Pasitnat

กลุ่มคนกรุงเทพสนับสนุนพรรคเพือไทย เอาตรงๆแบบนี้ง่ายกว่า

ไปฟ้องเลย รีบพากันไปฟ้อง เขาจะได้รู้ชื่อแซ่ คนที่ไปมีใครบ้าง ที่ปกปิดใบหน้าไว้

 

ร่วมกันฆ่าเจ้าพนักงานในการปฏิบัติหน้าที่คดีนี้คดีเดียว ไม่รวมกับข้อหาสมุนโจรกบฎ

 

ออกคุกมาทีได้ขี่รถไฟความเร็วสูงแน่ๆ

 

คุณนี่ก็แปลก ตามอ่านมาระยะนึงแล้ว พอคนอื่นเอาข้อความมาลง เชื่อในบางอย่างก็ถามหาแหล่งข้อมูล หลักฐานและคำอธิบาย

 

แต่พอคุณเขียนนี่ มันมีหลักฐานมาก ๆ เลยใช่ไหมครับว่า "ร่วมกันฆ่าเจ้าหนักงานในการปฏิบัติหน้าที่" "สมุนโจรกบฎ"

 

ขอนับถือ ๆ

สนับสนุนทุกฝ่ายที่ก้าวกันมาแต่ต้นและยังคงจุดหมายเดียวกัน ด้วยยุทธการที่ต้องการให้มีการสูญเสียน้อยที่สุด หน่วยที่คอยปะทะหรือกองหน้าผมถือว่าเขาเสียสละอย่างยิ่ง ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นผมใช้คอมมอนเซ็นต์อย่างเดียวเลย เพราะไม่สามารถใช้ข้อมูลมากมายที่ปลิวว่อนในอินเตอร์เน็ทและสื่อต่าง ๆ มาใช้วิเคราะห์ ผมตัดสินเลยว่าเป็นการจงใจใช้ความรุนแรงของทางตำรวจ การปลุกปลั่น ยั่วยุผู้ชุมนุม ให้โมโห ให้ใช้ความรุนแรง การซัดด้วยแก๊สน้ำตา การเสียชีวิตและบาดเจ็บของตำรวจและการใช้กระสุนจริงและวิธีการท่ีรุนแรง ผมเชื่อสนิทใจในตอนนี้ว่าไม่ได้เกิดจากผู้ชุมนุมแน่ ผมเคยไปร่วมเดินมาก็พบว่าผู้ชุมนุมส่วนใหญ่ที่รวมกับปกกสนั้นก็เรา ๆ ท่าน ๆ ที่มีจิตใจอยากเห็นประเทศไร้คนโกงและไร้จริยธรรม

 

การเสียชีวิตและบาดเจ็บครั้งนี้ ผมว่าน่าจะเป็นบทเรียนที่ดีที่จะให้กปปสและคปทระมัดระวังเพิ่มขึั้น (ซึ่งผมเชื่อว่ามีมาตรการอยู่แล้วแต่อาจต้องวางมาตรการเพิ่มขึ้น) แผนที่่ใช้อาจต้องปรับเปลี่ยนเพื่อลดความสูญเสียที่อาจเกิดขึ้นอีก

 

ผู้รักษากฏหมายเมื่อเอากฏหมายมาใช้ในทางที่ผิด ผมยังมองไม่ออกว่าปชชจะต่อสู้อย่างไรนอกจากการปะทะแล้วเกิดการสูญเสียเลือดเนื้อ

 

ผมรู้สึกขอบคุณพี่น้องทุกคนที่เสียสละออกไปต่อสู้ครั้งนี้ ในขณะที่ผมเองก็รู้สึกละอายใจเป็นอย่างยิ่งด้วยว่าไม่อาจออกไปต่อสู้ร่วมกับพี่น้องบนท้องถนน

 

ผมยังเชื่อว่าเราจะชนะ เพราะเมื่อมันมึดถึงขีดสุด ความสว่างก็จะเข้ามา

ผมข้ามกลไกและขั้นตอนตั้งแต่ตอนนี้จนไปถึงเลือกตั้งใหม่นะครับ เพราะกลไกและขั้นตอนเหล่านี้มีคนอภิปรายกันมากอยู่แล้ว

 

สิ่งที่เขียนคือความคิดของผมล้วน ๆ ครับ ทั้งนี้ความคิดดังกล่าวได้อิทธิพลมาจากคนหลาย ๆ คนครับ

 

เมืองไทยควรจะก้าวต่อไปอย่างไร เอาเฉพาะประเด็นที่เร่งด่วนและสำคัญ

1. รธน ปี 50 นอกจากถูกออกแบบมาเพื่อเพิ่มสิทธิและหน้าที่ของพลเมืองแล้วยังมุ่งเน้นไปยังการป้องกันการทุจริตคอรัปชั่นของนักการเมือง เหตุใดกลไกดังกล่าวคือการป้องกันการทุจริตจึงล้มเหลว ผมคิดว่ามีสาเหตุใหญ่ ๆ คือ มีการซื้อเสียง คนไม่ออกไปเลือกตั้ง และหน่วยงานที่ทำงานตรวจสอบการคอรัปชั่นและการทำงานของนักการเมืองไม่ได้อิสระจริง ซึ่งประเด็นหลังนี้เป็นประเด็นที่สำคัญ ไม่ว่าจะเป็น ปปช สตง DSI สตช สำนักงานอัยการ สวและสื่อ อีกทั้งการตรวจสอบการคอรัปชั่นจากภาคประชาชนเองก็ดูเหมือนจะไม่มีอำนาจเพียงพอที่จะทำให้นักการเมืองมีหิริโอตัปปะต่อการโกงกินบ้านเมือง สิ่งที่ต้องทำ ผมเน้นว่าต้องทำนะครับ คือการปลดปล่อยให้หน่วยงานเหล่านี้เป็นอิสระจากนักการเมืองไม่ว่าจะเป็นกลวิธีใดก็ตาม และให้มีการถ่วงดุลระหว่างหน่วยงานที่ทำการตรวจสอบเหล่านี้ อีกทั้งต้องออกแบบกลไกให้ภาคประชาชนสามารถยื่นเรื่องให้หน่วยงานตรวจสอบการทุจริตได้อย่างรวดเร็วและเปิดเผย หากเพิ่มความเป็นอิสระและศักยภาพขององค์กรเหล่านี้ เชื่อได้ว่าการคอรัปชั่นและทุจริตคงจะลดลงอย่างรวดเร็ว

2. เนื่องด้วยนักการเมืองไทยบางคนหน้าหนากว่าที่ควรจะเป็น ไม่ละอายต่อการทำผิดและละเลยการประพฤติตนให้เป็นแบบอย่างและสมศักดิ์ศรีของสส สว รมตและนายกฯ จึงเห็นว่า จะต้องมีการตรากฎหมายว่า หากปปชรับเรื่องเมื่อไหร่ ไม่ต้องรอให้มีการชี้มูล ให้นักการเมืองเหล่านั้นต้องแขวนตำแหน่งโดยทันที (จริง ๆ อยากให้แค่โดนยื่นก็ต้องแขวนแล้ว แต่กลัวจะมีการกลั่นแกล้งมากเกินไป) 

3. ตำรวจ อันนี้เห็นได้ชัด ตำรวจต้องมีการยกเครื่องครั้งใหญ่ โดยเฉพาะการจริงจังกับการบังคับใช้กฎหมายให้มากขึ้น รวมถึงเปิดช่องทางให้ประชาชนสามารถร้องเรียนได้ง่ายหากพบการปฏิบัติหน้าที่ไม่ชอบหรือละเว้นการปฏิบัติหน้าที่จากตำรวจ ตำรวจที่ตั้งตนเป็นมาเฟียเสียเองต้องมีการตรวจสอบอย่างเร่งด่วนและรวดเร็ว ตำรวจทุกระดับต้องพร้อมที่จะให้มีการตรวจสอบหากมีเรื่องร้องเรียนดังกล่าว หากมีการบังคับใช้กฎหมายอย่างจริงจังและมีช่องทางให้ตรวจสอบการบังคับใช้กฎหมายนั้น ย่อมทำให้พลเมืองมีระเบียบวินัยกันมากขึ้นและสังคมมีความปลอดภัยมากขึ้น

4. สื่อ สื่อถืออำนาจที่สำคัญคือการชี้นำสังคม โดยเฉพาะสื่อหลักที่มีผู้เสพเป็นจำนวนมาก สื่อที่เสนอความจริงไม่รอบด้าน ไม่เป็นอิสระย่อมนำมาซึ่งความแตกแยกของสังคม ผมไม่ต้องการสื่อแดกด่วนหรือ fast news ที่นำเสนอโดยไม่ผ่านการวิเคราะห์ เอาเร็วเข้าว่า ขอเสนอก่อนเป็นพอ ทุกวันนี้อ่านข่าวต้องใช้สมองเป็นพิเศษจนทำให้รู้สึกว่าสื่อหลักไม่น่าเชื่อถือเสียแล้ว ปล่อยให้ fast news เป็นหน้าที่ของ social media แล้วสื่อหลักจงทำหน้าที่เป็นกระจกหกด้าน สื่อความจริงให้ครบรอบด้านมากที่สุด จะต้องมีการตรากฎหมายให้สื่อเป็นอิสระจากนักการเมืองและรัฐบาลให้ได้ ซึ่งผมเห็นว่าหาก กสทช เองเป็นหน่วยงานอิสระจากนักการเมืองคงจะดีไม่น้อย อย่างไรก็ตามหน่วยงานอิสระก็ต้องพร้อมที่จะถูกตรวจสอบเช่นกัน เรื่องละครอะไรผมไม่ขอพูดถึงนะครับ ถือว่าเป็นวัฒนธรรมของเราไปเสียแล้ว

5. ไม่ควรปล่อยให้รัฐบาลดูแลราคาพืชผลการเกษตรมากไป แต่ควรให้กลไกการตลาดเป็นผู้กำหนด รัฐบาลมีหน้าที่ที่จะต้องดูแลไม่ให้เกษตรกรเสียเปรียบนายทุนใหญ่ ลดการกีดกันสินค้าการเกษตรจากประเทศอื่น ๆ สนับสนุนส่งเสริมให้เกษตรกรพัฒนาและประยุกต์ใช้เทคโนโลยีที่เหมาะสมกับประเทศ สนับสนุนให้เกษตรกรเติบโตสามารถพึ่งตนเองได้ เชื่อมโยงการพัฒนาผลิตผลการเกษตรกับอุตสาหกรรมจากผลิตผลการเกษตรและอื่น ๆ การเข้าไปยุ่งกับรายได้ของเกษตรกรคือการไปกดเกษตรกรไม่ให้โตและต้องงอมืองอเท้าพึ่งพาแต่รัฐบาล

ุ6. อันนี้สำคัญที่สุด คือประชาชนเอง ต้องพัฒนาตนให้เป็นพลเมืองที่มีคุณภาพ อันนี้ไม่เกี่ยงระดับการศึกษา พลเมืองคุณภาพในความหมายของผมคือ เลี้ยงดูตัวเองและครอบครัวได้ด้วยความสุจริตคือประกอบสัมมาอาชีพ เป็นผู้เรียนรู้ตลอดชีวิต มีระเบียบวินัยต่อตนเอง ครอบครัวและสังคม รักษาทรัพย์สมบัติส่วนรวม ไม่เบียดเบียนสิทธิของผู้อื่น (เช่น แทรงคิว) เคารพกฎหมาย รักเกียรติแห่งตน ปฏิบัติหน้าที่ของตนเองได้สมบูรณ์ตามบทบาทที่ตนเองมีอยู่ เป็นแบบอย่างที่ดีต่อลูกหลาน เลี้ยงลูกเลี้ยงหลานเป็น และต้องไปเลือกตั้ง เยอะไปไหม ทั้งนี้ หน่วยงานที่เกี่ยวข้องต้องร่วมกันสรรค์สร้างระบบที่จะสนับสนุนการพัฒนาพลเมืองที่มีประสิทธิภาพและให้มีความเหลื่อมล้ำน้อยที่สุด หากจะเน้นการพัฒนาให้ไปที่คนยากจนก่อนเลย หากพลเมืองมีประสิทธิภาพ ประเทศชาติก็จะไปโลด

ผมคิดว่าห้าล้านกว่าคน คูณสาม (ผมคูณให้เองสำหรับคนที่ออกมาวันนั้นไม่ได้) ก็เป็น สิบห้าล้านคน บวกไทยเฉยและคนไทยทุกคน หันมามองตน ทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุดและพัฒนาตนเองเพื่อให้การปฏิบัติหน้าที่ของตนมีประสิทธิภาพมากขึ้น เป็นประโยชน์ต่อตัวเอง ครอบครัวและสังคมมากขึ้น เมื่อทำได้ประเทศชาติพัฒนาแน่นอน ไม่ต้องง้อนักการเมืองด้วย

ขอกล่าวถึงสองสิ่งหวังหลังพรุ่งนี้ ไม่ว่าดีหรือร้ายสักแค่ไหน
หนึ่งหวังไร้น้ำตานองผองทั่วไทย สองคือให้คนไทยหันมองตน
ธ ท่านตรัสสอนไว้ให้ได้คิด ดำรงค์จิตตั้งมั่นทุกแห่งหน
ประพฤติตัวให้ดีตามหน้าที่ตน ชาติจะพ้นภัยพิบัติได้แน่เอย
___________________
มีคำถามมากมายอยู่ในใจ ว่าจะไปชุมนุมดีหรือไม่
เสียงหัวใจดวงหนึ่งว่าอย่าไป ไม่ปลอดภัยให้ลูกเมียคอยกังวล
อีกเสียงบอกทรราชปกครองอยู่ ช่างอดสูน่าดูแคลนทุกแห่งหน
คนดีต้องก้มหน้าดูอับจน คนสัปดนเชิดหน้าไม่อาลัย
อหิงสาสันติเขาอ้างมา คำยุแยงตะแบงด่าไม่สดใส
มีให้เห็นจากแกนนำไม่ว่าใคร ใช่ไม่ใช่เห็นอยู่อย่าเถียงเลย
แต่อีกฝ่ายก็จ้องจะล้างผลาญ จ้องระรานรวมพลไม่อยู่เฉย
ขู่จะใช้ความรุนแรงอย่างที่เคย ใครขวางเสยยิงเผาเป่าหัวมัน
อนิจจาเราไม่สนเรื่องอดีต ที่ได้ขีดเขียนไว้ช่างน่าขัน
เลือดล้างเลือดละเลงดินสิ้นชีวัน ก่อเกิดพลันโศกาและอาดูร
พยาบาทอาฆาตสะสมมั่น รอคอยวันเวลาไม่ดับสูญ
ศัตรูกูจะเผาผลาญดั่งอากูล ร้อยพันคูณให้มากกว่าที่เจอมา
ถึงอย่างไรข้าจะไปเพราะแน่วแน่ ให้ชาติแพ้ก็สงสารลูกหลานหนา
คนชั่วมันปกครองน่าระอา จะให้ข้าอยู่เฉยๆได้อย่างไร
ที่จะไปไม่ใช่พราะใจแค้น แต่หวงแหนประเทศชาติกว่าสิ่งไหน
ไม่พยาบาทอาฆาตแค้นผู้ใด จะออกไปด้วยจิตใจสงบเอย

สิ่งที่คุณสุเทพและผู้ชุมนุมร่วมกันสร้างตลอดเวลาคือความกลัวให้กับคุณทักษิณและบริวาร ดูได้จากสิ่งที่รัฐตอบโต้ แสดงว่าคุณทักษิณและบริวารกลัวมากที่จะเสียอำนาจพวกคุณทักษิณจึงต้องจัดหนักเลยรอบนี้

กำลังนึกๆอยู่ว่าจะแก้ไขโครงสร้างระบบการบริหารงานแผ่นดินโดยไม่มีกลุ่มทุนนิยมกับพวกผูกขาดการตลาดเข้ามาได้ยังไง.....การที่มีสภาประชาชนเป็นเรื่องในฝันกันเลยทีเดียว ใช่ว่าจะแก้ปัญหาไม่ได้.....แต่ถ้าคิดโดยทฤษฎีจะเขียนออกมาอย่างไรก็ได้...ปัญหาอยู่ที่การนำไปปฏิบัติมากกว่า

 

โครงสร้างระบบทุนนิยมหยั่งรากลึกมา 12 ปี จู่ๆมาถอนรากถอนโคนในคราเดียวท่าจะยาก....แต่นิสัยคนไทยก็จะเป็นคนที่แปลกที่สุดในโลกในเรื่องของการประนีประนอม อาจจะรับเอาไว้แล้วค่อยๆเปลี่ยนไปตามกาลเวลาเหมือนในอดีต คงไม่ทันใจอย่างที่พวกเราคาดหวังกัน

 

ในอดีตการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างทางสังคมส่วนใหญ่มักมีอำนาจเข้ามากดดันทำให้มีการเปลี่ยนแปลง....แต่การเปลี่ยนแปลงกระแสทุนนิยมที่หยั่งรากลึกมันยากยิ่งกว่าเพราะมันแทรกซึมเข้ามาเป็นวัฒนธรรมโดยที่เราไม่รู้ตัว.......

 

การปลุกจริยธรรมให้ขึ้นมาคานอำนาจความโลภ ความอยากได้อยากมีอยากเป็นทำได้ยากจริงๆ.....

 

ผมนึกถึงหยินหยาง เมื่อถึงที่สุดแห่งหยิน หยางจะปรากฎ เมื่อถึงที่สุดแห่งหยาง หยินจะปรากฎ จะเกิดปรากฎการณ์ตีกลับ กลับไปกลับมาอย่างนี้เรื่อยไปครับ

แผนของ ปูนา จะเป็นอย่างไร ก็ตาม นะครับ

 

ผมว่า พวกเราทั้งหมด ที่ทำได้ และควรทำคือ

 

 

ถ้าเหนื่อย ก็กลับไปพัก

 

ถ้าสดชื่นแล้ว ก็มา ที่ราชดำเนิน หรือ แจ้งวัฒนะ กันใหม่

 

 

ถ้า อยู่หน้า สถานที่ราชการ อย่าเข้าไป

 

แล้วก็ ฟังคำสั่ง แกนนำ อย่างเคร่งครัด

 

เป็นหูเป็นตา ให้เจ้าหน้าที่ และ แกนนำ

 

 

ไม่ต้อง กระโตก กระตาก กับข่าวปล่อย

 

ต่าง ๆ ให้มากนัก

 

 

ยึดโยง กับ เป้าหมาย หนึ่งเดียว " สภาประชาชน "

 

เรียกร้อง ต่อ ทุกฝ่าย ให้มีการจัดตั้ง

 

 

สำคัญสุด ถ้าไม่มีอะไร อย่าตกใจง่าย และ อย่ารุนแรง

 

ท่องไว้ สงบ สันติ อหิงสา

ผมชื่นชมหลายความเห็นที่คุณแสดงครับ

 

เป้าหมายยึดไว้อย่าลืม กำจัดระบอบทักษิณ ท่องไว้ครับ ๆ

นิยามหรือวาทกรรม "ทำเพื่อชาติ" คืออะไร 

 

สำหรับผมมันมีหลายมิติ หลายมุมมองและหลายบริบท

 

ในขณะนี้เรากำลังพูดถึง "ทำเพื่อชาติ" โดยการขจัดระบอบทักษิณออกไปใช่หรือไม่ และเจาะจงไปถึงเฉพาะการร่วมชุมนุมหรือไม่ แต่ในขณะที่หลายต่อหลายคนก็ "ทำเพื่อชาติ" ในเรื่องอื่นเช่นกัน การที่คนหนึ่ง "ทำเพื่อชาติ" ในเรื่องหนึ่งแต่ไม่ได้ "ทำเพื่อชาติ" ในอีกเรื่องหนึ่งก็ไม่สมควรจะถูกว่าและดูแคลนใช่หรือไม่ 

 

จริง ๆ แล้วเรื่องไหนสำคัญกว่ากัน ผมไม่รู้ เพราะมันเป็นนามธรรม คุณเท่านั้นที่เป็นคนตอบและคำตอบของคุณก็อาจจะแตกต่างกันตามความเชื่อที่แต่ละคนมีอยู่ ถ้าคุณเรียนรู้เรื่อง ontology (ธรรมชาติของสรรพสิ่ง) epistemology (ความจริงเกี่ยวกับความรู้) คุณจะตระหนักได้ว่า แต่ละคนมองไม่เหมือนกันเพราะพื้นฐานมุมมองความคิดมันถูกพัฒนามาจากประสบการณ์ สิ่งที่ผ่านมา ความรู้ วัฒนธรรมและสังคม

 

ผมเองไม่ได้ไปเข้าร่วมชุมนุมด้วยเหตุผลบางประการ แต่ผมเองก็ต่อต้านระบอบทักษิณและการคอรัปชั่น รวมถึงการร่วมลงชื่อต่อต้านพรบนิรโทษกรรม ถามว่าผม "ทำเพื่อชาติ" ไหม ผมเองมีภาระต้องเลี้ยงดูลูกที่เพิ่งพ้นหนึ่งขวบมาหมาดด้วยตัวเองเพราะไม่มีคนช่วยเลี้ยง (ตอนกลางวันฝากที่ศูนย์เด็ก) ต้องสอนหนังสือ ต้องดูแลคนไข้ ถามว่าผม "ทำเพื่อชาติ" ไหม ผมต่อต้านความรุนแรงที่เกิดขึ้นจากการชุมนุมเพราะเรียนรู้จากอดีตที่ผ่านมาว่าความรุนแรงไม่ได้ทำให้ใครชนะเลย ถามว่าผม "ทำเพื่อชาติ" ไหม

 

ทุกวันนี้ผมภาวนา อธิษฐานให้ผู้ชุมนุมและตำรวจชั้นผู้น้อยที่มีความบริสุทธิ์ใจ ปลอดภัย ให้มีการบาดเจ็บล้มตายน้อยที่สุด ถามว่าผม "ทำเพื่อชาติ" ไหม

 

ภาพการชุมนุมที่ทำให้ผมน้ำตาซึมด้วยความปิติก็มี น้ำตาซึมด้วยความเศร้าก็มี เราไม่เรียนรู้อดีตเลยครับ โดยเฉพาะแกนนำทั้งหลาย รวมถึงทักษิณและพวกนปช ว่าการปะทะที่ใช้ความรุนแรงไม่ก่อให้เกิดประโยชน์อะไร 40 ปีผ่านมาเราเรียนรู้อะไรบ้าง 2 ปีผ่านมาเราเรียนรู้อะไรบ้าง

 

ผมเรียกร้องให้ตำรวจเปิดบ้านเชิญแกนนำเข้าไปนั่ง ไม่ต้องไปปะทะกันแล้ว ให้แกนนำเข้าไป ถ่ายทอดสด เข้าไปเจรจา นั่งคุย เอาน้ำให้ดื่ม เจรจากัน นี่ไม่ใช่การยอมแพ้ แต่เป็นการยอมรับที่สันติและอหิงสาที่สุด ผมฟังที่คุณสุเทพพูดนั้นดีมาก ให้ตำรวจวางอาวุธ เปิดบ้านต้อนรับ ตำรวจต้องทำ เหตุการณ์ปะทะจึงจะไม่มี คนเจ็บคนตายก็จะไม่มี มือที่สามก็ก่อกวนลำบาก ทำไมเรื่องแค่นี้คิดกันไม่ได้ มัวแต่ถือทิฐิ ถืออำนาจ โดยเฉพาะตำรวจกะพวกทักษิณ วิธีการวางอาวุธคือสิ่งที่จะทำให้ตำรวจกลายเป็นพระเอก แต่ผบตรก็จะปลิวไปจากอำนาจ นี่สินะ ท่านจึงไม่ยอมและสั่งลูกน้องให้ลุยทุกอย่างเพื่อรักษาอำนาจของท่าน ถ้าตำรวจเอาความกลัวออกจากอกได้ ประเทศก็จะก้าวไป ผมยังเรียกร้องให้แกนนำกปปสและคปทเท่านั้นเป็นฝ่ายเดินด้วยเท้าและไร้อาวุธเข้าไปในบชนและทำเนียบ มีทหารคอยคุ้มกันสอดส่องไม่ให้มีมือที่สามสอยเขาเหล่านั้น มีการถ่ายทอดสดเพื่อไม่ให้ตรตุกติก ผู้ชุมนุมปักหลักไว้ แต่ก็คงทำไม่ได้เพราะเรา "หวาดระแวง" ว่าจะมีหมาลอบกัด

 

ดร.เสรีบอกให้ดับไฟก่อน ผมว่าดับได้แน่ และผมก็จะเป็นส่วนหนึ่งของการสร้างบ้านหลังใหม่เพื่อลูกหลานของเรา ถามว่าผม "ทำเพื่อชาติ" ไหม ทั้ง ๆ ที่ผมไม่ได้เข้าชุมนุมเลยสักครั้ง

อย่าลืมที่มาของการมีอัยการนะครับ
ถ้าไม่มีหน่วยงานนี้ทุกอย่างจะเข้าทางตำรวจหมด
หน่วยงานนี้ยังมีความสำคัญสำหรับประชาชน
เพียงแต่ต้องควบคุม คัดสรรบุคคลให้ดี
ที่สำคัญอย่าให้มีผลประโยชน์ทับซ้อน
เช่น การเข้าไปนั่งเป็นบอร์ดบริหารในองค์กรต่างๆอย่างปัจจุบัน

เห็นด้วยครับ 

ผมเห็นว่าอีกหนึ่งยุทธศาสตร์ที่ควรใช้อย่างยิ่งคือการต่อต้านการให้ตำรวจใช้กำลังเข้า​ปราบปรามผู้​ชุมนุม ควรมีการแถลงอย่างเปิดเผยและจริงใจ และ​ควร​ให้​ทาง human right watch จับตามอง​การ​ชุมนุมทั้ง​ทาง​ผู้​ชุมนุมและ​ทาง​ตำรวจ

ตามหัวข้อเลยครับ ผมไม่ค่อยมีเวลาติดตามการบ้านการเมืองนัก หวังว่าสมาชิกชาวเสรีไทยจะช่วยให้ข้อมูลที่พอจะทำให้ผมหรือผู้อื่นตามเรื่องอื่น ๆ ได้ทันครับ จะโพสลิงค์เดิมที่มีอยู่แล้วก็ได้ครับ

 

เท่าที่ทราบตอนนี้คือ รัฐธรรมนูญมาตรา 190 ในกระทู้นี้ http://webboard.seri...et/topic/40845-

จึงมีคำสั่งว่าผู้ตายที่ 1 คือนายสุวัน ศรีรักษา ผู้ตายที่ 2 คือนายอัฐชัย ชุมจันทร์ ผู้ตายที่ 3 คือนายมงคล เข็มทอง ผู้ตายที่ 4 คือนายรพ สุขสถิต ผู้ตายที่ 5 คือ น.ส.กมนเกด อัคฮาด ผู้ตายที่ 6 คือนายอัครเดช ขันแก้ว ถึงแก่ความตายภายในวัดปทุมวนารามราชวรวิหาร แขวงปทุมวัน เขตปทุมวัน กรุงเทพมหานคร เมื่อวันที่ 19 พ.ค. 2553 เวลากลางวัน เหตุและพฤติการณ์การตาย สืบเนื่องมาจากถูกยิงด้วยกระสุนปืนขนาด .223 หรือ 5.56 มม. ซึ่งวิถีกระสุนปืนยิงมาจากเจ้าพนักงาน ซึ่งปฏิบัติหน้าที่รักษาความสงบเรียบร้อยอยู่บนรางรถไฟฟ้าบีทีเอส หน้าวัดปทุมวนารามราชวรวิหาร และบริเวณถนนพระรามที่ 1 ซึ่งเข้าควบคุมพื้นที่บริเวณแยกราชประสงค์ตามคำสั่งของศูนย์อำนวยการแก้ไข สถานการณ์ฉุกเฉิน หรือ ศอฉ. เป็นเหตุให้ผู้ตายที่ 1 มีบาดแผลกระสุนปืนทะลุปอดและหัวใจ เสียโลหิตปริมาณมาก ผู้ตายที่ 2 มีบาดแผลกระสุนปืนทำลายปอด ผู้ตายที่ 3 มีบาดแผลกระสุนปืนทำลายปอด หัวใจ ตับ ผู้ตายที่ 4 มีบาดแผลกระสุนปืนทำลายปอด ตับ ผู้ตายที่ 5 มีบาดแผลกระสุนปืนทำลายสมอง ผู้ตายที่ 6 มีบาดแผลกระสุนปืนทะลุเข้าไปในช่องปาก โดยยังไม่ทราบแน่ชัดว่าใครเป็นผู้ลงมือกระทำ

ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ภายหลังการอ่านคำสั่ง ศาลกล่าวสรุปประเด็นให้ผู้ที่เข้าร่วมฟังด้วยว่า 1. เกิดจากการกระทำของเจ้าพนักงานทหาร 2. ผู้ตายทั้ง 6 ไม่มีคราบเขม่าดินปืนที่มือทั้งสองข้าง แสดงว่าไม่ได้เกี่ยวข้องกับการใช้อาวุธปืนมาก่อน 3. การตรวจยึดอาวุธในวัดปทุมวนาราม ไม่น่าเชื่อว่า มีการตรวจยึดจริง และ 4. กรณีชายชุดดำ ไม่ปรากฏว่ามีชายชุดดำ อยู่ในบริเวณดังกล่าว โดยศาลมีคำสั่งให้นำคำสั่งนี้ ส่งต่อให้พนักงานอัยการ เพื่อดำเนินการต่อไป ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 150.

อ่านฉบับเต็มได้ที่ http://www.thairath....tent/pol/362085

ประเด็นคำถามคือ 1 ถ้าไม่มีชายชุดดำ ทหารยิงปืนทำไม 2 ทหารยิงได้หรือไม่ 3 คนสั่งผิดหรือไม่ 4 ทำไมมาร์กกับเทพถึงไม่อยากได้นิรโทษกรรมทั้ง ๆ ที่รู้ว่าัตัวเองมีโอกาสรอดถ้านิรโทษกรรมผ่าน

ทำมานานแล้วครับ