การสอนให้เด็กมีความอดทนรอคอย (Delayed Gratification)
อาการของผู้ที่ “รอไม่ได้” มีปรากฏให้เห็นเป็นข่าวผ่านสื่อมวลชนบ่อยครั้งและสร้างความเสียหายให้กับ ตนเองและผู้อื่น ความเสียหายอาจเป็นทั้งระดับบุคคล ระดับหน่วยงาน ระดับสังคม ไปจนถึงระดับชาติถ้าผู้รับผิดชอบมีอาการ “รอไม่ได้” เกิดขึ้น อาการ “รอไม่ได้” เป็นอาการของผู้ขาด “ความอดทนรอคอย” ซึ่งนอกจากจะเป็นคุณสมบัติที่สำคัญของผู้นำแล้วยังเป็นมงคลสำหรับบุคคล ทั่วไปที่จะมีชีวิตอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุข
ความอดทนรอคอย หมายถึง สมรรถนะในการต่อสู้กับความรู้สึกต้องการที่จะได้รับในทันที และสามารถอดทนรอคอยเพื่อสิ่งที่ดีกว่า ตรงกับภาษาอังกฤษว่า Delayed Gratification หรือ Deferred Gratification การศึกษาวิจัยที่เกี่ยวข้องกับความอดทนรอคอยที่ได้รับการอ้างอิงกว่า 400 ครั้งคือ Stanford Marshmallow Experiment ซึ่ง Walter Mischel เริ่มต้นทำการศึกษาตั้งแต่ก่อนปี ค.ศ. 1970 และมีการศึกษาติดตาม (Follow-up Study) เป็นระยะ ๆ จนถึงล่าสุดปี ค.ศ. 2012 และคาดว่าจะมีการศึกษาต่อไปอีก แต่การศึกษาวิจัยดังกล่าวเป็นการดูผลของความแตกต่างที่เกิดขึ้นของผู้ที่มีสมรรถนะในการอดทนรอคอยตั้งแต่ยังเป็นเด็กจนกระทั่งเติบโตเป็นผู้ใหญ่ แต่ไม่มีการจัดกระทำ หรือไม่มีการสอนให้มีสมรรถนะความอดทนรอคอยเกิดขึ้น
Walter Mischel เกิดที่กรุง Vienna ประเทศ Austria ลี้ภัยมาสหรัฐอเมริกากับพ่อแม่เมื่อพวกนาซีบุกเข้าประเทศ Austria ในปี ค.ศ. 1938 และมาเติบโตที่ เมือง Brooklyn มลรัฐ New York เป็นผู้เริ่มศึกษาความอดทนรอคอยตั้งแต่สมัยเป็นนักศึกษาที่ Ohio State University ซึ่งเขาจบ Ph.D. สาขา Clinical Psychology เมื่อปี ค.ศ. 1956 ต่อมาเขาได้เป็นศาสตราจารย์อยู่ที่ Stanford University การศึกษาวิจัยของเขาเริ่มทดลองด้วยการนำเด็กอนุบาลที่มีอายุเฉลี่ย 4-6 ปีจาก Bing Nursery School ที่อยู่ใน Stanford University นำมาไว้ในห้องที่เตรียมขนมหวานให้เด็กเลือกซึ่งได้แก่ Oreo Cookie และ Marshmallow ซึ่งเด็กๆ มีความชอบขนมหวานเหล่านี้อยู่แล้ว โดยมีสัญญาว่าถ้าเด็กคนใดจะกินขนมหวานเหล่านั้นทันทีก็จะได้เพียงชิ้นเดียว แต่ถ้ารออีก 15 นาทีก็จะได้ถึงสองชิ้น มีเด็กบางคนหยิบกินทันทีที่ผู้วิจัยออกจากห้อง
แต่มีเด็กจำนวนหนึ่ง หลับตาเอามือไขว้หลังเดินไปเดินมา บางคนเตะโต๊ะ บางคนดึงผมเปียตัวเองเล่น และบางคนมาเขย่าถาดขนมแต่ไม่หยิบกิน มีเด็กที่เข้าร่วมในการศึกษาวิจัยนี้กว่า 600 คน เด็กส่วนน้อยเท่านั้นที่หยิบขนมกินทันทีเมื่อผู้วิจัยออกจากห้อง ที่เหลือค่อยๆ ทยอยเข้ามาหยิบกิน แต่มีเพียงหนึ่งในสามเท่านั้นที่อดทนรอคอยได้ถึง 15 นาทีเพื่อจะได้ขนม 2 ชิ้น การทดสอบครั้งแรกเกิดขึ้นในปี ค.ศ. 1970 เรียกว่า “Marshmallow Test.” ทำขึ้นโดย Walter Mischel และ Ebbe B. Ebbesen ที่ Stanford University พบข้อสังเกตว่า วัยวุฒิมีความสัมพันธ์กับความอดทนรอคอย เด็กที่มีอายุมากกว่าจะมีความอดทนรอคอยสูงกว่าเด็กที่มีอายุน้อยกว่า ต่อมามีการทดลองและทดสอบโดยการให้เด็กอดทนรอคอยเพื่อจะได้รับสิ่งที่ปรารถนา ในหลายสถานการณ์ และต่อมาได้มีการศึกษาติดตาม (Follow-up Study) เด็กเหล่านั้นเมื่อเขาเติบใหญ่ขึ้น
Follow-up Study ครั้งแรกเมื่อปี ค.ศ. 1988 พบว่า เด็กกลุ่มที่มีความสามารถในการอดทนรอคอยเมื่อเวลาผ่านไป 10 ปี ผู้ปกครองบรรยายว่าบุตรหลานของเขาซึ่งอยู่ในระยะวัยรุ่นเป็นผู้มีสมรรถนะ หรือความสามารถทั่วไปสูงกว่าอีกกลุ่ม
การศึกษาครั้งที่สองเมื่อปี ค.ศ. 1990 พบว่าเด็กกลุ่มที่มีความสามารถในการอดทนรอคอยมีคะแนน SAT สูงกว่าอีกกลุ่ม (SAT แต่เดิมย่อมาจาก Scholastic Aptitude Test ต่อมาย่อมาจาก Scholastic Assessment Test แต่ปัจจุบันหมายถึง ข้อสอบมาตรฐานของผู้จบมัธยมศึกษาตอนปลาย และใช้ผลคะแนนสำหรับการสมัครเข้าเรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัย จึงไม่สนใจความหมายตามตัวอักษรมากนัก)
ในปี ค.ศ. 2006 Mischel ได้ทำการศึกษาความสัมพันธ์ของ “การลงมือทำกับไม่ลงมือทำ” (Go/no go task) ในภารกิจต่างๆ ย้อนหลังเมื่อเวลาผ่านไป 10 ปี ของผู้ที่สามารถอดทนรอคอยได้เมื่อครั้งอายุ 4 ปี และ พบว่า ไม่มีความสัมพันธ์กันระหว่างความสามารถในการอดทนรอคอยกับ “การลงมือทำกับไม่ลงมือทำ” ผู้วิจัยให้ความเห็นเพิ่มเติมว่า ความสามารถอดทนรอคอยเมื่อครั้งอายุ 4 ปีนั้นเป็นร่องรอยเครื่องหมายบ่งชี้ (Marker) ที่สำคัญของการสร้างบุคลิกภาพของความแตกต่างในบุคคลเมื่อเติบโตขึ้น โดยให้ความสำคัญในพัฒนาการของสมองส่วนต่างๆ ที่เกี่ยวข้อง
ในปี ค.ศ. 2011 การศึกษาพบว่า ความสามารถในการอดทนรอคอยเป็นบุคลิกภาพที่จะอยู่กับตัวตลอดไปชั่วชีวิต และจากการใช้เทคโนโลยีสมัยใหม่ในการถ่ายภาพสมองพบว่า ความแตกต่างของผู้ที่มีความสามารถอดทนรอคอยมาก กับผู้ที่มีความอดทนรอคอยน้อยนั้น มีความแตกต่างในส่วนของสมองที่เป็น Prefrontal Cortex กับส่วนที่เป็น Ventral Striatum ในปี ค.ศ. 2012 มีการศึกษาวิจัยที่ The University of Rochester โดยก่อนทำการทดลองกลุ่มตัวอย่างสองกลุ่มที่ได้รับการวางเงื่อนไขแบบได้รับการปฏิบัติโดยการทำตามสัญญา กับได้รับการปฏิบัติแบบไม่ทำตามสัญญามาก่อนที่จะมีการทดลองและทดสอบแบบ “Marshmallow Test” ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มที่ได้รับการปฏิบัติตามสัญญามีความสามารถอดทนรอคอยได้นานกว่ากลุ่มที่ ไม่ได้รับการปฏิบัติตามสัญญาเป็นเวลา 12 นาทีก่อนที่ขนมหวานชิ้นที่สองจะมาถึง
(อ่านต่อได้จาก http://www.thairath....tent/edu/318249)
คำถามคือความอดทนของท่านอยู่ในระดับใด? 
[/color]
