก็คงเหมือนที่ติววิชาได้กระมังคะ ที่ไหนดังมีชื่อ คนก็จะลองไป การเดินปกติในชีวิตจริงดิฉันเดินช้าอยู่แล้ว มองตรง (โดนหัดเดินกระดานแผ่นเดียวมาแต่เด็ก จนมีคนเคยค่อนขอดว่าทำเดินเป็นนางพญา เซ็งจิต) ณ ขณะนี้ ต้องการเพียงเพื่อนำมาประยุกต์ใช้กับชีวิตประจำวันก่อนค่ะ ใจนิ่งขึ้นจริงๆ ข้างบ้านทิ้งขยะไม่ดี หล่นปลิวมาบ้านเรา แต่ก่อนโกรธค่ะ ทิ้งไงฟระ หล่นบ้านคนอื่น ตอนนี้ไม่เป็นไร ถ้ารกตามาก ตอนเย็นเดินไปกวาดก็ได้ ถือเป้นการออกกำลัง

ส่วนการอยากนั่งมาธิอย่างที่เคยบอก บางทีคิดมากจนเหนื่อยค่ะ มีอะไรมากระทบใจนิดหน่อยก็คิดมากแระ ไม่รู้ว่าเป็นวัยทองของแท้หรือเปล่า เพียงอยากพักเลยอยากลองนั่งดู แค่คิดว่าทำให้ใจไม่ฟุ้ง ไม่ร้อนรน ก็พอแล้ว ส่วนก้าวต่อไปที่จะมากไปกว่านี้ ก็เป็นเรื่องในอนาคต อิฉันเป็นพวก ไปแบบ baby step ค่อยๆไปทีละอย่าง รีบเร่งไปก็เหมือนกดดันตัวเอง ก็วนกลับมาที่ทุกข์อีก 

ถ้าทำไม่ถูกก็กรุณาบอกเตือนได้เลยค่ะ บอกแบบใช้ภาษาธรรมดาก็ดีค่ะ จะได้เข้าใจง่ายๆเพราะจริงๆแล้วดิฉันไม่รู้อะไรเลย เพิ่งหัดเขียน ก ไก่ บนกระดานชนวนเองค่ะ   

 

ป.ล. ความจริงสิ่งที่คุณวัชรยกมา การเดินก็เดินแบบที่เดินเป็นมาตั้งแต่เกิดนั่นแหละขอรับ จิตอยู่ที่กาย รู้การก้าว การย่าง การไกวแขน เหยียดแขน คู้แขน คู้ขา นั่ง นอน ขับถ่าย...

 

อิฉันก็เห็นด้วยค่ะ กำลังหัดอยู่ จริงจริง พยายามให้รู้ตัวทุกขณะ แม้ตอนพิมพ์ก็ให้รู้ว่าจะพิมพ์คำใด เลยยิ่งช้าหนักไปอีก แต่เรื่องที่เขียนไปก็แค่เป็นการเล่าสู่กันฟัง ตามประสา

Edited by lazylemon, 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 - 17:29.

[wat]

 นั่นแหละ... กรรมใครกรรมมัน ของจริงแหละ...

คุณวัชรกะลังจะบอกว่าสิ่งที่อิฉันทำไปนั้นไม่ใช่ทางที่ถูกใช่ไหมคะ  8 วันอันแสนเศร้า นี่เราไม่ได้อะไรเลยหรือนี่ 

 

 ธรรมนั้นแม้เพียงน้อยนิดก็ถือว่าได้ทำขอรับ... จะว่าไปว่าไม่ถูกเสียทั้งหมดคงไม่ใช่ เท่าที่กระพ๊มอ่านแล้วจินตนาการตามที่เห็นเด็จแม่ไปแล้วกลับมาบ่น หรือคนโน้น คนนี้ไปแล้วเล่าให้ฟังว่าต้องทำอย่างนั้น อย่างนี้ หรือดูในทีวีธรรมของนั่น โน่น นี่ ต้องทำอย่างนี้ๆ... ก็เลยคิดว่าน่าจะคล้ายๆกันน่ะขอรับ...

 

... แต่อย่างที่บอกขอรับ กระพ๊มศึกษาแล้วใคร่ครวญตามธรรมของตถาคต แล้วลองจินตนาการถึงสมัยพุทธกาล... พระองค์จะตรัสสั่งสอนเหล่าสาวกอย่างไรหนอ... เพราะแต่ละคนต่างกรรม ต่างอินทรีย์บารมี ต่างอวิชชากันมาทั้งนั้น... นอกเสียจากกล่าวธรรมพื้นฐาน... แล้วให้แต่ละคนไปฝึกหัดปฏิบัติตาม... ธรรมพื้นฐานพระองค์ก็น่าจะหลักการคิด การวิเคราะห์ในอริยสัจนั่นแหละ... ทุกข์เป็นไฉน...เกิดอย่างไร.... ดับอย่างไร ... แล้วทำยังไงให้ดับสิ้น... แล้วก็ให้ไปหัดทำกันเอง... สงสัยตรงไหนก็ถาม... คงไม่ได้เปิดเป็นคอร์สเอาคนต่างที่ ต่างอินทรีย์บารมี ต่างจิตต่างใจมารวมกัน แล้วสอนเป็นกลางๆ ใส่กฎเกณฑ์เงื่อนเวลาลงไป เท่านั้น ชม. เท่านี้วัน เวลานั้นนั่งสมาธิ เวลานี้เดินจงกรม... แล้วยิ่งเป็นสาวกที่ไม่ได้มีความเป็นสัพพัญญูรู้จิตผู้คน, สัตว์ เทวดาตลอดทั้งโลกธาตุได้อย่างตถาคต... ยิ่งไปสอนนอกแนวทางพระศาสดา... กระพ๊มมองว่า... มันไปกันใหญ่น่ะขอรับ... มันก็เหมือนเอากระชอนตาห่างๆไปร่อนเม็ดกรวดเม็ดทรายกระมัง... ไอ้ที่เหลือทนได้ก็เกาะติดกระชอนไป ไอ้ที่ไม่ไหวก็หล่นหาย, โดดหายไปจ้อย...

 

จะถามว่าในยุคคำสาวกเบ่งบานเช่นนี้ ยังมีพระอริยหรือไม่... ตถาคตก็ยังเคยปรารภไว้ว่า... ตราบใดที่อริยสัจนี้ยังคงอยู่... ผู้เป็นอริยได้ย่อมต้องมีแน่นอน... เพราะอะไร? ก็เปรียบง่ายๆเหมือนกระชอนข้างต้นนั่นแหละขอรับ ในพระไตรปิฎกที่ร่ำเรียนกัน หากกรองออกมาก็มีทั้งคำสาวก และคำของตถาคตผสมปนเปอยู่ในนั้น ไอ้ที่ติดๆกระชอนไปบ้าง หากมีคำพระตถาคตติดไปด้วย... มันก็ย่อมมีทางเป็นอริยได้เช่นกัน แต่ไม่รู้เมื่อไหร่? อย่างไร? ก็แค่นั้น...

 

... หรือเหมือนอย่างกระพ๊มเคยเปรียบไว้ที่หนึ่ง... หากนิพพานคือเชียงใหม่... คำตถาคตท่านบอกให้เดินไปทางนครสวรรค์แล้วมุ่งขึ้นเหนือไปเรื่อยๆ... เดี๋ยวก็ถึงเชียงใหม่ถ้าไม่หยุดเดินเสียก่อน... แต่ถ้านิพพานคือเชียงใหม่... แต่สาวกบอกต้องเดิน + คลานศอกไปให้ถึงปาดังเบซาร์ ว่ายฟรีสไตล์ข้ามอีกสามมหาสมุทร ตีลังกาข้ามทะเลทรายโกบี แล้วไต่ยอดเขาหิมาลัยลงมาทางจีน... เหมือนดังที่พระตถาคตสมัยเป็นพระโพธิสัตว์ทำมาแล้ว... ถ้าไม่โดนไอ้หลาม ไอ้ด่าง ไอ้เคี่ยมงาบไปฉันเพลเสียก่อน... ก็อาจจะถึงเชียงใหม่...

 

 จะเชื่อใครดีเล่าขอรับ... เอิ๊กๆๆๆๆ

Edited by wat, 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 - 19:51.

[wat]

อิฉันก็เห็นด้วยค่ะ กำลังหัดอยู่ จริงจริง พยายามให้รู้ตัวทุกขณะ แม้ตอนพิมพ์ก็ให้รู้ว่าจะพิมพ์คำใด เลยยิ่งช้าหนักไปอีก แต่เรื่องที่เขียนไปก็แค่เป็นการเล่าสู่กันฟัง ตามประสา

 

 กระพ๊มก๊ะอ่านแล้วคิดตามไปเฉยๆขอรับ เห็นตรงไหนคิดว่า "น่าจะเป็นประโยชน์" ก็เสริมให้... อย่างที่เคยบอกขอรับ... อย่าคิดว่ากระพ๊มมาสั่งสอน ประกาศศักดาอะไรขอรับ... ก็เสวนาแลกเปลี่ยนความเห็นกันเช่นเคย...

 

 กระพ๊มไม่ได้รู้ไปเสียหมดร๊อก... ดูเด๊ะ ขนาด เทรซี่เป็นผู้หญิง... กระพ๊มยังไม่รู้รุย...

 

จับไก่ให้ด้วยขอรับ นึกขึ้นได้ ปล่อยไปตั้งนาน... หายไปไหนแล้วไม่รู้...

[lazylemon]

อ่านที่คุณวัชรเขียนแล้วรู้สึกดี มีกำลังใจที่จะทำ อย่างน้อยถ้าสงสัยอะไร ก็ถามไถ่เล่าสู่กันฟัง 

ไก่นั้นอิฉันจับใส่เล้าเข้านอน ตั้งแต่เมื่อคืนนี้ให้แล้วค่ะ

อย่างที่คุณวัตรบอก ไม่มีใครรู้ไปเสียทุกอย่าง และการที่เรายอมรับว่าไม่รู้ แต่ใฝ่หา ก็น่าจะดีกว่าผู้ที่ไม่รู้ แล้วยังไม่ยอมรับ เหมือนพวกชาล้นถ้วย

สมัยทำงานได้เลื่อนตำแหน่ง แต่ต้องมาทำอีกแผนกที่เต็มไปด้วยผู้สูงวัยกว่า อยู่มานาน โดนลองของสารพัด ไม่ท้อค่ะ อะไรที่ไม่รู้ ถามถึงเขาจะเป็นลูกน้อง จะดูถูกดูแคลนไม่ใส่ใจ ใครจะรู้ไปเสียทุกเรื่อง

บางทีลองลงมือทำเองเพื่อให้เข้าใจในเนื้องานจริงๆ  พอรู้ครบ สบายแล้วค่ะ คุมได้อยู่ เพราะสิ่งที่หัวหน้ามี แต่ลูกน้องไม่มี คือการกล้าตัดสินใจ เพราะงานเราต้องยึดตามกฏอยู่แล้ว จะเซ็นอะไรต้องดูให้ดี ให้รู้ว่าทำอะไร เพราะการเซ็นแต่ละครั้ง

ขาข้างนึงจะไอ คุกๆ ค่ะ

[lazylemon]

เพลงรอ(คน)สาย

 

[lazylemon]

เพลงนี้ชอบ ชอบ ชอบ

 

[lazylemon]

อยู่ๆก็นึกชื่อเพลงนี้ได้ เก่าสุดๆ

 

[lazylemon]

มนตร์เสน่ห์แห้งเสียงเพลง

 

[chackrapbong]

อ่าน rep พี่มะนาว กับ คุณ Wat นานเลยครับ

ตั้งแต่ฝนยังไม่ลงเม็ด ตอนนี้ ลงมาหลายเม็ดแล้วครับ

 

[chackrapbong]

คุณ คนฯ ครับ

ลูกสาว ดีขึ้นแล้วใช่หรือเปล่า ครับ

[lazylemon]

เธอเท่ห์มากๆ

 

[chackrapbong]

 

 ขอแสดงความเห็นแบบคนไกลวัดบ้าง ครับ เรื่อง การปฎิบัติธรรม

 

การปฏิบัติธรรม คือ ทำให้สติและปัญญาเกิด รู้ความจริงของสภาพธรรมในขณะนี้

ไม่ใช่การไปนั่งสมาธิ เดินจงกรม การจะเกิด สติและปัญญา (ปฏิบัติธรรม) เกิดจากการฟังพระธรรม

และ ศึกษาพระธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงแสดง และ เป็นไปตามลำดับ ดังที่พระพุทธเจ้า ตรัสไว้  

คือ ปริยัติ ปฎิบัติ ปฎิเวธ

 

ปริยัติ การศึกษา ฟังพระธรรม นำไปสู่ ปฏิบัติ และปฏิบัติ นำไปสู่ ปฏิเวธ คือ การบรรลุธรรม

 

คำว่า ปฏิบัติ ถ้าไม่ละเอียด ประมาท ก็เข้าใจผิด  ปฏิบัติผิด  คิดว่า ปฏิบัติธรรม คือการจะไปทำ

ไปนั่งสมาธิ ไปเดินจงกรม ความสงบนิ่ง โดยที่ไม่รู้อะไร ก็ไม่ใช่ พุทธ ที่แปลว่า ผู้รู้ ความนิ่ง

ไม่สามารถดับกิเลสและหากยิ่งหวังว่า เพื่อความสุข นั่นก็ยิ่งห่างไปจากพุทธศาสนามากขึ้นไปอีก

เราปฏิบัติเพื่อละ ไม่ใช่ปฎิบัติเพื่อได้  เป็นเพียง ทำ-ปฎิบัติ ไม่ใช่ ปฎิบัติธรรม

เห็นตัวอย่างจริงในสังคม เต็มไปหมด พวก เคร่งครัด ธรรมะทำโม เห็นแก่ตัว คับแคบ

แต่ไม่ได้หมายความว่า ไม่ให้ปฎิบัติแต่ต้องควบคู่กับปริยัติ ด้วย ถึงจะได้ ปฎิเวธ ไม่อย่างนั้น

จะเอาอะไรมาตรวจสอบว่า ตรงตามพระธรรมคำสอนที่แท้จริงหรือไม่ หากปริยัติเบื้องต้นก็ยังไม่รู้

ยังไม่เข้าใจแต่จะไป ปฎิบัติ เพื่อ ปฎิเวธ แม้ พระพุทธเจ้าเองกัยังต้องเสียเวลาไปถึง 6 ปีเพื่อทำทุกขกริยา

 

สมาธิหรือเอกัคคตาเจตสิก เกิดกับอกุศลก็เป็นอกุศลสมาธิ ไม่ควรเจริญ ไม่ควรประกอบเพราะไม่เป็นไป

เพื่อความเจริญขึ้นของกุศลธรรม มีแต่จะเพิ่มพูนความไม่รู้และอกุศลธรรมอื่น ๆ ต่อไป   

สมาธิที่ควรอบรมคือสัมมาสมาธิซึ่งเป็นไปพร้อมกับการอบรมเจริญปัญญา (ภาวนา) 

 

ภาวนาไม่ใช่การท่องบ่นแต่เป็นการอบรมเจริญปัญญาจากที่ยังไม่มีก็มีขึ้น  เมื่อมีแล้วก็อบรมเจริญให้มีมาก

ยิ่งขึ้นต่อไป  ซึ่งจะต้องตั้งต้นที่การฟังพระธรรม  ฟังในสิ่งที่มีจริงบ่อย ๆ รากฐานที่สำคัญที่จะปฏิบัติได้ถูกต้อง

ก็คือการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม ให้เข้าใจถูกต้องตรงตามพระธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงไว้ดีแล้วเสียก่อน

ผู้ที่ไม่ต้องฟังพระธรรมแล้วบรรลุได้ก็มีเพียงพระพุทธเจ้าเท่านั้น ที่ ตรัสรู้ชอบได้ด้วยตนเอง

 

ขอพูดถึงในสมัยพุทธกาลเพื่อเปรียบเทียบ ครับ

 

สมัยพุทธกาลหรือเรียกว่า กาลสมบัติ เป็นช่วงที่ผู้มีปัญญา บารมี ส่วนใหญ่มาเกิด

ผู้บรรลุเป็นพระอริยเจ้า ที่ไม่ได้อบรมฌาน ไม่ได้เจริญสมถภาวนา และบรรลุธรรมมีจำนวนมาก

และมากกว่าผู้ที่ได้ฌานและบรรลุธรรมท่านเที่ไม่ได้ฌานแต่บรรลุธรรม ก็เพราะอาศัยการฟังพระธรรม

จากพระพุทธเจ้า และจากพระสาวก แล้วพิจราณา สภาพธรรมตามความเป็นจริง เช่นท่านอนาถบิณฑกิเศรษฐี

นางวิสาขา และอีกมากมาย ที่บรรลุโสดาบัน 

 

ข้อความในพระไตรปิฎกได้แสดงไว้ว่า ผู้ที่บรรลุได้นิพพานเป็นอารมณ์แต่ไม่ได้ฌาน

คือ เอกัคคตาเจตสิก มีมากกว่า ผู้ที่ได้ฌานและบรรลุธรรม  

พระสตตันปฎก อังคุตรนิกาย เอกนิบาท-ทุกขนิบาต เล่ม 1ภาค 2 หน้าที่ 206

สัตว์ที่กระทำนิพพานให้เป็นอารมณ์แล้วได้สมาธิ ได้เอกัคคตาจิต มีเป็นส่วนน้อย สัตว์ ที่กระทำนิพพานให้เป็นอารมณ์แล้ว ไม่ได้สมาธิไม่ได้เอกัคคตาจิตมากกว่าโดยแท้

 

หากเราย้อนมาที่คำว่า สาวก ก็จะเข้าใจว่า สาวก หมายถึง ผู้สำเร็จด้วยการฟัง 

ขนาดอาจารย์ของพระโพธิสัตว์ได้ฌานสมาบัติ คืออุททกดาบส และ อาฬารดาบส

ก็ ยังไม่บรรลุเป็นพระโสดาบันเลย  ไม่ว่ายุคใด สมัยใด จะบรรลุธรรมได้ก็เพราะมีปัญญา

จากการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม ไม่ใช่เพราะนั่งหลับตาแล้วบรรลุ 

 

[๑๔๒๗]   ครั้งนั้น    ท่านพระสารีบุตรเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าถึงที่ประทับ  

ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้วนั่ง  ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งครั้นแล้วพระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสถาม

ท่านพระสารีบุตรว่า  ดูก่อนสารีบุตรที่เรียกว่า  โสตาปัตติยังคะ ดังนี้   โสตาปัตติยังคะเป็นไฉน.

[๑๔๒๘]   ท่านพระสารีบุตรกราบทูลว่า  ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญโสตาปัตติยังคะ 

คือ สัปปุริสสังเสวะการคบสัตบุรุษ ๑  สัทธรรมสวนะฟังคำสั่งสอนของท่าน ๑   โยนิโสมนสิการ กระทำไว้ในใจโดยอุบายที่ชอบ ๑       

ธัมมานุธัมมปฏิปัตติ  ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม ๑.

[๑๔๒๙]  พ.   ถูกละ ๆ  สารีบุตร โสตาปัตติยังคะ  คือ  สัปปุริส สังเสวะ๑   สัทธรรมสวนะ๑   โยนิโสมนสิการ๑   ธัมมานุธัมมปฏิปัตติ ๑

 

พระ พุทธเจ้าได้ทรงเสด็จดับขันธปรินิพพาน  ดับขันธ์สิ้นโดยรอบแล้ว ไม่เหลือเชื้อใด ในสังสารวัฎฎ มีเพียงพระธรรม คำสอนที่เป็นศาสดาแทนพระองค์ ก็ยังมีคน พยายามจะไปเข้าเฝ้า

มี การโฆษณาชวนเชื่อ ที่ผิดอื่นอื่น ทั้ง จงใจ และไม่รู้จริง เต็มไปหมด ก็ควรพิจารณาให้รอบคอบ เพราะศาสนาพุทธไม่ใช่รถเมล์ ที่แบ่งออกเป็นสาย  ศาสนาพุทธมีเพียงสายเดียว คือสายที่องค์สมเด็จพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นผู้นำทางเท่านั้น  

[lazylemon]

อ่านไปก่อนละกัน จะเปิดเพลงรอ

 

Edited by lazylemon, 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 - 22:11.

[lazylemon]

เพลงนี้คุณจักร์เกิดทันฟังป่าวเนี่ย

 

 

 

ป.ล. คุณจักรยกความเห็นมา โห..กะฆ่าสายตาพี่เลยนะ

[คน หมา ขี้ข้า จานบิน...]

พึ่งออกจากโรงบาลครับ เจ้าตัวเล็กพึ่งหลับไป ตอนนี้หายดีแล้วครับ

[chackrapbong]

เพลงนี้คุณจักร์เกิดทันฟังป่าวเนี่ย

 

ป.ล. คุณจักรยกความเห็นมา โห..กะฆ่าสายตาพี่เลยนะ

เกิดทันครับ

 

ป.ล.ฝึกสมาธิครับ

[chackrapbong]

พึ่งออกจากโรงบาลครับ เจ้าตัวเล็กพึ่งหลับไป ตอนนี้หายดีแล้วครับ

ยินดีด้วย คุร คนฯ ก็โล่งใจไป

 

เป็นอย่างที่ผมบอกครับ เติม ed

[lazylemon]

ขอบคุณค่ะที่ช่วยฝึกสมาธิให้พี่ แต่คราวหลังเอาตัวโตๆกว่านี้หน่อย size 18 ก็ดี เดี๋ยวสายตามันเมื่อย อาจนำไปสู่การหนีไปนอนนะ

[lazylemon]

ขอโทษที่ถาม ลูกสาวเป็นไรคะ คุณ Noii ถึงกับต้องนอน รพ เลย

[คน หมา ขี้ข้า จานบิน...]

อ่าน rep 1888 ของ คุณ Wat แล้ว เป็นสิ่งยืนยันว่า
ศาสนาพุทธเป็นเรื่อง ยาก และ จะเข้าใจอย่างเผินไม่ได้เลย

 
 มองว่าเป็นเรื่องจริงแท้ของสัตว์อย่างพวกเราที่ควรจะศึกษา ค้นคว้าหา "ตัวตน" ดีกว่านะขอรับ...
 
 ไปคิดว่ายาก ก็ท้อพอดี...
 

ไม่ท้อครับ แต่เตือนตัวเองว่า อย่าตั้งอยู่บนความประมาท

ไปคิดว่ายาก ก็ท้อพอดี อันนี้ Zen มากๆเลยครับ
อยากจะกระซิบพี่ๆว่าแถวๆนี้ได้มีปรมาจารย์เซนได้แอบเข้ามาบอกปริศนาธรรมลึกซึ้งให้ได้ซาบซึ้งกัน
ชอบมากๆครับ

[wat]

มี การโฆษณาชวนเชื่อ ที่ผิดอื่นอื่น ทั้ง จงใจ และไม่รู้จริง เต็มไปหมด ก็ควรพิจารณาให้รอบคอบ เพราะศาสนาพุทธไม่ใช่รถเมล์ ที่แบ่งออกเป็นสาย  ศาสนาพุทธมีเพียงสายเดียว คือสายที่องค์สมเด็จพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นผู้นำทางเท่านั้น  

 

 นี่แหละคือสิ่งที่ถูกต้องที่สุดขอรับ...

[wat]

ไปคิดว่ายาก ก็ท้อพอดี อันนี้ Zen มากๆเลยครับ
อยากจะกระซิบพี่ๆว่าแถวๆนี้ได้มีปรมาจารย์เซนได้แอบเข้ามาบอกปริศนาธรรมลึกซึ้งให้ได้ซาบซึ้งกัน
ชอบมากๆครับ

 

 เซนแล้ว คิดดอกแพงมั้ยขอรับ?...

 

 ไม่ปริศนาหรอกขอรับ ก็ว่าไปตามคิด กระพ๊มยิ่งต่อต้านพวกหลวงพ่อ, หลวงพี่ที่ชอบพูดครึ่งๆกลางๆให้ไปตีความ แล้วก็โดนพวกไม่มีสติจะคิดจะเอารองเท้าขว้างกลับมาอยู่ขอรับ...

 

 กล่าวธรรมแบบพระศาสดาก็สิ้นเรื่อง... ทะลุกลางปล้องทุกเรื่อง ไม่ต้องตีความใดๆ...

[chackrapbong]

มี การโฆษณาชวนเชื่อ ที่ผิดอื่นอื่น ทั้ง จงใจ และไม่รู้จริง เต็มไปหมด ก็ควรพิจารณาให้รอบคอบ เพราะศาสนาพุทธไม่ใช่รถเมล์ ที่แบ่งออกเป็นสาย  ศาสนาพุทธมีเพียงสายเดียว คือสายที่องค์สมเด็จพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นผู้นำทางเท่านั้น  

 

 นี่แหละคือสิ่งที่ถูกต้องที่สุดขอรับ...

นี้แหละคือสาระสำคัญที่ผมเห็น ตรง กับ คุณ Wat ว่า

ไม่มีสิ่งใหนจะยึดถือได้ เว้น แต่ พระธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงแสดง

 

ผมไม่เคยยึด ใคร เป็น ศาสดา แทน พระองค์

[คน หมา ขี้ข้า จานบิน...]

กินหมูทอดหน้าท้อปเซนทรัลรามอินทรา กระเพาะติดเชื้อครับ อาหารเป็นพิษพร้อมกันสามคนครับ
หมูหนึ่งในแปดถาดมีพิษอยู่ครับ ผมซื้อไปฝากน้องที่ทำงานแฟนหลายๆรส
คนที่เลือกกินรสเดียวกับผมและลูกสาวอ้วกในรถขณะขับรถกลับบ้าน ในช่วงเวลาเดียวกันครับ

[lazylemon]

นี่ถ้าเป็นเมืองนอกได้ฟ้องกันแน่ๆ 

[chackrapbong]

นี่ถ้าเป็นเมืองนอกได้ฟ้องกันแน่ๆ 

ขอไปเลย 7ล้าน 5

 

 

[wat]

 หลังๆชักพาเข้าทำมะทำโม๊ะตลอด... หนีไปนอนดีก่า เดี๋ยวจะเอียนกันพอดี... บ๊ะบุยขอรับ... เอิ๊กๆๆๆๆ

Edited by wat, 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 - 22:22.

[คน หมา ขี้ข้า จานบิน...]

พูดถึงเรื่องพระพุทธเจ้า ผมอยากจะเชื้อเชิญคุณวัชรเข้าไปทำบุญที่ห้องหว้ากอหน่อยครับ
จะได้เป็นอานิสงค์แก่ผู้ไม่ตื่น

ผมเป็นแฟนห้องหว้ากอครับ มีนักวิทย์คนนึงที่วิวาทะกับทุกๆคนที่เป็นพุทธ (อย่างรุนแรง)
ไม่มีไครทำให้เขาตระหนักในธรรมะของพระศาสดาได้ ผมว่าคุณวัชรนี่แหล่ะที่คู่ควร
รู้สึกจะชื่อ Tiktalik หรือ Taliktik นี่แหล่ะ ขอเวลาผมไปค้นๆดูก่อนครับ

ธรรมทานครับ

ผมตามอ่านมุมมองของเค้าแล้วรู้สึกสังเวชใจมากๆ วันนี้ขอตัวไปปั่นงานก่อนครับ ว่างจะแวะมาอ่านดึกๆ
หลับลึกทุกคนครับ