Yasuhiro

เห็นต่างกันได้ครับ เท่าที่ผมอยู่มา ผมก็เห็นต่างกับเพื่อนสมาชิกก็หลายกรณี อย่างที่ผมย้ำทุกครั้งคือ การคุยกันผ่านทางอักษร โอกาสเข้าใจคลาดเคลื่อนก็มีสูง
อีกประเด็นหนึ่งที่สำคัญคือเวลาที่เพื่อนสมาชิกมาแย้งด้วยข้อเท็จจริง เราได้ยอมรับข้อเท็จจริงตรงนั้นไหม ถ้าไม่ยอมรับ เราโต้แย้งด้วยเหตุผล ด้วยข้อเท็จจริงไหม
เพราะว่าถ้าแถ ถ้าดื้อด้านไม่เปิดรับความคิดเห็นต่างของคนอื่น มันก็ต้องมีบ้างครับที่อีกฝ่ายเขาอาจจะมีอารมณ์ เพราะคนเรามีความอดทนอดกลั้นไม่เท่ากัน

อย่างตัวผมเอง มีบางกรณีที่ผมเข้าใจคลาดเคลื่อน เวลาที่เพื่อนสมาชิกแย้งมา ผมก็ไม่ลังเลหรือรีรอที่จะยอมรับว่าผมได้เข้าใจคลาดเคลื่อน ไม่รู้ถือศักดิ์ศรี หรือดื้อรั้นไปทำไมในเมื่อเข้าใจคลาดเคลื่อนไป
หรือตอนผมมาแสดงความเห็นที่นี่ตอนแรกๆ มีบ้างที่ผมแสดงความเห็นที่พิมพ์ข้อความที่อาจจะทำให้เพื่อนสมาชิกอีกฝั่งเข้าใจผิดคลาดเคลื่อนที่อาจทำให้เกิดการทะเลาะได้ ผมก็ไม่ลังเลที่จะส่งข้อความไปถาม หรือไปขออภัยล่วงหน้าหากข้อความที่ว่าทำให้อีกฝ่ายเข้าใจผิด เพราะตัวผมไม่เคยคิดจะมาทะเลาะกับใครที่นี่

อาจเป็นเพราะผมอยู่ในสายที่มีการถกเถียงกันด้วยเรื่องของความคิด ข้อเท็จจริง อยู่ตลอดเวลา เห็นต่างคิดต่าง ถกกันแรงๆก็มี แต่ทุกครั้งมันถกบนจุดยืนที่ว่า เราจะเคารพความเห็นของอีกฝ่าย
หัวโขน หรือทิฐิ ถ้ามันรกรุงรังมากไป ถอดๆมันออกไปก็ได้ครับในเวลาที่ถกกัน ผมเชื่อว่าสมาชิกส่วนใหญ่ที่เข้ามาในนี้ต่างก็รักประเทศชาติกันทั้งนั้น

ฐิตินันท์เป็นนักวิชาการแอ๊บแดงครับ งานเขียนเกี่ยวกับประชาธิปไตยของไทยที่ตีพิมพ์ในวารสารต่างประเทศก็ออกแนวไม่เอาเจ้า แบบที่พวกนักวิชาการแดงเขียนๆกัน
หัวโขนของงฐิตินันท์ดูดีครับ (ขอไม่เรียกอาจารย์ เพราะนับถือไม่ลง) แต่ความเป็นแดงมันออกมาเรื่อยๆ

สั้นๆ ผมไม่ให้ราคากับนักวิชาการแอ๊บแดงคนนี้ เพราะมันมีอคติไปแล้วในหลายๆเรื่อง

(แก้ไขเพิ่มเติมแก้คำผิดครับ)

อยากให้แม้วจบเหมือนเรื่องนี้ครับ

อยากให้โดนพวกรัสเซียเก็บแม้วครับ ขอให้มีวันนั้นด้วยเถิด..

เคารพในความเห็นของเฮียครับ แต่เรื่องนี้ผมก็ยืนตามจุดยืนที่ผมมีซึ่งก็เปลี่ยนได้ยากเหมือนกันเพราะว่ากันตามข้อมูลที่ผมค้นมาได้ทั้งสองฝั่ง (จีนกับอเมริกา) ผมก็ต้องเลือกข้างค่ายเสรีนิยมอยู่ดี เพราะสิ่งที่ผมเห็น สิ่งที่ผมได้ข้อมูลมา มันยากที่จะเลือกข้างที่ไม่ค่อยโปร่งใสในบางเรื่อง ตลอดจนยังมีการควบคุมข่าวสาร และจำกัดเสรีภาพของประชาชนขนาดย่อม หรือให้เงินบริจาคแก่หลายประเทศแต่ไม่มีนโยบายตรวจสอบเรื่องความโปร่งใส ทำให้เงินที่ควรจะนำไปพัฒนาประเทศกลับกลายเป็นเงินซื้ออาวุธเพื่อกำจัดศัตรูทางการเมืองหรือประชาชนตาดำๆในประเทศนั้นเอง (ไอ้จรวดที่ฮามาสยิงกลับไป มันก็ไปตกโดนพลเรือนชาวยิวธรรมดาๆ ที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่เหมือนกัน)

แต่ท้ายที่สุด ผมว่าผมกับเฮียมีจุดที่เห็นตรงกันอย่างที่เฮียกล่าวไว้ ว่าถ้าเราได้ผู้นำที่เก่ง ทีมการต่างประเทศและความมั่นคงเก่งๆ เราคงสามารถบริหารจัดการขึ้นมาเป็นมหาอำนาจในภูมิภาคได้แน่นอน เพราะทางที่ดีที่สุดของไทยคือการมอำนาจการเจรจาต่อรองเป็นของตนเอง ผมยังอยากเห็นประเทศไทยที่เรากระแอมชาติต่างๆ หันมาสนใจและเงี่ยหูฟัง

ปิดล้อมจีนนี่ ไม่เกี่ยวว่าคนวางนโยบายเป็นยิวหรือไม่เป็นครับเฮีย มันก็แค่มหาอำนาจประเทศหนึ่งไม่แน่ใจว่าประเทศที่กำลังขึ้นมามีอำนาจมันจะมาแนวเดียวกับโซเวียตตอนสงครามเย็นหรือเปล่า
หรือว่าจะเกิดการถ่ายขั้วอำนาจที่ไปในทางที่มีความคิดความเชื่อขั้นพื้นฐานที่คล้ายกันจากอังกฤษไปอเมริกาตอนสงครามโลกสิ้นสุดลง อย่างของจีน ปี1993 มีการจัดประชุมระดับประเทศถกกันเลยว่าจีนจะไปทางไหนต้องเจออะไรบ้าง
ซึ่งทุกอย่างที่ดำเนินการหรือเกิดขึ้นอยู่เป็นสิ่งที่จีนรู้ว่าต้องเผชิญอยู่แล้ว
ของสหรัฐก็มีทำแบบเดียวกัน แต่ตัวที่จะคอยรั้งไม่ให้สองประเทศนี้หักดิบขึ้นมากันจริงๆก็คือผลประโยชน์ทางการค้าทั้งสองประเทศ เพราะจีนก็พึ่งพาการลงทุนจากทางประเทศ(ปี 2000-2008 สหรัฐลงทุนในจีนอันดับหนึ่ง) ขาดฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไป อีกฝ่ายก็็จะเจ็บหนัก
แต่ที่เราไม่ควรลืมหรือมองข้ามไปครับ คือทั้งสองประเทศนี้มีการมองโลกที่แตกต่างกันซึ่งมีที่มาจากประวัติศาสตร์ของชาติตัวเอง ชาติหนึ่งลุกขึ้นมาประกาศเอกราชหลังจากโดนกดขี่ อีกชาติหนึ่งประชากรเยอะแต่ไหนแต่ไร ชินกับการแก่งแย่ง การเสียชีวิตเป็นจำนวนมากๆ ก็เกิดขึ้นอยู่เรื่อยๆในประวัติศาสตร์ของชาตินั้น เลยเห็นเป็นเรื่องธรรมดา ของไทยเราก็โตมาอีกแบบ ทุกประเทศไม่มีขาว ไม่มีดำ ไม่มีผู้ร้าย ไม่มีพระเอก ที่จริง ทุกประเทศสีเทาหมด ทั้งจีนและสหรัฐ เราต้องคบ ขาดประเทศใดประเทศหนึ่งไปไม่ได้
แต่เราจะทำอย่างไรให้เขาคบเราในฐานะมิตรประเทศจริงๆ ไม่ใช่ลูกไล่ อันนี้ผมว่าสำคัญมากที่สุดครับ ที่จริงจะว่าไปในอดีตมีผู้ใหญ่ของประเทศเคยกล่าวไว้เมื่อร้อยปีที่แล้ว ว่าชาวจีน คือยิวแห่งชาติตะวันออก
ผมไม่ได้เห็นใจยิว หรือสหรัฐเป็นพิเศษ หรือไม่ชอบจีนด้วยอคติบังตา (เพราะผมเป็นคนไทยเชื้อสายจีน) แต่ทั้งสองประเทศมีข้อดีให้เราเรียนรู้ และข้อเสีย ข้อผิดพลาดให้เราเรียนรู้เช่นกันครับ

ในความรู้สึกผม สหรัฐมองเราเหมือนอะไรดีล่ะ.. เหมือนผู้หญิงใจง่าย ดอกทอง อะไรประมาณนั้น เหมือนกับเวลามันอยาก มันเงี่ยน มันต้องการ ก็แค่เข้ามาพูดหวานๆ เอาโน่นเอานี่มาล่อนิดๆน่อยๆ เดี๋ยวพอมันได้ฟันสมใจมันแล้ว มันก็ทิ้งเราไปป้อที่อื่นต่อ ไทยมันจะเป็นจะตายก็ช่างหัวไทยมัน จะไม่มีกิน จะซัดเซพเนจรมันก็ไม่ยี่หระ แล้วทิ้งไปซักพัก เดี๋ยวพอมันเงี่ยนขึ้นมาอีกมันก็มาป้อใหม่ เอาโน่นเอานี่นิดๆหน่อยๆมาล่อหลอกหวังฟัน แล้วก็ทิ้งไปอีก วนเวียนๆอยู่แบบนี้ละครับ

นี่คือสหรัฐในยุคที่นักการเมือง 89% เป็นยิว

จีนและชาติอื่นๆก็รู้และคิดแบบเดียวกันอ่ะเฮีย เลยปฎิบัติแบบเดียวกันหมด ยิ่งรัฐบาลชุดนี้ด้วย หวานหมูต่างชาติเลย

รอบนี้เกี่ยวกับทะเลจีนใต้เต็มๆครับ ความตึงเครียดค่อนข้่างสูงมาก ถ้าเทียบกับที่อื่น และเป็นจุดที่กองทัพเรือจีนสามารถใช้ขีดความสามารถของตนได้อย่างเต็มที่
การใช้กำลังทางทหารในทะเลจีนใต้ของจีนมีประจำครับ ส่วนหนึ่งก็เพื่อจะส่งสัญญาณให้ชาติอื่นๆยอมรับในท้ายที่สุดว่าเป็นของจีน หรือจำเป็นต้องเล่นบทแรงเพื่อได้คะแนนนิยมจากพวกชาตินิยม
ไหนจะเป็นจุดที่กองเรือสินค้าของจีนเดินทางมาจากทั่วโลกอีก

ต้นทุนในการใช้กำลังทางทหาร น้อยกว่า ผลประโยชน์ที่ได้จากการปกป้องผลประโยชน์ของจีนในทะเลจีนใต้ครับ

ของเรามีตอนต้นสมัยอยุธยานะครับ ยกกองเรือมาเลยเพื่อบีบให้อีกคนเป็นกษัตริย์แทน แต่อดีตคืออดีต
สำหรับจีนฉลาดกว่าในการดำเนินนโยบายด้านการต่างประเทศ ตรงที่ไม่บุ่มบ่ามไม่ผลีผลาม พยายามเล่นบทผู้ใหญ่ใจดี ซึ่งที่จริงมันมีทั้งข้อดีและข้อเสีย ข้อเสียหนึ่งที่ส่วนตัวผมไม่ชอบ คือจีนไม่สนใจว่าแมวสีไหนจะจับหนูให้จีนได้
ต่อให้เป็นแมวเกเร ฆ่าหนูเป็นว่าเล่น หรือแมวตะกละ ที่เอาอาหารจากจีนมากิน แทนที่จะเอาอาหารที่จีนให้ไปเลี้ยงนกเลี้ยงปลา
ไทยเราเป็นประเทศที่เป็นประชาธิปไตยโดยมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข ความโปร่งใสในการดำเนินการต่างๆมันเคยค่อยๆดีขึ้นเพราะไทยเราเข้ารวมกับประชาคมโลก การละเมิดสิทธิมนุษยชนขั้นพื้นฐานลดลง จนกระทั่งทรราชย์อย่างแม้วมันขึ้นมามีอำนาจ
ไหนจะเรื่องเงื่อนไขเงินกู้ของจีนที่บังคับต้องซื้อของจีนมาทำตามโครงการเงินกู้ของจีน (แต่ของญี่ปุ่นและตะวันตก เน้นให้เปิดประมูลจัดซื้อจัดจ้างแบบโปร่งใส ถ้าตรวจเจอว่ามีการคอรัปชั่น เหมือนโครงการคลองด่าน จะระงับเงินกู้ทันที)
หรือเรื่องความเร็วรถไฟสูงที่จีนตั้งเงื่อนไขในเรื่องของสิทธิที่ดิน หรือสิทธิการดำเนินการที่เราเสียเปรียบถ้ารีบตอบรับไป

จริงอยู่ไทย-จีนมันหนีกันไปไหนไม่ได้เพราะตั้งอยู่ใกล้กัน ประชากรก็มีความแตกต่างด้านวัฒนธรรมไม่ต่างกันมาก แต่คนไทยหลายๆคนยังเข้าใจผิด นึกว่าคนจีนแท้ๆในแผ่นดินใหญ่ คิดหรือกระทำเหมือนกับชาวไทยเชื้อสายจีนอยู่ ทั้งๆที่ความจริงมันไม่ใช่ มันมีความแตกต่างที่ไม่น่าพิสมัยอยู่ก็เยอะ ไหนจะมุมมองลึกๆของจีนที่ยังอยากให้ประเทศรอบข้างเป็นประเทศบริวารเหมือนในสมัยอดีตอยู่ หรือว่าคนจีนบางคนเชื่อเป็นตุเป็นตะว่าเราเคยตกเป็นอาณานิคมของต่างประเทศอยู่ หรือจีนบางตัวเคยพูดออกสือว่าสินค้าจากไทยมันห่วยไม่ได้เรื่อง (แต่ไม่ได้ออกสื่อที่ไทย) ประเด็นต่างๆที่ผมเขียนมานี้ ก็เพื่ออยากให้เพื่อนสมาชิกได้ตระหนักครับว่า ในแวดวงการเมืองและความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ มันเป็นเรื่องของผลประโยชน์ หมูไปไก่มา เราไม่ควรคาดหวังว่าแต่ละประเทศจะมีน้ำใจหรือให้อะไรเราฟรีๆ
ทั้งจีนและสหรัฐมีทั้งด้านดีและด้านมืด มันก็จำเป็นอย่างยิ่งครับที่เราจะต้องหันมาศึกษาสองประเทศนี้ให้ลึกซึ้งมากขึ้น และอย่างที่ผมย้ำ บางเรื่องที่ต่างประเทศเสนออะไรมาให้เรา มันมาจากการศึกษานิสัยใจคอ ตลอดจนพื้นฐานของประเทศเรามาอย่างดีแล้ว
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดจริงๆ คือไทยเราต้องยืนได้ด้วยตัวเอง พัฒนาประเทศให้มีอำนาจทางเศรษฐกิจ ทางการทหารมากพอในระดับหนึ่งเพื่อที่เรามีอำนาจในการเจรจาต่อรอง และมีอิสระในการดำเนินนโยบายด้านการต่่างประเทศ และความมั่นคงได้ด้วยตัวของเราเอง

เอกสารทางการ ตลอดจนเอกสารของนักวิชาการชั้นนำของสองประเทศระบุชัดครับ เกี่ยวกับนโยบายของไทยในเรื่องไม่เลือกฝ่ายไหน
เพราะฉะนั้นนโยบายต่างๆที่ใช้กับเรามันผ่านการเก็บข้อมูลอย่างละเอียดมาแล้วครับ
ทีจริงช่วงที่เราถึงจุดพีค ต่างประเทศจะมีการถกกันว่าถ้าไทยขึ้นมาเป็นมหาอำนาจในอาเซียนจะร่วมมือกับไทยอย่างไรดี
แต่อย่างที่เห็นครับ พอเป็นชุดนี้ ต่างชาติก็รู้ว่าไม่ค่อยมีศักดิศรีเท่าไหร่ เน้นผลประโยชน์เป็นหลัก เขาก็แสดงออกกับเราอีกแบบ

เราเกรงใจทั้งสองฝ่ายครับ ไม่อยากให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมาครอบงำกองทัพเราได้ ก็เลยพยายามดึงเรื่องบ้าง บ่ายเบี่ยงบ้าง
ทั้งสองประเทศมันก็รู้ แต่มันก็หาช่องมาเสนอเราตลอดครับ

ส่วนเรื่องอู่ตะเภาแลกกับแม้วเข้าประเทศ ถ้าเป็นจริง นี่คือยุคที่ประเทศไทยโดยรัฐบาลชุดนี้ได้ทำลายเกียรติภูมิของไทยไปหมดแล้ว
ไม่มีชาติไหนที่เอาเรื่องส่วนตัวมาพัวพันกับผลประโยชน์ของประเทศชาติ ยกเว้นเผด็จการในอัฟริกา

ถ้าให้ดูเกาหลีใต้

เหตุที่เกาหลีแตกเป็น เหนือ ใต้ ญาติมิตรต้องขาดจากกัน

ไม่ใช่เพราะอเมริกาหรอกเหรอครับ?

ความเจริญเราสร้างเองได้ ทุกวันนี้ก็อยู่พอมีพอกิน จะชักศึกเข้าบ้านไปเพื่ออะไรครับ?

คือลืมมองรัสเซีย กับจีนไปหรือเปล่าครับ เรื่องเกาหลีเหนือ เกาหลีใต้ ผมอยากให้ไปพิพิธภัณฑ์สงครามของเกาหลีใต้จริงๆนะครับ จะเห็นถึงความโหดของอีกฝั่งหนึ่ง หรือการใช้คนจำนวนมากที่เรียกว่าทหารอาสาของจีน บุกเข้ามาเกาหลีใต้

จำเป็นไหม ตอบได้ว่าจำเป็นครับ ความช่วยเหลือด้านการทหารนี่นอกจากช่วยเหลือทางอาวุธแล้ว ยังรวมถึงการรับนักเรียนนายร้อยของไทยไปเรียนด้วย
เอาเท่าที่ผมเคยได้ข้อมูลจากการคุยกับนายทหารมา เราชินกับการใช้อาวุธของอเมริกามากกว่าของจีน แถมคุณภาพของจีนในยุคก่อนมันไม่ค่อยมีประสิทธิภาพเท่าที่ควร
จริงอยู่ครับว่าเราไม่ต้องการสงคราม ไม่ต้องการทำร้ายใคร แต่ทหาร ความมั่นคงก็เหมือนกับรั้วบ้าน ถ้าเราไม่ทำสีใหม่ ไม่ทำใหม่ รั้วก็ไม่แข็งแรง ขโมย(จากเขมร) ก็เข้ามาทำร้ายเราได้
ดังนั้น ทุกอย่างสำคัญที่เรามีอุปกรณ์ ขีดความสามารถในป้องปรามมากน้อยแค่ไหน แต่ของไทยได้รับความช่วยเหลือจากสามชาติที่ผมได้กล่าวไว้ มันก็ไม่ได้ทำให้ทหารไทยมีมุมมองหรือแนวคิดจากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเพียงด้านเดียวครับ

เท่าที่ผมรู้ก่อนนะครับ สหรัฐให้ความช่วยเหลือด้านการทหารกับไทยมาตลอดเป็นอันดับหนึ่ง
อันดับสองคือออสเตรเลีย
อันดับที่สามคือจีน

สำหรับการเป็นพันธมิตรนอกนาโต้นั้น มันทำให้เรามีสิทธิจัดซื้ออาวุธยุทธโธปกรณ์คุณภาพดีจากสหรัฐได้มากขึ้น (ถ้าเงินมีนะครับ)

แต่มันมีประเด็นหนึ่งครับที่ผมต้องขอเสนอแนวคิดหนึ่งให้แก่เพื่อนสมาชิกทราบครับ ในหน่วยทหารของไทยเราก็มีผู้ที่มีความรู้ความสามารถอย่างดีอยู่ก็พอประมาณ ถ้าท้ายที่สุดแล้วหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเลือกที่จะเสริมสร้างหรือกระชับความสัมพันธ์กับประเทศใด
มันย่อมได้รับการกลั่นกรองมาอย่างดีในระดับหนึ่ง ที่พลเรือนอย่างเราๆไม่อาจจะเข้าถึงข้อมูลลับทางทหารบางอย่างได้ ซึ่งเท่าที่ผมเคยไปสัมผัสประสิทธิภาพของทหารไทยเราไม่เป็นรองใครครับ ขาดแต่เพียงงบประมาณทีจำเป็น บางเรื่องบางประเด็นพลเรือนอย่างเราๆ
ร่วมตรวจสอบ ร่วมแสดงความคิดเห็นมันก็เป็นสิ่งทีดี แต่บางกรณีหากเราวิพากษ์วิจารณ์มากไป โดยที่เราเองไม่ได้เข้าถึงข้อมูลด้านความมั่นคง และความเข้าของเราคลาดเคลื่อน มันก็จะทำให้กองทัพไทยของเราสูญเสียโอกาสที่ดีบางครั้งไปโดยรู้เท่าไม่ถึงการครับ

สงสัยครับ

๑. ประเทศไทย จะได้ประโยชน์ อะไรจากการที่ สหรัฐฯ เข้ามาใช้เขต อำนาจอธิปไตย ของ ไทย ในการตั้งฐานทัพ?

๒. ประเทศไทย จะเสียประโยชน์ อะไรจากการที่ สหรัฐฯ เข้ามาใช้เขต อำนาจอธิปไตย ของไทย ในการตั้งฐานทัพ?

๓. ประเทศไทย ไม่ให้ สหรัฐฯ เข้ามาใช้เขต อำนาจอธิปไตย ของไทย ได้หรือไม่ครับ?

ตะนิ่นตาญี

วันพุธที่ ๖ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๕

เวลา ๑๙.๐๘ นาฬิกา

อยากให้ดูกรณีของเกาหลีใต้เป็นตัวอย่างครับ ที่ได้รับผลประโยชน์จากการเป็นหุ้นส่วนที่สำคัญทางยุทธศาสตร์กับสหรัฐ
แต่พอดีไทยเราคนบ้านเราไม่ได้มีระเบียบหรือทำงานจริงจังแบบเกาหลีใต้ หรือระบบการตรวจคนเข้าเมืองของเรามีช่องโหว่ให้พวกก่อการร้ายมาเที่ยว มาประชุมในไทยได้อย่างสบายแฮ
ตำรวจของไทยก็ซื้อได้ด้วยเงิน ตลอดจนหลายคนที่ทำงานในด้านการวางนโยบายด้านการต่างประเทศบางส่วนก็ไม่คิดไกล คิดใกล้ๆ และชอบคิดนโยบายตามสูตรสำเร็จของลูกเสือ คือเป็นมิตรต่อคนทั้งโลก
แต่ระยะยาวอยากให้ไทยเป็นแบบไหนจริงๆ ไม่ค่อยคิด

ของจีน ของสหรัฐ ของอินเดีย ของญี่ปุ่น จะมีการระดมผู้เชี่่ยวชาญมาระดมสมองและถกกันเป็นเรื่องเป็นราวมองไปอีก 10-20 ปีข้างหน้าว่าจะต้องเผชิญกับปัญหาอะไรบ้าง จะแก้กันอย่างไร จะให้ประเทศของตนเดินไปทางไหน
ตราบใดที่ของไทยเรายังปล่อยให้คนไม่ดีมาปกครองบ้านเมือง กุ๊ยอันธพาลเต็มบ้านเต็มเมือง ไม่ว่าท้ายที่สุดเราจะเลือกข้างไหน ประเทศเราก็คงไม่ได้ประโยชน์สูงสุดจากการเลือกข้างอยู่ดีครับ เพราะจนถึงทุกวันนี้ อำนาจทางเศรษฐกิจก็ไม่มี
อำนาจทางการทหารมี แต่ก็ไม่ได้มากพอ ที่เวลาประเทศไทยกระแอม อเมริกาและจีนต้องหันมาดู