Jedihan

สงสัยว่าปลากระป๋องสามแม่ครัวมาเกี่ยวไรด้วย

 

 

NowDigital ‏@NowTV26  9s

แถลงการณ์ ผบ.ทบ. พร้อมใช้กำลังคุมจลาจล #NOW26 #ktnews pic.twitter.com/WXVq6PLNgy

 

 

เราเคยคิดเล่นๆแต่อยากจะทำมากว่า หลังเสร็จภาระกิจกู้ชาติกับลุงกำนัน นี่น่าจะจัดพิธีรดน้ำดำหัว กราบเท้า พี่น้องชาวใต้ การ์ดและผู้ชุมนุมจากภาคอื่นๆที่อยู่กับลุงกำนันมาตลอดอ่ะ เพราะรู้สึกว่าพวกท่านเหล่านั้นมีบุญคุณกับพวกเรามากๆ เหมือนพวกเขาเป็นทหารกล้าของเราที่คอยปกปักรักษาประเทศไทยให้กับเรา เรารู้สึกอย่างนั้นจริงๆ และอยากจะทำมากๆ

คือเราสงสัยเรื่องสมชัย ว่าทำไมแกถึงอยากเป็นกกตจังเลย จะว่าเป็นความฝันมาแต่สมัยเด็กก็ไม่น่าจะใช่ เพราะตอนสมัยแกเด็กๆ มันยังไม่มีกกตนี่นา แกเพียรสมัครมาตั้งแต่ปี 2549 รู้สึกจะสมัยเดียวกับผู้พิพากษาชูชาติ ศรีแสง แล้วแกเพิ่งมาได้ปีที่แล้ว อาจารย์ชูชาติก็เคยนำเรื่องนี้มาเปรยๆในเฟซบุ้คเหมือนกันว่าทำไมสมชัยถึงได้อยากเป็นกกตมากนัก ลงสมัครทุกครั้งที่มีโอกาส แล้ว เพิ่งมาได้ในครั้งนี้ ถ้ามองในแง่ดี คือแกและกกตชุดนี้อยากจะสร้างความแตกต่างให้กับแวดวงการเมืองละมั้ง แต่เผอิญตอนนี้เรายังมองไม่เห็น สงสัยต้องใช้ใจในการมอง หรือเปล่า อันนี้มโนเอานะ

เรื่องนี้อาจจะเกี่ยวหรือไม่เกี่ยวกับมวลมหาประชาชนก็ได้ แต่ขอเรียกว่าเป็นข้อสังเกตเล็กๆน้อยๆกับเด็กๆที่เราพบมาหลายสิบปี ส่วนมากจะมีคุณลักษณะคล้ายๆกันคือเด็กไทยจะโตช้า วุฒิภาวะต่ำ ยกตัวอย่างเช่น ถ้านัดกันจะไม่มาตรงเวลาที่นัด หรือบางคนไม่มาเลย หายไปเฉยๆ ไม่โทรมาบอกด้วยว่าจะไม่มา ชอบนั่งฟังครูพูดมากกว่าอ่านหนังสือเอง แล้วคิดเองว่าสิ่งที่ครูพูดคือสิ่งที่จะออกสอบ คล้ายๆกับที่นั่งฟังสรยวยเล่าข่าวตอนเช้าแล้วคิดว่าเรื่องที่แกเล่าคือเรื่องจริงนั่นแหละ แล้วที่น่ากลัวกว่านั้นคือเด็กรู้ว่าอะไรผิด แต่ก็ยังทำ เช่นรู้ว่าครูที่สอนพิเศษเอาข้อสอบที่รรมาบอกเด็กที่เรียนพิเศษกับตัวเพื่อเรียกเด็กให้มาเรียนกับตัวเองเยอะๆ เด็กรู้ดีว่ามันผิดแต่ก็ยังไปเรียนกับเขา ที่รู้เพราะถามว่ารู้ว่าเขาทุจริตแล้วทำไมไปเรียนกับเขา เด็กบอกว่าถ้าไม่เรียนกับเขาก็อาจจะไม่ได้เกรด4 เราก็บอกว่าถ้าอย่างนี้แล้ว เป็นเราเราไม่ภูมิใจนะ เพราะไม่ใช่ความสามารถของเราเอง เด็กเขายิ้มๆ ไม่พูดอะไรเลย เรื่องนี้มันสะท้อนอะไรในสังคมกันล่ะ มันเยอะมากนะสำหรับทัศนคติแบบนี้ คือขอให้เรารอด ส่วนวิธีการที่ใช้จะผิดหรือจะถูกกูไม่สน แล้วยังยิ้มได้เหมือนเดิมโดยไม่รู้สึกผิด มันน่ากลัวมากนะว่าถ้าเด็กเหล่านี้โตขึ้นไปมีงานมีการทำ แล้วสังคมจะเป็นยังไง เหมือนภูมิคุ้มกันทางจริยธรรมต่ำมาก คือรู้ว่าผิดแต่ยังทำหรือคล้อยตามโดยไม่ห้ามปราม ถึงลุงกำนันจะปฎิรูปเสร็จ แต่เยาวชนของชาติยังเป็นอย่างนี้อยู่นี่ลำบากมาก อีกอย่างที่สังเกตเห็นคือ พ่อแม่ทุกระดับฐานะมีวิธีเลี้ยงลูกเหมือนกันหมดคือใช้เงินเลี้ยงลูก ใช้เงินและความสบายแก้ปัญหา คือลูกอยากได้อะไรให้หมดแม้ว่าจะต้องกู้ยืมมาก็ตาม คือที่เราเจอคือแม่ของเด็กมาปรึกษาเรื่องลูก คือตัวลูกเองอยากไปเมืองนอกมาก ก็เลยไปหาสอบctf (ทุนนี้คล้ายๆใบเบิกทางในการขอวีซ่าเฉยๆ แต่ค่าใช้จ่ายอื่นๆเราจ่ายเองทั้งหมด)เพื่อหาทางไปอเมริกาแต่ตัวแม่ต้องกู้เงินประมาณห้าแสน แต่แม่เขาบอกอย่างภูมิใจมากว่ากี่บาทก็จะส่งเพราะมันคือการศึกษาลูก ประเด็นคือเราคิดว่ามันไม่ได้จำเป็นถึงขนาดนั้น เด็กยังๆไม่จบม.6เลย ไปก็ต้องกลับมาเรียนซำ้ชั้น ใบประกาศนียบัตรรับรองวุฒิอะไรก็ไม่ได้ และการไปเมืองนอกมันสามารถทำได้หลายวิธีไม่ต้องรีบร้อนถ้ายังไม่มีเงินก็น่าจะรอก่อน รอให้เด็กสอบชิงทุนจริงๆได้เสียก่อนก็น่าจะได้ แต่ตัวแม่ก็ต้องทำด้วยความเต็มใจเพื่อสนองความต้องการของลูกและแม่ก็ไม่เคยบอกลูกเลยว่าเงินที่ส่งลูกไปน่ะแม่ต้องกู้สหกรณ์มา เรื่องนี้มันสะท้อนว่าสังคมไทยยังเป็นสังคมที่รักสบายอยู่มาก พ่อแม่จะฐานะดีหรือไม่ดี ให้ลูกเรียนหนังสืออย่างเดียว งานบ้านไม่ต้องช่วยอะไรเลย ลูกมีหน้าที่เรียนกับขอเงิน พอลูกๆเริ่มโตขึ้นกลับมาบ่นลูกว่าทำไมไม่ช่วยงานบ้าง ก็นะ ตั้งแต่เด็กมีโอกาสที่จะปลูกฝังให้ลูกช่วยงานกลับไม่สอน พอโตใช้งานได้จะให้ทำ เด็กมันก็ไม่ทำน่ะสิ ใครมันจะอยากลำบาก นี่ก็เหมือนกันกลับสังคมไทยในตอนนี้ ก็ตั้งแต่เด็กพวกคุณไม่เคยมาปลูกฝังเรื่องเหล่านี้ให้มันกลายเป็นจารีต เด็กโตมามันจึงกลายเป็นส่วนหนึ่งของสังคมที่ยังนิ่งเฉย รอให้มะม่วงหล่น แล้วค่อยเก็บ ไม่ต้องไปแบกไม้มาสอยให้เมื่อย เหนื่อยแรง พวกเราซึ่งเป็นพวกที่อยู่เฉยไม่ได้จึงต้องเหนื่อยมากไง เพราะคนพวกนี้จะเหมือนเป็นตัวถ่วงที่พวกเราต้องลากติดไปด้วย แต่มันจำเป็นต้องทำ เพราะพวกมันยังไม่ตายไง ไม่อยากลากก็ต้องลากกันไป จนกว่ากูหรือมึงจะตายกันไปข้าง

นี่เราคิดคนเดียวเป็นตัวหนังสือนะว่า สมชัยนี่เป็นชูวิทย์แปลงร่างมาหรือเปล่า

โอ้โฮ กกต กับนิวัติทำโลง นี่โครตแมนเลยง่ะ กปปสขอเข้าพบมันขึ้นรถหนีเฉยเลย ไปถึงห้องประชุมเหลือแต่แก้วกาแฟไว้ให้ดูต่างหน้า มันเหมือนเราเป็นเจ้าหนี้มาตามทวงเงินลูกหนี้ที่เหนียวหนี้โครตมากๆ

เวทีราชดำเนิน
มวลมหาประชาชนคนสงขลาสู้ไม่ถอย ลงจากรถไฟ ต่อด้วย..รถบัส มุ่งสู่...ภารกิจลุงกำนัน ‪#‎thaiuprising‬ ‪#‎pdrc‬ ‪#‎songkhla‬
พอดีเห็นรูปที่คุณredfrog53ที่ได้นำมาโพสต์ไว้และเราคิดว่าเป็นประเด็นที่น่าสนใจดีก็คือทำไมคนใต้จึงมีความตื่นรู้ในด้านการเมืองมากกว่าคนภาคอื่นมาก พอดีเราเคยอ่านจากนิตยสารครัวที่ลงเรื่องวัฒนธรรมการกินของชาวใต้ ว่านิยมกินแตเตี้ยม(เรียกอย่างนี้หรือเปล่าไม่รู้) กับกาแฟ ที่จริงอาหารเหล่านี้ควรจะกินเป็นมื้อเช้า แต่คนใต้โดยเฉพาะจังหวัดตรังนี่สามารถกินแบบนี้ได้ทั้งวัน คือร้านแทบจะเปิด24ชม ที่สำคัญคือว่าทำไมร้านเหล่านี้จึงเปิดได้มานานเกือบร้อยปีและยังมีการส่งผ่านวัฒนธรรมจากรุ่นสู่รุ่นได้อย่างเหนียวแน่น เหตุสำคัญคือการออกมากินกาแฟกับอาหารอื่นๆนอกบ้านในตอนเช้าหรือเย็นนั้นและใช้เวลาอยู่ในร้านกาแฟนานเกินจำเป็น แท้จริงมันคือเวลาทองในการแลกเปลี่ยนข้อมูลข่าวสารบ้านเมืองทางอ้อมในร้านกาแฟนี่ล่ะ ใครมีข่าวอะไรก็นำมาเล่าสู่กันฟัง ทั้งข่าวราคายาง ราคาปาล์ม และราคาพืชผลเกษตรอื่นๆด้วย และแน่นอนที่ขาดไม่ได้คือข่าวสารการเมือง พวกเขาจะรู้จักนักการเมืองทั้งระดับประเทศและท้องถิ่นอย่างดีซึ่งวิถีดังกล่าวจะแตกต่างจากคนภาคกลาง อีสาน หรือเหนือ เพราะในภาคอื่นๆจะนิยมไปตลาดซื้อกับข้าวแล้วกลับ ในขณะที่คนที่อยู่ในร้านกาแฟในภาคอื่นๆมักจะเป็นคนสูงวัยมากกว่า แต่ร้านกาแฟแบบภาคใต้จะเต็มไปด้วยบุคคลหลายวัยตั้งแต่เด็กตัวน้อยกระทั่งถึงคนวัยเกษียณ วิถีชีวิตดังกล่าวที่มีการกระทำให้เห็นแบบเชิงปลูกฝังโดยไม่รู้ตัวนี้เองทำให้คนใต้มีความตื่นรู้หรือสนใจในการเมืองแบบอยู่ในสายเลือด ขณะที่ภาคอื่นๆจะสนใจจริงจังก็ต่อเมื่อเรื่องดังกล่าวมากระทบตัว. เช่นเรื่องจำนำข้าวเป็นต้น ที่ต้องการจะชี้ให้เห็นก็คือว่าบางทีวัฒนธรรมการกิน และวิธีการดำเนินชีวิตก็อาจจะเป็นตัวกำหนดขีดความสามารถในการตื่นรู้ในข่าวสารที่ได้รับได้อย่างมากเหมือนกัน
ปล.ร้านกาแฟที่พูดถึงคือร้านแบบใช้ถุงชงกาแฟนะ

Do or do not
คำนี้คงเหมาะกับท่านประธานวุฒิในตอนนี้มาก คือสิ่งที่ท่านจะทำหรือไม่ทำ ทำตามลุงกำนันก็จะโดนพวกเสื้อแดงด่า ไม่ทำตามลุงกำนันก็โดนกปปสด่า แต่ประเด็นที่น่าสนใจคือท่านมีเส้นแบ่งหรือยังว่าอะไรดีอะไรชั่ว เราจะไม่บอกหรอกว่ากปปสเป็นคนดีเสื้อแดงเป็นคนเลว แต่ที่สำคัญคือหลักการของแต่ละฝ่ายที่ยึดถือต่างหากสำคัญกว่า ถ้าท่านติดตามข่าวสารมาตลอดก็จะรู้ว่าสิ่งที่ลุงกำนันพูดมาตลอดคือเพื่อประเทศที่ดีขึ้นปราศจากการโกง หรือการขจัดคนโกง และความจงรักภักดีต่อสถาบันกษัตริย์ ขณะที่เสื้อแดงประกาศตัวอย่างอ้อมๆว่าเพื่อประชาธิปไตยที่เน้นการเลือกตั้งเพียงอย่างเดียว ส่วนการตรวจสอบการบริหารงานต่างๆของรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งจะพึงกระทำได้อย่างลำบาก บางคนถึงขนาดเผลอพูดว่านายกต้องมาจากคนตระกูลชินวัตรเท่านั้นและยังเรื่องการหมิ่นสถาบันที่ทำกันอย่างเปิดเผยและเกร่อไปหมด และยังetc.อีกมากมาย ขอโทษที่ต้องใช้เครื่องหมายนี้เพราะมันเยอะมาก เราคิดว่าสิ่งที่ท่านควรจะพึงพิจารณาอย่างรอบคอบคือว่าผลแห่งการกระทำหรือไม่ทำนั้นจะเป็นอย่างไร ถ้าทำตามกปปส จะถูกเสื้อแดงที่เป็นลูกสมุนของซาลูมานกระทำย่ำยี แต่ถ้าไม่ทำจะถูกฝ่ายกปปสที่เห็นแก่ประโยชน์ของชาติเป็นสำคัญกระหน่ำทางsocial mediaแน่ๆ ประเด็นคือท่านจะยอมให้ใครด่าระหว่างคนที่คิดทำเพื่อชาติกับคนที่คิดทำเพื่อคนตระกูลเดียว คือจริงๆจะทำหรือไม่ทำมันก็โดนทั้งนั้นล่ะ เพราะคือถ้าทำตามที่ลุงกำนันเสนอมันอาจจะคล้ายๆกับเป็นsuicide attackเหมือนกันเพราะคล้ายกับการวาดวงกลมสีแดงไว้กลางหลังเลยนะ แต่ขนาดท่านจรัล โดนมาหลายครั้งท่านยังไม่กลัวเลย เพราะพวกท่านรับเงินเดือนจากภาษีของประชาชน ถ้ามันเป็นหน้าที่ก็ต้องทำตามหน้าที่ มันแล้วแต่ว่าท่านรับมือกับแบบไหนได้ดีกว่ากัน ขอเสนอให้เลือกว่าท่านอยากจะเป็นฮีโร่หรือฮีรั่ว น่าจะลองไปคิดให้จงหนักก่อนวันศุกร์นี้

นี่เราคิดเองอย่างโง่ๆเลยนะว่าทำไมไม่เลือกนายกคนกลาง หรือนายกรักษาการณ์ เป็นทหารเลยให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย เราคิดว่าสิ่งที่ประเทศต้องการตอนนี้คือความมั่งคงและเสถียรภาพทางการเมือง เพราะเรื่องอื่นจะเป็นตัวแปรตามการเมือง เศรษฐกิจจะดีได้ถ้าการเมืองมีเสถียรภาพและมั่นคง ถ้านายกมาจากอาชีพอื่น เราคิดว่ายากที่จะยอมรับได้ ที่เราพูดนี่ไม่ได้ให้ทหารมาปฏิวัตินะ แต่อยากให้ประธานวุฒิเลือกทหารที่ดีมาเป็นด่านหน้าเพื่อเป็นบังเกอร์กันเสียงด่าทอ เพราะที่สังเกต ทหารนี่อดทนต่อเสียงครหาด่าทอได้เก่งมาก คนอื่นนี่ไม่สามารถเหมือนทหาร ต่อไปนี้คือแนวทางของเรา
1.เลือกทหารมาเป็นนายกคนกลางหรือรักษาการณ์อะไรก็ได้
2. จากนั้นก็ทำหน้าที่ตามปกติ แต่ต้องให้ดำเนินการปฎิรูปตามแนวทางของอภิสิทธิ์ คือทำประชามติก่อนที่จะปฏิรูป
3.ปฏิรูปเฉพาะเรื่องที่สำคัญก่อน โดยอาจจะกำหนดเวลาห้าหกเดือนเป็นอย่างน้อย จากนั้นค่อยมากำหนดวันเลือกตั้ง เช่นเรื่องกฎหมายเลือกตั้ง และวิธีการทำงานของกกต เช่นถ้ากำหนดวันเลือกตั้งแล้วเลือกไม่สำเร็จ ใครจะเป็นผู้ชดใช้ค่าเสียหาย หรือวิธีการแจ้งข้อมูลการทุจริต ไม่ต้องบอกชื่อจริงจะได้ไหม เพราะเราไม่คิดว่าการปฏิรูปทีเดียวเสร็จจะทำได้ มันควรจะกำหนดเป็นระยะ ระยะละหกเดือนเช่นระยะที่1,2,3แล้วกำหนดไปเลยว่าระยะที่1จะทำเรื่องอะไร โดยที่นายกคนกลางไม่จำเป็นต้องอยู่จนการปฏิรูปเสร็จ แค่เฟสที่หนึ่งเสร็จแล้วก็ให้เลือกตั้ง แต่การตราข้อกำหนดควรทำให้มีผลผูกมัดกันทุกระยะ เช่นถ้าทำระยะที่1เสร็จแต่ไม่ทำระยะที่สองก็จะส่งผลให้รัฐบาลที่มารับช่วงการปฎิรูปมีความผิดทางอาญาข้อหาละเว้นการปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบอะไรอย่างโดยทันที หรือข้อหาอะไรที่เกี่ยวข้องซึ่งเราก็ไม่รู้นะว่ามีอะไรบ้าง แต่ว่าจะเป็นไปได้ไหม

เราคิดว่าจุดอ่อนด้อยของทักษิณคือความไม่รู้ ไม่รู้จักในสิ่งที่เรียกว่าความศรัทธาและความจริงใจ เขาแวดล้อมไปด้วยสิ่งลวง ผลประโยชน์และสิ่งแลกเปลี่ยน เราไม่คิดว่าเขาจะมีเพื่อนแท้เลยด้วย มีแต่เพื่อนธุจรกิจเท่านั้น สิ่งเหล่านั้นเอง ทำให้เขามือขึ้นในการทำธุรกิจ เพราะเขาไม่ต้องเกรงใจใคร นึกอยากจะเหยียบใครขึ้นมาก็ได้ ไม่ต้องสน ว่าการกระทำของเขาทำใครเจ็บตัวบ้าง มีแรงจูงใจในการต่อยอดเงินอย่างไม่สิ้นสุด สนุกกับการmake money จนรู้สึกว่าทำเงินจากธุรกิจไม่พอน่าจะต่อด้านการเงิน ก็ต่อยอดเป็นบริษัทธุรกิจการเมืองโดยมีเขาเป็นหัวหน้า สั่งการ มีผู้คอยผงกหัวรับคำสั่ง ไม่จำเป็นต้องฟังใคร สิ่งเหล่านี้หล่อหลอมให้เขาก้าวพลาดกับการเดินเกมส์ของกำนันสุเทพเพราะเขาไม่รู้จักถึงความศรัทธาต่อความดีงาม ความละอายและกลัวต่อบาปกรรมที่ยังมีผู้คนในสังคมไทยเกินกว่าครึ่งยังคงยอมรับและนับถืออยู่ สิ่งที่ทำให้กำนันสุเทพสามารถยังคงเดินหน้าอยู่ต่อได้มานานกว่าหกเดือนนั่นก็คือความศรัทธาต่อความดีงามและความจริงใจเปิดเผย อันเป็นสิ่งที่คนของพวกเขาไม่เคยมีและไม่เคยเชื่อว่ามีอยู่จริงเพราะสำหรับเขาแล้วสิ่งเหล่านี้จับต้องไม่ได้ เราคิดว่าเขาประเมินสิ่งที่เขาคิดว่าจับต้องไม่ได้ต่ำมากเกิน นั่นทำให้ฝ่ายของพวกเขาก้าวพลาดอยู่ตลอด ใช้กำลังก็แล้ว สังหารผู้คนอย่าง***มโหดก็แล้ว แต่ทำไมคนเหล่านี้ถึงยังไม่เลิก เขาคงกำลังมึนงงและคิดหาวิธีการใหม่ๆในการกำจัดผู้คนที่เขาคิดว่าเป็นอุปสรรคต่ออำนาจของเขาอยู่อย่างแน่แท้ แต่เราอยากจะบอกว่าทักษิณ ถ้าคุณชนะได้จริง เราคิดว่าวันนั้น แผ่นดินไทยคงต้องแตกเป็นเสี่ยงๆ อย่างที่กำลังเกิดอยู่ที่ภาคเหนือเป็นแน่ วันนั้นคงต้องเป็นวันjudgement day หรือวันชี้ชะตาโลกว่าจะอยู่หรือจะไปจริงแท้แน่นอน เพราะมันหมายถึงวันที่ความชั่วจะครองโลก ครองประเทศ ผู้คนก็จะอยู่กันอย่างลำบากยากแค้นเหมือนอย่างที่หลายประเทศที่มีพวกเผด็จการครองเมืองอยู่ สำหรับเรา ถ้าทักษิณชนะ เราอาจจะต้องเอารูปมันมาตั้งแล้วกราบไหว้ซะสามเวลาให้รู้รู้รอดไปซะเลย เพราะมันคงเป็นเทวดาไปแล้ว

บอกตรงๆตลอดหกเดือนมานี่อารมณ์ผันผวนมากบางวันก็ยิ้ม บางวันก็น้ำตาไหลเมื่ออ่านหรือทราบข้อมูลจากพวกเรา. บางวันก็อยากจะถีบจอทีวี มันเป็นอย่างนี้ตลอด เราก็เลยหันมาดูละครซึ่งเป็นครั้งแรกในรอบห้าหกปีที่ดู ปกติดูแต่ซีรี่ย์ ดูเพื่อหาทางผ่อนคลาย ไม่งั้นนอนกอดไอแพ้ดทั้งวัน มันเครียดเป็นพักๆ แม่บอกอย่าดูสิ เราบอกไม่ได้ เปิดบลูสกายตั้งหกโมงเช้า ปิดสามทุ่มทุกวัน ส่วนพ่อเราดูภาคกลางคืนจรดเช้า มันเป็นอย่างนี้มาตลอด จนมีบางคนบอกให้พาไปโรงพยาบาลเพื่อให้เลิกเสพติดบลูสกายเสียที แล้วพี่เรากลับบ้านไง เขาไม่รู้ เขามาเปลี่ยนช่อง เรารีบมาเปลี่ยนกลับ พร้อมขู่บอกห้ามเปลี่ยน นี่ทีวีเขา แต่ยังไม่ถึงขั้นเอารีโมทไปซ่อนนะ นี่มันเป็นถึงขนาดนี้ จะให้ทำไง

ลองมาดูกันไหมว่าประธานวุฒิจะเป็นเขมชาติหรือเป็นเอื้อ ถ้าเป็นเขมคือกล้าลุย มุ่งชนเป้าหมายไม่สนว่าใครจะชอบหรือไม่ชอบ ถ้าเป็นเอื้อคืออะไรก็ได้ อยู่เฉยๆ รอให้ของตกมาถึงมือก่อนจึงจะกล้าทำต่อ และแคร์ต่อเสียงนินทาจากชาวบ้านมาก

12/05/57
ตอนนี้14.07 อยู่ที่ข้างรั้วun ร้อนดีเหลือเกิน นั่งเฉยๆฟังคนบนเวทีปราศรัย จากปกติที่เรานั่งเฉยๆไม่เป็น พออยู่ม้อบ สอนให้เรารู้จักรอ ใจเย็น และ มีน้ำใจ ปกติ เราเป็นไม่ค่อยพูด แต่พอมาอยู่ที่นี่ เห็นใครยืน เราจะรีบเชิญเขานั่ง ให้นำ้ให้ขนม ทำให้เรารู้ว่าถ้าสังคมโดยรวมปฎิบัติดีต่อกัน จารีตดังกล่าวจะเป็นตัวบังคับให้เราประพฤติดี ตามไปด้วย พอดีเราไปกับแม่ที่ขาก็ไม่ดี แต่ก็ไปด้วยการถือไม้เท้าเดินกระย่องกะแย่งไป แม่เรา70แล้ว สุขภาพไม่ค่อยดีนักเป็นหลายโรค แต่แม่ก็อยากไป เราเองไม่อยากให้แม่ไปหรอก เราอยากไปคนเดียว แต่แม่ไม่ยอม เราก็เอ้า ไปกันสองคนแม่ลูกออกเดินทางจากปราจีนตอน8โมง ไปจอดรถไว้ที่แมคโครรังสิต เพราะไม่อยากจ่ายค่าที่จอดรถ มันแพงมาก เกือบเท่าค่านำ้มัน จากนั้นก็เรียกแท้กซี่ ซึ่งเป็นคราวซวยของเราเพราะลุงคนขับพูดเก่งมากตั้งแต่รังสิตจนถึงคุรุสภานี่ลุงแกพูดไม่หยุด พอกับแม่เราเลย เวลาชั่วโมงนึงเนี่ย ต่างคนต่างรู้จักบ้านกันเลยน่ะ พอลงจากรถปุ๊ป เราบอกแม่เลยว่า แม่ทีหลังไม่ต้องไปเล่าเรื่องส่วนตัวให้เขาฟังก็ได้นะ แม่เราบอก อ๋อเหรอ แม่ไม่รู้ตัวเลยว่าเล่า เราก็เงิบไปเลย บอกว่าบ้านอยู่ไหน มีอาชีพอะไรนี่นะ ไม่ใช่เรื่องส่วนตัว เราเลยถามว่าแม่นี่นั่งแท้กซี่นี่ถ้าไม่พูดจะได้ไหม แม่เราบอก ก็แท้กซี่เขาชวนคุย แม่ก็ต้องตอบน่ะ จะให้ทำไง เราเลยเลิกพูด จากนั้นก็เรียกมอเตอร์ไซต์รับจ้างพาไปส่งที่un ที่จริงมันใกล้นะแต่แม่เราเดินไม่ไหว อ้อพี่มอไซต์แถวนั้นน่ารักมาก เขามาช่วยโบกรถเพื่อมาจูงมือแม่เราข้ามถนนด้วย เขาคงเห็นเรายืนรีๆรออยู่นานมากมั้ง คือเราไม่มีประสบการณ์การข้ามถนนในกรุงเทพน่ะ พี่ๆเขาช่วยทั้งๆที่ยังไม่รู้เลยว่าแม่เราจะไปไหน เราก็ให้เขาพาไปส่ง ค่ารถคนละยี่สิบ สองข้างทางก็เริ่มมีเต๊นท์มากาง รถเครื่องขยายเสียง ผู้ชุมนุมบางส่วนมานั่งรอนอนรอลุงกำนันที่จะเดินมาจากลุมพินี เพราะตอนนั้นยังไม่บ่ายสองเลย ลุงกำนันยังไม่ออกมา เรามายืนด้อมๆมองๆหาที่นั่ง มาครั้งนี้เราเอากระเป๋าใบเล็กมาเนื่องจากเข็ดที่เอากระเป๋าใบใหญ่มาพร้อมอุปกรณ์ดำรงชีวิตไปเต็มกระเป๋าแต่สุดท้ายไม่ได้ใช้ แล้วก็หนักมาก ต้องแบกขึ้นลงรถเมล์ รถใต้ดิน และอีกสารพัดรถที่จะพาเราและแม่ไปได้ อีกอย่างที่ไม่เอาของมามากก็เพราะมีแต่คนแจกนู่นนี่ตลอด คราวนี้พกแต่ไอแพ้ดกับกระเป๋าตังและกุญแจรถ กะหาเอาข้างหน้าแล้วก็ได้ทันที พอหาที่นั่ง สักพักก็มีพี่ผู้หญิงมากวักมือเรียกให้นั่งบนแผ่นพลาสติก เราให้แม่ไปนั่ง ส่วนตัวเรานั่งนอกผ้า ซึ่งตอนหลังแม่เราเล่าให้ฟังว่าพี่ที่ชวนนั่งน่ะไม่ใช่เจ้าของแผ่นพลาสติกหรอก แต่เป็นลุงที่นั่งยู่ข้างๆ แม่คุยไปมาก็รู้ว่าลุงคนนี้มาทุกครั้งที่กำนันเรียก แล้วมาคนเดียวด้วย นั่งรถตู้มาจากลพบุรี หมอนผ้าห่มอะไรก็ไม่ได้เอามา บอกว่าเดี๋ยวที่นี่เขาก็มามาให้เองแหละ ตลกดี มีคนคิดเหมือนเราด้วย นั่งได้สักพัก ก็มีป้าๆอีกสี่ห้าคนมานั่งข้างๆบ่นว่าร้อนจะเป็นลม เพื่อนๆก็ช่วยกันพัด พอค่อยยังชั่ว พวกป้าๆก็ถามกันเองว่ามาจากไหน บางคนก็บวกว่ามาจากปัตตานี นราธิวาส ยะลา มาสิบกว่าหนแล้ว บางคนก็มาจากราชบุรี มาหนที่สิบแล้วเหมือนกัน เราอายน่ะ เพราะเรามาแค่สี่ห้าครั้งเองแล้วไม่เคยค้างด้วย จากนั้นเราก็ออกไปเดินรอบๆเวที ขอบอกว่านับถือพี่ๆที่นั่งอยู่หน้าเวทีมาก คือมันไม่มีหลังคาน่ะ เขาก็ต้องนั่งกางร่มแล้วรองนั่งด้วยพลาสติก ซึ่งถ้าใครเคยไปนั่งบนพลาสติกตอนบ่ายสองนี่ขอบอกว่าแทบจะสุกเลย มันร้อนกว่านั่งบนปูนมากๆ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่เขาทนเพราะจะได้จองที่ให้ได้แถวหน้าเวลารอลุงกำนันปราศรัยตอนกลางคืน ตลกดีไหมนั่งกางร่มกลางแดดตั้งแต่บ่ายเพื่อจองที่รอลุงตอนค่ำ เราทึ่งมาก และนับถือเขามาก จากสิ่งที่เห็นและรับรู้ได้จากการไปมาสี่ห้าครั้ง ทำให้รู้ว่าลุงกำนันเก่งมากที่ทำให้คนศรัทธาได้ขนาดนี้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย สักพักก็มีประกาศรวบรวมคนเดินไปรัฐสภา เราก็ชวนแม่เพราะเกิดมายังไม่เคยไปเลย เขาดินที่อยู่ใกล้กันเราก็เคยไปครั้งเดียวนานมากแล้วด้วย เรารู้ว่าแม่เดินไม่ไหวก็เรียกมอไซต์ให้พาไปส่ง แม่ก็หาที่นั่ง ส่วนเราก็หามุมถ่ายรูปซึ่งบอกตรงๆว่าเราถ่ายไม่ค่อยได้อะไรนักหรอกเนื่องจากลุงยังมาไม่ถึง ก็ถ่ายได้แค่สองสามรูป แล้วเราก็อยากจะเข้าห้องน้ำ ก็เลยเดินไปเข้าที่เขาดิน พอออกมาแม่ก็โทรถามพ่อที่ดูบลูสกายอยู่บ้านว่าตอนนี้กำนันอยู่ที่ไหนแล้ว พ่อบอกอยู่สะพานชมัย ตอนแรกว่าจะรอ แล้วจะกลับตอนสี่โมง แต่พอถามแม่แม่บอกลืมเอายามาด้วย เราก็เลยต้องกลับก่อนเสียดายมาก เราเดินออกมาเรียกรถตรงหน้ากองยานพาหนะหรืออะไรสักอย่างจำชื่อไม่ได้ ก็มีมอไซต์รับจ้างอีกแหละแวะมาจอดพร้อมถามว่าจะไปไหน มารอตรงนี้รถติด ไปรอตรงนั้นดีกว่าเดี๋ยวพาไป เราก็บอกจะไปยังไงรถคันเดียว เขาบอกได้ เราก้อเอา ขึ้นก็ขึ้น แม่ขึ้นก่อน เราตาม โดยไม่ได้ถามราคา เพราะพาซื่อคิดว่าน่าจะเท่าเดิม เพราะนั่งมาไม่ถึงห้านาที พี่แกขับมาจอดไว้ตรงบริษัทจิวเวอรี่อะไรสักอย่างแม่เราก็ถามว่าเท่าไหร่ เขาบอก80บาท เราอึ้ง แม่เราไม่ว่าอะไรควักให้80บาท บอกตรงๆไม่ได้เสียดายหรอกเงิน80บาท แต่เสียความรู้สึกมาก ทำไมเขาต้องฉวยโอกาสจากความพลาดในการไม่ถามราคาก่อนของเรา แล้วมาเอาเปรียบด้วย คือเราพลาดเพราะเรามีประสบการณ์ที่ดีกับพี่มอไซต์สองชุดก่อนหน้านั้นไง. เราก็เลยคิดว่าคนนี้ก็น่าจะเหมือนกัน ปรากฎว่ามันไม่ใช่ ประสบการณ์นี้สอนเราว่าอย่าได้ไว้ใจใครง่ายๆเป็นอันขาด อ้อแล้วก็อย่าใช้มาตรฐานการดำเนินชีวิตของอีกคนมาตัดสินอีกคน เพราะมันไม่มีทางจะเหมือนกันได้ โดยเฉพาะมาตรฐานความดีเลวยิ่งไม่มีทางจะเหมือนกันเลยสำหรับประเทศไทย เศร้าและสลดใจมากๆที่คนไทยหาทางเอาเปรียบกัน โกงกันตั้งแต่ระดับบนยันล่างกันเลย จากนั้นก็เรียกแท้กซี่พาไปส่งที่แม้คโคร คราวนี้ดีหน่อยไม่ค่อยพูด แต่ด่าตำรวจประปราย เพราะแกโดนข้อหาขับรถแท้กซี่โดยสวมกางเกงยีนส์ จากนั้นก็หาข้าวกินเพราะห้าหกโมงแล้ว แล้วก็ขับรถกลับบ้าน ถึงบ้านประมาณสองทุ่มครึ่ง ตกลงกับแม่ว่าถ้าชนะจะไปอีกแน่นอน

คือเรามีทฤษฎีที่คิดขึ้นเองว่าทำไมพวกนักวิชาการ มติชน ข่าวสด หรือกลุ่มคนมีความรู้ที่มีชื่อเสียงอย่างนิธิ เกษียร หรือปวิน หรือใครต่อใครถึงเข้าร่วมกระบวนการเสื้อแดง เรายอมรับว่าเงินเป็นส่วนหนึ่งแต่ไม่น่าจะใช่ทั้งหมด เพราะถ้าคนไม่มีพื้นฐานความคิดไปในทางเดียวกันมาก่อน เงินก็ไม่น่าจะใช่คำตอบ เราคิดว่าพวกนี้น่าจะนับถือลัทธิเดียวกันคือ ลัทธิที่ไม่เชื่อว่าทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่วหรือพวก atheist หรืออเทวนิยม ไม่เชื่อเรื่องศาสนา เรื่องพระเจ้า ไม่เชื่อในเรื่องคุณงามความดี อาจจะเพราะพวกเขามีประสบการณ์ไม่ดีในการทำดีว่าได้ผลช้าในขณะที่ทำชั่วทำง่าย และผลของการทำชั่วก็ใช้เวลานานมาก เพราะเราเองก็เคยคิดแบบนี้ เราคิดกระทั่งว่าถ้ากำนันไม่ชนะนี่เราจะเลิกไหว้พระทำบุญกันเลย การทำดีเอาชนะความชั่วนี่มันลำบากจัง นี่เองจึงเป็นเหตุผลว่าคนชั่วถึงเยอะและมีอำนาจมาครองเมือง ทำชั่วซำ้แล้วซำ้เล่าไม่เข็ดหลาบเสียที

ใครอ่านthe power of changeแล้วบ้าง เราเพิ่งได้อ่าน ขอบอกว่าถ้าได้อ่านนะจะรักลุงกำนัน อภิสิทธิ์ นายชวน และพรรคประชาธิปัตย์อีกมาก แล้วก็จะเกลียดทักษิณอีกจมเลย คนอะไรความเลวนี่หนาเกินเอ็นไซโคลพิเดียแล้ว เราสงสัยจัง ว่าทักษิณอยู่กับความเลวเหมือนกับเป็นเพื่อนสนิทเลย แล้วเขามีความสุขได้ไง สงสัยมาก เราคิดว่าคนเรามันควรจะมีสิ่งอะไรดีๆบ้างเพื่อจะได้ชุ่มชื้นชูใจบ้าง แล้วคนอย่างตระกูลชินนี่จะมีอะไรเล็กๆดีงามที่คอยไว้ชุ่มชูใจบ้างไหม เราหาความดีของพวกชินไม่เจอเลยสักข้อง่ะ