ศรีปาด นะท่านนะ

๏ เอาเบี้ยเชิด เปิดมา นำหน้าขุน 
เอาเรือหนุน แนบกาย ทั้งซ้ายขวา
ใช้เม็ดคุม กลุ่มเพื่อน ให้เคลื่อนตา 
เบี้ยอยู่หน้า นำก่อน ทุกตอนชัย

เกมหมากรุก มุกเดิม มาเจิมบอก 
เกมกระจอก จำเดิม มาเสริมไข
เกมกระดาน นานโคตร พิโรธใคร 
เซียนเขาใช้ เช่นว่า ทุกตาเดิน

หลอกเบื้ยแลก แหวกโหน ว่าโคนบุก 
หลอกเบี้ยรุก โรมรัน ประจัญเหิน
หลอกว่าเรือ เอื้อหลัง กำลังเกิน 
เบี้ยเผชิญ ชนก่อน ทุกตอนไป

โขยกตา ม้าคล่อง มาย่องแหย่ 
ขยับแง่งัน เงื่อน เขยื้อนไส
แต่โคนฟ้า ม้าเอื้อ และเรือไฟ 
ไม่เห็นใคร แลกก่อน ทุกตอนตา

สงสารเบี้ย ใบ้บอด ที่พรอดรัก 
ที่พร้อมพรัก พลีกัน ขยันหวา
ต้องพลีตน ชนแหลก เพื่อแจกตา 
ถวายค่า ขุนก่อน ทุกตอนเบย ๚ะ



 

๏ เช้าก็บ่น บ่นบ่น ให้ทนเสียง 
มาเปรี๊ยง เปรี้ยงเปรี้ยง เคาะดังเจาะฝา 
ตะโกนเรียก เวียกวู๊ จนหูชา 
เธอช่างกล้า ปลุกเรา เขย่าเตียง

๏ ทุกทุกเช้า เข้าครัว ระรัวลั่น 
เสียงตะบัน สร้อยสับ เขยับเขียง
ทำสำเร็จ เสร็จสรรพ เธอจับเรียง 
อาหารเลี้ยง เราเพียบ ช่างเนี๊ยบทรง 

๏ เสื้อเราเขรอะ เลอะนัก เธอซัก***น 
เป็นมือเซียน ซักผ้า ที่น่าหลง
รีดที่ยับ จับจีบ จนกลีบตรง 
ไม้แขวนลง เรียงหลั่น ขยันเธอ

๏ เธอบรรจง ส่งตัง แล้วสั่งว่า 
จงรู้ค่า ของใด อย่าใช้เผลอ
เงินนั้นหา มายาก ลำบากเจอ 
คิดเสมอ บาทสลึง ต้องพึงควร

๏ จงตั้งใจ ใฝ่เรียน อย่าเพี้ยนเล่น 
แกต้องเป็น ปราชญ์ศรี อย่าตีผวน
อย่ามาเป็น ศรีปาด ฉลาดกวน 
อย่ามายวล หยอกเล่น มาเต้นคำ

๏ อนิจัง ดังว่า ไม่น่ารู้ 
ให้เป็นครู เคร่งเรียน ดันเขียนขำ
ครีเอทีฟ กลีบโก้ ดันโง่ทำ 
ไหงมารำ ล้อเล่น มาเต้นกลอน

๏ แกมาเป็น ศรีปาด ไม่วาดหวัง 
พุธโธ่ถัง ทำไม หรือใครสอน
ฉันแก่แล้ว อยากเที่ยว จะเปรี๊ยวจร
จงเขียนกลอน ตอนแม่ซิ่ง กระทิงลุย ฯ

เขียนให้แม่แล้ว นะแม่นะ 
http://www.facebook....931?ref=tn_tnmn

๏ กราบกวี ศรีกลอน สนทรภู่ 
ขอกราบครู ครอบกานท์ ด้วยงานเขียน
จำสำเนียง เสียงครู มาชูเพียร
และฝึกเขียน คำกลอน ถึงตอนนี้

๏ กลอนของครู เคร่งครัด เรื่องจัดสร้อย 
สำเนียงถ้อย ทับผูก ท่านถูกศรี
สัมผัสใน ใส่เน้น ต้องเห็นมี 
สามไปสี่ ห้าไปเจ็ด สำเร็จพลัน

๏ รูปอักษร ซ่อนเสียง ท่านเรียงถ้อย 
ท่านต่อห้อย หันหก ไม่ตกผัน
บาทสองสี่ มีอักษร ไว้ซ่อนกรรณ 
สำเนียงนั้น แนบเนื้อ ไม่เชื่อดู

๏ ท่านไม่ส่ง เสียงตรี ที่บาทสอง 
เสียงไม่คล้อง เคียงกัน จักคันหู
จัตวา มาซุก จึงจุ๊กกรู 
ดนตรีครู ขานเพราะ เสนาะคม

๏ ท้ายบาทแรก แทรกโท มาโห่ห้อย 
จบบทร้อย รับสามัญ จึงผันสม
อย่าไปซัด จัตวา ไม่น่าชม 
สูงระงม เงยโหน เดี๋ยวโดนปา

๏ คำสัมผัส จัดนิยม ผสมสร้อย
ท่านมักต้อย แต่งเสียง อัน. ไว้ผันหรา
อวม. อิ. อบ. หลบเสียง ไม่เรียงมา 
เสียงมันว้า วุ่นหยูก ไม่ผูกใย

๏ มักอุทาน ขานโชว์ ว่าโอ้เอ๋ย 
คงคุ้นเคย คำอยู่ เพราะครูไหล
โอ้บาปกรรม น้ำนรก ที่หมกใจ 
ท่านกล่าวไว้ ว่าเอ๋ย ก็เคยลอง

๏ กลอนตลาด ปราชญ์โลก โขยกฟ้า 
ให้รากหญ้า ยิ่งใหญ่ วิไลผอง
ระบือบ้าน ย่านตลาด ระบาดคลอง 
ต้องหันมอง หมั่นถือ หนังสือแล

๏ อันร้อยกรอง มองกาล ที่นานเก่า 
มีแต่เหง้า งามศักดื์ จึงจักแถ
แต่คนจน บ่นเง่า ไม่เล่าแปล 
วิชาแหม หมกทุ่ง สะดุ้งฤา

๏ สมัยโน้น คนหรู เขาตู่เต้า 
ว่ากลอนเง่า โง่โหงก กระโหลกหรือ
อย่ามาเปรียบ เทียบโคลง จรรโลงลือ 
เป็นแค่มือ เมาผี กวีไพร

๏ ท่านเขียนโคลง โจ๋งครึ่ม กระหึ่มเสียง 
กลับว่าเรียง ร้อยเกย จนเลยไหล
สัมผัสใน ใส่เยอะ มันเลอะไป 
เพราะมิใช่ ชนชั้นหรู มิชูชม

๏ เสลาสลอดสลับสล้าง ........... สลัดได
สะอึกสะอะสะอมสะไอ .............. สะอาดสะอ้าน
มะแฝ่มะฟางมะเฟืองมะไฟ ........ มะแฝงมะฝ่อ พ่อเอย
ตะขบตะขาบตะเคียนตะคร้าน ... ตะคร่อตะไคร้ตะเคราตะครอ 

( โคลงกลบทสระล้วน ของสุนทรภู่ , นิราศสุพรรณ )
.

๏ จึงขอโยง โคลงครู ให้ดูเห็น 
สัมผัสเต้น ต่อเคียง ท่านเรียงสม
เขียนลำบาก ยากเหลือ ว่าเนื้อตม 
ว่าไม่คม ความหมาย ถวายใคร

๏ กลอนนิทาน ขานคม ขย่มพื้น 
ทุกวันคืน ใครอ่าน ยังหวานไหล
จินตนา การเลิศ กำเนิดไกล
ทั้งเมืองใหญ่ ยักษ์มนุษย์ สมุทรคราม

๏ ปัจจุบัน วรรณศิลป์ ไม่ชินเสียง 
ไม่ร้อยเรียง รับลูก ไม่ผูกหาม
อันเสียงกลอน ซ่อนผูก จึงถูกงาม
กลับเขียนความ ครอบเฉย เหวยเหวยไป

๏ ร้อยกรองเอย เลยถอย เป็นร้อยแก้ว 
ส่วนใหญ่แล้ว ร่ายตรงตรง เพราะงงไสย์
เหลือแต่ต้น ด้นเฝือ สิ้นเนื้อใบ 
สัมผัสใน นั้นหนา ไม่หาเลย

๏ สัมผัสใน ใครไม่เขียน ว่าเซียนขลาด 
ฉันศรีปาด ปฏิบัติ กำหนัดเหวย
สัมผัสนอก ในเขียน ยังเวียนเฮย 
ขอครูเอย อ้างอวด ตะกวดแปลง ๚ะ

https://www.facebook.com/pages/ศรีปาด/197098973660931?ref=hl
 

ตอนที่ 1  บทออกตัว

๏ กลอนนิทาน ขานเต้า มาเล่าปด            เป็นกลอนสด สร้างเฟื่อง เป็นเรื่องหนอ 

แนบนิทาล กาลเก่า มาเล่านอ                  เฉลาต่อ แต่งแต้ม แฉล้มชน 

๏ หยิบนิทาน พื้นบ้าน มาขานผูก             สลับลูก ร่วมเรียง มาเคียงขน 

เอาพ่อจันทโครพ ประจบจน                     มารวมหน ห้องไหล อภัยมณี 

๏ ผูกกับเรื่อง การเมือง ประเทืองขัณฑ์      สาระพันธ์ุ ผันผูก เหมือนปลูกผี 

แม้นกลอนกราว ยาวหน่อย อร่อยดี           จักลองดี ดันหน่อย อร่อยองค์ 

๏ จะแบ่งออก บอกความ ไปตามโพสต์      สลับโหลด เรื่องไป เผื่อไหลหลง 

วันละตอน กลอนเล่า เมื่อเข้าทรง              กลอนจะลง หน้านี้ ศรีปาดเปรย...... 

๏ ครั้นจะเขียน เรียนก่อน ว่ากลอนสด       ไร้กำหนด เนื่องความ ที่งามเอ๋ย 

กลอนตลก ตกคู๊ กระทู้เกย                       ขออย่าเลย รังเกียจ เสนียดกัน

๏ ใช่หยอกหยาม ความครู มาตู่เล่า          แค่ฝึกเฝ้า ฝักครู ให้ดูฉัน 

กอรปนิทาน ขานเขียน ไว้เรียนกรรณ        สำนึกนั้น นอบรู้ คุณครูบา 

๏ ทั้งโครงเรื่อง เปรื่องปรัศน์ ว่าขัดเขิน      ตามบังเอิญ นึกไป ที่ใจหา 

คิดแล้วเขียน ขับเลย เฉลยวา                  ทัศนา หน่อยนะ นะจ๊ะเธอ ๚ะ

ปาดจะฝึกหัดเขียนกลอนนิทานแบบยาวๆ นะท่านนะ บทนี้จะเป็นบทแรกที่ยาวที่สุด นับตั้งแต่เริ่มหัดเขียนกลอนมา โดยจะแผลงเต้าเอานิทานพื้นบ้านไทยมาดัดแปลง ด้นเรื่องเอาแบบสดๆ ไม่มีพล็อตเรื่องว่าจบอย่างไร จบเมื่อไหร่เดี๋ยวก็คงนึกได้เอง ถือว่าการเขียนเพื่อศึกษาทางคำ

" พ่อสีจันทร์โครพ " พบ " พ่ออาทิตย์อภัยมณี "  
ตัวละครอวตารสองสี้นี้จะเป็นอย่างไร อยากเรียนเชิญให้ท่านๆลองชมกัน ปาดจะเขียนไปเรื่อยๆวันตอนสองตอนนะท่านนะ  

๏ มอบคาถา มหาจุน ไว้ดุนเดช                    คุณวิเศษณ์ สยบเมีย เชลียร์ขวัญ
ถ้ากลัวเมีย เชียร์ช่อง จงท่องกัน                    จงหัดดัน ดอกแก้ว ให้แพรวพวง

๏  ถวายเมีย เสียเถิด ประเสริฐแพร้ว             ถวายแล้ว ลดเดช วิเศษณ์สรวง
ขอบพระคุณ บุญสวรรค์ ที่ผันดวง                 จนได้ควง คู่สวาท ในชาตินี้

๏  เทพประทาน ขานเลย เผงยทัก                 ศิริลักษณ์ เลื่อมโลม ประโคมศรี
พร้อมถวาย กายหงอ พนอพลี                      บทวจี จัดล้อม พยอมใบ

๏  ทั้งงานบ้าน การเรือน ไม่เชือนชัก            พี่จะซัก เสื้อน้อง ทุกกองไห
ถึอว่าอ่าง ล้างจาน เป็นงานใจ                      พี่จะไกว กล่อมเธอ ละเมอกรน

๏ แม่ยอดฉัตร กะรัตเสริม เจิมสวาท            ดารดาษ ดุษฎี มณีผล
มอบสมบัติ พัสถาน กระดานตน                   ให้ผัวพ้น ภัยหน้า ผวาคืน

๏  แล้วประจง ลงยา คาถาสิทธ์ิ                    อิทธิฤทธิ์ ฤาชา คาถาขืน
ถ้าอีแก่ แย่ยัก มันชักปืน                              อย่าแตกตื่น เต้าขน นิมนต์มา

๏  ถึงจะแพ้ แก้กรรม กระทำเถิด                  ถือว่าเกิด ก่อนกรรม กระทำหนา
เมื่อท่องครบ จรบขอ อีกข้อคา                     ฝากคาถา ถ้อยผลึง ให้ถึงกรรณ

๏  ขอกุศล ดลสาน บันดาลเกิด                    ถือกำเนิด ชาติใด จงไกลฉัน
ให้พ้นช้ำ กรรมเผลอ ที่เจอมัน                      ขอบุญนั้น แนบหนอ ไม่ขอเกิน ๚ะ


https://www.facebook.com/pages/ศรีปาด/197098973660931?ref=stream
ปาดเขียนไป...ก็รู้สึกเห็นใจผู้ชายคนนี้ไป ...
น้ำตาลูกผู้ชายนะท่านนะ T T