เรื่องพวกนี้ผมไม่วิพากษ์นะครับ แต่อยากให้มองที่ความเหมาะสมว่าในสถานการณ์หนึ่ง ผู้ใหญ่ควรปฏิบัติต่อผู้น้อยอย่างไร และผู้น้อยควรปฎิบัติต่อผู้ใหญ่อย่างไร
พูดง่ายๆ ก็คือเหมาะกับ เวลา สถานที่หรือไม่ หรือเรียกว่าเหมาะกับกาละเทศะหรือไม่ อย่างผมเคยเจอมา ...
มี ส.ส.คนหนึ่งโทรมาชวนผมกับเพื่อนไปทานข้าวที่บ้านและวันนั้นส.ส.ใส่เสื้อแจ๊คเกตสีแดงของคนเสื้อแดง เพื่อนผมก็บอกว่า "ขอสักตัวได้ไหม" ส.ส.ท่านนั้นก็ถอดเสื้อที่ใส่ มอบให้เพื่อนผมมันเป็นผู้บริหารโรงเรียน มันดีใจกราบแทบจะแทบเท้าเลยนะครับ ผมเห็นแล้วผมคิดถึงศักดิ์ศรีของคำว่า "ข้าราชการ"ขึ้นทันที แล้วถามตัวเองว่า"ศักดิ์ศรีของเราที่ร่ำเรียนมาจนสามารถสอบได้เป็นผู้รับใช้ใต้เบื้องยุคลบาท ทำไมต้องมาศิโรราบให้กับนักการเมืองที่ใต่เต้าขึ้นมาจากอำนาจเงิน อิทธิพลเถื่อน ที่สร้างความยิ่งใหญ่ขึ้นมาด้วยอิทธิพลไม่ได้มาจากความรู้ความสามารถ ทำไมเราต้องไปก้มหัวให้มัน
ผมต้องหันไปสนใจเรื่องของคนอื่น เพราะผมเห็นสภาพนั้นแล้ว บอกตรงๆ "ผมรับไม่ได้" แต่สุดท้าย ตอนผมจะกลับ ส.ส.เขาก็ให้เลขาฯนำเสื้อแจ๊คเก็ตแดงมาให้ผมตัวหนึ่ง
ทุกวันนี้ เพื่อนผมมันก็ใส่มาทำงาน อย่าภาคภูมิใจ แบบไม่สะทกสะท้านต่อสายตาเพื่อนร่วมงานที่จะมองว่า "เป็นข้าราชการ ต้องเป็นกลางทางการเมือง"
ส่วนผม..เสื้อแจ๊คเก๊ตแดงที่ได้ ผมเอาไปฝากคนงานกรีดยางของผมเขาดีใจใหญ่แถมชมว่า "เสื้อแดงนี้ดี ใส่แล้วยุงไม่กัด" ขออีก จะได้ไปฝากลูกเมีย
ผมบอกว่า "ได้...แต่ห้ามโง่"
- bonnerr, pinkpanda, ผึ้งน้อยตุหรัดตุเหร่ and 1 other like this