paper punch

Tongtong Cm
พบมวลชนพี่น้องชาวเหนือได้ที่หน้าวัดมกุฏฯ

Suthep Thaugsuban (สุเทพ เทือกสุบรรณ)
ประชุมหารือกับสรส.และอดีตข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ที่ตึกสันติไมตรี ทำเนียบประชาชน

แถลงการณ์ สมาพันธ์แรงงานรัฐวิสาหกิจสัมพันธ์ (สรส.)
แถลงการณ์

สมาพันธ์แรงงานรัฐวิสาหกิจสัมพันธ์ (สรส.)

ณ ทำเนียบรัฐบาล
วันที่ 18 พฤษภาคม 2557





สมาพันธ์แรงงานรัฐวิสาหกิจสัมพันธ์ (สรส.) แถลงหลังหารือกำนันสุเทพ และ กปปส. ที่ทำเนียบรัฐบาล เมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว (ประมาณ 13:30 น.)
เห็นด้วยว่าการต่อสู้ของมวลมหาประชาชน เพื่อปฏิรูปประเทศไทย ก่อนการเลือกตั้ง ดำเนินมายาวนานพอแล้ว และถึงเวลาที่จะต้องจบลงในวันที่ 26 พฤษภาคม นี้
โดยกำหนดการปฏิบัติการยึดอำนาจอธิปไตยคืนสู่ประชาชนให้เสร็จสมบูรณ์

สำหรับรัฐวิสาหกิจทั้งหมดในเครือ สรส. มีแผนปฏิบัติการดังนี้:
ให้ทุกรัฐวิสาหกิจในเครือข่าย สมาพันธ์แรงงานรัฐวิสาหกิจสัมพันธ์ (สรส.) ออกแถลงการณ์ไม่ยอมรับอำนาจรัฐบาลในระบอบทักษิณ ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป
ให้ขึ้นป้ายข้อความไม่ยอมรับอำนาจรัฐบาล และสนับสนุนให้มีรัฐบาลใหม่ของประชาชน
แสดงสัญญลักษณ์อารยะขัดขืน เช่นติดธงชาติที่รถยนต์ ห้อยนกหวีด แสดงตนให้ชัดเจนว่าร่วมปฏิรูปประเทศกับมวลมหาประชาชน และ กปปส.
วันที่ 19-21 พฤษภาคม จะนำสมาชิก สรส.ร่วมปฏิบัติการตามหาบรรดารัฐมนตรีในรัฐบาลเพื่อขอให้ลาออกจากการเป็นรัฐมนตรี อย่างสงบสันติ
วันที่ 22 พฤษภาคม รัฐวิสาหกิจทั้งหมดในเครือข่าย สรส. จะนัดหยุดงานทั่วประเทศ เริ่ม 22 พฤษภาคม เป็นต้นไป
ถ้ารัฐบาลยังไม่คืนอำนาจอธิปไตยให้กับประชาชน รัฐวิสาหกิจทั้งหลายจะปฏิบัติการขั้นสูงสุดเพื่อให้ชัยชนะเป็นของประชาชน ปฏิบัติการขั้นสูงสุดนี้จะเป็นไปตามกฎหมายและตามบทบัญญัติในรัฐธรรมนูญ ทุกประการ
ปฏิบัติการระดับสูงสุดของรัฐวิสาหกิจในเครือ สรส. จะไม่กระทบระบบสาธารณูปโภคที่ประชาชนใช้บริการอยู่ ประชาชนจะไม่ได้รับผลกระทบ น้ำ-ไฟ ยังปรกติ ประชาชนทั่วประเทศจะไม่เดือดร้อน รัฐวิสาหกิจรับใช้ประชาชนอย่างปรกติ แต่ปฏิบัติการนี้ต้องทำเพื่อผลประโยขชน์ของชาติและประชาชนเพื่อให้ประเทศไทยได้มีรัฐบาลที่สมบูรณ์เพื่อปฏิรูปประเทศไทยต่อไป

สมเกียรติ อ่อนวิมล
สรุปความจากแถลงการณ์ของ สรส.
18 พฤษภาคม 2557

  https://www.facebook...79523663&type=1 เถกิง สมทรัพย์ Hard man

 

ชมรมแพทย์ชนบท with Weena Love King

พญ.เบญจพร ตันตสูติ ได้เล่าเรื่องราวประทับใจใน facebook ส่วนตัวไว้น่าสนใจ จึงขอนำมาบอกเล่าเป็นกำลังใจแก่มวลมหาประชาชน

 

" ช่วงค่ำแล้ว เจอคุณป้าสามคนอายุรวมกันน่าจะราวๆสองร้อยกว่าๆ แต่งตัวลายธงชาติ พร้อมแหลงใต้กันโฉงเฉง เป็นที่มั่นใจได้ว่า ป้าๆต้องเป็น มวลมหาประชาชนแน่ ป้าๆทำท่าเดินไปสวนลุม

 

ด้วยความเป็นห่วง เลยถามป้าๆว่า “จะไปไหนกัน” เพราะสวนลุม ไม่มีคนแล้ว เค้าเดินไปราชดำเนินหมดแล้ว

 

ป้าๆบอกว่า “รู้แล้วลูก ป้าๆเพิ่งไปเดินกับลุงมา และเดินกลับมาที่นี่ ป้าๆจะกลับโรงแรม”

 

เมื่อถามป้าๆว่า “โรงแรมไหนคะ” (เผื่อบอกทาง) ป้าๆบอกว่า “นอนอยู่ที่นี่สามคืนแล้ว” พร้อมชี้นิ้วไปที่โรงแรมดุสิตธานี

แหมป้าๆนอนดุสิตเลยเหรอ ใจสุดๆ หรอยๆ ป้าๆบอก “ไม่รู้จักโรงแรมอื่นเลย

 

แพงหน่อยแต่ยอมลงทุนเพื่อประเทศชาติ สามคนแชร์กันหนึ่งห้อง วิวสวนลุมเลยนะลูก”

 

ไม่มีwin winกับพวกฆาตกรขี้โกงแน่นอนครับ คนชั่วต้องได้รับโทษที่สาสม นี่ไม่ใช่เรื่องการแพ้ชนะทางการเมือง

 

แต่เป็นเรื่องของประชาชนที่ทนพวกโกงเมืองทำระยำตำบอนกับประเทศชาติไม่ไหวเลยลุกขึ้นสู้โว้ย

เสมา ขุนศึกรักสถาบัน
พวกมึงไปทำอะไรกับในหลวงทำไม ในหลวงไปทำอะไรกับพวกมึง ชีวิตกูผ่านมาเยอะแระ สวนลุมก็เคยนอนมาแระ เรียน ป6 มาจบ ม3 ตอนอายุ 35 กูเลวมาก่อนพวกมึง แต่วันนี้กูรักในหลวง กูถึงออกมา
หยองลูกหยี

สรุปคำชี้แจงของคุณอภิสิทธิ์ กับที่ประชุมวุฒิสภา (นอกรอบ) ถึงแนวทางการหาทางออกให้กับประเทศ คัดลอกจาก Twitter : @FO_Abhisit ( https://twitter.com/FO_Abhisit )

 

ขอบคุณท่านประธาน และท่านสมาชิกที่ได้เปิดโอกาสแสดงความคิดเห็น และหวังว่าจะเป็นประโยชน์กับการดำเนินงานของท่านสมาชิก

 

ก่อนหน้าจะเสนอแผนทางออกให้กับประเทศ ยอมรับว่าไม่ได้เป็นกลาง และยอมรับว่าเป็นส่วนหนึ่งของปัญหา ที่ทำให้บ้านเมืองมาถึงจุดนี้

ถ้านักการเมือง และกลุ่มอื่นๆยอมรับความจริงว่าเป็นส่วนหนึ่งของปัญหา และพยายามมาเป็นส่วนหนึ่งของคำตอบ บ้านเมืองจะเดินไปได้

บ้านเมืองตอนนี้มีปัญหาหลายๆอย่าง ที่ไม่สามารถดำเนินการแก้ไขได้ทั้งปัญหาเศรษฐกิจของพี่น้องประชาชน ปัญหาของชาวนา ปัญหาเหล่านี้ รวมทั้งปัญหาทางการเมือง ถ้าปล่อยไว้ ก็จะสะสมความขัดแย้ง เพิ่มความเกลียดชังในสังคม

 

แผนที่ผมนำเสนอ ได้นำเสนอขณะที่คุณยิ่งลักษณ์ยังเป็นนายกอยู่ เพราะเห็นว่าคำตัดสินของศาลจะไม่นำมาสู่ทางออกที่ชัดเจนได้ ข้อเสนอของผมเพื่อที่จะหลีกเลี่ยงความรุนแรง การแก้ปัญหาด้วยวิธีการนอกรัฐธรรมนูญ ซึ่งอาจทำให้ปัญหายุติชั่วคราว แต่จะปะทุขึ้นอีก ข้อเสนอของผม มีขึ้นก่อนคำตัดสินของศาล เพื่อต้องการให้สถาบันศาลอยู่เหนือความขัดแย้งทางการเมือง และสถาบันพระมหากษัตริย์เป็นอีกสถาบันสูงสุด ที่เราต้องระมัดระวังอย่างยิ่งที่จะไม่ให้ถูกนำมาสู่วังวนความขัดแย้ง

 

ผมไม่ได้เป็นกลาง มีความเห็นว่าบ้านเมืองควรเป็นอย่างไร เราต้องอยู่กับความเป็นจริง ถ้าแต่ละฝ่ายจะเอาตามที่เรียกร้อง ปัญหาไม่จบ

รัฐบาลเรียกร้องให้มีการเลือกตั้ง เดืนหน้าไปสู่การเลือกตั้งอย่างเดียว อาจหวังว่าจะกลับมามีอำนาจอีก แต่สถานการณ์ตอนนี้ ประชาชนจำนวนมาก สุญเสียความศรัทธาในตัวนักการเมืองไปแล้ว การทำให้การเลือกตั้งประสบความสำเร็จเป็นไปได้ยาก

 

กกต.ก็ยอมรับว่า อาจจะไม่สามารถจัดการเลือกตั้งให้ประสบความสำเร็จได้ ถ้าเราเดินหน้าก็จะสูญเสียงบประมาณ แต่ไม่เป็นทางออกให้ประเทศ พรรคการเมือง แม้แต่กกต.เองก็ลงพื้นที่บางพื้นที่ไม่ได้ เราจะมั่นใจได้อย่างไร ว่าจะมีการเลือกตั้งที่บริสุทธิยุติธรรม ถึงการเลือกตั้งผ่านไปได้ คนที่ต่อต้านก็ยังคงเดินหน้าต่อต้านต่อไป แล้วรัฐบาลหลังเลือกตั้งจะเดินต่อไปอย่างไร

 

ถ้าเราจะหาแนวทางที่ดีที่สุดให้บ้านเมือง ถ้าเกิดขึ้นจากความยินยอมพร้อมใจของทุกฝ่ายก็จะเป็นแนวทางที่ดีที่สุด ผมไม่ได้มองว่าเป็นความเพ้อฝัน เพราะผมมองว่ามีจุดร่วมหลายๆอย่าง ที่จะเดินต่อไปได้

ว่าด้วยข้อกฎหมาย ตอนนี้เรามีรธน.มาตราไหนรองรับ ให้มีการจัดการเลือกตั้งหลังยุบสภา ถึง 6 เดือน เมื่อนายกฯว่างลง รธน.บอกให้สรรหาภายใน 30 วัน แต่ตอนนี้ไม่มีสภา ถ้าเราจะยกมาตราใดขึ้นมาเพียงมาตราเดียว ก็จะขัดทั้งนั้น

 

สถานการณ์ตอนนี้เราไม่สามารถใช้รัฐธรรมนุญตามตัวอักษรได้ แต่สามารถตีความตามเจตนารมณ์เพื่อให้ประเทศเดินไปได้

เราไม่สามารถเดินหน้าได้ โดยไม่สนใจการปฏิรูปที่พี่น้องประชาชนออกมาเรียกร้อง เส้นทางที่จะเดินต้องผูกโยงกับการปฏิรูปทันที เราต้องยอมรับว่าการปฏิรูปมีหลายเรื่อง ไม่สามารถสำเร็จได้ในระยะเวลาอันสั้น และอาจจะต้องมีการแก้กฎหมาย ซึ่งต้องรอหลังเลือกตั้ง

 

เราหนีไม่พ้นการเลือกตั้ง แต่ทำอย่างไรให้การเลือกตั้งบริสุทธิ์เที่ยงธรรม และไม่เป็นอุปสรรคแก่การปฏิรูป เราต้องสร้างความชอบธรรมให้กับการปฏิรูป และสร้างหลักประกันว่าการปฏิรูปจะไม่ล้มเหลว

ผมเสนอให้ทำประชามติใน 3 ประเด็น 1. สภาปฏิรูปต้องไม่มีนักการเมือง 2. กำหนดประเด็นการปฏิรูปหลักๆ 3. รัฐบาลต่อไปต้องสนับสนุนปฏิรูป

หลังทำประชามติ ผมเสนอกกต.ให้แก้ระเบียบ ขยายความคำว่าหลอกลวง ให้พรรคการเมืองสนับสนุนการปฏิรูป ถ้าไม่ทำถือว่าหลอกลวง โทษในการหลอกลวง ไม่ปฏิรูป นักการเมืองจะถูกตัดสิทธิ์ทางการเมือง ยุบพรรค ตามระเบียบของกกต.

 

ถ้าพรรคการเมืองจริงใจกับการปฏิรูป พรรคการเมืองต้องแสดงออกด้วยการกระทำระหว่างการรณรงค์ทำประชามติ เหมือนซ้อมใหญ่การเลือกตั้ง เป็นการลดอุณหภูมิความขัดแย้ง เพื่อเดินหน้าไปสู่การเลือกตั้ง

วันที่ผมเสนอ รัฐบาลยังอยู่ครบสมบูรณ์ แต่ตอนนี้มีข้อถกเถียงถึงความสมบูรณ์ของครม.มากมาย ต้องพูดความจริงกันว่า การจัดประชามติ จัดการเลือกตั้ง ต้องมีรัฐบาลที่ทุกฝ่ายไว้วางใจ ไม่ใช่รัฐบาลที่ดำรงตำแหน่งอยู่ตอนนี้

 

เหตุการณ์คล้ายๆกันนี้เคยเกิดขึ้นตอนปี 2549 วิธีคือคนที่อยู่ในตำแหน่งขณะนี้ ต้องเปิดทางให้กับประเทศ ลาออกโดยความสมัครใจ การสิ้นสุดความเป็นรมต.เฉพาะตัวอยู่ใน มาตรา 182 ตาย ลาออก ถูกศาลตัดสิน รัฐธรรมนูญห้ามไม่ได้ เป็นเอกสิทธิ์ ปี 2549 รองนายกฯ วิษณุ ลาออกจากการเป็นรองนายกฯรักษาการ ไม่เคยมีใครไปบอกว่าท่านทำผิดกฎหมาย

การขอให้ผู้มีตำแหน่งสละอำนาจ โดยไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเป็นเรื่องยาก จึงต้องมาพูดกันให้ชัดว่าคนที่จะเข้ามาใหม่ทุกฝ่ายยอมรับ

การได้บุคคลที่เป็นที่ยอมรับ ต้องเกิดขึ้นก่อนการเดินหน้าแผนตรงนี้

 

รัฐบาลที่จะเข้ามาใหม่ จะมีหน้าที่เพียงแค่จัดการเลือกตั้งให้เรียบร้อย จัดกระบวนการปฏิรูปให้เดินหน้า ทำประชามติ การจะแก้กฏหมาย ยังไงก็ต้องรอให้มีสภานิติบัญญัติหลังการเลือกตั้ง กกต.เองยังบอกว่าเลือกตั้ง 20 ก.ค. อาจจะใช้เวลา 5-6 เดือนถึงจะได้ส.ส.ครบ แต่ถ้าท่านเสียสละตามแผนผม 4-5เดือนก็จะมีการเลือกตั้ง

 

ปัญหาในขณะนี้เคลื่อนไปสู่การนำความขัดแย้งไปสู่สถาบันพระมหากษัตริย์ ทำไมท่านจะเสียสละกันไม่ได้เพื่อปกป้องไม่นำสถาบันลงมา สิ่งที่ท่านสว.ทำอยู่ขณะนี้ แม้จะไม่เป็นทางการ ถือว่าเป็นการแสดงความรับผิดชอบในฐานะนักการเมือง ถึงแม้จะสำเร็จหรือไม่สำเร็จ การดำเนินงานของท่านอาจจะต้องมีความหลากหลายกว่าประชุมตรงนี้ เพราะการจะเชิญรัฐบาลมาตรงนี้เป็นเรื่องยาก อาจจะต้องสื่อสารวิธีอื่น การจะเชิญฝ่ายต่างๆมา โดยเฉพาะศาล ต้องระวังอย่าให้ท่านต่างๆนั้นต้องทำเกินอำนาจหน้าที่ กฎษฏีกา เรื่องสำคัญๆต้องเข้าที่ประชุมใหญ่ ท่านเหล่านั้นต้องมีบทบาท ต้องบอกว่าทำอะไรได้ตามกฎหมาย ไม่ใช่เอากม.มาเป็นอุปสรรค

 

สิ่งที่ผมเสนอ คงไม่ง่าย แต่ทุกเวลานาทีที่ผ่านไปคือความเสียโอกาสของประเทศ ความรวดเร็วสำคัญ ถ้าแนวทางนี้ไม่สำเร็จ ยังไงท่านก็ต้องตัดสินใจ หลังจากตัดสินใจแล้ว อาจจะมีทั้งคนเห็นด้วยและไม่เห็นด้วย แต่ถ้าท่านปล่อยไป เราก็มองเห็นว่า สถานการณ์บ้านเมืองต่อไปจะไม่ได้แน่ เป็นกำลังใจให้ทุกท่านฝ่าฟันวิกฤตเพื่อคนไทยต่อไป

 

คุณอภิสิทธิ์ ตอบคำถามจากสมาชิกวุฒิสภา กรณีเดินสายพบปะกับฝ่ายต่างๆก่อนเสนอแผน และต่อข้อถามสำคัญว่านายกรัฐมนตรีคนใหม่จะมีที่มาอย่างไร

เห็นว่าประธานคณะกรรมการกฤษฎีกาที่มีอยู่หลายคณะ ควรจะออกมาให้ความเห็น เป็นคำตอบของสังคมว่าแนวทางไหนทำได้ สว.อาจประสานไปได้

 

ที่ผมเดินสายพบแต่ละกลุ่ม สอบทานว่าสิ่งที่ผมจะเสนอ สอดคล้องกับที่ท่านต่างๆคิดหรือไม่ เช่น เรื่องปฏิรูปได้สอบถามกับเครือข่ายปฏิรูป ก็เห็นสอดคล้องกันในเรื่องของประชามติ

เรื่องเลือกตั้ง กกต.กับพรรคการเมืองก็เห็นตรงกันว่า ถ้าเลือกตั้งช้าไปสักหน่อย แต่การเลือกตั้งเป็นไปได้อย่างเรียบร้อย ก็ยินดี

ทางผบ.สส. ก็วิเคราะห์สถานการณ์คล้ายกัน และอยากให้ฝ่ายการเมืองแก้ปัญหา พร้อมที่จะสนับสนุน

 

การจะเสนอนายกฯคนกลาง วิธีที่ดีที่สุดคือทำให้ผู้มีอำนาจปัจจุบันเปิดทาง เพื่อหลีกเลี่ยงปฏิกิริยาต่อต้าน และผลกระทบต่อสถาบัน แต่จากมุมมองของผู้มีอำนาจ ถ้ามีนายกฯคนใหม่เค้าจะถามว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น ต้องคิดให้ครบก่อนตัดสินใจ

 

ฝ่ายรัฐบาลคงอยากรู้ว่าถ้าเค้าลุกออกไป จะมีเลือกตั้งเมื่อไหร่ ท่านจะตีความมาตรา 7 แค่ไหน ถ้าสังคมไม่รู้ก่อน ปัญหาจะเกิด

 

อีสานโพล ฐานเสียงสำคัญของรัฐบาล กับคำถามว่าถ้าสว.สรรหานายกฯคนกลางมาดำรงตำแหน่ง 1 ปี คนอีสาน 70% ตอบว่ายอมรับได้ ถ้ามีคำตอบว่ากี่เดือนจะกลับไปเลือกตั้ง คนที่เข้ามามีอำนาจจำกัดก็จะบอกได้ว่าไม่ใช่รัฐประหาร เป็นแนวทางชั่วคราวคลี่คลายสถานการณ์

 

ถ้าทำแล้ว ยังไม่มีคำตอบที่ชัดเจน คนที่เข้ามาก็จะมีคำถามว่า เข้ามาแล้วทำอะไรได้บ้าง ทางสว.คงต้องมีคณะทำงานขึ้นมาดู

 

การจะดำเนินการไม่ใช่เริ่มจากมาตรา 7 แต่ให้เริ่มจากว่ารธน.ให้สรรหานายกฯใหม่ภายใน 30 วัน แต่ตอนนี้ไม่มีส.ส. ต้องเริ่มจากหลักว่าต้องมีการสรรหานายกฯ ซึ่งสำคัญกว่าคุณสมบัตินายกฯ และเทียบเคียงว่าใครควรจะทำหน้าที่สรรหานายกแทนสภาผู้แทนราษฎร

 

วันนี้ทำอะไรก็ถูกโจมตี ถ้ามีฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดไม่โจมตีท่านเลย คำตอบนั้นจะไม่ยั่งยืน เพราะจะมีอีกฝ่ายลุกขึ้นมาอต้าน ถ้าไม่ทำอะไรเลย ก็ต้องรับผิดชอบเหมือนกัน เพราะบ้านเมืองอาจจะไปสู่ จุดที่เราไม่อยากให้เป็น วันนี้ท่านจะประสบความสำเร็จ ท่านต้องทำให้เห็นว่าการตัดสินใจของท่าน เป็นการตัดสินใจของท่านเอง

 

สังคมวันนี้ แผนหนึ่งอาจจะเป็นที่ยอมรับได้ แต่ถ้าคิดว่าแผนนี้เป็นเพราะคนนี้เสนอ หรือทำตามคนนั้น อาจจะไม่เป็นที่ยอมรับ อยากเสนอแนะให้พบปะทุกฝ่ายให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่ถ้าไม่เกิดความยินยอมพร้อมใจ ท่านต้องตัดสินใจ

 

อยากวิงวอนไปถึงพี่น้องด้านนอกให้โอกาสวุฒิสภาได้ทำงานอย่างเป็นอิสระ เพราะถ้าสว.ถูกมองว่าเลือกข้างจะไม่ได้ทางออกที่เป็นที่ยอมรับ

เรื่องกรอบเวลา แผนที่ผมเสนอใช้เวลา 5-6 เดือน เนื่องจากประชามติไม่สามารถทำให้เร็วกว่า 90 วันได้ และต้องปูทางไปสู่การเลือกตั้ง

 

หัวใจในการแก้ปัญหาเศรษฐกิจ อยู่ที่ความมั่นใจในเสถีรยรภาพ ความแน่นอนทางการเมืองมากกว่าการมีพรบ.งบประมาณ เราเคยมีการเลือกตั้งในเดือนก.ย. และสามารถใช้กรอบงบประมาณเดิมไปได้

การออกเป็นพ.ร.ก. จะเป็นการรวบอำนาจไปอยู่ที่ฝ่ายบริหาร และอาจจะมีการโตัแย้งผ่านศาลรัฐธรรมนูญ หลังเลือกตั้ง เสียงข้ามมากคว่ำพ.ร.ก.ได้ การทำประชามติจะเป็นหลักประกันที่แน่นอนกว่า

ขอบเขตอำนาจของรองนายกที่ทำหน้าที่นายกในขณะนี้ จะไปดูแต่ระเบียบบริหารราชการไม่ได้ แต่ต้องไปดูเจตนารมย์ของรัฐธรรมนูญด้วย ปัญหาตอนนี้คือ ถ้าไม่สามารถมีนายกฯที่มีคุณสมบัติครบถ้วนได้ เราจะเลือกทางไหน

 

การประกาศงดใช้รธน.บางมาตรา จะมีข้อโต้แย้งมาก เพราะเป็นการใช้อำนาจนิติบัญญัติ สถานการณ์ตอนนี้ ไม่ใช่การงดใช้รธน.บางมาตรา แต่เป็นสถานการณ์ที่ไม่สามารถปฏิบัติตามลายลักษณ์อักษรได้ทุกตัว จึงต้องทำตามเจตนารมย์

 

การมีพระบรมราชโองการ ผู้รับผิดชอบคือผู้รับสนองพระบรมราชโองการ และมีพระราชดำรัชว่าต้องมีกฎหมายรองรับ ดีที่สุด ไม่ควรเอาเรื่องที่มีความขัดแย้งรุนแรง ไปให้ระคายเคืองเบื้องพระยุคลบาท ตอนที่รัฐบาลจะขอพระบรมราชวินิจฉัย อีกฝ่ายก็ออกมาค้านว่าทำไม่ได้ ตอนนี้พออีกฝ่ายจะทำ รัฐบาลก็ค้าน แสดงว่าทำได้แต่ไม่ควร เรื่องเหล่านี้ไม่เคยมีปัญหาเลยในอดีต แต่ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา มีการนำเงื่อนไขทางการเมืองไปทำลายสถาบัน จึงละเอียดอ่อนมากขึ้น สมัยผมเป็นนายกฯ ผมพยายามหลีกเลี่ยง ไม่ให้ความขัดแย้งไปเกี่ยวข้องกับสถาบันแต่คนที่จ้องทำร้ายกลับบอกว่าทำไม สถาบันไม่มาเกี่ยวข้อง

 

การลงเลือกตั้งของประชาธิปัตย์ไม่เกี่ยวกับเงื่อนเวลา แต่อยู่ที่ว่าเลือกตั้งแล้วบ้านเมืองจะเรียบร้อย ประชาชนยอมรับการเลือกตั้ง ถ้าประชาธิปัตย์ไม่ยอมรับการเลือกตั้ง รัฐบาลยิ่งลักษณ์ไม่ทำงานมาได้สบาย 2 ปี พวกผมยกมือผ่านกฎหมายรัฐบาลมากกว่าฝ่ายค้านสมัยอื่น แต่ที่ประชาชนยอมรับไม่ได้คือความพยายามออกฏหมายนิรโทษกรรม การข่มขู่คุกคามคนเห็นต่าง

ปกติจะมีคนไปเลือกตั้ง 34 ล้านคน จากผู้มีสิทธ์ 40 กว่าล้านคน แต่เมื่อ 2 ก.พ. มีคนไปลงคะแนนเลือกพรรคการเมืองเพียง 14 ล้านคน การเลือกตั้งส.ว. ไม่มีการขัดขวางการเลือกตั้ง แต่มีคนไปลงคะแนนแค่ 16 ล้าน น้อยที่สุดตั้งแต่มีการเลือกส.ว.มา

 

ประชาชนเกิดวิกฤตศรัทธาต่อการเลือกตั้ง ถ้าประชาชนยอมรับการเลือกตั้ง ถึงประชาธิปัตย์ไม่ลง การเลือกตั้งก็ประสบความสำเร็จได้

แผนของผม หลายฝ่ายสามารถนำไปปรับปรุงแก้ไขได้ ท่านส.ว.มีโอกาสดีในการรวบรวมความเห็นฝ่ายต่างๆ ผมสนับสนุนเต็มที่

รัฐบาลแห่งชาติ ผมไม่คิดว่าเป็นคำตอบ เพราะแรงต่อต้านตอนนี้พุ่งไปยังนักการเมืองและพรรคการเมือง ถ้ามีรัฐบาลแห่งชาติ ประชาชนจะยิ่งมองว่า นักการเมืองทุกคนอยากได้อำนาจ ปชป.เป็นฝ่ายค้านได้ ผมยอมเว้นวรรคถ้าแผนผมได้รับการยอมรับ

 

คำถามสำหรับประชามติ 1) ให้ปชช.เห็นชอบกับองค์กร ขับเคลื่อนการปฏิรูป 2) สิ่งที่องค์กรปฏิรูปจะต้องทำ 3) ให้รัฐบาลสนับสนุนปฏิรูป

อยากให้พรรคการเมืองแสดงออกเห็นด้วยกับแนวทางปฏิรูป เพราะถ้าขัดแย้งกันอีก ก็จะไม่นำไปสู่การร่วมกันปฏิรูป

 

อยากให้ท่านส.ว.ตัดสินใจ เพราะถ้าปล่อยไปความขัดแย้งจะไม่จบ แต่จะลุกลามบานปลาย กระทบต่อประชาชนมากขึ้น สังคมเรายึดติดกับตัวบทกฎหมาย และพยายามเขียนทุกอย่าง หลักการบริหารสามารถมอบหมายงานได้ แต่ผู้รับมอบหมายจะใช้อำนาจอย่างจำกัด แต่ตอนนี้มีข้อโต้แย้งว่า ไม่มีนายกรัฐมนตรีแล้ว ไม่ใช่ว่ามีอยู่แต่ปฏิบัติหน้าที่ไม่ได้ และก่อนหน้านี้ครม.รักษาการก็มีอำนาจจำกัด เห็นด้วยกับส.ว.บุญยืนว่า สภาพรัฐบาลตอนนี้บริหารประเทศได้หรือไม่ อยากให้ยอมรับความจริง แล้วมาหาทาออกร่วมกัน การจะเชิญรัฐบาลมาพูดคุยต้องเอาใจเค้ามาใส่ใจเราว่า ถ้าเปิดทางแล้วจะเกิดอะไรขึ้นในกรอบระยะเวลาเท่าไหร่ เพื่อให้เกิดความมั่นใจ

 

อีกทางหนึ่งก็ต้องเรียกร้องไปยังรัฐบาล ว่าท่านจะพิสูจน์ความจงรักภักดี โดยไม่ให้ปัญหานี้ไประคายเคืองเบื้องพระยุคลบาทได้หรือไม่ ถ้าท่านยินยอมเปิดทาง ก็มาคุยกันว่าจะตกลงอะไรกันได้อย่างไรบ้าง การรักษาประชาธิปไตยต้องหลีกเลี่ยงความรุนแรง หลีกเลี่ยงการนำสถาบันมาสู่ความขัดแย้ง หลีกเลี่ยงการนำไปสู่การกระทำนอกรัฐธรรมนูญ

 

ผมเป็นนักการเมืองมาตลอด 20 ปี อยากเรียกร้องว่า นักการเมืองช่วยเสียสละได้ไหม ช่วงสั้นๆแค่ 5-6 เดือนให้บ้านเมืองเดินต่อได้

หลายท่านที่กำลัง ท้อแท้รึสับสนนะครับ ผมอยากให้ท่านลองมองตั้งแต่การเริ่มต้นต่อสู้ของกปปส.เป็นต้นมา  ฝ่ายเรามีหลายสิ่งที่เราได้มาและหลายสิ่งที่เราเสียไป

 

แต่ลองมองไปอีกฟากนึงสิครับ  พวกเขาไม่มีอะไรที่ได้มาเลยจากการต่อสู้รอบนี้  มีแต่สิ่งที่เสียไปเรื่อยๆ ทั้งอำนาจ ทั้งตำแหน่งและเงินทุน คงไม่ต้องบอกนะครับว่าฝั่งไหนกำไร

 

 

ส่วนที่ว่าจะจบแบบไหน  ถ้าจะจบแบบไม่รุนแรงก็คงไปจบในสภาละครับ แต่ถ้าจบแบบมีการปะทะรุนแรงเรื่องก็น่าจะไปจบที่กฎอัยการศึก(เพราะทหารยืนยันแล้วว่าไม่ปฎิวัติ)

 

ซึ่งถ้าจบแบบหลังนี่ไม่ต้องมีข้อโต้แย้งเลยว่าใครมีอำนาจความรับผิดชอบสูงสุด และจะมีอำนาจบริหารตามกฎหมายแน่นอน

กปปส. พุทรา?
----------------
สงสัยมาหลายวัน..คำว่า พุทรา บนเสื้อของพลัม/แก้ว หมายถึงอะไร...พลัมอธิบายให้ฟังว่า มาจากตำนานสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ตอนชนช้าง...เมื่อช้างศึกของพระนเรศวรถอยร่นเข้าไปในดงต้นพุทรา เท้าข้างหนึ่งของช้างศึกได้ยันพุทราต้นหนึ่งไว้ก่อนจะใช้พุทราต้นนั้นยัน กายออกมาสู้จนได้ชัยชนะ.
cr. เถกิง สมทรัพย์

 

พลังประชาชน โค่นล้มระบบทักษิณ
17 ปี พลัดพรากจากกัน วันนี้ลูกสาวตามหาพ่อจนเจอ พ่อเป็นคนหุงข้าวอยู่ครัว กปปส.สุราษฎร์ 
เวลา 17 ปี ที่พ่อเลิกกับแม่ ลูกตามหามาเจอที่สวนลุมฯ 
ขอบคุณ Facebook ขอบคุณลุงสตางค์ ที่ทำให้ลูกได้เจอกับพ่อ
กำนันธานี เทือกสุบรรณ
น้องชายกำนันสุเทพ

12/05/57
ตอนนี้14.07 อยู่ที่ข้างรั้วun ร้อนดีเหลือเกิน นั่งเฉยๆฟังคนบนเวทีปราศรัย จากปกติที่เรานั่งเฉยๆไม่เป็น พออยู่ม้อบ สอนให้เรารู้จักรอ ใจเย็น และ มีน้ำใจ ปกติ เราเป็นไม่ค่อยพูด แต่พอมาอยู่ที่นี่ เห็นใครยืน เราจะรีบเชิญเขานั่ง ให้นำ้ให้ขนม ทำให้เรารู้ว่าถ้าสังคมโดยรวมปฎิบัติดีต่อกัน จารีตดังกล่าวจะเป็นตัวบังคับให้เราประพฤติดี ตามไปด้วย พอดีเราไปกับแม่ที่ขาก็ไม่ดี แต่ก็ไปด้วยการถือไม้เท้าเดินกระย่องกะแย่งไป แม่เรา70แล้ว สุขภาพไม่ค่อยดีนักเป็นหลายโรค แต่แม่ก็อยากไป เราเองไม่อยากให้แม่ไปหรอก เราอยากไปคนเดียว แต่แม่ไม่ยอม เราก็เอ้า ไปกันสองคนแม่ลูกออกเดินทางจากปราจีนตอน8โมง ไปจอดรถไว้ที่แมคโครรังสิต เพราะไม่อยากจ่ายค่าที่จอดรถ มันแพงมาก เกือบเท่าค่านำ้มัน จากนั้นก็เรียกแท้กซี่ ซึ่งเป็นคราวซวยของเราเพราะลุงคนขับพูดเก่งมากตั้งแต่รังสิตจนถึงคุรุสภานี่ลุงแกพูดไม่หยุด พอกับแม่เราเลย เวลาชั่วโมงนึงเนี่ย ต่างคนต่างรู้จักบ้านกันเลยน่ะ พอลงจากรถปุ๊ป เราบอกแม่เลยว่า แม่ทีหลังไม่ต้องไปเล่าเรื่องส่วนตัวให้เขาฟังก็ได้นะ แม่เราบอก อ๋อเหรอ แม่ไม่รู้ตัวเลยว่าเล่า เราก็เงิบไปเลย บอกว่าบ้านอยู่ไหน มีอาชีพอะไรนี่นะ ไม่ใช่เรื่องส่วนตัว เราเลยถามว่าแม่นี่นั่งแท้กซี่นี่ถ้าไม่พูดจะได้ไหม แม่เราบอก ก็แท้กซี่เขาชวนคุย แม่ก็ต้องตอบน่ะ จะให้ทำไง เราเลยเลิกพูด จากนั้นก็เรียกมอเตอร์ไซต์รับจ้างพาไปส่งที่un ที่จริงมันใกล้นะแต่แม่เราเดินไม่ไหว อ้อพี่มอไซต์แถวนั้นน่ารักมาก เขามาช่วยโบกรถเพื่อมาจูงมือแม่เราข้ามถนนด้วย เขาคงเห็นเรายืนรีๆรออยู่นานมากมั้ง คือเราไม่มีประสบการณ์การข้ามถนนในกรุงเทพน่ะ พี่ๆเขาช่วยทั้งๆที่ยังไม่รู้เลยว่าแม่เราจะไปไหน เราก็ให้เขาพาไปส่ง ค่ารถคนละยี่สิบ สองข้างทางก็เริ่มมีเต๊นท์มากาง รถเครื่องขยายเสียง ผู้ชุมนุมบางส่วนมานั่งรอนอนรอลุงกำนันที่จะเดินมาจากลุมพินี เพราะตอนนั้นยังไม่บ่ายสองเลย ลุงกำนันยังไม่ออกมา เรามายืนด้อมๆมองๆหาที่นั่ง มาครั้งนี้เราเอากระเป๋าใบเล็กมาเนื่องจากเข็ดที่เอากระเป๋าใบใหญ่มาพร้อมอุปกรณ์ดำรงชีวิตไปเต็มกระเป๋าแต่สุดท้ายไม่ได้ใช้ แล้วก็หนักมาก ต้องแบกขึ้นลงรถเมล์ รถใต้ดิน และอีกสารพัดรถที่จะพาเราและแม่ไปได้ อีกอย่างที่ไม่เอาของมามากก็เพราะมีแต่คนแจกนู่นนี่ตลอด คราวนี้พกแต่ไอแพ้ดกับกระเป๋าตังและกุญแจรถ กะหาเอาข้างหน้าแล้วก็ได้ทันที พอหาที่นั่ง สักพักก็มีพี่ผู้หญิงมากวักมือเรียกให้นั่งบนแผ่นพลาสติก เราให้แม่ไปนั่ง ส่วนตัวเรานั่งนอกผ้า ซึ่งตอนหลังแม่เราเล่าให้ฟังว่าพี่ที่ชวนนั่งน่ะไม่ใช่เจ้าของแผ่นพลาสติกหรอก แต่เป็นลุงที่นั่งยู่ข้างๆ แม่คุยไปมาก็รู้ว่าลุงคนนี้มาทุกครั้งที่กำนันเรียก แล้วมาคนเดียวด้วย นั่งรถตู้มาจากลพบุรี หมอนผ้าห่มอะไรก็ไม่ได้เอามา บอกว่าเดี๋ยวที่นี่เขาก็มามาให้เองแหละ ตลกดี มีคนคิดเหมือนเราด้วย นั่งได้สักพัก ก็มีป้าๆอีกสี่ห้าคนมานั่งข้างๆบ่นว่าร้อนจะเป็นลม เพื่อนๆก็ช่วยกันพัด พอค่อยยังชั่ว พวกป้าๆก็ถามกันเองว่ามาจากไหน บางคนก็บวกว่ามาจากปัตตานี นราธิวาส ยะลา มาสิบกว่าหนแล้ว บางคนก็มาจากราชบุรี มาหนที่สิบแล้วเหมือนกัน เราอายน่ะ เพราะเรามาแค่สี่ห้าครั้งเองแล้วไม่เคยค้างด้วย จากนั้นเราก็ออกไปเดินรอบๆเวที ขอบอกว่านับถือพี่ๆที่นั่งอยู่หน้าเวทีมาก คือมันไม่มีหลังคาน่ะ เขาก็ต้องนั่งกางร่มแล้วรองนั่งด้วยพลาสติก ซึ่งถ้าใครเคยไปนั่งบนพลาสติกตอนบ่ายสองนี่ขอบอกว่าแทบจะสุกเลย มันร้อนกว่านั่งบนปูนมากๆ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่เขาทนเพราะจะได้จองที่ให้ได้แถวหน้าเวลารอลุงกำนันปราศรัยตอนกลางคืน ตลกดีไหมนั่งกางร่มกลางแดดตั้งแต่บ่ายเพื่อจองที่รอลุงตอนค่ำ เราทึ่งมาก และนับถือเขามาก จากสิ่งที่เห็นและรับรู้ได้จากการไปมาสี่ห้าครั้ง ทำให้รู้ว่าลุงกำนันเก่งมากที่ทำให้คนศรัทธาได้ขนาดนี้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย สักพักก็มีประกาศรวบรวมคนเดินไปรัฐสภา เราก็ชวนแม่เพราะเกิดมายังไม่เคยไปเลย เขาดินที่อยู่ใกล้กันเราก็เคยไปครั้งเดียวนานมากแล้วด้วย เรารู้ว่าแม่เดินไม่ไหวก็เรียกมอไซต์ให้พาไปส่ง แม่ก็หาที่นั่ง ส่วนเราก็หามุมถ่ายรูปซึ่งบอกตรงๆว่าเราถ่ายไม่ค่อยได้อะไรนักหรอกเนื่องจากลุงยังมาไม่ถึง ก็ถ่ายได้แค่สองสามรูป แล้วเราก็อยากจะเข้าห้องน้ำ ก็เลยเดินไปเข้าที่เขาดิน พอออกมาแม่ก็โทรถามพ่อที่ดูบลูสกายอยู่บ้านว่าตอนนี้กำนันอยู่ที่ไหนแล้ว พ่อบอกอยู่สะพานชมัย ตอนแรกว่าจะรอ แล้วจะกลับตอนสี่โมง แต่พอถามแม่แม่บอกลืมเอายามาด้วย เราก็เลยต้องกลับก่อนเสียดายมาก เราเดินออกมาเรียกรถตรงหน้ากองยานพาหนะหรืออะไรสักอย่างจำชื่อไม่ได้ ก็มีมอไซต์รับจ้างอีกแหละแวะมาจอดพร้อมถามว่าจะไปไหน มารอตรงนี้รถติด ไปรอตรงนั้นดีกว่าเดี๋ยวพาไป เราก็บอกจะไปยังไงรถคันเดียว เขาบอกได้ เราก้อเอา ขึ้นก็ขึ้น แม่ขึ้นก่อน เราตาม โดยไม่ได้ถามราคา เพราะพาซื่อคิดว่าน่าจะเท่าเดิม เพราะนั่งมาไม่ถึงห้านาที พี่แกขับมาจอดไว้ตรงบริษัทจิวเวอรี่อะไรสักอย่างแม่เราก็ถามว่าเท่าไหร่ เขาบอก80บาท เราอึ้ง แม่เราไม่ว่าอะไรควักให้80บาท บอกตรงๆไม่ได้เสียดายหรอกเงิน80บาท แต่เสียความรู้สึกมาก ทำไมเขาต้องฉวยโอกาสจากความพลาดในการไม่ถามราคาก่อนของเรา แล้วมาเอาเปรียบด้วย คือเราพลาดเพราะเรามีประสบการณ์ที่ดีกับพี่มอไซต์สองชุดก่อนหน้านั้นไง. เราก็เลยคิดว่าคนนี้ก็น่าจะเหมือนกัน ปรากฎว่ามันไม่ใช่ ประสบการณ์นี้สอนเราว่าอย่าได้ไว้ใจใครง่ายๆเป็นอันขาด อ้อแล้วก็อย่าใช้มาตรฐานการดำเนินชีวิตของอีกคนมาตัดสินอีกคน เพราะมันไม่มีทางจะเหมือนกันได้ โดยเฉพาะมาตรฐานความดีเลวยิ่งไม่มีทางจะเหมือนกันเลยสำหรับประเทศไทย เศร้าและสลดใจมากๆที่คนไทยหาทางเอาเปรียบกัน โกงกันตั้งแต่ระดับบนยันล่างกันเลย จากนั้นก็เรียกแท้กซี่พาไปส่งที่แม้คโคร คราวนี้ดีหน่อยไม่ค่อยพูด แต่ด่าตำรวจประปราย เพราะแกโดนข้อหาขับรถแท้กซี่โดยสวมกางเกงยีนส์ จากนั้นก็หาข้าวกินเพราะห้าหกโมงแล้ว แล้วก็ขับรถกลับบ้าน ถึงบ้านประมาณสองทุ่มครึ่ง ตกลงกับแม่ว่าถ้าชนะจะไปอีกแน่นอน

 

 

 

สิ่้งที่คุณเขียนทำให้เราน้ำตาซึมนะ ภาษาง่ายๆ ห้วนๆ แต่อ่านแล้วซื้งใจ

 

 

ขอบคุณค่ะที่แบ่งปันประสบการณ์ดีๆ

 

 

ด้วยจิตคารวะ

 

 

และขอบคุณพี่น้องชาวไทยทุกคนที่เสียสละไปร่วมชุมนุม ไปช่วยชาติ ศาสนา และพระมหากษัตริย์กัน

12/05/57
ตอนนี้14.07 อยู่ที่ข้างรั้วun ร้อนดีเหลือเกิน นั่งเฉยๆฟังคนบนเวทีปราศรัย จากปกติที่เรานั่งเฉยๆไม่เป็น พออยู่ม้อบ สอนให้เรารู้จักรอ ใจเย็น และ มีน้ำใจ ปกติ เราเป็นไม่ค่อยพูด แต่พอมาอยู่ที่นี่ เห็นใครยืน เราจะรีบเชิญเขานั่ง ให้นำ้ให้ขนม ทำให้เรารู้ว่าถ้าสังคมโดยรวมปฎิบัติดีต่อกัน จารีตดังกล่าวจะเป็นตัวบังคับให้เราประพฤติดี ตามไปด้วย พอดีเราไปกับแม่ที่ขาก็ไม่ดี แต่ก็ไปด้วยการถือไม้เท้าเดินกระย่องกะแย่งไป แม่เรา70แล้ว สุขภาพไม่ค่อยดีนักเป็นหลายโรค แต่แม่ก็อยากไป เราเองไม่อยากให้แม่ไปหรอก เราอยากไปคนเดียว แต่แม่ไม่ยอม เราก็เอ้า ไปกันสองคนแม่ลูกออกเดินทางจากปราจีนตอน8โมง ไปจอดรถไว้ที่แมคโครรังสิต เพราะไม่อยากจ่ายค่าที่จอดรถ มันแพงมาก เกือบเท่าค่านำ้มัน จากนั้นก็เรียกแท้กซี่ ซึ่งเป็นคราวซวยของเราเพราะลุงคนขับพูดเก่งมากตั้งแต่รังสิตจนถึงคุรุสภานี่ลุงแกพูดไม่หยุด พอกับแม่เราเลย เวลาชั่วโมงนึงเนี่ย ต่างคนต่างรู้จักบ้านกันเลยน่ะ พอลงจากรถปุ๊ป เราบอกแม่เลยว่า แม่ทีหลังไม่ต้องไปเล่าเรื่องส่วนตัวให้เขาฟังก็ได้นะ แม่เราบอก อ๋อเหรอ แม่ไม่รู้ตัวเลยว่าเล่า เราก็เงิบไปเลย บอกว่าบ้านอยู่ไหน มีอาชีพอะไรนี่นะ ไม่ใช่เรื่องส่วนตัว เราเลยถามว่าแม่นี่นั่งแท้กซี่นี่ถ้าไม่พูดจะได้ไหม แม่เราบอก ก็แท้กซี่เขาชวนคุย แม่ก็ต้องตอบน่ะ จะให้ทำไง เราเลยเลิกพูด จากนั้นก็เรียกมอเตอร์ไซต์รับจ้างพาไปส่งที่un ที่จริงมันใกล้นะแต่แม่เราเดินไม่ไหว อ้อพี่มอไซต์แถวนั้นน่ารักมาก เขามาช่วยโบกรถเพื่อมาจูงมือแม่เราข้ามถนนด้วย เขาคงเห็นเรายืนรีๆรออยู่นานมากมั้ง คือเราไม่มีประสบการณ์การข้ามถนนในกรุงเทพน่ะ พี่ๆเขาช่วยทั้งๆที่ยังไม่รู้เลยว่าแม่เราจะไปไหน เราก็ให้เขาพาไปส่ง ค่ารถคนละยี่สิบ สองข้างทางก็เริ่มมีเต๊นท์มากาง รถเครื่องขยายเสียง ผู้ชุมนุมบางส่วนมานั่งรอนอนรอลุงกำนันที่จะเดินมาจากลุมพินี เพราะตอนนั้นยังไม่บ่ายสองเลย ลุงกำนันยังไม่ออกมา เรามายืนด้อมๆมองๆหาที่นั่ง มาครั้งนี้เราเอากระเป๋าใบเล็กมาเนื่องจากเข็ดที่เอากระเป๋าใบใหญ่มาพร้อมอุปกรณ์ดำรงชีวิตไปเต็มกระเป๋าแต่สุดท้ายไม่ได้ใช้ แล้วก็หนักมาก ต้องแบกขึ้นลงรถเมล์ รถใต้ดิน และอีกสารพัดรถที่จะพาเราและแม่ไปได้ อีกอย่างที่ไม่เอาของมามากก็เพราะมีแต่คนแจกนู่นนี่ตลอด คราวนี้พกแต่ไอแพ้ดกับกระเป๋าตังและกุญแจรถ กะหาเอาข้างหน้าแล้วก็ได้ทันที พอหาที่นั่ง สักพักก็มีพี่ผู้หญิงมากวักมือเรียกให้นั่งบนแผ่นพลาสติก เราให้แม่ไปนั่ง ส่วนตัวเรานั่งนอกผ้า ซึ่งตอนหลังแม่เราเล่าให้ฟังว่าพี่ที่ชวนนั่งน่ะไม่ใช่เจ้าของแผ่นพลาสติกหรอก แต่เป็นลุงที่นั่งยู่ข้างๆ แม่คุยไปมาก็รู้ว่าลุงคนนี้มาทุกครั้งที่กำนันเรียก แล้วมาคนเดียวด้วย นั่งรถตู้มาจากลพบุรี หมอนผ้าห่มอะไรก็ไม่ได้เอามา บอกว่าเดี๋ยวที่นี่เขาก็มามาให้เองแหละ ตลกดี มีคนคิดเหมือนเราด้วย นั่งได้สักพัก ก็มีป้าๆอีกสี่ห้าคนมานั่งข้างๆบ่นว่าร้อนจะเป็นลม เพื่อนๆก็ช่วยกันพัด พอค่อยยังชั่ว พวกป้าๆก็ถามกันเองว่ามาจากไหน บางคนก็บวกว่ามาจากปัตตานี นราธิวาส ยะลา มาสิบกว่าหนแล้ว บางคนก็มาจากราชบุรี มาหนที่สิบแล้วเหมือนกัน เราอายน่ะ เพราะเรามาแค่สี่ห้าครั้งเองแล้วไม่เคยค้างด้วย จากนั้นเราก็ออกไปเดินรอบๆเวที ขอบอกว่านับถือพี่ๆที่นั่งอยู่หน้าเวทีมาก คือมันไม่มีหลังคาน่ะ เขาก็ต้องนั่งกางร่มแล้วรองนั่งด้วยพลาสติก ซึ่งถ้าใครเคยไปนั่งบนพลาสติกตอนบ่ายสองนี่ขอบอกว่าแทบจะสุกเลย มันร้อนกว่านั่งบนปูนมากๆ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่เขาทนเพราะจะได้จองที่ให้ได้แถวหน้าเวลารอลุงกำนันปราศรัยตอนกลางคืน ตลกดีไหมนั่งกางร่มกลางแดดตั้งแต่บ่ายเพื่อจองที่รอลุงตอนค่ำ เราทึ่งมาก และนับถือเขามาก จากสิ่งที่เห็นและรับรู้ได้จากการไปมาสี่ห้าครั้ง ทำให้รู้ว่าลุงกำนันเก่งมากที่ทำให้คนศรัทธาได้ขนาดนี้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย สักพักก็มีประกาศรวบรวมคนเดินไปรัฐสภา เราก็ชวนแม่เพราะเกิดมายังไม่เคยไปเลย เขาดินที่อยู่ใกล้กันเราก็เคยไปครั้งเดียวนานมากแล้วด้วย เรารู้ว่าแม่เดินไม่ไหวก็เรียกมอไซต์ให้พาไปส่ง แม่ก็หาที่นั่ง ส่วนเราก็หามุมถ่ายรูปซึ่งบอกตรงๆว่าเราถ่ายไม่ค่อยได้อะไรนักหรอกเนื่องจากลุงยังมาไม่ถึง ก็ถ่ายได้แค่สองสามรูป แล้วเราก็อยากจะเข้าห้องน้ำ ก็เลยเดินไปเข้าที่เขาดิน พอออกมาแม่ก็โทรถามพ่อที่ดูบลูสกายอยู่บ้านว่าตอนนี้กำนันอยู่ที่ไหนแล้ว พ่อบอกอยู่สะพานชมัย ตอนแรกว่าจะรอ แล้วจะกลับตอนสี่โมง แต่พอถามแม่แม่บอกลืมเอายามาด้วย เราก็เลยต้องกลับก่อนเสียดายมาก เราเดินออกมาเรียกรถตรงหน้ากองยานพาหนะหรืออะไรสักอย่างจำชื่อไม่ได้ ก็มีมอไซต์รับจ้างอีกแหละแวะมาจอดพร้อมถามว่าจะไปไหน มารอตรงนี้รถติด ไปรอตรงนั้นดีกว่าเดี๋ยวพาไป เราก็บอกจะไปยังไงรถคันเดียว เขาบอกได้ เราก้อเอา ขึ้นก็ขึ้น แม่ขึ้นก่อน เราตาม โดยไม่ได้ถามราคา เพราะพาซื่อคิดว่าน่าจะเท่าเดิม เพราะนั่งมาไม่ถึงห้านาที พี่แกขับมาจอดไว้ตรงบริษัทจิวเวอรี่อะไรสักอย่างแม่เราก็ถามว่าเท่าไหร่ เขาบอก80บาท เราอึ้ง แม่เราไม่ว่าอะไรควักให้80บาท บอกตรงๆไม่ได้เสียดายหรอกเงิน80บาท แต่เสียความรู้สึกมาก ทำไมเขาต้องฉวยโอกาสจากความพลาดในการไม่ถามราคาก่อนของเรา แล้วมาเอาเปรียบด้วย คือเราพลาดเพราะเรามีประสบการณ์ที่ดีกับพี่มอไซต์สองชุดก่อนหน้านั้นไง. เราก็เลยคิดว่าคนนี้ก็น่าจะเหมือนกัน ปรากฎว่ามันไม่ใช่ ประสบการณ์นี้สอนเราว่าอย่าได้ไว้ใจใครง่ายๆเป็นอันขาด อ้อแล้วก็อย่าใช้มาตรฐานการดำเนินชีวิตของอีกคนมาตัดสินอีกคน เพราะมันไม่มีทางจะเหมือนกันได้ โดยเฉพาะมาตรฐานความดีเลวยิ่งไม่มีทางจะเหมือนกันเลยสำหรับประเทศไทย เศร้าและสลดใจมากๆที่คนไทยหาทางเอาเปรียบกัน โกงกันตั้งแต่ระดับบนยันล่างกันเลย จากนั้นก็เรียกแท้กซี่พาไปส่งที่แม้คโคร คราวนี้ดีหน่อยไม่ค่อยพูด แต่ด่าตำรวจประปราย เพราะแกโดนข้อหาขับรถแท้กซี่โดยสวมกางเกงยีนส์ จากนั้นก็หาข้าวกินเพราะห้าหกโมงแล้ว แล้วก็ขับรถกลับบ้าน ถึงบ้านประมาณสองทุ่มครึ่ง ตกลงกับแม่ว่าถ้าชนะจะไปอีกแน่นอน