7224 ความเห็นในกระทู้นี้

[chackrapbong]

วันนี้ดูเงียบๆเนอะ

คืนวันอาทิตย์ ครับ ทุกคนต่างก็นึกถึงเช้า วันจันทร์

เป็นวันที่คนทั้งโลก ....เซ็ง

 

[lazylemon]

แต่มีบางคนอาจชอบนะ  พวกประเภทกะลังมีกุ๊กกิ๊กที่ทำงานไง  อิอิ

 

[lazylemon]

หวัดดีค่ะคุณ Noii คุณจักร์รอฟังเรื่อง The Phantom ...ตั้งแต่เมื่อคืน

[lazylemon]

เป็นนกนี่ดีนะ ไม่ต้องกลัวรถติดตอนเช้าๆ

 

[chackrapbong]

พี่หมายถึงว่าเขาทำอะไร อ่านเจอว่าคุณโทนี่จะเอาเรื่อง เหมือนเอารูปอวาตาร์ไปใช้ประมาณนั้น แต่อยากอ่านต้นเรื่อง คือกระทู้ไปไวมาก ยังเห็นคุณจักร์เข้าไปด้วยเลย

เห็นเข้ามาใช้ชื่อว่า sorryna

1คุณ Hentai

ถาม จขกท ด้วยสิ่งทีี่ทุกคนอยากรู้..

 

จขกท คือ คุณ ลี หรือไม่..

2ลี

ขออนุญาตใช้สิทธิพาดพิง

 

ไม่ใช่ครับ   

 

แต่ถึงจะให้ผมกด reply ตอบวินาทีเดียวกับ จขกท เพื่อพิสูจน์  เขาก็ยังสงสัยกันอยู่เหมือนเดิมว่าทำได้ไง   

3mod

แจ้งเพื่อทราบ mod ไม่ทราบว่าใครคือเจ้าของกระทู้หรอกน่ะ

แต่แบนนายลีด้วยคดีค้างเก่า เพราะบังเอิญเจอจำเลยซึ่งหน้า

ต้องขอบคุณท่าน hentai เป็นอย่างมาก ก่อนนี้ก็ไม่รู้ใครเป็นใคร

แต่ ท่าน hentai ช่วยขุดบ่อล่อ เมื่อเป้าหมายปรากฏตัว ก็ต้องทำตามกฏบอร์ด

เพราะเขาไม่ยอมรับกติกา สมัครสมาชิกใหม่หลายครั้งหลังถูกแบนชั่วคราว จนต้องถูกโทษแบนถาวร

[lazylemon]

ขอบคุณค่ะ เห็นหายไปนึกว่าไปนอนแล้ว แต่ก็จวนเวลาแล้วเนอะ

[chackrapbong]

วันนี้เหมือนเรา ทาน จับฉ่าย

ว่าไปเสียทุกเรื่อง เริ่ม ที่ ธรรมะ

มาจบ ที่ คนอวด (ผี) ฉลาด

 

สมควรแก่เวลาแล้วครับ

สวัสดีครับ

[lazylemon]

เช่นกันค่ะ

 

[คน หมา ขี้ข้า จานบิน...]

ขอแชร์ ใบไม้ในกำมือ ด้วยคนครับ เกี่ยวกับ mind n body หน่ะครับ

 

พี่มะนาวครับ ผมเชียร์ตามที่คุณวัชรบอกนะครับ เรื่อง อานาปานสติ ครับ

เพราะการควบคุม บริหาร  ลมหายใจ  นั้น ส่งผลต่อร่างกายเราอย่างมากที่จะเข้าถึงสมาธิครับ

 

พระพุทธเจ้าคิดออกได้อย่างไรว่าต้องเอา ลมหายใจ ไปกระตุ้นประสาทส่วนที่ทำงานอัตโนมัติ 

ไขสันหลังส่วนล่าง ตั้งแต่กลางหลังไปสุดก้นกบ เป็นส่วนที่ทำให้จิตสงบนิ่งครับ ท่านเลยเอาลมหายใจไปกด

ส่วนบนคือไหล่ลงไปถึงปอด ประสาททำงานในภาคalert ครับ ไม่ค่อยดีกับการนั่งสมาธิ เหมาะสำหรับนักกีฬา

 

ความเห็นผม คนส่วนมาก หลีกห่างจาก อานาปานสติ เพราะมันมีเทคนิคในการฝึกหายใจที่ค่อนข้างเข้าใจได้ง่าย

ถ้าคนไม่เก็ท ก็จะทิ้ง อานาปานสติ ไปเลย..

 

  ตามที่พระตถาคตกล่าวถึงอานาปานสติ... พระองค์บอกถึงว่า... "เป็นเครื่องอยู่ของพระองค์ ตั้งแต่ครั้งยังเป็นโพธิสัตว์... จนตรัสรู้ได้ และปรินิพพาน" อานาปานสติถ้าศึกษาตาคำพระตถาคตแล้วจะรู้ได้ว่า... มีมาแต่ก่อนพระตถาคตจะเกิดเสียอีกขอรับ มีผู้ที่กระทำจนได้ฤทธิ์ทางใจอยู่มากมาย (ฤๅษี, ดาบส, นักพรตทั้งหลาย ต่างก็ใช้อานาปานสติทั้งนั้น) แต่ที่พระองค์ได้บรรลุอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น เพราะพระองค์ได้สังเกตุพบอาการทางจิตจนถึงขั้นที่สุดของมันคืออะไรนั่นคือ... เห็นการเกิดดับของเวทนาขันธ์ ของสัญญาขันธ์ ของสังขารขันธ์จนชัดแจ้ง และพบว่านั่นคือ "อนัตตา" คือความมีตัวตนอยู่ชั่วคราว... จนพระองค์กล่าวว่าเป็นสิ่งที่พระตถาคตอัศจรรย์ภายในใจถึงเรื่องนี้เป็นอย่างยิ่ง... ซึ่งจะแตกต่างกับบรรดาฤๅษี, ดาบส, นักพรตทั้งหลาย ที่ต่างพอได้ฤทธิ์ เห็นปาฏิหารย์ภายในจิตต่างๆ ก็ติดข้องอยู่แค่ตรงนั้น และเชื่อว่านั่นคือที่สุดแล้วขอรับ... ซึ่งเมื่อพระองค์ตรัสรู้แล้วประกาศคำสอนออกไป พวกเหล่าฤๅษี, ดาบส, นักพรตมากมายที่ทำอานาปานสติได้อยู่แล้ว ได้กระทำตามวิธีของพระตถาคตอีกไม่เท่าไหร่ก็บรรลุเป็นอรหันต์ไปได้อยู่ก็มากมาย ตามพระสูตรหลายพระสูตรที่กล่าวถึงไว้ขอรับ

 

... หลักของอานาปานสติของพระตถาคต ตามที่กระพ๊มได้ลงไว้ในทู้นี้ (ลองหาดูแล้วกันขอรับ ขี้เกียจพิมพ์ซ้ำ...   ฮี่ๆๆ) คือการฝึกจิตให้อยู่กับกาย ที่พระตถาคตเรียก "กายคตาสติ" จิตที่ไวเหมือนกับลิงที่กระโดดจับกิ่งไม้โน้นนี้ อยู่ตลอดเวลา... ก็เปรียบลิงคือจิต... กิ่งไม้ทั้งหลายคือ รูป, เวทนา, สัญญา, สังขาร... ก็คือขันธ์ทั้ง 4 นั่นเอง.. ที่ไปจับยึดกับวิญญาณ (จิต)... พระตถาคตกล่าวว่าการกล่าวถึงการทำงานของขันธ์เพียงขันธ์เดียว เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้... ผู้รู้ (วิญญาณ) ต้องอาศัยผู้ถูกรู้ (ขันธ์ทั้ง 4)... เป็นปฏิจสมุปันธรรม คือเกิดดับอยู่ตลอดเวลาเป็นธรรมดา... จึงมีระบบชีวิตเกิดขึ้น... ฉะนั้น การที่รู้สติคือสติปัฐฐาน 4 ด้วยวิธีอานาปานสติ คือการยึดขันธ์เพียงขันธ์เดียวไว้กับผู้รู้ คือกายคือลมอันหนึ่งของกายทั้งปวง ละขันธ์ทั้ง 3 เสีย... เมื่อถึงกาลที่รูปขันธ์ (กาย) แตกดับ... วิญาณหรือจิตไม่สามารถสร้างภพจากขันธ์ทั้ง 4 ได้... นั่นแหละการเกิดจะไม่มี เมื่อการเกิดไม่มี นั่นก็คือ "นิพพาน" ของพระตถคตขอรับ... 

 

  นี่เป็นอีกเรื่องที่กระพ๊มพบได้จากการศึกษาพุทธวจนะ... พระตถาคตได้กล่าวธรรม แล้วยกตัวอย่างเปรียบให้เหล่าสาวกดู... ล้วนชัดแจ้ง เป็นอกาลิโกคือพูดเมื่อสองพันกว่าปีมาแล้วคนที่ฟังก็รู้ได้ ผ่านมาอีกสองพันปีดูการเปรียบเปรยแต่ละเรื่องของพระตถาคตก็ชัดแจ้ง ตรงจริงเหมือนเดิมทุกประการ... ก็ดังเช่นเรื่องจิต ที่พระตถาคตเปรียบเหมือนลิงนั่นแหละขอรับ... ไม่ต้องแปล ไม่ต้องไปนั่งตีความให้วุ่นวาย อ่านปั๊บเห็นภาพตามได้แจ้งแทงตลอด... ไม่รู้พระยุคนี้ไปเอามาจากไหน พูดกำกวมๆ แล้วไปตีปริศนาธรรมเอาเอง... พวกแปลไม่ออก ก็จะเอาหน้าสามมาฟาดพระนั่นแหละ... พูดให้มันชัดๆก็ไม่ได้...

 

 

ผมประทับใจจากที่ไหนสักที่ จำบ่ได้ ช่วยทบทวนให้หน่อยครับพี่ๆ 

อาจจะมาจากหนังสือพุทธรรม คืออย่างนี้ครับ........

 

ธรรมะของพระพุทธเจ้านั้น มองได้กลมๆ จะมองให้เป็นวิทย์ หรือจะมองให้เป็นart มันเข้าหมด คือมันใช่ไปหมด

ผมเลือกเอาส่วนที่ผมเข้าใจและปฎิบัติได้จริง มาใช้ในชีวิตประจำวัน

สิ่งที่เคยเรียนรู้เคยศึกษาก็ปล่อยให้มันจางหายไปตามธรรมชาติ ของสมองที่ชอบแต่จะลืมสิ่งที่อยากจำ

นำคำสอนของพระพุทธมาประยุกต์ใช้ไปวันๆ

 

อาทิตย์นึงผมมีเวลาที่จะได้อยู่กับลมหายใจตัวเองแค่ไม่ถึงสองชั่วโมง ด้วยภาระหน้าที่การงานที่ไม่เคยหมดสิ้น

สองชั่วโมงเป็นเวลาที่ผมรอ

 

1 ดำลงไปไต้น้ำสระ กลั้นหายใจอยู่กับตัวเองและความเงียบ < เสียง เป็นอุปสรรคอย่างยิ่ง  แม้แต่ในห้องแอร์ เสียงแอร์ก็รบกวนอย่างยิ่ง > หลังจากช่วง45วินาทีที่ใกล้จะหมดอ้อกซิเจน ผมจะกลั้นไว้อีก15วินาที ไม่ได้อยากทรมานตัวเองนะครับ แต่ช่วงเวลาสั้นๆที่ร่างกายขาดอ้อกซิเจนนั้น ผมได้ความรู้สึกของคุณค่าของการมีชีวิต

 

2 งานที่ผมทำ จำเป็นต้องใช้สมาธิ ต่อเนื่อง จดจ่อ ถ้าหากใจว่อกแวกก็ถือว่าล้มเหลว ต้องกลับมาเริ่มต้นใหม่ทุกครั้ง

ก่อนที่จะเริ่มลงมือทำงานประจำวัน ทุกครั้งผมจะ ลืมตา แล้วกำหนดลมหายใจ ต่อสู้กับความสับสนฟุ้งซ่านที่วิ่งเข้ามาในความคิด

 

มาคิดดูแล้ว ถ้าไม่มี  อานาปานสติ ผมคงต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเลย

[คน หมา ขี้ข้า จานบิน...]

สมถะ อาจเป็นจุดเริ่มต้นของสมาธิที่ยังไม่เข้าถึงปัญญาอย่างแท้จริง

แต่ด้วยสภาวะที่เป็นอยู่ โลกปัจจุบัน ในชีวิตประจำวันของผม

 

อานาปานสติ ยังเป็น สิ่งที่ยังคงอยู่.... ครับ

[wat]

  กัปป์หนึ่งๆ พระตถาคตกล่าวเปรียบไว้หลายพระสูตรขอรับ... เช่นพระสูตรนี้... "เขาหินแท่งทึบ กว้าง, ยาว, สูง 16 โยชน์ (1 โยชน์ = 16 กิโลฯมั้งขอรับ ถ้าจำไม่ผิด) ทุกๆร้อยปีมีบุรุษผู้หนึ่ง นำผ้ามาลูบเขาหินนี้โดยทั่วครั้งหนึ่ง... ทำไปเรื่อยๆจนแท่งหินนี้ราบเรียบไปนั้น... "ยังไม่เท่ากัปป์กัปป์หนึ่งเลย" ขอรับ...

 

  คิดดูแล้วกัล นี่แค่กัปป์เดียว... แล้วเราเกิดมากี่แสนล้านชาติปีแสงแล้วขอรับ...

 

 

 ว่าแล้วมันแหม่งๆ... ผิดนะขอรับ... พระตถาคตเปรียบกัปป์ๆหนึ่ง = "เขาหินแท่งทึบ กว้าง, ยาว, สูง 1 โยชน์" ขอรับ...

 

 นั่งรถอยู่นึกทบทวนธรรมว่าเอ๊... เหมือนมันมีอะไรผิดฟ๊ะ... แง่มๆๆๆ พระอาจารย์บันละยายถึงพอดี...   ตาสว่างรุย...

[wat]

ผมประทับใจจากที่ไหนสักที่ จำบ่ได้ ช่วยทบทวนให้หน่อยครับพี่ๆ 

อาจจะมาจากหนังสือพุทธรรม คืออย่างนี้ครับ........

 

ธรรมะของพระพุทธเจ้านั้น มองได้กลมๆ จะมองให้เป็นวิทย์ หรือจะมองให้เป็นart มันเข้าหมด คือมันใช่ไปหมด ผมเลือกเอาส่วนที่ผมเข้าใจและปฎิบัติได้จริง มาใช้ในชีวิตประจำวัน สิ่งที่เคยเรียนรู้เคยศึกษาก็ปล่อยให้มันจางหายไปตามธรรมชาติ ของสมองที่ชอบแต่จะลืมสิ่งที่อยากจำ นำคำสอนของพระพุทธมาประยุกต์ใช้ไปวันๆ

 

 ธรรมของพระตถาคตมีวัตถุประสงค์เดียวคือ "เพื่อการหลุดพ้นจากวัฏสงสาร" ขอรับ หรือคือเพื่อ "นิพพาน" นั่นเอง... คือการกระทำทางกาย วาจา จิต ตาม "มรรค 8" โดยที่พระตถาคตสรรเสริญซึ่ง "มรรค" ที่ให้ผลได้เร็ว ได้ดี ได้โดดเด่น และกระทำได้ในทุกอินทรีย์บารมีคือ "อานาปานสติ" (ซึ่งจริงๆแล้วเป็นคำเรียกโดยย่อของมรรค 8 นั่นแหละ หรือกายคตาสติก็ใช่ขอรับ)... ซึ่งพระองค์กล่าวกับภิกษุสาวกว่า "เพียงกระทำอานาปานสติ แม้เพียงชั่วกาลเพียงลัดนิ้วมือ ก็ยังถือว่าไม่ฉันบิณฑบาตรชาวแว่นแคว้นเสียเปล่า... จะป่วยการกล่าวไปใยถึงกระทำเสียให้มากซึ่งอานาปานสตินั้นเล่า" ซึ่งเจริญให้มาก กระทำให้มากก็เพื่อ "ฝึกการควบคุมจิต" ตามแต่อินทรีย์บารมีที่มีสั่งสมกันมา (ย่อมแตกต่างกัน) เพื่อให้ถึง "อินทรีย์ภาวนาชั้นเลิศ" คือเห็นได้ถึงการเกิด การดับของจิต, มโน หรือวิญญาณ (ซึ่งพระตถาคตกล่าวว่า "คือสิ่งเดียวกัน") พระองค์เปรียบอินทรีย์ภาวนาชั้นเลิศ คือสามารถดับอารมณ์ต่างในจิตได้ "ชั่วเพียงกระพริบตา" หรือเปรียบดังหยดน้ำที่หล่นลงไปบนกระทะเหล็กร้อนๆ ที่จะหายวับไปแทบจะในทันที... นั่นคืออินทรีย์ที่เหมาะแก่การบำเพ็ญเพียรภาวนาเพื่อเข้าสู่วิมุติขอรับ... ซึ่งไม่ใช่จะกระทำกันได้วันนี้ เดี๋ยวนี้... เหมือนกันทุกคน... ขึ้นกับอินทรีย์บารมีที่สั่งสมมาขอรับ ซึ่งเมื่อกระทำให้มากแล้ว เกิดตายไปก่อนบรรลุ... อัตภาพต่อไปก็ยังให้ "อริยสัจ" ที่เรียนรู้ไว้ กระทำไว้นั้นส่งผลให้ในทิฐธรรมได้ คือเกิดอีกไม่เกิน 7 ชาติ และปิดประตูอบายทุคติ วินิตบาตนรก หรือเด รัจฉาน เปรตวิสัยได้สนิทคือ "โสดาบัน" ขั้นต่ำสุดขอรับ...

 

... เพราะฉะนั้น "การประยุกต์ใช้" ที่ถูกต้องคือ... พระตถาคตกล่าวสรรเสริญสิ่งใดมาก ให้กระทำให้มากสิ่งนั้นขอรับ จะคิดว่าเราจะเอาอันนี้ไปประยุกต์เพราะน่าจะเหมาะกับเรามากกว่า... จึงไม่ใช่สิ่งที่พระตถาคตกล่าวไว้ขอรับ...

 

อาทิตย์นึงผมมีเวลาที่จะได้อยู่กับลมหายใจตัวเองแค่ไม่ถึงสองชั่วโมง ด้วยภาระหน้าที่การงานที่ไม่เคยหมดสิ้น

สองชั่วโมงเป็นเวลาที่ผมรอ

 

1 ดำลงไปไต้น้ำสระ กลั้นหายใจอยู่กับตัวเองและความเงียบ < เสียง เป็นอุปสรรคอย่างยิ่ง  แม้แต่ในห้องแอร์ เสียงแอร์ก็รบกวนอย่างยิ่ง > หลังจากช่วง45วินาทีที่ใกล้จะหมดอ้อกซิเจน ผมจะกลั้นไว้อีก15วินาที ไม่ได้อยากทรมานตัวเองนะครับ แต่ช่วงเวลาสั้นๆที่ร่างกายขาดอ้อกซิเจนนั้น ผมได้ความรู้สึกของคุณค่าของการมีชีวิต

 

2 งานที่ผมทำ จำเป็นต้องใช้สมาธิ ต่อเนื่อง จดจ่อ ถ้าหากใจว่อกแวกก็ถือว่าล้มเหลว ต้องกลับมาเริ่มต้นใหม่ทุกครั้งก่อนที่จะเริ่มลงมือทำงานประจำวัน ทุกครั้งผมจะ ลืมตา แล้วกำหนดลมหายใจ ต่อสู้กับความสับสนฟุ้งซ่านที่วิ่งเข้ามาในความคิด

 

มาคิดดูแล้ว ถ้าไม่มี  อานาปานสติ ผมคงต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเลย

 

  1. "เสียง" คืออุปสรรคของปฐมฌาณ เพราะการไม่ปล่อยวางหรือ "เพลิน" กับเสียงนั้นขอรับ พระตถาคตให้ "ละความเพลิน" คือนันทิเสีย อย่างที่กล่าวมาหลายๆหนในเรื่องอานาปานสติ ที่กระพ๊มบอกพระตถาคตเปรียบจิตเหมือนกับลิงไงขอรับ... เมื่อเราเข้าใจได้ว่ามันเป็นลิง ก็อย่าไปถือสามัน อย่าไปหงุดหงิดที่มันวิ่งไปโน่น นั่น นี่ เสียงก๊อก จิตไปจับปั๊บ เกิดอารมณ์ตามมา... มันคือ "ธรรมชาติ" ของจิตขอรับ ที่พระตถาคตกล่าว... ยกตัวอย่างเรื่องเสียงของท่านก็... หน้าที่เรามีเพียงเมื่อได้ยินเสียง... รับรู้แล้วก็วาง... อย่าสาวต่อไปไหน มันเสียงอะไร ใครทำ ฯลฯ  เมื่อหูกระทบเสียงเกิดผัสสะ ก็วางลง... กลับมาอยู่กับลมหายใจเหมือนเดิม... ทำแค่นี้ ทำมากๆ ทำบ่อยๆ... เดี๋ยวเสียงนั่นมันก็หายไปจากจิตเองขอรับ...

 

2. การใช้ชีวิตประจำวัน พระตถาคตก็บอกให้ตั้งเป็น "จิตอธิษฐานการงาน" คืออนุสติฐานที่ 6 ขอรับ คือให้จิตจดจ่ออยู่กับงาน อย่าส่งจิตไปทางอื่น กวาดบ้านรู้กวาดบ้าน เดินรู้เดิน นั่งรู้ นอนรู้ ยื่นแขน หดขา... ทุกการกระทำของงาน ของกายนั้นให้จิตอยู่กับงาน กับกายแค่นี้ก็คือ "สมาธิ" เช่นกันขอรับ...

 

สมถะ อาจเป็นจุดเริ่มต้นของสมาธิที่ยังไม่เข้าถึงปัญญาอย่างแท้จริงแต่ด้วยสภาวะที่เป็นอยู่ โลกปัจจุบัน ในชีวิตประจำวันของผม อานาปานสติ ยังเป็น สิ่งที่ยังคงอยู่.... ครับ

 

 สมถะ คือการที่จิตตั้งมั่นอยู่ในอารมณ์เดียว ก็คือสติปัฐฐาน 4 นั่นแหละขอรับ, วิปัสสนา คือการรู้ซึ่งปัญญาในการหลุดพ้น ก็คือการเกิดฌาณสมาบัติตั้งแต่ปฐมฌาณ ไปจนถึงจตุตฌาณซึ่งก้าวเข้าสู่ อรูปสัญญา และเห็นการเกิด การดับของวิญญาณขอรับ...

 

  อย่าคิดว่าคือการ "สั่งสอน" นะขอรับ... นี่คือวิถีธรรมของกระพ๊ม กระพ๊ม "อธิบายธรรม" แบบที่กระพ๊มเข้าใจนะขอรับ... 

Edited by wat, 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 - 21:13.

[lazylemon]

เมื่อกี๊ยังเห็นคุณจักร์อยู่แป๊บๆ พอพี่ sign in เข้ามาให้ไปซะงั้น อาบน้ำก่อง เพิ่งเดินไปซื้อของมา

[chackrapbong]

เมื่อกี๊ยังเห็นคุณจักร์อยู่แป๊บๆ พอพี่ sign in เข้ามาให้ไปซะงั้น อาบน้ำก่อง เพิ่งเดินไปซื้อของมา

ผมเข้าไปกิน กาแฟ มา ครับ

[wat]

 กระพ๊มนึกว่าไปสาดกาแฟร้อนๆใครขอรับ... เคี๊ยกๆๆๆๆๆ

[chackrapbong]

 กระพ๊มนึกว่าไปสาดกาแฟร้อนๆใครขอรับ... เคี๊ยกๆๆๆๆๆ

ตอนนี้ผมอยาก อ่านความเห็นปัญหาสังคมบ้าง

เช่น ปัญหา เรื่องโสเภณี ไม่ว่า จะเป็นโสเภณีเด็ก

โสเภณีหญิง รวมถึง โสเภณีชาย

 

ไม่มีใคร ตั้งกระทู้เลยครับ

เห็น แต่ชื่อ คุณ โส...ตั้ง หลายกระทู้

[wat]

 กระพ๊มนึกว่าไปสาดกาแฟร้อนๆใครขอรับ... เคี๊ยกๆๆๆๆๆ

ตอนนี้ผมอยาก อ่านความเห็นปัญหาสังคมบ้าง

เช่น ปัญหา เรื่องโสเภณี ไม่ว่า จะเป็นโสเภณีเด็ก

โสเภณีหญิง รวมถึง โสเภณีชาย

 

ไม่มีใคร ตั้งกระทู้เลยครับ

เห็น แต่ชื่อ คุณ โส...ตั้ง หลายกระทู้

 

 ก็ไอ้โสฯ มันขายม่ายออกนี่ขอรับ เลยแปลงเป็นเครื่องแกงเน่าๆหรือเปล่า?...

 

 ชักเรียกแขกไม่รับเชิญแล้วมั้งขอรับ... พอเห๊อะ...

 

[lazylemon]

เป็นไงล่ะคุณจักร์โดนคุณวัชรแซวแระ เมื่อคืนตอนเราโดนทำเป็นเปิดเพลง ตาอินกะตานา

 

คุณวัชรคะ ในข้อ 1 เรื่องเสียง และข้อ 2 การใช้ชีวิตประจำวัน เนี่ยละคะ คำอธิบายนั้นคือสิ่งที่อิฉันต้องการอย่างที่สุด ตอนนี้พยายามทำ ทั้ง 2 ข้ออยู่

แต่ก่อนอ่านหนังสือนี่ อิฉันเหมือนปิดตัวเองจากการรับรู้เลยค่ะ รับรู้แค่เพียงตัวหนังสือที่อ่านผ่านสายตา ทีนี้พออายุมากขึ้นการอ่านนานชักเมื่อยสายตา ต้องหยุด ถึงได้หาทางหัดทำสมาธิอยู่

ส่วนการใช้ชีวิตประจำวัน ก็พยายามเตือนตัวเองตลอดไม่ว่าจะทำอะไร บางทีก็หลุดไปบ้าง เพราะที่ผ่านมาเคยเจ็บจากการใช้ชีวิตประจำวัน ทำงานบ้าน ครั้งละ 4 เข็ม 2 ครั้งก็ 8 เข็มเองเจ้าค่ะ ไปติดกันจนห้องฉุกเฉินจำหน้าได้

[คน หมา ขี้ข้า จานบิน...]

เป็นไงล่ะคุณจักร์โดนคุณวัชรแซวแระ เมื่อคืนตอนเราโดนทำเป็นเปิดเพลง ตาอินกะตานา

 

คุณวัชรคะ ในข้อ 1 เรื่องเสียง และข้อ 2 การใช้ชีวิตประจำวัน เนี่ยละคะ คำอธิบายนั้นคือสิ่งที่อิฉันต้องการอย่างที่สุด ตอนนี้พยายามทำ ทั้ง 2 ข้ออยู่

แต่ก่อนอ่านหนังสือนี่ อิฉันเหมือนปิดตัวเองจากการรับรู้เลยค่ะ รับรู้แค่เพียงตัวหนังสือที่อ่านผ่านสายตา ทีนี้พออายุมากขึ้นการอ่านนานชักเมื่อยสายตา ต้องหยุด ถึงได้หาทางหัดทำสมาธิอยู่

ส่วนการใช้ชีวิตประจำวัน ก็พยายามเตือนตัวเองตลอดไม่ว่าจะทำอะไร บางทีก็หลุดไปบ้าง เพราะที่ผ่านมาเคยเจ็บจากการใช้ชีวิตประจำวัน ทำงานบ้าน ครั้งละ 4 เข็ม 2 ครั้งก็ 8 เข็มเองเจ้าค่ะ ไปติดกันจนห้องฉุกเฉินจำหน้าได้

น่าจะเป็นขนิกสมาธิใช่มั้ยครับพี่วัชร

[lazylemon]

พูดเรื่องไรเนี่ย เดี๋ยวห้องดินเหนียวอิฉันเป็นไรไปละ ท่านทั้ง 2 ต้องมาช่วยออกแบบทำกันใหม่ด้วยนะเออ ฟังเพลงดีก่าเนอะ

 

Edited by lazylemon, 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 - 21:33.

[คน หมา ขี้ข้า จานบิน...]

ผมโดนคูณภรรเมียด่าตลอดเลยว่า  นี่เธอ... เปิดตาเปิดหูฟังที่ชั้นพูดมั่งมั้ยเยี่ย

[wat]

เป็นไงล่ะคุณจักร์โดนคุณวัชรแซวแระ เมื่อคืนตอนเราโดนทำเป็นเปิดเพลง ตาอินกะตานา

 

คุณวัชรคะ ในข้อ 1 เรื่องเสียง และข้อ 2 การใช้ชีวิตประจำวัน เนี่ยละคะ คำอธิบายนั้นคือสิ่งที่อิฉันต้องการอย่างที่สุด ตอนนี้พยายามทำ ทั้ง 2 ข้ออยู่

แต่ก่อนอ่านหนังสือนี่ อิฉันเหมือนปิดตัวเองจากการรับรู้เลยค่ะ รับรู้แค่เพียงตัวหนังสือที่อ่านผ่านสายตา ทีนี้พออายุมากขึ้นการอ่านนานชักเมื่อยสายตา ต้องหยุด ถึงได้หาทางหัดทำสมาธิอยู่

ส่วนการใช้ชีวิตประจำวัน ก็พยายามเตือนตัวเองตลอดไม่ว่าจะทำอะไร บางทีก็หลุดไปบ้าง เพราะที่ผ่านมาเคยเจ็บจากการใช้ชีวิตประจำวัน ทำงานบ้าน ครั้งละ 4 เข็ม 2 ครั้งก็ 8 เข็มเองเจ้าค่ะ ไปติดกันจนห้องฉุกเฉินจำหน้าได้

 

 ตามข้อ 1 พระตถาคตกล่าวไว้อีกด้านหนึ่งนะขอรับ... ลองพิจารณาดู หากคิดว่าการคิดค้นวิธีต่างๆเพื่อ "กำจัด" อุปสรรคนั้นๆ... โดยไม่รู้ที่มามีอยู่จริงของมันขอรับ...

 

... พระสูตรหนึ่งกล่าวไว้ว่า... มีภิกษุรูปหนึ่ง ต้องการปลีกตนจากกลุ่ม เพราะเห็นว่าหาความสงบไม่ได้ ต้องการหลีกเร้นเข้าป่าชัฏแต่เพียงผู้เดียว จึงไปทูลขอต่อพระตถาคต... พระตถาคตจึงกล่าวไว้ว่า... ถึงเธอจะเข้าสู้ป่าชัฏ เชงื้อมผา อันเป็นที่คิดว่า สงบวิเวกแล้ว ดีแล้ว... บางคราก็มิได้เป็นเช่นนั้น เพราะอะไร?... ความสงบ วิเวกนั้น มิได้อยู่ที่ป่าชัฏอันเงียบสงบนั้นไม่ หากแต่เธอยังข้องติดกับ "ตัณหา" (ความอยาก) ต่อให้เธออยู่เพียงผู้เดียวในป่าชัฏนั้น... ก็เหมือนดังเธออยู่โดยมีเพื่อนสอง...

 

 แปลง่ายๆขอรับ... หากคิดว่าความสงบคือ "ที่เงียบๆ" ในขณะที่จิตยัง "พลุ่งพล่าน" ไปทั่ว... ถึงมีที่สงบ ไร้แสง สี เสียงอันใด... มันก็ "ไม่สงบ" อยู่ดีขอรับ... หากจิตยังยึดติดกับความอยากทั้งหลายอยู่... มันก็จะฟุ้งไปเรื่อยนั่นแลขอรับ... พระตถาคตถึงเรียกการอยู่แบบนี้ว่า... อยู่อย่างมีเพื่อนสอง...

[lazylemon]

เวลาที่อิฉันอ่านหนังสือนี่ อยู่ตรงไหนก็ได้เจ้าค่ะ เสียงอะไรๆก็ไม่เป็นอุปสรรค เพราะไม่ได้ยินอะไรจริง อาจเหมือนคุณ Noii ใครเรียกก็ไม่ได้ยิน  อาจใช่หรือไม่ช่ตามที่คุณวัชรว่า แต่บางทีก็สบายตรงจิตไม่ฟุ้งค่ะ

เพราะปกติเป็นคนคิดมาก อ่านหนังสือเสียก็หยุดคิด หยุดเหนื่อยได้บ้าง เวลาอ่านหนังสือชอบเปิดเพลงเบาๆไปด้วย แต่ไม่เคยได้ยินค่ะว่าเพลงอะไร สมัยเรียนใช้วิธีนี้บ่อย และถ้าหลุดจากหนังสือ ใช้เพลงดึงกลับ

[chackrapbong]

[lazylemon]

คุณจักร์เงียบไปล่ะ

 

[wat]

น่าจะเป็นขนิกสมาธิใช่มั้ยครับพี่วัชร

 

 ถ้าตามที่กระพ๊มศึกษา ขนิกสมาธิ, อัปนาสมาธิ, อุปจาระสมาธิ... เป็นคำแต่งใหม่ทั้งหมดขอรับ... พระตถาคตจะกล่าวถึงฌานสมาบัติเพียง "รูปสัญญา" คือฌานที่ 1 - 4 และ "อรูปสัญญา" คือตั้งแต่ "อากาสานัญจายตน" จนถึง "เนวสัญญานาสัญญายตน" ซึ่งเมื่อถึงระดับ 8 แล้วจะเข้าสู่ "สัญญาเวทยิตนิโรธ" คือเวทนาและสัญญาดับไปได้ต้องออกจากสมาธิก่อนแล้วเข้าไปใหม่ให้เห็นการเกิดดับชัดแจ้งขอรับ...

 

... สังเกตุนะขอรับ ตั้งแต่สมาธิระดับอรูปขึ้นไป... จะไม่มีคำว่า "ฌาน" ต่อท้ายนะขอรับ...

 

  การตรวจสอบตนเองว่าเราอยู่ขั้นไหนก็ดูตามที่พระตถาคตตรัสไว้เบื้องต้นนะขอรับ เกินจตุถฌานกระพ๊มว่าไปหาศึกษาเอาต่อได้นะขอรับ... สำหรับกระพ๊มตะกายให้ถึงฌาน 4 ให้ได้นี่ก็คงจะหรูแล้วกระมังตอนนี้... ซึ่งพระตถาคตกล่าวว่า... หากเห็นได้ถึงการเกิดดับของจิต ก็สามารถบรรลุธรรมได้ตั้งแต่ "ปฐมฌาน" ขึ้นไปเลยขอรับ...

 

... การได้ปฐมฌาน จิตละอกุศลได้ (กาม พยาบาท เบียดเบียน นิวรณ์ 5 และเสียงไม่เป็นอุปสรรค) เหลือแต่ วิตก-วิจารณ์(คิดเรื่องกุศล)  ปิติ สุข ยังคงอยู่ 

 

... การได้ทุติยฌาน ละ วิตก-วิจารณ์ ส่วน ปิติ สุข ยังคงอยู่

 

... การได้ตติยฌาน ละ ปิติได้ ส่วนสุข ยังคงอยู่

 

... การได้จตุถฌาน ละ สุขได้ มีเพียงอุเบกขา รูปหาย ลมหายใจหายไปขอรับ...

[lazylemon]

คุณ Andrea Bocelli นี่พี่ชอบแกนะ เสียงเพราะมากๆ

[chackrapbong]

คุณจักร์เงียบไปล่ะ

เกรงว่า จะชน กลางอากาศ เลยรออ่าน

 

แต่ตอนนี้ ไม่เห็นชือ คุณ Wat คุณ คนฯ

[chackrapbong]

คุณ Andrea Bocelli นี่พี่ชอบแกนะ เสียงเพราะมากๆ

ผมก็ชอบมากเหมือนกัน เป็นศิลปิน สายตาพิการ

[chackrapbong]

เห็น คุณ คนฯ อีกครั้งแล้ว

 

หากมีเวลา เล่า เรื่องที่ไปดู Phantom สักหน่อยครับ

[wat]

 ชักจะลากยาวทำมะทำโม๊ะ... ชิ่งไปนอนดีก่า เอิ๊กๆๆๆๆ

[คน หมา ขี้ข้า จานบิน...]

คุณจักรไปทะเลาะกับชาวบ้านอยู่ครับ ช่วงนี้กากแดงเห่าหอนเรี่ยราดเต็มสภาเลยครับ

[คน หมา ขี้ข้า จานบิน...]

วันนี้ไปกินข้าวร้าน เส่ย มา รอนานเกิ้น คางปลาทูทอดก็อดกิน แถมยังโดนบ๋อยถากถางอิก อำมาตย์จิงร้านนี้

กลับมาขอตัวสอนลูกทำการบ้านเดยวดึกมาบ่นเรื่องแฟนท่อมให้สู่กันฟังครับ

[chackrapbong]

วันนี้ไปกินข้าวร้าน เส่ย มา รอนานเกิ้น คางปลาทูทอดก็อดกิน แถมยังโดนบ๋อยถากถางอิก อำมาตย์จิงร้านนี้

กลับมาขอตัวสอนลูกทำการบ้านเดยวดึกมาบ่นเรื่องแฟนท่อมให้สู่กันฟังครับ

ขอบคุณล่วงหน้า 3 ที ครับ

[chackrapbong]

 ชักจะลากยาวทำมะทำโม๊ะ... ชิ่งไปนอนดีก่า เอิ๊กๆๆๆๆ

"แม้ส่ง ร้อยลี้ ก็ต้องจาก สู้จากกันตรงนี้ มิดีกว่าหรือ"

  นิรนาม

Edited by chackrapbong, 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 - 22:11.

[chackrapbong]

[lazylemon]

อย่าไปทะเลาะกับพวกนั้นเลย เสียอารมณ์เราเปล่าๆ เขายั่วให้เราโมโห ไปทำให้มันได้ใจทำไม พวกนั้นน่ะน่าสมเพชมากกว่ามีแต่เรื่องเลวๆเต็มสมองไปหมด เขาว่ากันว่า ก่อนชีวิตจะออกจากร่างจิตสุดท้ายที่คิด จะพาเขาไปสู่ทุคติค่ะ

 

Goodbye Girl นี่เคยฟังจากที่ไหนซักที่ แต่ไม่ใช่ Version นี้ แต่ชอบเพลงนี้นะ (อีกแระ) แต่ถ้าเราไม่ชอบเพลง เราคงอยู่ยากกว่านี้นะ คุณจักร์ว่าไหม เพราะมันทำให้ใจเราสุขน่ะ เวลาฟังอะไรดีๆ เพราะๆ

[chackrapbong]

อย่าไปทะเลาะกับพวกนั้นเลย เสียอารมณ์เราเปล่าๆ เขายั่วให้เราโมโห ไปทำให้มันได้ใจทำไม พวกนั้นน่ะน่าสมเพชมากกว่ามีแต่เรื่องเลวๆเต็มสมองไปหมด เขาว่ากันว่า ก่อนชีวิตจะออกจากร่างจิตสุดท้ายที่คิด จะพาเขาไปสู่ทุคติค่ะ

 

Goodbye Girl นี่เคยฟังจากที่ไหนซักที่ แต่ไม่ใช่ Version นี้ แต่ชอบเพลงนี้นะ (อีกแระ) แต่ถ้าเราไม่ชอบเพลง เราคงอยู่ยากกว่านี้นะ คุณจักร์ว่าไหม เพราะมันทำให้ใจเราสุขน่ะ เวลาฟังอะไรดีๆ เพราะๆ

 

จิตดวงสุดท้ายจะพาไปครับ หาก จิตดวงสุดท้าย เป็น อกุศล ก็พาไปสู่ อบายภูมิ

หากเป็น กุศล ก็ จะพาไปสุ่ ภพภูมิที่ดี แต่เนื่องจาก กรรม ไม่ สูญหายไปใหน จะถูก

สะสม แล้ว เป็น ตัว นำพาไป (จิตเหมือน Hardisk ที่ไม่มีวันเต็ม-มหัศจรรย์เหลือเกิน)

 

เนื่องจากเป็นอนัตตา เรา บังคับบัญชาไม่ได้ ให้จิตดวงสุดท้ายเป็น กุศล

เวันแต่ สะสม กุศลให้มาก โอกาสที่จิตดวงสุดท้าย จะเป็นกุศล ก็จะมากตามไปด้วย

แต่ อกุศล ที่ได้เคยทำมาแล้ว ก็ยังไม่หาย ไปใหน ก็รอ โอกาส แสดงผล ในที่สุด

 

ผมว่าเพลงนี้ เหมือนเพลงไทย สักเพลง รอคุณ คนฯ มาเฉลย

[lazylemon]

พี่ชอบนะเวลาที่มีใครมาคุยกัน เรื่องนั้น เรื่องนี้ เพลงมั่ง ธรรมะมั่ง ทำให้เราได้รับรู้อะไรหลายอย่างที่น่ารู้ เปิดแต่เพลงมันก็ ไม่ใช่ music station ซักกะหน่อย พี่ว่ามันทำให้ห้องมีสีสรรค์ หลากหลาย ของคนที่ชอบตรงกันในหนึ่งอย่าง คือเพลง

ส่วนพี่ก็เขียนโน่นนีไปตามเรื่อง สำหรับพี่ก็แบบได้ปลดปล่อยความคิดที่รู้สึก และอยากพูด  ส่วนคุณวัชรก็เอาความรู้ด้านธรรมะมาแบ่งปัน คุณจักร์ก็ชอบไป เดี๋ยวนี้มีคุณ Noii ซึ่งมีความสนใจที่ออกแนวๆเดียวกัน ก็ดีนะ เป็นเวลาที่มีความสุขในโลกเล็กๆของเรา ไม่วุ่นวาย ไม่สับสน แต่ถ้าอยากมีสีสรรจัดจ้านก็ต้องโน่น ห้องกาแฟ พอเหนื่อยก็มานี่ห้องดินเหนียวเย็นๆ คุณจักร์บอกว่าอีกหน่อยงานจะมีมากขึ้น เวลาจะมาห้องนี้อาจน้อยลง พี่ก็ว่าใช้วิธีว่างเมื่อไร เราก็มาเขียนทิ้งไว้ ไม่ว่าจะเป็นเพลง หรือแค่คำทักทาย ใครว่างก็เข้ามาเปิดอ่าน ตอนหัวค่ำประมาณนี้ใครว่างก็เข้ามา ก็เหมือนเรายังอยู่ด้วยกันอยู่ดี บ่อยไปที่บางทีคุณวัชรโผล่มาแปะข้อความแต่เช้า กว่าพี่จะแวะมาบางทีก็สายๆ บ่ายๆแล้ว 

[lazylemon]

[chackrapbong]

พี่ชอบนะเวลาที่มีใครมาคุยกัน เรื่องนั้น เรื่องนี้ เพลงมั่ง ธรรมะมั่ง ทำให้เราได้รับรู้อะไรหลายอย่างที่น่ารู้ เปิดแต่เพลงมันก็ ไม่ใช่ music station ซักกะหน่อย พี่ว่ามันทำให้ห้องมีสีสรรค์ หลากหลาย ของคนที่ชอบตรงกันในหนึ่งอย่าง คือเพลง

ส่วนพี่ก็เขียนโน่นนีไปตามเรื่อง สำหรับพี่ก็แบบได้ปลดปล่อยความคิดที่รู้สึก และอยากพูด  ส่วนคุณวัชรก็เอาความรู้ด้านธรรมะมาแบ่งปัน คุณจักร์ก็ชอบไป เดี๋ยวนี้มีคุณ Noii ซึ่งมีความสนใจที่ออกแนวๆเดียวกัน ก็ดีนะ เป็นเวลาที่มีความสุขในโลกเล็กๆของเรา ไม่วุ่นวาย ไม่สับสน แต่ถ้าอยากมีสีสรรจัดจ้านก็ต้องโน่น ห้องกาแฟ พอเหนื่อยก็มานี่ห้องดินเหนียวเย็นๆ คุณจักร์บอกว่าอีกหน่อยงานจะมีมากขึ้น เวลาจะมาห้องนี้อาจน้อยลง พี่ก็ว่าใช้วิธีว่างเมื่อไร เราก็มาเขียนทิ้งไว้ ไม่ว่าจะเป็นเพลง หรือแค่คำทักทาย ใครว่างก็เข้ามาเปิดอ่าน ตอนหัวค่ำประมาณนี้ใครว่างก็เข้ามา ก็เหมือนเรายังอยู่ด้วยกันอยู่ดี บ่อยไปที่บางทีคุณวัชรโผล่มาแปะข้อความแต่เช้า กว่าพี่จะแวะมาบางทีก็สายๆ บ่ายๆแล้ว 

ศาสนาพุทธ ไม่ใช่ วิทยาศาสตร์ และ ไม่ใช่ ปรัชญา

ดังนั้น บางเรื่องเทียบเคียง ไม่ได้ และ คิดเอง ไม่ได้

 

เราเป็น สาวก

คำว่า    สาวก แปลว่าผู้ฟัง

แล้ว     เราจะฟังใคร หากไม่ใช่ พระผู้มีพระภาค

[chackrapbong]

เหรีญมีสองด้านเสมอ

 

[lazylemon]

[chackrapbong]

เมื่อวัน อาทิตย์ที่ผ่านมาผมแวะไปเปลี่ยน ซิม โทรศัพท์

อากาศร้อนมาก เลยบอกให้สาวสวยข้างข้างรออยู่ในรถ

เธอไม่ยอมครับ เธอชี้ไปที่ป้ายนี้ครับ

 

 

 

 

 

Attached Images

• 

[chackrapbong]

[lazylemon]

เงียบหายอีกแระ

 

[lazylemon]

`บ๊ายบายด้วยเพลงนี้ละกัน

 

[chackrapbong]

"แม้ส่ง ร้อยลี้ ก็ต้องจาก สู้จากกันตรงนี้มิดีกว่าหรือ"

 

เจอกันใหม่พรุ่งนี้ครับ

สวัสดีครับ

 

[คน หมา ขี้ข้า จานบิน...]

พี่มะนาวและพี่ๆทุกคนครับ

 

วันนั้นจำได้ว่าพี่มะนาวเคยถามคุณวัชรเกี่ยวกับสถานที่ปฎิบัติธรรม

นึกขึ้นมาได้ผมเลยค้นหาในgoogle เกี่ยวกับวัด แพร่ธรรมาราม

ผมเคยบวชที่นี่และศรัทธาวัดนี้ เลยอยากจะให้พี่มะนาวลองตามลิ้งดูครับ

 

 

 

 

 

http://www.bloggang....roup=7&gblog=10

 

ไม่ทราบว่า สำหรับผู้หญิงนุ่งขาวห่มขาว เค้ามีรายละเอียดอย่างไรครับ

 

 

[คน หมา ขี้ข้า จานบิน...]

ผมเคยไปตักบาตรที่วัดสาขาของวัดแพร่ธรรมาราม อยู่แถวๆคลองสอง แถวๆวัดจานบินหน่ะครับ

ชื่อ วัดทับทิมแดง ครับ

ถ้าได้ผ่านไปทางนั้นอยากให้พี่มะนาวแวะลองดูครับ สงบร่มรื่นครับ

บ่ายๆก็ถวายน้ำปานะท่านก็ยังดี

 

ผมอยู่แถวๆรามอินทรา ไปเสถียรธรรมสถานบ่อย ได้เห็นวัตรปฎิบัติที่แตกต่าง ระหว่าง วัดป่าจริงๆ กับ  สถานที่ปฏิบัตธรรม

ที่ต้องเสียตังค์แพงๆอย่างเช่นเสถียรธรรมสถาน

 

เลยมีคำถามถึงพี่ๆทุกคนว่า

 

ค่าสมัครเหล่านี้ ถูกvsแพง มันบ่งชี้ถึงอะไร การที่มีเรื่องของการตลาดหรือเรื่องเงินมาเกี่ยวข้อง

มันส่งผลกระทบต่อคนที่จะเข้าปฎิบัติธรรมมากน้อยอย่างไรบ้าง ขอบคุณครับ