พระพุทธองค์สอนว่า
การเกิด เป็นทุกข์
ความแก่ เป็นทุกข์
ความตาย เป็นทุกข์
ความโศกเศร้า เป็นทุกข์
พบกับสิ่งที่ไม่ชอบ เป็นทุกข์
พลัดพรากจากสิ่งที่ชอบ เป็นทุกข์
อยากสิ่งไหน ไม่ได้สิ่งนั้น ก็เป็นทุกข์
ทั้งนี้ เพราะคนเรามีตัณหา คือ อยากมี อยากเป็น อยากพ้น
คนเรามีความยึดมั่นถือมั่นในตัวในตน ยังมีโลภ โกรธ หลง จึงไม่พ้นทุกข์เสียที
พ้นทุกข์ที่แท้จริงซึ่งพระพุทธองค์สอนไว้ คือ นิพพาน
ทำอย่างไรเล่าจึงจะไปให้ถึงพระนิพพานได้
พระพุทธองค์ได้ให้แนวทาง 8 ข้อ คือ อริยมรรค ให้ไปถึงจุดนั้น ใน 8 ข้อนี้ สรุปคือ ศีล สมาธิ ปัญญา
ละซึ่งสิ่งที่ควรละ คือต้นเหตุแห่งทุกข์ทั้งปวง
ทำในสิ่งที่ควรทำ คือทำให้เกิดปัญญา รู้แจ้งพระไตรลักษณ์ รู้แจ้งในอริยสัจ ไปให้ถึงจุดนั้น
ลมสุริยะ เรียบเรียง
ความเห็นของผมเหมือนท่านลมสุริยะเลยครับ แต่ขออธิบายเพื่มเติมเกี่ยวกับที่มาของความคิดเห็นว่าพุทธศาสนาคืออะไร
จากที่พระพุทธองค์ทรงประสูติมาในวรรณะสูงส่งอีกทั้งยังเพรียบพร้อมทุกอย่างแต่ท่านก็ยังมีทุกข์
ซึ่งเกิดมาจาก การเกิด การแก่ การเจ็บ การตาย ถึงแม้จะมีแต่กรรมดีที่สะสมมาตั้งแต่ชาติบางก่อนก็ตาม
ยิ่งพอได้เห็น การเกิด การแก่ การเจ็บ การตาย ของคนอื่นและมองว่าเป็นทุกข์น่าสงสาร
แล้วทุกข์เกิดจากอะไรจึงค้นหาวิธีการดับทุกของคนทั้งหลายเพื่อให้พ้นทุกข์
นับว่าเป็นสิ่งประเสริฐที่สุดที่ทำให้ผู้คนทั้งโลกโดยการเสียสละความสุขส่วนตัว (นมัสการพระพุทธ)
เมื่อพระพุทธองค์ทรงรู้ว่าอะไรคือสาเหตุและจะดับทุกข์ได้อย่างไร(ตรัสรู้)
ก็ได้สั่งสอนบอกต่อถึงวิธีการนั้นเพื่อให้ไปสู่นิพพาน ไม่เกิด ไม่แก่ ไม่เจ็บ ไม่ตาย
ให้กับคนอื่นให้พ้นทุกข์โดยที่เราเรียกว่าพระธรรม
และข้อปฏิบัติตนต่างๆหรือพระวินัย (นมัสการพระธรรม)
พระสงฆ์คือผู้ที่ปฏิบัติตามคำสั่งสอนหรือพระธรรมเพื่อต้องการให้ตนเองพ้นทุกข์
และเผยแพร่วีธีการพ้นทุกข์ของพระพุธองค์ให้ทุกคนบนโลกได้ปฏิบัติ (นมัสการพระสงฆ์)