อารยาได้ทบทวนแหล่งข้อมูลเอกสารของ UNESCO (Draft Decision: 31 COM 8.24
The World Heritage Committee) ว่าด้วยการเสนอชื่อปราสาทพระวิหารเป็นมรดกโลก (dtad.dti.or.th/index.php?...preah-vihear...phravihear...) อีกครั้ง พบข้อสังเกตที่ขอเรียนชี้แจงสั้นๆในเบื้องต้นพอเป็นสังเขปก่อน ดังนี้
1. กัมพูชาระบุในแบบฟอร์มขอชึ้นทะเบียนปราสาทพระวิหารเป็นมรดก (30 มกราคม 2549) ว่า แหล่งโบราณสถานแห่งนี้เข้าข่ายเป็นมรดกโลกตามมาตรฐานของ ICOMOS ข้อ i, iii, iv (1,3,4) [ในแม่บทการประเมินคุณค่ามรดกโลก ICOMOS ตั้งเกณฑ์ทั่วไปไว้ 6 ข้อสำหรับกว่า 190 ประเทศที่ต้องการเสนอขึ้นทะเบียนแหล่งวัฒนธรรมหรือธรรมชาติก็ตาม]
2. เมื่อ ICOMOS ลงไปสำรวจแหล่งโบราณสถานซึ่งก็คือ "ปราสาทพระวิหาร" ตามข้อ 1 ICOMOS ได้รายงานผลการประเมินต่อยูเนสโกว่าได้มาตรฐานมรดกโลกจริงตามเกณฑ์ข้อ i, ii, iv (1,2,4 ) กล่าวคือ 3 ข้อเท่ากันแต่สลับจาก iii เป็น ii] (โปรดดู ICOMOS Evaluation Book, May 2007, page 32-37)
ประเด็นสำคัญที่สุดซึ่งเกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ของชาติคือ ยูเนสโกไม่มีเหตุผลในการเปลี่ยนเกณฑ์มาตรฐานเหลือเพียงข้อ i เดียว (7 กรกฏาคม 2551 ) ในการรับรองความเป็นมรดกโลกของปราสาทพระวิหารที่ขาดองค์ประกอบในข้อ ii และ iv
เพราะนั่นนอกจากถือเป็นการเลือกปฏิบัติ และสองมาตรฐานแล้ว
ยังเท่ากับยูเนสโกกำลังทำลายมาตรฐานมรดกโลกของอนุสัญญามรดกโลกของสหประชาชาติ UN-Unesco's World Heritage Convention 1972)