ลูกโละเสื้อผ้าที่เล็กไปแล้ว เตรียมไปบริจาค แล้วลากแม่ไปซื้อใหม่ เราไปด้วยแท็กซี่ 100 บาท ขากลับต้องใช้รถตุ๊กๆ 250 บาท
กลายเป้นว่าพาลูกกับเพื่อนๆ ของลูก ไปหนุนเศรษฐกิจด้วยการจับจ่ายใช้สอยปลายปีที่เซนทรัลเซน ใช้คะแนนบัตรเครดิตแบงค์กรุงเทพแลกคูปองที่ใช้ซื้อแบบงินสด
ได้ของใช้ลูกหลายอย่าง เสื้อ 8 ตัว กางเกงยีน กางเกงสแล็ค และขาสั้น รวม 6 ตัว บ๊อกเซอร์ 6 ตัว กระเป๋าตังค์ 1 ใบ รองเท้า 4 คู่ นาฬิกาข้อมือ 1 เรือน ช่วงหิวก็ไปทานที่ Food Loft ในเซนทรัล เพราะใช้คูปองที่ว่าได้ด้วย
หากจ่ายด้วยเงินสดหรือบัตรเครดิต รวมทั้งหมดวันนี้ก็บานแน่ๆ โขอยู่ละ เพราะปีนึงซื้อหนเดียว
จ่ายด้วยคูปองแลกจากคะแนนบัตรเครดิต ทำให้ไม่ต้องควักสักสลึง
สรุปวันนี้อิ่มอร่อย ได้ของใช้ของลูก แต่จ่ายเฉพาะค่ารถไปกลับ 350 บาท
ขาไปแท็กซี่เป็นคนศรีษะเกษ คุยกันสนุกเลย เขาบอกว่าใครๆ ก็โกง แต่โกงแล้วเขาได้บ้างก็ยังดี ต่อไปแบ่งแยกประเทศเป็นสองก็ไม่เลว ให้ กทม รวมกับภาคใต้ทั้งหมด นอกนั้นเขตเสื้อแดง เขาบอกว่าจะดูสิว่า คน กทม จะมีปัญญาหาข้าวกินได้ไหม
คุยแลกเปลี่ยนแนวคิดกันสนุกมากเลย พี่บอกไปว่า กทม ปลูกข้าวองไม่ได้ แต่ถ้ามีเงินซื้อล่ะ ซื้อจากที่ไหนก็ได้ด้วย จ้างแรงงานก็จ้างจากประเทศอื่นได้ จะเอาไหม
เขาตอบได้น่ารักสุดๆ เลยว่า ไม่ได้ๆ ทำแบบนี้นิสัยไม่ดี เราเป็นคนไทยด้วยกัน คน กทม ต้องซื้อข้าวอิสานกินถึงจะถูก ต้องจ้างแรงงานอิสานถึงจะใช่
พีเลยตอบไปว่า แล้วจะแยกประเทศอีกไหม เขาบอกว่าแยกสิ แต่ไทยใต้ต้องซื้อข้าวกับจ้างแรงงานอิสานนะ ไม่งั้นไม่ยอมด้วย
ลูกชายพี่เขานั่งฟังเฉยๆ มาถึงตอนนี้ปล่อยก้ากเลย
พี่ว่า คุยกันสักหน่อย เข้าใจกันสักนิด ชีวิตไม่ได้มืดมนหรอกค่ะ